Manifest ter bevordering van

Brutale Vragen

Downsideup Minimagazine

Maart 2012

Door Downsideup en de 19 Brutalisten

Het Manifest

De brutalist is het zat.

De grenzen aan de voorzichtigheid zijn bereikt.

De brutalist heeft genoeg van de zeikerd die hij in de gang tegenkomt en die door iedereen genegeerd wordt. De brutalist heeft er genoeg van dat hèt probleem in de organisatie door iedereen wordt doodgezwegen. En zij1 is het zat dat de symptomen van allerlei falende systemen door betrokkenen in de doofpot worden gestopt.

We kunnen meer en we kunnen beter.

De brutalist gooit daarom de knuppel in het hoenderhok. Gaat met een brutale vraag recht op haar doel af. Want dat is wel zo efficiënt. Oprechtheid, humor en lef: met deze ingrediënten maakt ze brutale vragen.

Het doel is simpel. Vernieuwingen aanjagen. Mensen in beweging brengen. Taboes doorbreken. De wereld verbeteren.

Hoog tijd.

De brutalist zet daarom zijn onzekerheid aan de kant. Hij laat zich niet leiden door angst en eventuele risico‟s. En hij laat zich al helemaal niet de mond snoeren doordat hij niet de juiste hiërarchische positie zou hebben.

Want aan het einde van de dag telt er maar één mantra: beter brutaal gesteld dan niet gevraagd.

En die brutalist, dat ben jij.

1 Juist: we gebruiken “hij” en “zij” door elkaar. Is dat een probleem?

“Only dead

fish go with

the flow”

FYI: Deze Downsideup Minimags worden steevast gemaakt op één avond (dat noemen we TribeNights), met een diverse groep volstrekte vreemden. Dat vinden we namelijk leuk. En

elke TribeNight heeft een muze: iemand die de groep inspireert doordat hij of zij iets

bijzonders heeft ervaren met betrekking tot het thema. Dit keer was dat Odiel Mennink, een

prachtige muze! Hierboven haar lijspreuk; hieronder de vragen die ze aan het begin van de avond stelde..

Wat zijn überhaupt brutale vragen? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn brutale vragen alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? Maar wat nou als méér mensen die brutale vraag durven te stellen? Dan is het geen brutale vraag meer, maar een

kritische, continu lerende club mensen, toch? En als je het dan hebt over 'het aanjagen van vernieuwingen‟, dan krijg je een versnelling wanneer meer mensen brutale vragen durven te

stellen. Hoe zorg je ervoor dat meer mensen dat DOEN?

De Brutale Vragen Manual 1. Waarom een Brutale Vraag? Omdat je iets wilt bereiken natuurlijk! Na

het bedenken van je doel volgt de vraag vanzelf.

2. Ik doe het gewoon! Die Brutale Vraag die door mijn hoofd

zingt, in formuleer hem en stel hem gewoon! 3. Stt…. En dan heb jij even je werk gedaan. Die Brutale Vraag van net, die

moet even landen. Dat vraagt werk van de ander en dat kost tijd. Tot die tijd: ssttt…!

4. Komt de vraag aan, dan volgt er bij de ander een moment van

bezinning: laat ik deze vraag binnen komen of niet?

5. Een goede brutale vraag zorgt voor beweging en zodra je beweegt

verandert je perspectief. “Maar dat werpt een nieuwe licht

op de zaak!”

6. Tijd om te antwoorden. Laat je de ander zien of je bewogen bent? Of moet je eerst nog even wennen aan dat nieuwe perspectief?

7. En dan, misschien direct, misschien pas over een tijd, maar dan ga je het

toch echt doen: bewegen.

Brutaliseer

en zie:

wrijving

geeft

glans!

Waar Brutalisten zich

niet door laten

tegenhouden

Je stelt een vraag omdat je iets wilt weten

of bereiken. Maar de ene vraag is de andere

niet. Voordat je je mond open doet, moet je

bedacht hebben wat het doel van je vraag

is. Afhankelijk van het doel formuleer je

de vraag. Simpel, maar een brutale vraag

wordt uiteindelijk vaak niet gesteld. Er is

ineens, helemaal uit het niets, een drempel.

Onze top 3 drempels en waarom je je

daardoor niet moet laten afschrikken:

Onzekerheid

De belangrijkste drempel is het gevoel van

onzekerheid dat je kan bekruipen zodra je

denkt: deze brutale vraag moet ik stellen.

Onzekerheid om veroordeeld te worden

door de antwoordgever. Of onzekerheid die

voortkomt uit angst voor het antwoord. Een

antwoord dat waarschijnlijk niet overeen

komt met jouw eigen interpretatie van de

situatie. En wie ben jij nou om die vraag te

stellen? Als die vraag zo belangrijk was,

dan was hij toch al lang gesteld? Zo praat

je jezelf de onzekerheid in, terwijl die

belangrijke Brutale Vraag steeds meer

naar de achtergrond verdwijnt.

Maar juist doordat je van tevoren niet weet

welk antwoord je krijgt, is die brutale

vraag zo belangrijk! Je moet je eigen

onzekerheden en fouten onder ogen durven

zien.

Want een brutale vraag waar negatieve

reacties op komen kan juist heel

verhelderend werken. Je komt erachter dat

niet iedereen de dingen hetzelfde ziet of

interpreteert als jij en dat is het beginpunt

om weer dichter bij elkaar te komen.

Risico’s

Hoe verhelderend een Brutale Vraag ook

kan werken er kleven echter ook risico's

aan. En is het resultaat van je vraag groot

genoeg om die risico‟s te overkomen? Want

de risico‟s zijn serieus. Misschien kan die

collega jouw directheid helemaal niet

waarderen en verlies je de goede

verstandhouding. Of erger nog, de goede

verstandhouding met je baas en daarmee

bij je volgende functioneringsgesprek je

baan. Misschien heb je het inhoudelijk

niet bij het juiste eind. Of juist wel, maar

ben jij straks degene die de opvolging

toegeschoven krijgt. Seth Godin zegt in

zijn boek “Durf” over mensen die geen

risico durven nemen: “Deze mensen maken

twee fouten. Ten eerste denken ze dat risico

negatief is en ten tweede verwarren ze

beweging met risico en concluderen

zodoende dat bewegen ook negatief is”. Om

je brutale vraag vervolgens dan toch te

stellen heb je durf nodig. Je gaat de risico‟s

niet uit de weg en laat je niet leiden door

angst. Durf, een persoonlijkheidskenmerk

van een rasechte brutalist!

Machtsverhouding

De hiërarchische verhoudingen binnen een

organisatie spelen een belangrijke rol bij

het stellen van de brutale vraag. De

“winnaars” bevinden zich aan de onderkant

en de top van de organisatie. De stagiaires

en de DGA‟ers staan in de positie waar tot

op zekere hoogte alles

gevraagd en gezegd kan worden. De

managers en adviseurs in het middenkader

hebben het daarentegen een stuk minder

comfortabel. Ze worden van boven getrapt

en van onder geschopt. Een brutale vraag

die niet goed wordt ontvangen zal door

beide kampen worden afgestraft. Het is

helemaal niet gek dat je bang bent dat als

je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt dat

het consequenties kan hebben voor je

positie, je beoordeling of sympathie van

collega‟s.

Een brutalist is echter een ondernemer met

lef die over afdelings- en

organisatiegrenzen heen durft te kijken en

van beperkingen mogelijkheden maakt. Als

brutalist durf je het ondernemersrisico van

een Brutale Vraag wél te nemen. Jouw

drijfveer is namelijk om daadwerkelijk

verschil te maken in de organisatie. Niet

om directeur of manager te worden. Om je

Brutale Vraag met impact te stellen aan

DGA‟s zorg je voor voldoende argumentatie

en zoek je bondgenoten op die jouw

Brutale Vraag ondersteunen. Alleen dan

kom je er achter dat ook directeuren en

managers gewoon „mensen‟ zijn en dat je

Brutale Vraag weleens rijkelijk kan

worden beloond!

Brutale vragen zijn vragen waar je een drempel voor over moet. Je zou ze normaliter niet vragen, omdat ze iets losmaken. Je weet de uitkomst niet, het is een risico dat je neemt. Toch neem je

de volle verantwoorde-lijkheid voor de vraag en zijn

gevolgen, omdat je er van overtuigd bent dat er een betere wereld ontstaat wanneer je de bewuste vraag stelt. Door het stellen van brutale vragen haal je

jezelf en de ander uit de comfortzone en zoek je de

confrontatie. Hierdoor kan je zaken op waarde bevragen, prikkelen, knuppels opwerpen, etc.. Dit alles om te testen wat

wel blijft staan, wat echt is en

gegronde 'waarde' heeft (Vrij geïnterpreteerd naar Nietzsche's 'Also Sprach Zarathustra).

Ballen met pit en oerbrood

Gerecht voor: 2-4 personen

500 gram oprecht gehakt

50 gram gepaneerde humor

2 spontane scharreleieren

1 grote constructieve ui

scheutje warme melk met lef; althans dat zegt

men van biologische melk

half pakje respectvolle bak-en-braad boter

bosje verrassende look

hete peper (naar inschatting van gasten)

gemengde kruiden

korreltje zout

Enkele brokken oerbrood van eigen deeg erbij;

om patronen te doorbreken.

Bereidingswijze

Begin met het besef dat je een

goede kok bent. Een authentieke kok

zelfs met een goede smaak. En je weet waar je

de ingrediënten vandaan haalt. Precies, bij

de bron en graag onbespoten. De

eerlijkste producten, zonder franje. Je

nieuwsgierigheid bepaalt de kruiden, je lef de

pittigheid. Eenmaal in de keuken gaat alles op

gevoel, maar volg zoveel mogelijk onderstaande

stappen.

Kneed allereerst het oprechte gehakt

goed met de gepaneerde humor. Dit geeft een stevige gebonden basis. Zorg

daarna dat de constructieve ui duidelijk en

voldoende aanwezig is door deze er ook door te

kneden. Voeg de spontane eieren op het laatste

moment toe. Verwarm de braadpan vast lekker

voor en zorg dat de respectvolle boter goed

bruin gebakken is, voordat je de koude ballen

toevoegt. Oververhit de pan niet,

dat braadt uiteraard aan. Voeg

tijdens het bakken de pepers toe. Je merkt snel

genoeg wanneer het teveel wordt. Voordat je

het door hebt zijn de ballen gaar. Het lekkerste

is om ze met een rauw randje op te dienen.

Wacht je te lang, wordt het al

snel taai.

Serveertips

* Vind je het spannend om op te dienen? Drink

vooraf een glas warme melk met lef.

* Bang dat je gasten niet van gekruid houden?

Vraag van te voren of je je

gasten iets pittigs mag

voorschotelen.

* Voor nog wat extra impact, strooi er wat

verrassende look over heen!

* Serveer de ballen met een glas vol

sprankelende goede intenties.

Variatietip

De ballen met brood laten zich heel goed

combineren met diverse sauzen, kijk echter uit

voor de Zat-he-saus, daar zit doorgaans teveel

rancune in.

Waarschuwingen

* Overtuigd dat je gerecht thuishoort in een 3-

sterren restaurant? Ego-jus bederft de smaak.

Alleen de kok vindt dat lekker.

* Doorspek je ballen niet met

bijdehandjes, laat de gasten zelf bepalen

hoe ze het opeten.

Hoera!

Verbale krachten

eindigend met

een vraagteken!

Kwetsbaarheid is de belangrijkste factor in het

niet stellen van een

brutale vraag. De angst

van de kwetsbaarheid van

de ander, maar ook de

kwetsbaarheid van

jezelf maakt dat de vraag niet wordt gesteld.

De typische Brutalisten-test

Brutale Vragen stellen is één ding, maar hoe weet je nou wat voor stijl je past? Ben je subtiel maar krachtig of speel je de vermoorde

onschuld? Ben je een recht-door-zee lomp, of vooral scherp en sensitief? Deze buitengewoon betrouwbare test helpt je jouw stijl te

definieren. En zodra je weet wat voor Brutalist je bent, staat niets je meer in de weg om ze te stellen, verder te komen en de wereld te

veranderen.

Korte test:

1. Ik confronteer op basis van…. A. compassie of noodzaak B. omdat het van maatschappelijke meerwaarde

is C. de aanval is de beste verdediging D. omdat het kan E. opportunisme

2. Waarom ben jij voorzichtig… A. omdat ik anders mijn baan verlies B. omdat ik weet dat dit nu nodig is C. voorzichtig? D. voorzichtigheid kweekt goodwill E. waarom niet?

3. Jij bent behulpzaam als… A. jouw ideaal in het geding komt B. jij daar een mogelijkheid toe ziet C. er een groter belang op het spel staat D. het team daarmee vooruit komt E. je daar plezier aan beleeft

4. Het is belangrijk om…

A. te verbinden B. naar vooruitgang te streven C. je grens te bewaken D. kansen te pakken E. te relativeren en te lachen

5.Mijn favoriete outfit…

A. is professioneel B. is wat vooraan in de kast ligt C. straalt autoriteit uit D. zit lekker E. is onkreukbaar

6. Om mijn boodschap over te brengen…

A. gooi ik er een relativerende grap in B. zeg ik wat in me op komt om te prikkelen C. stel ik beleefd scherpe vragen D. weeg ik mijn woorden zorgvuldig E. gebruik ik uitdagende statements

7. Verandering…

A. is een gevecht. B. krijg je door te roepen wat je vindt C. doe je toch gewoon? D. begint in jezelf E. stimuleer je bij de ander

8. Ik pas mij aan als…

A. ik daar zin in heb B. ik mijn doel daarmee bereik C. dat in het grote geheel past D. er een goed argument op tafel ligt E. ik het wel best vind

Vraag 1 A.1 B.5 C.3 D.4 E.2 Vraag 2 A.2 B.1 C.3.D.5 E.4 Vraag 3 A.3 B.2 C.1 D.5 E.4 Vraag 4 A.1 B.5 C.3 D.2 E.4 Vraag 5 A.5 B.2 C.3 D.4 E.1 Vraag 6 A.4 B.2 C.5 D.1 E.3 Vraag 7 A.3 B.2 C.4 D.1 E.5 Vraag 8 A.2 B.3 C.1 D.5 E.4 Heb je de meeste 1? Dan ben jij een brutalist à la Mandela. Jij ziet welke behoeften er zijn en verliest het grote geheel nooit uit het oog. Je handelt vanuit compassie en laat zien dat de grootste veranderingen voortkomen uit verandering in jezelf. Heb jij de meeste 2? Brutale vragen stellen zit je in het bloed. Jij ziet waar je kansen liggen en provoceert om je doel te bereiken. Kijk wel uit dat je niet te ver gaat. Voor je het weet wordt je een seizoen verbannen; net zoals Prem bij De Wereld Draait Door. Heb jij de meeste 3? Je weet wat je belangrijk vindt en doet alles om je daar voor in te zetten. Jij zal het gevecht niet uit de weg gaan, maar zoekt het juist graag op.. Allicht is je kapsel zelfs geperoxideerd. Eén ding is zeker: met jouw brutale statements word je zeker opgemerkt. Pas hier wel mee op. Voor je het weet zeggen mensen tegen je: ‘Doe zelf normaal!’. Heb jij de meeste 4? Een echte superboer. Nuchter en relativerend. Dat is jouw grote kracht. Brutale vragen breng je met een kwinkslag en je hebt er zelf ook lol om. En wat is daar nou mis mee? Als het er echt op aan komt sta jij direct paraat met je brutale vragen. Let er wel op dat anderen je relaxedheid niet verwarren met ongeïnteresseerdheid. Heb jij de meeste 5? Dan versta jij de kunst scherpe vragen beleefd te stellen. Net zoals Twan Huys dat kan. Je weegt belangen nauwkeurig af en staat open voor goede argumenten. Jij streeft naar vooruitgang en stimuleert de mensen om je heen. Je bent professioneel in je werk. Vergeet je niet wat de kracht van spontaniteit kan zijn?

Brutalist #1 Odiel

Mennink (MUZE!)

“Vorig jaar gaf ik met mijn

zakenpartner een algemene

presentatie over Het

Nieuwe Werken bij een

gemeente. Tijdens de

presentatie confronteerden

we – met een grote glimlach

– de gemeentesecretaris met

een zeer belangrijke motie

van de vereniging van

gemeentesecretarissen over

Het Nieuwe Werken.

Daarin staat dat alle

gemeenten in 2015 HNW-

proof zijn. Wij vroegen

hem: “is jouw gemeente

hier al mee aan de slag?”

Hij was er niet van op de

hoogte en schrok. Maar het

resultaat was wel dat hij

ons en zijn medewerkers

beloofde om serieus naar

het manifest te kijken.”

Brutalist #2 Daria Ofman

“Ik had zojuist drie uur

vergaderd met een

opdrachtgever over een

project. We waren er diep

ingedoken, maar het was

me toch niet helemaal

helder. Dus ik vroeg hem:

wat is nou eigenlijk het

doel van het project? Hij

werd stil. En toen zei hij:

ik zou het je eigenlijk niet

kunnen vertellen. Daarna

raakten we in gesprek over

zijn drijfveren, zijn

motivatie en zijn visie.

Uiteindelijk waren we in

staat om het project op zo‟n

manier in te steken dat het

bijdroeg aan zijn visie.”

Brutalist #3 Roos van der

Vuurst

“In 2006 ben ik op mijn 25e

begonnen als secretaresse op

een assurantiekantoor.

Uiteindelijk ben daar P&O aan

doen en projecten gaan

draaien. Op een gegeven

moment draaide ik mee met

een project over de werkwijze

van het kantoor. Toen de

projectmanager een andere

baan had gevonden, was het

logisch dat ik het overnam.

Maar ik stond niet achter het

systeem dat hij uitgezocht had

dus zei toen wel: “ik wil dan

wel het hele onderzoek over

doen.” Dat mocht en

uiteindelijk heb ik in een jaar

tijd alles op de schop gegooid

en een hele andere werkwijze

geïmplementeerd. Maar

daarmee was het voor mij niet

klaar. Toen het project

afgerond was, was er voor mij

niet meer zoveel uitdaging te

vinden dus ben ik naar de

directeur gestapt met de vraag:

“ik wil eigenlijk wel MT lid

worden.” Hij vroeg nog:

“Waarom zou ik jou die functie

geven?” maar mijn reactie was:

“omdat ik het kan, en dat weet

jij ook.” Van zijn gezicht kon

ik aflezen dat hij dacht: “oke,

jij bent echt heel bijdehand”

maar hij wilde me toch houden

dus toen werd ik in een klap

lid van het MT en mocht ik

leidinggeven over 20 mensen.”

Brutalist #4 Minke Buizer

“Ik ben sinds kort

teammanager van een

afdeling en tijdens een

overleg viel het me op dat

veel medewerkers

„projecten‟ hebben die ze

naast hun werk doen. Ik

vroeg toen: “Welk doel

hebben die projecten?” De

eerste reactie was dat ze

elkaar aan gingen kijken.

Ik stelde gelijk nog een

vraag: “Hoe dragen deze

projecten bij aan het

grotere doel van de

afdeling?” Bleek dus dat we

helemaal geen

afdelingsdoelen hadden!

Toen we die helder kregen

bleek dat de helft van de

projecten overboord kon

omdat ze niet aan de

afdelingsdoelen voldeden.

Dat scheelde een hoop tijd!”

Brutalist #5 Kristian Spek

“Ik maak onderdeel uit van

een project en vorige week

nog, was er iets heel

belangrijk. Maar echt héél

belangrijk. Dat de volgende

dag opgepakt zou worden…

Waarop ik vroeg: “als het

zo belangrijk is, waarom

doen we het dan niet

vandaag nog?” Het

antwoord was: “omdat we

het zo gepland hebben.”

Gelukkig realiseerde

iedereen zich de sufheid

van dat antwoord en

ondanks dat het op dat

moment geen resultaat had,

is het sindsdien niet meer

voorgekomen. Belangrijke

zaken worden nu gelijk

opgepakt. De beweging

duurde dus even, maar

uiteindelijk is er wel van

geleerd. En dat was

belangrijk.”

Brutalist #6 Marguerite

Evenaar

“Ik woonde vorig week in

een overvolle kerkzaal een

presentatie bij over

ondernemerschap. Er

kwam een sheet voorbij

waarop ondernemerschap

tussen aanhalingstekens

stond. Ik vond dat vreemd

want die aanhalingstekens

stelden eigenlijk het hele

programma ter discussie.

En ik vroeg: waarom de

keuze voor die

aanhalingstekens. Het

antwoord hebben ze nooit

afgemaakt, want

halverwege „was de tijd op‟.

Maar het resultaat was dat

er tijdens de borrel na

afloop hele goede

uitwisselingen ontstonden.”

Brutalist #7 Erwin van der

Koogh

“Ik stel deze vraag vaak

tijdens kick-off sessies van

nieuwe projecten. Zo ook bij

een grote verzekeraar die een

nieuw verkoopsysteem wilde.

Dit keer stelde ik hem niet

expliciet maar impliciet. Er

zaten zo‟n 15 mensen in de

vergaderruimte en ze waren

mij aan het uitleggen wat ze

allemaal hadden gedaan ter

voorbereiding. Nu moesten ze

immers gaan bepalen wat ze

zouden doen! Ik pakte 2 flip-

over vellen en schreef op de

linker “Output – wat gaan we

bouwen” en op de rechter

“Outcome – wat willen we

bereiken”. De mensen die het

voorwerk hadden gedaan

schreven hun requirements op

de vellen, of eigenlijk:

voornamelijk op het linker

vel. Toen ze klaar waren

vroegen twee mensen zich

hardop af: “Maar waarom

doen we dit nou eigenlijk?”

Het resultaat was dat twee

mensen direct de business

executive zijn gaan halen en

hem ter plekke lieten

opschrijven welke resultaten

ze wilden behalen. Toen we

vervolgens de lijst met “wat

gaan we bouwen” doorliepen,

bleek dat ongeveer 1/3 niets

bijdroeg aan de doelen. Dat

was snel geld besparen.”

Brutalist #8 Patrick van

der Mijl

“Een vriend van mij zat

met een probleem, maar

wilde het niet verwoorden.

In plaats daarvan ging hij

erom heen draaien. Ik

vroeg hem: Wat wil je

daarmee zeggen? Hij viel

stil en dacht na. Toen

besloot hij: ik kan dit wel

zeggen en bracht zijn echte

probleem aan de orde.”

Brutalist #9 Myrthe van

der Ven

“Ik ben eigenlijk helemaal

niet zo brutaal. Een

moment waarop ik graag

wat brutaler was geweest

was tijdens mijn stage. Ik

moest een opdracht doen

die ik eigenlijk niet wilde.

Ik vond het heel moeilijk

om dat te zeggen en was er

al een tijd mee bezig voor

ik mezelf überhaupt de

vraag stelde: waarom doe ik

dit eigenlijk. Uiteindelijk

ben ik er via een omweg uit

gekomen en heb ik de

opdracht niet meer uit

gevoerd. Mijn

stagebegeleider vond het

echter niet zo leuk. Het zou

best kunnen dat als ik

direct naar hem toe was

gegaan – en wat brutaler

was geweest – hij het een

stuk minder erg had

gevonden.”

Brutalist #10 Betty van der

Roest

“Ik stel eigenlijk niet zo

heel veel brutale vragen.

Maar als ik op mijn werk

met sociale partners ben,

ben ik wel heel duidelijk

aan het prikkelen. Ik stel

dan vaak vragen als:

“waarom is de CAO er?”,

“waarom zou ik lid moeten

worden van een vakbond?”,

“wat is de toegevoegde

waarde van vakbonden?”.

En ik merk dat het hen

heel erg helpt om zich te

realiseren dat ze inderdaad

met de tijd mee moeten

gaan en actueel moeten

blijven. Tegelijkertijd

vinden ze het lastig om te

bedenken hoe het dan wel

moet. Ik denk wel eens, als

veel meer mensen dit soort

vragen gaan stellen,

ontstaat er een beweging en

worden vernieuwingen

aangewakkerd.”

Brutalist #11 Julie de

Ruijter

“Ik was laatst op een

trainingsavond waar we

allemaal een persoonlijk

verhaal moesten vertellen

dat typerend was voor

jezelf. Een van de

deelnemers vertelde dat zij

vroeger vaak wegliep, maar

dan altijd weer thuis werd

gebracht. Nu ze volwassen

was mocht ze gewoon op

avontuur gaan en

verdwalen en onderzoeken

en werd ze niet meer

teruggebracht. Behalve dan

dat ze zichzelf nu soms

terugbracht, wat voelde was

als een belemmering. Ik

vroeg haar toen: wat maakt

dat je je belemmerd voelt?

Waar ben je bang voor? Ze

werd stil en dacht goed na.

Uiteindelijk realiseerde ze

zich dat ze bang was om te

falen. Dat was voor haar

een inzicht; ze had nog niet

eerder op deze manier over

die belemmering

nagedacht. Ik ben

benieuwd wat ze met dat

inzicht gaat doen en hoop

dat het haar helpt om nog

meer op avontuur te gaan.”

Brutalist #12 Laurens van

der Vuurst

“Een Brutale Vraag die ik

vaak stel is: “wat is je

voorstel”? De context is een

vriend of een collega die

naar je toe komt en een

heel verhaal afsteekt over

een probleem. Ik kan dan

niet altijd inschatten of ze

het op willen lossen of

alleen hun verhaal kwijt

willen. Sterker nog, zij

hebben daar zelf ook niet

altijd over nagedacht! Als

ik dan vraag: wat is je

voorstel raken ze eerst off

guard en denken: inderdaad

wat wil ik hier mee? Dan

komt er een keuzemoment.

De vriend of collega is zich

dan bewust geworden

waarom hij het verhaal met

mij deelt en of hij wil gaan

handelen of niet. En ik

voel me niet meer

bezwaard.“

Brutalist #13 Tessa van den

Bergh

“Ik stelde vorige week nog

een Brutale Vraag. Ik ging

samen met een collega naar

een klant. Ik had al via de

mail contact gehad met de

klant, maar nu had ze ook

een collega meegenomen die

zich niet voorstelde. Het

gesprek begon gewoon,

maar halverwege begon ik

me toch af te vragen wat

haar collega voor functie

had. Dus ik vroeg: wat doe

jij eigenlijk? Toen het haar

baas bleek te zijn schrok ik

van mijn eigen directheid.

Maar omdat het van mij

een spontane vraag was,

kreeg ik een fijne reactie.

En doordat ik hem kon

plaatsen kon ik me de rest

van het gesprek wel goed

inzetten.”

Brutalist #14 Peter van

Sabben

“Ik heb eigenlijk geen

voorbeeld dat me zo te

binnenschiet, maar over het

algemeen vind ik dat er

meer brutale vragen gesteld

moeten worden omdat ze

verbetering in gang

brengen. Ik zeg altijd:

“don‟t ask permission, ask

for forgiveness.” Mijn

brutale vraag begint vaak

met: “wat if…” en zet

daarmee mensen al gelijk

op een ander denkspoor.”

Brutalist #15 Rolita

Ramcharan

“Ik gaf een

vergadertraining en een

van de deelnemers was de

training behoorlijk aan het

verstieren. Mijn brutale

reactie was: “Jij bent dus de

draak in vergaderingen?”

Ze beaamde dat en vond

mijn opmerking eigenlijk

wel leuk. Daarna was de

training gelijk relaxed.

Haar bestuursgenoten

kwamen na afloop naar me

toe en zeiden: “wat fijn dat

je dat gedaan hebt!” maar

ik realiseerde me helemaal

niet hoeveel impact het zou

hebben. Zelfs nu nog, jaren

later, galmt mijn

opmerking daar nog steeds

rond.”

Brutalist #16 Tijs van

Bergen

“Tijdens een project

realiseerde ik me na een

aantal weken dat een

deadline nooit gehaald kon

worden met de beschikbaar

gestelde resources. Ik vroeg:

kunnen we de deadline drie

maanden uitstellen? De

eerste reactie was ongeloof,

maar ik had mijn verhaal

onderbouwd met cijfers.

Daarmee kreeg ik eerst

mijn directe manager en

daarna de projectmanager

mee. Uiteindelijk werden

er 8 uitzendkrachten

aangenomen zodat we het

project met een minimale

vertraging af konden

ronden.”

Brutalist #17 Kirsten van den Berg

“Ik had een jaar geleden al eens van

Downsideup gehoord omdat iemand zei: “die

mensen hebben een hele leuke insteek en dat

zou heel erg bij jou passen!” Ik heb er toen

niets mee gedaan, maar toen ik een jaar later

iets nieuws zocht moest ik daar aan denken. Ik

durfde eerst niet, maar heb toen toch de stoute

schoenen aangetrokken en gemaild naar Simon

met de vraag: “zoeken jullie nog werknemers en

zo niet, hebben jullie mij dan op een andere

manier een plek te bieden?” De reactie was heel

positief. Ik had het voor mezelf veel moeilijker

gemaakt dan nodig was. Maar ik ben blij dat ik

de vraag gesteld heb, want nu heb ik een super

leuke stage gevonden!”

Kirsten en Pippi. Pippi en Kirsten. Uiterlijk

hebben ze wel iets van elkaar weg: een beetje

springen, veel lachen. Maar wat blijkt: ook op

het gebied van Brutale Vragen hebben ze

opmerkelijke overeenkomsten! Welke dat zijn?

Dat schreef Kirsten op:

“Pippi is mijn held. Ik voel me zelfs een beetje

verwant met haar. Want als klein meisje deed

zij waar ik toen al van droomde; ongeremd

plezier maken! En een beetje brutaal zijn.

Zonder dat een volwassene me vertelde dat ik in

de pas moest lopen. Pippi‟s wereld was het

Zweedse platteland. Door het TV-scherm nam

ze me mee daar naartoe om met haar de wildste

avonturen te beleven.

Pippi‟s Zweden is voor mij Hengelo. Daar ging

ik eens met „mijn‟ Annika op zoek naar de

Grote Vriendelijke Reus. Een paar wijken

verderop werd onze speurtocht onderbroken.

Een oplettende voorbijganger herkende twee

loslopende kleuters en bracht ze veilig terug

naar huis. We hebben de GVR nooit gevonden.

Maar Pippi‟s voorbeeld is mij altijd

bijgebleven.

Zij is voor mij de ultieme brutalist. Pippi

werpt omver, bevraagt alles op waarde, gooit de

knuppel in het hoenderhok. Soms zelfs alleen

om reuring te maken. Ze is oprecht, eerlijk,

ontwapenend, eigenwijs en rebels. Ze is

brutalist op háár manier. Ze leert mij dat

plezier en geluk de wegwijzers naar mijn pad

zijn. En dat brutale vragen stellen het pad vrij

maakt.

Wees je eigen brutalist, kom overal.”

“The Truth will

set you free,

but first it wil

piss you off”

(Gloria Steinem)

Ook uit gedegen

onderzoek blijkt:

Brutaal zijn werkt!

(klik hier)

Slotwoorden van onze muze

“Verrassend en sleuromkerend vond ik de TribeNight Brutale Vragen. Ik kreeg ongelooflijk

veel energie van alle Brutalisten om me heen. “Ik ben niet gek!” Dacht ik

nog. Er zijn nog meer dwarsdenkers! Heerlijk om met ruim 20 young professionals te „bomen‟ over hoe

je door Brutale Vragen te stellen vernieuwingen aanjaagt in jouw organisatie. Gelijkgestemden die

gaan voor positieve verandering van mensen en organisaties. En daar horen nou eenmaal

Brutale Vragen bij!”

Een leidinggevende zei ooit tegen mij: “je bent lastig, maar hou dat voor de rest van je werkende leven.”

Dat advies neem ik nog steeds ter harte. Ik stel vaak brutale vragen, gooi de knuppel in het

hoenderhok. Of ik begrijp het niet, of de achtergrond is niet duidelijk of mensen zijn niet op de hoogte.

Er moet helderheid komen. Ik wil altijd weten waarom. En ik neem geen genoegen

met „daarom‟. Dat deed ik vroeger ook al.

Mijn brutaliteit kan soms irritant zijn, maar het hoort bij mij. Vaak wordt

verwondering als brutaal gezien, maar voor een ander kan het juist ontwapenend zijn. Brutaal, is dat

tegen het onbeschofte aan? Ik ben wel rechtstreeks. Laatst zei iemand tegen mij: “mensen binnen de

organisatie vinden jou brutaal”, maar als mensen dat niet persoonlijk tegen mij zeggen doe ik daar

niets mee. Dan zegt het meer over de cultuur dan over mij. Over brutaliteit, en in hoeverre het erg is

om brutaal te blijven.

Op LinkedIN kreeg ik een heel mooi compliment van een andere leidinggevende: “Ik heb van haar het

nieuwe leidinggeven geleerd.” Daar was ik erg door verrast, want ik heb met haar echt wel in de clinch

gelegen. Maar ik ben wie ik ben. Ik neem mezelf mee naar mijn werk. Ik ben thuis

niet anders.

Colofon

Het Minimagazine is een uitgave van Downsideup

en wordt gemaakt op basis van onze TribeNights.

Maandelijks nodigen we 15 mensen uit om zich met

ons een avond lang in een thema vast te bijten. Elke

maand met een nieuwe groep mensen. En elke

maand met een nieuw thema.

Een kriskras mix van wie we zoal tegenkomen op

een dag: een aantal mensen die we training gaven,

partners met wie we samenwerken, de bakker

verderop en specialisten op het thema.

De avond kent een programma met werkvormen die

de onderste steen boven moeten krijgen, maar

de inhoud van wat we met het thema doen ligt open.

Na afloop bundelen we dat wat we tegenkomen in

een e-magazine.

Oh, en je bent één van de weinige mensen die een

colofon leest.

Abonneren

Wil je geen uitgave van het magazine missen? Stuur

dan een mail naar linda@downsideup.nl en je

ontvangt het magazine voortaan in je inbox.

Meer?

Vind jij nou ook dat er meer Brutale Vragen gesteld

moeten worden? Of stel je ze al, maar hoop je op

meer begrip van de mensen om je heen? Deel dit

magazine dan vooral via mail, Facebook, Twitter

(#brutalist).

Benieuwd, nieuwsgierig, op zoek naar meer? De

volgende TribeNight vindt plaats op 18 april. Niet

lang daarna verschijnt het volgende Minimag.

Het thema van de volgende TribeNight is InsideOut

– Do It Yourself. Meer daarover in april dus!

Contact:

Downsideup

www.downsideup.nl

linda@downsideup.nl

020-7371757

© 2012 Downsideup

Hoofdredactie: Brutalist #18 Linda van de Burgwal

Fotografie:/vormgeving: Brutalist #19 Simon Douw