1

D E C O L U M N I S TN U M M E R 1 - M E I 1 9 9 8

De Columnist3e jaargang, nummer 6 - herfst 2000 verschijnt drie maal per jaar

Officieel orgaan van Columni - Vereniging van Alumni Communicatiekunde Rijksuniversiteit Groningen

Communicatieadviseur in verkeersveiligheidsprojecten:

Het cement tussende stenenEen spelend meisje valt aan een auto ten prooi als ze zonder te kijken deweg oversteekt om een vlieger te grijpen, een geïrriteerde bestuurderprobeert tijdens het ritsen een appel weg te werken, een vrouw ligt na eenongeluk met haar hoofd tegen de voorruit gedrukt omdat ze haar gordelniet droeg. Allemaal beelden die ons te binnen schieten bij voorlichtingrond verkeersveiligheid. Gezien op tv of op grote borden langs de snelweg.Wie niet beter weet, denkt bij dit onderwerp alleen aan mottoborden, spotjes op televisie en radio, en advertenties in de media. Maar communiceren in het kader van verkeersveiligheid is meer.

Voorheen werd het communicatieveaspect van verkeersveiligheid vooralbepaald en ingegeven door VeiligVerkeer Nederland (dat tegenwoordig3VO heet), maar in de provincieGroningen zijn daar sinds begin jarennegentig professionele communi-catieadviseurs bij betrokken. Hun rolbeperkt zich niet alleen tot de edu-catie en voorlichting aan weggebrui-kers.

Weg genomineerdIn de provincie Groningen lopen opdit moment vier verkeersveiligheids-projecten waarin communicatie eenbelangrijke rol speelt. Die projectenlopen op de meest gevaarlijke provin-ciale wegen in de provincie, wegenwaar veel ongevallen plaatsvindenwaarbij slachtoffers vallen. Het speci-ale aan deze projecten is dat er ver-schillende partijen meewerken aanhet veiliger maken van de wegen.Denk aan politie, wegbeheerders zoalsRijk, Provincie, gemeenten, en dusook 3VO. De instantie die bepaaltwelke wegen op een gegeven momentworden aangepakt is het Regionaal

Orgaan Verkeersveiligheid Groningen(ROG), waarin onder meer de ge-noemde partijen vertegenwoordigdzijn. Wanneer er een weg wordtgenomineerd voor een nieuw project,wordt een deel van deze partijenbijeengeroepen. Afgelopen voorjaarging er op deze manier een nieuw pro-ject van start in de omgeving vanLeek. Vertegenwoordigers van de weg-beheerders - de gemeente Leek en deprovincie Groningen - RegiopolitieGroningen, het Openbaar Ministerieen 3VO vormen daar nu een projector-ganisatie die gedurende vijf jaarsamenwerkt aan het verminderen vanhet aantal ongevallen met slachtof-fers op de provinciale weg die doorLeek gaat.

Kar trekkenAl in het beginstadium van een ver-keersveiligheidsproject - wanneer desamenwerking tussen de partijenwordt geconsolideerd in een vijfjaren-plan - speelt de communicatieadvi-seur daarin een rol. Zeker wanneerdeze door jarenlange ervaring in ditsoort projecten kennis heeft van de

InhoudHet instituut 3

Wat doe jij nou? 4

Scryption/Kunst & kroegen 5

Vakliteratuur 6

Werk in uitvoering 7

Verenigingsnieuws 8

problematiek en de wijze waarop deaanpak georganiseerd en gestructu-reerd zou kunnen worden. Bij de for-mulering van het plan van aanpakkan de communicatiedeskundige dekar trekken. Hij is er niet alleen omhet communicatie- en educatieonder-deel van het plan te maken. Deadviseur stimuleert de totstandko-ming van het gehele plan, onder meerdoor te zorgen voor blauwdrukken.Want ook al is hij geen verkeers-deskundige, hij kan er wel voor zor-gen dat de deskundigen - dus debetrokken partijen - ieder hun aan-deel leveren. De communicatieadvi-seur zorgt er in dat stadium ook voordat de betrokken partijen bij elkaarkomen, maakt afspraken en zorgt datiedereen ze nakomt, bewaakt voort-gang en kwaliteit en houdt betrokke-nen op de hoogte.De communicatieadviseur heeft duseen spilfunctie, vergelijkbaar met eenmotor. Dat blijkt ook later, in de loopvan een dergelijk project, wanneer hijeen jaarlijks communicatiewerkplanuitvoert. De (extern) adviseur zit danin een projectteam Voorlichtingsamen met communicatiedeskundi-gen van de gemeenten, politie, provin-

lees verder op pagina 2

2

D E C O L U M N I S T N U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

cie en 3VO. Samen met hen stelt deadviseur plannen op en geeft hijideeën vorm, alles op basis van voor-stellen die hij vooraf opstelt. Hij zorgter bovendien voor dat het team steedssamenkomt en voert daarnaast bilate-raal overleg met de teamleden. Datlaatste gebeurt vaak daar waar het opdetails in de uitvoering aankomt.Daarbij valt te denken aan teksten vannieuwsbrieven of plaats en tijd vaneen promotieactie. En dat veelal opinitiatief van de extern adviseur.

OnzichtbaarEen bureau in Groningen dat meer-dere communicatieadviseurs indienst heeft die de genoemdestimulerende rol in verkeers-veiligheidsprojecten vervul-len, is Vogel & Mulder Com-municatie. De communicatie-adviseurs proberen niet al-leen de stimulator te zijn inde projectorganisaties vanverkeersveiligheidsprojecten,maar zijn als extern betrokke-nen ook vaak een objectievepartij die de eenheid in hetproject probeert te bewaken.De adviseurs zorgen er bij-voorbeeld voor dat de com-municatie vanuit een projecteenduidig is. Die moet vanuitde gezamenlijkheid in de pro-jectorganisatie plaatsvindenen niet vanuit één van de par-tijen. Zo is het bij het op-stellen van persberichten vanbelang dat de rol van zoveelmogelijk partijen bij het be-treffende nieuwsfeit wordtbelicht. En wanneer de par-tijen verschillende belangenhebben, kan de adviseur de rol vanbruggenbouwer spelen.De communicatieadviseur is door zijnactieve rol en spilfunctie ook interme-diair wanneer het gaat om de pu-bliekscontacten. De medewerkers vanVogel & Mulder zijn echter geenwoordvoerder en verwijzen journalis-ten dan ook door naar de voorlichtersvan de partijen die bij een project zijnbetrokken. Gesprekken met wegge-bruikers gaan ze wel aan. Op zo’n mo-ment is de externe adviseur toch even

woordvoerder. De adviseurs van Vogel& Mulder proberen echter zoveel mo-gelijk onzichtbaar te zijn.

Lopend archiefOnzichtbaar zijn is soms echter moei-lijk. De reden ligt met name in de velecontacten die de adviseur tijdens deuitvoering van zijn werkzaamhedenheeft met de betrokkenen bij het pro-ject. Organiseren, acties op potenzetten, slogans verzinnen, bordenlaten maken, educatieve trajectenuitzetten, folders en nieuwsbrievenmaken of publiciteit genereren. In aldie uitvoerende werkzaamheden trektde adviseur op met politiemensen,

baar is, want als communicatiemede-werker moet je immers vaak overalvanaf weten. Om er goed over te kun-nen schrijven bijvoorbeeld. Daardoorkomt het ook dat de communicatie-adviseur in deze verkeersveiligheids-projecten vaak alle inns en outs weet,alsof hij een soort lopend archief is.

TalentenDe rol die de externe communicatie-adviseurs in Groningse verkeersveilig-heidsprojecten hebben, is speciaal.Iemand beschreef deze kort geledennog als ‘het cement tussen de stenen’.Enerzijds zijn ze bezig met hun vak;en terwijl ze in hun dagelijkse werk

daarnaast ook communicatie-concepten ontwikkelen voorbijvoorbeeld een IT-bedrijf ofeen communicatieplan op-stellen in het kader van eenregionaal ontwikkelingspro-gramma, houden zij zichanderzijds bezig met dingendie in de ogen van hun vak-genoten misschien nietszeg-gend of onbelangrijk zijn. Zogeven ze de wegbeheerder eenseintje wanneer ze horen dateen waarschuwingsbord langseen weg niet goed werkt enspelen ze reacties van wegge-bruikers aan hem door. Of zekletsen bij met de mannendie net hun mottoborden inde berm hebben geplaatst,met als doel om ook hen bijhet project te betrekken.Verkeersveiligheid begint im-mers bij de betrokkenen zelf.Deze rol in een verkeersvei-ligheidsproject is misschienniet meteen wat iemand ver-

wacht als hij op academisch niveau isafgestudeerd in de communicatie. Toch moet je ook - of misschien weljuist - in dit soort gevallen je persoon-lijke talenten benutten.

Peggy Limburg

Communicatie bij verkeersveilgheids-

projecten is meer dan alleen een kwestie

van conceptontwikkeling en productie…

Foto: Peggy Limburg

wegwerkers, ambtenaren, voorlich-ters, bestuurders en andere adviseurs.Op die momenten is het niet mogelijkonzichtbaar te blijven.Bovendien zijn de communicatieadvi-seurs soms de best geïnformeerde par-tij in een project. Iets wat verklaar-

3

D E C O L U M N I S TN U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

Het instituutO

Ik heb nooit echt ergens andersgewerkt dat op het Instituut, dus ikweet niet of de vraag of je hetwerk niet eens flink zat bent eldersook zo vaak gesteld wordt. Maar ikkan het me niet voorstellen.Studenten en oud-studenten – delaatsten vaak verbaasd te horen datje er nog steeds werkt – stellen devraag vaak met iets van medelijdenin de blik. Het wordt tijd dat ikdeze vraag eens beantwoord.

Tijdens de koffieIk zit op een kamer bij een collega.We drinken koffie na een vergadering. ‘Wat duurde dat weerdat werkoverleg, die discussie overde BA/MA-structuur, dat is tochallemaal onzin. Waar beginnen weaan, we gaan weer helemaal terugnaar voor de tweefasenstructuur,naar het oude programma. Hebbenwe alles gehad komt dat weer’.‘Nou dan heb je die flauwekul overhet onderzoek nog niet gezienzeker. Heb jij al een brief gehadvan het CLCG. Ze gaan nu die gedifferentieerde outputmetinghanteren. Alleen internationalepublicaties tellen nog. Niet waarhet over gaat, maar waar het instaat.’Na een kwartiertje besluiten weallebei dat als we zouden kunnen,we direct ontslag zouden nemen.Wat zal je je leven verdoen op hetInstituut, waar het niet meer gaatom de inhoud maar om de regelingen. Je kunt beter in Parijsgaan wonen en rustig gaan schrijven dan op de RUG blijven,om W.F. Hermans te citeren.Na een tweede kop koffie blijvenwe toch maar, want wij kunnenniet zoals Hermans van de penleven, bij een ander bedrijf is hetniet anders en hier kan je tenminste ook nog leuke dingendoen.

Tijdens de lunchIk zit op mijn kamer met student-assistente Sonja, en we staren naareen stapel werkstukken dienagekeken moeten worden. Webladeren wat door de bovensteexemplaren en constateren dat hetniet veel voorstelt. Dat gebeurdevroeger toch wel even beter. Wekunnen allebei over vroeger praten, er iets heel anders meebedoelen en het toch zeer metelkaar eens zijn.‘Zullen we de stapel het raam uitkieperen, iedereen een acht gevenen iets leuks gaan doen?’ Sonjabesteedt de dag graag aan hetdoen van inkopen (gsm, kleren enkapper), zelf ga ik graag wat cd-zaken langs en kijk even bij De Slegte. Kortom we hebben welwat beters te doen dan die onzin.We besluiten eerst maar te gaanlunchen, en achter de croissantsbedenken we nog tien manierenom ons snel en makkelijk van hetwerk af te maken. ’s Middags zitSonja op de kamer van een collegaachter de pc en schrijft het eneopbeurende commentaar na hetandere. We bespreken de resultaten en zijn niet ontevreden.Marieke, Suzan, Joop en Bas, zedoen het allemaal aanzienlijk beterdan de vorige week.

Op vakantieHet gebeurde dit jaar op 5 juni, opvakantie, op het terras van eenrestaurant op een heuvel in hetHongaarse Fot, 5 kilometer buitenBoedapest, waar ik voor dezevende keer mijn vakantie door-breng, in het buitenhuis van degastvrije familie Veer. We zittenaan de salade en de wijn, en kijkennaar de lichtjes van de voorstadUjpest. Het is 25 graden, een zwoelwindje zorgt voor wat verkoelingna een warme dag. Ineens denk ik‘Ik wil nooit meer terug naar het

Instituut’. En ik zeg het ook.Sterker nog, ik meen het ook.Tevreden over zoveel durf neem iknog een slok.Dan weet ik dat de vakantie echtbegonnen is.Maar na twee weken is alles eniedereen in Boedapest weerbezocht, heb ik deel 6 van Het Bureau uit en begint zelfs dereisgidsenverzameling uit deenorme kelder van het huis me tevervelen. Ik heb Albanië uit, ik bendoor Bulgarije heen en degeschiedenis van Roemenië ken ikinmiddels ook. Ik begin maar weeraan een beschrijving van duizendjaar Berlijn en het Kremlin. Het wordt tijd dat we terug rijden.

Tijdens de concertenOm één uur in de middag zit ik opde grond voor de ingang van dehal. Er zitten al 15 mensen. Om drieuur zijn het er 40, om vijf uur 100en om zes uur kan ik ze niet meertellen. Om zeven uur gaat de deuropen en ren ik (jawel!) naar hetpodium. Ik sta op de voorste rij, ietslinks van het midden. De zenuwennemen nu sterk toe. Om 13 over 8komt iemand op het podium desetlists bij het drumstel en de steelguitar plakken. Om 14 over 8 staatde band gereed. Om 15 over 8klinkt het ‘Ladies and gentlemen,please welcome Columbia recording artist, Bob Dylan’. Eenwat oudere man komt het podiumop, krijgt een gitaar omgehangenen begint te zingen. Zijn stem schuurt en kraakt, hij tuurt tegenhet schaarse licht in. Tussen halfnegen (wanneer ik weer een beetjeover de zenuwen heen ben) en elfuur, een zin, een woord, eenbepaalde intonatie, een stukjemondharmonica, een blik in dezaal, het reduceert het heleInstituut tot iets belachelijks. Tot onzin. De kenners juichen.

lees verder op pagina 6

4

D E C O L U M N I S T N U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

Wat doe jij nou?

moment nog in een sjiek kantoor-pand ontvangen werden, en het vol-gende moment in ons mantelpakjebij een Turkse groentenboer of in eenoude loods op een bouwterrein stonden.‘Twee jaar geleden werd ik gedetacheerd bij DAGIN, een over-koepelende exportorganisatie met 25 leden die samenwerken op hetgebied van internationale handel.Dat kunnen bedrijven uit het MKBzijn, maar ook een hogeschool als hetVan Hall Instituut. Inmiddels ben ikhier officieel in dienst. Wij vormenhet centrale punt, dat de gemeen-schappelijke belangen van onze ledenop exportgebied behartigt. Datbetekent dat ik een heel breed taken-pakket heb: samen met mijn collegaschrijf ik subsidierapportages, ondersteun ik bij buitenlandsemailingen, houd ik markt-ontwikkelingen in de gaten, vertegenwoordig ik de bedrijven alser bijeenkomsten van bijvoorbeeldhet Ministerie van EconomischeZaken gehouden worden, verzorg ikpersberichten en brochures, maak ikeen nieuwsbrief voor de leden, regelik - indien nodig - afspraken voorleden in het buitenland, enzovoorts. Omdat de netwerkgedachte bij onsbedrijf heel sterk aanwezig is, ben ik

ook lid van de Jongeren CommerciëleClub (JCC) in Groningen, een clubwaar jongeren (tot 37 jaar) uit hetnoordelijke bedrijfsleven elkaar doormiddel van bijvoorbeeld borrels,workshops of bedrijfsbezoeken kunnen ontmoeten en kennis kunnen uitwisselen. Natuurlijkvervult de club vooral ook een socialefunctie. Ik ben er bovendien actief inde redactie van het ledenblad.‘Hoewel het werken in de export-branche geen bewuste keuze was enik er gewoon ingerold ben, is het eenrichting waarin ik me uitstekendthuisvoel. Ik ben niet alleen met hetcommunicatievak bezig, hoewel datwel een wezenlijk onderdeel vanmijn werk vormt. Ook het reizen ende contacten met het buitenland zijnnatuurlijk aantrekkelijk. Wat ikvooral leuk vind, is dat ik met bedrijven in aanraking kom die inhele verschillende bedrijfstakken enover de hele wereld werkzaam zijn,van Oost-Europa tot China. Zo heb ikde ene dag te maken met de zuivel-industrie, en de volgende dag metbijvoorbeeld aardappelteelt of debouw. Het is heel afwisselend werk,waar ik me voorlopig graag nogverder in wil ontwikkelen.’

Bernice Spijker

NaamEvelien Vegers

Afgestudeerdaugustus 1995

StudierichtingCommunicatiekunde (propedeuse Geschiedenis)

WerkCoördinator bij DAGIN (Dutch Agricultural andIndustrial Network)

Lid/abonnee vanJongeren Commerciële Club

VervolgcursussenInternationaal Ondernemen en cursussen Spaans in Latijns-Amerika

‘Na mijn studie ben ik eerst een tijdjegaan reizen in Latijns-Amerika, ookomdat ik mijn Spaans graag wildeverbeteren. Van deze taal had ik al tijdens mijn studie bijvakken gevolgd. Toen ik terugkwam was erniet een specifieke branche waarin ikwerk zocht. Maar ik raakte al vrij snelbetrokken bij een exportproject voorbedrijven die handelscontactenwilden leggen in het buitenland. Hetproject werd later doorgestart als eenbedrijf, Top Trade Matching. Ik ben erzo’n twee jaar blijven werken als projectmanager. Vooral voor bedrijven die gericht waren opSpanje en Duitsland voerde ik marktverkenningen uit, en legde ik contacten met mogelijke handels-partners of agenten. Ook ging ik naarhet buitenland om oriënterendegesprekken te voeren met bedrijven.Dat kon soms tot vreemde taferelenleiden. Zo bezochten we eens op verzoek van een bedrijf een aantalpotentiële klanten in Duitsland.Omdat het om een verkennendbezoek ging, wisten we vaak niet watwe konden verwachten. Dus haddenwe soms dagen waarop we het ene

5

D E C O L U M N I S TN U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

Negen Columni-leden verzamelden zich op zaterdag 7 oktober, onder hetgenot van een kopje koffie met gebak, in het café van het GroningerMuseum. Veel leden kwamen uit het westen, aangetrokken door de activiteitdie ‘s avonds zou gaan plaatsvinden: de kroegentocht.

Bezoek Amazing Office op zaterdag 27 mei

Vooral borrel spreekt tot de verbeelding

Bezoek Groninger Museum

Kunst en kroegentocht

Het was enorm gezellig en al snel wer-den plannen gesmeed voor een kroe-gentocht in Groningen, langs bekendeen vooral onbekende places to be (ornot to be!). Na het uitstekende etenging iedereen weer per trein of auto

museum en vaak ook iets over dekunstwerken en de kunstenaars.Uiteindelijk eindigden we bij de ten-toonstelling over Swip Stolk, degrafisch vormgever van het museum.Swip Stolk kreeg in de jaren zeventiglandelijke bekendheid met zijn ont-werp van de VARA-haan en er was danook een volledige ruimte ingericht alsVARA-studio.

Van een rondleiding van twee uurkrijg je natuurlijk dorst en dus werd

Op zaterdag 27 mei kwamen twaalfColumni-leden vanuit heelNederland in Tilburg bijeen voor detentoonstelling Amazing Office.Deze in de pers veelbesproken tentoonstelling bleek niet zo opzienbarend, maar de aansluitendeborrel maakte gelukkig alles goed.

De leden - afkomstig uit onder andereGroningen, Leeuwarden, Rotterdamen Utrecht - verzamelden op zaterdag-middag 27 mei om 14.30 uur in hetcafé van het Tilburgse Scryption, mu-seum voor schriftelijke communi-catie. De koffie en zelfgebakken appel-taart waren veelbelovend, maar ver-der was het opvallend rustig in hetmuseum. Te rustig, want de dame dieonze rondleiding zou verzorgen,kwam niet opdagen… Toen we degeschiedenis en de toekomst van hetkantoor dan maar zelf gingen bekij-ken, viel dit qua omvang helaas eenbeetje tegen.

Gelukkig kregen we een compense-rend drankje aangeboden en zat destemming er al snel weer in. Onder-werpen als werk, Nieuw-Zeeland enkinderen passeerden de revue. Dezegesprekken werden om 17.00 uurvoortgezet in Grand Café ‘De Verbeel-ding’, onder het genot van een borrel.

terug naar de eigen woonplaats. Dekroegentocht heeft inmiddels plaats-gevonden (zie hieronder)!

Berber van Oyen-PeenstraMariska Holwerda

het tijd voor een borrel. In hetNewsCafé aan de Grote Markt dedenwe ons tegoed aan biertjes, vlamme-tjes en bitterballen. De stemming zater goed in en dit werd voortgezet tij-dens het eten in eetcafé d’OuweBrandweer. Na het eten begon ieder-een ongeduldig op de stoelen te wie-belen en werd het tijd om de kroegenin de stad te gaan (her)verkennen. Ookdat was heel gezellig. Naast ‘old timefavorites’ als ‘Het Pakhuis’ en ‘De Spie-gel’ werden ook ‘De Vlaamse Reus’ en‘De Pintelier’ bezocht. Al werd hetniet meer zo laat als tijdens onze stu-dentenjaren, toch was de conclusieeensluidend: Groningen is zondermeer (nog steeds) een leuke plaats omte gaan stappen!

Berber van Oyen-PeenstraMariska Holwerda

Marit van Mil probeert de relaxstand uit van een futuristische

bureaustoel, terwijl Marjan van Kampen de wiebelkruk test.

Foto

: Ber

ber

van

Oye

n-P

een

stra

Om 15.00 uur precies begon de rond-leiding. Onze gids vertelde veel overde bouw en de architectuur van hetGroninger museum. Naast de tijde-lijke tentoonstellingen werd ook aan-dacht besteed aan het ‘restant’ vanverschillende tentoonstellingen die aleens in het Museum te bezichtigenwaren, zoals bijvoorbeeld de tentoon-stelling ‘Haks was here’. De gids liepmet ons door alle ruimten in hetmuseum en vertelde over de verschil-lende bouwstijlen, het beleid van het

6

D E C O L U M N I S T N U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

Om elf uur evaluatie: hoeveel nummers waren nou anders dangisteren en eergisteren en de dagervoor, wat zei hij nou na nummer4, nummer 7 was het mooiste vande tour totnutoe. De auto in, opnaar Hamburg voor het volgendeconcert. Na een week voel ik me vies, gammel, en de rest hoor ik wellater op cd. Ik ga terug naar hetInstituut. Hoe houdt die oude mandat vol?

De moraal van het verhaalVaak hoor ik de mededeling ‘Ik ziter nu 5 jaar en ik moet echt weereens ergens anders heen’. 5 jaar,dan ben je net ingewerkt op hetInstituut. Ik vraag me altijd af water dan zo anders is elders. AlleInstituten zijn uiteindelijk hetzelfde, dus waarom zou jeergens anders heen gaan.Het paradijs wordt te vaak verwardmet het huis aan de andere kantvan de straat.

vervolg van pagina 3:

door Wim Vuijk

Voor iedereen werkzaam in decommunicatiebranche die is geïnteresseerd in het eigen vak-gebied, is het eerder dit jaar verschenen boekje Carrière inCommunicatie van Betteke vanRuler een aanrader. De ondertitelFeiten en cijfers, perspectieven enervaringen geeft precies weer watje in het boek, dat Van Rulerschreef met medewerking van Robde Lange en Eveline Rogier, aantreft. De focus ligt daarbij opcommunicatiemanagement en -advies, maar ook andere communicatietaken blijven nietonbesproken.Diegenen die net als ik eenbovengemiddelde belangstellinghebben voor feiten en cijfers, kunnen met dit boek hun hartophalen. De resultaten van hetdoor Van Ruler en De Lange uitgevoerde TrendonderzoekCommunicatieberoepspraktijk 1999komen zowel in de tekst als in

Vakliteratuurdoor Kees van der Mark

talloze tabelletjes veelvuldig naarvoren. Zo blijkt de verhoudingman/vrouw onder communicatie-managers ongeveer fiftyfifty tezijn, maar als je kijkt naar diegenendie zich uitsluitend met communicatie bezighouden en nietmet andere taken ernaast, zijn devrouwen duidelijk in de meerder-heid. En als je wilt weten wat communicatieprofessionals zoalverdienen (stand: winter 1999), kunje op pagina 64 terecht.Het laatste hoofdstuk is geheelgewijd aan werken bij een bureau.Daaruit leer je onder meer dat 85procent van de communicatie-adviesbureaus minder dan tienmedewerkers heeft en dat parttimewerken er naar verhouding weinigvoorkomt. Bureaus bestaan gemiddeld slechts zeveneneenhalfjaar, en bijna de helft haalt vijf jaarniet eens. De gemiddelde jaar-omzet per bureau ligt op 2,9 miljoen gulden, maar iets

minder dan de helft komt nietboven drie ton. Met ruim 21miljoen aan inkomen voerdeBikker in Rotterdam de lijst in1998 aan.De genoemde perspectievenen ervaringen vind je inaparte paragrafen aan hetbegin en eind van elk hoofd-stuk. Daarin geven oude rotten (waaronder Anne vander Meiden, Paul Kok enBen Warner) en nieuw-komers hun visie op hetvakgebied. Opvallend ishet verhaal van de 23-jarige Sandra Ajanaku,die al tijdens haar afstuderen door middelvan een reeks competitiesbij WCRS, een bekendreclamebureau inLondon, terecht kwamals account executive.Geen goed boek zonder literatuurlijst.

Achterin Carrière in Communicatiestaan onder de titel ‘Voor wieverder lezen wil’ zes pagina’s vol(over het algemeen vrij recent uitgegeven) boeken - die handigzijn ingedeeld in een achttientalrubrieken - en vaktijdschriften. De opsomming van nuttigeInternetadressen ten slotte kan indeze tijd natuurlijk ook niet ontbreken.

Ruler, Betteke van (2000). Carrière in Communicatie.Amsterdam, Boom. ISBN 90 5352 584 X / NUGI 656

Post,

post en

nog eens

post

Het is lastig om in de enorme overload aan post nog daad-werkelijk op te vallen. Soms zit hetin kleine dingen, zoals terug-kerende ansichtkaarten of brieven,soms helpt de grootte. Zo kreeg ikde opdracht plasmaschermen metde afmeting van 120 bij 60 bij 5 centimeter te promoten. Ditlastige product (winkelwaarde40.000 gulden) moest middels eenDM-actie in de Benelux aan de manworden gebracht. We bedachteneen kartonnen uitvoering van detelevisie op ware grootte (!), metde bedoeling deze per post te versturen. Gevolg: 500 potentiëlekopers van het plasmascherm kregen via hún CE-koerier eenenorme doos op kantoor bezorgd.Hier kon men letterlijk niet omheen. De doos kende een inhoudwaarin de USP’s van het productverwoord stonden. Ook was eenantwoordkaart bijgeslotenwaarmee ze een vertegen-woordiger in huis konden halen omtekst en uitleg te laten geven. De actie werd een succes en leverdebovendien als DM-actie een nominatie voor een landelijkereclameprijs op. Size does reallymatter!

7

D E C O L U M N I S TN U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

Werk in uitvoeringdoor Perry ten Hoor

Iedere dag zo rond een uur of halfnegen ’s ochtends verschijnt de CE-koerier aan de voordeur. Het isaltijd weer een komisch gezicht.Twee handen die een enormestapel post ondersteunen. Een paarbenen die zoeken naar de weg envoorzichtig de drempel aftasten. En dan bovenop de stapel een kindie het geheel bijeenhoudt metiedere keer weer uit die schevemond een verfrommelde‘Gmmoeiesmmmogges’. Na dekoerier is het de beurt aan Celly dereceptioniste die als een volleerdPTT’er de post sorteert naar degeadresseerden binnen het pand.Rond half tien, tien uur heeft iederz’n eigen stapel post op zijn eigenbureau en begint de selectie vanwel of niet lezen.Iedere dag krijg ik naast de reguliere post, zoals klanten-correspondentie, borrel-uitnodigingen en vakliteratuur,gemiddeld zo’n vijf brieven vanblije mensen. ‘Geachte heer Ten Hoor, Wij zijn blij u kennis temogen laten maken met et cetera,et cetera’. Vaak is een blik op hetonderwerp rechtsboven of deafzender linksonder al voldoendevoor de beslissing. In vier van devijf gevallen betekent dit de prullenbak. Slechts weinigen redden het om echt gelezen teworden. Nog minder haalt destapel in het bakje ‘Actie ondernemen’. En het percentagebrieven waar ik echt op reageer isnihil. Wat me opvalt is dat er over hetalgemeen nagenoeg niets wordtgedaan om de ontvanger te interesseren voor de boodschap,afgezien van wellicht een scherpetekst (maar die moet je dan wel

eerst lezen). De Bleke Betten-brieven rijzen de pan uit.Slechts enkele malen heb ik postgehad die me bezig hield en dieme zelfs deed verlangen naar meer.De eerste betrof het een fleurigeansichtkaart van Debbie. Nu ken ikgeen Debbie en herkende ik ookniet zo een-twee-drie het handschrift. En dat maakte deboodschap ook zo intrigerend.‘Groetjes, Debbie’. Niet meer, nietminder, einde boodschap. Driedagen later weer een kaartje. ‘We bellen misschien nog wel.’Afzender Debbie. Weer drie dagenlater vroeg ik Celly toen ze aan hetsorteren was of er ook post vanDebbie was. Ze keek me wat verbaasd aan. Maar er was weereen kaart. Deze keer echtervergezeld van een nieuw magazine.Debbie bleek management-assistente te zijn bij het betreffende blad en ze wilde graagmet me in contact komen. Het bladzou bij uitstek geschikt zijn vooreen bepaalde klantengroep van onsom in te adverteren. De andere DM-actie die me bij isgebleven was de reeks brieven vanFrits die eindigde met een uitnodiging (inclusief consumptie-bonnen) in een bekend café inMaastricht. Daar zou ik Frits ont-moeten en zouden we verder metelkaar kennismaken. Dit ging meletterlijk iets te ver. Het leuke vandeze DM-actie was echter wel datik daags na de bewuste avond inMaastricht een laatste brief vanFrits kreeg met een bijgesloten fotovan hemzelf in het bewuste caféomringd met allerlei mensen. Fritsbleek een bureautje te hebben inDirect Marketing en was met dezeactie op zoek naar nieuwe klanten.

Perry ten Hoor is werkzaam als account director bij reclame-adviesbureau La Compagnie te Groningen.

Verenigingsnieuws

8

D E C O L U M N I S T N U M M E R 6 - H E R F S T 2 0 0 0

C O L O F O N

De Columnist is het officiëleorgaan van Columni, Verenigingvan Alumni CommunicatiekundeRijksuniversiteit Groningen. De Columnist verschijnt drie keerper jaar.

Redactieadres:Vakgroep Taal en CommunicatieT.a.v. redactie ColumnistPostbus 7169700 AS Groningene-mail: columni@let.rug.nl

Redactie:Liseth KruismanKees van der MarkSandra SchuitenBernice SpijkerVaste medewerkers:Perry ten HoorWim VuijkVerder werkten mee aan dit nummer:Mariska HolwerdaAnneke KokPeggy LimburgBerber PeenstraVormgeving:Annette van Kelckhoven BNO,GroningenReproductie:RCG, Groningen

Het volgende nummer verschijnt in de winter. Kopij is welkom.

wat er gaat gebeuren, daarvoor is in-middels een lustrumcommissie in hetleven geroepen. Een vijftal leden heeftzich reeds aangemeld voor deze com-missie. Zij zijn voortvarend van startgegaan en hebben hun eerste ideeëntijdens de afgelopen ALV toegelicht.Mocht je nog leuke suggesties voorhet lustrum hebben, mail dan evennaar columni@let.rug.nl

CK is nu CIWZoals je misschien al weet is de naamvan de opleiding Communicatie-kunde (CK) per 1 september jongstle-den veranderd in Communicatie- enInformatiewetenschappen (CIW). Desite van de opleiding is dus ook aan-gepast: http://www.let.rug.nl/ciw/ Opzich niet zo spannend, maar in de ru-briek algemene informatie is een on-derwerp toegevoegd waar jullie moge-lijk (hopelijk, gezien vanuit de oplei-ding) gebruik van kunnen maken:Informatie voor stagegevers. Hieroptref je informatie aan in verband meteisen aan een stageplaats, tussentijdseevaluatie en slotbeoordeling door destagegever.

In een volgend nummer van deColumnist verschijnt een artikel overde huidige opzet en invulling van destudierichting CIW, want er is deafgelopen jaren veel veranderd.

TrouwvirusHet trouwvirus heeft afgelopen zomerflink toegeslagen in het bestuur: indrie weken tijd werden maar liefstdrie bestuursleden in de echt verbon-den! Op 27 juli gaf Anneke Kok het ja-woord aan Gert-Jan de Volder, op 11augustus gevolgd door Saskia Tuik,die met Johannes Breedveld in hethuwelijksbootje stapte. Op 18 augus-tus trouwde bovendien bestuurslidBerber Peenstra met Sander van Oyen.

Internetsite RUG-alumniAlgemene informatie voor RUG-alum-ni vind je op www.rug.nl/cis/alumniDe site biedt wetenswaardighedenover de universiteit en haar alumni, deinhoud van Broerstraat 5, een discus-siegroep, links naar alumniverenigin-gen, een eregalerij en nog veel meer.

Algemene ledenvergaderingAls je dit leest, is de jaarlijkse ALV (op 11 november) al weer gehouden.

Locatie was, net als vorig jaar, ‘DeBonte Koe’ aan de Spilsluizen inGroningen. In de volgende Columnistvind je een kort verslag van de ALV.

AlmanakJa, hij is al vele malen beloofd, de pa-pieren almanak. Door drukke werk-zaamheden van de almanakcommis-sie en om praktische redenen is inmid-dels besloten de papieren almanakniet meer uit te brengen. Het blijktdat de gegevens van de leden zo snelwijzigen dat een papieren almanak nakorte tijd al niet meer actueel is. Datwil overigens niet zeggen dat je wijzi-gingen in adres, werkgever, e-mailetcetera niet meer hoeft door tegeven. De digitale almanak op deInternetsite van Columni (www.let.rug.nl/~vuijk/columni/almanak) houdenwe natuurlijk wel zoveel mogelijk up-to-date. Omdat het vertrouwelijke in-formatie betreft is de digitale alma-nak beveiligd met een wachtwoord.Leden kunnen dit wachtwoord aan-vragen via columni@let.rug.nl

Lustrum ColumniAl enige tijd geleden hebben jullie eenmail ontvangen over het eerste lus-trum van Columni. In het jaar 2000-2001 wordt dat lustrum gevierd, maar

Op 18 mei vond de eerste van een reeks lezingen plaats waarin een Columni-lid vertelt over

haar of zijn werk. Deze lezingen, gezamenlijk georganiseerd door Columni en de studenten-

vereniging SVOB, zijn vooral bedoeld voor laatstejaars studenten CIW en recent afgestudeer-

den. Het spits werd afgebeten door Aletta Hofstee, die werkzaam is bij KPN in Den Haag.

Foto

: Kee

s va

n d

er M

ark