1

CASA PROSA3-MAANDELIJKSE NIEUWSBRIEF VAN CASA ROSA VZW APRIL 2013

België-BelgiqueP.B.

9000 Gent 1BC0400

AfgiftekantoorGent 1erkenningsnummer P309737

Oos

t-Vl

aam

s op

en h

uis

voor

hol

ebi’s

en

tran

sgen

ders

Kinderspel

Verloren op de brug

Breaking the walls of silence

2

EDITOBeste vrienden,

Casa Rosa zit niet stil in 2013. We willen kleine en grote stappen zetten, en hebben alvast één grote stap voorwaarts gezet, door ons professioneel team uit te breiden met Iris de Caluwé. Zij is op 1 maart gestart als organisatiecoach. Iris is geen onbekende in de beweging en is aangesteld als deskundige om samen met het bestuur een hernieuwde aanpak van de Provinciale koepelrol uit te werken en de binding met aangesloten groepen te versterken. Daarnaast zal zij samen met de raad van bestuur werken aan een beleidsplan waarin het vrijwilligersbeleid en onze communicatiestrategie centraal staan.

Het nieuwe werkjaar is ondertussen een maand van start gegaan, en ons bestuur werd uitgebreid met Tine Schoonbaert en Rémi Bruggeman, die in het verleden reeds hun sporen hebben verdiend bij Polaris en çavaria. Wij zitten alvast niet stil.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om aandacht te geven aan onze werking, getrokken door vrijwilligers. Heb je nog wat vrije tijd en heb je zin om iets te doen voor Casa Rosa of heb je een idee waar je binnen Casa Rosa graag aan wilt bouwen? Aarzel niet om mij, Deborah, Iris of een van onze bestuurders aan te spreken als je met vragen of ideeën zit.

Janvier Van Damme Voorzitter Casa Rosa.

3

Casa Prosa redactie@casarosa.be Secretariaat Kammerstraat 22, 9000 Gent | 09 269 28 12 | www.casarosa.be Adverteren? Contacteer ons voor alle info en tarieven Hoofdredactie Angelique Raes Vormgeving Ruben Causyn Verantwoordelijke uitgever Janvier Van Damme Jaarabonnementen €10 | IBAN BE39 0012 8629 9519 | BIC GEBABEBB | Vermelding “aboCP”, naam en adres

4

12

6

7

16

Verloren op de brug

Rainbowcops Belgium

Regenboog juwelen

Breaking the walls of silence

Kinderspel

4

Toen ik vorig jaar het woordvoerderschap van çavaria besloot op te nemen, had ik er best wel vertrouwen in. Ik zou mijn mediavaardigheden en inzichten inzetten voor onze gemeenschap, ik zou als probleemloos en openlijk transvrouw het gendervraagstuk aandacht geven, ik zou zo tonen dat transgenders heus geen figuren zijn waar je in een brede boog omheen loopt, en vooral: ik zou dit jarenlang volhouden. Maar na een half jaar al, gooi ik de handdoek in de ring. Dit vraagt om uitleg.

Ik geloof echt in de waarde van deze job. Ik heb het gevoel dat ik iets belangrijks doe bij çavaria,

ik heb ook het gevoel dat mijn open trans-zijn voor veel mensen betekenisvol was, en bovendien krijg ik signalen dat mijn werk wel gewaardeerd werd. Maar tegelijk kreeg ik het steeds moeilijker met mezelf.

Het openlijk trans zijn woog me zwaarder dan ik dacht, en veel zwaarder ook dan ik aankon.

Het is niet fijn brug te zijn

Kijk, ik wou helemaal geen trans worden. Ik wou vrouw zijn. Daar was heel mijn transitie voor bedoeld. En die transitie, die hoorde net dat te zijn: een transitie, een brug van één toestand naar een ander. Het op de brug staan zelf, was nooit mijn doel geweest. Integendeel, daar wou ik zo snel mogelijk af. Geen enkele keer is het in die periode in me opgekomen om daarrond mijn nieuwe identiteit op te bouwen.

Dat laatste is voor cisgender holebi’s soms moeilijk te begrijpen. “Ja,” krijg ik dan te horen, “ik had het er eerst ook moeilijk mee dat ik homo ben, maar nu heb ik het helemaal aanvaard. Dat komt wel.” En dan krijg je een schouderklop.

Heel lief vind ik dat. Voor een deel klopt het ook wel, ik moet aanvaarden dat ik een transverleden heb, dat ik de transitie heb gemaakt. Alleen: ik ben niet die transitie. Ik ben niet mijn verleden. k heb er geen probleem mee lesbisch te zijn, ik loochen niet dat ik ooit als man over deze wereldbol heb gehobbeld, maar nu wil ik vooral vrouw zijn. Niet trans. En door zo openlijk trans te zijn, begon dat verdorie erg lastig te worden.

Symbool van een vlucht

Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over mezelf, niet over elke mogelijke transgender. Tijdens en na mijn transitie kwam ik in een nieuwe puberteit terecht. Net zoals jongeren zichzelf moeten uitvinden, met de hulp van hun omgeving, probeerde ik ook de vrouw in mij uit te vinden. Er waren al wel grote brokstukken - anders begin je niet aan een transitie - maar daaruit moet een geheel gekneed worden. En dat doe je niet al piekerend in een zetel, maar al doende: door vrouw te zijn.

Verloren op de brug

5

Maar in mijn job ging ik het vooral over dat trans-zijn hebben. Ik richtte er zelfs mijn vergrootglas op. Ik kan mezelf moeilijk wegcijferen uit mijn werk, en wanneer er vragen werden gesteld in interviews, beantwoordde ik ze tot op mijn bot. Maar dat sneed. Hoe meer interviews ik gaf of hoe meer ik werd gelauwerd als openlijk trans, hoe moeilijker ik het kreeg om mezelf in de spiegel te bekijken. Ik was aan een transidentiteit aan het bouwen. Ik zag mezelf steeds minder als de vrouw van mijn lief, maar als haar trans...

Het is moeilijk om in je personage te geloven als je intussen ook aan het publiek toont hoe het er in de coulissen aan toegaat. En ik wil, ik moet in mijn personage geloven: anders wordt mijn deelname aan dit stuk heel erg zinloos. Toen ik een aantal jaren geleden een oud leven vluchtte, deed ik dat in de hoop dat ik een ander leven kon opnemen en niet dat ik een symbool van die vlucht zou worden.

Ik vind het belangrijk dat transen erkend worden, dat we omarmd worden, maar ik ontdekte de voorbije maanden ook een ander strijdpunt: als transvrouw verlangde ik steeds meer naar het privilege... geen trans te zijn. Het privilege gewoon vrouw te zijn.

En dus ga ik weer een stapje achteruit zetten. Weg uit die spotlights, terug achter de schermen, waar ik wel hard kan werken aan sociale thema’s, maar dan zonder mezelf te moeten bevragen of als vivisectie- voorbeeld voor te schotelen. Waar mijn transitie een hoofdstuk wordt uit mijn verleden.

Zoals de dichter schreef: There is no end, but addition. De dingen stoppen niet, ze vormen een term in een

optelling. Ik hoop een interessante term geweest te zijn.

Fran Bambust

HOLEBI TONEELGROEP ONGEHOORDT

Tien jaar na hun eerste voorstelling “Gay Witje” staat Ongehoordt terug op de planken met een holebikomedie :

Synopsis :

Vicky verrast haar man ’s avonds met een etentje waarop ze ook haar flamboyante homobaas uitgenodigd heeft. Binnenkort zal er een belangrijke beslissing vallen op het werk en daar wil ze vanavond eens over p raten met beide mannen.

Bij het aperitief ontdekt Vicky’s echtgenoot echter dat ze de tafel voor vier gedekt heeft…

Voorstellingen op: Zaterdag 18 mei (20u) Zondag 19 mei (15u) Vrijdag 24 mei (20u) Zaterdag 25 mei (20u)

Zaal Willemsfonds Vrijdagmarkt 24 9000 Gent

Kaarten : 10 euro in voorverkoop 12 euro aan de kassa

Beperkt aantal VIP tickets beschikbaar aan 15 euro (toegang / priority seating / programmaboekje / glaasje bubbels met een hapje)

Tickets zijn te bestellen via : wij.vieren@skynet.be of 0479 / 44 80 34

Reservaties zijn bevestigd na storting op rekening nr BE54 0836 0562 8997

www.ongehoordt.be www.facebook.com/ongehoordt

6

RainbowCops Belgium - LGBT Police is de Belgische vereniging van en voor LGBT-politiemensen. Ze werd begin 2012 opgericht op initiatief van enkele enthousiaste medewerkers die deel uitmaakten van de werkgroep Holebi binnen het netwerk Diversiteit van de Federale Politie. Ze voelden dat het noodzakelijk was om een aanspreekpunt op te richten voor holebiseksuele en transgendercollega’s, naar het voorbeeld van een aantal andere Europese landen.

Er werden statuten opgesteld en er kwam een heus beleidsplan met een reeks doelstellingen. De vereniging wil vooral actief zijn op het vlak van sensibilisering, een verhoogde zichtbaarheid, het delen van eerstelijnservaring en het creëren van een veilige organisatie voor elke LGBT-politieman en vrouw, maar ook voor elke burger.

Op het vlak van sensibilisering werd onder meer gewerkt aan een interne opleiding rond het LGBT-thema, stelde de vereniging zich voor op tal van informatiesessies en werd ze gevraagd als gesprekspartner in debatten en op conferenties. Zichtbaarheid kreeg de groep onder meer door deel te nemen aan enkele Belgische LGBT-evenementen zoals de Gay Pride in Brussel, de Antwerp Pride, les Fiertés Namuroises en Gay Street in Luik, maar ook aan buitenlandse conferenties van de European Gay Police Association.

In de nabije toekomst zal RCB de nadruk leggen op interne politieopleidingen. Momenteel is de ontwikkeling van een opleidingsmodule volop aan de gang. De laatste hand wordt gelegd aan de programma-inhoud en -structuur, zodat er snel een erkenningsdossier kan worden ingediend.

In de strijd tegen de ogenschijnlijk steeds vaker opduikende misdrijven van homofobe aard wil RCB meewerken aan een project rond third party reporting en de creatie van een groen telefoonnummer, waardoor het voor slachtoffers eenvoudiger wordt om aangifte te doen van een homofoob misdrijf. Een groot aantal misdrijven wordt immers niet gemeld omdat de slachtoffers niet naar de politie durven, willen of kunnen stappen. Third party reporting, waarbij de aangifte door iemand anders in naam van het slachtoffer wordt gedaan, en een groen telefoonnummer, dat bemand wordt door een LGBT-medewerker van de politie, kunnen ervoor zorgen dat het percentage aangiftes stijgt.

Onder regie van het kabinet van de minister van Binnenlandse Zaken en het ministerie van Justitie zal volgend jaar een netwerk van referentiepolitieambtenaren worden opgericht.

RainbowCops Belgium - LGBT Police heeft zijn start niet gemist en telt inmiddels al ruim honderd actieve leden, die allen bereid zijn om op hun manier mee aan de kar te trekken om zo het politielandschap diverser te maken en een veiligere werkomgeving te creëren voor elke politievrouw en man.

Het statuut van effectief lid is enkel voorbehouden voor werknemers van de geïntegreerde politie, maar anderen kunnen wel sympathiserend lid worden. Meer info, waaronder het beleidsplan en onze doelstellingen, vind je op www.rainbow-cops-belgium.be.

7

Naar aanleiding van het door de Antwerpse burgemeester recent uitgevaardigde verbod op het dragen van regenboogshirts door balieambtenaren ‘omwille van de vermoede obediëntie aan andere dan heteroseksuele beginselen’, heeft het kunstenaarsduo GriSart (Griet & Saartje) besloten om unieke en originele regenboogsieraden te ontwerpen in de geest van hun al bestaande Azardancollectie (zie www.grisart.be en www.ankorvat.be ).

Dit is niet enkel een statement van de kunstenaars, maar het laat ook iedere sympathisant en holebi/transgender toe zich altijd te uiten door het dragen van dit juweel.

Deze met de hand gemaakte sieraden hebben elk een andere, kleurrijke achtergrond met daarop het Azardaanse teken voor ‘regenboog’ geschilderd. Op de denkbeeldige planeet Azardan is iedereen welkom ongeacht zijn of haar geaardheid!

‘De wereld van Azardan’

‘De wereld van Azardan’ is de denkbeeldige wereld van de mythische planeet Azardan, waar iedereen in gedachten naartoe kan reizen om er een eigen stukje fantasie en geschiedenis aan toe te voegen.

De sieraden worden met een eeuwenoud en buitenaards (Azardaans) schrift beschilderd.

Azardan is een plaats die we allemaal kennen, de plaats in ons hoofd waar we allen naartoe vluchten. Ze is mooi, vredig, bijzonder,…

Maar ze heeft ook donkere kantjes, zoals wij die zelf ook hebben. Ze weerspiegelt wie we zijn, onze gevoelswereld,…

De juwelen en schilderijen van GriSart komen uit die plek waar alles puur is en waar avonturen gebeuren door enkel te kijken en te dromen zonder uit je zetel te komen.

Regenboogjuwelen

8

1. bestrooi de stukken kip met peper en zout

2. borstel de champignons schoon en snijd ze in vieren

3. pel de sjalotjes en snij ze in grove stukken

4. fruit de sjalotjes in de boter tot ze glazig zijn

5. haal ze met een schuimspaan uit de pan

6. bak de spekblokjes krokant

7. voeg de champignons toe

8. haal de spekblokjes en champignons met een schuimspaan uit de pan

9. bak de stukken kip goudbruin in hetzelfde vet (voeg eventueel wat extra boter toe)

10. flambeer de kip met de cognac

11. voeg de sjalotten, de champignons en de spekblokjes bij de kip

12. leg er het bouquet garni bij

13. pers het lookteentje uit boven de pan

14. laat even stoven

15. overgiet met de rode wijn tot alles onder staat

16. laat alles stoven tot de kip gaar is

17. haal de stukken kip uit de pan

18. bind de saus met de maïzena (express)

19. leg de stukken kip terug in de saus en warm alles op

Opdienen met frietjes, kroketjes of (zoals de Fransen) met stokbrood. Gebakken aardappelen kunnen uiteraard ook (in dat geval: aardappelen en bakboter voorzien).

Ingrediënten voor 4 personen:

» 1 kip (door de poelier in stukken laten snijden) » 75 gr gezouten spek (in sneden van ½ cm – bij voorkeur vers gesneden, dus niet voorverpakt, want dat bevat te veel water waardoor het in de pan eerder ligt te koken dan te bakken) » 75 gr gerookt spek (idem) » 250 gr champignons » 200 gr sjalotjes » 1 teentje knoflook » 1 fles rode wijn » 1 glaasje cognac » peterselie, laurier en tijm (bij voorkeur als bouquet garni samengebonden met keukentouw) » bakboter » maïzena (express?)

Coq au vinBereidingswijze:

9

1. Reinig de oesterzwammen en snij in stukken. Hou vier mooie stukken apart.

2. Schil de aardappelen en snij daaruit een cilinder met een diameter van 4 cm en een hoogte van 8 à 10 cm. Snij deze in fijne plakjes van 2 mm. Spoel de aardappel niet.

3. Klaar de boter. Zet de boter op een zacht vuur. Laat deze smelten en verwijder het schuim dat ontstaat. Giet de resterende boter in een andere kom.

4. Zet een anti-aanbakpan op het vuur en smeer die in met de geklaarde boter. Zet een bakring in de pan en schik de aardappelschijfjes in rosa’s in de bakring. Laat deze zachtjes kleuren. Door de hitte zullen de aardappelschijfjes aan elkaar kleven

en vormen ze een cirkelvormig taartje. Draai voorzichtig om en laat ook de andere zijde kleuren. Herhaal dit tot je per persoon twee taartjes hebt. Hou ze warm in de oven op 100 graden.

5. Pel de sjalot en de look en snipper alles fijn. Bak de oesterzwammen met de sjalot en de hamreepjes. Giet de room erover en laat indikken tot een smeuïge sausdikte. Kruid met peper en zout.

6. Klop het eigeel los en dip de apart gehouden oesterzwammen in het eigeel. Bak deze in wat boter en laat mooi kleuren.

7. Schik een aardappeltaartje op een verwarmd bord en schep er de vulling op, bestrooi met wat gehakte peterselie en dek af met een tweede taartje. Werk af met de bruingebakken apart gehouden oesterzwam.

8. Vermeng de rest van de geklaarde boter met het citroensap, de zeste, de gehakte peterselie en de gehakte look. Kruid met peper en zout. Verdeel dit rond de aardappeltaartjes.

Pomme Anna met oesterzwammen

Ingrediënten voor 4 personen:

» 4 grote aardappelen » 200 gr oesterzwammen » 2,5 dl room » 1 sjalot » 50 gr gekookte hamreepjes » 250 gr boter » Sap en zeste van 1 citroen » 2 eetl gehakte peterselie » 1 lookteentje » 2 eieren

Strudel van appel met honing en yoghurtcrème

1. Boen de appels schoon en rasp ze grof.

2. Laat wat boter smelten in een grote pan en voeg de appels toe. Bestrooi met de suiker en laat bakken tot ze een bruine kleur hebben en het meeste vocht verdampt is. Laat de appels afkoelen en meng er de kaneel onder.

3. Laat de rest van de boter smelten. Bestrijk hiermee de vellen deeg en vul ze telkens met drie eetlepels van de appelbereiding. Plooi de buitenste randen naar binnen toe en

rol ze verder op. Bestrijk ze aan de buitenzijde nogmaals met boter.

4. Verwarm de oven voor op 200 graden.

5. Meng de Griekse yoghurt met de honing, klop de slagroom op en meng hem eronder. Zet dit mengsel tot net voor het serveren in de koelkast.

6. Bak de strudels in de oven tot ze goudbruin en krokant zijn.

7. Schik ze op de borden en werk ze af met wat honing en kaneel. Verdeel er tot slot het yoghurtmengsel bij.

10

Ingrediënten voor 4 personen:

» 4 vellen brickdeeg » 100 gr gesmolten boter » 4 grote zuurzoete appels » 4 eetl honing » ½ koffiel kaneel » 8 ongepelde amandelen » 100 gr Griekse yoghurt » 0,5 dl slagroom

11

Het is gebeurd! Na maanden zoeken hebben we het gevonden. Ons droomhuis. Er is nog behoorlijk wat werk, maar hier beginnen we opnieuw. Gedaan met “jouw” en “mijn”, maar allemaal “ons”. Ons huis ligt niet in een hippe buurt, het is geen loft of penthouse, geen boot op de Schelde of een middeleeuws pand in de binnenstad. Het is een eengezinswoning met stadstuin.

De woning is uitermate geschikt voor mensen met kinderen. In de straat geen doorlopend verkeer, wel bomen, een tennisclub en een lagere school. De huizen dateren uit de jaren dertig. De tweede generatie bewoners ruilt haar familiale habitat stilaan voor een appartement, home – of het hiernamaals. Onze nieuwe buren lijken allemaal hardwerkende tweeverdieners. De meeste ruiten zijn pas vernieuwd, geen enkel glas, maar hoogrendement en het raamwerk is in nieuwerwets donkerblauw of grijs. Voor de deur staan breaks en monovolumes.

Wij kopen ons huis van een bejaard echtpaar. Een echte knuffelopa en knuffeloma. Lieve mensen met vijf zonen, vier schoondochters en een nest kleinkinderen. Hij – de praatgrage grappenmaker - draagt een beige ribfluwen broek, geruit hemd en paarse cardigan. Zij – de stille chef de famille – een grijze broekrok en een coltrui in vieux rose.

Het heeft ons tig bezoekjes gekost voor we onze artdecowoning in gele steen vonden. Telkens weer stonden we met grote verwachtingen op de drempel. Hij en ik. Heel officieel op zoek naar ons huis. Telkens ook een beetje gespannen. Hij en hij. Hoe komt dat over? Erg ongedwongen eigenlijk. De meeste makelaars zeggen net hetzelfde tegen elke klant met voorgekauwde verkooppraatjes als “En dit is ideaal als derde kinderkamer”. Soms zie je enige vertwijfeling in de ogen van de verkopers en vragen ze wie het huis zal kopen. Onze knuffelopa sloeg alle records met het zinnetje “Bent u broers?” Maar dat vond hij zelf wellicht gênanter dan wij.

Vieux rose

12

Congres over holebi- en transfobie in het onderwijs (Ljubljana, Slovenië, 18-21 februari 2013)

Op maandag 18 februari was het wel heel erg vroeg opstaan geblazen, want iets na zeven vertrok de TGV richting Parijs al, waar we onze vlucht naar Ljubljana moesten halen. Om toch zo weinig mogelijk tijd te verliezen had ik al op voorhand een taxi besteld en op weg naar het station van Gent-Sint-Pieters pikten we Kaj Poelman op, de verantwoordelijke Onderwijs van çavaria.

Zoals gewoonlijk reed de trein niet echt stipt en naarmate de vertraging opliep, zag je meer en meer mensen nerveus worden. Sommigen onder hen zagen hun vlucht dan ook aan hun neus voorbijvliegen – letterlijk… Kaj en ik bleven er rustig bij omdat wij in de luchthaven van Charles de Gaulle meer dan voldoende overstaptijd hadden, ook al moesten we daarvoor naar een andere terminal. Er bleef zelfs nog voldoende tijd over voor wat tax free shopping.

De vlucht kwam wel op tijd aan, maar het Parijse zonnetje moest in Ljubljana wel plaats maken voor een winters sneeuwlandschap. Meteen leverde congresorganisator Legabitra een prima service door een shuttle naar het hotel te voorzien. Daar hadden we voldoende tijd om ons op te frissen en wat rust in te halen.

In de late namiddag namen we de bus naar het stadscentrum waar we door de burgemeester in het stadhuis ontvangen werden met een walking dinner. De burgemeester blijkt een pragmatisch man te zijn die weet dat diversiteit loont en er dus in moet worden geïnvesteerd. De sfeer was er dus bijzonder aangenaam. Na het walking dinner volgde een gegidste stadswandeling door het oude Ljubljana die zeer interessant was, maar met -5 op de thermometer ook wel heel koud…

Het congres zelf begon de dinsdag, Breaking the Walls of Silence was eigenlijk het slot van een Europees project over gaybashing in het onderwijs en de manieren om dit aan te pakken. Dit internationale project werd door drie partners getrokken: het Sloveense Legebitra, KPH Campagne tegen Homofobie uit Polen en LGBT Youth Scotland.

De aftrap van het congres werd gegeven door drie sprekers die de visie toelichtten van hun organisatie op holebi- en transgenderfobie in het onderwijssysteem: Christophe Cornu van Unesco, Phil Prendergast van de LGBT Intergroep van het Europees Parlement en Annachiara Cerri van de directie Mensenrechten en Antidiscriminatie van de Raad van Europa.

Breaking the Walls of Silence

13

Pas daarna volgde de officiële opening van het congres door niemand minder dan de president van Slovenië, Borut Pahor. Niet alleen een belangrijk signaal voor alle deelnemers aan het project, maar in het bijzonder ook voor de Sloveense partner omdat het de eerste keer was dat de president een holebi- en transgenderevenement bijwoonde en er bovendien ook zijn steun voor uitsprak. Deze toespraak zorgde er, samen met de ontvangst door de burgemeester de vorige dag, voor dat de media-aandacht voor het congres groot was en de problematiek ook in Slovenië in de kijker werd geplaatst.

Ook ’s namiddags verloopt het congres plenair met eerst sprekers vanuit geheel Europa over de samenwerking van nationale regeringen en het middenveld. Daarbij komen zowel good practices als problemen aan bod. In een volgende sessie wordt besproken hoe onderzoek als basis kan dienen voor beleidsvoorbereidend werk om de systemen te veranderen: hoe kun je de stap zetten van beleidsvoorbereidend werk op aanvraag naar een proactieve input aan belangenbehartigers en lobbyisten.

Tegen de avond begonnen de deelnemers aan het congres elkaar al wat te kennen. We waren met een vijftigtal, kwamen uit alle uithoeken van Europa en hadden zeer uiteenlopende achtergronden en werkervaringen. Sommigen onder hen kende ik al van op vroegere congressen of van mijn andere engagementen in de holebi- en transgenderbeweging, zoals de huidige medevoorzitster van Ilga Europe en de persoon die enkele jaren geleden na mij medevoorzitster van Ilga Europe was. Maar naast deze bekenden ontmoette ik ook heel wat mensen voor het eerst waarmee het dan leuk is om gemeenschappelijke interesses te vinden, elkaars werk en engagementen te ontdekken en van elkaar te leren. Het is duidelijk: tegen het diner waren we al volop aan het netwerken.

Op woensdag werkten we eerst in kleine groepen en konden we kiezen uit verschillende workshops met diverse onderwerpen:

» lobbying: het vormen van allianties en strategische partnerschappen met schoolautoriteiten;

» werken met en in scholen;

» trainen van leerkrachten: wat moeten ze zeker weten.

14

Vervolgens was er ook een plenair gedeelte met ‘transgenderjongeren in het onderwijs’ als thema. Deze toespraak nam ik zelf voor mijn rekening, vooral om iedereen duidelijk te maken waar het verschil ligt tussen holebi-jongeren enerzijds en transgenderjongeren anderzijds. Hierbij kwam ook ‘Gender in de Blender’ aan bod, een fantastisch instrument dat door de provincie Vlaams-Brabant werd uitgewerkt.

Het werd een boeiende dag waarop ik zelf zeer veel heb bijgeleerd, zowel van de workshops als van de meer individuele gesprekken tijdens de pauzes en het diner.

Opmerkelijk was dat de Schotse delegatie er met een volledige ploeg aanwezig was: LGBT Youth Scotland; Respect, een middenveldorganisatie tegen geweld en bullying; het departement Onderwijs van Glasgow en de schoolinspectie. Bovendien stonden al hun neuzen wonderwel in dezelfde richting. Alle partijen wisten zeer goed waar het over ging, waar ze naartoe wilden en op welke manier ze dat willen doen. Fantastisch om zo een ideale situatie te zien, iets waar ik echt bewondering voor heb.

11.2011 nationale loterij

40

Samen creëren we kansen15

De donderdag begon met de evaluatie van de afgelopen dagen, gevolgd door een slotsessie. Dit was ’s middags al zodat we ons op tijd konden klaarmaken voor vertrek. Onze terugvlucht bleek helaas overboekt te zijn, maar als compensatie kregen we wel een rechtstreekse vlucht naar Zaventem en zo waren we ’s avonds dan toch nog rond tien uur thuis.

Ik had een heel goed gevoel bij dit congres om verschillende redenen. In de eerste plaats zijn congressen als deze bijzonder interessant en leer je op korte tijd veel bij. Maar ze zijn ook belangrijk voor je netwerk, dat niet alleen uitgebreider, maar ook competenter

wordt. Je vindt makkelijker mensen of organisaties om bepaalde thema’s uit te werken of aan wie je raad kunt vragen. Spijtig genoeg zijn deze bijeenkomsten te kort want op het moment dat je nieuwe mensen werkelijk leert kennen en appreciëren is het alweer tijd om afscheid te nemen. Maar er is altijd de hoop om elkaar ergens anders in Europa te ontmoeten, de draad weer op te pikken en verder te helpen bouwen aan een warmere samenleving!

16

Peter Pan is en blijft mijn grote idool. Niet dat ik Michael Jackson-gewijs door het leven zou willen gaan, maar de symboliek achter ‘de jongen die maar niet wilde opgroeien’ vind ik best wel intrigerend. Alle elfenstof ten spijt nemen wij, volwassenen, onszelf vaak té serieus. We zijn zo langzamerhand vergeten hoe het voelde om als kind de wereld om ons heen te ervaren. Soms kijk ik met bewondering en zelfs enige weemoed naar de verbeeldingskracht van kinderen. Voor hen is alles nog mogelijk en zijn er weinig tot geen beperkingen. Een kartonnen doos kan een heus kasteel voorstellen, tot wij het bestempelen als een nutteloos gebruiksvoorwerp om het oud papier in te verzamelen.

Ik moet diep graven en een tijdje zoeken, maar het kind in mij was nooit zo heel erg goed in verstoppertje spelen. Ik kan me zelfs heel levendig herinneren hoe ik als driejarige in bad écht bang was dat ik zou meegezogen worden door het afvoerputje of toen ik op mijn vijfde prins Eric wilde zijn uit “De Kleine Zeemeermin.” Ik smeekte mijn familie zelfs een tijdje om me zo te noemen. Wist ik veel dat ik toen al stiekem een crush had op één van Ariëls broers… Op mijn zevende was mijn grootste droom dan weer om net zoals de Troetelbeertjes van een regenboog af te glijden en toen ik tien was, hoopte ik vurig dat E.T. mijn beste vriend zou worden. Op mijn twaalfde geloofde ik zelfs nog steeds dat Chucky echt bestond, waardoor ik m’n eigen favoriete knuffel – een rosse trol – een hele tijd links liet liggen.

Ach, de tijd van de lieve prinsen, boze stiefmoeders, gruwelijke draken en dappere helden is voorbij… maar hoeveel rijker zou het leven niet zijn mochten we ook maar een fractie van onze vroegere, o zo magische wereld in ons volwassen leven kunnen integreren? Niet dat we nu plots weer allemaal denkbeeldige vriendjes moeten hebben, maar misschien kunnen we met z’n allen iets minder geforceerd, gemaakt en bevooroordeeld zijn? We zijn onze onschuld en een groot deel van onze naïviteit kwijt, maar dat wil niet zeggen dat we ook onze kinderlijke spontaniteit de rug moeten toekeren.

Ik weiger het kind in mezelf helemaal los te laten, ook al is dat niet altijd even makkelijk. Wat vandaag een opgave geworden is, was nochtans ooit kinderspel. Het liefst van al wil ik weer kunnen schaterlachen zonder me achteraf te moeten schamen of vol verwondering naar een vlinder kunnen kijken zonder er gewoon voorbij te lopen. Ik wil uit volle borst kunnen meezingen met Spotify op mijn fiets zonder me belachelijk te voelen of “The Harlem Shake” met mijn vrienden kunnen dansen zonder me iets aan te trekken van wat anderen ervan gaan vinden. Af en toe slaag ik in mijn opzet en vang ik een glimp op van het kind in mezelf, maar dat lukt me heus niet altijd. Och, wat zou ik geld geven om een net zo zorgeloos bestaan te leiden als één van ‘The Lost Boys’. Al vrees ik dat daar nog iets meer elfenstof voor nodig is….

Mike Lippens.

Kinderspel

17

Casa Rosa is trots op haar voorzitter Janvier die op 21 maart op de EGPA Conferentie mocht spreken om onze werking voor te stellen. De titel was ‘Working Together For A Safer LGBTI Community’, gericht op Gay politiemensen die ervaringen wouden uitwisselen met leden van andere Europese landen. Daarna bracht Janvier ook een bezoek aan de Amerikaanse Ambassade (op de foto samen met Ambassadeur Gutmann). Er volgt zeker nog een bezoek van hen aan het Oost-Vlaamse Roze Huis!

Elke maandagavond: praatcafé van VG Verkeerd Geparkeerd in het Salon Elke donderdagavond: praatcafé AA De Eerste in het Salon

Elke dinsdag: repetitie van het gemengd koor Equal Voices in het Conservatorium Elke tweede woensdag van de maand: praatcafé Genderexpress in het Salon Een woensdag wel een woensdag niet: kookclub in de keuken op zolder

Om de twee donderdagen: repetitie van het vrouwenkoor Goed Gestemd in Salon 2- Elke eerste vrijdag van de maand: Pinkbar in het Salon 1&2 Elke tweede zaterdag van de maand: praatcafé van Roundabout30 in het Salon Elke eerste zaterdag van de maand: SheSheBar vrouwencafé

Elke eerste woensdag van de maand: Werkgroep Ouders van Holebi’s Gent van 19:00 tot 22:00 zaal Jules Braet

AGENDA

18

DAG VOOR VROUWEN DIE VAN VROUWEN HOUDEN

L-spot

MEER INFOCAVARIA.BE/L-SPOT

WANNEER?ZATERDAG 11 MEI 2013TUSSEN 10-17U

Beantwoord en onbeantwoord, geconsu-meerd, verboden of beide. In Ze smacht en ze krijst, de liefde, een cyclisch geheel van poëzie en proza, legt Sa-rah K de liefde bloot in al haar vormen. Ze windt je op, verleidt je, om je een oogwenk later meedogenloos weer met beide voeten op de grond te zetten. Wie liefde zegt, zegt romantiek, zegt drama-tiek, zegt seks. Sarah zegt het allemaal, verbloemd of onverbloemd, in een pittige woordenstroom die betovert.

Ze smacht en ze krijst, de liefde mag dan de eerste bundel zijn die Sarah K voortbrengt, haar eerste literaire ervaring is het alvast niet: vorig jaar nog trok Sarah K een enthousiast publiek op de laatste editie van L-Day, en de

25-jarige schrijfster heeft ook al enkele literaire prijzen op haar naam staan.

Dat verliefdheid pijn kan doen, heb ik al lang geleden ontdekt. Dat de liefde, echte liefde, die van beide kanten komt, dat ook kan, was nieuw voor mij. Liefde die pijn deed hoorde onbeantwoord te zijn, of wel beantwoord maar naderhand bedrogen of weggelogen. Of gewoon verwoest. (Uit: De glimlach van Venus, verhaal)

ISBN: 9789461934567 http://sarahkauteur.wordpress.com

Ze smacht en ze krijst, de liefde Sarah K

Casa Rosa: zalen ter beschikking!

Heb je een trouwreceptie, heb je een filmavond of een andere activiteit met je vereniging, geef je een verjaardagsfeestje en zoek je een zaal met toog of heb je nood aan een vergaderzaal? Bel Casa Rosa: we hebben supermooie zalen ter beschikking tegen een kleine vergoeding en met de mogelijkheid voor volwaardige catering of enkel drank. Laat de foto’s voor zich spreken. Interesse? Contacteer ons op info@casarosa.be, via 09/269.28.12 of neem een kijkje op www.casarosa.be

19

In het programma I am Curious: Pink! onderzoekt OFFoff hoe gay subcultuur gerepresenteerd wordt in radicale cinema.

Ron Rice (1935-1964) is een exponent van de underground subcultuur van de (post-) beat-generatie. Hij stierf berooid op 29-jarige leeftijd in Mexico en liet een zestal experimentele films na waaronder The Flower Thief (1960) en Chumlum (1964). The Queen of Sheba Meets the Atom Man dateert van 1963 en werd pas in 1982 afgewerkt door beat poet en acteur Taylor Mead, die er de Atom Man in speelt. Na Rice’s dood werd hij een protégé van Andy Warhol en vereeuwigd in onder meer Taylor Mead’s Ass (1964).

In The Queen of Sheba Meets the Atom Man is ook een rolletje weggelegd voor de cultcineast Jack Smith.

De film kan worden beschouwd als een vrolijke aanklacht tegen de industriële samenleving: de twee hoofdpersonages, met hun heel verschillende achtergronden (The Atom Man, blank en androgyn, uit de onderste lagen van de samenleving, en The Queen, zwart en vet, van welgestelde afkomst) gedragen zich beiden als idioten en genieten op een kinderlijke manier van eenvoudige genoegens. Het kat-en muisspel tussen de protagonisten mondt uit in een omhelzing na een grotesk bal. Van expliciete seksuele handelingen is geen sprake maar de film verraadt een tijdperk waarin gay, bi en straight nog geen afzonderlijke categorieën waren. Het enige geluid is dat van opgenomen muziek. De film ziet er ruw gemonteerd uit, zeker in vergelijking met Rice’s vroegere, meer geacheveerde werken, maar is een van de meest authentieke documenten uit het beat-tijdperk.

Ron Rice, The Queen of Sheba Meets the Atom Man USA, 1982, 109’, zwart-wit, 16mm

20

Casa Rosa Pas+ en de Casa Rosa Pas zijn de pasformules van en voor de holebi’s, transgenders en hun vrienden in Oostvlaanderen.

Naast het feit dat je de casa Rosa steunt bij de aankoop van een Casa Rosa Pas+ of Casa rosa Pas heb je tal van kortingen, promoties en voordelen in Oost-Vlaanderen.

Hieronder een voorbeeld van de horecazaken die korting geven of iets speciaals doen:

Met de steun van de Koning Boudewijnstichting

Restaurant Salons Carlos Quinto gelegen op Kammerstraat 20, 9000 Gent

Belfort Stadscafe gelegen Emile Braunplein 40, 9000 Gent

Visrestaurant Georges gelegen op Donkersteeg 23, 9000 Gent

Restaurant Cassis gelegen op Vrijdagsmarkt 5, 9000 Gent

De Formules:

Casa Rosa Pas 10 euro

Hiervoor stort je 10 euro op rekening IBAN BE39 0012 8629 9519 BIC GEBABEBB van Casa Rosa met vermelding: Casa Rosa Pas.

Casa Rosa Pas + 45 euro

Hiervoor stort je 45 euro op rekening IBAN BE39 0012 8629 9519 BIC GEBABEBB van Casa Rosa met vermelding: Casa Rosa Pas +.

Hiervoor krijg je gratis de Casa Prosa thuis toegestuurd en wordt je als VIP uitgenodigd op onze activiteiten.