het officiële verenigingsblad van SV Contact

nr. 4 jaargang 6

k r i t i s c h m e t e e n k n i p o o gcom’info

Populair Communiceren: Interview met Henny Lamers

eren: ererenn: D

eel III

ZOMERKRIEBELS

CENTERFOLD SV CONTACT GALAPOSTER!!

Stage lopen in Liverpool

Interview Hans Dorrestijn

2

Miscom’municatie

Com’Info is, samen met de website http://www.svcontact.nl, het officiële orgaan van SV Contact, de studievereniging van de opleiding Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht.

Jaargang 6- nummer 4verschijnt 4 keer per jaar

HoofdredacteurArthur Stolwijk

RedactieCarolien BlonkLorenz van GoolTim HeidebrinkMaartje van der HeijdenJorik van der HoekAnouk HuninkMichiel KraijkampMarrit MüskensMarjolein SchoutenArthur StolwijkMariska SwartFrank Thies

Met dank aanHans DorrestijnHenny LamersTom KooleTom van de Wetering

Contact redactie@svcontact.nl, ofPostbus SV ContactKNG 29 - Secretariaat

Verkrijgbaar op :Trans 10, KNG 29 & 80 (het CIM) Drift 21, 23 & 27 (Letterenbibliotheek)

Dag lieve//> welcom’info

2345681012141516181920

Welcom’infoSV ContactWeb 2.0Stage in Liverpool Interview Henny Lamers Com’mence Galaposter Hans DorrestijnSecond LifeHyvesRomeBelspelletjes/ verstoffende ballenCom’opzeg/ Kip Com’Tom

In een periode van computers, PDA’s, memorysticks en IPods gaat de Com’Info gewoon hardcore door op papier! Al die “nieuwerwetsigheden” zijn vast fantastisch, maar zelfs een goede laptop is een waardeloze vliegenmepper, om over leesbaarheid nog maar te zwijgen. Leve papier dus!

Maar goed, de zomer staat weer voor de deur en dus is het tijd voor een nieuwe Com’Info. En wát voor een Com’Info ditmaal! Waar de redactieleden normaliter boekwurmen in bibliotheken of zich met kromme ruggetjes begeven in de diepste krochten van het Internet, om maar leuke dingen te vinden voor hun artikelen, zijn ze zich ditmaal helemaal te buiten gegaan aan een leven in de buitenlucht!

Zo heeft Lorenz een diepgaand interview gehad met SV Contact PR-commissaris Tom over het concept “web 2.0” en de implicaties voor ons aller studievereniging, heeft Michiel ’s lands meest pessimistische (en grappige) cabaretier uitspraken weten te ontlokken over diens relatie met vrouwen (natuurlijk hebben we het nu over niemand minder dan Hans Dorrestijn) en alsof dat niet genoeg is, heeft ondergetekende als klap op de vuurpijl ook nog eens een vraaggesprek gehad met de schrijver van 348 wetenschappelijke publicaties en houder van een Group Achievement Award van de NASA: Henny Lamers. Want weliswaar is CIW bezig haar eerste stapjes op het gebied van de popularisatie van de wetenschap te zetten, maar wat dat betreft kunnen we een goed voorbeeld nemen aan de heuse popularisatietraditie die men heeft bij het onderzoeksgebied van de sterrenkunde.

Is dat alles? Mais non! Jorik ziet het wel en wee van de eerstejaars CIW, Marjolein vertelt een boel over haar stage in Liverpool, Carolien en Tom zitten te dromen over hun leuke reis naar Rome, onze Tim heeft geschreven over een online tweede leven en natuurlijk is het niet welletjes zonder een artikel over belspelletjes.

En dat de leeskoek dan nog steeds niet op is, lieve lezers, dat moeten jullie zelf maar ontdekken.

Oh ja – voor de mensen die liever plaatjes kijken: in het midden van de Com’Info vinden jullie weer een fantastische galaposter!

Mes amis, veel leesplezier en succes met de laatste loodjes,

Arthur Stolwijk, hoofdredacteur.

kijkbuiskindertjes,

Er stonden geen inhoudelijke fouten in de vorige Com’Info!

2

Eindredactie Carolien BlonkLorenz van Gool

LayoutJudith Bardoel

IllustratiesLorenz van Gool

GalaposterRobbie Vermeulen

Commissiewerk: van SV Contact tot topjob

3

pj

//> sv contact

pjpjWie vormen het nieuwe bestuur van SV Contact? Hoe zijn zij aan deze topjob gekomen en wat levert het hen op? Lees hier welke kansen een actief lidmaatschap van SV Contact te bieden heeft. Veel geld levert het niet direct op, maar de afgelopen tijd zijn veel leden dankzij hun commissiewerk aan een leuke baan gekomen!

Ik ben An, derdejaars CIW. Ik zat afgelopen jaar in de Film- en Symposiumcommissie, nu in het bestuur en ik werk bij de City/Mo-vies-bioscoop op de Voorstraat. Mijn focus in CIW ligt dan ook bij film- en televisie. Het lijkt me leuk om later bij een festival of een bioscoopexploitant te werken, zeker door bij een bios te werken krijg ik al een re-delijk beeld van hoe het er daar aan toe gaat.In het bestuur wil ik me inzetten voor betere studiediensten voor leden van SV Contact. Verder denk ik dat ik in het bestuur beter zal leren om te plannen, overzicht te houden en verantwoordelijkheid te dragen, dan anders.

In de tijd dat we nu bezig zijn als bestuur lukt dit tot op heden prima. Ik voorzie mensen snel van een reactie en de leden krijgen sinds kort een heuse html-based nieuwsbrief. Naast overzichtelijker, is het gewoon leuker om te lezen, zo hoor ik van mensen. In de toekomst zal ik mijn tot nu toe opgedane ervaring in het bestuur en de galacommissie zeker wel toe kunnen passen. Op een andere manier dan met colleges ben je bezig met het jezelf te ontwikkelen en dat is natuur-

dat je je na je studie kan onderscheiden van je medestudenten. In positieve zin dan. Als lid van bijvoorbeeld de eerstejaarscommissie kan ik laten zien dat ik, samen met m’n andere ECers, een dag kan organiseren voor in ieder geval 120 man. Als nieuwe OC ga ik natuurlijk werken om de studie nog beter te maken, zodat wij nog slimmere CIWers krijgen, zodat zij nog betere banen kunnen krijgen en dus meer geld en dus een groter huis en een zwembad in de tuin en een hangmat en en…

Op dit moment ben ik niet zo van het werken dus heb ik in principe alle tijd voor de vereni-ging. In mijn vrije tijd ben ik vaak achter de computer te vinden wat dus in het verleng-de ligt van mijn taak om de mail op orde te houden en contact met leden en andere besturen te onderhouden.

lijk altijd een goed gegeven. Als penningmeester in het nieuwe bestuur moet ik beschikken over kennis die je niet opdoet als CIW-er. De functie past daarom ook meer bij een studie als bedrijfskunde of economie. Toch biedt dit juist voor-delen voor mij op de arbeidsmarkt. Graag begin ik later namelijk een eigen bedrijfje. Door mijn ervaring als penningmeester in de Galacommissie en nu in het bestuur zal de kans op winst sterk toenemen! Tegelijkertijd kun je mij natuurlijk vragen een feest te organiseren: een stelling die alle aanwezigen op het afgelopen gala zullen beamen! Ook wat betreft mijn bijbaantjes is mijn CV vrij divers. Vorig jaar was ik bijvoorbeeld tegelijkertijd actief bij Tuincentrum Overvecht en horecabureau Mise en Place.

en plannen geschreven voor de digitalisering. In de toekomst hoop ik geld te verdienen met mijn grote hobbie: Google Earth. Wat dat betreft was de Buitenlandsereiscommissie extra leuk, omdat het zoeken naar hostels en locaties in Rome met dat programma kon gebeuren! In een maand bestuur heb ik al geleerd dat een PR-commissaris veel kan veranderen. Daarnaast geeft het wel veel verant-woordelijkheden. Deze combinatie is erg leerzaam en kan mij in de toekomst helpen bij het opstellen van een communicatieplan voor mijn eigen bedrijfje.

Het enige dat ik nu doe dat geld op-levert is stufi trekken, dus of ik nu een actief lid ben of niet maakt niet zo heel veel verschil!Het voordeel van commis-siewerk is natuurlijk

Mede dankzij mijn ervaring in deCommuni-catiecom-missie ben ik actief geworden bij de KNVB Academie. Daar heb ik de web-redactie verzorgd

HddltoaoonvHvsn

en plannnenen g geseschchrereveven n voor dIn de toekkomstst hhooop ik geld te

4

//> com’municatie studeren

Tom, wat is “Web 2.0” eigenlijk?

Web 2.0 is geen uitvinding. In feite is Web 2.0 een term die in 2004 door Tim O’Reilly en anderen bedacht werd om een groot scala aan ontwikkelingen op het World Wide Web te duiden. Volgens critici zijn de veranderingen die werden genoemd al vanaf het einde van de vorige eeuw gaande, maar eigenlijk is iedereen het er over eens dat er wel degelijk iets veranderd is op het web.

De belangrijkste verandering op websites en de applicaties op die websites is dat de Internetgebruiker zelf kan bepalen welke informatie de website biedt. Niet langer wordt de informatie op een website be-paald door slechts een klein aantal webmasters. Gebruikers zorgen zelf voor de “content”.

Wat zijn dan typische 2.0 voorbeelden?

Het worden er steeds meer en ieder-een geniet weleens van de voordelen. Wikipedia is bijvoorbeeld uitgegroeid tot een fantastische gratis encyclo-pedie, waaraan iedereen iets kan toevoegen. Hyves wordt dagelijks door steeds meer studenten gebruikt en YouTube vervangt voor veel mensen al de televisie. De website van SV Contact wordt dus “2.0”. Hoe ga je het aanpakken en wat kunnen we verwachten?

svcontact.nl is momenteel al een website die Web 2.0 toepast. De voorpagina wordt gevuld met een weblogsysteem en op het forum kan iedere CIW-er zijn ei kwijt. Sinds 2004 is zowel SV Contact als Web 2.0 groter en professioneler geworden. De website deed hier echter niet net

zo actief aan mee. Er zijn inmiddels weblogsystemen beschikbaar die heel veel meer kunnen dan ons huidige systeem. Deze basis zal dus als eerste gelegd moeten worden. Hierna moe-ten alle CIW-studenten en -docenten gestimuleerd worden om van deze goede basis te profiteren, want vanaf dan kan iedereen content van allerlei aard toevoegen aan svcontact.nl. De website moet de portal worden naar alles dat met CIW te maken heeft. Hiermee willen we een concurrent worden van de logge websites WebCT en www.let.uu.nl/ciw.

Dat klinkt heel goed. Maar niet alleen de website behoort tot het 2.0 plan, toch?

Nee, ik hoop ook dat SV Contact en CIW de filosofie van 2.0 gaan uitdra-gen. Studenten zijn nu nog afhankelijk van docenten en de universiteit wat betreft het aanbod en de invulling van cursussen. Alle taken van SV Contact worden nu door een handvol enthou-siastelingen uitgevoerd. Maar alle CIW-studenten samen kunnen dit veel beter. Tijd om de studie praktischer en leerzamer te maken door ook zelf on-derzoek te doen, door de communica-tie binnen CIW te optimaliseren, door samen te werken met bedrijven en door allemaal een beetje studentassi-stent te zijn. Practicum, Bedrijvendag en Stage het hele jaar door, voor alle studenten: SV Contact 2.0 dus.

Lorenz

Een nieuw tijdperk: SV Contact 2.0

Op 4 april jl. werd Tom van de Wetering de nieuwe PR-com-missaris van het bestuur van SV Contact. Onder het motto “SV Contact 2.0” is het bestuur, en vooral Tom, heel wat van plan. Wat zijn zijn plannen en hoe zijn die het beste te omschrijven? Om daar achter te komen interview-de ik deze kersverse PR-man, die SV Contact ongetwijfeld naar een grote hoogte gaat brengen!

5

Hoogste tijd om gedachten om te zetten in acties. Het wordt er alleen niet veel makkelijker op als je er pas in Liverpool achter komt dat je stage wilt lopen. En dan is het handig je in te denken dat je in een onbekende stad woont waar je net als andere internationale studenten niet begrijpt wat de buschauffeur tegen je zegt. Wat dan? Gewoon eigenwijs zijn en op zoek gaan naar een Engelse stageplek.

Beginnend bij het Liverpoolse ‘Career and Development Centre’ worden mij meteen gouden stage-mogelijkheden toegezegd. Helaas zijn mooie praatjes niet zoveel waard als je in twee maanden tijd maar op één vacature hebt kun-nen reageren. Daar komt nog even bij dat die na maanden nog steeds op de vacaturelijst staat en ik me begin af te vragen of mijn CV ooit aan dat bedrijf is toegestuurd.

Tijd voor verandering! Na een aantal uren op het web te hebben doorgebracht heb ik een organi-satie gevonden die mediastages regelt. Binnen een maand krijg ik via de mail te horen dat ze een drie maanden durende stage hebben geregeld bij twee bedrijven:

//> com’stage lopen

een bedrijf voor kunstontwikkeling (LCAD) en een TV productiebedrijf (TOXETH TV). Het werd de laatstge-noemde.

Spannend is het als het moment is gekomen dat je aan je stage moet beginnen, maar je niet weet wat je te wachten staat. Zelfs de meest simpel lijkende karweitjes, als het opnemen van de telefoon, kan dan nog een uitdaging zijn. Mensen met allerlei culturele achtergronden bellen op en dan is het een aardige klus om al die verschillende accenten goed te kunnen verstaan.

Als je er een paar weken zit raak je al snel gewend aan je collega’s, krijg je een beter idee waar je stagebe-drijf allemaal mee te maken krijgt en wordt het een stuk gemakkelijker om op onverwachte situaties in te spelen. Meerdere malen ben ik met een groep mensen wezen filmen op verschillende locaties in Liverpool. Je moet inspelen op veranderlijke fac-toren als het weer, want als het licht niet goed genoeg is moet het pro-ductieschema veranderd worden.

Het meest opvallende is de zeer re-laxte Liverpoolse werksfeer. Je hoeft vaak niet eerder dan tien uur op je

werk te verschijnen, je mag de tij-den van je pauzes zelf bepalen en je bent vrij om eerder weg te gaan. Pas na enige tijd heb ik dit systeem begrepen: je wordt geacht zelf verantwoording te nemen. Maar dat vind ik niet erg, want ik vind het leuk om nieuwe, leuke dingen te leren en zovaak krijg je niet de kans om in het buitenland werkervaring op te doen! Marjolein

Mensen uit de Creatieve industrie vullen hun contactgegevens in tijdens een Networking Event dat Marjolein eind februari organiseerde.

Na drie jaar in de studieban-ken te hebben gezeten heb ik de kans aangegrepen om te ondervinden hoe het er op een Engelse campus aan toe gaat. Kort gezegd houdt het in dat ik vooral leef tussen mensen met een andere tongval, die bijna naakt over straat gaan als het vriest en de bodem van een pint velen malen op een avond zien. En zelfs dat is nog niet uitdagend genoeg, want mijn wens om aan het Liverpoolse werkleven deel te nemen blijft in mijn hoofd rondspoken.

Stage lopen in Liverpool

Foto

Maar

tje

666

//> populair com’municeren

Hoe bent u bij Sterrenkunde terecht-gekomen?“Ik had altijd al een interesse voor optica: als jongen was ik al bezig met spiegeltjes, lensjes en licht. In 1962 ging ik dan ook Optica stu-deren in Nijmegen. Eén van mijn bijvakcolleges was Sterrenkunde. Ik vond dat een heel vervelend vak: het was ook het enige tentamen waarvoor ik ben gezakt. Ieder jaar was er echter een astronomencon-ferentie in een jeugdherberg op de hei voor beroepsastronomen en studenten, en twee enthou-siaste vrienden van me vroegen me mee. Wat me daar opviel was de ontzettend goede sfeer on-der astronomen: het leek wel een vriendenclub. Dat in tegenstel-ling tot Nijmegen, waar alles heel formeel was. Hoewel ik niks van het vak begreep, wilde ik wel met zulke mensen samenwerken. Toen ik het vertelde aan mijn professor Ster-renkunde was die ontzettend blij. Ik bleek de eerste en enige student Sterrenkunde in Nijmegen te zijn. Mijn twee vrienden waren afge-haakt. De colleges waren echter de saaiste van de hele studie. Mijn professor doceerde hemelmecha-nica, oftewel hoe de dingen aan de hemel bewegen. Iets wat ik totaal niet interessant vond.”

En toen Amerika en NASA?“Nou, dat wilde mijn professor wel maar ik niet! Hij wilde mij naar Ame-

Ook NASA was bezig met het bestu-deren van UV-licht van sterren. We ontdekten er de “sterwinden”: een enorme hoeveelheid gas die met een snelheid van soms wel 3000 km/s wordt uitgestoten en de ruimte invliegt. Ik was één van de eersten die deze sterwinden onderzocht. Dat was heel spannend: gedu-rende een periode van vijf tot acht jaar waren er maar drie mensen die zich hiermee bezig hielden, waarvan ik er dus één was. We werkten nauw samen. Alles wat we deden was nieuw, we legden dan ook de basis voor het vakge-bied Sterwinden. De belangrijkste uitkomst was dat door het bestu-deren van UV-licht duidelijk werd hoe de verschillende chemische elementen in de kosmos zijn ont-staan en vrijgekomen: namelijk door vorming door kernfusie in ster-ren en het vrijkomen ervan door de sterwinden. We danken het leven op aarde aan die sterwinden! Dat is toch prachtig? Dat is nog steeds een stokpaardje van me. Teruggekomen van Prince-ton werd ik door de Universiteit van Colorado gevraagd om daar een

van sterrenwinden en Westbroekse boerenIn dit derde deel over de popula-risatie van de wetenschap praat de Com’Info met Henny Lamers, emeritus hoogleraar Stellaire Astrofysica en Ruimteonderzoek aan de Faculteit Natuur- en Ster-renkunde, één van de oprichters van het vakgebied “Sterrenwin-den” en een man die de relati-viteitstheorie zelfs aan boeren uit Westbroek op begrijpelijke wijze weet uit te leggen.

cht-

or g In

u-n e Ik

bezig met het bestu-deren van UV-licht van sterren. We ontdekten er de “sterwinden”:

eelheid gas die

-

Ook NANASASA wwasas bezig met het bestu

-s

it e

rika sturen, om daar aan de Yale University door te gaan. Ik dacht: jemig, naar Amerika, en dat terwijl het vak me nog steeds niet aan-trok. Ik vermoedde dat er meer moest zijn dan hemelmechanica, en dat was zo: neuzend in de bibliotheek ontdekte ik de theorie van sterevolutie: over de levens-loop van de zon, wat er inwendig gebeurt, hoe die aan zijn eind komt, enzovoorts. Ik was er hele-maal door gefascineerd, dát wilde ik gaan doen! Ik kwam in Utrecht terecht, waar ik met plezier ben afgestudeerd en meteen daarna een baan kreeg op het juist op-gerichte Laboratorium voor Ruim-teonderzoek, o.l.v. Kees de Jager. Dat was in 1975, het jaar waarin Nederland voor het eerst sterren-kundige ruimtevaartinstrumenten bouwde die met raketten gelan-ceerd werden. Ik werd hoofd van een project om een spectrograaf te bouwen waarmee het UV-licht van sterren voor het eerst goed kon worden bestudeerd. Dat instru-ment was onderdeel van de eerste Europese sterrenkunde satelliet. Na mijn promotie kreeg ik een postdoc positie aangeboden op de Universiteit van Princeton.

6

777

Enkele van de Henny Lamers’ wapenfeiten• Schreef 348 artikelen, waarvan 5 gepubliceerd in Nature en Science.• Schreef 5 boeken, waarvan één momenteel wordt vertaald in het Russisch.• Gaf meer dan 100 wetenschappelijke lezingen in binnen en buitenland• Gaf meer dan 400 populaire lezingen in Nederland én Amerika.• Won 7 prijzen, waaronder de NASA Group Achievement Award (1978) en de “Teacher of the year award” van de afdeling Physics and Astronomy in Utrecht (2004).• Was lid van 34 nationale en internationale commissies.• Gaf de laatste paar jaar colleges in Utrecht, Nijmegen, Rome, Florence, Rio de Janeiro, Seattle en Seoul.• Is lid van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen.• Heeft een CV dat langer is dan dit artikel. ☺ (zie http://www.astro.uu.nl/~lamers/cv.pdf)

nieuw instituut voor ruimteonder-zoek op te richten. Ik wilde echter niet definitief uit Nederland weg. Zestien jaar lang heb ik toen iedere zomer drie maanden in Colorado gewoond en gewerkt. De rest van het jaar werkte ik in Utrecht. Ook ben ik jarenlang twee à drie maan-den per jaar naar de Universiteit van Wisconsin geweest, omdat ik daar een Honorary Brittingham Chair had: een ereprofessoraat. Daar ben ik begonnen met het schrijven van een vakboek “Intro-duction to stellar winds”, dat mo-menteel ook in het Russisch wordt uitgegeven. In Utrecht was ik van 1982 tot 2006 hoogleraar Stellaire Astrofysica en Ruimteonderzoek.”

Wat doet u tegenwoordig?Eigenlijk is er na mijn emeritaat niet zoveel veranderd. Ik doe nog steeds met plezier onderzoek, geef colleges en begeleid studenten.Nu ik met emeritaat ben, heb ik wel meer tijd voor het geven van po-pulaire lezingen, zo’n tien à twintig per jaar. Meestal gaan die over “de mens tussen de sterren”: hoe de mens een gevolg is van wat er in sterren gebeurt. De laatste jaren ook over “leven op andere planeten in het heelal”: wat we ervan weten, waar het zou kunnen zijn, hoe we ernaar zoeken. Het lijkt mij zeer waarschijnlijk dat er elders leven is, misschien zelfs veel verder ontwikkeld dan wij. Het publiek van mijn lezin-gen varieert van VWO scholen, studiegenootschappen, bejaar-dengroepen, kerken, beroepsver-enigingen tot boeren in Westbroek, waarvoor ik een lezing gaf over de relativiteitstheorie. Het meest bijzondere was een avond voor de Nederlandse Invalidestichting, waarbij de helft van mijn publiek in bed lag en de andere helft in een rolstoel zat.

Waarom vindt u popularisatie van de wetenschap zo belangrijk?Het moet gebeuren. Wij zitten als wetenschappers in een luxepositie: we doen op kosten van de ge-meenschap dingen waar we zelf

enthousiast over zijn. We hebben dus ook de plicht de gemeen-schap te vertellen waar we mee bezig zijn. Wij sterrenkundigen hebben het hierbij makkelijker dan veel andere fysici. Chemici bijvoorbeeld trekken niet snel door het land. Maar Sterrenkunde heeft het voordeel dat veel mensen er in geïnteresseerd zijn. En we heb-ben natuurlijk prachtige opnamen van allerlei soorten objecten aan de hemel, aan de hand waarvan we alles goed kunnen uitleggen. Sterrenkunde is dus ook makkelijk te populariseren en dat leren we onze studenten ook. Sterrenkunde heeft echt een traditie van popu-larisatie. De Nederlandse sterren-kunde staat wereldwijd gezien trouwens op een ontzettend hoog niveau. Kijk je per hoofd van de bevolking, dan wordt er ontzettend veel gepubliceerd door Neder-landse astronomen, ook nog eens met grote impact. We nemen een derde plaats in achter Amerika en Engeland. Niet voor niets zeggen de Amerikanen dat Nederland twee exportproducten heeft: tul-pen en astronomen.

Vindt u het niet lastig om dingen op een “laag” niveau uit te moe-ten leggen?Nee hoor. Iedereen is op laag ni-veau begonnen. Het belangrijkste is mensen enthousiast maken en uitleggen op een niveau dat ieder-een begrijpt. Laat dingen aanslui-ten op de ervaring van mensen.

Tijdens mijn lezingen gooi ik vaak een sinaasappel in het publiek. De sinaas-appel is dan de zon en de kop van een lucifer, zes meter daarvandaan, is de aarde. Ook de techniek werkt mee: denk aan PowerPoint en het feit dat je filmpjes en plaatjes van het web kan plukken. Daardoor wordt alles veel concreter.

Wie zijn uw grote voorbeelden m.b.t. de popularisatie van de weten-schap?Marcel Minnaert en Kees de Jager. De Jager was de vorige directeur van het Sterrenkundig Instituut en de grote Minnaert (naar wie ook het Minnaert-gebouw in de Uithof is genoemd) heeft enorm veel gedaan voor het sterrenkunde- en natuur-kundeonderwijs in Nederland. Ook schreef hij veel populaire boeken over natuur- en sterrenkunde. De Ja-ger geeft nog regelmatig boeiende lezingen, en dat terwijl hij al ergens in de 80 is. Ik hoop dat ik dat ook nog kan als ik zo oud ben.

Wat kunnen we van u verwachten in de toekomst?Ik hoop door te kunnen gaan met het geven van lezingen, colleges en begeleiden van studenten. En er komt ook een nieuw boek aan. Een kinderboek…

Heeft u nog tips voor ons studenten?Studeer wat je leuk vindt, niet omdat je er geld mee kan verdienen. Doe de studie waardoor je gegrepen wordt, dan heb je een veel grotere kans dat het lukt. Arthur.

//>

den pvan Wik daaChair Daar schrijvductimentuitge1982 Astro

Wat Eigeniet steecolleNu imeepulaper

7

8

O //> com’mence

ver eerstejaars,

De zon schijnt, korte rokjes duiken weer op in het straatbeeld, vogels tsjilpen en een persistente

hier na jaren van intense studie een theorie over ontwikkeld. Ergens op de Uithof is een heel groot gat in de grond met een ronde steen eroverheen, waar in de winter alle mooie meisjes een winterslaap houden. Op de eerste mooie dag van het jaar wordt de steen eraf gerold en mogen alle knappe dames de wijde wereld in om overal de harten van jongemannen op hol te brengen, zolang de zon maar blijft schijnen. Als de bladeren weer beginnen te vallen, begeven ze zich weer terug

naar het gat, om daar hun schoonheid tijdens de eerdergenoemde winterslaap weer op te laden. Hoewel de realiseerbaarheid van dit post-puberale verhaaltje natuurlijk kant noch wal raakt, blijft het een bijzonder mooie gedachte.

De eerstejaars van de toekomstHet aanbreken van dit mooie weer doet mij echter niet enkel realiseren dat ik toch werkelijk wat meer aan fitness moet gaan nu mijn, veel te witte, armen en benen uit kledij met korte mouwen en pijpen tevoorschijn gaan komen. Het doet mij ook inzien hoe snel dit eerste jaar als CIW-student eigenlijk is verlopen. Zo sta je nog met zijn allen 390 liter bier te drinken op een doldriest introkamp, om nu alweer aan het laatste blok

de zomer en participatiegraden

De zomer in mijn bolIk lig in het Julianapark, mij in een danig aangename staat van halfslaap te bevinden. De temperatuur is uitermate behaaglijk en uit enkele draagbare boxjes klinkt een van de vroege nummers van de Red Hot Chili Peppers. Het lekkere weer is zowel welkom als onverwachts (op het moment van schrijven is het begin april), hoewel de nogal bedroevende winter wel een warme zomer doet vermoeden. Met slechts één dag sneeuw afgelopen winter kun je als je héél stil bent het geweeklaag van de Elfstedentochtcommissie horen, meegedragen op de wind.

Tijdens de zomermaanden valt het me altijd weer op dat mensen veel leuker lijken te zijn geworden, ten opzichte van de koudere seizoenen. Waar we tijdens college de verschillende theorieën over communicatie leren, doet de glimlach van een leuk meisje in de zomer alle communicatieve impact van Face Threathening Acts, Toulmin-modellen en de verschillende overpeinzingen van de overal opduikende Habermas in het niet vallen. Bij mij althans.

Het valt me niet alleen op dat meisjes in de zomer leuker gekleed zijn (lees: minder kleren aanhebben), gezelliger zijn en spontaner overkomen, maar dat ze ook gewoon leuker zijn. Ik heb

van jongemannen op hol te brengen, zolang de zon maar blijft schijnen. Als de bladeren weeerer b begegininnen n tevallenen, , bebegegevevenn ze zich weer ttererugu

in een n halfslslaaaapur is ennkekele n n vavan dede eedd Hott wweeeer isiss chtsts en i is nogagal n wararmem

eet slecchthts swinter kukun n

eweeklaag

van het jaar te moeten beginnen. Binnenkort zijn we geen eerstejaars meer, maar ouderejaars. Het begrip tweede-, derde- of vierdejaars lijkt amper in gebruik bij deze studie, waardoor ik het angstige vermoeden heb na mijn periode als eerstejaars in de grijze massa te verdwijnen, die dus ‘ouderejaars’ heet. Het is sowieso opvallend in welke verhouding eerstejaars actief zijn binnen de vereniging, ten opzichte van de ouderejaars. Waar nu vrijwel iedereen in het eerste jaar elkaar tenminste van gezicht kent, is hetbij de ouderejaars slechts een zeer klein percentage dat de verenigings- activiteiten onveilig komt maken.

buiten de collegebanken verschenen.

Deze zaken leiden bij mij tot een grote nieuwsgierigheid naar de nieuwe lading eerstejaars, die er al vrij snel aan zit te komen. Zijn wij, de eerstejaars van nu, uniek in onze participatiegraad (de laatste keer dat ik dat woord gebruikte was bij mijn eindexamen Economie 1, te deksel!), of zijn wij slechts de voorlopers van een nieuwe soort, ‘actieve CIW’ers’, die in een lange stoet al zingend en alcohol consumerend van activiteit naar activiteit poloneert? Het woord ‘poloneren’ heb ik overigens zelfs nog nooit gebruikt, maar aangezien mijn trouwe talenwonder Microsoft Word er geen rood streepje onder plaatst (zelfs geen groene), besluit ik het erop te wagen.

hi o

een te

DDe zon sch korte rokjes duiken weer oini het straatbevov gels tsjilpeneen persistent

haan kwettert in mijn oor (inwo-ners van het schilderachtige Zuilen zullen begrijpen wat ik bedoel). Kortom, de zomer komt er weer aan! Het einde van dit collegejaar staat zodoende ook alweer voor de deur, wat een goed moment is om te gaan kijken wat de nabije toekomst ons bij CIW gaat brengen.

Zo bereikte mij onlangs het verhaal van een eerstejaars CIW’er die recentelijk gehospiteerd had in een studentenhuis, waar tot zijn verrassing een tweetal derdejaars CIW bleek te wonen die hij absoluut niet kende, simpelweg omdat deze nooit op activiteiten Justin Koornneef en Lieke Ongering

9

//> om positieve veranderingen door te voeren in de toekomstige invulling van deze cursussen.

Dit, en meer van deze zaken, hebben ertoe geleid dat opleidingscoördinator en vaste Com’Info columnist Tom Koole binnenkort zogeheten ‘Heidagen’ gaat organiseren. Hier kunnen docenten en studenten op een afgezonderde locatie enkele dagen discussiëren over hoe de studie CIW verbeterd kan worden. Gelukkig gaan deze serieuze zaken wel gepaard met de broodnodige afwisseling in de vorm van gezamenlijk eten, voetballen en bier drinken. Want zoals Tom Koole zelf al stelde, bij idealen hoort bier.

We kunnen al met al dus stellen dat er dus een hoop gaande is binnen de studie. Actieve nieuwe CIW’ers, een nieuw enthousiast bestuur en een opleidingscoördinator die met originele plannen aan een verbeterd CIW wil werken. Persoonlijk zie ik met al deze ontwikkelingen de toekomst zonnig in. Als nu het weer ook even zonnig blijft, ben ik een zeer tevreden CIW-student, die iedereen alvast een bijzonder fijne vakantie wil wensen!

Jorik

is tegen de verantwoordelijkheden die de functie van bestuurslid met zich meebrengt, antwoordde de kersverse onderwijscommissaris: -“Ik heb er het volste vertrouwen in dat ik als bestuurslid misschien zelfs nog wel een betere prestatie kan neerzetten dan op de tennisbaan. Tevens was ik natuurlijk al een jaar lid van de opleidingscommissie, dus ik denk dat mijn nieuwe rol als onderwijscommissaris goed in mijn straatje past.”

De grootschalige aanpak van dit nieuwe bestuur is echter zeker geen overbodige luxe. Zoals iedereen in het vorige nummer van de Com’Info heeft kunnen lezen, is er nogal wat commotie rondom de kwaliteit van de studie CIW. Hoewel de bachelor CIW te Utrecht uit recente onderzoeken naar voren komt als één van de beteren van zijn soort in Nederland, zijn er nog genoeg zaken waar zeker verbetering nodig is.

Zo stipt bestuurslid Steven nadrukkelijk aan dat bijvoorbeeld het belang van het invullen van de evaluatieformulieren voor cursussen danig onderschat wordt. Als slechts 20% (!) van de studenten een beoordeling invult, is dit natuurlijk geen goede basis

2.0Als het aan ons nieuwe bestuur ligt, zal het zonder twijfel deur nummer 2 worden. Iedereen die op de Algemene Ledenvergadering van 4 april was, waar de bestuurswissel plaatsvond, kon zien dat ze grote plannen hadden met de vereniging, waar alleen de site al een mooi voorbeeld van is. SV Contact 2.0, Faster, Bigger, Better, is het inspirerende motto van dit inspirerende vijftal. Hiervan is opvallend genoeg slechts één eerstejaars lid van, te weten Steven Kamminga, of ‘Super Smash Steve’, zoals hij in de Utrechtse tenniswereld bekend staat. Op de vraag of hij als eerstejaars wel opgewassen

9

Mirre van Tilburg

Martijn Piggen

Kip

10

11

12

//> com’edy

Het leven van een cabaretier gaat niet altijd over rozen. Zijn worstelingen met het dagelijkse leven en problematische relaties met vrouwen vormen de basis van zijn theater-programma’s.Van het publiek vereist hij opperste concentratie en medeleven. Toch is Hans Dorrestijn populairder dan ooit. Zijn vogelgids vliegt de winkel uit en hij tourt samen met kompaan Martin van Dijk door het land met de try-out van de voorstelling Ruïnes, waarvan hijzelf zegt dat het zijn laatste show zal zijn. Voordat Dorrestijn definitief het podium verlaat spreekt hij openhartig over het leven voor en achter de schermen.

De cabaretier zoekt tijdens de voorstelling geen contact met het publiek. “Men zegt dat ik het kan maar ik wil het niet. Ik durf ook niet te improviseren, zo modern ben ik niet. Er is wel een wisselwerking tussen mij en het publiek. Als een zaal goed op een grap reageert, lachenze net zolang totdat je weet: nu moet ik naar de volgende grap. En dan lachen ze nog harder.”

OptredenHet optreden gaat Dorrestijn een stuk beter af sinds hij begeleid wordt door pianist Martin van Dijk. “Theater is niet hetzelfde als de mis opdragen. Met een leuk publiek wordt de voorstelling een feest, maar zijn de mensen niet leuk dan blijft het een bedrukte troep. Martin en ik voelen elkaar gelukkig goed aan. Ik hoef maar een kleine beweging met mijn ogen te maken die hij dan beantwoordt. Zo van ‘heb jij het ook zo moeilijk?’ We weten ook al op welke plekken het niet gaat. De grote schouwburg van Amstelveen bijvoorbeeld heb ik uit de speellijst geflikkerd want dat hooghartige kutpubliek kan van mij barsten. Die hebben vijf ton op de bank en hebben iets over zich van ‘laat maar zien of jullie wat kunnen.’ Op zulke momenten zorg ik ervoor dat ik tussendoor grappen voor Martin maak. Hij vergeet dan wel eens dat ‘ie een microfoon om heeft en barst in lachen uit. Dat klinkt lekker in zo’n zaal, dan gaan ze wel mee.”

Het duo heeft geen vaste rituelen voordat ze de bühne opgaan maar zijn wel een beetje bijgelovig. “We mogen nooit tegen elkaar zeggen ‘dit wordt een goede voorstelling.’

Bij grote zalen waar ik een beetje bang voor ben sta ik vaak te zuchten. Martin lacht en omhelst me dan. Dat is wel een lotsverbondenheid. Tijdens pauzes zeggen we wel eens tegen elkaar ‘wat een vreselijke zaal.’ Maar een van de grootste vondsten die ik de laatste jaren heb gedaan is om de pauze uit de voorstelling te sodemieteren. Dat scheelt enorm want dan heb ik niet twee keer die zware opkomst.” FanmailDorrestijn vermijdt het liefst negatieve reacties. Een confrontatie met het publiek is voor hem dan ook een risicovolle onderneming. “De afloop van de voorstelling is een link moment. Als het publiek kwaad wil kunnen ze me daar pakken. Ik vergeet nooit dat in Zaltbommel twee jongens, die blijkbaar zelf ook optraden, me vertelden hoe slecht ik wel niet was. Mijn pianist zag dat vanuit de verte en heeft me weggehaald. Daarna heb ik ze nooit meer gezien en blijkbaar zijn ze zelf niks geworden.”

Try-outenEen speellijst met liefst 80 try-outs voor zijn nieuwste show verraadt dat Dorrestijn veel belang hecht aan een goede voorbereiding op zijn tournee. “Je kunt achter de schrijftafel niet bedenken wat wel en niet werkt. Een grap kan een keer voorbij waaien maar als dat zeven keer gebeurt is er iets mis mee. Dat is met hele nummers het geval. Het publiek maakt je duidelijk wat eruit moet. Ja, ik zou best alleen maar willen try-outen. Na de afscheidsvoorstelling zeg ik wel eens dat het mijn beste try-out was. Alleen je snijdt dan in je eigen poten want voor een try-out kun je minder geld vragen.”

Foto

Mich

iel Kraijkam

p

Het Pompeï van ens dede ct met dat ikniet. Ikk seren,n, zzo o s weel l eeeen j en heet tedd oop p en

dee

r r rddt tDijkjk. e aalslsen leuk kelling mem nsen Bij grote zalen waar ik een

Foto

Mich

iel Kraijkam

p

13

//>

“Ik sta alleen in de foyer om geld te verdienen, daar ben ik heel eerlijk in. Ik vind het hartstikke leuk als iemand wat koopt maar moet me er echt toe dwingen wat grappigs te zeggen. Na afloop ben ik gewoon moe. Toch durf ik meer het contact met het publiek aan te gaan dan veel van mijn collega’s. Ik ben niet hooghartig.” De raspessimist vindt het dan ook heerlijk om herkend te worden. “Dat gebeurt vaak op straat en in de supermarkt. Andere beroemdheden zorgen ervoor dat ze met de auto reizen en niemand ontmoeten. Ik heb een snorfiets en doe mijn eigen boodschappen, daarom ben ik vaak in het dorp en lul met iedereen. Ja, ik krijg ook fanmail. Het hele jaar door. Maar het zijn geen stapels hoor. Sommige mensen bellen me ook gewoon op. Dat komt doordat ik in het telefoonboek sta terwijl de meeste artiesten een geheim nummer hebben.”

VrouwenDorrestijn trekt in zijn optredens fel van leer tegen het vrouwelijk geslacht. In werkelijkheid blijkt hij juist goed met ze overweg te kunnen. Iets té goed zelfs. “De communicatie tussen mannen en vrouwen is een bijzonder spektakel. Degene die elkaar het beste zouden moeten begrijpen, begrijpen elkaar helemaal niet. Ik heb veel mislukte relaties achter de rug maar kan eigenlijk het beste met vrouwen overweg. Ik ben geen vrouwenhater. Het grappige is hoe harder ik voor vrouwen ben hoe meer vrouwen daarom moeten lachen. Ik heb

in mijn publiek ook het meeste aan vrouwen, die zitten te gieren van het lachen.” Waar mannen over het algemeen van Mars komen praat Dorrestijn wel de taal van de vrouw. “Ik ben zelf misschien bijna een wijf. Dat geeft grote voordelen in de communicatie, vrouwen vinden het prettig om met me te praten. Het nadeel daarvan is dat je niet voor seks met ze in de wieg gelegd bent. Als je ze te goed gaat begrijpen wordt je een onderdeel van hun sekse en dan ben je verloren. Ik zou het liefste met ze in de koffer duiken maar wat gebeurt mij: ik heb mijn tong veel meer gebruikt dan mijn lid. Ouwehoeren durven ze wel met me. Maar dan ook gaat het mysterie er af, terwijl je dat juist moet bewaren.”

“Beroemdheid zorgt voor veel mensen aan de deur maar is niet bevorderlijk voor de seks.”

Dat de cabaretier dankzij zijn gave wel volle zalen trekt deert hem niet zoveel. “Er komt nooit niemand op me af die zegt: ik heb zo’n heerlijke avond gehad, die gaan we samen in bed vieren. Ik heb altijd gedacht: als ik beroemd ben gaat het allemaal vanzelf. Niks. Ik heb het zelf verpest met mijn eigen leuke programma’s. Beroemdheid zorgt voor veel mensen aan de deur maar is niet bevorderlijk voor de seks.”

ContactGenoeg vrouwen in de zaal maar niet in bed. Dorrestijn ziet echter geen heil in het gebruik van nieuwe media. “Ik heb geen computer maar een fax uit 1245 en die doet het nog steeds. Zo kun je best leven. Maar de jeugd heeft volkomen gelijk de computer te gebruiken, zou ik ook doen. Door te chatten heb je tenminste kans een leuke meid tegen te komen. Maar ondanks die mogelijkheden is het verdomd moeilijk geworden elkaar te ontmoeten. Er bestaan nog steeds contactadvertenties, dat is een vreemd fenomeen. De barrières zijn groter dan we dachten. Die kunnen niet geslecht worden door meer bewegingsvrijheid. Nieuwe communicatiemiddelen zijn ook de oplossing niet, ook al kun je daarmee met het hele land praten. En in het theater lukt het ook al niet! We moeten gewoon allemaal zelfmoord plegen.”

Michiel

B dh id t l d

Hans Dorrestijn

Hans Dorrestijn en Martin van Dijk tijdens een try-out in Cultura, Ede. Fotograaf: Jack Kraijkamp

“g

d

T

v

oowsAe

““d““

Kijk voor de speellijst van Ruïnes op www.kikproductions.nl

//> com’mence

14

//> com’plex

Sinds 2006 is Second Life al erg populair en de bekendheid neemt alsmaar toe. Iedereen heeft er wel eens van gehoord. Voor de eerstejaars CIW-studenten komt het uitgebreid aan bod in de cursus Geschiedenis en Theorie van de Nieuwe Media en zelfs het journaal besteedt er aandacht aan, maar wat is Second Life nou eigenlijk?

Het begon in 2003 in Amerika. Daar ontstond

bepaalt zelf wat hij doet en wanneer hij dat doet. Toch is het geen echt ‘spel’ omdat er geen bepaald doel is in Second Life. Er is ook geen mogelijkheid om dood te gaan en er zijn geen spelregels. Men is vrij om te doen en te laten wat men wil. Een avatar kan men geheel naar eigen inzicht maken en zo dus bepalen hoe men er in de virtuele wereld uitziet.

Second Life kent twee versies: de volwassen versie, volgens insiders The Grid, en de versie voor jongeren, The Teen Grid. Dit is bedoeld om de beide werelden en interessegebieden te scheiden. Bovendien is deze scheiding gemaakt om de jeugdige ‘inwoners’ te beschermen.Ook bands zien de populariteit van Second Life als een mogelijkheid tot reclame. Zo heeft Duran Duran in 2006 het virtuele podium betreden en begin 2007 deed ook Di-rect dit. Zij waren toen simultaan te zien op TMF en in Second Life; een wereldprimeur.

Waarmee Second Life vooral in het nieuws komt, is de economie die floreert dankzij de verkoop van huizen, grond en andere spullen in de virtuele wereld. Het aanbieden van diensten zal ik voor dit artikel maar even buiten beschouwing laten, want hiervan kunnen de meesten van jullie zich wel een voorstelling maken. De Chinese Anshe Chung is de eerste miljonair die Second Life heeft

voortgebracht. Ze kocht virtuele grond, die ze verder ontwikkelde en verkocht of verhuurde. Haar imperium is sindsdien uitgegroeid tot een grote onderneming: Chung bezit 36 vierkante kilometer virtuele grond, verschillende winkelcentra en een omvangrijke aandelenportefeuille. Mede door deze ontwikkeling is de Belastingdienst bezig te onderzoeken of er belasting kan worden geheven op de inkomsten gegenereerd in Second Life. In september vorig jaar werd er in Second Life zo’n slordige 9 miljoen (echte) dollars omgezet. De Linden dollars waarmee in Second Life gespeeld wordt, kunnen worden omgeruild naar echte, harde Amerikaanse dollars. De Belastingdienst redeneert dat het inkomsten zijn en dat hierover belasting moet worden betaald.

Een Tweede

een virtuele wereld waar de inwoners een tweede leven konden opstarten. Linden Lab. creëerde een computerspel voor Windows, Linux en Mac OS, naar aanleiding van de roman “Snow Crash” van Neil Stephenson uit 1992. Een complete wereld, waarin computergebruikers elkaar kunnen treffen en communiceren, was geboren.

Second Life kent ruim 4,5 miljoen inwoners, maar er zijn tegelijk ‘slechts’ 30.000 gebruikers online in de wereld. Ter vergelijking: In World of Warcraft is gemiddeld een half miljoen mensen online en daar zijn ruim 8 miljoen abonnees.

Second Life is vergelijkbaar met een Massive Multiplayer Online Role Playing Game waarin iedereen een tweede leven kan beginnen. De gebruiker bepaalt zelf hoe hij eruit ziet,

e kocht verder

of

LEVEN

Steeds meer mensen melden zich aan voor Second Life en raken verslaafd aan deze ‘tweede’ wereld. Tot op heden heb ik de verleiding kunnen weerstaan om mijzelf aan te melden voor Second Life. Ik vind mijn ‘First Life’ eigenlijk wel even genoeg, daar heb ik mijn handen vol aan.

Tim

//> com’municatie

15

Nu rijst de vraag: is het digitaal netwerken nou iets heel nieuws, of slechts een oud concept gegoten in een nieuwe mal? Hans van Driel, schrijver van het boek ‘Digitaal Communiceren’ stelt dat bij digitaal communiceren zowel de productie als de ontvangst van de boodschap digitaal is. Wanneer dit vergeleken wordt met het ouderwets op de thee gaan, lijkt het enige verschil dat er nu met een beeldscherm en toetsenbord als tussenpersoon gewerkt wordt. Toch is er nog een punt dat niet over het hoofd gezien kan worden. Digitaal communiceren is massaal en tegelijkertijd kunnen homepages, en met name de

Van de bank naar de bureaustoelVroeger maakte je, om je vrienden te bezoeken, gebruik van de benenwagen, de fiets of, met veel geluk, de auto van je ouders. Eenmaal aangekomen waar

Uiteraard netwerken we ook nu nog fysiek, maar er is ook een andere mogelijkheid van socializen ontstaan. In de laatste jaren is het digitaal netwerken namelijk steeds groter geworden. Profielsites als Hyves, MySpace, CU2, Sugababes en Superdudes zijn onder de jongeren van dage erg populair. Doordat gebruikers persoonlijke informatie kwijt kunnen op hun eigen homepage, laten ze op het Internet zien wie ze zijn en wat hen interesseert. Bij Hyves bijvoorbeeld zijn al 1,6 miljoen leden, waarvan 60% daadwerkelijk actief is.De profielensites worden vooral gebruikt om vriendennetwerken te onderhouden en elkaar op de hoogte houden van wat de persoon in kwestie aan het doen is. Maar het sociaal netwerken op het Internet kan, behalve leuk, ook functioneel zijn. Zo hebben verscheidene politici hun eigen profiel op Internet staan, waaronder minister-president Balkenende. Hij startte in mei 2006 zijn eigen Hyve en de volgende dag had hij maar liefst 20.000 nieuwe vrienden! Verschillende politieke stromingen vormen hun eigen rubriek en fans maken regelrechte ‘fanhyves’ voor hun idolen. Naast de politiek houden ook andere organisaties zich bezig met digitale netwerken. Een voorbeeld: de politie kan met behulp van de persoonlijke pagina’s meer te weten komen over verdachten om zinvolle informatie te achterhalen.

profielensites, door iedereen bekeken worden. Juist door het feit dat digitaal netwerken geen barrières als afstand meer kent en door iedereen uitgevoerd kan worden, ontstaat er een heel nieuwe tak van communiceren, met haar eigen normen en waarden.

je had afgesproken kon het netwerken, functioneel of voor de gezelligheid, beginnen. Mensen ontmoetten elkaar op terrasjes, in koffiehuizen, op kantoor of gewoon in de huiskamer. Heerlijk face to face, toch?

Het digitaal netwerken kent dus naast haar enorme mogelijkheden ook een enorm aantal vraagstukken waar onder andere de studie CIW zich mee bezig houdt. In het geval van de gedeeltelijke transformatie van het fysiek naar het digitaal netwerken worden oude en nieuwe concepten gecombineerd. En laten we wel zijn; het één is niet beter dan het ander. Digitaal netwerken brengt verre afstanden dichterbij en geeft daardoor ontzettend veel nieuwe mogelijkheden. Maar naast deze technische vorm van socializen kan niet alles zich op digitaal niveau afspelen. Want blijft het toch niet het leukst om de ober met zijn toetsenbord en beeldscherm te zien modderen, terwijl jij met je vrienden op hetzelfde terras van de zon zit te genieten?

Anouk

15

16

//> com’estai?

John Foley en Marnix

17

//>

17171717171717717171717177777

18

Nog even en de zomervakantie is een feit! Tijd voor mij om terug te kijken op het afgelopen televisieseizoen.

Nederland 1 is een echte bejaardenzender geworden. Na de groene en rode ballen bij Lingo blijft er iedere avond standaard een groep van minstens 1 miljoen mensen op de eerste zender van Nederland hangen. Of heeft iedereen opeens een verrotte afstandsbediening soms? Want kom op zeg, je gaat toch niet voor je lol naar Het Familiediner zitten kijken?

RTL4 is hard op weg zichzelf om zeep te helpen. Met twee verloren ‘schaatsoorlogen’, nieuwe programma’s die keihard floppen en het constant verschuiven van programma’s wint RTL geen sympathie van de kijker. Zelfs GTST – voorheen goed voor 2 miljoen kijkers – zakt de laatste tijd nogal eens onder het miljoen.

SBS6 is bezig met het hoe-programmeren-we-in-zo-kort-mogelijke-tijd-zoveel-mogelijk-programma’s-met-BN’ers-plan bezig. Week na week staan Gerard en Nance een stelle-tje C-artiesten aan te kondigen. Waar komen ze volgend seizoen mee? Dating With The Stars? Voetballen op het IJs? Pimp My Parents?

Nederland 3 en RTL5 hebben het opvallend goed gedaan dit seizoen. Nederland 3 is een hippe jongerenzender gewor-den, thanks BNN! En RTL5 heeft zich ook duidelijk weten te profileren. Over Tien is al genoeg geschreven dit seizoen, dus daar pas ik bij deze voor.

Nog even en het televisieseizoen zit er weer op. Zodra de zon er aan dreigt te komen, gooien de zenderbazen hun kanalen vol met herhalingen en zelfs herhalingen van her-halingen. Feest. Tijd dus om de tv uit te zetten en hem rond augustus weer eens af te stoffen!

Frank

//> com’promitterend

“Vijftienhonderd euro, dames en heren! Weet echt níemand het antwoord? Mensen thuis, waar blijven jullie? U hebt nog maar 2 minuten, dus pak snel die telefoon en bel 0909….” En ondertussen zit jij op de bank, met het goede antwoord paraat, het geld in gedachten al uit te geven aan een vakantie en een nieuwe garderobe. Dus pak je je mobieltje, draait het nummer en krijgt van een verveelde mannenstem de, inmiddels bekende, mededeling “helaas, u bent 4e beller”. Natuurlijk, vierdúizendste beller bedoel je, eikel! Wéér 60 cent weggegooid!

Je kunt ze bijna dromen; de woordzoekers, zoek-de-verschil-len-foto’s en andere spelletjes op de commerciële zenders, waarmee je volgens de hoogblonde presentatrice “met één telefoontje ontzettend veel geld kunt verdienen. Míts je een échte puzzelaar bent natuurlijk, want het valt echt niet mee hoor!” Dat je een kans van nul komma nul maakt om gese-lecteerd te worden als kandidaat in de studio vergeet zij voor het gemak even te vermelden.

Deze minieme winkans is ook onderwerp van gesprek in politiekbedrijvend Den Haag en Balkenende en kornuiten gaan deze zwendel op de Nederlandse televisie eens grondig aanpakken. Zeggen ze. Maar tot op heden is Marijnissen van de SP de enige die het kale hoofd breekt over deze gang van zaken. Hij riep zijn achterban op om ervaringen met belspel-letjes te delen en hoorde opzienbarende verhalen. Mensen die aan het telefoonteam een juist antwoord doorgaven werden niet doorgelaten naar de studio, maar wanneer zij later terugbelden met een fout antwoord werden zij dat wel en foto’s waartussen verschillen moesten worden doorge-geven werden tijdens de uitzending gewijzigd. De winkans bij deze spelletjes is dus niet alleen microscopisch klein, maar er wordt ook nog mee gesjoemeld! Maar zo lang de strikte voorwaarden voor belspellen van Donner niet worden nageleefd en de rest van Den Haag al lang verder is gegaan op de politieke agenda, rest ons nog maar één remedie tegen dit financieel geweld. Simpelweg niet bellen.

Carolien

//> com’motieVerstoffende groene ballen

a ale ol e e al ge ehalingen. Feest. Tijd dus om de

ustus weer eens af te stoffe

Carolien

augu

1111181111111111111

€€€€€€€€€€€€€€ € 000000000000,0,0,0,,,606060606060606060606060606060 pppppppppp p ppppp ggggggg.g.g.g.g.ggggg.....

19

//> com’opzegDe vragen des levens

De zon op je bol, de wind in je haren, tijd om in het park een blik te werpen op het vrouwelijk en mannelijk schoon en je te richten op de Grote Vragen des Levens.

Beantwoord1. Hoe noem je een herberg zonder eigenaar? Waardeloos.2. Waarom vergissen vrouwen zich nooit? Vergissen is menselijk.3. Waarom zijn de bananen krom? Dat is hun recht.4. Hoe versier je een Franse moslima? “Je chador.”5. Waarom werd meneer Bernard beroofd door de duivel? Omdat hij zo met zijn ziel onder de arm liep.

Onbeantwoord1. Hoe blind is een paracetamol?2. Hoe denkt Sneeuwwitje over wintersport?3. Waarom kan je geen appels met perestrojka vergelijken?4. Kan een onzichtbaar persoon wel een goed zelfbeeld hebben?5. Als je alles weet, heb je dan nog vragen?6. Was Roodkapje communistisch?7. Waarom ontnuchteren als je nuchter wilt worden?

Arthur.

//> com’ix

Ik had pas een hele bijzondere droom. Ik was in een ruimte waar allemaal stralende mensen rondlie-pen. Stralend is ook echt het juiste woord. Ze hadden zich allemaal prachtig aangekleed met mooie kostuums en schitterende jurken. Maar het was niet dat uiterlijk vertoon dat me opviel. Het waren de mensen in die kleren die straalden. Stuk voor stuk leken ze te zeggen: kijk eens hoe bijzonder ik ben. En ze hadden gelijk. Ze waren mooi, en gelukkig, en dat maakte me blij. Af en toe dacht ik iemand te herkennen. In een flits leek zo’n stralende soms

//> com’tomGaladroom heel even op iemand die ik wel eens

onderuit had zien hangen in een collegebankje. Natuurlijk verwierp ik direct de mogelijkheid dat het om dezelfde personen kon gaan, maar het zette me wel aan het denken: zou het niet mooi zijn om elke dag tegen zulke vrolijke gezichten aan te kijken? Ik denk dat dat me niet zou gaan vervelen. Ik ben voldoende realistisch – en calvinistisch – om te weten dat het leven niet altijd een feest kan zijn en de studie evenmin, maar een beetje feestelijker dan het nu is kan geen kwaad. Waarom heeft onderwijs toch de kwalijke nei-ging om van een zaal vol bijzondere mensen een zaal vol grijze muizen te maken. Dat hoeft niet te moeten en

moet ook niet te hoeven. Op donderdag 7 juni gaan we van 5 tot 7 ’s middags praten over r de studie: Trans 10, zaal 1.01. Met voor wie wil pizza toe. Wat mij betreft met de inzet de studie feestelijker te maken en de studen-ten bijzonderder. Misschien doet een student me dan op een dag heel even denken aan zo’n stralend iemand uit mijn galadroom.

Tom Koole