C A R R I È R E

100 | feeling feeling | 101

ZONDAG 16 OKTOBER

KUNST, BRAINWASH EN FASHIONDe eerste dag van onze trip is meteen al mijn favoriete dag. Op het program-ma: een exclusieve rondleiding in het nieuwe Whitney Museum of Ame-rican Art, met een wel heel speciale gids. Niemand minder dan Katelijne De Backer, Belgische en director van Art New York en Aqua Art Miami, kunstbeurzen die tot de top van de we-reld horen. Katelijne heeft haar eigen Amerikaanse droom waargemaakt. Na een carrière bij MTV in Londen, kwam ze naar NYC met het idee een macrobiotisch restaurant te beginnen, merkte al snel dat dat niets voor haar was, en zette ze haar zinnen weer op cultuur. Ze schreef al haar contacten aan, kreeg een stageplaats bij een mu-seum en werkte zich in ijltempo op in de kunstscene. “Onderhoud je netwerk, zorg ervoor dat alle deuren blijven openstaan en blijf gefocust”, is dan ook haar carrièreadvies.We kijken onze ogen uit op de sterke, abstracte kunstwerken van de Cubaanse Carmen Herrera. “Ik had zelf nog nooit van haar gehoord,” zegt Katelijne, “maar nu ben ik echt fan.” “Een fantas-tische dame ook, ze heeft hier moeten vechten als immigrante en als vrouw, is nu al 101 jaar en geeft niet op. Hier hangt ook een van de mooiste Hop-pers, A Woman in the Sun. Kijk tegen valavond naar het licht in de stad, dan zie je overal de verstilde schilderijen van Hopper. Dat is zo wonderlijk aan de Indian summer in NYC.”Inderdaad: we boffen met dit stukje uitgestelde zomer. Het is 25°C als we in een lange uitbundige sliert over de Highline wandelen naar een geheime locatie in Soho voor de lunch. De lift

Ik heb altijd iets met vrouwen ge-had. Nee, niet op het gebied van sek-suele voorkeur, maar een gevoel van innige verbondenheid met mijn sekse-genoten. Ik ben een feministe van het eerste uur. Letterlijk, want toen ik in de jaren 80, pas afgestudeerd, aan de slag kon bij het vernieuwende vrouwenblad Flair, moest er nog voor veel worden geknokt. Voor onze eigen seksualiteit, carrière én vrouwelijkheid. De vrou-wenredactie van Flair nam daarin het voortouw. Heerlijk vond ik die onder-linge solidariteit en dat wij-vrouwen-tegen-de-rest gevoel! Bergen konden we verzetten en dat hebben we ook gedaan, vooral in de hoofden van zo veel ándere vrouwen die zich bewust werden van hun vrijheid en al hun mogelijkheden.

BESTE PEPMIDDEL: POSITIEVE ENERGIELater heb ik ook het plezier van het netwerken ontdekt, hoofdzakelijk weer met vrouwen. Een van de netwerken waar ik het vaakst mee in contact kom, zijn de Straffe Madammen van Elke Jeurissen. Hun missie is: vrouwen zichtbaar maken en vrouwelijk onder-nemerschap stimuleren. “Wat te vaak onderschat wordt,” zegt Elke, “is de impact van de directe omgeving op on-dernemerschap in spe (m/v). Uit angst voor onzekerheid, de mogelijk moeilij-ke combinatie met het gezin, kiest men vaak voor de zekerheid van een vaste job. Een goed idee hebben voor een eigen zaak is één ding, het delen met de wereld is nog iets anders. Op zo’n mo-ment heb je een tribe nodig. Een groep gelijkgestemden die eerlijk hun succes-sen, maar ook hun mislukkingen delen. En die je een duw in de rug geven om

Samen met 26 andere Straffe Madammen trok Feeling- hoofd-redacteur An Brouckmans naar New York voor een ontmoeting met Belgische vrouwen die het daar helemaal gemaakt hebben.

If you can make it there, you’ll make it anywhere.

D O O R A N B R O U C K M A N S . FOTO ’ S : M A RY B E T H KO E T H .

er echt voor te gaan, of om je idee nog wat te laten rijpen. Dat is exact wat er gebeurt onder Straffe Madammen, ex-clusief voor vrouwen.”Ik maak het elke dag mee. Sinds we met vijftig Straffe Madammen in april naar Sagres, Portugal zijn geweest voor een 72 Hours Reload inspiratie-trip, is de tribe bijzonder actief in een Whatsapp-groep. Je gaat presenteren en zit in de knoei met een programma, je hebt een opdracht, maar te weinig tijd om ze zelf uit te voeren, of je hebt gewoon zin in een leuke babbel met bubbels... De adviezen, aanmoedigin-gen en potentiële klanten vliegen in het rond. Alleen al de positieve energie die zo’n groep produceert, is hart-verwarmend en is beter dan welk pep-middel ook.En nu op deze vroege zaterdagochtend in oktober sta ik weer met zo’n tribe van 27 madammen van diverse plui-mage klaar om in te checken voor een 72 Hours Reload in New York City. Niet toevallig gekozen door Elke Jeu-rissen en haar partner in crime, Veerle Pappaert van Think Talent, want NYC is volgens de Dell Women Entre-preneur Cities Index de beste stad voor vrouwelijke ondernemers. Ik heb geen seconde geaarzeld. Ik vind The Big Apple de ultieme wereldstad, en wat een programma! Matchmaker ter plek-ke is Bieke Claes, CEO van BelCham (zie kader) die deuren kan openen voor niet-ingewijden en over een fenome-naal netwerk beschiktDat belooft!

NEW YORK

27 STRAFFE MADAMMEN 72 UUR IN

C A R R I È R E

102 | feeling feeling | 103

geloven in je idee, alles zelf uitzoeken en geduld hebben.”

MAANDAG 17 OKTOBER

MEDITATIE, TOPFINANCE EN AMERICAN GIRLPOWERWe zitten met een bord bagels & chee-se op onze schoot in de meetingroom van ons hippe hotel* en laten ons helemaal inpakken door de stralende Danielle Kayembe. Danielle, half- Afrikaans, half-Texaans, werd verliefd op meditatie, ging in de leer bij Tibe-taanse monniken en ontwikkelde haar eigen powerbase-meditatie voor vrou-wen. Haar uitgangspunt is het verschil tussen yin en yang. Vrouwen laden hun batterijen anders op dan mannen. Bij vrouwen is het powercentrum de buik. Daar voelen we ons veilig, dat is onze kern. Beeld je in dat je navel een diamant is en dat daar alles om draait. Tijdens meditatieoefeningen leren we ons powercentrum weer op te laden en aan te zetten door diamont breathing en door buikdansen. ‘Try to be more like Beyoncé and less like Mother Tere-sa’, is het advies van Danielle en ze kan daarbij rekenen op luide bijval van de groep. Lukt het niet zo goed met de meditatieoefeningen, voegt Danielle er schalks aan toe, dan kun je nog altijd zonder onderbroek naar een meeting gaan, dan ben je je meteen bewust van je onderbuik. De ruimte is nu te klein voor ons oorverdovende gelach. Geen zweverig gezwets en flauw gedoe bij deze powerlady. I love meditation!Tijd om weer te genieten van de Indian summer, en dat kan het best op een ferry over de East River met adem-benemend zicht op de skyline van Manhattan. Na de vrije lunch worden we om 4 pm verwacht in het Finan-cial District op het hoofdkwartier van zakenbank Goldman Sachs. Katrien Carbonez schopte het daar tot Mana-ging Director Investment Banking en is

zoeft 40 verdiepingen hoog en dan valt onze altijd zo luidruchtige bende stil. We staan opeens in een fantastisch cool ingerichte penthouse met giga rooftopterras en adembenemend zicht over de big city. Als je weet dat je hier met veel moeite een eenkamerflat kunt huren voor minder dan 3.000 dollar per maand, moet onze gastheer wel de kleinzoon van Warren Buffett zijn. Helaas, we zullen het zonder gastheer moeten stellen en behalve dat hij top-bankier bij Goldman Sachs is en ‘iets’ heeft met eieren - dat bewijzen alle kunstwerken - komen we niets meer van hem te weten. Het New York style buffet dat Bieke en haar team voor ons hebben klaargemaakt, smaakt godde-lijk. We zullen het nog vaak op deze trip zeggen: lucky bastards we are! En we drinken er nog een glas bubbels op.Tijd voor weer wat mentale arbeid, letterlijk dan. Want toppsychologe, Patrycja Slawuta zal ons begeleiden tijdens een self hackaton. Een hackaton is doorgaans een projectgroep die zich op korte tijd toelegt op het disruptieve denken en innoveren. Wij zullen dat met ons eigen brein doen, het ‘oplich-ten, of hacken’, dus. Want een belang-rijke voorwaarde om ondernemend te zijn, legt Patrycja uit, is handelen met een growth mindset in plaats van een fixed mindset. Van de 18.000 gedachten die dagelijks door ons brein flitsen, zijn 85% steeds dezelfde. Cirkelrede-neringen, de stem van onze innerlijke criticus, vooroordelen... die ons voort-durend saboteren. We kunnen wel de-gelijk ons brein stretchen door positief te denken, altijd alle mogelijkheden te blijven zien en ánders te handelen. Stel dat je 10% meer hebt van een bepaalde competentie of vaardigheid, wat zou je anders doen? Laat je daarbij niet be-perken door schaamte, want dat is de meest negatieve emotie. ‘Live in awe for everything that surrounds you and

without shame for everything you do’, vat Patrycja samen. Wie steeds nieuwe dingen leert, leeft gemiddeld 7 jaar lan-ger. En de snelste manier om te leren is te connecteren met anderen, met hun andere denkwijzen en manieren. Een growth mindset is besmettelijk en is het dat niet wat we met onze tribe doen, elkaar aansteken met onze flexibele, steeds groter wordende geesten? Yeah, de sfeer zit er weer dik in en we gaan ‘oppermachtig’ naar buiten, ons volop bewust van onze Empire State of Mind.De dag wordt afgesloten met een be-zoek aan ERNEST, een collectief dat Belgisch design promoot in de VS. Een van die designers is Annelies De Rouck, die met haar eigen luxebadlijn, Seilenna Swimwear, menig hips-terhart verovert. Annelies werd als studente in Londen gespot door een modellenbureau en rolde zo de mode-wereld in. Na diverse marketingjobs bij Karl Lagerfeld en Tommy Hilfi-ger, wilde ze haar eigen label creëren. “Mijn vriendinnen en ik vonden dat er zo weinig echt mooie badkleding bestond. Mijn stukken zijn onderling te combineren en zijn superpraktisch.” Het is haast niet te geloven dat dit frêle, bescheiden meisje nu haar eigen boetiek runt in een chique badplaats op Long Island en een vaste plek ver-overde in de competitieve Amerikaanse modewereld, maar het is net de vrij-heid die ze hier ervaart, die haar gehol-pen heeft. “In België heeft iedereen di-rect commentaar: wat doe je nu? Hier vindt iedereen het vanzelfsprekend dat je je eigen droom najaagt. Maar dat moet je dan ook doen: keihard blijven

onze host. Haar carrièreadvies? “Zorg ervoor dat je gezien wordt in je bedrijf en zoek een mentor in je eigen afdeling en sponsors daarbuiten, die je willen promoten.” Mijn Empire State of Mind laat me even in de steek, want bij die astronomische bedragen (Katrien komt pas in actie als de inzet minstens 500 miljoen dollar is) en het techni-sche jargon begint mijn hoofd letterlijk te duizelen. Indommelen bij Goldman Sachs, het is waarschijnlijk iets als vloeken in de kerk, maar ik heb het lekker toch gedaan.Voor de avond hebben de reisleidsters weer een verrassing in petto. Locatie onbekend. Comfortabele sneakers aan en vooral naar het toilet gaan vóór we de lift nemen, is de briefing. De verras-sing is een walking dinner in een hippe rooftopbar - nu nog een werf - met zicht op Times Square, samen met de Dreamers and Doers, een Amerikaans netwerk van vrouwelijke entrepre-neurs. Opdracht is zo veel mogelijk te minglen en visitekaartjes uit te wisse-len. Wat meteen opvalt: deze straffe madammen zijn een pak jonger dan onze tribe van dertigers en veertigers. Ik maak kennis met Maria Yuan, die een onlineplatform heeft opgericht om de politici waarvoor je gestemd hebt, te ‘controleren’. En met Mita Carriman, die een app voor vrouwe-lijke soloreizigers lanceerde. Maar ook met de Belgische Elke Van Bree, die de communicatie verzorgt van Yves Jadot, Brusselaar en eigenaar van deze exclusieve plek én 11 andere bars en restaurants in de VS. Ik val van de ene verbazing in de andere: zo veel ideeën, zo veel ambitie, zo veel daadkracht en zo veel straffe resultaten. Maar Gesche Haas, oprichtster van Dreamers and Doers, relativeert ook. “If something goes wrong, just know there is always another door.” Hè, hè!

‘IN BELGIË HEEFT IEDEREEN COMMENTAAR: WAT DOE JE NU? HIER VINDT IEDEREEN HET

NORMAAL DAT JE JE EIGEN DROOM NAJAAGT’

S

‘Come as you are, for real’, was de briefing voor deze trip. En dat deed ook

iedereen: praten, plezier maken en verbinden ging als vanzelf.

X

We zagen ze zo al staan en de wereld toespreken: Obama, Poetin en onlangs

nog Charles Michel (in de grote vergader-zaal van de Verenigde Naties).

T

Tienneke Petit (rechts) heeft een leidinggevende functie bij een

Belgische bank in de US en werkt als vrijwilliger voor BelCham. We

vragen haar honderduit.

C A R R I È R E

104 | feeling feeling | 105

dat het stadsbestuur verplicht werd aan iedereen die het vraagt, onderdak te geven. Maar veel beter dan de gore opvangplaatsen die de stad aanbiedt, zijn de Broadway Housing Commu-nities die Ellen en haar team van meer dan 80 sociale werkers en vrijwilligers uit de grond stampten.We zijn inmiddels in Harlem bij Sugar Hill Apartments aanbeland, het zevende en nieuwste project van Ellen. Niet voor niks koos ze Harlem, want hier groeit 70% van de kinderen op in armoede. Daarom is er ook een school waar peuters vanaf hun 2 jaar al terechtkunnen. Hoe sneller ze uit de miserie gelicht worden, hoe beter. We zijn diep onder de indruk van de kraaknette klasjes, de rijen kinder-jasjes aan de kapstokjes met elk een naam, en het enthousiasme van de leerkrachten. Gael Sanchez komt zelf uit de buurt en runt nu het flatgebouw. Wie hier woont, is mee verantwoor-delijk, zegt Gael, anders regeert de wet van de straat. De receptie wordt door de bewoners zelf bemand: ze noteren klachten, anderen lossen dan weer conflicten op, of klaren klussen. Voor de lunch wacht ons de zoveelste verrassing. Julie Van den Kerchove, rawfoodchef uit Gent, heeft een buffet voor ons klaargemaakt. Julie is hier op uitnodiging van BelCham om de Engel-se versie van haar boek te promoten. NYC is stilaan het mekka van de vegan food geworden en haar boek belooft hier een succes te worden.In de metro wordt nog druk nagekaart over het fantastische werk van Ellen en haar team. Dat is pas echt ondernemer-schap, vat Sonja samen, zo veel waarde creëren voor zo veel mensen, met zo weinig geld. RESPECT!Maar gauw eist de volgende activiteit weer al onze aandacht op. We mogen op bezoek bij de oudste krant van NYC, een instituut, The Wall Street Journal. Mijn journalistenhart gaat harder kloppen als we langs de immense, bedrijvige redacties lopen met me-tershoge schermen waar de beurzen, nieuwszenders en de opmaak van de

krant op de voet worden gevolgd. Da-vid Marcelis is onze gastheer. Hij be-gon als journalist bij La Libre Belgique, maar droomde van een krant met een grote oplage, en die vind je natuurlijk in Amerika, ook al staan de papieren kranten hier zwaarder onder druk dan in ons land. Ik ben blij te horen dat de krant geen duimbreed toegeeft aan de populistische golf die het Amerikaanse medialandschap overspoelt en die de voedingsbodem vormt voor het succes van spektakelfiguren als Trump. Een artikel wordt pas gepubliceerd als het gecheckt en gedubbelcheckt is. Hier enkel feiten en objectieve analyses door experten over hoofdzakelijk eco-nomisch nieuws, daar wordt niet van afgeweken. Want een bericht in de WSJ kan een onderneming kraken of maken. Dat zullen Lernout & Hauspie zich nog lang heugen.Het orgelpunt van onze vijfdaagse trip wordt gezet in het hart van de wereldpolitiek, het hoofdkwartier van de United Nations. We worden door de security binnenstebuiten gekeerd en treden dan binnen in het heiligdom van de diplomatie. De oooh’s en aaaah’s zijn niet van de lucht als we oog in oog staan met het immense auditorium van de General Assembly, waar er beslist wordt over het lot van de wereld en dat we al zo vaak op tv hebben gezien. Annelies Verstichel heeft ondertus-sen ons gezelschap vervoegd. Anne-lies is First Secretary en momenteel de enige vrouwelijke diplomaat in de Belgische Missie. Ze is gespecialiseerd in mensenrechten, werkt op dossiers als kindsoldaten en ijvert onder an-dere voor het belang van vrouwelijke deelnemers aan vredesgesprekken. Ze vertelt hoe moeilijk het is om mensen-rechten hoog op de agenda te houden omdat het door veel Afrikaanse en

BIJT IN DIE APPELWie zijn succes wil beproeven in de VS, kan contact opnemen met BelCham (de Belgisch-Ameri-kaanse Kamer van Koophandel), een onafhankelijke, non-profit-organisatie, die al bijna een eeuw bestaat en nu met veel passie geleid wordt door powerlady Bieke Claes. “De uitdagende werk- en leefomstandigheden in NYC scherpen je ondernemings-zin en zelfredzaamheid aan. Zo ga je vanzelf hoog mikken. Maar doe het niet alleen. Netwerken is key. Laat je coachen. Sharing is multiplying. Stretch yourself and trust: the magic happens out of the comfort zone.”Meer info op www.belcham.org,

www.72hoursreload.com en

www.straffemadammen.com

Aziatische landen als neokolonialisme wordt afgedaan en hoe ze door haar werk hier elke dag meer en meer femi-niste wordt.

A SMALL HEAVEN ON EARTHMorgen vliegen we weer naar België en om alvast te wennen, gaan we eten bij NoMad, een bierrestaurant, uitgebaat door landgenoten. Frieten, mosselen, stoofvlees en veel vrolijk getetter in de tribe. Vriendschappen worden beze-geld en dure eden uitgesproken. Maar niets is vrijblijvend in dit gezelschap, dat blijkt al één dag later op Belgische bodem. Een tweede Whatsapp-groep explodeert. Madeleine Albright zei het al: “There is a special place in hell for women who don’t help other women.” Ik draai het liever om: een vrouwen-tribe is a small heaven on earth!

* O ja, ook een kleine hemel in NYC was het Paper Factory Hotel in Long Island City, waar wij logeerden. Top!

‘‘TRY TO BE MORE LIKE BEYONCÉ AND LESS LIKE MOTHER TERESA’, DAT ADVIES VINDT

DIRECT BIJVAL BIJ ONZE GROEP’

DINSDAG 18 OKTOBER

SOCIAAL ONDERNEMEN, TOPJOURNALISTIEK EN HUMAN RIGHTSWe ontbijten vandaag in het hoofd-kwartier annex de co-workingplace van BelCham, waar al een aantal jonge ondernemers op hun laptop zitten te tokkelen. Op de agenda: een Captain Session met een leading lady uit de groep, Françoise Chombar, CEO van Melexis. We hebben Françoise al le-ren kennen als een hartelijke, warme vrouw en met die female touch leidt ze ook haar snelgroeiende, internationale tech company. Haar persoonlijke mis-sie: anderen helpen om hun talenten te ontplooien en om iets zinvols te doen voor onze maatschappij. Daarom trekt ze ook hard aan de kar van het STEM-platform. Te weinig meisjes in België kiezen voor een STEM-oplei-ding (science, technology, engineering, mathematics). We lopen daarbij een steeds groter wordende economische achterstand op ten opzichte van landen zoals China, waar evenveel vrouwen in technologie werken als mannen, en waar dus al het aanwezige potentieel benut wordt. Nog een paar doordenkertjes van Françoise: ‘Als je respectvol omgaat met je personeel, zullen zij dat ook met de klanten doen’. ‘Success is getting what you want. Happiness is liking what you have’. En mijn favoriet: ‘Work-life-balance, dat bestaat niet. Als je werkt, ben je toch niet dood?’Naar het volgende onderdeel van het programma hebben we allemaal uit-gekeken, want het is inderdaad niet al ‘succes en glamour’ in NYC. De sur-vival of the fittest hier maakt ook vele slachtoffers. Mensen die nauwelijks kansen kregen, of drop-outs die door tegenslag aan de rand van de maat-schappij zijn beland. En hier is geen enkel sociaal vangnet. Gelukkig zijn er mensen zoals Ellen Baxter. Zij neemt het op voor de allerzwaksten en gaf met haar Coalition of the Homeless een stem aan de tienduizenden daklo-zen in NYC. Ze verkreeg van de rechter

Een extra fotoverslag van deze reis vind je op www.feeling.be

S Thuis bij een miljonair van Goldman Sachs: het moment kon niet genoeg

vastgelegd worden.

X Het trio dat verantwoordelijk was voor onze once in a lifetime experience: Veerle Pappaert, Elke Jeurissen en Bieke Claes.

X Een en al oor voor toppsychologe Patrycja Slawuta. Je brein hacken klinkt

moeilijker dan het is. Eenmaal de gedachte geïnstalleerd dat het kán, gaat

het vanzelf de goede richting uit.

T Gedachten laten dwalen naar de diamant in je buik. Powerbase-meditatie kun je overal doen: op je kantoorstoel, op

de trein of in een saaie meeting. :-)

T Magisch! De ontmoeting met de Dreamers and Doers van NYC in een

exclusieve rooftopbar in wording, met zicht op Times Square.