K v. K nr. 40048008

www.vogelweeldemeppel.com Voorzitter: Teun Lok, e-mail: teunlok@ziggo.nl Ds. A.C. v. Raalteweg 23, 7946 AG Wanneperveen. Tel: 0522-281776 Penningmeester: Cor Schipstra, e-mail: kgschipstra@kpnmail.nl Nijeveenseweg 70, 7942 JN Meppel Mob.: 06-52376326 Secretaris: Arjan Schadenberg, e-mail: info@vogelweeldemeppel.com

Schaperstraat 1, 7942 AP Meppel Mob.: 06-46022300 2e Secretaris: J. Van Voorn, e-mail: johanennatasja@kpnmail.nl Timorstraat 55, 7941 VG Meppel. Mob.: 06-12563312 Algemeen Bestuurslid: Roelof Doorn, Over de Waand 20, 7963 CV Ruinen. Tel: 0522-472219 Algemeen Bestuurslid: Albert Boerma, Prinsesseweg 40, 7958 RG Koekange Tel: 0522-451565 Algemeen Bestuurslid: Frans Furda e-mail: ffurda@deltion.nl Bezettingslaan 55, 7943 CR Meppel. Tel: 0522-260447 Ringencommissariaat: Jan Vriend Hees 31, 7963 PA Ruinen Tel: 0522-472464 Marktmeester: Alwin Smit, Luzernevlinder 30, 7943 TE Meppel e-mail:markt@vogelweeldemeppel.com TT-commissariaat: John Gebben, e-mail: johnnygeb@gmail.com Kerkweg 6, 7961 AC Ruinerwold Tel: 0522-263302 Redactie ”Vogelnieuws”: Henk Kikkert e-mail: henk.titia@home.nl Klaas Sminklaan 7, 7944 KE Meppel Mob. 06-4463600 Tel. 0522-258213

De contactavonden worden gehouden in wijkcentrum “de Poele”, Groen van Prinstererstraat 1-A, 7942 CW Meppel (Haveltermade).

De 2de dinsdag van de maand Niet in juni-juli en augustus Aanvang 20.00 uur

Het volgende nummer “Vogelnieuws” verschijnt begin september 2016

Bestuur

Papegaaiduiker aangespoeld op Texel

13-feb-2016 - Een bijzondere vondst op het Texelse strand. Ecomare-medewerkster Els Wennekendonk vond een papegaaiduiker. Deze prachtige vogels zie je hier niet zo vaak. In de zomer broeden ze langs de rotskusten van Frankrijk, Groot-Brittannië, IJsland en de Scandinavische landen. In deze tijd van het jaar leven ze op open zee. Door de storm kunnen ze uit koers raken. Elk jaar gebeurt dat wel. Vanwege de bijzondere snavelvorm herken je een papegaaiduiker direct. De snavel is extra opvallend en kleurig tijdens het broedseizoen. Wat verenkleed betreft lijkt hij op een pinguïn, net als zijn familieleden de zeekoeten en alken. Maar hij is kleiner. Volwassen papegaaiduikers hebben witte wangen en schuine zwarte lijnen rond de ogen, die ze een clownachtig voorkomen geven. Papegaaiduikers broeden niet in Nederland en ook in de winter blijven ze meestal ver uit de kust. Soms worden deze opvallende zeevogels door Nederlandse vogeltellers gezien wanneer ze razendsnel langs de kust vliegen. Tijdens stormachtig weer spoelen ze hier soms aan. Gemiddeld worden per winter een of twee dieren op Texel gevonden, in 2012 zelfs 27. Toen deze vogels werden onderzocht, bleek dat ze ondervoed waren. Ze hadden niet genoeg vis kunnen vinden.

Van de voorzitter Alweer het laatste clubblad van dit seizoen. Onze markt is ook weer uitstekend bezocht en ik denk dat dit de komende jaren nog wel beter wordt. Alles verliep weer vlotjes met de opbouw op vrijdag en het opruimen op zaterdag. We hebben de Regiovergadering in Zwartsluis bezocht en er is veel gesproken over de afgelopen- en komende Regioshows. Vogelweelde Meppel e.o. organiseert in 2017 de Regioshow. Ook heeft de voorzitter de heer Willem Smit aangegeven dat hij er mee stopt. Op 12 april hadden we de jaarvergadering, jammer is het dat er zo weinig mensen naar zo’n belangrijke vergadering komen. Het was een rustige vergadering, met toch wel de wens van het bestuur dat er zich wat meer mensen zouden willen inzetten voor één of andere functie in het bestuur of een andere commissie. Als je belangstelling hebt ga dan met andere mensen om de tafel en probeer met een groep een of ander op te pakken, daar ontlast u het bestuur enorm mee. Onze penningmeester heeft aangegeven dat hij per 31-12-2016 stopt met het penningmeesterschap i.v.m. studie. Dus wie belangstelling heeft om het bestuur te helpen meld u aan.

De districtsvergadering is ook weer geweest. Alle voorstellen zijn aangenomen. Als ik dit schrijf is de landelijke vergadering nog niet geweest, maar dat horen we t.z.t. wel weer. De Districtstentoonstelling is dit jaar weer in Roden en als alles goed gaat, gaat deze voor minimaal 5 jaar naar Klazienaveen De laatste contactavond zit er ook weer op.

Vanaf deze plaats wens ik U allen een prettige vakantie toe met heel veel zon. Teun Lok

Feestavond Vogelweelde Op vrijdag 5 februari werd weer onze feestavond in het dorpshuis de Buddingehof gehouden. Onder het motto gezelligheid kent geen tijd. Er waren ruim 50 personen aanwezig, waaronder twee jubilarissen en drie Nederlandse kampioenen. Jan Tuin is maar liefst 50 jaar lid en Arjan Schadenberg 25 jaar, alle twee al jaren actief voor de vereniging. Wie Jan kent weet dat hij ontzettend veel van vogels weet en wie de contactavonden bezoekt dat Jan altijd wel de vinger aan de pols houdt. Arjan treed door zijn werk niet altijd op de voorgrond maar doet achter de schermen zijn werk als onze secretaris.

De versierselen werden hen opgespeld door Harm de Roo afgevaardigde van het district Drenthe van wie ze tevens het traditionele wandbord van Vogelweelde kregen uitgereikt. Harm mocht hierna de Nederlandse kampioenen huldigen, dit waren: Evran Roo, Teun Lok en Jan Vriend. Eppie Kuiers onlangs in Portugal Campeão Mundo geworden zal op de jaarvergadering worden gehuldigd. Na dit officiële deel was het tijd om te feesten, de families Bijker en Schipstra hadden voor invulling van de avond gezorgd. Alle tafels moesten zelf een naam bedenken voor hun team, gezien onze samenstelling noemden we ons de Wolddenkers. We begonnen met het opzoeken van spreekwoorden en gezegden, er moesten er 40 uitgebeeld op een A viertje opgezocht worden en al gauw werd er van alles gezien. Toen ik dit zo zag dacht ik 1 gek kan meer vragen dan 10 wijzen kunnen antwoorden. Intussen werd het koud en warm buffet opgediend, waar tussendoor gebruik van gemaakt kon worden het buffet was prima verzorgd. En hier at ik al gauw de buik van vol. Maar intussen ging het zoeken dapper verder al was het net een speld in een hooiberg. We deden allemaal vrolijk mee want hoe meer zielen hoe meer vreugd. We hadden er al rap 12 gevonden eigenlijk 13 maar zoveel gaan er niet in een dozijn. Door onze samenwerking liep het als een trein al was allemaal niet zo eenvoudig, maar ééndracht maakt macht ook al zag je soms door de bomen het bos niet meer. Op het plaatje stond ook een bus die je met hoge snelheid over de brug zag komen en zo veel stof deed opwaaien, Popeye broer zat aan het stuur die zo te zien een zware pijp rookte wat weer anders is dan een scheve schaats rijden. Het liep bij ons team nog steeds van een leien dakje voor enkelen teamleden was het gesneden koek en sommigen waren al met de derde helft bezig. De bediening van de Buddingehof liep zich constant het vuur uit de sloffen om ons niet op een droogje te laten zitten en ik sla de plank niet ver mis als ik zeg dat ze dat prima deden. Je kunt wel op je vingers natellen dat de laatste loodjes het zwaarst wegen en het werd steeds moeilijker om het spel op de wagen te houden. De tijd tikte door, al is dit niet te vergelijken met het klokje thuis. Nog een half uurtje werd er geroepen. We lieten ons niet opjagen haastige spoed is immers zelden goed. Nog even peentjes zweten wat altijd nog beter is dan wortelschieten en de tijd was om, gelukkig, net met de hakken over de sloot. Na gedane arbeid is het zoet rusten en we konden nog is van het buffet genieten, behalve natuurlijk als je de eerste keer de ogen groter had dan de buik. De uitslag was inmiddels bekend en werd voorgelezen door Cor, de wens is natuurlijk de vader van

de gedachte en ik dacht dat is kat in het bakkie maar hoogmoed komt voor de val en onze tafel werd 3e met 15 fouten en zo visten we mooi achter het net. Het team van de Mataven met in hun midden het loze vissertje, die nu wel naast zijn schoenen zal lopen, werd 1e met 36 fouten dit kwam doordat wie niet sterk is slim moet zijn en niet geschoten is immers altijd mis. Na deze inspanning was er tijd voor ontspanning met een ouderwetse bingo in een nieuw jasje, je hoefde nu niet meer te krassen met pen of potlood maar kon schuiven. Er waren mooie prijzen te winnen en bij elke ronde was de hoofdprijs een vleesschotel. Ik vond het een leuke avond, lekker simpel, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Jan Vriend.

Geheel onverwachts vernamen wij dat ons lid

Jan Stegeman is overleden.

Jan was 10 jaar lid van onze vereniging en hielp ons bij

De halfjaarlijkse vogelmarkt in Assen.

Wij wensen de familie Stegeman en Hartman heel veel sterkte met dit grote verlies.

Jan tijdens de vogelmarkt van maart jl.

Op donderdag middag 12 mei wezen buurten bij Harm de Roo uit Zuidwolde lid van vereniging “Zanglust”. Ben op de fiets gegaan met trap-

ondersteuning om dat ik de schrale oostenwind vol op mijn bakkes had. Het eerste stuk door de Echtensebos ging wel, maar op het viaduct over de Hoogeveensevaart was ik bijna mijn groene pet van vogelweelde kwijt door een windvlaag. Tegen theetijd kwam ik bij Harm en zijn vrouw Grietje aan die lekker in de luwte in de zon zaten op hun terras achter het huis. Het uitzicht was naar Harm zijn hok met parkieten wat wel een beetje deed denken aan een duiven hok het zat mooi in de verf maar enkele planken waren aan vervanging toe (timmermans oog). Harm is secretaris van de plaatselijke vereniging en tevens van het district Drenthe waar hij al 10 jaar deze functie vervult, in 2018 zit zijn termijn erop en stelt hij zich niet meer herkiesbaar. Harm heeft al 42 jaar vogels en is begonnen met 2 kleine grasparkieten en heeft ook nog afrikaantjes gehad zoals blauwfazantjes e.d. die je toen nog voor een prikkie kon kopen op de markt bij café De Vries ter plaatse, dit ging meestal uit de kofferbak.

Hierna kwamen de Engelse(standaard) grasparkieten waar mee Harm in de loop van de jaren al mooie resultaten heeft geboekt, zoals meerdere district kampioenschappen en op de regio Noord Nederland show kampioen met een pop grasparkiet, Harm heeft geen bepaalde lijn (bv Mannes) wel zat er nog een man van een top kweker uit Wanneperveen. Cinnamon grijs is zijn favoriete kleur, maar ik zag er niet veel in zijn bestand zo dat ik maar de conclusie trek dat hij alles wel leuk vindt. Ook heeft hij er Agaporniden, Catharina’s en Forpussen bij gehad, met de forpussen heeft hij niet zulke leuke ervaring, deze bleken van het terug komen van de TT elkaar niet meer aardig te vinden met als gevolg dode en gewonde vogels.

Harm vindt kweken niet het mooiste van zijn hobby maar tentoon-stellingen bezoeken is een favoriete bezigheid zo kun je hem op verschillende shows tegen komen. Ook Grietje vindt vogels mooi en is zelfs lid geweest van de vogelclub en is ook op de onderlinge TT altijd actief. Het voeder schema is betrekkelijk eenvoudig, standaard grasparkieten-zaad en een mix van verschillende eivoeders ook grit en sepia ontbreken niet, recent hebben ze dit nog verzameld op hun vakantie in Schoorl. In de vakantie tijd worden de vogels verzorgd door een lid van de vereniging. De hokken zijn eenvoudig en behoorlijk ruim, maar als Harm het over moest doen werden kweekkooien nog ruimer, er wordt per paar gekweekt zodat het allemaal overzichtelijk blijft. Ventilator en thermo/hygrometer waren aanwezig het hok was wel warm maar niet bedompt. Er zijn al meerdere jongen en al ben geen kenner, zitten er in mijn ogen al leuke vogels tussen. Harm en Grietje genieten ook van de natuur wat mooi wordt uitgebeeld door de twee gierzwaluwkasten voor aan het huis waarvan er één door deze lucht acrobaten word gebruikt om de soort in stand te houden. Ze mogen allebei ook graag fietsen en dat is in zo’n mooie gemeente geen straf. Jan Vriend.

De schamalijsters van Jan van der Haar Zaterdag 14 mei jl. ging ik na een afspraak gemaakt te hebben, weer eens naar Staphorst, waar Jan van der Haar woont! Toen de markten nog in Meppel werden gehouden had ik Jan al eens beloofd om bij hem aan te komen om meer te weten over zijn vogels. In die tijd had hij nog putters, want wildzang heeft wel Jan’s voorkeur. Hoewel ook zijn eerste vogel een kanarie was! Deze had hij gekocht op de IJhorster konijnen-markt! De vader van Jan was in die tijd een enorme liefhebber van de duivensport.

Jan geboren in Staphorst op 24 juli 1964 heeft nog twee broers en vijf zussen, in 1983 moest Jan voor z’n nummer in het Militaire dienst waarna hij als stratenmaker bij aannemer Engel ging werken. Vanaf 2000 is Jan een ZZP-er en doet nu ook nog veel werk voor zijn voormalige wekgever.

De ruime buitenvluchten achter z’n woning

In 1987 trouwde Jan met zijn Jacobje en zijn trotse ouders geworden van 4 kinderen, twee zoons en twee dochters. Zijn oudste zoon (27) woont tijdelijk op curacao, hij is daar een half jaar voor z'n werk, en de jongste is dochter 13 jaar jong! Daartussen nog een dochter van 23 en een zoon van vijftien!

Alleen schamalijsters zijn de bewoners van de kooien en vluchten van Jan. De witkuif en een bruine mutant van de gewone schamalijster! De laatste is uniek want komt nergens voor in Nederland! Vijf jaar geleden zijn al zijn lijsters gestolen, 6 stuks! Jan weet bijna zeker waar ze terecht zijn gekomen. Een vermoeden heeft hij, maar bewijs het maar eens! In maart heeft Jan de tweede prijs gewonnen met een zangwedstrijd voor schamalijsters, de “Schama Chai”, deze vond plaats in Drunen, gemeente Heusden in Noord-Brabant.

De schamalijster is een dure, maar mooie vogel en behoort tot de insecteneters. Op de vloer van de vluchten liggen houtkrullen, dit heeft Jan’s voorkeur. De voeding bestaat hoofdzakelijk uit levende meelwormen maar ook Buffalo wormen, deze zijn diepgevroren omdat deze snel bederven. Het zijn enorm agressieve vogels, tegen de eigen soort maar ook tegen andere vogels.

Een dichte gang naar de ruime verblijven

De vogels zijn sinds kort met het broeden begonnen! De eerste jongen zijn er! Op onderstaande foto weet Jan het geslacht van de beide jonge vogels te vertellen wat door de formaat van de jongen! Trots laat Jan deze jongen aan mij zien! Altijd leuk. Een kijkje in het is het winterverblijf waar rechts de wat kooien staan met een paar reserve vogels die nog getest moeten worden of ze elkaar wel accepteren als partner!

Ook een grote hobby van Jan is schilderen met plakkaatverf en heeft in de schuur zijn kunstwerken hangen! Jan, bedankt dat ik eens bij je mocht kijken! Henk Kikkert

Bosuilen overal te horen

Bosuilen behoren tot de vroegste broedvogels van Nederland. In februari zijn ze al druk doende met baltsen, eieren leggen en broeden. Ze zijn dan luidruchtig en goed te horen. De spookachtige roep van het mannetje, die in zo’n beetje elke griezel- of horrorfilm wordt gebruikt om

het engheidsgehalte nog verder op te voeren, galmt dan door bossen en parken.

Bosuilenkenners doen voor het landelijk netwerk voor studies aan nestkastbroeders onderzoek naar bosuilen en is tevens bosuilblogger op www.beleefdelente.nl “Bosuilen komen veel voor in Nederland, maar bijna niemand heeft ooit een bosuil in het echt gezien. Dat maakt ze ongrijpbaar en geheimzinnig. Toch zijn ze rond deze tijd relatief gemakkelijk te vinden. Ga daarvoor op avond naar de staatsbossen, vanaf de schemering tot zo ongeveer middernacht heb je dan een grote kans bosuilen te horen roepen. Het beste kun je naar de bosrand gaan, daar waar akkervelden zijn! Want daar zit voor de uil het meeste prooi! Het mannetje valt het meest op met het kenmerkende bosuilengriezel-filmgeluid. Het vrouwtje antwoordt met een minder spookachtige, maar wel direct herkenbare kreet die klinkt als ‘kuwiet’.” Van alle zes broedende uilensoorten in Nederland (kerkuil, steenuil, oehoe, velduil, ransuil) gaat het de bosuil het meest voor de wind. Hij komt in bijna heel Nederland voor, in redelijk grote aantallen. Dat komt door zijn aanpassingsvermogen. Hoewel een bosuil bij voorkeur broedt in open loofbos met eiken neemt hij ook genoegen met kleine bosjes of stadsparken in landelijk gebied. Zolang er maar ergens grote, oude bomen in de buurt aanwezig zijn. De bosuilen hebben overigens ook duidelijk geprofiteerd van de vele nestkasten die in Nederland zijn opgehangen. Het aantal paren wordt geschat rond de 5500. Maar doordat bosuilen zo onopvallend zijn, zullen veel exemplaren niet worden opgemerkt. “Eigenlijk tasten we over sommige zaken nog in het duister en valt er nog veel te ontdekken aan de bosuil. Hoe en wanneer foerageren bosuilen precies, waar rusten ze, zoeken ze elkaar op, welke prooien hebben op welk moment de voorkeur? De webcam in de nestkast van Beleef de Lente levert namelijk veel waardevolle onderzoek informatie op. Bijvoorbeeld over de prooien die ze naar binnen brengen. Zo ontdekten we vorig jaar dat het vrouwtje op het nest tot eind maart uitsluitend muizen door de man kreeg voorgeschoteld. Daarna kreeg ze opeens ook vogeltjes aangevoerd, in ieder geval konden een koolmees, pimpelmees, putter en boomkruiper worden geïdentificeerd. Of dat toen de kuikens bijna uitvlogen het vrouwtje (51%) duidelijk meer prooien aandroeg dan het mannetje (43%).

Speeddatende zebravinken

Speeddatende zebravinken verraden wat het nut van liefde is. Een geliefde vinden, kost veel energie. Maar nieuw onderzoek stelt nu dat die energie niet tevergeefs is: liefde heeft nut. Het vinden van een geliefde is best een hoop gedoe. Je moet flirten, op date, de ander het hof maken en zo af en toe een blauwtje lopen. Kortom: het kost allemaal een hoop energie. Evolutionair gezien kun je je afvragen waarom we zoveel tijd en energie in de liefde steken. We hebben immers evolutionair gezien maar één doel: zorgen dat onze genen op de aardbol blijven, oftewel voortplanten. Wat is evolutionair gezien dan het nut van liefde? Een gearrangeerd huwelijk – zonder de energie slurpende flirts en dates – zou bijvoorbeeld toch ook prima werken? Of heeft liefde naast de

nadelen – het kost veel energie – ook nog voordelen als we kijken naar het ultieme evolutionaire doel: de voortplanting? Het vraagt om een kosten en baten-analyse van de liefde. Om die te kunnen doen, richtten onderzoekers zich op de zebravink. Een vogeltje dat best veel met ons gemeen heeft. Het is monogaam en

deelt de zorg voor de kinderen met zijn/haar partner. En niet elke zebravink heeft hetzelfde idee over wat een goede partner heeft. Sterker nog: vrouwtjes kiezen een partner op basis van hun eigen voorkeuren. De onderzoekers verzamelden voor hun onderzoek 160 zebravinken en lieten ze ‘speeddaten’. Dat speeddaten ging als volgt: de onderzoekers plaatsten twintig vrouwtjes in een kooi en lieten ze een partner kiezen uit twintig mannetjes. Zodra de vogeltjes een partner hadden gevonden, mochten een aantal stelletjes ‘lang en gelukkig samen leven’ en werden andere stelletjes uit elkaar gehaald. De stellen die uit elkaar werden gehaald, werden gedwongen een paar te vormen met andere zebravinken die ook van de partner die ze gekozen hadden, waren gescheiden. Zo ontstonden eigenlijk een soort ‘gearrangeerde huwelijken’. Vervolgens kregen zowel de gelukkige stellen als de gearrangeerde stelletjes de kans om zich voort te planten. De onderzoekers bestudeerden niet alleen het gedrag van de stelletjes, maar keken ook naar hun nageslacht: hoeveel eieren kwamen uit?

En hoeveel jongen werden uiteindelijk gezonde volwassenen? Uit het onderzoek blijkt dat stelletjes die elkaar gekozen hadden 37 procent meer jongen die uitgroeiden tot gezonde volwassenen op de wereld zetten dan de stellen die tot een gearrangeerd huwelijk waren gedwongen. Ook lagen in de nesten van de gearrangeerde stelletjes bijna drie keer meer onbevruchte eieren, gingen meer eieren verloren en stierven meer jongen nadat ze uit het ei waren gekropen. De sterfte in het nest van de gearrangeerde stelletjes was het hoogst in de eerste 48 uur van het leven van de jongen. In die eerste 48 uur is de zorg van de ouders het belangrijkst en de mannetjes die deel uitmaakten van de gearrangeerde relaties waren minder ijverig. Ook waren er grote verschillen tussen de gearrangeerde huwelijken en de huwelijken uit liefde wanneer de onderzoekers keken naar de wijze waarop de vogels elkaar het hof maakten. Hoewel de mannetjes in gearrangeerde huwelijken net zoveel aandacht schonken aan de vrouwtjes als de mannetjes die hun partner zelf gekozen hadden, waren de vrouwtjes die hun partner niet zelf kozen een stuk minder ontvankelijk voor de avances van de mannetjes. Ook paarden de stelletjes die niet voor elkaar gekozen hadden minder vaak.De onderzoekers stellen dat de zebravinken een partner kiezen die ze ‘stimulerend’ vinden en wat een zebravink stimulerend vindt, verschilt van individu tot individu. Zo’n stimulerende partner vergroot de kans op een succesvolle paarpartij en moedigt de mannetjes aan om goed voor hun gezin te zorgen, waardoor de kans op gezond nageslacht groter wordt. In andere woorden: de persoonlijke voorkeuren van de zebravinken hebben nut. En dus heeft ook de energie slurpende zoektocht naar een partner die aan die persoonlijke eisen voldoet, nut. Waarschijnlijk is dat alles ook de reden dat wij mensen zo’n werk maken van onze dates, zo stellen de onderzoekers. We hebben persoonlijke voorkeuren als het gaat om de perfecte partner. En we daten en flirten om een partner te vinden die bij die voorkeuren past. Dat is misschien een stuk omslachtiger dan het bed delen met de eerste en beste man die voorbij komt, maar blijkbaar hebben we dat gedrag ontwikkeld, omdat het de kans op gezond nageslacht vergroot. Evolutionair gezien heeft daten, flirten en trouwen uit liefde – hoe energie slurpend ook – dus zin.