DSM

2405 200821JRG 16

Aurore Daerden

enhetvurigeLuik

maandag 20:06:03

6

Op weg naar café Nova, een rustige koffiebar in Rue St Paul, tref ik Aurore Daerden: Red Bull in de ene hand, hondje Ginger in de andere, een modemaga-zine onder de arm geklemd. Ze lijkt zo weggelopen uit een Vogue en vult de hele straat met haar extra-vagante persoonlijkheid. ‘Ik leef met dubbele snel-heid’, zegt ze met een blik naar haar tweede ener-giedrankje van de dag. ‘Red Bull past bij mijn dub-belleven: overdag en ’s nachts.’ Ze moet lachen als ik haar een kat met negen levens noem. ‘Omdat ik miauw of omdat ik al twee levens heb opgebruikt? Hopelijk klopt het. Dan heb ik nog altijd zeven levens op overschot.’ Aurore Daerden komt altijd op haar pootjes terecht, zo liet ze ooit verstaan in een ophefmakend interview in een Waals weekblad. Daarin vertelde ze dat ze nauwelijks nog contact had met haar ouders en op haar dertiende al aan de drugs zat. ‘Ik was zelf heel erg geschrokken van dat artikel. Het verhaal was zo opgeklopt. Oké, ik was geen engeltje en ik ging al op mijn dertiende in clubs uit terwijl mijn vader dacht dat ik nog met Barbies speelde. En ja, ik heb wel drugs gebruikt, maar er is toch een groot verschil tussen een joint roken en heroïne spuiten. Na dat artikel leek het alsof ik met

een spuit in de arm ergens in de goot lag. Mensen keken naar me alsof ik de Amy Winehouse van Luik was. Zeg eens eerlijk, loop ik er zo bij?’

MonchichiDat haar ouders uit elkaar gingen toen ze elf was, heeft haar vroegrijp gemaakt. Samen met haar zes jaar oudere broer bleef ze wonen bij haar vader in Ans, enkele kilometers van Luik. ‘Papa had het druk met de politiek en eigenlijk ben ik vooral opge-voed door een inwonende oppas en mijn grootou-ders. Toch bewaar ik goede herinneringen aan mijn jeugd. De band met mijn vader? Ach, laat het me zo stellen dat hij nooit echt heeft begrepen hoe mijn leefwereld er uitziet. Toen niet en nu nog steeds niet eigenlijk. Ik apprecieer echt wel wat hij doet, hoe hij zijn talent aanwendt in de harde wereld van de poli-tiek. Alleen staat die wereld mijlenver van de mijne af.’ Met behulp van haar grote Monchichi – u weet wel, die snoezige knuffelaapjes die eind jaren 1970 een ware rage ontketenden – kon ze ’s nachts zon-der argwaan te wekken haar bed verlaten om in het

nachtleven te duiken. ‘Dat waren nog eens tijden’, zucht ze met gespeelde nostalgie. ‘Uiteindelijk greep mijn vader toch in, want het laatste jaar van mijn humaniora moest ik naar een privékostschool in Montreux in Zwitserland. Daar hebben de leer-krachten me aangespoord om verder te gaan in de mode en zo ben ik uiteindelijk in Parijs terecht-gekomen waar ik twee jaar modeopleiding aan de bekende Studio Berçot heb gevolgd. Ik kon meteen aan de slag als styliste en heb voor bekende huizen gewerkt: van Chanel tot Moschino en van Dolce & Gabbanna tot Armani.’ De modewereld is haar natuurlijke habitat, met de vele trendy Parijse feestjes als humus. ‘In mijn jeugd ben ik veel met muziek in aanraking gekomen’, ver-telt Aurore. ‘Via bevriende deejays kon ik de truken van de dansvloer leren en uiteindelijk ben ik daar ook mijn echtgenoot Ivan Smagghe tegengekomen. Die heeft me nog het een en ander bijgebracht, want hoe stom is het om te moeten zitten wachten tot je dj-lief gedaan heeft met zijn set? Laat mij dan ook maar draaien.’Ivan Smagghe is een cultdeejay in de Parijse scene, bezieler van het disco-electroclashduo Black Strobe

Op stap door Luik met Aurore Daerden,dj, styliste en wilde dochter van

Ik ben niet deAmy Winehouse

van LuikAurore Daerden verdeelt haar tijd tussen Parijs en haar geboortestad Luik. Dat de 33-jarige fashio-

nista ook de dochter is van de roemruchte Waalse politicus Michel Daerden is voor haarzelf een bij-komstigheid. ‘Ja, ik ben de dochter van. Maar ik heb mijn eigen leven gemaakt. Als deejay en als styliste.’ Aurore Daerden straalt meer jetset uit

dan alle hipteens van Luik samen. Een ideale gids dus voor een ontdekkingstocht door de Vurige

Stede. _ door christophe de schauvre, foto’s koen bauters

dinsdag 20:54:18

C O V E R

dinsdag 20:54:18

8

en tevens een gereputeerd radiohost. Een echtpaar achter de draaitafels, meer is er niet nodig voor bekendheid onder de jetset, al heeft Aurore zich intussen in Parijs op eigen kracht ook als dé link tussen mode en muziek ontpopt. ‘Mijn kennis van beide werelden was een troef. Ik begon steeds vaker te draaien tijdens defilés en fashion events. Deze week heb ik nog moeten draaien tijdens de lance-ring van een nieuwe tas van Puma.’ Tijdens een dj-set voor de lancering van de weblog van het maga-zine Elle nodigde ze ook haar vader uit en daarvan zijn – net zoals van veel andere Michel Daerden-stunts – beelden terug te vinden op het onvolprezen YouTube. ‘Heb je dat gezien? Een zoutzak in kos-tuum’, kirt Aurore. ‘Ik vond het fantastisch om hem erbij te hebben, vooral omdat hij dan eens kon zien dat het draaien van plaatjes heus niet zo gemakke-lijk is. Hij beschouwt het nog steeds niet als werken. Hij zegt altijd: mijn dochter, die heeft nog nooit moeten werken in haar leven. Ja, dag!’

TsunamiOver de relatie met haar vader praat ze met kinder-lijk enthousiasme. De twee groeiden steeds dichter naar elkaar toe naarmate Aurore geteisterd werd

door het noodlot. ‘Twee keer ben ik aan de dood ontsnapt. Eén keer heb ik een val overleefd van twaalf meter hoog. Iemand had me door het raam geduwd. Balans: zo goed als verlamd, een half jaar in een harnas en een jaar moeten revalideren om weer te kunnen lopen.’ Nog tragischer werd het toen ze eind 2004 met vrienden op vakantie naar Khao Lak in Thailand trok. ‘De tsunami veegde de bungalows van ons vakantiepark weg. Zelf werd ik door een raam naar buiten gezogen en tientallen kilometers in het kolkende water meegesleurd. Een traumatische ervaring. Ik ben meer dan twee dagen vermist geweest, doolde naakt rond met afgerukte wenkbrauwen, twaalf gebroken tanden en een gebroken neus. Het was onwezenlijk. Ik had geen lenzen en zag met moeite een steek voor de ogen. En of dat traumatisch is. Van onze groep van acht vakantiegangers zijn er maar twee die het overleefd hebben. Elke dag word ik ermee geconfronteerd als ik in de spiegel kijk.’ ‘Ik draag de littekens op mijn lijf en mijn ziel, kan nauwelijks slapen zonder nachtmerries te krijgen, heb schrik van water, durf niet meer naar zee te gaan. En een lift en de Parijse metro zijn ook al een beproeving. Maar ik blijf geloven in de toekomst. Anders dan die vriendin van me die toen ook de

tsunami overleefde. Zij blijft alles afmeten aan de tragiek van toen.’

Grand-pèreHoe de toekomst er uitziet in onze snelle wereld waar modes op het ritme van de seizoenen veran-deren en trends zo mogelijk nog sneller, en waar zonder slaap gedanst wordt tot het ochtendgloren? ‘Geen idee of ik met dit soort leven oud zal worden’, zegt Aurore. ‘Soms kijk ik naar mijn tatoeages en dan overvalt me de angst om oud en verrimpeld te worden. Anderzijds is de beste garantie voor een eeuwige jeugd gelukkig zijn. En ja, dat ben ik wel. Of daar ook kinderen bij horen? Nee, Ivan en ik hebben zo onze eigen interpretatie van een stand-vastige relatie. Noem het maar een ‘‘open relatie’’ en daar passen geen kinderen in. Een hondje is al meer dan genoeg. Hé, Ginger?’Ze krabt haar oogappel onder het kopje. ‘Bekijk die oogjes toch eens... Er zijn mensen die me zeg-gen dat Ginger wat weg heeft van mijn vader en dan antwoord ik in alle ernst: maar natuurlijk lijkt Ginger op zijn grootvader!’ (schaterlach) Ze bekent dat haar vader in het begin niet zo happig was op haar viervoeter, vooral omdat hij als kind ooit gebe-ten is door een hond. Maar intussen is de band tus-sen Ginger en haar vader opperbest. ‘Dan roept hij van ver: allez, viens chez grand-père’, gilt Aurore ter-wijl ze zich op de knieën slaat. Ook de persoonlijke band met haar geboortestad is intussen weer opperbest. Het is ooit minder geweest. ‘Ik ben hier vrij vroeg weggegaan, eerst naar Zwitserland en nadien naar Parijs. Na dat fameuze interview waarin ik als een drugsverslaafde werd afgeschilderd, werd ik in Luik zo vaak op straat aangesproken dat ik er heel lang bewust ben weggebleven. Intussen voel ik toch meer behoefte om mijn familie vaker te zien en ik heb hier sinds een jaar een eigen stek. Het gekke is dat Luik mij groter lijkt dan Parijs, vooral omdat er zoveel ver-anderd is en ik de stad nog altijd herontdek. Parijs voelt voor mij eerder als een dorp waar ik alles en iedereen ken. Luik is de jongste jaren trouwens best een aangename stad geworden en weet je wat het is? – het gaat er hier heel relaxed aan toe. Als ik hier met de trein aankom vanuit Parijs voel ik meteen de rust. Wat niet betekent dat er hier ’s nachts weinig te doen is. Meer zelfs dan in Parijs, geloof me vrij. Luik is een stad die leeft, overdag zowel als ’s nachts. In die zin zijn we dus voor elkaar gemaakt. We hebben hetzelfde levensritme.’

Luik is een stad die leeft,

overdag zowel als ’s nachts.

In die zin zijn we dus voor

elkaar gemaakt. We hebben

hetzelfde levensritme

dinsdag 20:54:18

43

21

10

DE TIEN TIPS VAN AURORE

KopatropaRue de la Cathédrale 85‘Kopatropa is een winkeltje waar ik zelf vaak modestukken zoek om te combi-neren’, zegt Aurore. ‘Ze hebben hier een erg ruim aanbod van het street-wear-merk Skunk Funk, een Baskisch label van streetwear. Daarnaast is er ook een ruim aanbod kleren van het Deense label (nümph). Dat sluit meer aan bij mijn eigen stijl. Het jasje dat ik nu draag, komt van hier.’ Op de tweede verdieping van Kopatropa, waar zich tot voor kort een trendy kapsalon bevond, kan je tal van kunstwerken van lokaal talent bekijken en kopen.

PassageLemonnierPassage Lemonnier is een klassieker in Luik, de aorta van de binnenstad. De 160 meter lange winkelgalerij werd in 1839 ingehuldigd en huisvest nog altijd tal van boetieks. ‘Geen trendy shops, maar win-kels waar je kwaliteit kan vinden. Het straalt grandeur uit en daar houd ik van’, zegt Aurore. De galerij is genoemd naar de architect Louis-Désiré Lemonnier, een toonbeeld van 19de-eeuwse neoklassieke bouwstijl in Luik, waarvan erg weinig is bewaard gebleven. Passage Lemonnier was de allereerste overdekte winkelstraat in België en is een beschermd monument sinds 1988.

www.passagelemonnier.be

ArsAmatoriaPassage Lemonnier 6‘De reden waarom ik jullie naar Passage Lemonnier breng, is vooral het lingeriewinkeltje Ars Amatoria’, zegt Aurora op ondeugende toon. ‘Het is hooguit 30 vierkante meter groot, maar het heeft uiterst verfijnde lingerie: Nuit de Satin, Les Copains, seksspeeltjes allerhande. Je kan hier alles vinden om de femme fatale uit te hangen. Ik hou echt van dit win-keltje. Het heeft haast het broeierige sfeertje van een bordeel, maar dan op een gedistingeerde manier.’ Wie op het internet even speurt naar Aurores mixalbum Vanity Case And Record Bag zal merken dat ze zelf niet terug-schrikt voor wat pikante lingerie.

www.arsamatoria.be

PlaceduMarchéVooral als de zon schijnt is het aangenaam toeven op de Place du Marché. Een favoriet café wil Aurore hier niet kiezen. ‘Het hangt af van je gezelschap of de aanleiding om met iemand af te spreken’, zegt ze, terwijl ze zelfze-ker over de markt flaneert en overal door mannen wordt nagestaard. ‘Je hebt hier in elk geval keuze genoeg. Le Petit Paris, Le Bolas Bug, Le Bodega: ze hebben elk hun eigen sfeer en een eigen publiek.’ Le Petit Paris is de plek van de gay scene, maar ook als hetero kan je er gerust bin-nen. Le Bolas Bug verwijst naar de gelijknamige eivor-mige mannetjes van Luikse kunstenaar-striptekenaar José Parrondo. Het interieur is van de hand van architect Pascal Noé. ‘In Le Bolas Bug moet je zijn voor de wijn-kaart’, weet Aurore. ‘Terwijl Le Bodega bekendstaat om zijn cocktails.’

5LeGrenierdeWalesaRue des Mineurs 23Le Grenier de Walesa is een bekende antiekzaak, niet ver van de Place du Marché. ‘Ik kom hier wel vaker rondstruinen’, zegt Aurore terwijl ze een kleine gaanderij binnenstapt. ‘Soms doe ik ook stylings voor fotoshoots en dan is het inspirerend om hier oude spullen te komen zoeken. Ik ben een adept van de sixties-stijl en als ik iets zie wat me aanstaat, dan moet ik dat hebben. Meteen.’ Wanneer haar oog op een broche in de vorm van een vlinder valt, is ze niet te houden. Zenuwachtig loopt ze van de winke-lingang naar de etalage en terug, haalt de uitbaatster erbij om de prijs te vragen. 20 euro kost de vintagebroche, maar omdat ze niet genoeg cash op zak heeft en de antiekwinkel geen elektronische betaling aanvaardt, mort ze als een kind in een speelgoedwinkel. Het kreetje van opwinding als we haar even bijspringen is te horen over de hele stad.

www.grenierdewalesa.be

_ foto’s koen bauters

dinsdag 20:54:18

1012

6DesignRetroRue des Mineurs 27Vlak naast Le Grenier de Walesa ligt Design Retro dat heel wat designvintage nieuw leven schenkt. ‘Gelukkig is de winkel niet open vandaag’, lacht onze gids. ‘Anders kwam ik hier zeker met een meubelstuk buiten. Deze spullen hebben een geschiedenis. Dat intrigeert me. In deze winkel moet je zijn voor wat nostalgie.’

7SpecialitésPolonaisesRue Hors-Château 4In Rue Hors-Château houden we halt voor een Poolse speciaalzaak. ‘Ik ben dol op wodka’, bekent Aurore terwijl ze naar de etalage tuurt. ‘Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat ik wodka gedronken heb. Niet puur hoor, ik mix dat. Vooral met kersensap is een geslaagde combinatie. Nu ik hier toch ben, ga ik even een voorraadje inslaan’ Het wordt een fles Krakus, 40 % alcohol.

www.specialitespolonaises.be

8Eureka-GarwegRue Hors-Château 16Het boekenwinkeltje Eureka-Garweg is ook een geliefkoosde plek van madame Vurige Stede. ‘Het doet me denken aan de Marais in Parijs. Ze hebben hier stapels oude tijdschriften zoals Biba. Voor mijn stylingopdrach-ten kan ik daar heel veel inspiratie uit halen.’

9StalportContemporainRue Hors-Château 52Stalport Contemporain is een must-see voor designliefhebbers. Deze meubel-zaak beslaat maar liefst 2.000 vierkante meter verdeeld over vijf niveaus, waar je alle designklassiekers kan terugvinden. Van Eames tot Mies van der Rohe en van Ron Arad tot Philippe Starck. ‘Hier vind je the real thing’, zegt Aurore, terwijl ze een loungezetel uitprobeert. ‘Oké, het is niet zo goedkoop, maar deze meubels zijn wel tijdloos en laten zich perfect combineren met goedkopere spulletjes of vintage.’ De enige Waalse vertegenwoordiger is de K-Bench van Charles Kiasin, een flexibel zitmeubel in polyethyleen. Deze K-Bench is uitgegeven bij Vange, een bedrijf dat gevestigd is in Seraing.

www.stalportcontemporain.be

DeBueren-trappenRue Hors-ChâteauOnze korte ontdekkingstocht eindigt aan de voet van de Bueren-bergen, aan de rand van het oude stadscentrum. Is dit het fitnesspar-cours van Aurore Daerden? ‘Er zijn maar liefst 374 treden’, zegt ze bemoedigend. ‘En dit is een van de bekendste beelden van Luik.’ De trappen werden in 1880 gebouwd en overbruggen een hoogteverschil van 72 meter. Onderweg staan er wel wat bankjes om uit te rusten en gezien de hellingsgraad van 32 procent, is dat niet zonder reden. We blijven wijselijk beneden: Ginger de hond heeft dorst.

Aurores divabeatsDe partyscene in Luik is erg levendig en de meeste gekende, hipste exploot daarvan zijn de soirées Lengenz waar ook Aurore Daerden regelmatig de sfeer opzweept met haar divabeats. De eerste Legendz vonden plaats in La Fabrik in Herstal maar door het grote succes van deze par-ty’s werd er uitgeweken naar Kinepolis Rocourt. Het legendarische partyconcept staat hoog aangeschreven in het milieu, vandaar dat de grote namen gaande van Felix Da Housecat tot Miss Kittin en van DJ Tom Barman tot Luke Slater erg graag naar Luik afzakken.

Meer informatie kan je vinden op www.thelegendz.be

dinsdag 20:54:18