CASA PROSA3-mAAndelijkSen i e U W S B R i e FVAn CASA ROSA VZWediTie APRil 2011

België-BelgiqueP.B.

9000 Gent 1BC 0400

AfgiftekantoorGent 1

V.U.: Koen Delille, Kammerstraat 22, 9000 Gent

PRIMEURRUBEN STOPT ALS VOORZITTER VAN CASA ROSA

WIE VOLGT OP?

GROTEINTERVIEWS

DRIES LIEVER

SPRUITJESDE BOYCOT DOOR EEN

LOCALE RADIO

DE ACTIVITEITEN

JURGENROUNDABOUT 30

DE JONGSTE SPRUIT VAN CASA ROSA

ANFAMBA | L-SALON

RIASHESHEBAR

LUCGETROUWD

EN TOCH ANDERS

DE ACTIVITEITEN

Erkenningsnummer: P309737

“WE VECHTEN NIET MEER”EX-VOORZITTER PRIDE PARADE GETUIGT

GENT KLEURT 11 JAAR ROZE

Beste holebi, transgender of andere leuke mens

Deze keer geen aanspreking zoals jullie gewoon zijn, maar heel bewust gericht naar iedereen die binnen de doelgroep van Casa Rosa past.

Zoals jullie weten gaf ik op één maart de fakkel door aan Koen Delille, die met een nieuwe raad van bestuur aan de slag gaat om verder te bouwen aan Casa Rosa, dat een huis en thuis wil zijn voor iedereen die zich daar thuis wil én zou moeten voelen.

Na 11 jaar is Casa Rosa heel wat veranderd, en zal er de komende maanden en jaren nog heel wat blijven evolueren.

Om te groeien zijn er twee pijlers waar-op Casa Rosa steunt om het huis en de thuis te zijn voor iedere holebi en transgenderpersoon.

Ik wil dan ook een warme oproep doen om Casa Rosa te contacteren als je zin hebt om de handen uit de mouwen te steken of je brein te breken over een nieuw concept. Zonder jullie is Casa Rosa het huis op de hoek van de Belfort- en Kammerstraat. Mét jullie kan het huis en thuis zijn voor vele holebi’s en transgenders die nog hun weg zoeken.

Ruben Causynex-voorzitter Casa Rosa

Edito

We wensen bij deze onze dank te betuigen aan uittredend voorzitter Ruben Causyn en leden van de uittredende raad van bestuur die Casa Rosa een nieuwe elan konden geven, goede fundamenten legden waarop we kunnen verder bouwen.

De Casa Rosa gemeenschap en de gehele Oost Vlaamse holebigemeenschap wensen de nieuwe voorzitter Koen Delille en zijn bestuurdersploeg een vruchtbaar en actief jaar toe.

In de volgende Casa Prosa worden Koen en de nieuwe bestuursploeg voorgesteld.

ColumnGezellig in de kast

Een winterse zaterdag in bar V. in de kuststad O. Ik voelde me ineens vijftien jaar jonger toen ik op de bel moest drukken om binnen te mogen. Het interieur was aftands, het publiek ook. Het avondje uit was niettemin geweldig. De nostalgie van het bellen aan deuren van groezelige koten was een belevenis. Ik dacht terug aan de tijd dat je bij ieder ‘gespecialiseerd’ etablissement een deurbel had. Inderdaad, nostalgie. In die tijd was ik nog een onbezoedelde niet onknappe man. (zucht) Maar er is meer. De spanning, de adrenaline voor die deur open ging. Je was toch nooit zeker of je echt wel binnen zou mogen – al ben ik nooit geweigerd. En dan ging je binnen. Zou er volk zitten? Welk volk? En als je binnen was, had je vaak ook een lamp die even ging schijnen toen de bel ging. Je kon dus alle brokken vers vlees aanschouwen. Geheid gingen alle koppen aan de toog richting deur.Dat was wel praktisch. Maar ook beschut. De gesloten ramen, de bel, de portier, het duister krocht. Wat zaten we toch veilig verstopt. Allemaal netjes opeengepakt in een grote kast. En misschien wel de trapjes op of af, waar amper woorden nodig waren…In het binnenland zijn de planken van de deuren, de bellen zijn verdwenen en er hangt een reuzengrote vlag boven het bordes. De jongste tien, vijftien jaar waren revolutionair. Ook de haarlijn schoof wat op, de riem staat wat minder strak. De gespecialiseerde etablissementen draaien op volle toeren.Of toch niet. Het lijkt alsof de nieuwe onbezoedelde niet onknappe mannen de weg niet meer vinden naar die gespecialiseerde etablissementen. Beetje jammer, zeker voor de ho-mohoreca, maar misschien is het ook wel positief. We hoeven ons niet meer te verbergen. De lamp brandt tegenwoordig op andere plaatsen, pakweg in de foyer van het cultuur-centrum, de wandelgangen van de opera of in de vestiaires van de fitnessclub, zelfs in de supermarkt. Rare jongens, die homo’s. Alles kan overal en ook openlijk, maar toch liever niet als de ramen en de deuren te open staan. Wellicht vandaar dat gespecialiseerde sites het zo goed doen. Of dat ik die besloten kast in die kuststad zo fijn vond. Geen pottenkijkers, een beetje ranzig.

frederic@casarosa.be

Mijn liefje, het kon niet zijnjij danste de tango van raak me aanen kwets me. Ik verdronk in liefde in je ogenIk at je, schond je totdat jeals een hond naar me terugkeerdeje hongerige mond, je bekken vol warmte

Verwond me, sla mij en geef dan je liefste en tederste kusIk blijf je prinsesje, je gevangeneik straf je, hou van metot je snijdt en in mijn armen sterft.

Greet De Coninck

Tentoontstelling Recycle in Art

Van 18 maart tot en met 3 april stelt Casa Rosa werk van Viviane Raes tentoon. Haar Vlaamse roots is ze niet vergeten maar de Italiaanse cultuur die ze reeds een kwart eeuw dag na dag beleeft is diep in haar doorgedrongen.

Op zaterdag en zondag van 10u tot 12u en van 15u tot 18u, op woensdag van 18u30 tot 20u.Andere dagen op afspraak.

Meer info op de website.

Drie avonden: 27, 28 en 29 januari, schoven naar schatting 150.000 x 2 voeten door de feeëriek verlichte Gentse bin-nenstad. Onder hen, op vrij-dagavond, 35 ‘Vrienden van Casa Rosa’, het lichtspoor vol-gend dat mee getrokken werd door de Watmanntram. Het eerste Gents lichtfes-tival was een schot in de roos. Nooit eerder waren zoveel kreten van verrassing en bewondering te horen. Meer dan 20 kunstlichtwer-ken prikkelden de wildste fantasieën: o.a. het wonder-sprookje op de gevel van Post Plaza, het licht in de duisternis van het Gravensteen, de beeld-projectie op muziek op de achtergevel van het Conserva-torium, het stemmenlabyrint op het Bisdomplein, de kop-lampeendjes aan het Geraard Duivelsteen, de vluchtige vir-tuele lichamen op de gevel van het Justitiepaleis, de spranke-lende bloemen op het binnen-plein van D’haene-Steenhuyze, de iconische ruimte van de universiteitsaula, de magische wolk op de binnenkoer van het Kapittelhuis, en, meest opvallend, ‘burning Belfort’ van Michael Landerer, een van de belichtende kunstenaars.Michael Landerer is Oostenrij-ker maar ook een beetje Vla-ming, hij werkt als architect in Brussel bij het gereputeerde bureau Geers en Van Severen. Als lichtkunstenaar verwierf hij al enige bekendheid, o.a. met zijn lichtwerk op het Sint-Pietersplein in Rome en voor modeontwerpers Jean Paul Gaultier en Sonia Rykiel. Wat hij nodig had om het Belfort in vuur en vlam te zetten?, vroeg De Standaard (27.1.2011 p. D9) hem. “Belachelijk weinig: een rookinstallatie, een venti-lator om de rookwolk te stu-ren en een lichtprojector die je toelaat om met kleureffec-ten te werken.” Om af te sluiten, op zaterdag-

avond, vormde het NTGent op het verduisterde Sint-Baaf-splein met honderden huiska-merlampen de woorden ‘Hier Licht Gent’.

Dat licht zoveel schoonheid kan creëren zal ons altijd bij-blijven.

“Het eerste lichtfestival ver-stevigt de culturele en toe-ristische positie van Gent als lichtstad. Gent ontving al eens, in 2004, de prestigieuze City-People-Light-Award, als mooist verlichte stad van Eu-ropa.” - luciassociation.org

Maar er vielen méér prijzen. Enkele weken geleden won Gent de 10de Thuis-in-de-Stad-prijs van de Vlaamse ge-meenschap, voor de ontslui-ting van de Bijlokesite, met het Stam als toegangspoort.En Lonely Planet, wereldbe-roemd uitgever van reisgidsen, plaatste Gent in de top 10 van te bezoeken steden 2011 als ‘Europa’s best bewaarde ge-heim’. Vorig jaar was Gent, in com-petitie met Antwerpen en

Brugge, aangeduid door CNN Travel als ‘best of both worlds’: “Its flemish sisters Antwerp and Bruges may be better known, but the town of Ghent has the best of both worlds.”

Houden zo, en vol-gend jaar een tweede lichtfestival! (FS)

Hier licht Gent Gent numero uno

Stel je voor : een avond met 47 holebi’s in één zaal, met ballen in de meest onmogelijke kleuren, drankjes alom, flikkerlichtjes die voor een speciaal sfeertje zorgen, en daarbovenop videofilmpjes naar ieders smaak.....Wat krijg je dan: een mengeling van ambiance, sport (what’s in a name), en heel veel leute. Gewoon een gezellige avond, samen, met vrienden en onbekenden, maar uiteindelijk allemaal wel kennissen, iedereen kent iedereen, en we gingen ervoor, met die ridicule schoentjes aan onze voeten. Toegegeven, we hebben

niet alleen de muziek gehoord, maar (als ik me niet vergis) was baan 12 verantwoordelijk voor het hoogste volume aan geschaterlach... Die meiden daar wisten van wanten...Toegegeven, ze hadden ook een hoge score... Elke strike stond voor ettelijke decibels aan meiden-gekreun en veel applaus... Karine en Karine bewezen dat het niet hun eerste poging bowlen was. Ingridje toonde hoe ze - ongelooflijk maar waar - zowel links- als rechtshandig kon gooien.

Wij, de stoere mannen, hebben getracht tegen al dat vrouwelijk ‘geweld’ weerstand te bieden. En daarin is onze Bart, gezegend met al die brute, oerdegelijke krachten, zeker geslaagd. Uiteindelijk moeten we toegeven: ieder zijn ding. Er waren enkele ambitieuzen onder ons (het is best te mikken tussen streepje 2 en 3), naast de amateurs (“Mag ik misschien nog eerst eens drinken van m’n blonde Leffe?”), dan weer anderen die dachten dat het snooker

was, en lotgenoten die meer oog hadden voor de ‘derrière’ van de werper (werpster) dan voor het aantal kegels die tegen de vlakte gingen.... Begrijpelijk, en inderdaad leuk!Kortom, een heel toffe avond, toffe bende, en voor herhaling vatbaar, met dank voor onze organisatrice Inge. Laten we uitkijken naar het volgende spannende evenement van Casa UIT.

niet alleen de muziek gehoord, Wij, de stoere mannen, Wij, de stoere mannen, was, en lotgenoten die meer

Casa UITs Zoete Inval

Zondagnamiddag 3 april 2011 om 14.30u in het salon van Casa Rosa..Prijs? 4 dessertjes meebrengen, dranken ter plaatse te betalen.Inschrijven? Via e-mail naar casauit@casarosa.be voor zondag 27 maart. In je mail schrijven wat je wil meebrengen.

Casa UIT: degustatie Zuid-Italiaanse wijnen Vrijdag 29 april 2011 om 20.00u in CavaTappi, Poel 10 te Gent.Prijs? € 15 per persoonInschrijven: voor zondag 24 april 2011 bij Peter & Gert. Tel: 09/223 67 23 en € 15 per persoon storten op rekeningnummer 063-1367278-01 , op naam van Peter Kok. Max. 20 deelnemers!

Meer informatie over deze activiteiten via www.casarosa.be.

Homo of hetero?

Dé homotest

Twijfel je aan je geaardheid? Doe dan

zeker de volgende test!

Bekijk aandachtig volgende foto: als je

vindt, dat er een leuke knul in de zetel

zit, dan ben je misschien gay. Maar als je

echter meteen ziet, hoe lelijk de zetel is,

dan ben je zeker homo!

BJÖRN BORG / BRABANTDAM 15 /9000 GENT / TEL 09 233 43 73

BJORNBORGGENT.BE

100x140 BB.indd 1 07-12-10 11:33

December is de maand waarin sparren als paddenstoelen uit de grond schieten, versierd met ballen en alles erop en eraan. Op plaatsen waar kasseien normaal bedekt zijn met maximaal een laagje mos, reiken de dennen nu tot bijna in de hemel. Je zou denken dat de opwarming van de aarde er voor iets tussen zit, maar als je kijkt op oude vergeelde foto’s, zie je die dingen ook al staan. Twee keer kleuren onze steden groen: in de lente en in december. In Gent is het dit jaar niet anders, en we verzamelen op de Vrijdagsmarkt. Zesentwintig deelnemers zijn er afgezakt naar de hoofdstad van Oost-Vlaanderen, allemaal vrienden van de “roze brigade”. Het programma voorziet dat we in drie verschillende eetgelegenheden, aperitief nemen, een hoofdgerecht, en

een koffie, onder begeleiding van een ervaren stadsgids. Het idee komt van Marnix, die via “VIZIT-Gent” een culinaire stadswandeling geboekt heeft, verweven met Gentse verhalen uit historische tijden. Twaalf uur middagtijd en Xavier onze gids arriveert. De man heeft amper moeite om boven de groep uit te stijgen. Klein van gestalte, maar met een klok van een (geschraapte) stem zal hij ons de hele dag boeien. Het duistere verleden van Gent wordt ons voorgeschoteld. Folterpraktijken waren de normaalste zaak heel héél lang geleden, en met geuren en kleuren vertelt Xavier hoe vroeger een mens een handje geholpen werd om aan z’n einde te komen. Soms waren een paar handen niet genoeg en werden paarden ingezet om levende lijven uit elkaar te trekken tot de paarden

op hun knieën vielen van het zware werk. Honger krijg je niet meteen van zo’n verhalen maar dorst wel! Salons Carlos Quinto vult de glazen met een lekkere cava, en bijhorend worden er hapjes gebracht. Paul weet heel goed wat zijn gasten lusten.We zetten onze tocht verder via het stadshuis en de “Mammelokker”, een gebouw naast het Belfort en deel van de Lakenhalle. De “Mammelokker”, ooit een gevangenis, en genoemd naar de legende van een man die tot de hongerdood werd veroordeeld, maar weigerde te sterven. Hij kreeg het bezoek van zijn dochter die hem elke dag de borst gaf, en zo wist de man te overleven. De cipiers en hun oversten die danig onder de indruk waren van dit gebeuren, lieten de gevangene uiteindelijk vrij. Restaurant 2

Gefileerde hoeren als kersthap

komt ondertussen in zicht, we stappen binnen bij “Max”. Weer is er een aparte ruimte voor ons vrijgehouden, en men serveert ons lekkere kip Archiduc met voldoende wijn en frietjes voor iedereen. Dit valt in de smaak en we verlaten dit restaurant voor het derde deel van de tocht. Wie Gent bezoekt kan niet voorbij aan de prachtige Koren- en Graanlei. We worden gewezen op enkele historisch belangrijke panden van Vrije en Onvrije Schippers, het tolhuis, het “Druppelkot”, het allerkleinste huisje van Gent, enz… We staan eveneens stil bij het Gravensteen. Vele steden zijn jaloers op Gent,

want waar vind je in het hartje van een stadscentrum, een middeleeuws kasteel in zo’n goede staat? De laatste keer dat deze burcht werd ingenomen was in 1949, door studenten. Zij protesteerden tegen de verhoging van de bierprijzen naar 4,5 frank. Ze sloten zich op in de burcht en konden maar moeizaam ontzet worden door de politie die de hulp inriep van de brandweer en hun ladderwagen. Dat waren nog eens tijden!We gaan het Bennesteegske in. Dit steegje was vroeger beroemd en berucht voor zijn veel louche handelspandjes, maar vooral was het ook een buurt met vele kamertjes

waar meisjes van plezier hun waren etaleerden en hun lichaam verkochten. Voor de uitbaatsters van twee bekende bars kwam op een dag een einde aan hun activiteit. Beiden werden vermoord aangetroffen in een pand. Bovendien werden beide dames door hun moordenaar zo vakkundig gefileerd, dat de politie dacht de moordenaar te moeten vinden in het slagersmilieu. Ondanks alle onderzoeken en vele ondervragingen werden de daders nooit gevat, en bleef de dubbele moord voor altijd een mysterie. En zo belanden we in restaurant “‘t Bennesteeske”, het etablissement met onfris verleden, waar we onze koffie drinken. We nemen afscheid van onze gids Xavier en maken een korte wandeling naar het Sint-Pietersplein waar de kerstmarkt eerder een foor lijkt te zijn. Dan maar terugkeren richting Café Foyer - Casa Rosa om de emoties van de dag door te spoelen. Alle verhalen van deze dag neerschrijven zou dit verslag op z’n minst dubbel zo lang maken, maar we dragen ze mee in onze hoofden. Een bezoek aan Gent via “VIZIT”, … een aanrader!

Marco

De musical ‘Legally Blonde’ scoorde reeds op Broadway en de Londense West End en heeft er sinds enkele maanden een Nederlandse productie bij die momenteel in Nederland rondtoert.Gelukkig waren er in hun tournee twee dagen voorzien in de Stadschouwburg te Leuven waar ondergetekende op aanwezig was.Het verhaal, voor wie de film (nog) niet zag, is redelijk simpel, knappe blondine Elle Woods wordt door haar vriendje Warner gedumpt omdat hij naar Harvard gaat om rechten te studeren en zij niet 'serieus' genoeg is voor hem. Elle wil Warner niet kwijt en slaagt erin ook toegelaten te worden tot Harvard, waar zij tot de vaststelling komt dat hij reeds samen is met Vivienne. Dankzij een rechtzaak leert Elle voor wie haar hart echt slaat en eindigt cum laude als advocaat.De musical volgt dezelfde weg opgeluisterd met schitterende popnummers waar je niet van op je stoel kan blijven zitten. Wat je verder nog kan verwachten; allerschattigste hondjes op scène, touwtje springen (zij het in ware fitness stijl), brassband, decorwissels en grappige dialogen die je geen minuut gaan vervelen.Is hij identiek aan de Londense West End of Broadway? Neen, enkele decorstukken ontbreken maar dat is het enige en mag zeker de pret niet drukken.Kim-Lian de Meij, de Nederlandse Elle Woods,

geeft echt het beste van zichzelf en slaagt er meermaals in om vocaal sterker te zijn dan haar Engelse kompanen.Laura Vlasblom, ooit nog bekend van de meidengroep Frizzle Sizzle, zet een fantastische Paulette (kapster en vriendin van Elle) neer. Deze meid heeft wat mij betreft meer ballen aan haar lijf dan de hele mannelijke cast in deze productie.Zitten er dan holebi aspecten in...? Zeker

weten!Elle's collega Enid is een lesbienne en speelt haar rol met verve, de hele show voelt enorm roze aan en de liedjes houden het midden tussen pop en lekkere disco en last but not least is er zowaar een heel nummer toegewijd

aan holebi's ‘gay of Europees?’. Luister naar dit nummer op youtube en je weet wel waarover ik het heb.Het enige wat jammer is aan deze productie is dat er zo weinig reclame voor gemaakt werd in ons Belgenland. Dit is de musical bij uitstek voor holebi's en had - wat mij betreft - gerust een tijdje langer hier mogen vertoeven.In Nederland speelt hij nog tot eind maart, dus mocht je de tocht naar onze bovenburen zien zitten, boek dan zeker tickets voor dit spektakel, Roosendaal is echt niet zo ver.

Meer info: www.legallyblondemusical.nl

Gert VanhauwaertToneel Ongehoorzaam

naar Harvard gaat om rechten te studeren en zij niet 'serieus'

Warner niet kwijt en slaagt

weten!

tussen pop en lekkere disco en

11 jaar Casa Rosa 26 maartOp de elfde verjaardag van Casa Rosa willen we enkele van de werkingen van Casa Rosa beter bekend maken.Van 16:00 tot 18:00u houdt Casa Rosa opendeur. - De huurders Wel Jong Niet Hetero en Çavaria informeren hun doelpubliek. - Sensoa heeft een infostand, met preventie materiaal. - CasaKookt houdt in de keuken op de derde verdieping zijn kick-off moment door een

demonstratie activiteit, met lekkere hapjes om vingers en duimen af te likken.- In de zaal Jules Braet kan de tentoonstelling van de kunstenares Viviane Raes bezocht

worden.- Verspreid over het huis stellen verschillende werkingen en aangesloten groepen hun

werking voor.De avondactiviteit van deze verjaardag starten we in het Foyer in Casa Rosa om 21:00u met het optreden van Liliane Saint Pierre die reeds bij 10 jaar Casa Rosa menig Gay hart sneller liet kloppen.

In het bos daar staat een huisje,keek eens door het vensterraamKwam een haasje aangelopenklopte op de deur.Help mij, help mij, uit de noodOf de jager schiet mij dood.Laat mij in uw huisje klein,‘k Zal u dankbaar zijn.

Die zondagmiddag reden we met grote verwachtingen naar Lede bij Aalst. Alleen al door de naam sloeg de verbeel-ding van Fernand op hol! “De Jaeger”... loslopend wild, een heerlijk wildmenu.

Niets van dat alles blijkt on-middellijk, alhoewel Carine duif heeft gegeten. Heerlijk trouwens!Het etablissement ziet er op het eerste oog uitnodigend uit, na de rit door de

rommelig verstedelijkte ‘bui-ten’. Een verzameling van spullen uit de oude doos die reeds begint op de gezellige binnenkoer. Buiten zitten zal zeker aangenaam zijn als ’t wat warmer is. We worden binnen ontvangen door een leuke jongeman die het Nederlands be-heerst, maar blijkbaar nog niet zo lang. Het interieur staat volgestouwd met antiek, heiligenbeelden, engeltjes, frivole luch-

ters. De leuke lam-brisering verraadt een artistieke obses-sie en veel huisvlijt. Hier heeft duide-lijk iemand jaren aan gewerkt. De gezel-

lige rommel doet denken aan de Amadeus-ribbekens-keten. We kijken met spanning uit naar het menu! Dat is ook op het vlak van de gerechten een beetje antiek, maar ook sympathiek. Paling in ’t groen, vol-au-vent, konijn op z’n Vlaams, duifje, Gentse stoverij, filet mignon, tomaatgarnaal, garnaalcocktail, garnaalkroket-ten… Een andere afdeling van de kaart is een heel gamma goed gevulde zeevruchten-schotels.

Het restaurant loopt zachtjes aan vol met een zondagmiddagpubliek: een familie met kinderen, twee al jaren bevriende dames... ‘alleen goeie vriendinnen’, een ouder koppeltje, mensen die er niet voor de eerste keer komen, want het interieur interesseert hen niet meer. Wij daarentegen zijn nog altijd

Aan de bosrand in Lede...Op restaurant

We kijken met spanning uit

vol-au-vent, konijn op z’n Vlaams, duifje, Gentse stoverij,filet mignon, tomaatgarnaal, garnaalcocktail, garnaalkroket-ten… Een andere afdeling van

goed gevulde zeevruchten-

“Ons gezelschap is blijkbaar geïnspireerd door de

nostalgische omgeving.”

onder de indruk van al de uitgestelde pracht, vooral Fernand is weg van een geil paterke met een bruin gezichtje en een fijn baardje in een kunstige soutane.

Het aperitief: picon-met-wit-te-wijn en campari-orange, zoals de rest van de kaart aan democratische prijzen, gaat er lekker in. Dan komt het voorgerecht. De zeevruchtenschotel raakt niet eens op. De garnaalcocktail is uitstekend en de tomaat-garnaal bulkt vrolijk van de grijsroze beestjes. Onder- tussen speuren we eens naar het holebi-leven in de volledig gevulde binnenruimte rond ons: bitter weinig van te merken. Alleen als de patron-chef-kok zelf de hoofdscho-tel bij het vaste klantenkop-pel komt opdienen – de tafel is te klein voor al de pot-tekes – zeggen we in koor “aha”. Lijkt dat engelenge-zicht met die opgetekende ronde bril trouwens niet opvallend op hem? OK, straks leggen we hem op de rooster. Pas bij het buitengaan spotten we nog een homokoppel als onderdeel van een familietafel.

Ons gezelschap is blijkbaar geïnspireerd door de nostalgische omgeving. Fernand kiest ossentong in Madeira-saus (“mama deed de zater-dag nog meer haar best”) en Karin spaart bij haar ossobucco het merg uit de pijp voor het eind om het dan op een sneetje brood te smeren en met extra peper en zout naar binnen te spelen (“vroeger vochten we daarvoor”). Ook het dessert dat we delen - een authentieke meringue - doet denken aan de kanten tafelkleden bij ons meter. Heerlijk taartje trouwens.

En die meter woonde in het begijnhof. Ze was nooit getrouwd, ze zat altijd bij juffrouw de Cantillon en liet haar bezittingen na aan een andere juffrouw…Voilà, tijd om naar het tuincentrum te trekken. Rudi De Kerpel van Eurotuin helpt lachend aan de kassa een nieuwe medewerkster en groet ondertussen de klanten. Hij heeft voor ieder een spiritueel woordje over. Zijn openheid heeft zijn zaak duidelijk niet gehinderd, want aan de kassa’s wordt met hele horden aangeschoven.

PS: in deze rubriek willen we nieuwe holebitranszaken in the picture brengen, niet noodzakelijk altijd restaurants. Het mag ook een originele begrafenisonderneming of beauty parlour zijn. Alle tips zijn welkom bij Fernand@casarosa.be of Karin@casarosa.be.

Ons gezelschap is blijkbaar En die meter woonde in

Kapitein kust soldatenkont

Een dronken Britse legerkapitein kuste tijdens een wild feest de kont van een soldaat. De kapitein had de leiding over 20 para’s in Afghanistan.Hij kuste eerst een soldaat op de mond en daarop daagde soldaat Stephen Richards hem uit om hem op z’n kont te kussen. De kapitein, zoals het een militair past, ging meteen over tot de aanval, trok de soldaat zijn broek naar omlaag en stak zijn gezicht tussen de kaken van zijn bloot achterwerk. De kapitein werd nadien wel ontslagen maar de soldaat kreeg enkel een boete van € 500.

Kontkussen, misschien een idee voor Pieter De Crem om ook militairen in het Belgisch leger uit de kast te krijgen?

Wie zijn ‘Liever Spruitjes’ en waar zijn jullie vooral actief? Dries (coördinator): Liever Spruit-jes of kortweg LS is een jongerengroep in de regio Dender en we richten ons tot (holebi- en transgen-der) jongeren vanaf 16 t.e.m. 25 jaar. Nadien kunnen ze doorgroeien tot bij LS+, onze zusterorganisatie waarmee we soms samen activiteiten organiseren. Zij richten zich tot 26 tot 36 jarigen.Hoe lang bestaat de groep ‘Liever Spruitjes’? We vierden vorig jaar onze vijftiende verjaardag, dus in 2011 worden we zestien!Is de groep voor iedere holebi of enkel voor jongens of meisjes? Iedereen is welkom. Zelfs he-tero’s!Wie was de oprichter van ‘Liever Spruitjes’? Liever Spruitjes is opgericht door de intussen al legendarische Peter Van Hove op een morgen ergens in januari 1995, en ging definitief van start op 8 juli 1995. Hijzelf draait niet meer mee in de werking.‘Liever Spruitjes’ lag aan de basis van een radio- programma? Kun je ons daar iets meer over vertellen? Liever Spruitjes lag aan de basis van Uit De Kast (het radioprogramma voor jong holebi- Vlaanderen), toen enkele Spruiten op het idee kwamen om zo op een anonieme manier holebi-jongeren te be-reiken. Oorspronkelijk beperkte het zendgebied zich tot Aalst (radio Katanga) en Dendermonde (radio Beiaard). Een poging om in Aalst uit te zenden op een lo-kale zender (radio Avanti) mislukte: hoewel er eerst een akkoord was om op radio Avan-ti uit te zenden, kwamen de bazen van de lokale radio stokken in de wielen steken, net voordat de eerste uitzending op antenne zou gaan. Door dit voorval heeft Liever Spruitjes regionale en internationale pers gehaald en werd LS heel bekend in eigen regio. In de maanden nadien volgden er heel wat brieven van jonge holebi’s aan het adres van Liever Spruitjes. Welke activiteiten doen jullie zoal? Iedere eerste donderdag van de maand verzamelen we voor ons Babbelcafé in de The Dutch Inn te Aalst en elke derde woensdag van de maand hebben ook een praatcafé, afwisselend in Ninove of Dendermonde: de oneven maanden in Ninove (Den Trappist), de even maanden in Dendermonde (De Sax). Daarnaast zijn we ook present tijdens de Belgian Pride ieder jaar en tijdens de zomer trekken we er op uit naar de Parkconcerten. Af en toe eens een filmpje bekijken of gaan bowlen doen we ook!Ten slotte worden we ook regelmatig gevraagd door scholen om daar uitleg te geven over holebi’s. Deze scholenwerking is één van de zaken waar toch wel het meest trots op zijn en wordt telkens zeer goed ont-haald. Als we bij een school gaan, worden we jaarlijks teruggevraagd.Wat zijn de toekomstplannen voor jullie groep? Blijven verder groeien en evolueren en misschien eindelijk de website is vernieuwen.

Wie ben je? Ik ben An Lescrauwaet, al jarenlang actief in de lesbische en feministische Beweging en (mede)oprichtster van menige organisaties.Momenteel zit ik in de lesbisch-feministische percussiegroep Famba (www.famba.be), het L-Salon (www.l-salon.be) en de werkgroep Beleid van de L-Day (www.l-day.be)Ik vind het enorm verrijkend en bevrijdend om deel uit te maken van dergelijke groepen. Op professioneel vlak ben ik lector in de Sociale Hogeschool Gent.

Hoe ben je bij Casa Rosa te-

waarmee we soms samen activiteiten organiseren.

Hoe lang bestaat de groep ‘Liever Spruitjes’? We vierden vorig jaar onze vijftiende verjaardag, dus

Is de groep voor iedere holebi of enkel voor Iedereen is welkom. Zelfs he-

Liever Spruitjes is opgericht door de intussen al legendarische

Wie ben je? Ik ben An Lescrauwaet, al jarenlang actief

rechtgekomen? Ik heb een kleine zes jaar op de tweede verdieping van Casa Rosa doorgebracht. Ik heb immers ook nog voor de Holebifede-ratie (het huidige çavaria) ge-werkt.Verder vergader ik er soms, of kom iets drinken in de SheSheBar.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jullie activiteiten? We ma-ken soms gebruik van de zalen voor activiteiten of vergaderingen. Met de L-Day worden we actief ondersteund door Casa Rosa.

Wat moet Casa Rosa vooral doen? Om te be-ginnen, een open(minded) huis zijn voor alle holebi-tra’s en queers van Gent en omstreken.Vervolgens moet Casa Rosa zichtbaar en laagdrempelig huis zijn voor iedereen.Casa Rosa moet ook organisaties samenbren-gen, gratis ruimte aanbieden. Samenwerken. Netwerken met de Stad Gent.Ten slotte werkt de ide-ale Casa Rosa - volgens mij - vernieuwend en creatief en durft ze experimenteren.

Wat of wie is je grootste liefde? Er is zo veel. Het leven

zelf is me lief, mijn vriendinnen, mijn engagementen in mijn vrije tijd en in mijn job, mijn moutainbike, de zon, reizen... en mijn lief.Of, om het met de woorden van het L-Salon te zeggen: “al wat ons prikkelt, roert, doet na- denken of in beweging zet.”

Wie ben je? Jurgen Denys, ex-coördinator van Verkeerd Geparkeerd en samen met Fien, Jan, Marijn, Nathalie en Olaf RoundAbout30 (kortweg RAb30) opgericht. Van opleiding dierenarts en in het dagelijkse leven Clini-cal Research Associate. Naast RAb30 ben ik ook als actief als coördinator van Expedition Y, het groepenkamp van WJNH.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen? Als kernlid van Verkeerd Geparkeerd zat ik in de AV en de RvB van Casa Rosa. Wegens andere verplichtingen heb ik mijn mandaat niet meer verlengd. Nu met RAb30 willen we graag terug lid worden van AV en eventueel ook van de RvB.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrekking tot Casa Rosa en jullie activiteiten? Voor RAb30 is het uiteraard zeer inte-ressant om aan te sluiten bij

Casa Rosa om extra onder-steuning te krijgen op lokaal vlak (denk maar aan het ge-bruik van zalen in Casa Rosa, promotie,…). Verder is het zowel voor RAb30 als voor mij persoonlijk interessant om betrokken te zijn en om op de hoogte te zijn van wat leeft in Gent en Oost-Vlaanderen, dat maakt een plaatsje in de RvB extra boeiend.

Wat moet CR vooral doen? Ondersteuning geven aan groepen en individuele holebi’s in Oost-Vlaanderen in de vorm van zalen aanbieden, promo,… maar ook door een aanspreekpunt te zijn en mensen samen te bren-gen. Verder is het be-langrijk van de groepen wat dichter bij mekaar te brengen. Het valt op dat s l e c h t s e n k e -

le (en steeds dezelfde) groepen aanwezig zijn op overlegmomenten en vele groepen in Oost-Vlaan-deren onbekend blijven. Het is een hele uitdaging om deze groepen meer te betrekken.

Wat of wie is je grootste liefde? Mijn mama? Nee, als vrijgezel heb ik voorlopig nog geen grootste liefde als ik op de ‘wie-vraag’ moet antwoorden. Wat mijn grootste liefde is? Moeilijk te beantwoorden. Mijn engagementen bij RAb30 en Expedition Y liggen mij heel nauw aan het hart, maar ook mijn naaste vrienden. Moeilijke

keuze dus.mensen samen te bren- keuze dus.

te brengen.

Wie ben je? Ik ben Ria en woon sinds kort op het platteland. Ik mis soms wel het stadsleven, maar gelukkig werk ik in de omgeving van Gent.

Hoe ben je bij Casa Rosa terechtgekomen? Ik heb het ontstaan en de evolutie van dit huis vrij passief en op afstand gevolgd.Mijn interesse ging vooral naar vrouwengroepen. Zo heb ik jaren meegewerkt in Aksent Op Roze. Aksent op Roze was een vzw voor en door lesbische en biseksuele vrouwen. We hadden een tijdschrift, organiseerden activiteiten en op zaterdag-avond kon je terecht in ons wekelijks Praatcafé voor Vrouwen dat vele adressen kende. Zo kwamen we ook een tijdje samen in een parochiezaal, maar toen men

ontdekte wie geregeld in het zaaltje samenschoolde, werden we op staande voet buiten gezet. Ook het Geuzenhuis gaf ons onderdak. Toen Casa Rosa zijn deuren opende, vonden we definitief een ‘thuis’. De eerste jaren waren onze activiteiten vooral gericht op bewustmaking van onszelf en onze omgeving. In die periode, ongeveer 30 jaar geleden, was lesbisch zijn nog een ‘ondergronds en zeer besloten’ gebeuren. De angst ook maar gezien te worden, verplichtte velen achter gesloten deuren te leven en zichzelf te zijn. Ik was er vrijwilliger in de kern en in de werkgroep onthaal. De vzw werd echter stopgezet. Voor mij was het toen al vlug duidelijk dat er iets nieuws moest komen voor lesbische vrouwen! Gelukkig was ik niet

de enige met die mening en al vlug vormden we een groepje enthousiastelingen met eenzelfde engagement. Kort erna is de Sheshebar ontstaan.

De SheShebar is een initiatief van individuele vrouwen i.s.m. Folía vzw.Wij willen maandelijks een ontmoetingsplaats creëren voor lesbische en biseksuele vrouwen. Het accent ligt op ‘praatcafé’. De bar wordt steeds door andere vrijwilligers opengehouden de eerste zaterdag van elke maand. Enkel in juli en augustus zijn we gesloten.

De onthaalfunctie van onze vroegere vzw werd overgenomen door Casa Rosa en hierin ligt nu mijn nog bescheiden inzet voor Casa Rosa.

Wat is je drijfveer met betrekking tot Casa Rosa?Ik ben overtuigd van de meerwaarde van Casa Rosa. Ook van een onthaalgroep! De aanvragen voor een onthaalgesprek zijn heel wat verminderd. Gelukkig, want dit wijst erop dat mensen gemakkelijker de weg vinden in/met hun anders-zijn. Maar vooral vrouwen boven de 35 jaar vragen een gesprek aan en dit is voor hen vaak de eerste stap na jaren hun anders zijn weggeduwd te hebben. Velen van hen zijn (waren) getrouwd en hebben kinderen.Sommige onthaalgesprekken doe ik dan ook samen met iemand van de werkgroep GETA (gehuwd en toch anders).De werkgroep onthaal blijft een noodzaak! Steeds opnieuw ben ik verbaasd hoe mensen in het verborgene

leven en een panische angst hebben om hun seksuele geaardheid ten volle te beleven. Maar het zoeken naar het diepste van zichzelf blijft kna-gen… Hun geaardheid en hun jarenlange zoektocht kan toch niet door de maatschappij ontnomen worden!Ze zoeken gelijkgestemden, mensen met hetzelfde verhaal, dezelfde twijfels, antwoorden op hun vragen.

Wat moet Casa Rosa vooral doen?Het moet drempelverlagend blijven, vooral voor vrouwen, want die lijken helaas weer eens de zwakkere, meest kwetsbare, groep te zijn. Het is ook de moeilijkst te bereiken groep: velen nestelen zich en komen pas weer buiten na een gebroken relatie.

Casa Rosa moet aandacht hebben voor de groepen en hen blijven ondersteunen. Ik ben blij telkens opnieuw vast te stellen dat deze visie bij het bestuur groeit! Ook de werkgroep onthaal blijft een noodzakelijk iets, want daar wordt de individuele persoon opgevangen.

Wat of wie is je grootste liefde?Wat? de bergen, de rust, het dromen, de mooiste dromen…Wie? ja, die is er, die vrouw, zo anders dan mij… Ik draag ze diep en dankbaar mee in mijn hart… hart…

Het is ook de moeilijkst te

UIT SYMPATHIE

Dirk MasschoOnafhankelijk Verzekeringsmakelaar

Sportstraat 229000 GENT

0475 891930

Wie ben je? Ik ben Luc Loubry, 57 jaar en lid van GETA (Gehuwd En Toch Anders) sinds september 2005.Ik woon in Gent maar werk voornamelijk in Brussel als lid van het Nationaal orkest van België en deeltijds docent aan het Koninklijk Conservato-rium van Brussel.In een vorig leven was ik gehuwd en daaraan heb ik een schitterende vriendin (mijn e x - e c h t -

g e n o t e ) en drie v o l w a s -sen schat-ten van k i n d e -ren aan overge-houden.

Hoe ben je bij GETA terechtgekomen? In 2004 is mij op een pijn-lijke, maar ook verlossende wijze duidelijk geworden dat ik mijn homoseksuele geaardheid, die ik tot dan zorgvuldig voor de buiten-wereld en mezelf verborgen had weten te houden, niet langer kon negeren op straffe van ernstige fysieke klach-ten. De ‘verdediging’ die ik gedurende vele jaren zorgvuldig had opgebouwd, brokkelde helemaal af, en ik had niet meer de mentale kracht om nog terug te vechten. Zoals zoveel ‘late holebi-roepingen’ dacht ik dat ik de enige persoon was met een dergelijk probleem. Het internet heeft mij geholpen om mijn vergissing in te zien. In mijn zoektocht naar meer informatie ben ik op de site van GETA gestoten. Na lang

aarzelen heb ik besloten eens een kijkje te komen nemen op één van de maandelijkse praat-avonden (2de vrijdag van elke maand)… en ik ben er sinds-dien niet meer weggebleven.

Wat is je persoonlijke drijfveer met betrek-king tot GETA en jullie activiteiten? Bij GETA heb ik het hele scala van gevoelens (schuld, schaamte, woede, etc.) leren herkennen, accepteren en verwerken. Sindsdien ben ik enorm geëvolueerd en voel ik me goed in mijn vel en heb me-zelf leren accepteren. Ook mijn ex-echtgenote heeft de omwenteling volledig verwerkt. Strikt genomen heb ik de maandelijkse praatavonden dus niet meer nodig. Maar zoveel anderen kunnen baat hebben

e x - e c h tg e n o t e ) en drie v o l w a ssen schat-ten van k i n d eren aan overgehouden.

Achter de jaarlijkse Pride gaat een hele organisatie schuil en de steun van veel mensen. Weinigen weten echter over wie het gaat. Kan je jezelf even voorstellen? Ik ben Hans De Meyer en uiteraard slechts één van de vele mensen die ieder jaar van The Belgian Pride in Brussel een feest maken. Het was de bedoeling dat ook Ann Lescrauwaet, als ‘oudgediende’ hier aanwezig zou zijn maar helaas moest ze zich verontschuldigen.Ik kom zelf uit een muzikale familie uit het Gentse. Al van kleinsaf was ik gefascineerd door ‘organiseren’ en dus studeerde ik eind vorige eeuw af in hotel management. In die sector ben ik ondertussen ook al meer dan 10 jaar actief.

Hoe ben je bij de organisatie betrokken, sinds wanneer en hoe hou je het zo lang vol? Vanaf 2006 hebben vrienden uit Brussel me aangemoedigd mee te werken. Ik zag dat de organisatie niet echt meer vlotte en dat heel wat mensen het een beetje moe waren. Het is

natuurlijk gemakkelijk te klagen, maar je moet er ook iets aan doen vind ik. Daarom ben ik tot de toenmalige kerngroep vrijwilligers (18 personen) toegetreden en meegewerkt om de zaak te helpen professionaliseren. Ik hou niet zo van geiten-wollen-sokken toestanden. Als je iets doet moet het goed zijn. Van 2008 tot 2010 was ik ook voorzitter. Ondertussen zijn er al twee permanente personeelsleden. Veel zaken moeten overdag tijdens de kantooruren geregeld worden en dan is een personeelslid wel handig. Het hele gebeuren wordt vandaag vooral vanuit de overheid gefinancierd want in tegenstelling tot de VS hebben we niet echt een traditie van ‘corporate sponsoring’. We hebben wel met succes aangeklopt bij de Dienst Gelijke Kansen, bij de Vlaamse Gemeenschap, bij de stad Brussel en ook bij de verscheidene Waalse instanties. Alles samen maakt dat we een mooi budget bij elkaar halen om het evenement ieder jaar te doen slagen.

Dat vechten is er niet meerBelgian Pride Parade | Brussel 14 mei 2011

bij mijn verhaal, mijn parcours. Het geeft zoveel voldoening om te merken hoe nieuwe leden eerst aarzelend, dan meer en meer verzekerd aan zichzelf werken en de problemen rond hun relatie en acceptatie van hun geaardheid aanpakken en proberen op te lossen. Ook heb ik bij GETA vrienden voor het leven gevonden, medestanders in voor- en tegenspoed.

Wat moet GETA vooral doen? GETA moet blij-ven doen waar het goed in is: een veilige en discrete ontmoetingsplaats aanbie-den voor holebi’s (en hun partner!) die zichzelf ontdek-ken binnen een heterorelatie. Via de praatgroep (eventueel voorafgegaan door een meer persoonlijk contact met een

lid van de stuurgroep) leren de koppels de situatie aanvaar-den en verwerken, en nieuwe, soms verdragende keuzes maken. Via thema-avonden worden specifieke aspecten van de ‘gehuwd-en-toch- anders-problematiek’ belicht en kan iedereen zijn ervarin-gen, twijfels, oplossingen delen met de groep. Daarbij staat respect voor de situatie en de mening van alle deelnemers voorop. Ook de partners van de getrouwd holebi vinden bij ons lotgenoten en kunnen zo een beter inzicht verwerven in hun moeilijke situatie.

Eén keer per werkjaar gaan we met z’n allen op stap en maken we er een reuzenge-zellige dag van. Ook op zo’n informele momenten ontstaan er boeiende gesprekken waar iedereen wel iets van opsteekt.

De dag wordt traditioneel besloten op culinaire wijze.

Wat of wie is je grootste liefde? Mijn grootste passie is de (klassiek) muziek; ik heb het geluk gehad om van mijn hobby mijn beroep te kun-nen maken. Mijn ex-echtge-note is en blijft mijn allerbeste vriendin voor het leven.

Maar mijn grote liefde is mijn vriend, Marc. Hij heeft enkele ja-ren eerder ongeveer hetzelfde parcours afgelegd. Onze gelijklopende problematiek heeft vrij snel een band geschapen. Wij wonen nu drie jaar samen, en ik ervaar mijn relatie met Marc dagelijks als een unieke kans om mijn ge-aardheid op een fantastische manier te beleven!

En lukt dat ook? In 2008 waren er 15.000 bezoekers, in 2009 25.000 en in 2010 35.000. Dat is heel wat voor ons land, maar het kan nog beter. Dit zijn trouwens geen overtrokken cijfers want ze komen steeds van de politie. Dan kan je natuurlijk de vraag stellen, waarom geen 100.000 bezoekers zoals je ziet wat steden als Amsterdam, Berlijn en Parijs kunnen. Het heeft natuurlijk wel wat met marketing te maken, want daar is zeker nog wat werk. Verder heeft België nooit echt het voortouw getrokken, we zijn te traag begonnen, te braaf misschien, maar toch een goede volger. De zogenaamde ‘Stonewall rellen’ in Christopher Street (New York) die het begin betekenden

van het homoverzet tegen de heteronorm en –onderdrukking (1969) mag dan wel in

de Verenigde Staten ontstaan en door Europa overgenomen zijn, maar nu staat Europa veel verder. Bij ons is het huwelijk voor partners van hetzelfde geslacht algemeen erkend en ook de sociale aanvaarding is groter.

Waarom dan nog betogen? Het vechten is er niet meer en dat is jammer. Iedereen weet dat we voor onszelf moeten opkomen en daarom moeten we ons blijvend laten zien. Iemand die zegt dat het niet meer nodig is vertelt

onzin. Homoseksualiteit en gender moeten bespreekbaar zijn in de maatschappij, we

Onze politieke eisen zijn: Love Goes Beyond: gender, nationalities, bullying at school.

moeten ons permanent laten zien en jongeren tot hun ‘coming out’ aanzetten. Onze politieke eisen zijn daarom dit jaar een vervolg op vorig jaar: Love Goes Beyond: gender, nationalities, bullying at school.Uiteraard blijft het ook een feest, waarbij we ieder jaar opnieuw onze verworvenheden vieren.

Maar holebi’s en transgenders vinden dat betogen maar overbodig. De parade is te wild, te bloot ,te macho, te vulgair, te verwijfd, te lesbisch.Die opwerpingen zijn al te flauw en komen vaak van mensen die niet mee opstappen. Ik zeg hen dan altijd: kom ook en laat zien dat er ook minder flamboyante holebi’s/transgenders zijn. Er zijn manifestanten die een beetje overdrijven, die houden van choqueren, maar dat hoort er bij. Het is een kleurrijke betoging met mensen van allerhande origine en in alle mogelijke outfits. Zo is de maatschappij, zo is onze eigen gemeenschap, en laten we fier zijn op wie we zijn. Waarom moeten we mekaar nog discrimineren?

De hoeveelste Pride vieren we in 2011? The Belgian Pride heeft al een lange traditie. Sedert 1996 zijn we onafgebroken in Brussel op straat gekomen in Mei onder de naam Belgian Lesbian & Gay Pride, nu gewoon The Belgian Pride of kortweg The Pride om het eenvoudig te houden, want anders loop je al rap de kans dat andere groepen zoals bijvoorbeeld biseksuelen of transgenders zich minder betrokken voelen. Het mag ook niet ‘Roze Zaterdag’ zijn als in Nederland en ook niet ‘Marche de Fierté’ zoals in Frankrijk. Hier past alleen The Pride, universeel en alom gekend.Brussel, als hoofdstad van het land en politiek centrum, is uiteraard de ideale plaats om te betogen in België. Maar het is vroeger wel elders begonnen. Ook Antwerpen (1979, 1981) en Gent (1992, 1994) hebben hun deel gehad.

En wat is de Rainbow Parade die doorgaat op zaterdag 6 mei? Al een aantal jaren blijft het inderdaad niet bij die ene activiteit op zaterdag 14 mei. De week voordien is er al een kleine optocht: de Rainbow Parade. De

verschillende Vlaamse, Brusselse en Waalse groepen, alsook sympathisanten worden dan op het stadhuis ontvangen met een kleine receptie, daarna is er een optocht met de Meyboom Fanfare voorop. Het parcours maakt steeds een traditionele stop bij Manneke Pis dat op die dag roze bier loost (kriekbier) en gaat verder langs een aantal holebi-cafés en we eindigen dan in het Brusselse Regenbooghuis. Ook de hele week voor The Pride worden over

het hele land door heel wat verenigingen acties of activiteiten georganiseerd; zo is het een hele Pride Week.

In hoeverre heb je steun aan politici als Elio di Rupo en Pascal Smet. Kunnen jonge holebi’s en transgenders zich daaraan optrekken of is dat ver van hun bed? In België moeten we zeker niet klagen wat betreft de motivatie bij de politici, na zoveel jaren toch niet. Velen willen zich uiteraard laten zien, hun steun betuigen en wij spelen daar graag op in. In alle partijen zijn er de dag van vandaag sowieso holebi’s of transgenders actief of verkozen, dus daar kan je als partij moeilijk omheen. Of dit nu inspirerende modellen zijn voor de jeugd weet ik niet, misschien hebben ze dat niet meer nodig. Mensen uit de showbizz lijken tegenwoordig een grotere invloed en slagkracht te hebben en daarom verbaast het mij ook niet, dat deze vaak als inspiratie dienen voor jonge holebi’s/transgenders.Maar uiteindelijk, wie ook als voorbeeld dient, iedereen moet zijn steentje bijdragen en zo doen we voort.

Meer info & kalender viaThePride.be

De 13-jarige Anna en Francesca wonen in hetzelfde a p p a r t e m e n t e n c o m p l e x in Piombino, een klein industriestadje aan de Italiaanse kust met uitzicht op het eiland Elba. Elba is voor de rijken en toeristen, en onbereikbaar voor het gewone volk dat zijn brood verdient in de plaatselijke staalfabrieken. De meisjes zijn vanaf hun vroege jeugd onafscheidelijk, maar op de drempel van volwassenheid moeten zij afscheid nemen van hun zo vertrouwde leven en begint alles te draaien

om hun verlangen als vrouw bewonderd te worden. In hun troosteloze arbeiderswijk proberen Anna en Francesca hun ontluikende seksualiteit uit te buiten om de bedrukte sfeer thuis te ontvluchten. Dan komt op een dag de liefde uit een onverwachte hoek...

Een heerlijk boek voor moderne trouw- lustigen. Je zegt ‘ja’ tegen elkaar, maar ‘neen’ tegen een stan-daard bruiloft. Oldtimers, coverbands en partyboerderijen... het kan, maar het kan gelukkig óók anders. Zoals een jawoord

zonder poespas op dinsdagochtend, een fusionhuwelijk tussen twee culturen, een bruiloft met twee bruiden of twee bruidegoms. Ook mét exclusief recept van de piramidebruidstaart van chefkok Pierre Wind!

SILVIA AVALLONE

STAAL

€ 19,90

ISBN 9789023458227

EATING OUT 3: ALL YOU CAN EAT

Bring a big appetite...Maak jezelf klaar voor het derde deel van Eating Out. Het wildste, meest sexy, en meest hilarische deel tot nu toe!Net op het moment dat Casey heeft besloten zijn zoektocht naar een geschikte man op te geven, komt hij op een datingsite de überhotte Zack tegen. Zijn hart smelt... Als Casey’s vriendin Tiffani van zijn crush hoort, besluit ze een plan te bedenken dat ervoor zal zorgen dat Zack zeker in zijn armen eindigt.

ISBN 8717249477129 € 16,95

Boeken & dvd’s meer info via www.hephaestion.be

YVETTE VAN dEr MEEr

JA, IK WIL! MAAR WEL OP MIJN MANIER

€ 14,95

ISBN 9789080139152

TED VAN LIESHOUT HOU VAN MIJHou van mij bevat bijna alle gedichten met bijbehorende illustraties, van het eerste tot en met het nieuwste gedicht.

ISBN 9789080923607

€ 29,95

Kalenderl 18 maart (19:30u): Vernissage tentoonstelling Viviane Raes (zaal Jules Braet)l 26 maart (16:00u): 11 jaar Casa Rosal 27 maart (15:00u): Aline Sax in ‘Auteurs op zondag’ (zaal Jules Braet)l 3 april (14:30u): Zoete Inval van CasaUIT (Salon)l 20 april (18:30u): Casa Kookt (Zolder Casa Rosa)l 29 april (20:00u): Wijnproeverij CasaUIT (Cava Tappi)l 12 mei (11:30u): Lunchgesprek ‘Welzijn als trans- gender op het werk’ (Raadzaal stadhuis)l 14 mei: Deelname Belgium Pride l 18 mei (18:30u): Casa Kookt (Zolder Casa Rosa)l 21 mei (16:00u): opening tentoonstelling Jacobert

Vaste datal Elke maandag (20:00 - 23:00u): VG-café - in Salon Casa Rosa - Gentl Elke eerste vrijdag (19:00 - 22:00u): Café Rosa - in Salon Casa Rosa - Gentl Elke eerste en derde dinsdag (19:00u): Praatcafé Go Diferent in Francorchamps - Lokerenl Elke derde dinsdag (20:00u): Praatcafé Tweewaardig in Salon Casa Rosa - Gentl Elke derde woensdag (20:00u): Café Liever Spruitjes & LS in JH Zenith - Dendermonde, Otterstraatl Elke eerste donderdag (20:00u): Café Liever Spruitjes & LS in Café The Dutch Inn - Aalst, Statiepleinl Elke donderdag (20:00 - 22:00u): AA de Eerste praatavond - Casa Rosa - Gentl Tweewekelijks op donderdag (20:00 - 22:00u): Koorrepetitie Goed Gestemd in Casa Rosa - Gentl Iedere tweede vrijdag van de maand (19:30u): Merhaba@Casa Rosa in Salon Casa Rosa - Gentl Iedere eerste zaterdag (20:00u): Folia SheSheBar - Casa Rosa - Gent

CASA ROSA

ContactContacteer de redactie van Casa Prosa voor al je opmerkingen of creatieve ideeën.E-mail: redactie@casarosa.bePost: Redactie Casa Prosa Kammerstraat 22 - 9000 Gent

OnthaalOns onthaal is niet doof voor jouw holebiseksualiteit. Nood aan een onthaalgesprek? Contacteer de medewerkers.E-mail: onthaal@casarosa.beTel.: +32 (0)9 269 28 12

AdverterenGeïnteresseerd om jouw zaak of initiatief in Casa Prosa te laten verschijnen? Neem dan snel contact op voor alle info en tarieven.E-mail: david@casarosa.be

SecretariaatVoor alle informatie over Casa Rosa kun je altijd terecht bij één van onze medewerkers.E-mail: info@casarosa.beWebsite: www.casarosa.beTel.: +32 (0)9 269 28 12Post: Casa RosaKammerstraat 22 - 9000 Gent

Was Mona Lisa een man?

Mona Lisa, het befaamde schilderij van kunstenaar Leonardo da Vinci is gebaseerd op een

man. Het zou gaan om de in Florence geboren minnaar van da Vinci, Salai, die de kunstenaar

inspireerde tot het schilderij van de vrouw met de mysterieuze glimlach.

Diezelfde Salai, die eigenlijk Gian Giacomo Caprotti heette, zou ook model gestaan hebben voor

verschillende schilderijen van da Vinci. Het Louvre ontkent de ontdekking in alle toonaarden.