Bei uns in Amerika, part deux Magic p. 6 De Moeial · 1 De Moeial November 2007 Verschijnt...
12
De Moeial 1 November 2007 Verschijnt maandelijks Afgiftekantoor 1050, Brussel 5 V.U.: Bram Langmans Jaargang 26 n° 6 Studententijdschrift van de Vrije Universiteit Brussel in samenwerking met BSG, Studiekring Vrij Onderzoek en Dienst Kultuur De Moeial Over de religie en de wetenschap Gespreksavond bij deBuren W DRAAI’S OM? P. 12 EN VERDER Kort VUB-nieuws Vive le Squat ! Cultuuragenda Interview met Jezus-Christus A day in the life Ideologiekritiek Op bezoek bij het OCMW Vrouwen op mannenjacht Cecilia Bartoli P. 2 P. 4 P. 7 P. 7 P. 8 P. 9 P. 10 P. 11 p. 11 Politieke speeltuin in Jette p. 5 p. 3 p. 6 Recensie van Springsteens Magic November 2007 Bei uns in Amerika, part deux aarde lezer(es). Het debat over religie, zingeving en spiritualiteit is de laatste tijd weer brandend actueel, en bovendien wordt er bij het heen en weer gepraat over deze thema’s nogal eens wat afgezeikt en rond de pot gepist. Het Vlaams-Nederlands huis deBuren laat dan ook twee autoriteiten op dit gebied aan het woord in de hoop het intellectuele niveau van de discussie weer wat op te vijzelen. En aangezien dat nu eenmaal makkelijker is wanneer men weet waarover men het nu juist hebben wil, schotelt deBuren volgende overpein- zing voor aan Gerard Nienhuis en Jean-Paul Van Bendegem: “De teruggang van het gezag van religie in onze maatschappij wordt vaak toe- geschreven aan de steeds toenemende autoriteit van de wetenschap, met haar kritische houding tegenover onbewezen uitspraken. De verhouding van wetenschap en religie kwam de laatste jaren vooral onder de aandacht in de discussie rond intelligent design vs. darwinisme, of evolutie- theorie versus schepping. Laat wetenschappelijke kennis ruimte voor godsdienst of staan wetenschap en godsdienst elkaar in de weg?” Onder de vakkundige moderatie van weten- schapsjournalist Joël De Ceulaer zou dit dan ook een razend interessant gesprek moeten opleveren. Laat ik echter eerst en vooral eens de twee sprekers van dienst aan u voorstellen. Jean-Paul Van Bendegem kent u natuurlijk allemaal vanuit de lessen logica die u in uw eerste bachelor (of voor de mensen die hier al iets langer rondhangen: uw eerste kandidatuur) heeft mogen genieten. Dat de man in kwestie begenadigd is met het zeldzame talent zijn toehoorders eindeloos te amuseren terwijl er bovendien toch ook nog wat interessants wordt verteld, hoef ik u dan ook niet te vertellen. Zijn ideeën omtrent de relatie tussen wetenschap en religie zijn echter minder algemeen gekend onder de VUB-studentenpopulatie, doch daar zal ik verder uitgebreider op ingaan. Voor de meeste VUB-studenten is Gerard Nienhuis immers een volslagen onbekende, en het loont dan ook de moeite deze mens iets uitgebreider aan u te presenteren. De man in kwestie is hoogleraar natuurkunde aan de Universiteit Leiden en was in een vorig leven ooit nog verbonden aan het befaamde Massachusetts Institute of Technology (MIT). Net zoals zovele van zijn vakgenoten weerhoudt dat hem er niet van als christelijk religieus-gelovige door het leven te gaan. Volgens hem bestaat er dan ook volop ruimte voor godsdienst binnen het kader der wetenschap- pelijke fysische kennis, een visie waar hij dan ook logischerwijze in ettelijke publicaties van getuigt. Maar laat ik maar terzake komen en het hebben over de relatie tussen wetenschap en religie en de standpunten die onze beide sprekers daarover innemen. Dat ik daarbij ook mijn eigen visie op de hele problematiek al eens naar voren breng, zal hopelijk niemand mij echt kwalijk nemen. Intelligent design dus. Volgens de aanhangers van deze school wijst de complexiteit van het aardse leven en van het universum in haar geheel op het feit dat er wel een schepper moet zijn die deze complexiteit veroorzaakt heeft: zoiets kan immers toch niet bestaan zonder een soort van blauwdruk waarop dat heelal - en het leven dat daarin voorkomt - is gebaseerd. Een architect kan immers ook geen gigantische complexen bouwen zonder daar vooraf een gedetailleerde bouw- tekening van te maken, zo luidt de argumentatie ongeveer. Nu ga ik het hier niet op mij nemen de ernst van zulke ideeën te evalueren. Feit is dat er in de Verenigde Staten van Amerika een ware oorlog gaande is om deze theorie in het school-curriculum op te nemen als een wetenschappelijke theorie die evenwaardig zou zijn aan de ons welbekende evolutieleer. De grap is nu echter dat beide sprekers, ondanks het feit dat de titel van deze gespreksavond anders laat vermoeden, het roerend met elkaar eens zijn dat de wetenschap over zulke zaken geen oordeel kan vellen en dat zulk een theorie dus moeilijk wetenschappelijk genoemd kan worden. Het is namelijk noodzakelijk voor een theorie om aan de hand van een of andere wetenschappelijke methode bevestigd of ontkend te kunnen worden, alvorens men kan spreken van een wetenschap-pelijke theorie. En daar komt dan ook de argumentatie van Gerard Nienhuis op de proppen: aangezien de wetenschap slechts oordelen kan vellen over (al dan niet experimenteel) waarneembare en - belangrijker nog - meetbare verschijnselen, kan de wetenschap nooit een oordeel vellen over het al dan niet waar zijn van bepaalde religieuze denkbeelden. Het conflict tussen zogenaamde theïsten en atheïsten is dan ook in de eerste plaats een kwestie van een verschillend wereldbeeld, en zoals Lyotard ons geleerd heeft zijn er nu eenmaal incommen-surabele wereldbeelden die, juist door het feit dat zij incommensurabel zijn, niets over elkaar kunnen zeggen: zij spreken immers een andere taal en kunnen elkaar dan ook op geen enkele manier begrijpen. Laat ik dan ook even opmerken dat de enige strikt wetenschappelijke visie op het al dan niet bestaan van een schepper van dit universum of een ‘eerste onbewogen beweger’ het agnosticisme is: men ontmaskert de vraag naar het al dan niet bestaan van god of van een soort van oerkracht simpelweg als onzinnig (op z’n Wittgenstein’s dan wel te verstaan) en schrapt haar gewoon volkomen uit het mogelijke rijk der kennis. Strikt genomen betekent dat dan ook dat zowel de atheïst als de theïst gelovigen zijn: zij menen iets te weten dat nu eenmaal niet te weten valt: zij doen beiden aan godsdienst door de eigen overtuiging tot universeel dogma te verheffen. Toch houdt de vraag naar zingeving de aard- bewoners bezig, en de aandacht die naar deze soort van vragen uitgaat lijkt de laatste tijd weer meer dan ooit te bloeien. We komen dan ook op het gebied van de zuiver subjectieve levensvisie, en de titel die deBuren aan haar gespreksavond heeft meegegeven wordt meteen irrelevant. Nochtans zou het gesprek dat uit de confrontatie van Nienhuis met Van Bendegem voort moet spruiten wel eens oneindig veel interessanter kunnen zijn dan een debat over de relatie tussen wetenschap en religie (laat staan evolutieleer tegenover intelligent design). Over het feit dat religie een kwestie van wereldbeeld is zijn ze het dan immers wel roerend eens, qua wereldbeeld staan de beide heren echter lijnrecht tegenover elkaar. Zoals ik eerder heb vermeld is Nienhuis namelijk een godsdienstige persoon, terwijl Van Bendegem juist huivert van de denk- beelden en voorschriften van Nienhuis’ religie. Een ideologische oorlog dus, die in laatste instantie uitsluitend terug te voeren valt op social engineering. Wereldbeelden zijn immers niet fundeerbaar: er bestaan geen laatste fundamenten der realiteit waarop een bepaald wereldbeeld zou rusten en er is ook geen absolute waarheid waaruit dan het ‘juiste’ wereldbeeld zou kunnen gepuurd worden. Waar het dan wel om gaat bij de keuze voor of tegen een bepaald wereldbeeld, is de vraag wat voor een soort mensen er ontstaan als gevolg van een bepaald wereldbeeld en hoe die mensen geneigd zijn samen te gaan leven. Alhoewel Nienhuis dus absoluut gelijk heeft om te stellen dat de wetenschap ruimte te over laat om te geloven - Het is bijvoorbeeld niet omdat er een evolutie van het leven op aarde heeft plaats- gevonden, of omdat men de gevoelens die men ervaart wanneer men verliefd is kan verklaren op basis van een aantal chemische stoffen die zich plots in veranderende concentraties in je bloed bevinden; dat er geen vooruitziende god aan de oorsprong van dit alles kan liggen. -, dat het daarom ook wenselijk is zomaar een bepaalde godsdienst aan te gaan hangen. Het gaat er namelijk om wat die godsdienst met de mensen die haar belijden doet. En dat heeft iemand als Van Bendegem maar al te goed begrepen. In zijn boek ‘Tot in der eindigheid’ (1997) houdt Van Bendegem immers - na eerst aangetoond te hebben dat de ons gekende godsbewijzen logisch gezien niet houdbaar zijn en nog wel meer van dergelijke triviale zaken - een vurig pleidooi voor een wereldbeeld waarin geen plaats is voor een god om de simpele reden dat er geen plaats is voor eender welke vorm van het absolute. Wat ik daarmee wil zeggen is dat Van Bendegem - die, door middel van zijn vrij strenge gereformeerd protestantse opvoeding in de Genste Rabotkerk, de verschrikkingen van de godsdienst aan den lijve heeft mogen ondervinden - een pleidooi houdt voor de mens als prutser, als de eeuwige misluk- keling die toch nooit ophoudt te proberen. Een soort van Natural Born Loser dus, maar dan een met de moed van de oude Spartanen en een doorzettingsvermogen dat zelfs de levensduur der natuurlijke krachten als destructie en vernieuwing, hoop en vreugde, pijn, naar de kroon steekt. En dat tot in der eindigheid. Door dit wereldbeeld te poneren tegenover het traditionele godsdienstige wereldbeeld stelt hij de waarde van het absolute als zodanig in vraag. Wie namelijk een bepaalde godsdienst belijdt, raakt al snel verstrikt in allerlei ‘universele’ begrippen die een absolute waarde worden toegekend en zo de maatstaf vormen om andere vormen van leven nauwkeurig tegen af te meten. Zij stellen wetten in van goed en kwaad en veroordelen andere levensstijlen, praktijken en ideeën. Op die manier zijn ze dan ook inherent reactionair: zij vormen een rem op de vernieuwing en evolutie van onszelf en van de wereld. Deze ongelooflijke pretentie halen zij uit de idee van hun god als het absolute: dat-wat-buiten-de-wereld-ligt en voor altijd onaantastbaar is. Aangezien deze schepper steeds aan alles wat men kan bedenken vooraf moet gaan, stelt hij of zij of het er ook de morele wetten. Ook het Marxisme en het Liberalisme - de twee recentste gods-diensten, waarin wonderwel de god zelf werd geschrapt om een- te-bereiken-moment-en-situatie-ergens-aan-de- horizon-van-de-toekomst - zijn voorbeelden van de gruwelen der fanatieke godsdienst en de politieke (institutionele!) gevolgen daarvan. Door daar het wereldbeeld van de mens als een soort van eeuwige verliezer tegenover te plaatsen, verlost men de mens van de last van het absolute en brengt men een hele dosis relativering en spelingsruimte binnen diens leven. Waarbij het natuurlijk wel belangrijk is, dat die mens steeds opnieuw toch blijft proberen. En als het van Van Bendegem afhangt - die natuurlijk in de eerste plaats toch ook een achtergrond als wiskundige en logicus heeft - dan schaffen we zelfs gewoon het begrip oneindigheid af. En daar volg ik hem trouwens volledig in. U moet u maar eens voorstellen hoe het zou zijn als niemand een begrip van oneindigheid zou hebben. Daar gaat het immers om: wat het voor iemand doet om al dan niet in het bestaan van een bepaald ding te geloven, of het zelfs ook te kennen; wat het met iemand doet om op een bepaalde manier naar deze wereld te kunnen kijken. Dat alles betekent trouwens niet dat er geen plaats meer zou zijn voor spiritualiteit in de wereld van de prutsende mens. Alleen stelt men dan gewoon vast dat het is, en kan men het genieten. Natuurlijk weet ik niet wat u op de gespreksavond allemaal te horen zal krijgen en welke wendingen dat gesprek zal nemen of welke thema’s er zullen besproken worden - en ik geef u bovendien natuurlijk ook maar mijn eigen visie op Van Bendegems ‘Tot in der eindigheid’ -; maar het zou dus alleszins wel eens een erg interessant gesprek kunnen worden. En de inkom is nog gratis ook! Allen daarheen dus! Er is dan toch nog een deel van Nederland waar de Hollanders goed bezig zijn, en het ligt hier nog in Brussel ook, zomaar aan het Muntplein ;-) Big bang of creatieve schepper Woensdag 7 november, van 20:00 tot 21:30 Vlaams-Nederlands Huis deBuren Bram Langmans
Transcript of Bei uns in Amerika, part deux Magic p. 6 De Moeial · 1 De Moeial November 2007 Verschijnt...
De Moeial1 November 2007
Verschijnt maandelijks Afgiftekantoor 1050, Brussel 5 V.U.: Bram Langmans Jaargang 26 n°6
Studententijdschrift van de Vrije Universiteit Brusselin samenwerking met BSG, Studiekring Vrij Onderzoek en Dienst Kultuur
De Moeial
Over de religie en de wetenschapGespreksavond bij deBuren
W
DRAAI’S OM? P. 12
EN VERDERKort VUB-nieuws
Vive le Squat !
Cultuuragenda
Interview met Jezus-Christus
A day in the life
Ideologiekritiek
Op bezoek bij het OCMW
Vrouwen op mannenjacht
Cecilia Bartoli
P. 2
P. 4
P. 7
P. 7
P. 8
P. 9
P. 10
P. 11
p. 11
Politieke speeltuin in Jettep. 5 p. 3 p. 6Recensie van Springsteens Magic
November 2007
Bei uns in Amerika, part deux
aarde lezer(es). Het debat over religie,zingeving en spiritualiteit is de laatstetijd weer brandend actueel, en
bovendien wordt er bij het heen en weer gepraatover deze thema’s nogal eens wat afgezeikt enrond de pot gepist. Het Vlaams-Nederlands huisdeBuren laat dan ook twee autoriteiten op ditgebied aan het woord in de hoop het intellectueleniveau van de discussie weer wat op te vijzelen.En aangezien dat nu eenmaal makkelijker iswanneer men weet waarover men het nu juisthebben wil, schotelt deBuren volgende overpein-zing voor aan Gerard Nienhuis en Jean-Paul VanBendegem: “De teruggang van het gezag vanreligie in onze maatschappij wordt vaak toe-geschreven aan de steeds toenemende autoriteitvan de wetenschap, met haar kritische houdingtegenover onbewezen uitspraken. De verhoudingvan wetenschap en religie kwam de laatste jarenvooral onder de aandacht in de discussie rondintelligent design vs. darwinisme, of evolutie-theorie versus schepping. Laat wetenschappelijkekennis ruimte voor godsdienst of staanwetenschap en godsdienst elkaar in de weg?”Onder de vakkundige moderatie van weten-schapsjournalist Joël De Ceulaer zou dit dan ookeen razend interessant gesprek moeten opleveren.
Laat ik echter eerst en vooral eens de tweesprekers van dienst aan u voorstellen. Jean-PaulVan Bendegem kent u natuurlijk allemaal vanuitde lessen logica die u in uw eerste bachelor (ofvoor de mensen die hier al iets langer rondhangen:uw eerste kandidatuur) heeft mogen genieten. Datde man in kwestie begenadigd is met het zeldzametalent zijn toehoorders eindeloos te amuserenterwijl er bovendien toch ook nog wat interessantswordt verteld, hoef ik u dan ook niet te vertellen.Zijn ideeën omtrent de relatie tussen wetenschapen religie zijn echter minder algemeen gekendonder de VUB-studentenpopulatie, doch daar zalik verder uitgebreider op ingaan. Voor de meesteVUB-studenten is Gerard Nienhuis immers eenvolslagen onbekende, en het loont dan ook demoeite deze mens iets uitgebreider aan u tepresenteren. De man in kwestie is hoogleraarnatuurkunde aan de Universiteit Leiden en wasin een vorig leven ooit nog verbonden aan hetbefaamde Massachusetts Institute of Technology(MIT). Net zoals zovele van zijn vakgenotenweerhoudt dat hem er niet van als christelijkreligieus-gelovige door het leven te gaan. Volgenshem bestaat er dan ook volop ruimte voorgodsdienst binnen het kader der wetenschap-pelijke fysische kennis, een visie waar hij dan ooklogischerwijze in ettelijke publicaties van getuigt.
Maar laat ik maar terzake komen en het hebbenover de relatie tussen wetenschap en religie en destandpunten die onze beide sprekers daaroverinnemen. Dat ik daarbij ook mijn eigen visie opde hele problematiek al eens naar voren breng,zal hopelijk niemand mij echt kwalijk nemen.Intelligent design dus. Volgens de aanhangers vandeze school wijst de complexiteit van het aardseleven en van het universum in haar geheel op hetfeit dat er wel een schepper moet zijn die dezecomplexiteit veroorzaakt heeft: zoiets kan immerstoch niet bestaan zonder een soort van blauwdrukwaarop dat heelal - en het leven dat daarinvoorkomt - is gebaseerd. Een architect kan immersook geen gigantischecomplexen bouwenzonder daar vooraf eengedetailleerde bouw-tekening van te maken, zoluidt de argumentatieongeveer. Nu ga ik het hierniet op mij nemen de ernstvan zulke ideeën teevalueren. Feit is dat er inde Verenigde Staten vanAmerika een ware oorloggaande is om deze theoriein het school-curriculumop te nemen als eenwetenschappelijke theoriedie evenwaardig zou zijn aan de ons welbekendeevolutieleer. De grap is nu echter dat beidesprekers, ondanks het feit dat de titel van dezegespreksavond anders laat vermoeden, hetroerend met elkaar eens zijn dat de wetenschapover zulke zaken geen oordeel kan vellen en datzulk een theorie dus moeilijk wetenschappelijkgenoemd kan worden. Het is namelijknoodzakelijk voor een theorie om aan de handvan een of andere wetenschappelijke methodebevestigd of ontkend te kunnen worden, alvorensmen kan spreken van een wetenschap-pelijketheorie. En daar komt dan ook de argumentatievan Gerard Nienhuis op de proppen: aangeziende wetenschap slechts oordelen kan vellen over(al dan niet experimenteel) waarneembare en -belangrijker nog - meetbare verschijnselen, kande wetenschap nooit een oordeel vellen over hetal dan niet waar zijn van bepaalde religieuzedenkbeelden. Het conflict tussen zogenaamdetheïsten en atheïsten is dan ook in de eerste plaatseen kwestie van een verschillend wereldbeeld, enzoals Lyotard ons geleerd heeft zijn er nu eenmaalincommen-surabele wereldbeelden die, juist doorhet feit dat zij incommensurabel zijn, niets overelkaar kunnen zeggen: zij spreken immers eenandere taal en kunnen elkaar dan ook op geenenkele manier begrijpen. Laat ik dan ook evenopmerken dat de enige strikt wetenschappelijkevisie op het al dan niet bestaan van een scheppervan dit universum of een ‘eerste onbewogenbeweger’ het agnosticisme is: men ontmaskert devraag naar het al dan niet bestaan van god of vaneen soort van oerkracht simpelweg als onzinnig(op z’n Wittgenstein’s dan wel te verstaan) enschrapt haar gewoon volkomen uit het mogelijkerijk der kennis. Strikt genomen betekent dat danook dat zowel de atheïst als de theïst gelovigenzijn: zij menen iets te weten dat nu eenmaal niette weten valt: zij doen beiden aan godsdienst doorde eigen overtuiging tot universeel dogma teverheffen.
Toch houdt de vraag naar zingeving de aard-bewoners bezig, en de aandacht die naar deze soortvan vragen uitgaat lijkt de laatste tijd weer meerdan ooit te bloeien. We komen dan ook op hetgebied van de zuiver subjectieve levensvisie, ende titel die deBuren aan haar gespreksavond heeftmeegegeven wordt meteen irrelevant. Nochtanszou het gesprek dat uit de confrontatie vanNienhuis met Van Bendegem voort moet spruitenwel eens oneindig veel interessanter kunnen zijndan een debat over de relatie tussen wetenschapen religie (laat staan evolutieleer tegenoverintelligent design). Over het feit dat religie eenkwestie van wereldbeeld is zijn ze het dan immers
wel roerend eens, quawereldbeeld staan de beideheren echter lijnrechttegenover elkaar. Zoals ikeerder heb vermeld isNienhuis namelijk eengodsdienstige persoon,terwijl Van Bendegem juisthuivert van de denk-beelden en voorschriftenvan Nienhuis’ religie. Eenideologische oorlog dus,die in laatste instantieuitsluitend terug te voerenvalt op social engineering.
Wereldbeelden zijn immers niet fundeerbaar: erbestaan geen laatste fundamenten der realiteitwaarop een bepaald wereldbeeld zou rusten en eris ook geen absolute waarheid waaruit dan het‘juiste’ wereldbeeld zou kunnen gepuurd worden.Waar het dan wel om gaat bij de keuze voor oftegen een bepaald wereldbeeld, is de vraag watvoor een soort mensen er ontstaan als gevolg vaneen bepaald wereldbeeld en hoe die mensengeneigd zijn samen te gaan leven. AlhoewelNienhuis dus absoluut gelijk heeft om te stellendat de wetenschap ruimte te over laat om tegeloven - Het is bijvoorbeeld niet omdat er eenevolutie van het leven op aarde heeft plaats-gevonden, of omdat men de gevoelens die menervaart wanneer men verliefd is kan verklaren opbasis van een aantal chemische stoffen die zichplots in veranderende concentraties in je bloedbevinden; dat er geen vooruitziende god aan deoorsprong van dit alles kan liggen. -, dat hetdaarom ook wenselijk is zomaar een bepaaldegodsdienst aan te gaan hangen. Het gaat ernamelijk om wat die godsdienst met de mensendie haar belijden doet. En dat heeft iemand alsVan Bendegem maar al te goed begrepen.
In zijn boek ‘Tot in der eindigheid’ (1997) houdtVan Bendegem immers - na eerst aangetoond tehebben dat de ons gekende godsbewijzen logischgezien niet houdbaar zijn en nog wel meer vandergelijke triviale zaken - een vurig pleidooi vooreen wereldbeeld waarin geen plaats is voor eengod om de simpele reden dat er geen plaats is vooreender welke vorm van het absolute. Wat ikdaarmee wil zeggen is dat Van Bendegem - die,door middel van zijn vrij strenge gereformeerdprotestantse opvoeding in de Genste Rabotkerk,de verschrikkingen van de godsdienst aan den lijveheeft mogen ondervinden - een pleidooi houdtvoor de mens als prutser, als de eeuwige misluk-keling die toch nooit ophoudt te proberen. Eensoort van Natural Born Loser dus, maar dan een
met de moed van de oude Spartanen en eendoorzettingsvermogen dat zelfs de levensduur dernatuurlijke krachten als destructie envernieuwing, hoop en vreugde, pijn, naar de kroonsteekt. En dat tot in der eindigheid. Door ditwereldbeeld te poneren tegenover het traditionelegodsdienstige wereldbeeld stelt hij de waarde vanhet absolute als zodanig in vraag. Wie namelijkeen bepaalde godsdienst belijdt, raakt al snelverstrikt in allerlei ‘universele’ begrippen die eenabsolute waarde worden toegekend en zo demaatstaf vormen om andere vormen van levennauwkeurig tegen af te meten. Zij stellen wettenin van goed en kwaad en veroordelen anderelevensstijlen, praktijken en ideeën. Op die manierzijn ze dan ook inherent reactionair: zij vormeneen rem op de vernieuwing en evolutie vanonszelf en van de wereld. Deze ongelooflijkepretentie halen zij uit de idee van hun god als hetabsolute: dat-wat-buiten-de-wereld-ligt en vooraltijd onaantastbaar is. Aangezien deze scheppersteeds aan alles wat men kan bedenken voorafmoet gaan, stelt hij of zij of het er ook de morelewetten. Ook het Marxisme en het Liberalisme -de twee recentste gods-diensten, waarinwonderwel de god zelf werd geschrapt om een-te-bereiken-moment-en-situatie-ergens-aan-de-horizon-van-de-toekomst - zijn voorbeelden vande gruwelen der fanatieke godsdienst en depolitieke (institutionele!) gevolgen daarvan. Doordaar het wereldbeeld van de mens als een soortvan eeuwige verliezer tegenover te plaatsen,verlost men de mens van de last van het absoluteen brengt men een hele dosis relativering enspelingsruimte binnen diens leven. Waarbij hetnatuurlijk wel belangrijk is, dat die mens steedsopnieuw toch blijft proberen. En als het van VanBendegem afhangt - die natuurlijk in de eersteplaats toch ook een achtergrond als wiskundigeen logicus heeft - dan schaffen we zelfs gewoonhet begrip oneindigheid af. En daar volg ik hemtrouwens volledig in. U moet u maar eensvoorstellen hoe het zou zijn als niemand eenbegrip van oneindigheid zou hebben. Daar gaathet immers om: wat het voor iemand doet om aldan niet in het bestaan van een bepaald ding tegeloven, of het zelfs ook te kennen; wat het metiemand doet om op een bepaalde manier naar dezewereld te kunnen kijken. Dat alles betekenttrouwens niet dat er geen plaats meer zou zijnvoor spiritualiteit in de wereld van de prutsendemens. Alleen stelt men dan gewoon vast dat hetis, en kan men het genieten.
Natuurlijk weet ik niet wat u op de gespreksavondallemaal te horen zal krijgen en welke wendingendat gesprek zal nemen of welke thema’s er zullenbesproken worden - en ik geef u bovendiennatuurlijk ook maar mijn eigen visie op VanBendegems ‘Tot in der eindigheid’ -; maar hetzou dus alleszins wel eens een erg interessantgesprek kunnen worden. En de inkom is nog gratisook! Allen daarheen dus! Er is dan toch nog eendeel van Nederland waar de Hollanders goedbezig zijn, en het ligt hier nog in Brussel ook,zomaar aan het Muntplein ;-)
Big bang of creatieve schepperWoensdag 7 november, van 20:00 tot 21:30Vlaams-Nederlands Huis deBuren
Bram Langmans
De Moeial2 November 2007
Edito!B
Rectoren, kussens en YoutubeNieuwsberichten over de VUB
WereldwinkelDe Wereldwinkelwerking van de VUB bestaat uiteen bende enthousiaste studenten, die zichinzetten voor een rechtvaardigere wereldhandelen opkomen voor ieders recht op eenmenswaardig leven.Met leuke activiteiten, zoals een Fair Tradeontbijt, een picknick, een filmavond…proberenwe de boodschap van Oxfam Wereldwinkels aande andere VUB- gangers over te brengen.Buiten de wereldwinkelactiviteiten organiserenwe ook een vrijwilligersweekend, een BBQ ofgaan we eens gezellig een pint drinken, want naasteen ploeg van vrijwilligers zijn we ook eenvriendengroep.Voor een (h)eerlijk tussendoortje, thee, koffie, bierof feestelijke wijn kan je steeds terecht in onswinkeltje op maandag, dinsdag en donderdag van11u30 tot 14u. (Volg de pijltjes achter de blauweblok in de Resto, bij de verste kassa’s, tot aan dewinkel)Proef van het Oxfam bier en word ookwereldwinkelier! Ben je geïnteresseerd om deeluit te maken van deze toffe bende of wil je gewoonmeer info? Mail naar [email protected] of komeens langs in de winkel!
p 26 september gaat Fenix van start, eengloednieuw project van Bond BeterLeefmilieu (BBL) rond duurzaam
papiergebruiik in het hoger onderwijs.
Wat willen we? Meer gerecycleerd papier en eenduurzaam papiergebruik op en rond alleNederlandstalige hogescholen en universiteiten.
Waarom? In 2005 verbruikte elke Belg 353,8 kgpapier en karton, goed voor de 2de plaats van demeest verbruikende landen ter wereld. Hoog tijdom daar iets aan te doen!
Hoe? Met jullie hulp. We starten samen metVlaamse studentenclubs en -raden een ambitieuzecampagne die studenten, docenten en kopiecentramilieubewuster moet maken. Met concrete actiestonen we aan dat eigen inzet voor het milieu weldegelijk resultaat oplevert. Iedere Vlaamsestudentenvereniging kan zich gratis inschrijven.
Wanneer? Schrijf je in vóór donderdag 15november. Op vrijdag 30 november organiserenwe een infomoment waarop we jullie het nodigemateriaal aanleveren. Gedurende hetacademiejaar 2007-2008 houden we samen metjullie de druk op de ketel met vier concrete acties:
Actie 1 - overtuig zo veel mogelijk kopiecentraom hun prijs voor kringlooppapier lager te leggen.(december ’07 – januari ’08)Actie 2 - overtuig zo veel mogelijk docenten omzich uit te spreken voor kringlooppapier:cursussen, eindwerken & papers moeten opgerecycleerd papier kunnen. (februari – maart’08)Actie 3 – mobiliseer studenten voor het project:een petitie voor meer kringlooppapier aan dehogeschool of universiteit en een oproep om zelfeen steentje bij te dragen om milieubewust tekopiëren. (januari – februari ’08)Actie 4 – laat je gaan en organiseer een zelf eenleuke activiteit: een debat, papierinzamelactie,emailactie, … (december ‘07– april ‘08)
Het resultaat? Kopiecentra die kringlooppapierverkopen aan dezelfde prijs als klassiek wit papier,cursusdiensten die ‘recycled’ gaan, docenten enstudenten die zich massaal outen als voorstandervan gerecycleerd, en wie weet zelfs universiteitenof hogescholen die onder al deze publiekebelangstelling overschakelen op milieu-verantwoord papiergebruik.
What’s in it for you? Via de media zorgen wedat heel Vlaanderen op de hoogte is van jullie
ent u redelijk eigenzinnig? Houd het danvooral niet voor u, maar schreeuw het vande daken zoals alleen u dat kunt opdat
voorbijgangers het niet vergeten zullen; u bentimmers redelijk eigenzinnig. In het geval uw dakom enigerlei redenen onbereikbaar is, wees gerust;er zijn vele anderen die het met graagte van uovernemen. Zo ook op de Academische Openingvan de Universitaire Associatie Brussel (VUB enErasmushogeschool), alwaar geen speech voorbijleek te gaan zonder die twee vermaledijde woordjes.Van de VUB-sprekers vergat enkel rector Van Campde slogan bij de hardleerse oren van de luisteraarsin te peperen, maar hij bracht daar dan wel weerzo’n 4000 andere woorden voor in de plaats; overde ‘tuin van Academos’ en de even pijnlijke als on-vermijdelijke ‘kruisbestuiving’ en ‘bevruchting’ diezijn publiek al van mijlenver had zien aankomen.
Nu is er op zich niet zo veel mis met debewuste slagzin, ware het niet dat zijn kracht staatof valt bij het juiste en vooral gedoceerde gebruikervan. Als ‘redelijk eigenzinnig’ iets wil zeggen inde trant van ‘zelfstandige, vrije en kritisch denkendepersonen’ (dixit Van Camp), is het des te paradoxaaldat al deze ‘zelfstandige, vrije en kritisch denkendepersonen’ nood hebben aan een en dezelfde slogandie bij elke vermelding aan geloofwaardigheidinboet. Ik heb het hier zeker niet enkel over degenendie op de Academische Opening achter hetspreekgestoelte kropen; het probleem is veel brederdan dat, al nam het die dag wel zulke overdrevenvormen aan dat het op de lachspieren deraanwezigen begon te werken. Maar genoeg overde openingsspeeches.
Werkelijk hilarisch is de begeleidende tekstvan het VUB-Huisstijlhandboek, waarin staatuitgelegd hoe je optimaal gebruik kunt maken vanonze oh zo vrijzinnige slogan. Aanschouw (deaanhalingstekens en dergelijke stonden er al in): “Bijhet opmaken van ALGEMENE AFFICHES EN/OFFLYERS voor de Vrije Universiteit Brussel, moetvooral de JUISTE UITSTRALING nagestreefdworden. Die uitstraling wordt verwoord in onzeslogan ‘redelijk eigenzinnig’, maar vooral decombinatie van deze slogan met professionele‘portretten van authentieke studenten’ en destijlkenmerken, geven algemene affiches en/offlyers het juiste gevoel.”
Het draaiboek van een doorsnee ministervan propaganda is er niets bij. En die ‘authentiekestudenten’ lijken (vooral in de 2008-2009 gids) ookeerder uit een catalogus van een modellenbureau tekomen dan uit een VUB-aula. Ach, wie weet zijnhet wel redelijk eigenzinnige modellen.
Sinds december 2004 houdt de VUB vast aan denieuwe ‘redelijk eigenzinnig’ huisstijl. Destijdsverwoordde de voorzitter van de Raad van Bestuur,Eddy Van Gelder, de uitkomst als volgt: “Debrainstormsessies bevestigden wat we al wisten: weblijven die eigengereide, non-conformistische,kritische en ruimdenkende humanisten, die geenboodschap hebben aan voorgekauwde stellingen.”Je moet maar durven, zeggen dat ‘wij’ geen prijsstellen op voorgekauwde stellingen en dan doodleukverkondigen dat we ons gaan binden aan een dooreen reclamebureau bedachte slagzin! Och, wat zijnwe weer eigengereid.
Na de lancering van de nieuwe huisstijlwerden eveneens enige reclamespotjes de ether ingeschoten. Uit de geluiddoos schalden stemmen van‘Pythagoras’ die stug bleef volharden in zijn meningdat de aarde niet plat is. Een groot hoera voor dezeman; jammer dat hij niet van de VUB kwam.Pijnlijker is echter dat, mocht een student(e) eenskritische en non-conformistische kanttekeningenmaken bij een van de vele evidenties die deacademische wereld rijk is, hij/zij doorgaans tochaan het verkeerde adres is bij de meerderheid derprofesoren, die dikwijls meer op de bestendiginghunner wereldbeeld gericht zijn dan op devernieuwing van onderwijsvormen en alternatievebronnen van informatie.
Uit protest heeft De Moeial dan ook een‘redelijk onzinnig’-actie georganiseerd. Wij riepenstudenten op de meest onzinnige citaten uit VUB-cursussen naar ons te sturen opdat we een selectiekonden publiceren in de eerste Moeial van 2006-2007. Het resultaat was divers. Bij deze zou ik udan ook willen vragen – u kruipt binnenkort immersal weer achter de studieboeken– wederom uw plichtte vervullen. Laat zien dat u wel degelijk eenkritische student bent – via een anoniemeinternetevaluatie zult u namelijk nooit iets bereiken.
Lieve medestudent(e), laat de eigenzinnigheid opde VUB niet gereduceerd worden tot een holleslogan die het ‘juiste gevoel’ geeft; wees werkelijkkritisch en denk doelbewust zelfstandig. De Moeialis ook hiervoor uw platform.
Daniël van der Meer
inzet en resultaten. BBL leidt jullie op tot echtepapier&milieu specialisten en schenkt ook eenfuif weg aan de creatiefste studentenclub/-raad.
BBL ondersteunt jullie met gratiscampagnemateriaal: - posters en stickers om de kringloopkopiecentrazichtbaar te maken - digitale ecoplannen met een overzicht waar jekopiecentra met kringlooppapier vindt - stickers voor de docenten die zich outen - een milieubrochure: alles wat er te weten valtover papier en milieu - tips en concrete hulp voor het organiseren vanjullie acties - Een website: het nieuws heet van de naald,wedstrijdresultaten en sfeerbeelden
Meer weten? Laat je contactgegevens achter bijAnnelies D’Hollander, tel. 02 282 17 20 e-mail:[email protected]. Je kan je raad/clubalvast inschrijven op www.bblv.be/fenix.
Fenix krijgt de steun van de Vlaamse Overheiden heeft de Vereniging van Vlaamse Studenten(VVS) en de Leuvense OverkoepelendeKringorganisatie (LOKO) als structurele partners.
Oproep: schrijf je in voor FenixO
Paul in pole-position
In de vorige Moeial meldden wij u al dat er tweekandidaten zijn om rector Van Camp in zijnfunctie op te volgen, ook al ontkenden zij dat zelf:Paul De Knop en Rosette S’Jegers. Op De Moeialkregen we enkele reacties dat Helene Casman(decaan RC) en Jan Cornelis (vicerectorOnderzoek) de positie eveneens zouden ambiëren.We kunnen u echter met aan zekerheid grenzendezekerheid zeggen dat zij zich niet kandidaat zullenstellen. Zelf ontkennen ze elk gerucht met kracht.Voor de rest is er weinig nieuws te melden behalvedat Paul De Knop in pole-position zit, iets watalom aanwige en almachtige loge overigens –naarhet schijnt– minder goed nieuws vindt. De maandnovember zou belangrijke ontwikkelingen moetenbrengen, zo voorspellen onze bronnen. Deverkiezingen zijn in mei of juni 2008.
Kussengevecht om Brussel
Op 17 oktober vond er een kussengevecht plaatstussen studenten van de VUB en de ULB. Hetevenement was georganiseerd door meerderestudenten(verenigingen) van beide universiteiten.Doel was het veroveren van de vlag van de anderetaalgroep en daarmee Brussel te verkrijgen. Bijaanvang mocht elk individu kiezen of hij/zij voor
de Walen of voor de Vlamingen wilde ‘vechten’.Zodra een van de groepen zowel de Vlaamseleeuw als de Waalse haan in het bezit had, werddeze tot winnaar uitgeroepen. De Walen trokken–`wegens hun tactiek en grotere hoeveelheiddeelnemers`, aldus een participant– aan hetlangste eind. De bedoeling van het evenement wasom eens samen te komen en over de taalgrenzenheen te kijken –met de universiteiten alsschaalmodel.
Ruzie onder professoren
Frank Thevissen, prof in de Communicatie-wetenschappen, heeft professor Marc Hooghe(politicoloog van de KULeuven) beschuldigd vansmaad, laster, eerroof en valse betichting vanracisme en discriminatie. Dit naar aanleiding vaneen uit de hand gelopen inktdiscussie inDeStandaard over het gelijkekansenbeleid in hethoger onderwijs. Kwade tongen beweren dat eral dieperliggende problemen bestonden tussenThevissen en Hooghe sinds het Brusselse verledenvan laatstgenoemde.
VUB en Youtube
Twee -enigszins tegenstrijdige berichten overwebsite Youtube en onze unief. Enerzijds kwam
de ons bekende prof Paul De Hert in het nieuwsnadat hij een pleidooi hield voor de privacyregels-en daarmee tegen Youtube. Op deze site haddennamelijk filmpjes gestaan van Gentse proffen dieles gaven door middel van het spelen ener gitaar.De Hert ziet deze digitale ontboezeming als eenschending van de privacyregels.
Een andere interpretatie van demogelijkheden / gevaren van Youtube kwamnamens de VUB. Naar aanleiding van een projectvan de Amerikaanse top-universiteit Berkeley -waar colleges via het web te volgen zijn. OokSecond Life wordt al gebruikt door de andereprestigieuze unief Harvard.
Dorothea Derks, coördinator onderwijs-vernieuwing van de VUB, liet aan De Tijd wetendat ook de VUB deze opties bekijkt, al zal daarnog wel enige tijd en debat overheen gaan. Zorgalvast dat uw internetverbinding in orde is.
Volgende deadline van De Moeial
Wilt u in de volgende editie van De Moeial staan?Stuur dan uw artikel op voor maandag 19november. We zijn te bereiken [email protected]. U kunt uw artikel ook komenbrengen; Triomflaan 62 is ons adres.
Daniël van der Meer
De Moeial3 November 2007
VUB - Verdediger van Biodiversiteit
AOf politieke speeltuin?
l sinds de tweede wereldoorlog wordende VUB terreinen in Jette tennoordwesten van het UZ gebruikt als
volkstuintjes. Momenteel worden deze echterserieus bedreigd door de ambitieuze plannen vande voetbalploeg ‘Ritterklub’ van Jette. Deze clubis op zoek naar eigen voetbalterreinen, enerzijdsom hun eigen training- en wedstrijduren te kunnenkiezen en anderzijds om inkomsten van een eigenkantine te kunnen innen. Twee voetbalvelden, metkunstgras nota bene!, een kantine, kleedkamersen een parking voor een veertigtal wagens en tweebussen moeten in de plaats komen van devolkstuintjes op de VUB terreinen. Wij hebbenalle begrip voor de financiële en andere ambitiesvan de voetbalclub maar vinden hun voorstel omdit ten koste te laten gaan van de groene ruimtenaast het Laarbeekbos om verschillende redenentotaal onbezonnen.
De nieuwe voetvalveldenzouden vlak naast hetLaarbeekbos komen te liggen.Dat gebied geniet als één van deniet meer dan drie Natura 2000gebieden van het BrusselsGewest een sterk beschermdestatus (Natura 2000 is eennetwerk van natuurgebieden diebeschermd zijn op Europeesniveau). Het is een habitatgebieden speciale beschermingszonevoor vier vleermuissoorten: deMopsvleermuis, de Valevleermuis, de Ingekorvenvleermuis en de Meervleermuis.Het staat buiten kijf dat denabijheid van een sportcomplexzoals de Ritterklub voor ogenheeft voor ernstige verstoring zalzorgen van zowel fauna als flora.Bovendien biedt de zonemomenteel een zeldzamebiodiversiteit. De hoogstam-boomgaard is een interessanteplaats voor kleine zoogdieren envossen, bijen en steenuil, en ook sperwer en
buizerd vonden een thuis in dit gebied. Naast devleermuizen komt een andere bedreigdezoogdiersoort, de eikelmuis, hier nog voor. Hetis voor ons ondenkbaar dat er enerzijds vanuit deacademische wereld geschreeuwd wordt om nogbestaande en steeds schaarser wordendebiodiversiteit te beschermen en anderzijds te ziendat diezelfde wereld het doodsvonnis zou kunnentekenen van net zo’n uiterst precair gebied en allebiodiversiteit die daarmee verbonden is.
Volkstuintjes en volkstuintjes zijn twee. Op delaatste vergadering over het dossier kon één vande tuinmannen, Marcel, het even niet meerverkroppen. ‘De tuintjes zijn voor ons een plekwaar iedereen welkom is. Er zijn ketters (lachteven), kalotten, islamieten en we hebben er zelfseen Boeddhist bij. Tijdens de week komen er vaakkinderen spelen en tijdens het weekend komenniet zelden psychiatrische patiënten een luchtjescheppen en een babbeltje slaan. Er is altijd weliemand tijdens de dag. De ontmoetingen zijn voorons een belangrijk deel van ons leven! Hoe komenze er bij om dat zomaar met de grond gelijk tewillen maken?!’ Als we de zaken watacademischer willen voorstellen dan heeft Marcelhet over sociaal en cultureel weefsel dat essentieelis voor de leefbaarheid van de stad. Uiteraardgenereert een sportclub ook zo’n weefsel, maarer is geen enkele reden waarom dat ten koste zoumoeten gaan van de heterotopie die de tuintjesvormen. Als we de zaken dan weer wat minderintellectualiseren, stellen we vast dat een grootdeel van de volktuinders gepensioneerden zijn diede extra groenten en fruit uit hun tuintje bestkunnen gebruiken. De tuinders zijn ook helemaalniet gezet met de alternatieven die hen af en toeworden voorgesteld. Een deel van de tuintjeszouden elders in de nabijheid plaats krijgen, maarEric Groenen, de voorzitter van Schapengaerde,legt ons uit dat de grond er helemaal niet geschikt
is voor tuinbouw. De tuinmannen zien het ookhelemaal niet zitten om hun tuintje waar ze somsal 25 jaar aan werken op te moeten geven om vannul te herbeginnen. Het duurt immers minstensvijf jaar eer een nieuw terrein geoptimaliseerd isvoor tuinbouw. De voorgestelde nieuwe locatieis evenmin geschikt: de percelen liggen ingeklemdtussen twee wegen en dat betekent veeluitlaatgassen en uiteraard geluidshinder, terwijlde tuintjes nu net een oase van rust zijn.
Een ander aspect is de archeologische kant vanhet plaatje. De aanleg van een sportcomplexbetekent een verandering in het naburigemobiliteitspatroon. Dit betekent onder anderevrijwel zeker de verharding van zowel deSchapenweg als de Relegemstraat die toegangbieden tot de terreinen. Deze wegen zijn relicten,
schakels naar een andere tijd. De Relegemstraatis een oude holle weg en de Schapenweg maaktdeel uit van de Romeinse Heirbaan op het trajecttussen Asse en Elewijt. De meeste stukken vandeze Heirbaan zijn intussen al onder asfalt of betonverdwenen. Vermits de plannen van de Ritterklubeen parking voorzien voor een 40-tal auto’s en 2autobussen zal de Schapenweg de facto in eenverharde baan veranderen. Exit Schapenweg dusen daarmee een van de weinige relicten van deRomeinse geschiedenis in deze streek.
Het is ondertussen duidelijk dat de Ritterklub haaroog liet vallen op de verkeerde plek. Deecologische, sociale en historische waarde van hetgebied maakt van de vernieling ervan niet minderdan een misdaad, vooral als je weet dat er tal vanandere gebieden in aanmerking komen voor deplannen.
Een heikele kwestie waar we het nog niet overhadden is geld. De inplanting van hetsportcomplex genereert een vrij hogemaatschappelijke meerkost. Op de terreinen is ergeen enkele infrastructuur voor gas, elektriciteit,water of telefonie. Die zou over honderden metersmoeten worden aangelegd. In totaal zouden dewerken zo’n 3,6 miljoen euro kosten. Een derdedaarvan zou de Vlaamse Gemeenschap voor haarrekening nemen. Wie de rest ophoest is tot nogtoe onbekend. De bouwheer? Dat is de VrijeUniversiteit Brussel. Hoewel we uit betrouwbarebron weten dat de VUB geen geld op tafel willeggen waken we er over dat dit inderdaad nietzou gebeuren. Over dit soort vragen zou voor deVUB geen discussie mogelijk mogen zijn. Onzepositie moet duidelijk zijn: het gebied heeft eenongekende waarde en dient dus beschermd teworden.
Men kan zich dus de vraag stellen waarom juistdeze plek is aangeduid voor de installatie van devoetbalterreinen. Hiervoor moeten we teruggaan
naar het einde van de jaren zeventig, toen devoormalige staatssecretaris voor Brusselse zakenVic Anciaux de Ritterklub nieuwe terreinenbeloofde. De club zat toen ook metgeldproblemen. In 2006 haalde Vlaams ministervoor Cultuur, Jeugd, Sport en Brusselseaangelegenheden Bert Anciaux tijdens het feestvan de vijftigste verjaardag van de Ritterklub debelofte van zijn vader van onder het stof. Hij zoude verwachtingen inlossen. Sven Gatz had er weloren naar en meende als lid van de Raad vanBestuur van de VUB wel een plekje te kunnenlospeuteren. Dat was even buiten de waardgerekend. We weten allemaal wel hoe vriendenelkaar graag een dienstje bewijzen, maar denktmeneer Gatz nu echt dat hij ongestoord eenpareltje ecologisch, sociaal en historisch weefselvan de kaart kan vegen? Het is duidelijk dat Sven
Gatz er alle belang bij heeft toch in zijn waan teblijven, want hij is niet enkel lid van de Raad vanBestuur VUB, maar tevens voorzitter van deVeteranen Ritterklub èn gemeenteraadslid in Jetteen Vlaams volksvertegenwoordiger – en we wetenallemaal, met alle respect, hoe hoog de Ritterklubhun ‘Vlaamsche wortels’ in het vaandel dragen.Paul De Knop, die het project een warm harttoedraagt, kan als hoogleraar aan de VUB enadjunct-kabinetschef van Bert Anciauxwaarschijnlijk gemakkelijk meespreken over ditsoort belangenvermenging. Dat Gatz alsverdediger van het project binnen de VUB vooralaan zijn eigen belangen denkt, blijkt ten slotte ookuit de verdeling van de speeluren: Ritterklub krijgtde helft van de bezettingstijd, de VUB, EHB enhet UZ samen nog geen kwart (23%) en de VGC26 %. Voor de Gemeente Jette blijft niet meer daneen percent over.
Voor ons is de zaak duidelijk: de natuur en alleswat zich daar organisch rond ontwikkelt naast hetLaarbeekbos is geen politieke speeltuin en hetbehoud ervan is onze verantwoordelijkheid. Webeschouwen dit als een geschikt moment om onsdiscours over biodiversiteit en duurzamestadontwikkeling in de praktijk om te zetten enhouden voet bij stuk.
Willen we iets aan de plannen veranderen, danmoeten zoveel mogelijk mensen binnen de VUBlaten weten dat zij niet opgezet zijn met de plannenvan de Ritterklub. Dit kan je doen door zo snelmogelijk onze petitie te tekenen op: http://www.ipetitions.com/petition/LaarbeekbOOs
Anja Van Geert – AtalantaMaarten Roels - Dado
Atalanta is de Natuurwerkgroep van de VUB.Sinds een jaar gaan wij regelmatig op tocht omonze (veld-)kennis van de natuur te vergroten, enveel plezier te beleven natuurlijk. Meer informatieis te vinden op www.vub.ac.be/ATALANTA.Contact: [email protected]
Dado is de denk- en actiegroep van de VUB. Dezegroep zag het daglicht in 2005 en streeft naar meerecologische praktijken in en om de VUB. Meerinfo vind je op http://www.vub.ac.be/DADO
Het sportcomplex zal voor eenernstige verstoring van de flora
en fauna zorgen
Paul De Knop kan waarschijnlijkgemakkelijk meespreken over dit
soort belangeenvermenging
3 liederenMoeder
Moeder, ik vind de weg niet terugIk ben vast verdwaaldMaar maak je maar niet ongerustAls ik het eten niet haal
Want wanneer de schemer valtZal ik schuilen voor de nachtIk weet dat dit je niet bevaltMaar ik wil niet dat je wacht
Moeder, ik ben al oud genoegDurf zelfs alleen in het bosWacht nu niet tot morgenvroegLaat me toch gewoon los
Niet meer als vroeger
Vroeger alle blikkenmeteen op haar gericht.Maar nu neonlichtnochtans haar gezicht belicht,geen bewonderaars meer.Slechts af en toe een geile blik.Het doet ongelofelijk veel zeer,al geeft ze nog steeds geen kik.
Refr: Het wordt niet meer als vroeger Dat gevoel keert niet meer terug Het wordt nooit meer als vroeger Dat gevoel keert nimmer terug
Wou hij werkelijk graag studeren?Zijn ouders doch toegestemd.Toekomst stilletjes verzwegen,dag des oordeels weer wat uitgesteld.maar hij zag geen toekomsttenzij striptekenaar.Maar jegens dergelijke kinderdroom,Heeft iedereen bezwaar.
Refr
En ze is kunnen gaan lopennaar een plek vol eeuwige rust.Maar hij kon niet ontkomenen is volledig uitgeblust.Vader zei, zonder pardon:Je moet nu verder gaan!Een man die niet van stoppen wisttot z’n stoppen begonnen door te slaan
Refr
Welterusten
Zeer ondoorleefdBijna niet gebeefdOp mijn fiets gestaptVer weg getrapt!
Zeer onbeleefdAlsof het mij niet deertDaar aan mezelf gedachtIk heb geen kracht!
Heel onbeheersdErg hard geschreeuwdIk trap er niet inNiet mijn beste vriendin!
Maar waarom heb je me niets gezegd?De avond valt op mijn schouders, dreigend.Jouw dromen in mijn nadeel beslecht.En wij nu voor eeuwig en altijd zwijgend.
Zo ongecontroleerdMaar genoeg verweerdSlaap nu eindelijk zachtElke nacht!
Intermezzo #13
Pieter Jan Van Pevenage
De Moeial4 November 2007
Kroniek van een aangekondigde ontruimingVive le squat !
De voorbije maanden viel het mij op datbuiten Leuven slechts zeer weinigmensen afwisten van de gebeurtenissen
rond de sluiting van het kraakpand Squattus Deibegin vorige zomer. Daarom wil ik met dit artikelwat licht laten schijnen op de gebeurtenissen ronddeze sluiting. Ik zal hierbij echter zeker niet zoalsde media aan een ‘objectieve’ of ‘onafhankelijke’berichtgeving doen, integendeel. Ik heb weldegelijk een zekere sympathie voor dekrakerbeweging en een zekere antipathie voor hetLeuvense stadsbestuur, en in het bijzonderburgemeester Tobback. Ik raad ieder die dit leestdan ook aan om voor zichzelf een mening tevormen. Ik zal de mijne zeker niet onder stoelenof banken steken… u beslist natuurlijk voor uzelfwat u met deze informatie doet.
On n’est pas prêt d’se taire/ lève ton doigt enl’air/ l’Etat nique sa mère!
Villa Squattus Dei, jarenlang een begrip in Leuvenals een van de weinige niet-commerciëletrefpunten binnen de stadsmuren, werd eind juni2007 door het hardhandige optreden van deLeuvense ordetroepen ontruimd. Het pand iseigendom van de vzw Coopérative pour CentresCulturels, een dekmantel voor Opus Dei.
De ontruiming van de Villa Squattus Dei, op 19juni 2007, viel niet uit de lucht. Al ruim een halfjaar hing de dreiging van de nakende ontruimingde krakers boven het hoofd. Dat de ontruimingwerd uitgesteld tot een maandag in deexamenperiode was dan ook geen toeval, deLeuvense administratie wilde immers zo minmogelijk weerstand uit de hoek van de krakers.Door ook de gebruikelijke procedure te negerenwaarbij men 24 uur de tijd krijgt om het pand teontruimen, of ‘op te rotten’ zoals enkele krakershet stellen, hadden de ordediensten vrij spel.Officieel was de reden hiervoor om de krakers dekans niet te geven zich te organiseren. Daardoorwas er niemand aanwezig in Villa Squattus Deiop het moment van de ontruiming, zodat dekrakers geen van hun bezittingen konden reddendie nog in het pand aanwezig waren. Deze werdenna de ontruiming dan ook droogweg door dekuisploeg in de nabijgelegen containers gedumpt.Volgens enkele krakers zou er, naast de vernielingvan persoonlijke bezittingen, rond de 500 euro ingeld en leeggoed verdwenen zijn. Dit is echteramper een verrassing als we de drugsrazzia in hetpand van ruim een jaar geleden in het achterhoofdhouden. Hierbij had men de halve inboedel vanhet pand kort en klein geslagen, evenals de nogaanwezige bewoners. Dit alles voor een schamelebuit van een stuk of vijf wietplantjes. Men kanzich hier zeker bij afvragen wie daar beter vanwordt en wat dit soort van geweld rechtvaardigt.Moeten recht, orde en respect voor autoriteit eringeslagen worden?
Louvain s’émeut, il pleut des bombs?
De reacties op de ontruiming bleven niet lang uit.In de week die volgde verschenen op verscheideneplaatsen doorheen de stad anarchistischeslagzinnen op de muren. Verder gingen er eenaantal vuilnisbakken ‘spontaan’ in vlammen op,evenals de banden van een werfkraan in deDiestsestraat. Een Porsche 911 van een Leuvensadvocaat en de Audi A4 van een Duitse managermoesten het ook ontgelden, of dat is hoe men het
in de berichtgeving hier over doet uitschijnen. Hetlijkt me toch relevant om hierbij te vermelden datde daders van deze brandstichtingen niet gevatwerden en er tot op vandaag geen bewijs is dat zebanden hebben met de krakergemeenschap.Hoewel er vaak wordt geïnsinueerd dat deze actiesvan het kraakpand uitgaan, beweren de krakersdat het veeleer om individuele acties vanongenoegen ging en zeker niet om eengeorganiseerde campagne.
Toen er ook een steunbetoging werdaangekondigd voor de daarop volgende vrijdag(22/06) sloeg de paniek bij het Leuvensestadsbestuur blijkbaar helemaal toe. De dag vande betoging zelf bleek dan ook dat Tobback zichniet zonder slag of stoot laat belachelijk maken.De 300 à 400 betogers die uiteindelijk opdaagdenwerden begroet door een waar totalitairmachtsvertoon. De Leuvense ordedienstenhadden zich geen moeite gespaard om de krakersen sympathisanten tot kalmte te intimideren. WieLeuven betrad werd begroet door een 250 tal vanTobback’s ordetroepen, begeleid door eenhelikopter, tientallen overvalwagens en enkelewaterkanonnen. Bijna evenveel agenten alsmanifestanten!
Het verloop van de betoging zelf is al uitvoerigbesproken in de diverse media. Waar ik wel noggraag de aandacht op wil vestigen is de wijze vanberichtgeving over de betoging en dan vooral deverscheidene contradicties en weglatingen die mijopvielen in de publicaties over de manifestatie.
Chomsky iemand?
In de Vlaamse pers kon men bijna zonderuitzondering lezen dat de manifestanten een pandvan Opus Dei (Steenberg) op de Leopold-I straatmet verfbommen en stenen bekogeld zoudenhebben. Wat mij toen opviel, is dat De Nar, eenanarchistische publicatie, beweerde dat ditvolledig verzonnen zou zijn en dat er slechtsverfbommen werden gegooid, van stenen zougeen sprake zijn. Ditzelfde gegeven viel mij ookop bij de verscheidene ooggetuigenverslagen, keerop keer ontbrak enige verwijzing naar het werpenvan stenen en werd er steevast volgehouden datde manifestanten zich niet te buiten gingen aangeweld. Men kan zich afvragen of er eigenlijkwel een correspondent van De Standaard of DeMorgen ter plaatse was en of deze verhalen overstenen niet klakkeloos overgenomen werden uithet officiële perscommuniqué?
Hetzelfde valt op als men naar de berichtgevingover een charge van de politie op de Vismarkt
gaat kijken. De betogers spreken van een chargemet getrokken matrak en peperspray, waarna eenhandvol betogers enkele stenen richting de chargegooiden. In de media echter spreekt men van een“ regen van stenen” van de kant van de betogersterwijl men niets over de charge vermeld… trekzelf uw conclusies.
Nog een interessant gegeven is het feit dat volgensde officiële berichtgeving de politie enkel ingreepwanneer nodig, terwijl van de kant van de
manifestanten steevast wordt volgehouden dat depolitie niet ingreep maar provoceerde. Vanuit derangen van de oproerpolitie zouden volgensverscheidene getuigen bijvoorbeeld kreten als“Linkse ratten, we hebben jullie op de matten…!”weerklonken hebben. Volgens heel wat betogersbleef het echter niet bij provocerende kreten, depolitie zou, vaak zonder aanleiding, hardhandigtekeer gegaan zijn tegen de menigte. Zo zoudenagenten zonder onderscheid manifestantengeslagen en geschopt hebben, zelfs wanneer dieal op de grond lagen. De politie zou ookverscheidene van deelnemers en zelfsvoorbijgangers die met het gebeuren niets te
maken hadden, hardhandig tegen de grondgewerkt hebben, zelfs wanneer zij zich nietverzetten, in enkele gevallen met lichamelijkeletsels tot gevolg.
Ook verhalen van willekeurige arrestaties doorde Leuvense ordediensten deden de ronde. Zozouden vele arrestanten alleen maar op basis vanhun uiterlijk preventief opgepakt zijn.Bijvoorbeeld een jongen die op weg was naarGraspop. Bij zijn aankomst in Leuven werd hijprompt door enkele agenten van de bus geplukt,waarna hij de nacht in de cel kon doorbrengen.Dit was echter zeker geen geïsoleerd geval, zelfsgroepjes jongeren die naar hun gearresteerdevrienden kwamen informeren op het bureauzouden alsnog de cel ingevlogen zijn. Dit lijktmij pure intimidatie te zijn vanwege de Leuvensepolitie.
Het stadsbestuur heeft waarschijnlijk lak aanmensen die buiten de lijntjes kleuren. Dit bleekook wanneer men de verslagen van degemeenteraadsdiscussie over de betogingen las.Luc Ponsaerts, raadslid voor de ...Open...VLDbemerkte daags na de betoging in degemeenteraad op dat de sympathie die hij hadvoor het “anarchistisch gedachtegoed van dekrakers” helemaal weggeëbd was. Hij vondverder zelfs dat er ‘adequaat’ was opgetredentegen de krakers. Meer verwachten we natuurlijkniet van liberalen die hun idealen verkopen op devrije markt. Dat Tobback de krakers en hunsympathisanten gezamenlijk als “crapuul”bestempelde, kwam natuurlijk ook niet als eenverrassing. We wisten immers wel al langer dat
Tobback zijn socialistische idealen al lang geledenheeft verloochend. In een zielige poging omstemmen terug te winnen van het Vlaams Blok(excuseer, Belang) neemt hij gewoon deels hundiscours over en, erger nog, maakt ze salonfähig.Meer blauw op straat, meer repressie ... en als heteven kan, duikt hij natuurlijk maar al te graag inbed met het kapitaal. Hierbij springt me deuitspraak van Helmut Kohl voor de geest… u weetwel, die van de hond, de socialist en de berg geld.
Als we dan toch bij repressie zijn aanbeland, laatme dan nog even de laatste intimidatiepoging vanhet Leuvens stadsbestuur ten overstaan van dekrakerbeweging onder de aandacht brengen. Hetblijkt dat het stadsbestuur een groot aantal van depersonen die tijdens de steunbetoging gearresteerdwerden door de Leuvense politie, eenGemeentelijke Administratieve Sanctie heeftopgelegd van een slordige 250 euro. Eenbetogingverbod is op zich al een kwalijke zaak,maar erger wordt het wanneer dit gekoppeld wordtaan een administratieve sanctie waarvan opvaltdat ze wordt uitgeschreven door de gemeente dieer vervolgens zelf de opbrengsten van int. Eenvan overheidswege georganiseerdebelangenvermenging. Het principe van descheiding der machten is duidelijk niet besteedaan sommige kringen in het Leuvense. Ik benoverigens natuurlijk niet de enige die vindt dathier een reukje aan zit. De Liga voor deMensenrechten reageerde hierop als volgt:
Politiek is meer dan partij-politiek. Socialebewegingen, het zogenaamde maatschappelijkemiddenveld, zijn een noodzakelijk onderdeel vaneen democratie. Als politiek beperkt wordt totpartij-politiek en de rest gecriminaliseerd wordt,en politieke participatie verkleutert tot het binnende lijntjes kleuren op een stemformulier, schiet ervan democratie niet veel meer over. De beste vormvan politieke vernieuwing is het ruimte geven aansociale bewegingen om te functioneren.Regelmatig worden pogingen ondernomen omsociale bewegingen te criminaliseren en teintimideren en perken gerechtelijke vervolgingende ruimte voor sociale actie in. Denken we maaraan de vervolgingen van Greenpeace of devredesactivisten van Bomspotting. OokGemeentelijke Administratieve Sancties perken devrijheid van meningsuiting en vrije vergaderingin. Men moet beseffen dat dit de democratieernstig kan ondermijnen.
(Een volledige reactie kan men lezen op http://w w w. l e u v e n c e n t r a a l . o rg / L i g a - v o o r-Mensenrechten-reageert)
Men vraagt zich af waar het Leuvens stadsbestuurmee bezig is, en ook hoe lang dit nog getolereerdzal worden.
Nathaniël Bovin
“Linkse ratten, we hebbenjullie op de matten”
DanswordingHet pompt door de boxen
de grondmijn benenmijn hart
mijn bloed.
Wanneer je dans wordt, beweeg jeniet meer:
het gaat om je, als de zee als haarlichaam, dat van de schone
glimlachend apart staande hoogstefemere
sirene. Zij die in avondlicht baadt.
Domweg spring ik als van eenhooikar tweehonderd jaar geleden.Nu als dan wiekt mijn hart op met
de vogels.
Ben
Zo kabbelt de dag weerwat voort
Het enige wat ze me achterlieten: de krantWaar overigens de rubriek sport uit isgestolenZodat ik achterblijf met oorlog in een verlandHoe is het toch ooit zover kunnen komen
Een kopje koffie zal de gemoederen welbedarenMaar alle overschot in hun thermossengegotenGelukkig nog één koffiekoek kunnenvrijwarenWaar ik tevens helemaal niet heb vangenoten
Refr:En zo mijn vriend: kabbelt de dag tochweer wat voortHetzelfde ochtendritueel, al is het reedsmiddagEn zo doe ik alsof ik van haar nooit hebgehoordOmdat ik weet dat een man nooit huilenmag.
Pieter Jan Van Pevenage
De Moeial5 November 2007
Bei uns in AmerikaPart deux
E en nietsvermoedende VUB-student dieper ongeluk in Stony Brook, Long Island,belandt, zou op eerste impressies afgaand
makkelijk de universiteit daar kunnen aanzienvoor zijn eigen Alma Mater. “Niet weer delelijkheid”, dacht ik dan ook terwijl ik met teweinig bagage bij het station stond. De gelijkenisis deels te wijten aan het feit dat beideuniversiteiten rond eenzelfde tijdstip (tussen devijftiger en zestiger jaren) gesticht zijn. DochStony Brook heeft geleidelijk aan meer geldgekregen, wat hier resulteert in mooiere enmodernere gebouwen dan –zelfs- het subliemegebouw D.
Omdat bepaalde ethische standaarden gebiedendat ik het moeilijk altijd over mijzelf kan hebben(mijn e-mail correspondenten krijgen daar de
volle dosis van), zal ik in deze “Bei uns” eenoverzicht proberen te geven van het algemene“leven” op Stony Brook. Zo hebben jullie eenidee, en kan ik de volgende delen van deze columnrustig vullen met mezelf.
Zoals gezegd is Stony Brook University gestichttussen vijftig en zestig. Meer bepaald werd in1957 een opleidingscentrum voor leerkrachtensecundair opgericht tussen de Long Islandsewouden. Wegens al te koude oorlogen en dat soortzaken breidde dit minuscuul instituutje echter sneluit tot een volwaardig onderzoekscentrum.Wetenschap werd de focus, want de Russengingen komen. Met lasers. Het kind van deAmerikaanse regering rebelleerde echter al vlugtegen haar broodheren, of eerder, haarstudentengemeenschap deed dat. Massaal gebruikvan allerlei substanties leverde een grootschaligedrugraid en de bijnaam “Stoner Brook” op. Inrecente jaren is de universiteit steeds grotergeworden, zowel qua schaal (zo’n 22.000studenten), qua fondsen (steeds meer privé-investeringen) als qua infrastructuur (driedeeltjesversnellers. Drie, ja). Vooral de tweedeontwikkeling dreigt er voor te zorgen dat SBUbinnenkort een privé universiteit zal worden, metalle financiële gevolgen van dien voor haarstudenten. De huidige rector is, als ik mijncollega’s van de Stony Brook Press mag geloven,alvast een op geld beluste tiran. Zichtbaar gevolgdaarvan is dat er gewoonweg teveel mensenwonen en studeren hier.
Wat me bij de woonomstandigheden brengt. Netals op de VUB bevinden zich er een hoop kotenop de campus. In de zogenaamde dormitories hebje bijna zeker een roommate, en is sociale omgangnogal verplicht als je wil overleven. Integenstelling tot in België, functioneren die“dorms” hier als bijna geheel zelfstandigestructuren, met eigen restaurants enwasfaciliteiten. Ze worden bewoond door“undergrads”, voor “graduate students” liggen dezaken anders. Een woordje over het verschil: hiergeldt een veel groter onderscheid tussen eenbacherlordiploma en een master. Dat eerste geldtals helemaal volwaardig, het duurt dan ook vaakvier jaar voor je het hebt. Dus als MA student benje echt een uitzondering, hoor je meer bij detoegewijde doctoraatstudenten dan bij dealgemenere studentengemeenschap. Zoiets druktmen ook geografisch uit: de prijzigere woonstenvan graduates liggen verder verwijderd van decampus dan die van de undergrads.
Ikzelf woon met drie Chinezen, tweeIndiërs en een verdwaalde Amerikaan in eencomplex dat “Chapin” heet. De muren zijn vanveredeld karton en de dienstverlening is zoek. DeNieuwelaan voor die afgebroken werd dus. Je kan
betere woonsten krijgen hoor, veel beter. Maardaar dok je veel geld voor: dit is zowat de duursterandstandgrond ter wereld. New York City lonktop twee uur, en dat is reden genoeg voor dezeuniversiteit om tot $850 per maand te vragen vooreen studentenwoonst. En dan ga je nog niet buitende campus.
Dat laatste is echter wel aan te raden als je eenbelonend sociaal leven wilt leiden. Of andersgezegd: af en toe toch ietwat leuks wil doen.
SBU’s campus staat bekend als een van de saaistecampussen in de VS, en hoewel dat overdrevenis, voel je dat. Sociale activiteit centreert zich rondhet zogenaamde “Student Activities Center” (kort:SAC). Beeld je het meest kitscherige interieurmogelijk in, en je komt waarschijnlijk in de buurt.In de lobby van het SAC hangen vijf fresco’s vanbontgekleurde wielrenners. Af en toe doet mende wielen eens draaien. Dat, in een beeld, vatStony Brook als sociale gelegenheid samen.
De enige keer dat ik naar een feestje inhet SAC ben geweest, was onmiddellijk de laatste.Na op vertoon van mijn studentenkaart een tickette kunnen bemachtigen, trok ik rond twaalf uur ’snachts naar de feestzaal. Ik vond dat een redelijkuur om te beginnen, vooral omdat ik gelezen haddat het bewuste feestje maar mocht duren tot drieuur. Toen ik bij de ingang kwam, wachtte mij eeneerste verrassing: een metaaldetector en vijfkleerkasten (de gorillavariant, niet de meubelen).Eens gecontroleerd was dat ik geen raketwerperbij me had, kon ik eindelijk de zaal binnen. Hetwas het meest deprimerende, absurde gezicht datik tijdens mijn hele verblijf hier mogen ervarenheb: vijf meisjes probeerden te dansen op muziekdie zo ongelofelijk slecht was dat ik na vijfseconden rond mijn as draaide en naar buitenstormde. Daar vertelde een meisje me dat demeeste mensen slechts een uur later verwachtwerden. Terwijl ik met haar mijn smart over desituatie deelde, sprong er plots een kaalgeschorensecuritytrol voor me. Of ik het niet kon laten vande gang te blokkeren, mensen zouden misschienwel kunnen stikken. Dit in een vrijwel legecorridor. Hij bleek een man van het toegeknepen-ogen-type, voortdurend op de hoede voorcatastrofes in de vorm van plots verschijnendemenigtes, bolbliksems en knipmessen. Het waseen vroegtijdig einde van de avond voor me.
Die ervaring verdrinken met een pint kan moeilijkzijn: op campus is er slechts een plaats waar jebier kan krijgen, niet eens getapt. En jammergenoeg is het “University Café” niet gewaagd aanhet KK: de optredens zijn beschamend slecht, envaak zijn er zeer weinig klanten. Geen wonderdus, dat ik en mijn internationale drinkvriendenal snel besloten van naar de nabije, off-campus,drinkgelegenheden te trekken. Daar wel Weib,Wein und Gesang, bij halve liters die deAmerikaanse reputatie van smakeloos bier tenietdoen: lokale New Yorkse brouwerijtjes makenverdomd lekker, pittig spul dat niet lachwekkendduur is. Wat een avondje leverdestructie duurmaakt zijn de fooien: overal waar je hier ietsbestelt, wordt er minstens 15% fooi verwacht. Opcafé loopt dat al snel op, zelfs al liggen dedrankprijzen hier niet echt substantieel hoger dan
in België.Wie hier rookt, is nog slechter af dan de
drinkers: SBU verbiedt roken op kamers en ingebouwen. Op de kamers ja. Dat er geen algemeenrookverbod (niet roken op de hele campus) heersthier, is alleen maar dankzij het dienstpersoneel:Mexicanen roken al eens graag een sigaret tijdenshun pauze. Want dat is de realiteit hier: al hetdienstpersoneel komt uit het zuiden, en kentnauwelijks Engels.
Ondanks alle grieven is het hier goed toeven. Eenbelangrijke factor daarin is de nabijheid van NewYork City. Op twee uur ben je daar, en dé Stad ishet geld dat je aan haar besteedt altijd waard. Datis dan ook wat veel mensen die hier wonen doenin het weekend. Want dan is SBU helemaaluitgestorven. Het schept wel een band tussen demensen die hier blijven, die geen ander thuis inde VS hebben dan dit. Je vecht voor je amusement,en alles dat je wint is des te heerlijker omdat hetverdiend is.
Het enige echte evenement dat de universiteit zelforganiseert in het weekend, zijn desportwedstrijden. Uiteraard is de belangrijkstedaarvan American football, een sport die veeloverdreven mannelijkheid en zweterigeworstelkampen oproept. Gelukkig zijn daar decheerleaders en de Stony Brook Marching band,wiens repertoire uit drie oneindig veel herhaalderiedeltjes bestaat. De belangrijkste daarvan is hetStony Brook Universiteitslied, waarvan het refreinbestaat uit een driemaal geschreeuwde trisyllabe:“Go, Fight, Win”. Take that, “Lied van GeenTaal”.
In de films zie je vaak dat de Amerikaan eet tijdenszo’n sportwedstrijd. Ik kan het niet aanraden: zelfseen afschuwelijk slechte koffie kost vijf dollartijdens zo’n evenement. Slechte, smakeloze koffievind je hier quasi overal, cafeïne lijkt een soortcompensatie voor het gebrek aan anderestimulatiemiddelen. Je drinkt je koffie uit een -altijd oversized - papieren beker met eenplastieken deksel. Dat zou je drank warm moetenhouden, maar zendt al te vaak hete koffie richtingverhemelte. Smakeloos, hels. Probeer zeker nietde varianten op “normale” koffie die men hierkent: vanille, kaneel en hazelnootkoffie zijn zomogelijk nog walgelijker. En, nogmaals, als je jemaagwelzijn op prijs stelt, stap nooit eenStarbucks binnen.
Naast al die flauwheid staat de zoetheid van alleshier. In de vorige “Bei uns” had ik het reeds overde constante suikergeur. Nu ruik ik die niet meer(gewenning waarschijnlijk), maar vast staat datalles hier een stuk zoeter is dan Europa. Hetrondwaggelende resultaat zijn de kuddeswanstaltig dikke mensen alhier. Gelukkig geldtdat niet voor de meeste studenten, integendeelzelfs. Er loopt hier genoeg schoon volk rond, heelonthullend gekleed in de huidige schijnbaaroneindige Indian Summer. Van zoetheid kan jedan ook naar het andere extreme gaan: op jevoeding letten is hier zeer gemakkelijk, doorverpakkingen die werkelijk àlles weergeven. Hetheeft wel zijn prijs: wat vers is, is prijzig. Wat vet
is, spotgoedkoop.
Omdat het bon ton is een beschouwend stuk af tesluiten met een nog algemenere beschouwing,ziehier wat karakteriseringen van de “typischeAmerikaan”: vaak is men oppervlakkig, een clichédat jammer genoeg voor velen hier geldt.“HiHowareya?” betekent nooit dat ze geven omhoe het met je gaat. Het is gewoon iets dat zezeggen. Doch babbelen doen ze vaak enuitgebreid: hele privélevens kunnen de revuepasseren al sprekend met personen die je eenkwartier daarvoor niet kende. Europa isbeschaafd, exotisch, helemaal anders enbewonderd. België ligt in Frankrijk doch menspreekt Belgisch. Twee wereldoorlogen zijn eenabsurd idee en in 1830 waren de slaven al langvrij. Kennis vergezelt spraakzaamheid zelden.
Men lacht hier vaak en graag, en met zowat alles.De humor is vaak van het onderbroekentype: zois het plafond van het Stony Brook Press-lokaalveredeld met een opgeblazen ballon waaropcondooms geplakt zijn. Het ding heet de“Cocktopus” en valt af en toe op iemand tijdensredactievergaderingen. Het is eens wat anders.Ook sociaal: je moet echt geen moeite doen om
iemand te leren kennen. Mensen stappenonmiddellijk op je af en beginnen honderduit eenconversatie. Die kunnen zoals gezegd wel evenduren. Ga dus een theetje halen, men traint je inZen.
Ben
De Moeial is een correspondent in het verre NewYork rijker. Naast het halen van een academischefrisse Neus aan de Stony Brooke State University,brengt Ben vanaf nu in zijn maandelijkse columnuitvoerig verslag uit over het wel en wee van eeneenzame Belg in den vreemde. Ben blogtnatuurlijk ook nog. Ja. Maar dan enkel voorinsiders. Bad luck fool! Go Fight Win!
Atlajala / deBijgedachte
e lijkt zo ver weg, witte man. Zwervenddoor je ruimte koester je de illusie jezelfte kennen door het observeren van je
gezichtstrekken in versplinterde spiegels. Metgekruip en gekreun bedek je de donkere vloervan de tijd die in je zit, koortsachtig de hemelenaftastend met rode ogen, gehuld in zwart.
Je lijkt zo ver, witte man. Ziedend van woedeverscheur je je polsen telkens weer met je rottegebit. Je hoest, je tuft en rochelt je eigen longenuit je uitgeteerde lijf – enige bezit. Opgedroogdebloedplekken markeren de pijn, zo echt of zovals als zand, dat door perplexe vingers vloeit.Je wacht.
Je lijkt, witte man, de wanhoop nabij, tevergeefszoekend naar een ziel die het consumeren waardis. Littekens der éénzaamheid helen niet enzullen ook nooit. De stilte drukt, na je gebrul,enkel nog harder. Je klimt, bezeten, naarongekende ijlte. En daar merk je, van alle krachtbestolen, dat je alleen maar dieper zakt.
[meToiKos]
Take that, “Liedvan Geen Taal”.
J
“Wat een avondjeleverdestructie duurmaakt zijn de fooien”
De Moeial6 November 2007
The Boss en zijn Consiglieres spugen er op losEen recensie van Springsteens Magic
et is vragen om moeilijkheden eigenwerk de titel Magic mee te geven. Latenwe er dan ook snel duidelijk over zijn;
de nieuwste cd van Bruce Springsteen is geenmagie. Het is wel de meest diepgravende enlugubere plaat die ooit van zijn hand isverschenen, een duidelijk vervolg op de albi TheRising (2002) en Devils and Dust (2005) waarinrespectievelijk de aanslagen van 11 september ende oorlog in Irak centraal staan. Met Magicvervolledigt Springsteen (1949) zijn drieluik overhet post-9/11 tijdperk, ditmaal met de nadruk opde effecten die de aanslagen zes jaar na datohebben op het dagelijkse leven van ‘average Joe’.
Achter de titel van Springsteens laatsteplaat zit meer diepgang dan een eerste blik doetvermoeden. Het woord is een indirecte steek naarde politici van vandaag de dag. In het titelnummersomt the boss namelijk verschillende vormen van‘magie’ op: “I got a coin in my palm / I can makeit disappear / I got a card up my sleeve / Name itand I’ll pull it out your ear/ I got a rabbit in myhat / If you want to come and see”. Dit is geenmagie, dit zijn goedkope circuskunstjes. Dezelfdetrucjes die, aldus Springsteen, worden aangewenddoor de huidige Amerikaanse regering bij het inde luren leggen van haar bevolking. Zoals dezanger zelf Magic introduceert bij een van zijneerste optredens (6 oktober, Philadelphia): “It’skind about how we live in this Orwellian world,where anything that’s true can be made to seemas a lie and lies can be seem to be made true. Soit’s really not about magic, it’s about tricks.”
Politiek en muziek, het blijft het eeuwigevuur en water. Hoewel Springsteen al sinds zijneerste plaat maatschappelijke thema’s bezingt, isdeze politieke kritiek nieuw. Zo expliciet als onderandere Neil ‘Let’s Impeach the President’ Youngin zijn Living with War zijn stelling bekendmaakt,zal hij nooit zijn. Wel is hij sinds 11 septembermeer politiek begaan dan hij ooit is geweest. Naareigen zeggen voelde hij de morele verplichtingop hem drukken toen een taxichauffeur hemwanhopig aanklampte met “Bruce, we need you,man”. In 2004 participeerde hij al in de Vote forChange-campagne waarin werd opgeroepen tegenGeorge W. Bush (en dus voor John F. Kerry) testemmen.
Ook een van de twaalf nummers dieMagic rijk is, ontleende ‘the man who saved rock-’n-roll’ aan een uitspraak van de verliezendepresidentskandidaat van de democraten: Last toDie. Kerry sprak de volgende zinnen in eenberoemd geworden speech die hij, toen een jaarterug uit Viëtnam, op 23 april 1971 hield: ‘Weare asking Americans to think about that becausehow do you ask a man to be the last man to die inVietnam? How do you ask a man to be the lastman to die for a mistake?’ In het nummer steltSpringsteen de telkens terugkerende retorischevraag wie er nu eigenlijk de gevolgen van eenbegonnen oorlog ondervinden. In de verte hoorje een antwoord van het slagveld: ‘We don’tmeasure the blood we’ve drawn anymore / Wejust stack the bodies outside the door’.
Vrijwel elk nummer is doorspekt vanmaatschappijkritiek en politieke statements.Opvallend was dan ook de uitspraak van managerJon Landau dat Magic geen politieke plaat zouworden. Waarschijnlijk bevreesd dat de muziekondergesneeuwd zou raken in een eventueel debatover de politieke voorkeuren van Springsteen,probeerde Landau Magic te verkopen alsouderwetse rockplaat in de lijn van Darkness onthe Edge of Town (1978). Wellicht geen slechtegedachte gezien de overtrokken reacties opbeladen songs van andere grote namen; A BiggerBang (2005) van de Rolling Stones werdbijvoorbeeld al snel veroordeeld wegens hetcontroversiële –en overigens tamelijk zwakke–Sweet Neo-Con, track 13 van de cd.
Nog voor de officiële presentatie van Magic op 2oktober begon Bruce zijn tour met de E-StreetBand. Waar Springsteen zich op zijn album nogin bedekte of enigszins cryptische termenverschuilt (begrippen als ‘president’, ‘Bush’ ofzelfs ‘war’ komen in het geheel niet voor), laatthe boss er tijdens zijn liveoptreden geenonduidelijkheid over bestaan; de afgelopen 6 jaarwaren een regelrechte achteruitgang voor derechten der Amerikanen. En er is niemand die ertegen ingaat. Zo krijgt Living in the Future devolgende introductie mee (9 oktober, Rutherford– New Jersey): ‘This song is not about the future,
it’s about what’s happening now! All the thingswe love about America; cheeseburgers, hotdogsat the Jersey shore (groot applaus), the Bill ofRights (minder applaus)… Now we have to addto that picture; renditions, illegal wiretapping, nohabeas corpus, rolling back the civil liberties,attacks on the constitution. So we plan to dosomething about it right now!’ TijdensSpringsteens televisieoptreden bij NBC’s TodayShow (28 september, New York – om half negen‘s ochtends) voegt hij daar, met een valse glimlach(waardoor zijn onderbeet nog indringender wordt)aan toe: ‘I know it’s early, but it’s late.’
In een interview met Rolling Stone, dieaan Magic de hoogste beoordeling van 5 sterrentoebedeelde, verklaart Springsteen dat hij het alseen der taken van een muzikant ziet om een‘alternatieve bron van informatie’ te zijn. Wat datbetreft speelt het in zijn voordeel dat er zijnoprechtheid gevrijwaard is van de schijnheiligheidvan Bono of de bij wijlen zeerbelerende preken van NeilYoung. De teksten op Spring-steens plaat hebben zo goed alszonder uitzondering eenpolitieke boodschap, maar zeworden even elegant als ruwgeabsorbeerd in de muziek vande begeleidende E-street Band.De ESB is overigens zo goed alsde enige band in de recentepopgeschiedenis die sinds zijnoprichting geen leden heeftverloren aan drugs, alcohol,Yoko’s of vliegtuigrampen.Daarom was de klap des tegroter toen op 30 juli 2007 TerryMagovern, 23 jaar lang depersoonlijke assistent vanBruce, overleed aan kanker. Terere van hem werd in allerijl hetmooie maar in herhaling vallende Terry’s Songopgenomen. Dit nummer is de afsluiter van Magic,al staat het niet op alle uitgaven van de plaat.
Zodat u zelf ook nog wat te ontdekken heeft bijhet beluisteren van Magic, laten we de politiekevertellingen voor wat ze zijn en gaan we in op demuzikale aspecten. Belangrijk om te weten is datde E-street Band tijdens de opnamesessies zeldenin volledigheid is samengekomen. En nu is juistde wisselwerking en gerichte improvisatie van degroep uit New Jersey de kracht die ze ver bovenhet niveau van de middelmatigheid uitbrengt. Eenduidelijk staaltje van het geheel dat meer is dande som der delen. Enkel bij de saxofoonsolo’s vanClerence wilde Bruce hoe dan ook aanwezig zijn.Bij het beluisteren van de ruwe en uitgebreidestudio-opnames die de E-street Band bij vorigeplaten (die van Magic zijn nog nietbovengeborreld en het is nog maar de vraag ofdat ooit zal gebeuren) hebben doorstaan, valtdirect op hoe er gedurende hun samenzijngeschoven wordt met akkoorden, instrumenten encomposities. Zelfs delen van teksten verschuiventijdens het spelen van het ene naar het anderenummer! Zo is het onwaarschijnlijk de evolutiete horen die Born in the USA ondergaat op de tienakoestische versies van de bootleg Fist Full ofDollars. Even interessant is de eerste versie vanIndependece Day, twee jaar voordat het nummerofficieel uitkwam op The River.
Het nummer dat in mijn ogen boven de restuitsteekt is Long Walk Home, track 10 van Magic.Alweer een nummer over ‘the destruction of thebasic principles of democracy going on in theStates’, aldus Springsteen (11 november 2006,Londen). Springsteen beschrijft in korte zinneneen man die op een dag om zich heen kijkt enniemand meer herkent; iedereen lijkt veranderd,terwijl de maan en de rechtsgebouw er tochhetzelfde uitzien. Long Walk Home zit bovendienritmisch zeer sterk in elkaar. Het refrein doet zelfsdenken aan het onovertroffen Candy’s Room(1978), waar zang en begeleiding treiterigasynchroon lopen en zodoende een snelheidveroorzaken die je in spanning blijft houden overde afloop –zelfs na het nummer meer dan 20 keerte hebben gehoord.
Long Walk Home was voordat de plaatuitkwam al een keer eerder gespeeld door Bruce,zonder de ESB weliswaar. Op de Seeger SessionTour (2006), een tournee waar Springsteen metbijna louter klassiek Amerikaanse volksliedjes inde stijl van folkzanger Pete Seeger (1919) optrad.
Slechts op één concert van die tour voegde hijdaar zijn nieuwe compositie aan toe; op 11november 2006 in Londen. In deze live-uitvoeringvan Long Walk Home speelt Bruce met enkelakoestische instrumenten -een vanzelfsprekend-heid aangezien Pete Seeger bij een optreden waarBob Dylan overging op elektrische gitaren, uitprotest met een bijl op de draden begon in tehakken… Opvallend is dat Springsteen die avondin Londen nog een extra couplet zingt dat de plaatniet heeft gehaald, maar dat wel de moeite vanhet citeren waard is: ‘Now the water is risinground the corner / There’s a fire burning out ofcontrol / There’s a hurricane on Main Street / I’vegot murder in my soul’. Waarom is besloten is ditcouplet weg te laten van de definitieve versie ismij niet bekend. De regels zijn evenwel eenverwijzing naar orkaan Katrina die jazzstad NewOrleans in 2005 trof.Sinds het begin van de Magic-tour in september
2007 zijn negen van detwaalf nummers livegespeeld. De setlistbegint doorgaans metRadio Nowhere enbestaat verder uit eenmix van bekendeklassiekers en nieuwspul. Als encoresworden de onver-mijdelijke Born to Run,Dancing in the Dark enBadlands helaas keerop keer bovengehaald.De ooit onvermoeibareSpringsteen (hij is eenvan de weinigeartiesten van wieliveoptredens niet opeen dubbel-cd pasten)maakt aan het einde
van zijn concerten een wat uit-gebluste indruk enbij de hits lijkt het soms dat het publiek meer zingtdan the boss zelf. Verder blijken de Magic-tracksLiving in the Future en Radio Nowhere het zeergoed te doen op het podium, terwijl Devil’s Arcadeen Your Own Worst Enemy juist tenenkrommendtraag en moeizaam doodslaan tegen de muren vande immense concertzalen.
De E-street Band is wel nog steeds ongelooflijkin vorm. Met name drummer Max Weinberg toontweer eens een van de beste ritmebepalers terwereld te zijn. Saxofonist Clerence Clemonsblaast op de nieuwe nummers nog wel eens naastde juiste noot, maar zijn een-tweetjes metSpringsteen compenseren dat volledig. Op degitaren is Steven ‘Sopranos’ Van Zandt alsvanouds; zijn uitdossing neemt dan wel absurdevormen aan (bandana, zonnebril en laarzen vankrokodillenleer), het zien van the boss en zijnconsigliere broederlijk schreeuwend in dezelfdemicrofoon is van onbetaalbare en zeldzameauthenticiteit. Ook Patti Scialfa, sinds 1984 lidvan de ESB en sinds 1991 getrouwd metSpringsteen, is weer van de partij. Tijdens hetconcert op 6 oktober werd zelfs een nummer vanhaar hand gespeeld, in duet met haar man. Samenzongen ze Town Called Heartbreak van Scialfa’snieuwe plaat Play It as It Lays (2007).
Bruce is tijdens zijn concerten, zoalsgezegd, als vertrouwd –zij het dan dat hij afslaptnaar het einde. Hij vertelt anekdotes, zweept hetpubliek als vanzelf op en zingt zo dicht bij demicrofoon dat je bij elke ‘s’-klank spettersspeeksel hoort spetteren; vooral de zin ‘The sunsets in flames as the city burns’ van Last to Die isdaarom alles behalve een genot voor deconcertganger.
Het meest zorgeloze nummer van Magic is zondertwijfel Girls in Their Summer Clothes, dat watbetreft het thema niet had misstaan op een van deeerste platen van Springsteen. Geliefden bij dezee, avonden in New Jersey…u heeft het allemaalal dertig jaar eerder gehoord. Het lijkt bij ditnummer ook dat Bruce weinig moeite heeftgedaan bij het schrijven van de tekst; het herbergtdan ook een onspringsteeniaans simplistischezinsnede: ‘Love’s a fool’s dance / And I ain’t gotmuch sense, but I still got my feet.’ Op eengegeven moment krijg je bij Girls in TheirSummer Clothes zelfs het gevoel dat Springsteenniet verder heeft gekeken dan zijn eigendiscografie om lukraak zinnen samen te stellen;‘Frankie’s diner, an old friend on the edge of
town’, waarin twee titels aanwezig zijn (Frankieen Darkness on the Edge of Town). Direct moestik denken aan een nummer van de TravelingWilburys, een voormalige superband bestaandeuit Bob Dylan, George Harrison, Roy Orbison,Jeff Lynne en Tom Petty. Op hun Volume 1 (1988,vlak voor de dood van Orbison) staat Tweeter andthe Monkey Man dat het midden houdt tussen eeneerbetoon aan en een persiflage op Bruce Spring-steen. In dit nummer bezingt Dylan een verhaalover een transseksuele drugsdealer in New Jerseydat bol staat van de zinnen die zo uit de pen vanSpringsteen hadden kunnen komen. Bovendienbevat het niet minder dan 10 verwijzingen naartitels van the boss. Een voorbeeld uit het nummer:‘She made secret calls to the Monkey Man from‘a mansion on the hill’ / It was out on ‘ThunderRoad’, Tweeter at the wheel’.
Van de lelijkste lyric gaan we naar eender mooiere, te vinden in Living in the Future.Deze luidt: My faith’s been torn asunder, tell meis that rollin’ thunder / Or just the sinking soundof something righteous going under?’ Eerder hebik al de introductie die Springsteen meegeeft aandit nummer aangehaald en verder spreek de titelvoor zich; we blijven onszelf wijsmaken dat hetzo’n vaart niet loopt met het ten ondergaan vanonze rechten, terwijl het onder onze ogen gebeurt.Ook de op Living in the Future volgende trackYour Own Worst Enemy is, hoewel live mindergeschikt, een klein juweeltje met een mooie intro.Wel zit er in Your Own Worst Enenmy een kerkbeldie meer dan je keel uitkomst als je het meer danvier keer hebt beluisterd. Maar dat durven bellenwel vaker, dunkt me. Verder is Radio Nowhereeen goede rockende single, met idem videoclip –ondanks Bruce’s mening dat hij van ‘pre-videoclip-generatie’ is.
Een laatste nummer dat ik wil aanhalenis Gypsy Biker. Het gaat over een soldaat dieterugkeert van het front, in een doodskist wel teverstaan; ‘Now all that remains / Is my love foryou brother / Lying still and unchanged’. GypseBiker is een duidelijke verwijzing naar Shut outthe Light (1984) dat verscheen als B-kant bij Bornin the USA. Er is zelfs een volledige zin dieSpringsteen zo goed als herhaalt na meer dan 20jaar. Vergelijk maar: ‘Bobby pulled his Ford outof the garage and they polished up the chrome’(SotL) en: ‘We pulled our cycle out of the garageand polished up the chrome’ (GB). Het enigeverschil is dat de soldaat van 2007 dood is en datdie uit 1984 levend is thuisgekomen, weliswaarvolledig in de war en als een vreemde in eigenhuis. Het is een ander einde op hetzelfde verhaald:de oorlog. Het zal dus ook geen gebrek aaninspiratie zijn geweest waarom Springsteenteruggreep op deze zin; het toont aan dat het nogaltijd hetzelfde is –geen Vote for Change kon daariets aan veranderen.
Overigens is Shut out the Light eeneerbetoon aan Ron Kovic, vredesactivist enschrijver van het verfilmde boek Born on the 4thof July. Springsteen vertelde ooit tijdens eenconcert in 1985 (op bootlegdvd uitgebracht alsBreathless in Paris) dat hij tijdens een tourneedit boek aan het lezen was. ’s Avonds liep hij uitzijn motel en zette hij zich al lezend op eenbankje. Verderop zat een man in een rolstoel;langzaam kwam hij nader en zei tegen Bruce:‘Man, I wrote that book’. Springsteen en Kovicraakten aan de praat en eerstgenoemde beslootde schrijver te eren met een nummer; hij schreefhet prachtige Shut out the Light.
De komende maanden trekt Bruce met zijn E-street Band door de VS en Europa. Op 12december doen ze België aan; het AntwerpseSportpaleis is de locatie. Ongetwijfeld zullencritici het voor de hand liggende argumentbovenhalen dat ze te oud zijn. Zonder twijfel zijnze ook oud; het punt is nu juist dat Sprinsteen ende zijnen dat weten. En ze gebruiken het in hunvoordeel. Zou Springsteen geprobeerd hebbeneen jeugdige plaat à la Greetings from AsburyPark (1973) te maken, dan zou hij al direct doorde mand vallen. The boss heeft zich er echter optoegelegd een sterke politieke plaat te maken, ietsdat nooit was gelukt zonder zijn voorpopbegrippen bejaarde leeftijd. Springsteen hadgeen keus; en ook al probeert manager Landaude plaat te verkopen als een ouderwetse rockplaat,Bruce zegt het al: ‘Trust none of what you hear /And less of what you see’.
Daniël van der Meer-voor mijn lieve vriendin
H
De Moeial7 November 2007
Cultuuragenda novemberMuziek
1 nov: Ben Prischi Trio (jazz) @ Sounds JazzClub1 nov : You’niversity @ You1 nov: Marc Sperber Trio @ The Music Village2 nov: Arcade Fire @ Vorst Nationaal2 nov: Thorsten Goods Quartet (jazz) @ TheMusic Village3 nov: Mitridate, re di Ponto (opera) @ De Munt3 nov: Ambre + Phil Abraham (jazz): The musicof Chet Baker @ The Music Village3 nov: The Strange death of liberal England @Bota4 nov: Los Campesinos! (uk) @ Bota (alternative,Indie, Pop)4 nov: New Young Pony Club (uk) @ Bota4 nov: Blood red shoes (uk) @ BotaTIP! Voor al wie groepen als The Rapture, TheBlack Keys en The White Stripes wel weet tesmaken4 nov: Balkan Beat Box @ AB5 nov: Lais (folk) @ AB6 nov: Buena vista social club @ AB6 nov: Mitridate, re di Ponto (opera) @ De Munt6 nov: Jill’z Jazz Combo ( jazz)@ The MusicVillage7 nov: Harry Tavitian- Anatoly Vapirov Duo (jazzuit Roemenië) @ The Music Village8 nov: Al And The Black Cats @ KK8 nov: Mitridate, re di Ponto (opera) @ De Munt8 nov: Dan whieldon Trio “Whackabas” (jazz)@ The Music Village9 nov: You say party ! We say Die ! @ bota10 nov: Toys for Boys label night @ The Fuse11 nov: Mitridate, re di Ponto (opera) @ De Munt12 nov: The national @ AB13 nov: Mika @ Vorst Nationaal14 nov: The Aggrolites (ska & reggae) @ AB
14 nov: Brad Mehldau trio (jazz) @ AB14 nov: Gogol Bordello @ ABGogol Bordello is een mix van Oost-Europesevolkmuziek, gecombineerd met ska, punk, rap,flamenco, roots reggae en dub.14 nov: Trio Cachai (jazz) @ The Music Village15 nov: A tribute to James Brown (soul) @ TheMusic Village16 nov: The Wombats @ BotaniqueTIP! progressieve rock met een experimenteel,scherp randje16 nov: Rufus Wainwright @ Koninklijk Circus17 nov: Absynthe minded @ AB17 nov: Electric room @ The Fuse18 nov: Kanye West @ Vorst Nationaal19/21 nov: Roisin Murphy @ AB22 nov: Delavega @ ABDelavega heeft eerder al de Focus Troffeegewonnen op de ZAMU-awards 2006 en biedt eendiverse muzikaal aanbod van dub, noise, (nu) jazz,funk , soul en prangende rock.22 nov: Rihanna @ Vorst Nationaal24 nov: The New Pornographers @ Bota25 nov: And Also The Trees @ Bota25 nov: Nancy Elizabeth @ BotaTIP! Rustgevende akoestische muziek, denk:Joanna Newsome25 nov: Joseph Arthur @ Bota26 nov: Sioen @ AB27/28 nov: Avis de tempête (opera) @ Kaaitheater28 nov: Superbus (rock) @ AB28 nov: FADO and TANGO @ The Music Village28 nov: Hey Hey My My @ Bota29 nov: Kill The Young @ Bota
Theater
1/2/3 nov: Koning Lear @ KVS1/2/3/4 nov : Liberté, Egalité, Seksualité @ KVS
Een ode aan de vrijheid is deze one-man-showvan Sam Touzani waarin hij God en zichzelfinterviewt. Een bijtend stuk over vrijheid,gelijkheid en identiteit20 nov: “Disco Pigs” @ Paleis voor SchoneKunstenTIP! Theater op de middag brengt tijdens demiddagpauze markante voorstellingen naar Bxl.Voor een luttele 5 euro gaat u elke dinsdagmiddagnaar toneel!
Tentoonstelling
Vanaf 20 nov: Chris van Burght - “Bride ofPalestine” @ KVSVanaf 17 nov: Boris Ljugov – “Passion” @ KKVanaf 6 nov: “Melting Ice” @ Paleis voorSchone KunstenTip! 40 kunstenaars vragen u aandacht voor deopwarming van de aarde
Dans
7/9/10/20/21 nov: V.- Nightmares (dans) @KaaitheaterV in de titel staat voor Vivaldi. De vier jaarge-tijden van Vivaldi zijn vandaag de dag uitgegroeidtot muzikaal belang. In het Kaaitheater wordenvoor het eerst door choreograaf Thierry smits enzijn Compagnie Thor de 4 apart gecreëerde delenop één avond samengebracht15/16/17 nov: Sister (dans): Vincent Dunoyer &Rosas (Brussels)15/16 nov: Visitations (dans): Julia Cima (Paris)@ Kaaitheater29/30 nov: God exists, the Mother is present, butthey no longer care (dans): Impure Company /Hooman Sharifi (Oslo) @ Kaaitheater5/8/10/12 dec : « Patchagonia » - Les Ballets C.
de la B. @ Théâtre les TanneursTIP ! Dit dansgezelschap onder leiding van AlainPlatel is reeds sinds enkele jaren een gevestigdenaam. Een aanrader voor al wie zich graag laatverwonderen. Hun totaalspektakels vanmuziek,dans en performance, zinderen vaak nogenkele dagen na! Patchagonia is de eerste creatievan choreografe Lisi Estaràs (sinds 1997 danseresbij Alain Platel). Een voorstelling over dezoektocht naar geluk.
Events
2 tot 10 nov: Moussem Festival @ Paleis voorSchone Kunstenkunstenaars uit de Maghreblanden en deArabische Wereld2/3/4 nov: “Bach Academie” Paleis voor SchoneKunstenTIP! Niet te missen 3-daagse vol concerten,lezingen, film, workshops, open repetities enmasterclasses in het teken van grootmeester J.S.Bach!14 nov: Grote Ongeduld! 2007 @ Aula QTIP! Jaarlijks kortfilmfestival van de VUB metaanstormend Belgisch filmtalent19 nov: Film Yesterday (Darrel Roodt, 2004) @GC De markten20 nov: flamenco Night: Son del Sur @ PaleisVoor schone KunstenGala-avond met het beste wat flamenco onsmomenteel te bieden heeft22 nov: Lezing Joodse literatuur in Europa: Delaatste der rechtvaardigen @ GC De Markten22 nov: Lezing Een geschiedenis van honger:Delhaize29 nov: Humo’s Comedy Cup @ AB
Kristien Janssens & Doruntina Islamaj
ezus Christus, de meest bekendetimmerman ter wereld (en tevens Zoonvan God), was onlangs eindelijk nog ees
in ons land? De gelegenheid? Het verschijnenvan The Gospel According to Christ (in hetNederlands verschenen onder de titel JezusChristus en de Steen der Wijzen), waarin Jezusvoor het eerst met eigen woorden Zijnlevensverhaal vertelt. Wij kregen de gelegenheidHem een exclusief interview af te nemen, enkeleuren voor hij in een uitverkocht sportpaleis zouvoorlezen uit zijn nieuwe boek, alsvoorprogramma van Clouseau.
Euhm, hoe zal ik U best aanspreken, Jezus,Heilige Heer, Zoon van God of…Jezus van Nazareth: Maakt niet uit, Jezus, J-dog…het gaat niet om de aanspreking maar om hetrespect. Zolang er respect is, mag je mij zelfsgewoon “J.C.” noemen. Ik ben geen opvliegendpersoon: ik heb het nog niet meegemaakt dat eriemand mij een naam gaf die ik echt niet kunnenvond.
Jezus dan maar.Geweldig.
Oké, om te beginnen… iets wat veel mensenzich ongetwijfeld afvragen: wat moeten we nueigenlijk doen om in de hemel te geraken?Moeilijk te zeggen, er is niet echt één bepaaldemethode. Het hangt meer af van de manier waaropje sterft. Als je bijvoorbeeld door een demon tegrazen genomen wordt, kan je het wel vergeten.
Maar gaat dat niet volledig in tegen dechristelijke doctrine die zegt dat het je dadenzijn die bepalen of je naar de hemel gaat?Hmm… inderdaad. Ik weet het eigenlijk niet,man… het is een van de Grote Vragen.
Laten we het eens over Uw team hebben dan.Iedereen weet dat U zelden ergens heen gaatzonder Uw apostelen. Wat kan U ons over henvertellen?Verdorie ja, zonder hen zou ik echt verloren zijn,daar heb je geen idee van. Totaal verloren. Laatmij één ding heel duidelijk maken: ze doenallemaal hun eigen ding en dat Marcus, Mattheus,Johannes en Lucas alles opkribbelen , dat isgewoon omdat zij op dat vlak het productiefst zijn.Alles wat wij doen is alleen maar mogelijk doorde inspanningen van het hele team, laat daar geentwijfel over bestaan!
Ik ben blij dat U er zelf over begint, want hetalgemeen heersende idee is dat veel van deminder bekende apostelen -ik denk aanFilippus, Judas Taddëus, Ringo Starr...- hetpublieke leven zo veel mogelijk mijden. Kloptdat?Oh nee, absoluut niet, ze vinden hun bekendheidnet geweldig. Het is gewoon… iedereen heeft eenrol, begrijp je? En het grootste deel… (wikt zijnwoorden) Het belangrijkste is dat ze hun rollenbegrijpen. Bartholomeus weet dat hij nooit op eenuitvouwposter onder mijn crucifix zal komen tehangen. Dat begrijpt hij.Wanneer we terug tot levenkomen en terug over deaardbol zullen wandelen,dan is dát zijn beloning,begrijp je… dat is waar hijhet allemaal voor doet. Datis waar het apostel zijn échtom draait.
Het is toch mooi om te ziendat U de minder bekendeapostelen hier ook eenswat erkenning geeft.Kom kom, in elkehotelkamer is een lijst methun namen te vinden dus ikzou ze nu niet meteen‘vergeten helden’ noemen,maar kom. .
Oké. U had het daarnet over uw crucifix. Wehebben kunnen zien hoe u zich daar over heelde wereld mee verplaatst. Wat is de maximalesnelheid die u er al mee heeft weten te halen?Ooit zijn we eens van Moskou naar Lummengevlogen in iets minder dan veertig minuten.Onofficieel weliswaar.
Veertig minuten? Jezus Chris…! Oh, sorry.Geen verontschuldiging nodig, dat riep ik ooktoen ze mij de tijd meedeelden.
Wie heeft die crucifix eigenlijk gemaakt?Spreekt een onvertaalbare naam uit... Een vriendvan op een andere planeet die me nog een dienstmoest.
Wie is (probeert onvertaalbare naam uit tespreken) ?Je verdoet je tijd.
Ik moest toch eens proberen...
Er zijn vier tongoperaties nodig om alleen nogmaar de klinkers uit te spreken.
Maar goed, die vriend van een andere planeetdus… waarom moest die u nog een dienst?geïrriteerd Volgende vraag.
Oké… hoe komt het dat u vrienden hebt opandere planeten?Dat kan ik uitleggen: ik ben Jezus.
Dat begrijp ik, maar ik bedoel… als U Uwinvloed kuntu i t o e f e n e ndoorheen het geheleuniversum, waarombent U dan zogefixeerd op deaarde?Wel, het is niet omdatze mij ook kennen opandere planeten dat ikdaar telkens moetgaan helpen als zemet een of anderprobleem zitten… Ikheb nu al nauwelijksvrije tijd. Kijk, als jehet echt wil weten…ik heb ooit eens eenpaar van hun
ruimtereizigers terug van de aarde geholpen nadatze hier gecrasht waren.
Dus U bent op de hoogte van buitenaardseaanwezigheid op onze planeet?Ooooh jaaaa...
Kan U daar misschien een getal…Nee, ander onderwerp.
Ik begrijp Uw bezorgdheid, maar ik zou tochnog graag…Rolt met de ogen Jongen, ik ga dat hier echt nietallemaal aan uw neus hangen hoor. Jullie moetendie dingen zelf ontdekken. Ik zal alleen maarzeggen: blijf zoeken… en niet in het midden vande woestijn, daar zitten jullie volledig fout.Tijdverlies.
U impliceert dat Roswell…Hey! Volgende vraag, oké? Steekt wat ondertussenal minstens zijn vijfde sigaret moet zijn op.
Rookt U altijd zo veel?
Exclusief Interview met de MessiasBent u altijd zo’n zagevent?
Het viel mij gewoon op dat…Het heet “onsterfelijkheid”. Moet je ook eensproberen.
Touché.Een heeeeele nieuwe wereld…! Steekt zijnzevende sigaret op.
Goed, kunnen we het dan misschien nog evenover Satan hebben?Bahja, waarom niet.
U heeft al zeker honderden conflicten met Uwaartsvijand gehad, over heel de wereld. Hoezou U jullie relatie omschrijven?Wat voor een vraag is dat nu weer?
Wel, zou U zeggen dat er ergens een elementvan wederzijds respect is?Nee.
Echt niet? Ondanks het feit dat jullie door dejaren eindeloos gestreden hebben, enkel omtelkens weer op een gelijkspel te eindigen?Wat heeft dat er mee te maken?
Wel, ik denk dat het min of meer natuurlijk isdat aartsvijanden een zekere vorm van respectvoor mekaar hebben. Er zijn veel historischefiguren in de geschiedenis die als voorbeeldkunnen dienen.Ja, maar zij vochten niet tegen Satan he.
Dat is waar. Welke woorden zou U gebruikenom Satan te omschrijven?Doorzetter. Koppig. Klootzak. Mietje. Dom.
U weet toch dat Hij dit waarschijnlijk zallezen?Kan mij niets schelen. Laatste vraag.
Oké, misschien nog een laatste boodschap vooronze lezers…?Euhm… wees altijd jezelf. Stop de haat en…always look on the bright side of life.
Hey, komt dat niet uit…?Jezus knipoogt en verdwijnt in een lichtflits,slechts een elegant luchtwaarts krullenderookwolk achterlatend.
F. R. Ml. Van der Eycken
J “Rookt U altijd zo veel?”
Zelfs in de ambulance had ik een glimlach op m’n gezichtA Day in the Life
Dezer dagen loop ik weer, vaak mettegenzin en hoofdpijn, overdag op deVUB-campus rond. Want net als iedere
andere student heb ik wel mijn redenen om deuniversiteit te bezoeken. De eerstejaars zie je ernatuurlijk het meest. Ze staan in ellenlange rijen,wind en weer trotserend, voor de VUBtiek, waarvele cursussen voor hen klaarliggen. Een paarweken wachten is immers uitgesloten – hoe kanje erdoor zijn op unief als je niet van dag éénbegint te studeren? Collega’s zijn ondertussendruk bezig met informatie te verzamelen, brengeneen eerste bezoek aan onze knusse bibliotheek,of laten hun studentenkaart plastificeren. Nogvaker staan ze dolenthousiast te wachten op hunlessen, soms zelfs instinctief in rijen opgesteld,als getrainde Pavlovhonden. In hun verbeeldingzullen het interessante vakken zijn, zeker als detitel goed klinkt. Nooit komt het in hen op datook asociale zakken leuke titels kunnen bedenken– en zelfs prof worden (!). In de buurt van diefrisse jongens en meisjes staan er soms al ietwatoudere studenten. Voor een eerstejaars zijn zemoeilijk te herkennen, voornamelijk omdat zezich zo weinig vertonen: in lessen zitten is voorhen een schande geworden. Maar op de campuszelf zitten ze wel nog, zeker als de genadige zonons een dagje onze zonden vergeeft en verblijdtmet haar aanwezigheid. Ze kijken op enige afstandmet een mengeling van melancholie enmedelijden naar die soms wat klungelige jongelui.Hoe ze zoeken naar hun leslokalen, hun proffen,hun medestudenten. Hoe ze nieuwevriendschappen vormen, of zich bij gebrekdaaraan aansluiten bij één van de kringen. Drukpraten die ervaren rotten dan over hun tijd, toenzij verdwaasd rondliepen, om vervolgens in het
KK een pint te gaan pakken – de boog kan nietaltijd gespannen staan nietwaar?
Als norse misanthroop vergezel ik de anderelaatstejaars zelden op hun uitstapjes naar “hetLand van Ooit”. Ik heb wel betere dingen te doen,beeld ik me in. Daarvoor kom ik dus niet naar decampus. Maar soms is er een erg belangrijke lesof een erg belangrijk gesprek met een prof. “Datkan ik niet missen”, beeldt de schrijver zich danin. Met tegenzin sta ik op (de wekker met veelplezier kapotslaand tegen de dichtsbijzijndstemuur), en vertrek. Halfdood van nature – of vande dag tevoren – besef ik veel te laat dat de lestoch niet zo belangrijk was. En natuurlijk is deprof afwezig, want die wist wel beter dan op zo’nonmenselijk uur op te staan.
Dan maar terug naar m’n zachte bed. Langzaamen wankelend stap ik langs de verbazingwekkenddrukke paden (in Brussel is het overal druk!)richting station. Ik laat de andere studenten metrust, en dat respect krijg ik terug. Maar dan zie ikiemand uitzonderlijk: een jonge deerne, die nietrondstapt zoals alle andere ‘mensen’ – schaduwenis misschien toepasselijker – rond haar, maarstilstaat. Hoogst uitzonderlijk. In stilte stel ik medie eeuwige vraag: waarom? Wacht ze op iemand?Herkent ze een vriendin? Heeft ze eindelijk haarware liefde herkend, die toevallig ook aan dezeBrusselse universiteit studeert? Ben IK het waarze haar blik op werpt? En hoe toevallig is het, dater dicht bij haar nog een paar individuen stilstaan(een slordig geklede en bebaarde jongen en eenpaar lelijke meisjes)?
Pas als het duidelijk is dat het ondergetekende is
waar de schone haar blikken op werpt, besef ikdat er iets sinisters aan de hand is (vertrouw nooiteen mooi meisje). Ze houdt iets in haar handenvast. Wat is het? Een gsm of potlood? Nee, het isgroter. Een laptop of cursus? Dat ook niet.Langzaam daagt een vaag vermoeden. Een ideevalt je druppelgewijs binnen. Het bevalt jehelemaal niet, maar het klopt volledig, het lostalle raadsels op. Het verklaart waarom die hippieen de lelijke ‘meisjes’ bij haar staan. Het is eenmap, gevuld met papieren die wachten omondertekend te worden. Door mij.
Maar het is te laat. Het meisje stapt op me af. Inelke andere situatie was dit amusant geweest.Zelfs op de grond liggend in één of ander café, inde louche buurten van Brussel, had het eenglimlach op mijn gezicht getoverd. Maar niet nu.Mijn brein schreeuwt “GODVERDOMME,NEE!” en probeert m’n benen te dwingenrechtsomkeer te maken: er is meer dan één wegdie naar het station leidt. Maar op een dieperniveau weet ik best dat het te laat is. “Dag meneer,mag ik u iets vragen?” “Jah, sorry, maar ik hebveel haast. Ik moet m’n trein halen.”, antwoordik sluw. Ik zit op kot, maar dat weet zij niet! Goedgespeeld, jij vos! “Oh, maar het neemt maar eenseconde van uw tijd in beslag. Bovendien rijdt ernu geen trein vanuit Etterbeek. De volgende ispas over 15 minuten.” Shit. “Wilt u geen geldgeven aan onze fantastisch organisatie. We doenenorm veel voor de mensen in arme landen, veelmeer dan onze concurrenten, die iets verder op ustaan te wachten.” “Maar ik heb geen geld.”,probeer ik, ondanks het gevoel van schaamte:liegen mag niet! “Oh, het kost u maar een paareuro per maand, gewoon een pintje minder elke
week.” Maar ik hou van dat pintje, denk ik! En ishet zo toevallig dat je ook erg veel producten kuntkopen in winkels op afbetaling? Voor maar eenpaar euro’s elke week/maand? Het is een complotom m’n zuur verdiende geld te stelen. Het geldwaar mijn ouders zo hard voor moeten werken.Dat ik nodig heb om straalbezopen te raken!
Ik besluit haar dan maar subtiel duidelijk te makendat ik hier geen zin in heb. Eerst haal ik langzaamm’n portefeuille boven, terwijl zij rustig afwacht,denkend dat het m’n bankkaart is waar ik naarzoek (guess again she-wolf!). Vervolgens komthet allemaal aan op snelle reflexen. Ik haalvliegensvlug m’n één eurocentmuntjes boven, dieik spaarde voor de zwervers, en werp ze met grotesnelheid tegen het hoofd van het meisje. [Eentiental muntjes schakelen zelfs de meest vervaardevechtersbaas uit, voor een vrouw raad ik tussende 4 en 6 aan.] Gillend valt ze ter aarde, waaropik de benen neem. Met gemak ontwijk ik dejongen en het eerste meisje – die nog niet volledigbeseffen wat er aan de hand is. De tweede poogtmij nog te grijpen (vrouwen!), maar mist en knalttegen een boom. Geamuseerd loop ik over dieprachtige baan die rond de campus loopt. Maardan wordt m’n nieuwsgierigheid me te veel, enliever kijk ik naar die geldwolven achter mij dannaar het verkeer. En... in een toppunt van ironierijdt een Oxfamwagentje, die mensen rijden alszotten, mij omver. Later werd mij verteld dat ikzelfs in de ambulance een glimlach op m’n gezichthad. Ik was een waardevolle les rijker: het verkeerin Brussel is fucking gevaarlijk, toon dus eenbeetje respect.Yo.
Sam
4/11/2007 - 11:30 > 13:00RADIOBOEKEN: Sana Valiulina & Lieve JorisRadioboeken zijn verhalen door Nederlandse enVlaamse auteurs geschreven in opdracht vandeBuren. De verhalen worden door de schrijverslive voor publiek voorgelezen. Radioboekenverschijnen niet in druk, maar wordenuitgezonden via de radio en zijn als podcast - eendigitale radiouitzending - te beluisteren viawww.radioboeken.eu.
05/11/2007 - 20:00 > 21:30Theatraliteit in de beeldende kunst (I): RudiLaermans & Fiona TanHet is misschien een eenvoudige maar nietteminessentiële vaststelling: kunstbeelden wordengemaakt om te worden waargenomen en vragendus om een kijker. Beeldende kunst is in datopzicht theatraal: het kunstwerk richt zich perdefinitie tot een publiek. Op welke manierbeïnvloedt die theatraliteit de verhouding tussenkunstwerk en kijker? Tot welk soort ‘kijker’ kaneen kunstwerk zich richten?
05/11/2007 - 12:30 > 13:30BROODJE BRUSSEL: Eric de KuyperEric de Kuyper is filmregisseur, filmtheoreticus
en schrijver. Als auteur verwierf hij eind jarentachtig van de vorige eeuw bekendheid met zijnromans ‘Aan zee’ en ‘De hoed van tante Jeannot’.Daarna volgden een reeks andere boeken die voor-namelijk op zijn Brusselse jeugd gebaseerd zijn.
06/11/2007 - 20:00 > 21:30Stille BoekenIn het voorjaar van 2007 ging deBuren van startmet de reeks Stille Boeken, vanuit de idee dat erveel goede boeken verschijnen die jammer genoegonopgemerkt blijven in de pers of bij het publiek.Tot nu! Met Stille Boeken zet deBuren boeken inde kijker die opvallend onopvallend gebleven zijn,maar het niettemin verdienen ontdekt en gelezente worden.
07/11/2007 - 20:00 > 21:30Big bang of creatieve schepperZie voorpagina.
08/11/2007 - 20:00 > 21:30Democratie zonder grenzen: Chantal MouffeChantal Mouffe werd opgeleid aan deuniversiteiten van Louvain, Parijs en Essex. Opdit moment is ze als Professor of Political Theoryverbonden aan de University of Westminster inLonden. In haar lezing, ‘Which World Order:Cosmopolitan or Multipolar?’, stelt ze dedominantie van het kosmopolitische denken invraag.
09/11/2007 - 20:45 > 22:3015 jaar GONZO (circus)Toen Gonzo (circus) eind 1991 aan een Noord-Limburgse keukentafel ontstond, was hetduidelijk dat Gonzo (circus) anders zou wordendan de vele muziekbladen die Vlaanderen enNederland op dat ogenblik telden. Om die 15 jaarte vieren, nodigen Gonzo (circus) en deBuren allelezers uit voor een een unieke en exclusiefoptreden van Mauro en Machinefabriek aka DEMAUROMACHINE.
13/11/2007 - 20:00 > 21:30Krasse Knarren: Herman De Croo en FritsKorthals AltesPolitici worden steeds jonger, zowel in Nederlandals in Vlaanderen. Velen verwelkomen die ontwik-keling als een noodzakelijke frisse wind. Anderenbetreuren het verlies aan politieke ervaring aande top. deBuren wil een aantal dames en herenvan stand aan het woord laten. Hoe denken debeslissers van toen over de politiek van nu?
15/11/2007 - 20:00 > 21:30Homo Universalis: Jean-Jacques CassimanJean-Jacques Cassiman heeft baanbrekend werkverricht op het gebied van de menselijke geneticaen het DNA-onderzoek. Hiervoor heeft hij talrijkeonderscheidingen gekregen, zoals de Francqui-leerstoel aan de Université Catholique deLouvain. In 2004 haalde hij het wereldnieuws toenhij met genetisch onderzoek de echtheid aan-toonde van het hart van koning Lodewijk XVII.
18/11/2007 - 11:30 > 13:00Op zondag 18 november nodigt deBuren u graaguit voor de live opname van twee gloednieuweRadioboeken van Joke van Leeuwen en DavidDanish.
20/11/2007-11/01/2008 - 11:00 > 18:00Friederike von Rauch - 90dagenrotterdamAfgelopen winter liep bij deBuren detentoonstelling 90dagenbrussel van de Berlijnsefotografen Friederike von Rauch en Stefan WolfLucks. Dit seizoen zet deBuren de samenwerkingmet Friederike von Rauch graag verder. Haarfoto’s van Berlijn en Brussel vertelden ons datRotterdam op een analoge manier bekeken wildeworden.
20/11/2007 - 20:00 - 21:30E-POS II. Een kruisbestuiving tussen Vlaanderenen Zuid-AfrikaE-POS II vertelt het verhaal van een intenseartistieke communicatie tussen hedendaagsebeeldende kunstenaars en auteurs uit Vlaanderenen Zuid-Afrika. E-pos betekent in het Afrikaans‘elektronische post’. De auteurs gebruikten ditwoord in de literaire betekenis. De beeldendekunstenaars integreerden hun schrifturen enkwamen tot een nieuwe beeldtaal.
22/11/2007 - 20:00 > 21:30MIND EUROPE: Herbruik is herwaarderen.Management van stadsinnovatieprojectenDit Mind Europe-seminarie vindt plaats op 22 en23 november en is een samenwerking tussen deuniversiteiten van Tilburg, Delft, Antwerpen enBrussel. Herbruik is herwaarderen gaat over demanier waarop stadsbesturen innovatieprojectenaansturen of ‘managen’. De Antwerpseburgemeester Patrick Janssens en Thom de Graaf,burgemeester van Nijmegen geven hun visie opinnovatieprojecten in hun stad.
23/11/2007 - 20:00 > 21:30
PEN-dispuut 2007: Religie en LetterenJaarlijks organiseert PEN Vlaanderen, sinds 2006in samenwerking met PEN Nederland, eenschrijversdispuut over een actueel onderwerp. Ditjaar is het thema religie en letteren. AuteursDésanne van Brederode, Marjoleine de Vos, LudoAbicht en Fouad Laroui gaan met elkaar ingesprek onder leiding van prof. dr. Rik Pinxten.
26/11/2007 - 20:00 > 21:30Theatraliteit in de beeldende kunst (II): Erwin Jans& Ronald OphuisHet is misschien een eenvoudige maar nietteminessentiële vaststelling: kunstbeelden wordengemaakt om te worden waargenomen en vragendus om een kijker. Beeldende kunst is in datopzicht theatraal: het kunstwerk richt zich perdefinitie tot een publiek. Op welke manierbeïnvloedt die theatraliteit de verhouding tussenkunstwerk en kijker? Tot welk soort ‘kijker’ kaneen kunstwerk zich richten?
27/11/2007 - 20:00 > 21:30Selling EuropeWie bepaalt de ‘marketingstrategieën’ vanEuropa, en hoe succesvol zijn die? deBurenorganiseert een publiek debat met politici encommunicatie-experts. Onder meer MargotWallström, vice-president van de EuropeseCommissie, zal deelnemen aan het debat.
29/11/2007 - 20:00 >21:30Democratie zonder grenzen: Dieter GrimmDieter Grimm is rechtswetenschapper enpoliticoloog. Hij is hoogleraar aan de HumboldtUniversiteit in Berlijn en voormalig rechter bijhet ‘Bundesverfassungsgericht’, het DuitseConstitutionele Hof. Grimm heeft onder anderegepubliceerd over de Europese grondwet. In eeninvloedrijk artikel stelt hij zich de vraag of Europawel behoefte heeft aan een grondwet.
30/11/2007 - 20:00 > 21:30Onderzoeksjournalistiek en het geheim vanBrusselIn de hoofdstad van Europa werken meer danduizend professionele journalisten. Zij volgen hetnieuws, maar produceren opvallend weinigdiepgravende of onthullende verhalen over deEuropese Unie, de NAVO of andere internationaleinstellingen. Doen onderzoeksjournalisten inNederland en België hun werk wel? Zijn er teweinig klokkenluiders? Of kent Brussel geengeheimen?
Programma van deBuren voor novemberlke maand krijgt u een overzicht van dedebatten die het Vlaams-Nederlands huisdeBuren organiseert voorgeschoteld in
uw Moeial. Bovendien geven we nog wat extraaandacht aan de activiteiten die u interessant kuntvinden. Deze maand is dat het debat ‘Big Bang of creatieve schepper’, beschreven op pagina 1van deze Moeial.
deBurenLocatie: Leopoldstraat 6, 1000 Brussel
Gratis toegang, inschrijven op [email protected]
E
De Moeial8 November 2007
De Moeial9 November 2007
at voorafging: Toen John Earl Grayuit de gevangenis kwam, was hijvastbesloten het geheim der absolute
vrijheid tot in haar meest verborgen vezels tedoorgronden. Groot was echter zijn teleurstellingtoen hij onverbiddelijk op de hardheid dermoderne wereld stootte. In eerste instantie gafJohn zich over aan de algemene illusies van dezetijd: naarstig ging hij op zoek naar werkzekerheiden carrièremogelijkheden, naar geld en naarconsumptie. Alhoewel het vooroordeel tegen ex-
De Foto-Reportage !Ideologiekritiek: De Ronde Tafel
gedetineerden hem daarbij vooreerst partenspeelt, slaagt hij er uiteindelijk toch in het totmeester-metser te schoppen. Daarbij krijgt hij,op persoonlijk aanvragen van de plaatselijkehoogwaardigheidsbekleder, de leiding over hetoprichten van een geheel nieuwe stadswijkteneinde grote sommen geld wit te wassen. Algauw breekt echter de grote cement-crisis uit, enJohn is radeloos en verloren: hij zal er nooit inslagen zijn fundamenten af te krijgen en moet nuverder in een bodemloos leven. Wanneer hij
vervolgens Sundri ontmoet verlaat John voorgoedde moderne wereld en wordt hij Sundri’stoegewijde leerling. Deze blijkt echter niet alleeneen groot leermeester, maar vooral ook eenvolgeling en prediker der Karakol. Monkie - oftede Boeddha die overwint in de strijd - slaat Sundrivervolgens dan ook aan gruizelementen en brengtJohn nietsvermoedend naar de bergen van hetgeschreven en het te schrijven. Daar wordt onzeheld ingewijd in de geheimen van de kinderen derbergen. Wanneer John vervolgens zijn verlicht
pad vervolgt, leidt dit pad hem rechtstreeks naarhet vermoorden van de zon, en de wereld hult zichin schaduw. Om deze prachtige gebeurtenis enigeluister bij te zetten organiseert John dan ook eengroot feestmaal en dwaalt hij door de wouden opzoek naar genodigden. Wanneer men uiteindelijkallen rond de feesttafel zit, wordt er gelachen engedanst, gebabbeld en gedronken, gevochten enverteld…Wordt vervolgd
Bram Langmans & Rob Werkers
W
Kom en schrijf voor De Moeial!
Denkt u dat u het beter kan?
De Moeial10 November 2007
De MoeialMaandelijks studententijdschrift van de VUB in samenwerking met het BrusselsStudentengenootschap, Studiekring Vrij
Onderzoek en Dienst Kultuur.
Ons redactielokaal is gelegen teTriomflaan 62. Elke maandag om20 uur is er redactievergadering.
Iedereen is welkom!
Stuur al uw opmerkingen,vragen en reacties naar:
Bezoek ook eens onze website:www.vub.ac.be/moeial
Verantwoordelijke UitgeverBram Langmans
CoördinatorDaniël van der Meer
Vice-coördinatorYannick Menendez
SecretarisThomas Martin
PenningmeesterFrederik Verbist
Lay-outDaniël, Yannick, Doruntina
IllustratiesArchief, Ruben, Bram, Pieter
AchterflapRuben Brabers
Redactieleden Ben Van Overmeire, Thomas Martin,Rob Werkers, Bilal Benyaich, GabriëlZamora Moreno, Frank Vanaerschot,
Matthias Vanheerentals, Daniël van derMeer, Daan Essers, Frederik Verbist,Yannick Menendez, Pieter Boeykens
RedactiemedewerkersBram Langmans, Ruben Brabers,
Piet Van De Velde, Kristien Janssens,Pieter Heremans, Gorki, Doruntina Islamaj
Flor Van der Eycken, Maarten Roels,Anja Van Geert, Nathaniël Bovin,
Pieter Jan Van Pevenage, Sam Van Overmeire
Eindredactie:Ben Van Overmeire, Thomas Martin,Daniël van der Meer, Rob Werkers
Abonnementen:Jaarabonnement: 30 euro
Steunabonnement (jaar): 75 euroRekening: 001-0376518-40
!!Met de vermelding van: ‘SS 5 KRWER 7’!!Stuur uw adresgegevens naar:
Oplage: 1600 ex.
Drukker: GrafikonGedrukt op gerecycleerd papier
De redactie is niet verantwoordlijkvoor publicaties van het BSG, V.O.,
Dienst Kultuur, lezersbrieven,opiniebijdragen en standpunten.
Kom en schrijf voorDe Moeial!
ColofonEen meesterwerk voor zwijnen: het OCMW
Satirycon
ey daar lieve kinderen van debeeldbuismaatschappij, Sommige dagenzijn misschien wel grijs en heb je
toevallig een kater van jewelste, door het BlueVodka-feestje dat duurde tot drie uur geleden,edoch, ben ik een reporter met een gevoel voormijn medemens, dus heb ik een zeer fantastischstukje geschreven over het OCMW en demedemens.
Toch zou ik nog gaarne uw aandacht willen voorde volgende twee opmerkingen:1) De originele versie was in het Engels, maaromdat we op onze Moeialredactie toch minstenséén Nederlander hebben opgevangen (hoewel ereen donkerbruin vermoeden is dat er al mogelijkmeerdere Nederlanders geïnfiltreerd zijn binnendit blad) en deze, met een pistool tegen mijnhoofd, mij het bevel gaf om het in de taal van JanMulders te schrijven;2) De namen van personen die in het verhaalkomen zijn veranderd, omdat ik veel te lui wasom hun naam te vragen en zelfs al moest ik hetgevraagd hebben, dan was het waarschijnlijk nieteens de moeite geweest om ze te onthouden.
Donderdagochtend: Omstreeks Tien Uur, ergensaan den DonkRing RingNietsRing RingNietsRing Ring“Hallo, sterreporter Jan-Jaak.”“Het ben ik het hier, uw gemene redacteur.” (wantja, dat is wat redacteurs zeggen als ze de telefoonopnemen, nvdr.)“Oh gemene redacteur, wat verlangt u toch vanmij.”“Je weet wel, zo’n nieuw artikel, en deze keerliefst met woorden en niet enkel letterpasta, ookal was het in het kader van stil verzet tegen deStalinistisch kunst. Schrijf iets over demedemens.”“Maar een medemens steelt toch maar enkel jegeld, daarvoor dienen OCMW’s.”“Schrijf dan iets over het OCMW.”“Zal ik doen, maar louter voor het geld.”
Toen, mijn beste lezers, zat ik in een danigeexistentiële crisis, omdat ik niemand arm ken, en,indien ik iemand arm zou kennen, dan zou datenkel maar zijn van op tv of omdat die menstoevallig mijn kleren klaarlegt in de ochtend.Gelukkig kende ik dan weer rijke mensen, die aleens van arm hadden gehoord en wisten waar ikeen OCMW kon vinden. Dus belde en mailde ik,via mijn Blackberry, naar de nodige mensen, zetteeen advertentie op Facebook, en in een korteperiode van tijd kwam ik in contact met armemensenconnaisseurs.
Na een paar dagen kreeg ik van Richie Rich eenhandige Facebook-comment:
“Hey J.J.,
Heb je feitelijk al gecheckt bij je papa, die kentwel wat mensen en die kunnen wel wat regelen,misschien zelfs een afspraak met een echte armeluis. Rich”
Ja natuurlijk, met het nodige nepotisme valt altijdwel wat te regelen hoe had ik dat nu inhemelsnaam kunnen vergeten. Dit was één vandie momenten dat een mens zijn aangeboreninstincten verleerd. Ik greep naar mijnBlackberry™, drukte op de Speed-daddy-dial ende relaties van K.D.K. gingen bijster snel te werk.Een dag of vier later was het zover. Samen meteen vriend die wat warrig haar had, vertrok iknaar het OCMW van Boerlare.
Over Boerlare valt niet veel te vertellen, buitendat hier de tak van Blauwe Lotus regeert als eenijzeren treurwilg. Het landschap is er mooi, maarje moet toch al goed gas geven in je Mini-Coopervooraleer je naar een deftige discotheek kunt gaan.Maar geen zorgen hoor, buiten getalenteerdreporter, ben ik ook nog van plan om Ministervan Cultuur te worden. En dan zal ik hier denodige veranderingen laten door voeren.
Hoe het ook moge wezen, het verhaal laatniet op zich wachten. Ik vertrok dus, samen metde enige vriend, die om 10 uur al wakker was, endaardoor wat warrig haar had, naar the crime-scene.
Toen ik de buurt zag vond ik het bestonaangenaam, zoals het gevoel dat je overvaltwanneer je via Molenbeek passeert. De geur ligt
ergens tussen die van oude vrouwen en die vandat ontsmettingsmiddel dat ons Chantal gebruiktals ik toevallig ergens een scheurtje hebopgelopen. Tot mijn grote verbazing was ditslechts het begin, als je binnen gaat, ruik je echtde geur van illegalen en arme ratten. Ja, gebruikendie mensen geen deodorant of, als ze dat niethebben, parfum? Zoals Marie Antoinette ooit eenszei: “Als er geen brood is, waarom eten ze dangeen sandwiches?” Arme mensen zien er ook nietuit. Die lijken altijd zo wat ziek of ongewenst.Stel je voor dat dergelijke lui op jeverjaardagsfeestje zouden komen, dat zou ik nutoch gênant vinden.
Toch was de rit naar het OCMW nietgeheel vlekkeloos gelopen, want zeg nu zelf eenarme stakker die ziet toch bijna niet, dus heeftmijn kennis, verder niet bij naam genoemd, voorpolitionele redenen, per ongeluk een OCMW-ganger omver gereden. Gelukkig hebben we zijnblad voor het OCMW kunnen ‘recupereren’.Daarmee krijgen we ook de volledige OCMWervaring. Iets dat anders, door ons geboorterecht,niet voor ons weggelegd zou zijn.
Natuurlijk wou ik de mensen aansprekenen goede interviews afnemen, wat niet echt eeneenvoudige opdracht is, omdat hun ogen zoverdomd louche staan of dat hun tandencollectiehaar laatste bleeching tijdens de regering vanNothomb heeft gehad. Het eerste interview wasmet Jan Zonder Land; hij had tien jaar voorRenault te Vilvoorde gewerkt en vervolgens nogvijf jaar voor VW Vorst tot dat ook deze fabriekeen economische gezondheidsoperatie onderging.Hierna vond hij geen werk meer in de auto-industrie.
J.J.: Hoe voelt dat nu om arm te zijn?Jan: Op het eerst gezicht zou ik zo zeggen, dat ikniet arm ben.JJ: Maar zie jij hier toevallig rijke mensenrondlopen?Jan: Ik denk het niet, maar de Staat moet ons tochhelpen. We hebben ze toch allemaal verkozen omop te komen voor onze noden.JJ: Heb jij niet genoeg gehad met de vetteopzeggingsvergoedingen?Jan: Ja, maar euh (hierin zie je al de zwakte vanmijn tegenstander, die ik door de superieurekennis die ik bezit van het liberalisme als enigantwoord op economische en politiekevraagstukken heb, wie er meer wilt over lezengelieve mijn Engelse gedichtenbundel, LiberalUtilarisitic a Handguide to the Galaxy, tevens ookverplichte lectuur voor alle toekomstige leden vanhet LVSV.JJ: Scheer je maar weg jij.
Ondertussen was er geklap van mijn vriend, dieniet bij naam genoemd zal worden, voorpolitionele redenen, deze was het dus, zoals hetbetaamt, roerend met mij eens. Vervolgens volgdeeen hardere linkse, die mijn homeboy trof op zijnrechterkaak. Zo zie je maar hoe hier de sociale
interactie verloopt en hoe ze een complimentgeven aan elkaar. Helaas kon mijn vriend, die nietbij naam genoemd zal worden, de rest van deervaring hierdoor niet meemaken, maar toch pastehij nu mooi bij de rest van het decor.
Alleen begaf ik me naar de wachtzaal, dievoorzien was van een machine zoals ze die hebbenbij de vleeswarenafdeling in de Delhaize. Het wasniet moeilijk om hier ook een Token Minorty te
vinden. Ik wou een zwarte vinden,maar in Boerlare lopen er nueenmaal niet zo veel zwartemedemensen rond. Uiteindelijkmoest ik me helaas tevredenstellen met een Marokkaan. Hijwas zeer behulpzaam, directvragend hoe hij van enige dienstvoor mij zou kunnen zijn.Misschien had mij herkend van opde Allerlaatste Show, waaropFrida ons pa en mij haduitgenodigd om eens te vragenhoe het met ons was, zo lang zemaar niet vroeg wat ik studeerde.Een andere evenzeerwaarschijnlijke mogelijkheid wasdat hij misschien een van mijnflyers voor de verkiezingengebruikt had om correctNederlands te leren. Zijn naam isniet veel van belang daaromverwijs ik naar hem in het
volgende korte interview als M., gesnopen?
JJ: Hoe voelt dat om hier Marokkaan te zijn?M.: Meneer, ik werk hier al tien jaar.JJ: Ah werken? Zo omschrijf je dat hier: een beetjestaan wachten op de centen van de arme mensenen dan maar klagen dat er geen respect voor jullieis.M. Nee, ik werk hier als kantoorhoofd. Ik benhier ook geboren en getogen. En zou liefst terugkunnen gaan zitten asjeblieft.JJ: En leugens maken kinneke Jezus aan hetwenen.
Zo zie je maar hoe moeilijk het is voor dezemensen om met de realiteit om te gaan, om elkedag wakker te worden en naar de koelkast temoeten struikelen om daar enkel maar Cara Pilsbier te vinden. Moest dit een café zijn, dan zou ikeen pijnlijke wals opzetten.
Hoe dit ook moge wezen, de machine hadlangzaam zijn weg afgelegd tot mijn nummer. Ikkeerde met het ‘geleende’ blad naar de juffrouw.Deze keek me aan met een verwonderde blik,gelukkig legde ik haar uit dat dit echte merkkledijwas en geen Falconplein-namaak. Ik gaf haarvervolgens het blad. Ik kreeg wat geld. All in alleen geslaagde uitstap richting naar het OCMW.
Volgende keer: Hoe campagnefraude te plegen,door middel van creatief gebruik vanmedepartijgenoten als reclame boosters.
Alle gelijkenissen met het echte leven zijn loutergebaseerd op 2 pakken Marlboro, een fles VignesRoyales en hopen frustratie.
Jan Jaak De Klucht
H
2 HAIKU’Sdoor
[meToiKos]
Arme mensen zien er ook niet uit.
In de hitte van de paleistuinengiet een slaaf bronzen wetten wijlde wrede keizer met het zwaardvol drift oude geesten bekampt
In de schaduw van een boomstaakt de monnik zijn gebed –een verre glinstering doet hem
breed grijnzend opkijken
De Moeial11 November 2007
Vrouwen op MannenjachtMaar eerst...
M annen gaan op vrouwenjacht. Mannentrekken een laatste kam doorheen hethaar, na er nog wat brillantine in te
hebben gestreken, en kijken dan of de gel schittertin hun plaats. Ook laden ze hun geweer in frontof de mirror om toch maar over te komen als dester van ons zonnestelsel. Wekelijks treden zegeparfumeerd en in hun beste pak, gedreven doorhet nalopen van de gedachte aan zwoele nachten,het avondleven tegemoet.
Eenmaal de deur uit en meestal na een plaatselijkeconsumptie stormen ze recht op hun doelen af.Dag schoonheid hier en dag poepeke daar. “Geziet er prachtig uit, vertel me je naam. Wat? Anne,maar dat kan geen toeval zijn, mijn moeder heetook zo! Haha, het is het lot dat ons samenbrengt.”Telkens opnieuw en opnieuw dat machinepistooltevoorschijn halen om de oppositie teoverpoweren met aanlokkelijke en uitgeloktelachsalvo’s.
Prachtig is het niet? En het werkt nog ook. Laatons stellen dat het één op de tien keer lukt,naargelang het uiterlijke vertoon negen maal opje bek gaan waarna pure glorie de smaakpapillendoet trillen. Het kan niet anders of ze wordenervoor beloond. Zouden deze jongelui blijvendoordrammen mocht er geen beloning in ruil voorde verloren vurige energie op de weegschaalliggen?
Een vraag die in de toekomst nog zal opklaren,maar laten we vooruitgaan. Tegenover de zojuistgeschetste Picasso over de man kunnen we eenRubens van de vrouw plaatsen. Vrouwen en huntempo van nood aan ligt biologisch gezien watlager, zij ondervinden niet de drang naardagelijkse voortplanting. Ze verwachten om hetjaar een kindje, in de lente of zo.
Maar, laten we doen alsof we van deze wereldzijn en we doen alsof we in een moderne tijd levenals moderne mens. We laten de zintuiglijkewaarneming en het emotionele genot meespelen.Dan komen we tot de ontstellende conclusie dater zelfs met een zacht penseel behoorlijk weinigverschillen te trekken zijn tussen de twee seksen.Tenzij…, tenzij in het aanvoelen van de situatieons beter bekend onder de codenaam relatie.
Zo ken ik een Anne. Eens op een feestje en nietzomaar eens een feestje, haar allereerste echtefeest. Ze had hoge verwachtingen bedacht overdeze avond. Zou ze in de smaak vallen? Zou zestraks wat amusement mogen proeven? Dat konzij nog niet weten. Zou ze zich de blauwe of dezwarte baljurk van haar ma aanmeten? Urenzenuwachtig voor de spiegel doorgebracht, deharen een laatste kamlijn meegegeven, watmascara rondom de ogen en met een lekkergeurtje op kan ook Anne de wereld aan.
Het welbefaamde feestje loste haar hoogstewensen in, ze vond de aandacht van menig man.Ze werd ten dans gevraagd en ze maakte kennismet Michael. Hij was in één woord fantastisch.Hij was het bezit van een verzorgd uiterlijk enpraatte heel vlot. Hoewel de man wat gedronkenhad, deed het haar lachen. Een fantastische avondmet een bijzonder iemand, dat kon geen toevalzijn en zo gingen ze samen slapen.
De volgende ochtend strekt Michael zelfvoldaanzijn armen uit om er zich van te vergewissen ofhij al dan niet nog aan het dromen was. Neen hoor,het is the real thing, er lag er eentje in zijn bed.Het was gelukt! En al zegt hij het zelf: “Wateenrack ben je toch!” en bij die gedachte lichtMichael een sigaret op.
Anne ontwaakte door de geur van rook dieMichael lustig aan het inhaleren was. Ze zet zichwat vervreemd recht en verdwaasd kijkt ze rond,waarbij ze een warm gevoel in de onderbuikwaarneemt. Zalig, het was gelukt! Ze had zicheen echte man gevonden, haar toekomst wasverzekerd.
Samen gaan ze hand in hand de trap af, op zoeknaar een ontbijt in de keuken? Neen, niet echt, dehoek nog niet om stond op de keukentafel het etenhen al op te wachten. Wat een ontgoocheling voorAnne. Want in die keuken werd haar vertoveringdoorbroken. Michael had haar belogen, de naamvan z’n ma bleek Elma en niet de hare te zijn!
Eenmaal de gebeurtenis verwerkt moest ditnatuurlijk eenmalig blijven. Anne veranderde vantactiek. Nu ze wist wat haar verschijning teweegkon brengen, zou ze jagen gaan op de hoofdprijs,de perfecte man. En mocht die door omstandig-
heden niet direct voorbij huppelen, dan was eenmannelijk exemplaar die ze naar het ideaal toeomboetseren kon, ook goed.
Nu laat Anne de mannen dichtbij komen, maarnet niet te dicht, juist genoeg opdat ze de man inkwestie volledig keuren kan. Zij gaat op jacht naarvervlogen passie met de rede als wapen. Ze zoektbevrediging van de voor haar redelijke eisen,
voordat ze de daad bij het jawoord voegen zou.
Een zoektocht die na het vele toelaten vantoenaderingspogingen vruchteloos is gebleven.Wel heeft ze mede hierdoor een enorme schat aaninformatie over de man bijeengerakeld. Hoeveeldekhengsten dropen gefrustreerd af door hetgebrek aan fysieke liefde? Hoeveel heren blevenglimlachen na een zoveelste neen? Eens had zein de coulissen de naam Madame Non horenvallen, pas later had ze door dat men over haarroddelde.
Een zielig hoopje aan wat zich man noemt heeftze voor haar ogen zien wegkwijnen. En zij die erbijna waren konden de moeite niet opbrengen aande weinige laatste criteria te voldoen. “Werkelijkeen gebrek aan respect voor wie zich vrouwnoemt.”: Zo verwoordde ze haar ontgoocheling,een weemoedige klank die na jarenlangeonthouding tot uitbarsting kwam.
Michael is het niet beter vergaan, enkele jarengetrouwd, weer gescheiden. Ook hij heeft velegrote, volle, magere, lange en gespierde vormenzijn neus zien voorbijkomen via de wegen die naarzijn bed leiden. Ook hij kan zich dus eenuitgebreide mening vormen over wat hij over devrouw denkt.
Wereldsterren over wereldsterren
C
Maar ook hij moest het zonder vastelevensgezellin stellen, die voldeden immers nietaan zijn verwachtingen. “Net wanneer alles megoeddunkt lijkt te gaan, komen die vrouwen afmet vragen en opmerkingen die onze natuurlijkeautoriteit ondermijnen. Nul respect voor hetdominante mannetje dat hij toch wel zeker in zijneigen denken is.”: zei Michael eens terloops langszijn neus weg.
Beste lezer, u leest dat er theoretisch geeneenzijdige visies bestaan, neem dat gerust van deMoeial aan, er bestaat niet iets als de man of devrouw. Iedereen komt dezelfde gevoelens envragen doorheen het leven tegen, heel het gammavan gêne en liefde tot euforie wordt door elk vanons doorlopen. De kunst is de emotie te herkennenwanneer ze zich aanbiedt. Dan pas, na deerkenning can you deal with it. Maar hoe?
U als man of vrouw zijt van visies doordrenktdoorheen de opvoeding. U, als elk individu, neemtde cultuur van uw omgeving over. Daarom is hetin praktijk mogelijk dat de uwe, uw visie danliever dan uw vuist, wel eens met een ander zoukunnen botsen.
Dit is geen catastrofe want wie weet komen zelfsonze twee hoofdpersonages ooit nog samen, eenintense relatie is immers nooit zomaar gedaan.Daarvoor zal wel eerst een Belgisch compromismoeten uitgedokterd worden, zo kan bijvoorbeeldom een doorbraak te verwezenlijken, de naam vanMichael’s ma postuum naar Anne veranderdworden.
Met ander woorden, de tegengesteldeverkiezingsbeloften zouden wat ingebondenmoeten worden, want allen spreken over dezelfderealiteit. Doch, u weet hoe dat gaat, het is politiekezelfmoord of een persoonlijke aanslag op jeeergevoel. Moet men zich dan altijd profilerenvoor de achterban, of in dit geval vrienden envriendinnen of de relatie op zich?
Misschien ligt hier, bij de opname in een groep,wel de beloning die we zoeken. En heel misschienzijn het de vragen die onbewust in die groep levendie richting geven aan het gedrag van onzemensensoort. En heel, héél misschien dient onsdenken als bindmiddel. Zijn we namelijk nietallemaal verbonden door het zoeken naar eenzingeving van ons bestaan? En rond die vraag dieop dit moment binnenin ons leeft, groeperen weons.
De vragen mogen dan hetzelfde zijn, deantwoorden zeker niet. Er bestaan visies, dit iseen meervoud van antwoord, zoals jullie welzullen weten. En alle visies samen vormen. HetAntwoord.
Nada punt einde zin geen nieuwe lijn
ecilia Bartoli, geboren te Rome in1966, is één van de bekendsteoperazangeressen van onze
tijdrekening. Met een sopraan als moeder en tenorals vader werd muziek haar met de paplepelingegoten. Als mezzosopraan1 haalde ze dezestem uit de schaduw waar ze al eeuwen in stond.Hiermee toonde ze aan dat er veel meermogelijkheden lagen voor deze stemsoort danoorspronkelijk gedacht. Veel muziek is er nietgeschreven voor mezzosopranen en bijgevolgspelen ze dan ook meestal bijrolletjes in opera’s.Haar stem heeft een apart timbre, onmiddellijkherkenbaar als je ze ergens hoort zingen, en eengrote elasticiteit.
Wat haar misschien nog het meest van albijzonder maakt is de manier waarop ze metoperamuziek omgaat. Cecilia Bartoli maaktoperamuziek toegankelijker. Haar projecten uithet verleden getuigen steeds van grote creativiteit.Haar cd’s zijn zowel bedoeld voor de doordrenkteoperafanaat als voor de gewone man in de straat.Naast opera toegankelijker maken, pakt ze vaakuit met onbekende werken die ze in deschijnwerpers zet. Composities die doorheen detijd in de vergetelheid geraakt zijn krijgen dankzij
haar de waarderingdie deze vaakverdienen.
Haar bijzondereaanpak zorgde in hetverleden al voorenkele pareltjes vancd’s. Zo bracht ze in1999 een cd uit metvergeten aria’s vanAntonio Vivaldi, diehaar naam en faambezorgden in hetbrengen vanbarokmuziek, eendiscipline waar LaBartoli in uitblinkt.Ook ChristophWilibald Gluck enAntonio Salierikregen respectievelijkin 2001 en 2003 al eengepaste ode.
In 2005 pakte ze uit met “Opera Proibita”doodeenvoudig vertaald als “verboden opera”,waarop ze bekende en minder bekende werken
zong uit de periode waarinde paus opera verbood enwaarin enkel castratenwerken mochten zingen.Op deze cd zingt ze onderandere werken vanCaldare, Scarlatti, Händelen Corelli met een flair diezij enkel kanverwezenlijken. Haar grotestemelasticiteit en aanlegvoor het uitvoeren vancolloraturen2 werden hiermeer dan eens duidelijk.Het zijn stuk voor stukcomposities waarvan je jeafvraagt waarom niemanddeze eerder heeftopgemerkt en uitgevoerd.
In haar nieuwste project“Maria” kruipt ze in dehuid van voorgangster
Maria Malibran (1808-1836). Het is haarpersoonlijk eerbetoon aan deze operadiva. Zebrengt werken die voor Malibran geschrevenwerden door onder andere haar vader en werken
die Malibran zelf componeerde. Een detail dattoch niet onbelangrijk is voor VUB- studenten:Malibran, zelf van Spaanse afkomst, woonde inElsene. Het gebouw dat nu als gemeentehuisfungeert werd ooit opgebouwd door Malibransechtgenoot. Allen daarheen! Woensdag 12december staat Cecilia Bartoli in het Paleis voorschone kunsten om haar nieuwe cd voor te stellen,zij die op tijd een ticket konden bemachtigenzullen kunnen getuigen van haar uiterlijkeschoonheid, expressiviteit en virtuositeit.
Al bij al zijn het Cecilia Bartoli’s ijzeren disciplineen volharding die van haar de gerespecteerde divamaken die ze vandaag de dag is. Haar gave omte blijven verrassen kan terecht op veelbewondering rekenen. Bij deze: Maria Callas, uweze gewaarschuwd!
Doruntina Islamaj
1 De stem die ligt tussen de hoogste vrouwenstem, desopraan, en de laagste vrouwenstem, de alt. Ze klinktvaak donkerder dan de sopraanstem.2 De verzamelnaam voor een hele reek versieringenuit de vocale muziek.
De Moeial12 November 2007
De volgende Moeial verschijnt 3 december.Moge u het tot dan uithouden.
