Sport. Ex-international Nicolas Lombaerts neemt afscheid van het voetbal

‘Ik ben goed in niks doen’

Marc Coucke liet hem in Pairi Daiza een koala strelen en gaf hem een dik contract bij KVO. De koala ging dood en KVO hing een tijd aan de beademing, maar het is een goed gemutste Nicolas Lombaerts (35) die terugblikt op zijn carrière. ‘Op cruciale momenten moet je geluk hebben.’ Tekst HANS VANDEWEGHE / beeld THOMAS SWEERT VAEGHER

48zeno.

“Mijn knie kan het ook niet meer aan. In 2008ben ik tegen Villarreal tegen de paal gevallen bijeen actie en daar is een deel van mijn kruisbandhalf ingescheurd. Had ik mij meteen laten opere-ren, dan was ik er nu beter aan toe geweest. Ineen kliniek in Nederland, waar we toen met ZenitSint-Petersburg op stage waren, dachten ze datik het wel zou redden. Iets later ben ik er dantoch doorgegaan en waren ook mijn menisci ge-scheurd en vervolgens is dan ook het kraakbeengaan slijten. Ik ben niet meer pijn vrij, zelfs bij!etsen voel ik de knie.”

Wat ga je met je leven doen?“Dat moet ik nog uitzoeken. Ik ben goed in niksdoen, hoorde ik Kevin Janssens ooit zeggen endat geldt ook voor mij. Als ik iets doe, moet ikhet heel graag doen, anders begin ik er niet aan.Ik ben begonnen met de trainers cursus en ik doemijn best. Ik wil dat diploma echt behalen.”

Inschrijven en betalen, is diploma halen.“Ik probeer het toch goed te doen. Wat mij hetmeest is opgevallen? Dat je als trainer zo vaak enminutieus analyseert wat er is gebeurd. Als voet-baller blijf je daar niet bij stil staan. Als ik nu eenvoetbalwedstrijd bekijk, let ik op andere dingen.De opstelling, de looplijnen. Omgekeerd moet jeer ook niet te veel aandacht aan schenken, wantgoals worden vaak gescoord door fouten van an-deren en door geniale onlogische ingevingen vande aanvaller. Had ik nu die cursus vijftien jaar ge-leden gevolgd, dan zou ik mijn wedstrijden nietanders aanpakken.”

Van welke trainer heb jij het meestopgestoken?“Van Luciano Spalletti bij Zenit. Hoe die onstrainde om te verdedigen: altijd hameren op op-lettendheid, ook bij balbezit, posities aanpassen.Hij had zelfs een speciale assistent voor de ver-

dediging. Dat werd herhaald in zes tegen vier, ze-ven tegen vijf, zelfs negen tegen zes, waardoorde verdediging onder immense druk kwam testaan. Verdedigen tot in de perfectie, maar hetstelde ons in staat om hoog aanvallend te spelen. “Ik heb Spalletti wel vervloekt tot het punt dat ikmet een trillend voetje op de training stond tespelen. Altijd zat hij er bovenop en dan vooral opmij. Hij zei: ‘Jij bent de enige van de verdedigingdie ik nog kan bijschaven en beter maken.’ Als iknu een training moet maken, grijp ik wel terugnaar die periode. Trainer worden? Die trainingenen dat coachen, dat gaat nog wel, maar drievierde van het werk bestaat er toch in om diespelers tevreden te houden, en wil ik dat wel?”

Vorig jaar wilde ik met jou play-off 1analyseren en toen antwoordde je: ‘Ik ben nuin Dubai een biografie van Gorbatsjov aan hetlezen en bovendien kijk ik nooit Belgischvoetbal.’ Ik schrok daarvan.“Ik heb nog steeds geen Telenet of Proximus,maar misschien moet dat er nu wel van komen.Ik had niet het gevoel dat ik iets miste. De trainersanalyseren de tegenstander voor hun spelers. Ikwist het belangrijkste: wie waar speelde en wathij deed. Het laatste jaar heb ik meer gekeken,bijvoorbeeld naar de Champions League. Het be-valt me steeds meer om mijn ex-collega’s van denationale ploeg te zien spelen in goede wedstrij-den. “Mezelf zien, daar heb ik een hekel aan. Ik zagdan altijd mijn eigen fouten en stak dat in mijnkop. Een vriend uit Rusland heeft wat wedstrijdendoorgestuurd van destijds bij Zenit, onder anderede titel wedstrijd van 2007 tegen Saturn Moskou.Ook daar, achteraf bekeken, heb ik dikke chancegehad: we moesten winnen, we maken 1"0 meteen lucky goal en een paar minuten voor heteinde wordt een bal tegen onze deklat gekopt.Iets later intercepteer ik een bal die bij een vrij-

andig als je een voetballer om dehoek hebt wonen. Nog handiger alshij roemloos is gestopt na een toch

wel roemruchte carrière en de vraag naar een te-rugblik niet ongenegen is. Bepaald makkelijk als hijzegt: kom maar naar bij mij thuis op het terras.Journalistiek – of wat daarvoor moet doorgaan – incorona tijden: een paar honderd meter wandelen,de recorder app aanzetten en je hebt een verhaal.Nicolas Lombaerts is 35 en gestopt met voetbal-len. Er zijn er die zeggen dat hij al lang was ge-stopt, maar dat hij het zelf nog niet wist. Voordie haters haalt hij zijn schouders op. Hoewel delaatste rit niet altijd een pretje was, is NicolasLombaerts comfortabel en wel in zijn voetbal -terminus gearriveerd. We zitten in de bossen van het West-VlaamseHertsberge op zijn terras, palend aan zijn landhuisin Engelse stijl. Er valt die ochtend geen verkeerdgeluid te horen. Geen achterbuur met blad blazer,hakselaar of kettingzaag in de weer. Of hij hemnog heeft gezien, onze Georges (Leekens). Ik al-vast al maanden niet meer. “Nu je het zegt, delaatste tijd niet meer. Ik denk dat hij zich verstoptvoor het virus.”

We hebben hier een lage mobi score, 5 op 10,maar wat wonen we hier toch goed, vind jeniet?Nicolas Lombaerts: “Er is hier niks, behalve eenbakker, een apotheek en een krantenwinkel, maarverder: fantastisch wonen. Die bossen, zo mooi.Prima om in te wandelen, !etsen of lopen. En wijmogen er nog in.”

Hoe beleef jij die corona stop?“Gewoon. Mijn leven is niet omgegooid. Het enigewaarvoor ik vroeger uit mijn huis kwam, was vierkeer trainen ’s avonds en mijn dochter naarschool brengen of afhalen. Nu moet dat ook nietmeer. Tja, hoe beleef ik het? Dat het nu wat rusti-ger is, komt van pas. Caroline is uitgerekend voorjuli, dan komt ons tweede kindje. Nu ik thuis ben,kan ik meer voor onze dochter zorgen.“Wij zijn alvast gezond. De beurs wat minder. Ge-lukkig is het al wat hersteld. Ik klamp mij vastaan de wetenschap dat de beurs anticipeert. Hetherstel zal afhangen van hoeveel geld er wordtingepompt. Dat moet daarna weer ergens van-daan komen en dan zullen ze wel weten bij wieze terecht moeten zeker? (zucht) “Bij KV Oostende leveren we 50 procent salarisin. Het was dat of technische werkloosheid; danis de rekening snel gemaakt. Nog een geluk datdit aan het einde van mijn carrière gebeurt. Stelje voor dat je net bent begonnen en je hebt eenlening lopen.”

Is dit nu het einde van je carrière?“Ja, althans van mijn voetbalcarrière. Ik ga nietin een lagere afdeling spelen. Ik ben bij het beginvan het seizoen naar de beloften terug gezet en ikheb dat laatste seizoen alleen getraind. Met volleinzet, niemand kan daar over klagen en dietrainings wedstrijdjes heb ik gespeeld als in eenechte wedstrijd, maar op het laatst had ik moeiteom mij te motiveren.

H‘TRAINER WORDEN?

DRIE VIERDE VAN HET WERK BESTAAT ERIN OM DIE SPELERS

TEVREDEN TE HOUDEN, EN WIL IK DAT WEL?’

49 zaterdag 25/04/2020

!!

staande aanvaller valt. Gelukkig pakte onze doel-man die bal. Voor hetzelfde geld: geen kampioenen heb ik de boter gegeten.”

Je wedstrijden niet willen zien, is dat eenmanier om je te beschermen?“Dat was cruciaal voor mijn carrière. In Ruslandheb ik ook niks gelezen over de wedstrijd. Hier isdat lastig. Ik lees geen kranten, maar dan zijn eraltijd wel in mijn omgeving die mij zeggen: ‘Goh,heb je gelezen wat die over jou heeft geschreven?Dat was niet erg positief.’ Vervelend allemaal.”

In je overigens mooie carrière zitten dievreemde momenten dat er vraagtekens bijjou worden gezet. Zoals op dat EK.“Ik was geblesseerd, ik revalideerde van een spier -scheur, maar ik was op de weg terug. Oefenwed-strijden heb ik niet gespeeld en de eerste rondezou lastig zijn geweest. Met Vincent Kompany,die meer gekwetst was op de World Cup in 2018dan ik in 2016, hebben ze wel geduld gehad. Ikben in Bordeaux naar huis gestuurd omdat zeniet meer in mij geloofden. Of ik dan de oplossingwas voor die verloren wedstrijd tegen Wales, toenwe door de verdedigers zaten, durf ik ook niet tezeggen.“Ik heb veel gemist door blessures: de OlympischeSpelen, UEFA Cup-!nale, Supercup !nale tegenManchester, allemaal in 2008. Ik ben zeven keergeopereerd aan beide knieën samen. Te beginnenin 2005, met een afgescheurde kruisband bijGent. Ik leefde er toen minder voor: ik kwam bijde kine met een dikke knie van het uitgaan, maarna vijf maanden speelde ik al terug. Bij Zenit wasde andere knie aan de beurt. Ik deed er toen allesaan, leefde voor mijn revalidatie en ben haast eenheel jaar out geweest. Ze werden behoorlijk on-geduldig bij Zenit en op een dag heb ik gezegd: ikvoetbal weer. Er kwam telkens wel vocht in deknie, maar op den duur had ik dat vocht nodigvoor de smering.”

Bij Club willen ze een nieuwgeval Lombaerts vermijden. Een jeugd speler in wie Club nietgelooft, trekt naar Gent en Gentverkoopt die later voor vijfmiljoen.“Een paar van onze generatie moch-ten overgaan naar de A-kern en kre-gen een profcontract, maar ik moestvan Marc Degryse nog een jaartjewachten bij de beloften. Toen kwamGent en ik ging studeren in Gent,dus het verhaal klopte. Club is welnog met een aanbieding gekomen,omdat Antoine Vanhove mijn groot-vader nog had gekend, dus meer omsentimentele redenen. “In Gent was ik ook niet zeker datik het zou maken. In mijn contractstond wel dat ik niet mocht wordenterug gezet naar de B-kern. (aarzelt)Ik had dat er beter bij Oostende ooklaten inzetten. Maar goed, bij Gentmocht ik van in het begin meespe-len bij een ploeg die het jaar voor-dien zevende was geëindigd, in deschuld afbouw zat maar toen weleen eerste steen legde voor hetnieuwe stadion. Dat was in 2005.‘Over twee jaar speel je in hetnieuwe stadion’, zeiden ze toen. Ik heb er nog ingespeeld, maar in 2015 met Zenit in de ChampionsLeague.”

En verloren. Kopbal goal van Laurent Depoitredie voor zijn man komt, en die man... “... was ik. Zwijg. Ik heb veel geld verloren in dieene wedstrijd. Wij maakten kans om in de groeps -fase zes op zes te halen en dat was nog maar zesploegen gelukt. De groten natuurlijk, maar ookSpartak Moskou en dat stak Zenit de ogen uit. Zewilden ook zes op zes. Maar Axel Witsel was geel

geschorst en Hulk (de bijnaam vanGivanildo Vieira de Souza, HV) waser ook niet bij in de spits. Geen zesop zes, geen premie.”

Jij wilde niet naar Sint-Peters-burg, maar naar Berlijn. Daaroverdoet het verhaal de ronde dat jevader is overgehaald met geldom jou te overhalen. “Dat is echt onzin. In mijn contractmet Gent stond dat een percentagevan de transfer som voor ons was.Dat gebeurt wel meer. En dat washet enige. Als de ene club het dub-bele biedt van de andere – intransfer som en in salaris – dan is dekeuze snel gemaakt, zowel voor declub als voor de speler. Maar hetklopt dat ik naar Hertha Berlin wilde.Berlijn als stad trok mij aan, hoewelik daar nog nooit was geweest. “Maar toen kwam Sint-Petersburgen zijn we met hun trainer, Dick Ad-vocaat, in hotel Van der Valk inBreda gaan samenzitten. Hij vroeggewoon om vrijblijvend drie dagente komen verkennen naar die fan-tastische stad en club. Dat hebbenze goed gedaan. (lacht) We sliepen

in de Kempinski aan de Hermitage en alles waspiek!jn in orde. Advocaat had niet gelogen. Daarheb ik dan beslist. Maar goed ook, want een paarjaar later zakte Hertha, wij speelden meteen kam-pioen en ik werd tot beste nieuwkomer in de Rus-sische competitie verkozen.“Het doet mij allemaal besluiten dat je ook gelukmoet hebben op cruciale momenten. Gent bijvoor-beeld was mijn geluk, maar ook Sint-Petersburg ende trainers die in mij geloofden. Had ik bij het beginvan mijn carrière Mircea Lucescu gekregen, mijnlaatste trainer bij Zenit die mij nooit wilde opstellen,dan was het misschien helemaal verkeerd gelopen.”

Nog erger: stel dat je in je eerste jaar MarcCoucke hebt als voorzitter bij KV Oostende.Ben je nog kwaad op Coucke? “Ik wil wel eens wat verduidelijken: ik ben nietnaar Oostende gegaan voor het geld. Het wás eenmooi contract, maar ik weet welke sommen deronde doen en die zijn fel overdreven. De waar-heid is dat KVO de enige echte optie was toen ikwilde beslissen. Gent wilde niet betalen voor eenspeler van 32, Club Brugge wilde eerst Björn En-gels of Stefano Denswil verkopen. Anderlechtheeft eerst een bod gedaan, maar Zenit wou mijniet verkopen omdat Ezequiel Garay al naar Va-lencia ging. Oostende heeft doorgezet. (kijkt plots omhoog) “Kijk, een buizerd. Die hangenhier de hele dag rond. Ik herken ook dat scherpegeluid. Speciale vogels hoor, zeker rond de lente,als ze met jongen zitten. Weet je in het bos datwitte huisje staan? Daar ben ik twee keer aange-vallen door een buizerd, met de klauwen openkwam hij boven mijn hoofd scheren. Ik heb mijmoeten verstoppen achter een boom, heb eenstok gezocht en ben zo verder gelopen.

• 35 jaar, Bruggeling • speelde van zijn

zesde tot zijnnegentiende voorClub Brugge, waarhij kapitein was vandiverse jeugd -ploegen en ook denationale jeugd -selecties haalde

• verhuisde in 2004naar AA Gent enwerd in het seizoen2005-2006 onderGeorges Leekensvaste waarde

• in 2007 volgde eentransfer naar ZenitSint-Petersburg,waar hij bleef tot2017 en waarmeehij vier keerkampioen vanRusland werd

• was 39 keerinternational bij de Rode Duivels en was erbij op de World Cup van2014, waar hij tegenZuid-Korea speelde

‘OF IK VERBAASD BEN OVER HET ANDERLECHT ONDER COUCKE?

NEEN, NIET SINDS IK WEET HOE HET MET OOSTENDE

IS GEGAAN. WAT HIJ DIE CLUB HEEFT AANGEDAAN’

“Maar goed, Oostende. Wat had jij gedaan? Mijnhuis ging net klaar zijn. Mijn dochter kon om dehoek naar school. We zouden dicht bij de familiewonen, mijn twee zussen wonen hier op een paarkilometer. Alles klopte aan het verhaal. En ik hebmij er uiteindelijk ook goed geamuseerd, zelfs hetjaar onder Gert Verheyen waarin we nauwelijkspresteerden. De sfeer in de groep was goed, wezijn zelfs met de spelers een paar keer uitgegaan.Dat was geleden van bij Gent.”

KVO onder Coucke was een zeepbel, dat hadje toch moeten zien?“Zenit heeft Gazprom en Manchester City een sjeik.Sommige clubs hebben nu eenmaal rijke eigenaars.Ik dacht dat hij KVO voor zijn plezier deed, endaar heb ik mij in vergist. De dag dat ik hoorde dathij Anderlecht had overgenomen, wist ik dat heteinde verhaal was voor Oostende. “We hadden een dag later een bijeenkomst metde spelers en met Wim Demeyere, die voor Couckewerkte maar ook onze pers man was. Coucke isook gekomen en ik heb hem voor de groep geant-woord: ‘Het is gedaan met KV Oostende.’ De groepschrok en Coucke ook kennelijk, want hij heeft mijeen uur later nog terug gebeld vanuit de auto: ‘Alleskomt in orde, er verandert niks, ik vind een goedeovernemer.’ Ik heb hem geantwoord: ‘Dit komtniet goed als jij weg bent. Dit is een club met aande ene kant de zee en aan de andere kant ClubBrugge. Zonder mecenas lukt dat niet.’”

Hij was geen mecenas. “Ah neen, achteraf gezien was hij dat niet. Ik hebmij vergist, maar ik heb nog geen spijt van mijnbeslissing. Dat Yves Vanderhaeghe mij eerst opde bank hield, neem ik hem niet kwalijk. Ik wasniet honderd procent toen ik in Oostende aan-kwam. Wellicht een sluimerend tand abces. Na-dien kwam ik wel weer in de ploeg. “Gert Verheyen heeft mij ook op de bank gezet.In een driemans defensie op links moeten staan,waardoor ik soms één tegen één tegen aal vluggevleugel spelers kwam, hielp natuurlijk ook nietvoor mijn gemoed. Dat hij mij een paar keer nietheeft geselecteerd, kon ik dan weer begrijpen. Ikhad het uitgehangen en hij had het al veel eerderkunnen doen: ik was gefrustreerd en dat heb iklaten blijken. Maar niet mee mogen naar Eupenuit, daar was ik niet rouwig om.”

Oostende wilde van je salaris af en deopvolger van Coucke, Peter Callant, deed jeeen voorstel: twee jaar voor de prijs van één. “Ja, en ik was het daar mee eens, maar toen werdFrank Dierckens voorzitter en was dat voorstel vantafel. Ze wilden van mij af. Dit seizoen heb ik nogde voorbereiding meegemaakt, maar ik voelde debui al snel hangen. De trainer (Kåre Ingebrigtsen,HV) selecteerde mij niet voor de eerste wedstrijden waarschuwde mij dat het niet van hem kwam,dat hij geen klagen had over mij, maar dat er nogwat zou volgen. “Ze wonnen op Anderlecht en in de euforie heb-ben ze toen beslist om mij te lozen. (zucht) Ik hebeen gesprek gehad met Dierckens en Patrick Or-lans, die het woord voerde. Ik heb dat gesprek op-

‘NEEN, IK BEN NOOIT MET EEN BENTLEY GAAN TRAINEN

BIJ DE KVO!BELOFTEN. WEL MET EEN ROLLS!ROYCE. DAT WAS EEN ONGELUKKIG

TOEVAL, NA EEN TESTRIT’

‘Oostende is een club met aan de ene kant de zee en aan

de andere kant Club Brugge. Zonder mecenas lukt dat niet.’

Hilde Van Mieghem.

COLUMNStoepbezoek

Een goeie week geleden was ik jarig. Na vijf en een halve maand quaran-taine – ik reken de vier maanden dat ikmoederziel alleen op een afgelegenplek in Italië zat erbij – werd het tochecht tijd om dat met familie en vrien-den te vieren. Weliswaar enkel met hendie ook in Antwerpen wonen, want es-sentieel kun je een verplaatsing voormijn verjaardag bezwaarlijk noemen. Ik stond dan ook paf toen een vrienduit Drongen onaangekondigd aange-!etst kwam! Hij was onderweg tegenge-houden door de politie die hemgelukkig, toen hij als reden opgaf dathij foto’s ging maken van alle kathedra-len in Vlaanderen, liet passeren. “Vandaag was de kathedraal van Ant-werpen aan de beurt, jij dus!” zei hijterwijl hij me lichtjes buiten adem, la-chend aankeek. Het raakte me diep dathij zoveel moeite deed. Ik had – geïnspireerd door de balboek-jes uit lang vervlogen tijden – eenonlinebabbel boekje gemaakt met tijd -slots. Een kwartier per persoon of kop-pel, vijf minuten pauze en dan devolgende. Ik heb een brede stoep voormijn deur en ik kon moeiteloos metkrijt een vak van anderhalve meterrond mijn krukje tegen de gevel teke-nen. Ook kon ik een pad afbakenen vaneen dikke meter voor voorbijgangersen van daar naar de straatkant toe nogeen anderhalf meter vak rond hetbankje voor mijn bezoekers. De twee hoge voordeurpanelen had ikopengezet en in de hal stond een ijskastvol champagne, wijn, bier, frisdrank enwater. Daarnaast een lange tafel metbekertjes en servetten, een schaal met40 mini gebakjes, aardbeien, een mandvol paas eitjes, ko"e en thee. Men konzichzelf bedienen van lekkers en drank.Na elk bezoek ontsmette ik het bezoe-kersbankje en de klink van de ijskast. Hoewel ik door familie en vrienden ver-wittigd was dat het geheid hommeleszou worden als de politie mijn babbel -hoekje in het oog kreeg, bleek juist hettegenovergestelde te gebeuren. Er kwa-men die dag twaalf politie combi’slangs, drie stopten er en ik kreeg zo-waar felicitaties voor mijn verjaardagén voor de slimme aanpak van het‘feestje’!En feest was het. Ik was zo verstandigom de hele dag geen druppel alcohol te

drinken want anders zou ik voortijdigvan mijn krukje afdonderen en ikmoest het toch twaalf uur lang volhou-den. Het was geweldig! Sommigenbrachten instrumenten mee en gaveneen privé concertje, anderen zongen ofvertelden me vrolijke verhalen. Hetwoord corona viel niet één keer diedag. Toen iedereen weg was overviel meeen enorme weemoed en een schrij-nend gemis. Hoe ondankbaar, maartoch! Ik miste aanrakingen, kussen enknuffels, mijn dochters hand op mijnrug en haar hoofd op mijn schouder alsze wil zien wat ik sta te koken. De vlin-derkusjes van mijn oudste. Het op el-kaars dijen slaan als we de slappe lachhebben. Gloria die een haarlok uit mijngezicht streelt. De laatste bezoeker was mijn jongstezus, en voor we erbij stil stonden, kus-ten we elkaar tot ons beider schrik volop de mond. Zalig gewoon! Terwijl u dit leest, voel ik haar zachte,warme lippen nog steeds.

Voor we erbij stil stonden, kusten we elkaar tot ons beider schrik vol op de mond. Zalig gewoon!

Hilde Van Mieghem heeft het druk, maar neemt de tijd voor een gloedvolle blik achter de schermen van haar leven.

© J

EN

NA

AR

TS

51 zaterdag 25/04/2020

genomen. ‘Je loon is geen probleem. Je mentaliteitwel. We willen dat je weggaat.’ Ik denk dat ze zijngeschrokken van mijn reactie: het werd redelijkpittig. Uiteraard kwam er geen aanbieding voormij. Moest ik dan gewoon stoppen met werken engaan doppen terwijl ik een contract had? Laterwilden ze mij uitbetalen in schijven. Nog goed datik dat voorstel niet heb aanvaard. Dus werd het deB-kern, ’s avonds trainen vind ik niet erg.”

Klopt het dat jij ooit met een Bentley bentgaan trainen bij die beloften?“Neen, wel met een Rolls-Royce. (lacht) Dat waseen ongelukkig toeval. Ik had een dagje met dieauto mogen rijden – gewoon een test rit, ik gingdie echt niet kopen – en de mevrouw die de autohad gebracht, had ik mijn auto gegeven. Normaalging ik met de club auto, een Ford, maar die wastoen in de garage of zo. En!n, ik weet het nietmeer. Hoe ook, ik ben dus gaan trainen met dieRolls. Ik heb er nog een boete voor te snel rijdenaan overgehouden ook.”

Ben je verbaasd over het Anderlecht onderCoucke?“Neen, niet sinds ik weet hoe het met Oostendeis gegaan. Wat mij is overkomen, is niets in ver-gelijking met wat hij die club heeft aangedaan.Als ik Coucke ergens tegen het lijf zou lopen? Danzal ik normaal doen. Het verhaal dat hij mij nogvan alles verschuldigd is, klopt ook niet. Er waswel eens geopperd dat we na mijn voetbalcarrièremisschien samen iets zouden kunnen onder -nemen, meer niet. Dat is nu van de baan.”

Pairi Daiza zit er ook niet meer in.“Dat hebben we wel gehad. Dat had ik gevraagdbij mijn contract onderhandelingen: een vip -bezoek aan Pairi Daiza, inclusief het aaien vaneen koala. Zelda was haar naam. Was, want diekoala is gestorven (in 2018 aan buikgriep, HV).”

Wie was de beste en de gekste voetballer metwie je ooit hebt gespeeld?“Bij de nationale ploeg waren dat Kevin De Bruyneen Eden Hazard natuurlijk. Bij Zenit Andrej Arsja-vin. En ook Danny Miguel, een Portugees die zebij Dinamo hebben weggehaald. Een ongeloo#ijkedribbelaar die ook in Engeland of Spanje had kun-nen spelen maar het naar zijn zin had in Sint-Pe-tersburg.“Bij de geksten denk je natuurlijk meteen aanGlenn Verbauwhede (ex-doelman van onder meerClub Brugge, HV). Man, man, die heeft mijn jeugdgekleurd. Fernando Ricksen bij Zenit kon er ookwat van. Die deed ongeveer alles wat verbodenwas: drinken, vrouwen, coke. Hij is betrapt bij eendoping controle en dat was zijn einde bij Zenit. “Het toppunt was dat hij mij onder zijn vleugelsheeft genomen toen ik in Sint-Petersburg belandde.Dick Advocaat had dat gezien en heeft mij gewaar-schuwd om mij toch niet te veel in zijn spoor tezetten. Dat had ik zelf ook al snel door. Wel eenheel aardige gast, die Ricksen. Vorig jaar is hij over-leden aan de zenuw ziekte ALS. Toen ik dat hoorde,dacht ik: 43 jaar, dat is jong... Gelukkig had hij ge-leefd voor drie.”