6

‘AANVAARD DE wERELD

NIET zOALS DIE IS’

BERT DOCKx: EENzAAT MET ENGAGEMENT

© I. KINNEt

5

Het gaat snel voor Bert Dockx. Vorig seizoen stond hij in de Handelsbeurs met Dans Dans en als gitarist bij Score Man; dit keer is hij van de partij met Flying Horseman. Een gedreven man die, in weerwil van zijn donkere muziek, steeds meer naar de wereld rondom zich kijkt. Guy Peters

Amper bij Dockx over de vloer of de platenspeler staat aan om kersverse

ontdekkingen (Holden) en recente favorieten (de Malinese Nahawa Doumbia) naadloos aan elkaar te koppelen. Vervolgens blijkt dat die West-Afrikaanse invloed ook hoorbaar is op City/Same City, het dubbelabum dat Flying Horseman op 7 novem-ber voorstelt in de Handels-beurs. Het derde album van Flying Horseman is zowaar het vierde album van Bert Dockx in twee jaar tijd. Maar er is veel veranderd: de Afrikaanse zon is in de nachtmuziek van Flying Horseman geslopen. “Ik ben blij dat je dat zegt. Toen we eraan werkten was ik wat bang dat mensen ervan zouden schrikken, maar op optredens blijkt het voor velen een logische uitbreiding van ons geluid. Dat is natuurlijk ook een compli-ment, want het betekent dat er een constante is die bepalender is voor onze identiteit dan de nieuwe invloeden.”

Waar komt die wending vandaan? “Toen ik de band vertelde dat ik veel naar Afrikaanse muziek aan het luisteren was, begonnen we van daaruit te improviseren.En plots ging het als vanzelf, het was alsof iedereen in de band een maand lang naar diezelfde muziek had zitten luisteren. Door de songs, die soms niet meer dan ruwe schetsen waren, veel sneller samen te gaan spe-len, is dit veel meer een echte

groepsplaat geworden dan Wild Eyes of Twist.”

Had je van meet af aan een thema of concept voor ogen? “De titel City/Same City was er al snel. Er was een vaag idee voor een tekst, maar die wilde maar niet vlotten. Na de be-kendmaking van de recentste verkiezingsuitslagen ben ik er opnieuw mee aan de slag gegaan. Er is geen expliciet verband, maar samen met een droom die ik had, was het wel een soort katalysator.” “Eigenlijk zijn er twee radicaal verschillende inspiratiebronnen voor de plaat. De teksten van Flying Horseman hebben dat altijd gehad: er zijn introspec-tieve songs, maar ook meer naar de buitenwereld gerichte. Zo sta ik ook in het leven. Ik ben nog altijd een eenzaat, maar er is ook het geëngageerde, de interesse voor het sociale, de politiek. Dat is vooral de laatste jaren alleen maar sterker geworden. Ik heb meer de goesting om naar buiten te komen als mens. De nieuwe plaat komt vanuit een drang om te spreken over de buitenwereld en onze relaties met elkaar.”

en die andere inspiratiebron dan? de persoonlijke? “Een onbeantwoorde verliefd-heid, zoals ik die nog nooit had meegemaakt. Ik werd er echt compleet door onderuitgehaald. Ik verzette me ertegen om er-over te schrijven, maar het was te sterk. Je voelt dat wel duide-lijk op de plaat – de titel, hoes en de eerste twee songs zitten heel sterk in dat geëngageerde as-pect, en daarna komen de songs van de andere kant of worden er links gelegd tussen de twee.”

Waar komt dat engagement vandaan? “Ik heb altijd de neiging gehad

om bezig te zijn met de wereld rondom mij. Thuis werd me ge-leerd om de wereld niet te aan-vaarden zoals die is, maar om erover na te denken, en jezelf te zien in relatie tot de maatschap-pij. Vroeger dacht ik dat alles in een neerwaartse spiraal zat. Ik voelde me slecht als tiener en had een heel zwart wereldbeeld, het gevoel dat ik op een zinkend schip woonde. De basis was misantropie, maar dat is radi-caal veranderd. Ik ben op een andere manier gaan denken, ben gaandeweg gaan beseffen dat zo redeneren net een deel van het probleem is.”

Ben je ook politiek actief ? “Nee, maar ik ben wel eindeloos gefascineerd door de systemen die vaak onopgemerkt onze maatschappij bepalen. Zo ben ik nu intensief in het werk van Adam Curtis gedoken, een documentairemaker die onder meer voor de BBC een reeks films heeft gemaakt. Ik voel gewoon dat zijn analyses klop-pen. Eigenlijk zijn het meer polemieken, in een intrigerende visuele stijl. Hij heeft het over ecologie, genetica, internet, de vrije markt, het failliet van de klassieke ideologieën, de uithol-ling van het begrip ‘vrijheid’. En hoe we als burgers genoegen nemen met een verarmde mono-cultuur.” is het niet de plicht van de politiek om de lat weer wat hoger te leggen? “Geen enkele politicus zal het luidop toegeven, maar dat is de plicht van iedereen. En zeker als je een invloedrijke functie hebt. We nestelen ons nog te vaak in

een comfortabele, maar weinig waardevolle zone waarin alles stagneert. Ook in de media zie je die nivellering. ‘We geven de mensen wat ze willen’, zeggen ze dan.”

Je kan maar geprikkeld worden als je ertoe wordt aangezet? “Natuurlijk. Je mag onder geen beding een monocultuur opdringen of zelfs in stand hou-den. Het begint allemaal bij de opvoeding – al is er meer dan dat. Ik heb zelf nooit gerebel-leerd tegen mijn ouders, want ik voelde die behoefte gewoonweg niet. Dat ik kon opgroeien in een milieu waarin engagement aan bod kwam, in een gezin tussen boeken en platen, waar ‘poëzie’ in de mond genomen werd, heeft daar zeker toe bijgedragen. Het creëerde een vrijheid die me heeft gestimuleerd om te doen wat ik wou doen, en nu ben ik eindelijk beland op het punt dat ik dat volop kan doen.”

do 7.11.2013 — Flying Horseman

‘Ik had een heel zwart wereldbeeld, het gevoel dat ik op een zinkend schip woonde’

‘zo’n onbeantwoorde verliefdheid had ik nog nooit mee-gemaakt. Ik werd er compleet door onderuitgehaald’