Casa Prosa 2011 #1

KOEK EN HIJON

GE

HO

OR

ZA

AM

SENSOA S H E S H E B A R

AA DE EERSTE VERKEERD GEPARKEERD

WEL JONG NIET HETEROF

OL

ÍA

ROUNDABOUT 30

AURICULA

DERUIT!

FA

MB

A

FE

MIX

X

GEHUWD EN TOCH ANDERS

GO DIFFERENT

GOED GESTEMDLS

PLU

S

OUDERS VAN HOLEBI'S GENT

TOETERNIETOE

ROZE JOKER

L I E V E R SPRUITJES

CCASAASA PRPROSAOSA

3-MAANDELIJKSEN I E U W S B R I E FVAN CASA ROSA VZWEDITIE JANUARI 2011

COMING OUT GENT

O N G E H O O R D T

OU

DE

RS

WA

AS

LA

ND

ISKANDER T W E E W A A R D I G

België-BelgiqueP.B.

9000 Gent 1BC 0400

AfgiftekantoorGent 1

V.U.: Ruben Causyn, Kammerstraat 22, 9000 GentErkenningsnummer: P309737

Ç A V A R I A RAINBOW SPECTRUM

DE VRIENDEN VAN CASA ROSA

Casa Prosa 2011-01.indd 1Casa Prosa 2011-01.indd 1 19/12/2010 16:41:1019/12/2010 16:41:10

Beste lezer,

Ik hoop dat je 2011 goed hebt ingezet met vrienden en familie, wellicht ook met een glaasje cava of champagne erbij. En misschien heb je er ook enkele goede voornemens bij gemaakt.

Dat is wat Casa Rosa in elk geval heeft gedaan! Na één jaar in kleur, heeft de redactie van Casa Prosa besloten dat het tijd was om Casa Prosa een grondige update te geven. Meer kleur, een nieuwe stijl, en vooral, meer inhoud!

In dit nummer gaan we dieper in op Casa Rosa, niet het gebouw, maar de organisatie die schuilt achter de gevel van de Kammerstraat 22.

Ik hoop alvast dat jij zin krijgt om meer te weten te komen over Casa Rosa, en dat je ons misschien zelfs een bezoekje brengt, op

een van onze vele activiteiten die ook in 2011 een vaste waarde blijven.

Wil je daarnaast meer te weten komen over hoe je Casa Rosa kan mee ondersteunen, maar doe je dat liever op een informele manier, kom dan gerust even langs tijdens Café Rosa, onze babbelavond waarop alle vrijwilligers en mensen die interesse hebben in Casa Rosa welkom zijn.

2011 wordt voor Casa Rosa een jaar van verder groeien en haar missie om een huis en thuis te zijn voor élke Oost-Vlaamse holebi en transgenderpersoon verder waar te maken.Een huis en thuis voor jou!

Ik wens je veel leesplezier in dit nieuwe nummer van Casa Prosa.

Tot binnenkort!Ruben Causyn

Voorzitter

Edito

Ruben

Het is er dan toch van gekomen, een activiteit van Casa Uit in Casa Rosa. En dan nog wel helemaal op de bovenste verdieping, de mysterieuze zolder van het holebihuis. Organiseer daar een een kaas- en wijnavond en je hebt: Kaasa In. De formule was even eenvoudig als doeltreffend. Iedereen bracht een stuk kaas mee en wij zorgden voor wat brood, fruit en natuurlijk een lekkere bijpassende wijn. Het resultaat was een hele uitgebreide kaastafel met meer dan 40 verschillende soorten kaas, de een al wat exclusiever dan de andere. De kazen en hun baasjes waren herkenbaar aan de vlagjes op de kazen die de deelnemers hadden meegebracht. Op die manier wist je toch wat je proefde, alhoewel dit met zoveel soorten niet altijd gemakkelijk was. Om de capaciteit van de zolder niet op de proef te stellen hadden we een limiet voorzien van 45 deelnemers en meteen was dit ook de eerste activiteit van Casa Uit die helemaal volzet was. Nog maar eens een bewijs dat er wel degelijk een publiek bestaat voor de activiteiten van Casa Uit, zeker als het om laagdrempelige, gezellige activiteiten gaat als deze. De reacties van de deelnemers waren dan ook unaniem positief: een geslaagde activiteit zonder meer. En meer moet dat niet zijn?

Kristof Verstraete.

Kaasa In op zolder


Samen met honderd andere genodigden was ik zondag 28 november 2010 te gast in het historische en stijlvolle kader van het middel-eeuwse Pand in het Gentse stadscentrum, voor het fundraisingdiner van de Vrienden van Casa Rosa.Zoals de voorzitter Yves Castaigne in zijn speech benadrukte, willen de vrienden van Casa Rosa met dit jaarlijkse initiatief de nodige fondsen aantrekken voor de werking van deze vriendenkring. Hij was niet alleen blij met de grote opkomst maar ook met de diversiteit van het publiek, want de laatste jaren leek de kring aan een zekere vergrijzing te lijden. Daarvan was zondag alvast weinig te merken, want er was ook “mooi en jong wild” naar Gent afgezakt om zijn sympathie met ons te betuigen.

Voor mij was het de eerste keer dat ik dit meemaakte en ik kan zonder meer stellen dat het diner tot in de puntjes verzorgd was en dan heb ik het niet alleen over de schitterende, feestelijke outfi t van de gastheren Yves Castaigne en Ruben Causyn, de voorzitter van Casa Rosa!

Na het gebruikelijke en royale aperitief, waarbij de eerste, nieuwe contacten werden gelegd, werden we getrakteerd op een origi-nele “amuse gueule” met het optreden van de Gentse zanger en entertainer Saint–Marteau, begeleid aan het klavier door Luc Vermeir. Met sensualiteit, charme en humor brachten ze enkele ontroerende cabaretnummers in de sfeer van de jaren ‘20 en ‘30. En ook al had de zanger misschien weinig om het - overigens fraaie - lijf, zijn performance getuigde van veel klasse en professionaliteit!

Het eigenlijke diner had plaats in de grote aula en zoals het een perfecte gastheer past, had de voorzitter, in samenspraak met zijn gasten, gezorgd voor een ideale tafelschikking, zodat

iedereen zich meteen thuis kon voelen en de nodige contacten kon leggen of hernieuwen. Ik had het geluk bij dezelfde tafelgenoten te zitten als op de barbecue van juli in Vinderhout-te, eens te meer een heel geslaagd initiatief van de Vrienden van Casa Rosa, waar nog altijd met veel enthousiasme over gesproken wordt.

Voor het diner in Het Pand werd dit jaar een beroep gedaan op Catering Foodsie en het mag zonder meer gezegd worden dat ze

ons heel erg verwend hebben… uiteraard wat spijs en drank betreft. Allereerst was er een heerlijke risotto met sint-jacobsschelp, ge-volgd door een lek-ker pompoensoepje en je raadt het nooit,

als hoofdschotel: springbok met chocolade-saus! Niet alleen origineel maar duidelijk ook een knipoog naar het aanwezige publiek! We vergeten uiteraard ook het dessert niet, de koffi e met versnaperingen en last but not least de met gulle hand geschonken witte en rode wijn. Die zorgde ervoor dat er stevig werd geklonken op oude en nieuwe vriendschappen, op het succes van Casa Rosa en op de roze toekomst van Vlaanderen! Omdat de stemming er zo goed in zat, het libidogehalte met het uur steeg en iedereen er heel gelukkig en tevre-den lachend bij liep, hadden sommige vrienden toch stiekem gehoopt om nog een dansje te kunnen doen. Misschien zou dat een goed idee zijn voor de toekomst?

Om het feest af te ronden was er nog een tombola, georganiseerd ten voordele van de Roze Joker, die zich richt tot holebi’s met een verstandelijke handicap. Twee aanwezigen vielen in de prijzen. Voor de ene was er een espressomachine, de andere kreeg een verwenweekend. Ikzelf was er jammer genoeg niet bij, maar wie zoals ik de hele namiddag in het gezelschap van enkele leuke én knappe mannen had gezeten, was eigenlijk al in de prijzen gevallen.

Fundraisingdiner in Het Pand in Gent een impressie

“Het mag zonder meer gezegd worden dat ze ons

heel erg verwend hebben…”


Hoe dan ook, iedereen was heel blij met dit prachtig feest en het team van Ca-tering Foodsie werd dan ook met een gemeend en langdurig applaus bedankt. Heel veel woorden van lof waren er uiteraard ook voor Yves, de duivel-doet-al van de vriendenkring, en vanzelf-sprekend ook voor algemeen voorzitter Ruben. Hartelijk dank aan jullie beiden en een grote profi ciat.

Zoals het gezegde luidt: de afwezigen hadden weer eens ongelijk. Daarom zou ik iedereen willen oproepen om zich zo vlug mogelijk in te schrijven voor volgend jaar en zeker lid te wor-den van de Vrienden van Casa Rosa. Je steunt niet alleen onze werking maar je verruimt ook je eigen vriendenkring en je kan deelnemen aan een paar activiteiten zoals dit schitterend fundraisingdiner!

William

ColumnSchaf Casa Rosa af!Inderdaad, dat leest u goed. Schaf Casa Rosa af. Na tien jaar heeft zo’n homohuis toch geen zin meer. In een stad als Gent kan ieder homokoppeltje zonder probleem hand in hand over straat lopen of expliciet romantisch gaan dineren. Dat koppeltje kan zijn liefdesgeluk bovendien zonder probleem bezegelen met enkele adoptiekinderen – theoretisch althans – maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Wat is de rol van een ‘laagdrempelig gemeenschapshuis voor holebi’s’ in de jaren tien van de 21e eeuw? De tijd dat gelijkgeaarde zielen elkaar alleen in het geheim konden treffen in parken of na aanbellen in lugubere kroegen ligt gelukkig ver achter ons. Holebi’s zijn aardig aanvaard in onze maatschappij. De doorsnee Vlaming heeft het niet meer zo moeilijk om uit de kast te komen of om zijn homoseksualiteit te beleven. Van-daar dat ik zo’n homohuis zou afschaffen.

Zou afschaffen. Want de emancipatie van holebi’s lijkt wel achter de rug, maar dat is ze niet. Volwassen blanke vrouwen en mannen uit de middenklasse zijn inderdaad erg goed geëmancipeerd. Zij hebben zo’n speciale Casa amper nog nodig. Maar de holebiwereld is erg heterogeen. Allochtonen, senioren, transgenders, prostituees, gehandicapten, jongeren, aidspatiënten en nog heel wat andere nichegroepen hebben meer dan ooit nood aan een laagdrempelig holebigemeen-schapscentrum.

Talloze vrijwilligers zetten zich dag na dag in om ook hun leven comfortabeler, misschien zelfs enigszins acceptabel, te maken. Ook zij hebben recht op een beschut plekje om hun holebisek-sualiteit te leren kennen, te leren aanvaarden en ervan te leren genieten. Gelukkig maar dat ook voor de minderheidsgroepen binnen onze minderheid gelobbyd en genetwerkt wordt.

Natuurlijk moeten we Casa Rosa niet afschaffen, integendeel. Laat het meer dan ooit een plek zijn waar de holebiwereld zich in al zijn facetten een ontmoetingsplaats vindt. Een groot huis voor veel mensen. Naast het commerciële uitgangsleven en naast de vaak duistere virtuele wereld, waar veel nichehomo’s ongetwijfeld verloren lopen.

Daarnaast is Casa een warme thuis met echte mensen. Vrijwilligers die elke dag de deur openzetten, voor jong en oud, blank en zwart, rijk en arm, valide en niet valide, man en vrouw. Gelukkig bestaan ze nog, die voorvechters van onze zaak. Een strijd die misschien gestreden lijkt, maar voor velen nog een dagelijkse worsteling betekent.

[email protected]

Yves


Casa Kookt! Komen Eten, Mijn Restaurant, de Beste Hobbykok,... Je kunt er niet omheen: Vlamingen vinden het leuk om met voedsel bezig te zijn. En binnenkort kan dat ook in Casa Rosa. Momenteel wordt de keuken op de derde verdieping immers uitgebouwd en volgestouwd met prima keukengerei zodat op 26 maart een maandelijkse kookclub van start kan gaan: Casa Kookt! We halen de potten pannen boven vanaf 15 uur.

Of je je afvraagt hoeveel uur een ei nu ook alweer moet koken, of je vlotjes een zevengangenmenu uit je mouw schudt, maakt niet uit. Iedereen die zin heeft om van elkaar te leren en iedereen die zijn of haar kennis wil delen, is welkom. Want het doel van de kookclub is om gezellig samen te zijn, van elkaar te leren en lekker samen te eten.

Casa Kookt! zal in twee richtingen werken: ofwel wordt een vooraf vastgelegd gerecht gemaakt, ofwel stelt iemand er een voor. Het is de bedoeling om ons vooral op de dagdagelijkse keuken te richten, al kan het een uitdaging zijn om af en toe ook 's iets specialer te proberen. We zullen telkens in drie groepjes werken, voor het voor-, hoofd- en nagerecht, maar eten doen we natuurlijk samen. Tussendoor wordt er ook voor een aperitiefje gezorgd en de kosten worden onder alle deelnemers verdeeld.

Begin je de smaak te pakken te krijgen voor dit lekkere initiatief, schrijf je dan nu al in via www.casarosa.be.

Vanaf 26 maart krijgt Casa Rosa nog meer smaak... Alvast van harte welkom!

[email protected]


Vrijdagavond, 19 november. We gaan voor Casa Prosa uit eten en nu eens vlakbij ons huis… we gaan naar de Pantomiene, een nieuw restaurant op de Vlasmarkt… dachten we…

We waren verrast toen we hoorden dat de zaak al sinds 1999 bestaat!

In 2002 werd het pand vernieuwd en in 2009, na een overslaande brand, werden de voorgevel en het interieur grondig aangepakt. Alles werd in een chocolade bruine kleur gestoken, wat de Pantomiene een beetje de allure geeft van een bruine kroeg, wat het vroeger blijkbaar ook was: den Ekkentu (later de Karmeliet).

Maar de ruige buurt is nu geschiedenis en deze plek is ondertussen uitgegroeid tot één van dé uitgangspleinen van Gent, met het muziek-café Charlatan en de Bar des Amis (een Polé Polé concept). Tijdens de Gentse Feesten is

dit één van de drukste pleinen en op weg naar de Gentse Feesten fuiven van Casa Rosa is het steeds weer een hele opdracht om je er een weg te banen richting Cocteau.

De Pantomiene heeft een ziel. Dat hebben we gemerkt en het werd ook vurig verdedigd door één van de eigenares-sen, Katja of was het nu Katia? Daar zijn we nog niet uit… Katia Baert en Katja Coupé baten samen, als gehuwd stel, het restaurant uit. Zij traden als één van de eersten in Gent in het huwelijk.

De zaak is enkel op weekda-gen open. Een bewuste keuze vanaf de aanvang van de Pan-tomiene. De nood aan een

'sociaal leven' en de opvoe-ding van hun zoon (19) gaven hiervoor de doorslag.

De dames uitbaatsters manifesteren zich niet duidelijk als een holebivrien-delijk restaurant, maar vin-den dat ook niet belangrijk. Iedereen is immers welkom!

Er zijn wel enkele details die in het oog springen: vrouwen-tongen (sanseveria’s) op de vensterbank, leuke (rondbor-stige) lampen, lekkere zwoele jazz (vrouwenstemmen) op de achtergrond... De lampen geven voldoende licht op de tafels om het aangenaam te maken om te eten, de san-severia's beletten inkijk van buitenaf op beenhoogte en de muziek zorgt ervoor dat de gesprekken intiem kunnen blijven.

Het aanbod van dit eethuis is niet erg uitgebreid en bevat heel wat Vlaamse klassiekers zoals balletjes in tomatensaus en stoemp.

We starten met een aperi-tiefje, een rode porto en Campari orange. Snel geser-veerd met een nootje en we worden meteenvriendelijk uitgenodigd om een keuze te maken uit het menu dat op een groot bord aan de muur hangt.

Fernand heeft al een eetweek achter de rug en past voor het voorgerecht. Wij kiezen voor de garnaalkroketten met gefri-tuurde peterselie (€ 12) en de pittige gamba’s (€ 12,50).

De PantomieneOp restaurant

ttttttvvvv

jjjjjjjj

gggggggttttttt

“Het aanbod van dit eethuis bevat heel wat Vlaamse klassiekers

zoals balletjes in tomatensaus en stoemp.”


UIT SYMPATHIE

Dirk MasschoOnafhankelijk Verzekeringsmakelaar

Sportstraat 229000 GENT

0475 891930

De inhoud van de garnaal-kroketten zit goed maar het korstje is niet echt krokant.

Daarna kiezen we voor stoofvlees met salade en verse frietjes (€ 15), steak bearnaise met salade en verse frietjes (€ 16) en lamsbrochette met sla en aardappel met lookbo-ter (€ 18).

De gerechten worden snel gebracht en zijn verzorgd gepresenteerd. De frietjes zijn zoals ze moeten zijn, er is fl ink wat lekkere bearnaise, het stoofvlees vinden we iets té zoet en de brochette is een

ruime portie.

We hebben nog een babbel met één van de Katia’s terwijl de andere als kokkin boven in de keuken voor de volgende gasten nog druk bezig is.

De Pantomiene serveert eenvoudige maar eerlijke bereidingen. Geen gesofi sti-ceerde poespas of verras-singen. Voor een lunch of diner tijdens de week is het een gezellige gastvrije plek met houten tafeltjes en stoelen.

[email protected] [email protected]

Fernand


Wie ben je?Ik ben Hendrik De Baere, 33 jaar, woon en werk in Lokeren.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen?Eén van de oprichters van Casa UIT, Kristof Verstraete - die ik ken van bij de holebisportclub Auricula - had mij en een vriendin vorig jaar gevraagd of we zin hadden om ons te engageren binnen Casa UIT. We zijn begonnen als promoteam, maar zitten ondertus-sen in “het bestuur” omdat Kristof er ondertussen mee gestopt is. Zo komt het dat we al snel zelf activiteiten beginnen organiseren zijn.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jullie activiteiten? Wij bieden wat we noemen soci-aal-culturele activiteiten aan en we proberen daarbij de kostprijs te be-perken, zodat dat op zich niet al een drempel vormt. Onze activiteiten vari-eren van een kaas- en wijnavond over een workshop bloemschikken tot een iPod-wandeling over Ensor in Oosten-de. Bedoeling is mannen én vrouwen te bereiken die in groep wel eens iets anders willen doen en die zich niet zo goed voelen in ’t uitgaansleven.

Wat moet CR vooral doen? Ik denk dat er nog veel werk is aan de naambekendheid van Casa Rosa. Velen denken nog steeds dat Casa Rosa het café beneden is en dat het daarmee stopt. Maar boven dat café zit een prachtig gerenoveerd gebouw met veel opportuniteiten. Af en toe een holebi-fi lmavond, een (twee)maan-delijkse fuif,… moet tot de mogelijk-heden behoren. Maar dat alles organi-seert zich niet zelf. Ook wij van Casa UIT merken jammergenoeg dat tegen-woordig minder mensen bereid zijn een engagement aan te gaan en zelf iets op poten te zetten. Vandaar deze oproep: heb je ideëen of wil je wel eens zelf één van onze activiteiten organiseren, geef dan zeker een seintje! Dit kan via het secretariaat van Casa Rosa.

de

Wie ben je? Ik ben Christophe De Mey, een enthousiaste, jonge dertiger met Gentse roots, een goeie portie engagement, een beetje een grote mond – zeggen ze – maar vooral met gevoel voor zelfrelativering.Ik loop mezelf soms wat voorbij door overal te gaan helpen. En ik stel nu met jullie vast dat ik hou van contrasterende uitspraken als pour vivre heu-reux, vivons cachez maar ook van omniprésent et bien visible. Invisible lukt toch nooit. Naast dit alles kennen mensen me ook als voorzitter van Auricula en de regionale personeelsvereniging van het werk.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen?Hm, dat weet ik eigenlijk niet echt meer. Ik denk dat ik begonnen ben als vrijwilliger na één of andere oproep. Of misschien wel na een Algemene Vergadering of zo. Maar ik draai wel al een tijdje mee (sinds 2006) o.a. als vrijwilliger bij de Gentse Feesten fuiven en ik ben ook altijd bereid om een dagje te komen helpen sleuren en zeulen met van alles en nog wat. Met het voorzitterschap van Auricula is het con-tact met Casa Rosa natuurlijk een stuk intenser geworden.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrek-king tot Casa Rosa en jullie activiteiten? Wel, vanuit het standpunt van Auricula staan we eigenlijk vrij los van Casa Rosa. Anderzijds zijn we met onze sportvereniging een belangrijke georganiseerde groep in Gent en Vlaanderen. En daarmee dus ook een relevant aanspreekpunt voor Casa Rosa en çavaria. Opmerkelijk is trou-

Wie ben je? Ongeveer 23 jaar geleden hebben mijn ouders besloten mij Pieter te noemen. Ik ben bio-ingenieur in de chemie en op dit moment ben ik net begonnen met mijn doctoraat in de toegepaste wiskunde bij de bio-ingenieurs. Na mijn uren ben ik, naast hopelijk een goede vriend, samen met Soetkin coördinator van het zootje ongere-

geld dat beter bekend is als Verkeerd Geparkeerd. Dit is mijn vierde jaar in de kern van VG en nu krijg ik mijn kans om met mijn visie VG populairder dan ooit te maken!

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen? Vorig jaar moest de vertegenwoordiging van VG in de Raad van Bestuur van Casa Rosa aangevuld worden en ik heb mij toen kandidaat gesteld. De

geld GGGGGGGeGGGGGG pjaar ik mpopopu

HoetermoVGCahe


wens dat bij de grootste georganiseerde groe-pen binnen çavaria opvallend veel sportvereni-gingen zijn.Ik ben gestart als een gewone deelnemer aan sportactiviteiten en heb vandaar uit het grotere sociale holebinetwerk leren kennen. Ik ben er dus gewoon ingerold. Ik ben nooit begonnen vanuit een missie of de behoefte om de wereld eens te gaan veranderen omdat het allemaal zo fout zat. Klinkt misschien eigenaardig maar het is wel zo. Ik zit in diverse verenigingen en groepen en stel vast dat dit meteen een groot verschil is met voorgangers van een andere generatie die wel een grote “drive” hadden om zaken te veran-deren. Mogelijke verklaring is dat die generatie wel-licht vanuit een andere en minder evidente context is gestart. De persoonlijke drijfveer zou ik voor mezelf omschrijven als een mix van verantwoorde-lijkheidszin, het invullen van mijn sociaal leven en – toegegeven – het strelen van mijn ego en behoefte aan erkenning. Maar ik zou de dingen die ik doe nooit doen, mochten ze me op één of andere manier geen voldoening geven. En die voldoening gaat ver-der dan mezelf. Beter kan ik het niet uitleggen.

Wat moet Casa Rosa vooral doen volgens jou? Een vraag waar je gemakkelijk een heel algemeen antwoord kan op geven maar het is toch belangrijk: ondersteunen en luisteren naar wat de groepen/leden vragen en daar trachten een antwoord op te formuleren.

Concreet? Wel, met een heel simpel voorbeeld: ondersteuning geven door mensen samen te bren-gen. Dat kan eenvoudig-weg door de ruimte ter beschikking te stellen in het Huis (Casa). Daarmee neem je voor kleinere groepen al meteen heel wat praktische problemen weg.Daarnaast, en daar komt de rebel in me naar boven, af en toe eens iedereen uit zijn “com-fort-zone” halen om het engagement terug aan te wakkeren. Ik heb daar zelf ook nood aan, anders ga je al snel indommelen.Een ander aspect dat naar de toekomst toe zeker niet vergeten mag worden, is de on-dersteuning naar de groepen om vrijwilligers aan te trekken, te vormen, te behouden en te erkennen voor hun inzet. Casa Rosa is daar zelf alvast mee bezig.

Wie is je grootste liefde? Stef, met wie ik al elf jaar samenleef. Voor de meeste mensen is hij mijn tegenpool: eerder ver weg uit de belang-stelling en een rustige persoonlijkheid, maar heel erg getalenteerd op diverse vlakken. In feite is hij degene die er voor zorgt dat ik kan doen wat ik nu doe, me laat doen (niet gemakkelijk, ik ben zelden thuis) en me opvangt als mijn enthousiasme overslaat in stress of als ik eens een “doe ik het wel goed?”-moment heb. Alles dus wat ik nodig heb om soms even mijn “rustige ik” te kunnen zijn.

ll

vergaderingen bevielen mij wel en daarom probeer ik dit jaar opnieuw wat zaken bij te leren bij Casa Rosa. Op vorige editie van Tapa Rosa heb ik bovendien mijn huidige vriend leren kennen en dat motiveert me extra om voor VG in de raad van Casa Rosa te blijven.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jullie activiteiten? Mijn drijfveer zit vooral bij VG en daardoor dus onrechtstreeks bij Casa Rosa. Ik weet nog dat ik zelf bij VG ben geraakt op mijn 19 en dat ik nagenoeg geen holebi’s kende en mij ook nog niet helemaal goed voelde in mijn vel. VG heeft mij de kans geboden om open te bloeien in een redelijk ‘veilige’ omgeving. Dit heeft mij enorm geholpen en ik wil graag nu zelf die omgeving creëren waar jongeren zich goed voelen.

Wat moet Casa Rosa vooral doen? Ik ben

waarschijnlijk wel wat bevooroordeeld, maar ik denk dat Casa Rosa zeker zijn groepen moet ondersteunen door het aanbieden van lokalen en raad. En verder denk ik dat Casa Rosa zeker ook moet werken op verdere sociale aanvaar-ding van holebi’s en transgenders. VG is op zich te klein en beperkt om hier op grote schaal aan te werken, maar ik denk dat Casa Rosa hier wel al in een betere positie voor is.

Wat of wie is je grootste liefde? Dit is een moeilijke! Uiteraard zie ik mijn vriend graag, geen twijfel over mogelijk. Maar hij is er natuurlijk niet altijd geweest en zal er misschien ook niet altijd zijn. Dus ik ga hier strategisch antwoorden en kiezen voor mijn grote liefde, reeds van jongs af aan: Nutella! Hij is er altijd als ik me slecht voel of als ik iets wil vieren hij stelt me nooit teleur en bevredigt me telkens opnieuw volledig.


Wie ben je? Karin, een vrouw die van vrouwen houdt en van één vrouw heel veel.

Hoe ben je bij Casa Rosa terecht-gekomen? Nog voordat het huis klaar was heb ik na een oproep in ZiZo mee de schouders gezet onder dit uitdagende, belangrijke en leuke project. Voor ik het eigenlijk besefte was ik tien jaar zeer intens betrokken bij Casa Rosa. Lief en leed delen, bloed, zweet en tranen laten en dan weer heel veel genieten op momenten dat je de positieve resultaten van het huis en onze organisatie ziet, gaven me die tien jaar energie.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa? Na tien jaar stevige inzet als vrijwilligster, bestuurster, secretaris, voorzitster en penningmeesteres, doe ik sinds begin 2010 nu nog maar een paar kleine dingen voor Casa Rosa. Ik had persoon-lijk wat minder vrije tijd en daarom is mijn

inzet als vrijwilligster nu beperkt tot hulp bij de Gentse Feesten fuiven en schrijf ik samen met Fernand elke drie maand een stukje Casa Prosa Culinair.

Wat moet Casa Rosa vooral doen? Een open huis zijn voor alle holebi’s en andere leuke mensen maar het moet ook zijn eigenheid durven bewaken. Goed doen voor iedereen is niet mogelijk, dat is nu eenmaal de realiteit van de diversiteit. We zijn de voorbije tien jaar goed bezig geweest en varen een koers die we af en toe moe(s)ten bijsturen maar als je teveel van koers verandert dan geraak je nergens.

Wat is je grootste liefde? Reizen, bergen, sneeuw en ijs en dat beleven met vrienden en zeker met diegene wie ik lief heb.

a n bi’ d l k

Wie ben je? Ik ben Deborah Lambillotte, coördinatrice van Casa Rosa sinds november 2009. Al heel wat jaren geleden kreeg ik het virus te pakken dat van mij een geëngageerde mensenrechten- en gender-activiste maakte. Mijn acties zijn steeds gericht ter onder-steuning van onze holebi en transgender wereld, dit zo-wel op de nationale als de internationale fora.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen? In 2002 toen ik terugkeerde van een zeventienjarig verblijf in Italië kwam ik in contact met Casa Rosa en nog voor ik een job had was ik reeds vrijwillig-ster en bestuurster bij Casa

Rosa. Toen ik in 2009 na zware ge-zondheids-p r o b l e -men mijn job in de privé niet meer aan-kon, was in Casa Rosa de

plaats van inhoudelijk me-dewerkster vacant. Ik heb gesolliciteerd en na een aantal gesprekken werd me de job aangeboden.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrek-king tot Casa Rosa? Die ligt er in om mijn jarenlange nationale en internationale expertise in de holebi- en genderthematiek, mijn gron-dige kennis van de privésector en de relaties met politici en beleidsmakers, ten dienste te stellen van Casa Rosa, om zo het verschil te kunnen maken, om meerwaarde te kunnen bieden als gemeenschapshuis. Het huis van alle holebi- en transgenderpersonen waar het culturele, het inhoudelijk en het ontspannende in juiste balans elkaar opvolgen, aanvul-len en maken dat iedereen, alle leuke mensen, er welkom zijn en hun gading vinden.

Wat moet Casa Rosa voor-al doen? Casa Rosa moet drempelverlagend aan haar naam werken, toeganke-lijk zijn voor iedereen zonder onder-

scheid van fi losofi sche overtui-ging, etnische afkomst, sociale achtergrond en economische stand, seksuele geaardheid, genderidentiteit en gender-expressie. Casa Rosa zou zich volgens mij moeten concentre-ren op de individuele persoon die geen deel uitmaakt van de georganiseerde beweging maar wel uit de kast is of wil komen in een serene omgeving.

Wat of wie is jouw grootste liefde is? Dat is misschien wel de allermoeilijkste vraag uit het lijstje. Liefdes zijn er veel, en volgens het moment eisen ze een prioriteit op. Ik hou van het leven, ik weet niet hoeveel jaar ik nog heb maar een aan-tal keer heb ik ongewild van zeer dicht bij het einde gezien. Ik hou van mijn huidige relatie, Marilena een Griekse madam uit Athene, die al even zot is als ikzelf en daarom houden we het op een lat-relatie. Ik hou van Viviane die ik als mijn grote zus beschouw en waarmee ik een sterke band heb. Ik hou van mensen groot en klein, dik en dun, oud en jong die voor elkaar respect hebben.

Rosik na zop rmejoprmkoinR


Na het jarenlang aanhouden van een laag pro-fi el in de activiteiten rond Wereldaidsdag be-sloot Casa Rosa het in 2010 over een andere boeg te gooien. Er zou op 1 december ook een avondactiviteit zijn.

De avondactiviteit werd groots opgevat: de Vlaamse Opera Gent, fl yers, affi ches, programmaboekjes, alles erop en eraan, maar we misten de grote gehoopte en geplande opkomst. De reservaties bleven onder de verwachtingen, waardoor we besloten om van de spektakelzaal naar de intiemere Lully-zaal te verhuizen.

De vroege gure winter met een regelrechte sneeuwstorm die om negentien uur in volle kracht opstak, maakte zelfs dat vele gemoti-veerden het huis niet uitkwamen uit schrik voor valpartijen of omdat ze dachten niet op tijd in de opera of na afl oop terug thuis te raken. Ik kon en kan hen geen ongelijk geven.

De 170 opgekomen moedige toeschouwers waren dan ook hartverwarmend voor de organisatie. Zij konden in een intieme sfeer genieten van een hoogstaande concertavond.

De spits werd afgebeten door het pianoduo Metaxis (Bieke Afschrift en Katelijne Burie) dat een vierhandig recital bracht met werk van Gabriel Fauré en Georges Bizet. Dit werd ge-volgd door een verbazend gitaarrecital van Yves Storms, wat voor velen een ware ontdekking bleek te zijn. Last but not least kwam de tenor Koen Crucke op het podium, die ons vergaste op een droomwandeling met pianobegeleiding, waarbij hij koos voor een repertoire over de liefde in al haar facetten.

Na het spektakel kon iedereen nog napraten met de artiesten in het gezellige foyer van de opera.

Op muzikaal vlak was het een geslaagde avond, maar het eigenlijke doel - fundrai-sing en bewustmaking - werd niet bereikt. Daardoor kwamen bij mij de volgende vra-gen op: Weet nog iemand wat het rode lintje betekent? Weet iemand wat Wereldaidsdag is en wanneer die valt? Heeft het nog zin om rond dit onderwerp iets te doen?

Of was het dan toch de concurrentie met Elton John in Vorst Nationaal dezelfde avond?

[email protected]

Benefi etconcert in tijden van hiv/aidseen terugblik

Is er nog interesse voor hiv/aids?

En voor solidariteit?

Zijn deze bedenkingen terecht? Graag jullie commentaar naar [email protected]. Deborah


Wie ben je?Mijn naam is Sabine Onou en ik woon in Gent. Oorspronkelijk ben ik van de kust, meer bepaald van Koksijde. Ik heb er 25 jaar gewoond maar na mijn studies in Gent ben ik hier blijven 'plakken'. Ik ben afgestudeerd als licentiaat vertaalster Frans-Engels. Momen-teel werk ik op Unigro, een bedrijf dat allerlei artikelen voor huisinrichting verkoopt, online en offl ine. Ik sta in voor de redactie en de ver-taling naar het Frans van alle promotionele do-cumenten.

Hoe ben je bij Casa Rosa terecht-gekomen?Via een goede vriendin, zo'n drie jaar geleden, denk ik. Op dat moment, ik was toen 28, ben ik aan mijn geaardheid beginnen twijfelen. Niet gemakkelijk eigenlijk om op die leeftijd te be-seffen dat je misschien holebi bent. Ik was toen echt op zoek naar mezelf.Die vriendin heeft me voorgesteld aan diverse medewerkers van Casa Rosa. Vervolgens heb ik me kandidaat gesteld om deel te nemen aan het bestuur. Ook heb ik me aangesloten bij de Roze Joker, het fuifteam en Casa Prosa. Beetje bij beetje heb ik mijn activiteiten bij het roze huis ingeperkt en mij vooral gericht op hetgeen wat mij het meest inspireerde: de Roze Joker.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jouwactiviteiten?Bij de Roze Joker draait het voor mij allemaal om mensen helpen. Onze deelnemers kunnen vaak hun gevoelens niet kwijt in de omgeving waarin ze dagelijks leven (bijvoorbeeld in een instelling). Ze kunnen vaak zichzelf niet zijn. Ze leven dan ook met een dubbele drempel. Ik vind het dan ook erg moedig dat ze de stap durven zetten en zich aansluiten bij de Roze Joker. Voor mij is het belangrijk dat we onze leden een geborgen plekje kunnen schenken waar ze hun hart kunnen luchten, zichzelf kunnen zijn, zich kunnen amuseren, vrienden maken of zelfs een lief vinden. Kortom, ik wil dat ze helemaal gelukkig kunnen zijn. En het feit daaraan te kunnen bijdragen, dat maakt mij dan weer echt gelukkig. Het is dus altijd met veel plezier dat ik naar onze Roze Joker-activiteiten ga.

Wat moet Casa Rosa vooral doen? Onlangs heb ik van Casa Rosa een interessant

voorstel binnenge-kregen. Er was na-melijk een idee om T-dansants te orga-niseren. Een soort van Roze Joker-café dat in het Salon zou doorgaan. Dat vond de begeleiding alvast een leuk idee. Waarschijn-lijk zal het in 2011 effectief vorm krijgen.Dergelijke initi-atieven zijn erg positief voor de Roze Joker en zeker welkom. Het is ook een leuke ma-nier om de banden met Casa Rosa aan te halen. Soms heb ik inderdaad het gevoel dat we met de Roze Joker een beetje op ons eigen eiland drijven. Ik denk ook dat het voor onze gasten belang-rijk is om zich als volwaardige mensen met Casa Rosa te kunnen identifi ceren en niet al-leen met de Roze Joker. Casa Rosa staat na-melijk open voor iedereen, ook voor holebi's met een beperking! Het zou tof zijn als onze gasten zouden voelen dat Casa Rosa meehelpt om iets speciaals voor hen te organiseren, zoals bijvoorbeeld de T-dansants.

Wat of wie is je grootste liefde?Mijn grootste liefde is zonder enige twijfel mijn mopshond, Luna. Zij is mijn trouwe compagnon met wie ik erg graag veel tijd doorbreng. Ik heb haar geadopteerd toen ik ongeveer anderhalf jaar geleden door een erg donkere periode ben gegaan. Luna heeft me echt geholpen om door die duistere tijd te geraken. Zo'n klein beestje kan inderdaad erg veel affectie geven, het maakt echt veel uit. Ik breng Luna mee naar elke Roze Joker-activiteit. De leden vinden haar een fi jn beestje. Voor mensen die niet altijd op hun gemak zijn op onze activiteiten (bijvoorbeeld in het be-gin) zorgt ze ook voor een meer ontspannen sfeer. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Luna zowat de mascotte van de Roze Joker geworden is!

-----


Casa UIT’s Disco Bowling Ben je een echt bowling wonder of eerder een disco-queen? Tover je moeiteloos spares, splits en strikes uit je pols?

Daag dan je tegenspelers uit en bewijs je kunsten tijdens twee spelletjes disco-bowlen. Come and put those funky bowling/dancing shoes on!

Praktisch - Wanneer? Vrijdag 11 februari 2011 - Waar? Bowling De Meibloem - Meibloemstraat 18 - Gent - Afspraak? Om 20:00 uur aan de ingang - Inschrijven? Voor vrijdag 4 februari via [email protected] t.a.v. Inge, en 9 euro overschrijven op rekeningnummer 893-9840574-86 met vermelding van ‘je naam + bowling’.


BJÖRN BORG / BRABANTDAM 15 /9000 GENT / TEL 09 233 43 73

BJORNBORGGENT.BE


Wie ben je? Ik ben Ronny D'haenens geboren in het landelijke Hansbeke op 29 januari 1954 als oudste van drie in een middenstandersgezin (beenhouwerij/café ). Na mijn jeugd in het dorp ben ik op mijn twaalfde op internaat gegaan bij de broeders van de christelijke scholen (St.-Amandus-instituut) te Gent. In 2009 besloot ik om de beenhouwerij te stoppen en te genieten van het leven.

Hoe ben je bij Casa Rosa terecht-gekomen? Ik belandde bij de vrienden van de Casa Rosa doordat ik nogal veel tijd spendeerde in het Foyer bij Geertje. Daar ik gans mijn leven doorbracht onder de mensen had ik dan ook nood aan sociaal contact. Welke ik dan ook vond in mijn eigen homowereldje. Door mijn vele vrije tijd wou ik dan ook mijn steentje bijdragen zoals het mee organiseren van de jaarlijkse barbecue.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa? Voor mij is het belangrijk dat de Vrienden van Casa Rosa zich samen kunnen opstellen tegen het wangedrag van onze kerkelijke

oversten! En zorgen voor gezellige bijeenkom-sten zoals fuiven, optredens of... zodat onze gemeenschap zich zonder taboes kan uiten in een wereld voor iedereen.

Wie of wat is je grootste liefde? Mijn grote liefde! Ik leerde Frank kennen in maart 1973. In het dorp wisten ze van mijn geaardheid, ik was dus zeker geen laatbloeier! Door mijn werk in de zaak vertoefde Frank de weekends in Hansbeke en werd hij volop opgenomen in de dorpsgemeenschap, waarbij ik herhaaldelijk moet zeggen dat mijn ouders ons volledig steunden, wat toch niet zo mak-kelijk was in die tijd. We werkten hard en veel samen voor de zaak, gingen vol overgave uit en hadden een fantastische vrienden-kring tot op die fatale zaterdag 23 augus-tus 2002 toen Frank bezweek aan een hartstilstand.Weg waren onze dromen. Ik koester ze nog, maar het leven gaat verder.

Wie ben je? Ik ben Peter Causyn, 54 jaar, boekhouder, gehuwd met Greet Lybaert en vader van Ruben (voorzitter Casa Rosa) en Valérie.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen?Van Ruben kreeg ik de vraag om in het bestuur van Casa Rosa te stappen als verantwoordelijke fi nanciën en boekhouding.

Wat is je persoonlijke drijf-veer met betrekking tot Casa Rosa? Vóór Casa Rosa was ik gedurende 15 jaar bestuurder in een andere vzw en een nieuwe uitdaging in een andere omgeving sprak mij wel aan.

Wat moet Casa Rosa vooral doen? Trachten de vooroordelen en discriminatie rond holebi’s uit de wereld helpen en de drempel naar Casa Rosa verlagen, voor holebi’s zelf maar ook voor hetero’s. Laat Casa Rosa een open venster zijn in beide richtingen.

Wat of wie is je grootste liefde? Wat? Lekker eten, een goed glas wijn en daarbij goed gezelschap. Wie? Mijn vrouw en kinderen ko-men nog altijd op de eerste plaats, wat er ook gebeurt.

,e nn

Steven

e k

StSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS e


Wie ben je?Ik ben Gert Vanhauwaert, geboren in Gent op 6 februari 1972 en oprichter van de holebi/hetero toneelgroep Ongehoorzaam.Op jonge leeftijd was ik reeds bezig met muziek en dans en later is daar nog de voorliefde voor theater, zang en musicals bijgekomen.Bijkomende hobby’s zijn fi lms kijken en het ma-ken van Muppet type Puppets: handpoppen met een hoog Muppet gehalte.

Hoe ben je bij Casa Rosa terecht-gekomen?In mijn twintiger jaren ging ik vaak uit en zocht, net zoals alle andere homomannen, plaatsen waar je jezelf kon zijn.We hebben in Gent hiervoor een aantal mogelijkheden maar dankzij Casa Rosa werd

dit beter georganiseerd. Zo kwam ik terecht bij de holebi toneelgroep Ongehoordt waarbij ik bij een aantal theaterproducties heb kunnen meedoen.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jouwactiviteiten?Casa Rosa ondersteunt het 'anders' zijn en toen Ongehoordt in 2009/2010 geen nieu-we productie ging brengen hadden Gert Crispyn en ik het idee om een eigen groep op te startten met meer inbreng van musicalnummers. Een ander verschil is dat we onze producties meer op integratie holebi/hetero afstemmen.

Iedereen welkom op de Algemene Vergadering

van Casa Rosa!Op deze Algemene Vergadering wordt er nagedacht over de toekomst van Casa Rosa en worden er een heleboel nieuwe ideeën en initiatieven gelanceerd.

De Algemene Vergadering kiest ook een Raad van Bestuur die als sturend orgaan tussen de Algemene vergadering van Casa Rosa en het Dagelijks Bestuur staat. De Raad van Bestuur werkt de ideeën verder uit en geeft een concrete invulling aan de nieuwe initiatieven.

De Algemene Vergadering ziet er op toe dat Casa Rosa zijn visie en missie uitvoert. Ook jij kunt meehelpen om de ko-ers van Casa Rosa te bepalen. De jaarlijke bijeenkomst van de Algemene Vergadering is dit jaar op 1 maart 2011 om 19:30 uur.

Leden-deelgenoot kunnen hun aanwezigheid alvast bevestigen via [email protected]. Ben je nog geen stemgerechtigd lid-deelgenoot, maar wil je dat graag worden, dan kun je je kandidatuur stellen via hetzelfde mailadres, of bijkomende informatie vragen.


Wat moet Casa Rosa vooral doen?Blijven doorgaan met hetgeen ze bezig zijn. Ik kan alleen maar hopen dat dit zich verder zet naar de andere provincies.Een viertal jaar geleden ben ik verhuisd naar Torhout en in West-Vlaanderen staat dit nog in zijn kinderschoenen, al merk ik wel vooruitgang.

Wie of wat is je grootste liefde?Wie is gemakkelijk, mijn vriend Kris.Wat is ietsje moeilijker, musicals denk ik wel maar ik ben een manusje van alles en heb tal van hobby’s. Ik kick tevens op nieuwe technologie en telkens er een nieuw gadget verschijnt, jeuken mijn handen om dit uit te proberen. Bekijk het zo: het wordt nooit saai op die manier.

Tom

kn

De eerste koudeprik dient zich aan, en meteen is het tijd om onze warmste kledij boven te halen. De herfst komt op gang. Temperaturen tegen het nulpunt, we zijn het niet meer gewoon. De laagstaande zon begroet ons echter in de vroege uur-tjes, en stelt ons gerust dat dit een mooie droge dag wordt. Vandaag hebben we twee meetingpoints. Eentje heeft Marnix vastgelegd in Fras-nes (Leuze), en Bram heeft er nog eentje bovenop gedaan. Want allen die zin hebben in koffi ekoeken, met bijhorende warme dranken, zijn vanaf 9 uur welkom ten huize van onze jongeling. De zelf afgebakken broodjes smaken heerlijk.

Al snel is het 9u45, en ieder-een springt in zijn outfi t. De ene in z’n lederen pak, de ander in een textielpak, want een goede motorbescherming is een must binnen de club, en sinds kort ook wettelijk verplicht. En weg zijn we in de ochtendkoude, met onze warme machine tussen de benen. Lekker!

Om 10 uur staat de rest van de groep ons op te wach-ten in Frasnes, en ja, ook daar staat een mooi groepje, met zelfs enkele nieuwe gezich-ten. Dat doet deugd. Knal-pijp is alive and kicking! We tellen vijftien helmen. Hoewel de club meer leden telt natuur-lijk, hangt het aantal aanwezigen

BGMC “Knalpijp” is een Belgische vereniging van gay motorrijders (mannen & vrouwen), opgericht in 1993. De doelstelling is het maandelijks organiseren van motorritten op basis van vrijwillige initiatieven. De vereniging is lid van çavaria en GLME (Gay & Lesbian Motorcyclists Europe). De club is toegan-kelijk voor motorrijders die beschikken over een motor van minstens 500cc, ongeacht type of merk. Alle motorrijders hebben ook de mogelijkheid om hun eigen passagier mee te brengen.

Even voorstellen...

BGMC “Knalpijp”Ritverslag zondag 17 oktober 2010


telkens af van vele factoren. Bram heeft het res-tant van de koffi ekoeken meegebracht en geen enkele maag vertrekt leeg aan de rit.

Marnix geeft het vertreksein, een ervaren gids loodst ons de komende uren langs dorpen en vooral velden. De boeren werken tegen de tijd om de oogst binnen de rijden, en intussen genieten wij van het prachtige landschap dat zij voor ons creëren.

De eerste stop dient zich aan in Beloeil. Aan de achterkant van het imposante kasteel bevindt zich het ‘Café Du Château’. Snel zit het café al heel wat voller wanneer vijftien mannen in hun dikke pakken, de stoelen bezetten. Het is er gezelligheid troef. De uitbaters zijn heel gayfriendly zo blijkt. Maar tijd om te blijven plakken is er niet, want rijden gaan we doen! Daarvoor zijn we vandaag gekomen.

De route kronkelt en gooit ons in vele bochten, tot we elkaars spoor bijster geraken. Bij een oversteekplaats geraakt niet iedereen op tijd over, en een voorbijrijdende vracht-wagen verdeelt Knalpijp in twee. Plots is er Knal en Pijp en hebben we geen idee wie waar is. Gsm’s brengen de communicatie op gang en ja, de verloren groep kiest meteen de vlucht

vooruit, de snelste weg richting restaurant, waar even later ook Marnix zal aankomen met de kopgroep.

Onze gids heeft ditmaal restaurant ‘Fleur d’Oranger’ uitgekozen in Dour. Dit restaurant heeft Marokkaanse roots en schotelt ons magnifi eke gerechten voor. De kaart is veelzijdig en we verliezen de tijd uit het oog. We laten ons drijven op heerlijke smaken uit vreemde culturen.

Tijd om achteraf even ouderwets het boven-ste knopje van onze broeken los te maken en even uit te zakken is er niet. We zijn al laat en weeral wachten stoffi ge binnenwegen op ons om ons naar nieuwe oorden te brengen. Het tempo wordt ietsje verlaagd. Toch opletten voor een verloren gevallen aardekluit of zelfs een aardappel! Een motorrijder moet immer wakker blijven.

Een monumentaal gebouw rijst op, we komen aan op de markt van Saint-Amand-Les-Eaux. Midden de groene omgeving is er een prach-tige abdij neergepoot en gelukkig voor ons, is er ook een brasserie ‘Café de Paris’. Crèmekes en pannenkoeken, ze hebben er een speciale kaart voor.

Het is best al laat in de namiddag, en de eerste motorrijders keren huiswaarts. Voor sommigen is het nog even rijden, en dat doe je in de koude herfstperiode liever iets vroeger dan laat. Wie het nog ziet zitten, gaat helemaal door tot het einde, op de markt van Zwevegem, waar de laatste dorst verdreven wordt.

Marco


MICHELTOURNIER

DE ELZEN-KONING

€ 15,00

ISBN 9789029086059

De jeugdtrauma’s van de hoofdpersoon van deze roman, de Parijse g a r a g e h o u d e r Abel Tiffauges, cul-mineren in een obsessie die hem naar zijn noodlot voert. Via een arrestatie wegens de vermeende verkrach-ting van een jong meisje, een episode als postduivenver-zorger in het Franse leger en Duits krijgs-gevangenschap komt hij in 1939 in Prui-sen terecht. Daar

fungeert hij korte tijd als jachtopziener op het landgoed van Göring voordat hij wordt overgeplaatst naar een opleidings-instituut van de SS, waarvoor hij jongens moet ronselen.

Aan het slot van deze huiveringwek-kende roman komt Tiffauges, op de vlucht voor Russische troepen, om in een moeras, het domein van de Erlkönig, de Elzenkoning...

ANNE HOLT

WEES NIET BANG

€ 19,90

ISBN 9789023456254

CONTRACORRIENTE

Miguel is een geliefde jonge visser in Cabo Blanco (Peru). Zijn vrouw Mariela is zeven maanden zwanger van hun eerste kind. Maar Miguel heeft een ook een geheime liefdesaffaire met Santiago, een schilder die is verbannen door de dorpelingen, omdat hij agnostisch en open over zijn seksualiteit is. Wanneer Santiago verdrinkt in de sterke onderstroom van de oceaan, kan hij niet vredig naar de andere kant overgaan.

8717249474197 € 19,95

Boeken & dvd’s meer info via www.hephaestion.be

December 2008. In Ber-gen wordt het levenloze li-chaam gevonden van de populaire bisschop Eva Karin Lynsgaard. Inspecteur Yngvar Stubø leidt het onderzoek naar haar dood. Ook in Oslo worden lichamen gevon-den en hoewel de wijze waarop de slachtoffers vermoord zijn steeds anders is, ontdekt profi ler Inger Johanne Vik, de echtgenote van Stubø, een samenhang tussen de moorden. Een wanhopige jacht op de daders begint. Als niemand hen stopt, zullen er nieuwe slacht-offers vallen...

‘Wees niet bang’ is een spannende thriller over wat haat kan doen in een tijd van steeds grotere polarisatie waarin iedereen slechts waakt over zijn eigen belangen. Anne Holt durft in haar thrillers verder te gaan dan veel van haar collega’s en bewijst daarmee wederom haar grote talent.


Kalender11februari (20:00u): Casa UIT!'s Disco Bowling 18 februari (20:00u): Vernissage tentoonstelling Eli Elias1 maart (19:30u): Algemene Vergadering Casa Rosa5 maart: Activiteit van 10 jaar Oog in Oog en internationale vrouwendag18 maart (20:00u): Vernissage tentoonstelling Viviane Raes26 maart (15:00u): Casa Kookt!

Vaste dataElke maandag (20:00 - 23:00u): VG-café - in Salon Casa Rosa - GentElke eerste vrijdag (19:00 - 22:00u): Café Rosa - in Salon Casa Rosa - GentElke eerste en derde dinsdag (19:00u): Praatcafé Go Diferent in Francorchamps - LokerenElke derde dinsdag (20:00u): Praatcafé Tweewaardig in Salon Casa Rosa - GentElke derde woensdag (20:00u): Café Liever Spruitjes & LS in JH Zenith - Dendermonde, OtterstraatElke eerste donderdag (20:00u): Café Liever Spruitjes & LS in Café The Dutch Inn - Aalst, OtterstraatElke donderdag (20:00 - 22:00u): AA de Eerste praatavond - Casa Rosa - GentTweewekelijks op donderdag (20:00 - 22:00u): Koorrepetitie Goed Gestemd in Casa Rosa - GentIedere tweede vrijdag van de maand (19:30u): Merhaba@Casa Rosa in Salon Casa Rosa - GentIedere eerste zaterdag (20:00): Folia SheSheBar - Casa Rosa - Gent

CASA PROSA

ContactContacteer de redactie van Casa Prosa voor al je opmerkingen of creatieve ideeën.E-mail: [email protected]: Redactie Casa Prosa Kammerstraat 22 - 9000 Gent

OnthaalOns onthaal is niet doof voor jouw holebiseksualiteit. Nood aan een onthaalgesprek? Contacteer de medewerkers.E-mail: [email protected].: +32 (0)9 269 28 12

AdverterenGeïnteresseerd om jous zaak of initiatief in Casa Prosa te laten verschijnen? Neem dan snel contact op voor alle info en tarieven.E-mail: [email protected]

SecretariaatVoor alle informatie over Casa Rosa kun je altijd terecht bij één van onze medewerkers.E-mail: [email protected]: www.casarosa.beTel.: +32 (0)9 269 28 12Post: Casa RosaKammerstraat 22 - 9000 Gent


Casa Prosa 2011 #1

Documents

Transcript of Casa Prosa 2011 #1