‘Een voorstelling waarin ouderdom wordt gevierd en geëerd.’ Tijdschrift voor Verzorgenden

‘Wat hebben we genoten, de voorstelling heeft mij zeer geroerd.’ Ellen Wielinga, activiteitenbegeleidster

‘Het leukste uitje in jaren!’ De heer Wright (80 jaar)

Tanja Weijts, activiteitenbegeleidster Vonderhof in Eindhoven: “De bewoners vonden het stuk voor stuk geweldig!

Ik heb ze horen lachen, grinniken, sniffen en fl uisteren als een ademtocht van herkenning.”

Marcelle Mulder, geestelijk verzorgster voor ouderen: “Ga vooral naar Bejaarden & Begeerte, al is het

maar om te merken hoe gemakkelijk ook ouderen over liefde en lusten aan de praat raken.”

NRC Handelsblad:“Door de transparante wisselwerking tussen

bühne en zaal krijgt de voorstelling een open, los en plezierig karakter.”

Eindhovens Dagblad:“Bejaarden & Begeerte is een ontroerende voorstelling, vol intimiteit van vroeger. En

van nu, want liefde kent geen leeftijd.”

Het Parool:“Bejaarden & Begeerte is vooral een

oproep om met elkaar te praten.”

Edwin Rutten tijdens Tijd voor Max (Omroep Max):“Ik vind het fantastisch wat die

vogels vertellen!”

Bejaarden & BegeerteEen respectvolle, humoristische voorstelling die prikkelt om lief te hebben, om te leven.

Geïnspireerd door hun eigen opa’s die op hoge leeftijd wederom verliefd raakten, presenteren theatermaker Lucas De Man (1982) en schrijver Oscar Kocken (1983) samen met hun zangeres (70+) Bejaarden & Begeerte. Dit bijzondere theaterproject gaat over de mensen die zich niet neerleggenbij hun leeftijd of het oordeel van de maatschappij.

Maandenlang spraken Kocken en De Man met ouderen in het hele land over de liefde. Ze bezochten de mensen thuis, bij de bingo, in aanleunwoningen en verzorgingshuizen en overal was men even openhartig. Gesproken werd over de allereerste verliefdheid, het eindeloos dansen van de foxtrot, het gebrek aan voorlichting, de macht van de kerk en de ondergeschikte positie van de vrouw.

Ook het heden kwam aan bod: hoe verandert de liefde als je ouder wordt? Kan je opnieuw verliefd worden als tachtig bent? Fladderen de vlinders nog net zo als toen je twintig was? Met al deze verhalen maakten Kocken en De Man de voorstelling Bejaarden & Begeerte, waarin zij laten zien dat het bloed bij ouderen heus nog wel stroomt daar waar het niet gaan kan. Dat zij ook hun dromen hebben en verlangens.

Streng deUrBeLeIdDe voorstelling is uitsluitend toegankelijk voor 65-plussers óf onder begeleiding van een 65-plusser. Nieuwsgierige jonkies vragen hun grootouders, buren of andere liefhebbende ouderen dus mee uit.

De voorbereidende gesprekken, repetities en voorstellingen werden op beeld vastgelegd. Op deze pagina’s een kleine selectie, kijk voor meer foto’s op de projectwebsite www.bejaarden-en-begeerte.nl.

aMSterdaM

Dansen op levende muziek

Ze herinneren zich vooral nog het waterorgel, vertellen mevrouw Stiegelis (81) en mevrouw Blom (89) uit Amsterdam. ‘Dat zie je tegenwoor-dig niet meer, hè?’ Gelukkig staat het hen nog scherp voor de geest: Lunchroom Heck op het Rembrandtplein. Uit te spreken als room, niet roem. Op zondagmiddag gingen ze daarheen, om te dansen op levende muziek. De quickstep, de Engelse wals en de basispassen van de tango. Dat hadden ze geleerd bij dansschool Bonel op de Rozengracht en bij Albert van Leer op de Sarphatistraat. Populaire plekken, waar de jeugd in de jaren ‘40 samenkwam en waar je mis-schien nog eens iemand aan de haak kon slaan.

Maar wat je er daarna mee aan moest vangen? Geen idee. Mevrouw Blom: ‘Ik dacht dat je van een kusje zwanger kon raken, dus ik keek wel uit.’ Mevrouw Stiegelis: ‘In de oorlog mocht je na acht uur niet meer over straat. Mijn verloofde was toen nog bij ons thuis. Hij mocht van mijn ouders blijven slapen, maar wel in een andere kamer.’ Toen ze twintig was, vroeg diezelfde verloofde of hij haar mee mocht nemen naar Terschel-ling. Hij werd gewaarschuwd: ‘Je krijgt d’r goed mee, zorg dat ze ook weer goed terugkomt.’

Gedurende de vele bezoeken aan ouderen hield Oscar Kocken een dagboek bij. Enkele passages leest u hier.

Oscar Kocken en Lucas De Man

‘Ik dacht dat je van een kusje zwanger kon raken, dus ik

keek wel uit.’

Zekerheidshalve hebben ze toen maar twee kamers genomen. Het preutse regime mocht evenwel niet baten: ‘Op mijn zesentwintigste moest ik trouwen,’ verklapt ze. Een moetje dus.

HeerLen

Voor een kwartje naar de filmIn zorginstelling Douvenrade sprak ik met drie openhartige dames, die me alles vertelden over de plekken waar je in de jaren ‘40 moest zijn. Eén plek stak er met kop en schouders bovenuit: de Sarool (of zoals op de blauwe straatnaambordjes staat: Saroleastraat.) Daar was het een komen en gaan van jongelingen. De jongens liepen aan de ene kant en de meiden aan de andere. Had je er een knapperd tussen gevonden, dan moest je zien dat je die meekreeg naar het paviljoen in het Aambos om op zondagmiddag de foxtrot te dansen. Of ging je voor een kwartje naar de

film, maar dan was het wel al iets serieuzer. En daarna, als het meezat: in de steegjes en por-taaltjes was het vervolgens te doen. Nouja, voor het huwelijk officieel natuurlijk niet. Dat deed nie-mand, behalve al diegene die ‘moesten’ trouwen. Want natuurlijk weigerde je je gezicht te laten zien bij Salidas op de Stationsstraat, die smeerlappen verkochten namelijk heren-gummi’s.

den BOSCH

Kussen zonder vragen Met rode koontjes zaten de dames van Antonie-gaarde aan tafel. Giechelend vertelden ze over hoe het er vroeger in Den Bosch aan toe ging: zondagsmiddags paraderen over de Hintha-merstraat en flink knipogen naar de jongens. Het beste stak je een mooie bloem in je haar, want de kerels wisten: ‘meisjes met rozen in de haren, mag je kussen zonder vragen.’ Met een beetje mazzel vroegen ze je uit en at je een ijsje bij Samateo, of ging je samen de foxtrot dansen

bij Francé, De Cosmopoliet of De Postzegel, waar altijd levende muziek te horen was. Stie-kem kussen kon je in het plantsoen bij de Pet-telaar, waar de stelletjes zich graag in de bosjes verstopten. ‘De bomen staan er nu nog schuin van,’ verklaarde één van de dames.

Meer verhalen zijn te lezen op de project- website www.bejaarden-en-begeerte.nl.

‘Had je er een knapperd tussen gevonden, dan moest je zien dat

je die meekreeg.’

‘Zondagsmiddags paraderen over de Hinthamerstraat en

flink knipogen naar de jongens.’

Het Zuidelijk Toneel wordt gesubsidieerd door:

Voor een (groeps)programma op maat en overige vragen, kunt u contact opnemen met Het Zuidelijk Toneel.

☎ 013 3344500 info@hzt.nl

Bejaarden & Begeerte is een voorstelling van Het Zuidelijk Toneel i.s.m. Stichting Nieuwe Helden

concept en spel Oscar Kocken, Lucas De Man zang zangeres (70+) toneelbeeld Jasper Rijsdijk

Voor een theater bij

u in de buurt kunt u contact opnemen met Het Zuidelijk Toneel op

telefoonnummer 013 3344500, of

kijk op onze website www.hzt.nl