In deze uitgave

44 jaar Waoterrijk

SpoorzoekerLosse nummers e 6,-

24e jaargang

nummer 1februari 2011

2

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Foto op de omslag:Carnaval 1974: Roel van Lokven, Theo Langens, André Fransen, Frank van Nistelrooij, Theo van Vught, Geert Heijmans, Willem Sommers en Jos Kerkhof (vlnr.)

Colofon:Spoorzoeker wordt uitgegeven door heemkunde-

werkgroep Nuwelant en verschijnt vier maal per jaar.

Redactie: Peet Kappen en Sjef van Helvoirt

Alle kaderteksten zijn geschreven door Janus de

Zeebink (Twan Vrijsen en Johan van den Hanenberg)

Redactieadres:Heiweg 23, 5391 EA, Nuland

Email: pkappen@home.nl

Productie:Wihabo, Geffen

Opmaak:Ton van Uden, New York

www.vudesign.nl

ISSN: 1388-9168

Losse nummers zijn voor 6 euro te koop bij

Albert Heijn Nuland.

Abonnementen:Binnen de parochie: 20 euro per jaar;

Buiten de parochie: 25 euro per jaar;

Te voldoen op rek.nr. 13.75.18.862 Rabobank het

Maasland onder vermelding van “Spoorzoeker”.

Voor abonementen, adreswijzigingen en opzeggingen

kunt u contact opnemen met Suzan van der Leest-Van

Kemenade, (073) 5326089 of: svanderleest@home.nl

Alles uit deze uitgave mag, met correcte en volledige

vermelding van de bron, zonder toestemming worden

overgenomen. Iedere auteur draagt persoonlijke verant-

woordelijkheid over de inhoud van zijn/haar artikel.

44 jaar Waoterrijk

3 In deze uitgave

Optocht t.h.v. Café ’t Leeuwke, 2008. Carnavalsvclub ’t Achterbuurtje (uit de Achtersteweg).Van links naar rechts: Harriet v.d. Boom, Peter Coppens, René Razenberg, Geert-Jan Bindels en Gerard van Lith.

3

In de eerste helft van de vorige eeuw, werd door

kinderen op Vastenavond door het dorp getrok-

ken met een doedelpot of een rommelpot. Van

een gedroogde varkensblaas en een potje of blikje

werd zo’n eenvoudig instrument gemaakt. Wanneer

je met een houtje het vel beroerde ontstond een

karakteristiek brommend geluid. Later bleef de

gewoonte, tot diep in de jaren zeventig, maar werd

er niet meer met een rommelpot gedoedeld maar

met een jampotje. Bij het doedelen werd ook gezon-

gen. Van het liedje waren regionaal en zelfs lokaal

varianten. Deze versie werd Nuland vaak gezongen:

Jan t’is vastenavond‘k Kom niet thuis voor t’avond’s Avonds in de maneschijnAls vader en moeder naar bed toe zijnDan dansen wij op de klompenSimpe sampe sompeWe hebben gezongen en niks gehadSnij maar een stuk van ’t varkensgatSnij maar diep, snij maar diepSnij maar in munne vinger nietKoekebakkerij, koekebakkerijGif me ne cent dan go’k veurbij

De bedoeling was duidelijk. Na afloop van het gezang

verwachtten de artiesten een cent. In het nabijgele-

gen Den Bosch was al eeuwenlang een carnavalstra-

ditie. Vaak liep dit volksfeest uit op dronkenschap en

vechtpartijen. De gegoede burgerij ging er zich, met

steun van de geestelijkheid, hier in de tweede helft

van de negentiende eeuw steeds heftiger tegen ver-

zetten. Zonder succes, want met de oprichting van de

Oeteldonksche Club in 1882 kreeg het plaatselijke car-

naval steeds meer gestalte. Pas sinds de Tweede

Wereldoorlog wordt het carnaval in Den Bosch

gevierd op de uitbundige wijze, zoals we die nu nog

kennen.

In de Klepel van februari 1968 vraagt Lea van Nistel-

rooij, “uit de derde klas bij juffrouw Van Erp”, zich

hardop af of er in Nuland ook geen carnavalsoptocht

kan worden gehouden. Samen met haar ouders

bezoekt ze elk jaar de optocht in Den Bosch en dat

vindt ze geweldig. Zoiets moest in Nuland toch ook

kunnen? “Ik hoop dat er in Nuland ook een optocht

gehouden kan worden, dan vraag ik aan moeder of ik

ook mee mag lopen. Wat zou dat fijn zijn. Ik droom

er nu al van”. Fien van Amelsvoort, betrokken bij het

Katholiek Meisjesgilde en bij Stichting Jeugdbelan-

gen, neemt het idee van Lea serieus en brengt het in

op de vergadering. Haar initiatief leidt tot het besluit

44 jaar Waoterrijk

“Carnaval is een van oorsprong katholiek feest, dat gevierd wordt in de drie dagen

voorafgaand aan aswoensdag. Volgens de traditie duurt het feest van zondag tot

dinsdagavond – Vastenavond. De volgende dag begint een vastperiode van veertig dagen”,

zo luidt de Wikepedia-omschrijving voor carnaval. Hoewel het carnavalsfeest in Nuland

uitbundig wordt gevierd, kent het plaatselijke carnaval een korte traditie van nog maar 44 jaar.

Sjef van Helvoirt en Peet Kappen

4

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1 om bij wijze van proef een carnavalsoptocht te orga-

niseren op 24 februari 1968, de zaterdag voor carna-

val. De optocht is een overweldigend succes. Er zijn

nog geen prijzen en het heeft nog sterk het karakter

van een probeersel, maar de belangstelling is enorm.

Het Brabants Dagblad schat dat er zo’n zevenhon-

derd kinderen met hun ouders mee hebben gedaan.

De boerenkapel van Harmonie Union loopt voorop,

daarachter een bonte stoet verklede kinderen. Ook

doen er acht heuse carnavalswagens mee. Aandacht

is er niet alleen voor lokale onderwerpen zoals de

plannen van een zwembad bij het Heike of de riole-

ring in Nuland, maar ook is er belangstelling voor

internationale kwesties als het Engelse lidmaatschap

van de EEG. Ook Stichting Jeugdbelangen kijkt in de

Klepel van maart 1968 tevreden terug, maar geeft

ook eerlijk toe dat er nog verbeteringen mogelijk

zijn: “natuurlijk hebben we enkele fouten gemaakt,

terwijl ook de lengte van de route erg kort was, maar

dit was ons inziens nodig in verband met het weer en

de luchtige kleding van de kleinste deelnemers. Mis-

schien is het ook mogelijk dat de openbare carnavals-

viering op een hoger plan komt. We willen graag

samenwerken met iedereen die ervoor in de weer is”.

Ieder jaar, eind november, houdt Harmonie Union

het Caecilia-feest, een teerdag met worstenbroodjes

en bier. Bosschenaar Jan van Dijk, dirigent en voorzit-

ter van de harmonie, is een actief carnavalsvierder in

Oeteldonk. Van Dijk stelt voor het jaarlijkse Caecila-

feest in 1968 pas eind januari te houden en roept alle

leden van de harmonie en hun partners daarbij op

zich carnavalesk uit te dossen. Er bestaat nogal wat

schroom; Nuland kent geen enkele traditie op dat

gebied. Een enkeling die verkleed is houdt bij bin-

nenkomst voorzichtig de overjas aan, bang om uitge-

lachen te worden. Sommigen haasten zich naar huis,

om alsnog snel iets feestelijks aan te trekken. Op die-

zelfde avond komt Van Dijk met het idee om op car-

navalszondag gekostumeerd een wandeling door het

dorp te maken, en een soort van kroegentocht te hou-

den. Iedereen zegt toe, maar slechts een klein groepje

dapperen durft het aan om verkleed door het dorp te

trekken; het Nulands carnaval is geboren.

Op 4 april 1968 komen er bij café Jentzema tien men-

sen bij elkaar om te bekijken of er naar aanleiding

van de gezellige activiteit op carnavalszondag niet

een ‘carnavalsclub’ kan worden opgericht. Alle tien

de aanwezigen geven zich op als lid van de nieuwe

vereniging. Direct komt er een bestuur. Jan van Dijk,

Hein Kerkhof en Jan van Kreij worden de bestuursle-

den. Twee weken later komen daar Antoon Gabriels

en Harry Verputten bij. Wat het doel van de nieuwe

vereniging is blijft nogal onduidelijk. In de notulen

van de vervolgbijeenkomst op 25 april lezen we dat

de nog naamloze club als doelstelling heeft ‘bij

1969-1970 - Prins Nulando I.

5

iedere gezonde gelegenheid aanwezig te zijn of

gevolg te geven ook buiten carnaval’. De nieuwe ver-

eniging, met een sterk Harmonie Union karakter, laat

er geen gras over groeien. Direct bij de tweede vergade-

ring worden Frans van Hassel en Jan Jentzema tot ere-

leden benoemd, en wordt kasteleinsvrouw Mien

Jentzema beschermvrouwe ‘van onze club’. Er wordt

contributie vastgesteld – een gulden per week – er

wordt gesproken over een mogelijke Raad van Elf, de

status van de Boerenkapel – wel of geen lid? – en er

wordt afgesproken dat niet iedereen zomaar lid kan

worden. De vergadering moet over ieder potentieel

nieuw lid stemmen.

De club gaat voortvarend te werk. Hoewel er tussen

april 1968 en april 1969 geen notulen zijn bewaard

blijkt dat in februari 1969 het Nulandse carnaval

gelijk stevig in de steigers staat. In plaats van een

‘clubje’ is er inmiddels sprake van C.O Nuland. Ook is

er een raad en er is een prins, die zich Nulando de Eerste

noemt. De hele entourage wordt gekoppeld aan de

legende over het ontstaan van Nuland, waarbij water,

schepen, een anker en zeevolk een prominente rol

spelen. Jan van Dijk, de bedenker van deze insteek,

komt met de naam Waoterrijk. Er komt een prinsen-

wagen in de vorm van een schip, er komen dansma-

riekes die Marvinnen worden genoemd, de

machtsoverdracht op het gemeentehuis gebeurt

voortaan symbolisch met de overdracht van een anker

en de fictieve figuur van Janus de Zeebonk wordt de ver-

persoonlijking van het Nulandse carnaval.

Ook verschijnt er dat jaar voor het eerst een carnavals-

gids, waarin scheepskapitein Jan van Dijk in zijn voor-

woord niet voorbijgaat aan de scepsis die er kennelijk

hier en daar nog heerst. “Een echt carnavalsfeest is

beslist geen drink- of slemppartij, maar een gelegen-

heid waar men zich spontaan en ongeremd op een

feestelijke en gekke manier kan uiten, al zingend en

hossend bevrijdt men zich tijdens die drie dagen van

de vele zorgen en spanningen van het dagelijkse

leven, zodat men er daarna weer des te beter tegen

opgewassen is”. Er is ook twijfel bij burgemeester Van

Heereveld, die zich afvraagt ‘of dit het begin zal wor-

den van een traditie’ en daarbij aangeeft dat veel zal

afhangen ‘van de wijze waarop de carnavalscommis-

sie denkt dit feest te moeten gaan vieren en hoe de

bevolking daarop zal reageren’. Kennelijk enigszins

bevreesd roept hij de Nulanders op toch vooral ‘hun

waardigheid te bewaren’. Vanuit de

pastorie lezen we geen bijdrage,

maar pastoor Van Erp, bekend als

progressief en zeer meegaand,

heeft geen bezwaren.

Het programma is fors uitgebreid

vergeleken met de probeersels van

het jaar daarvoor. De uitnodiging

van Stichting Jeugdbelangen tot

samenwerking is niet aan dove-

mansoren gericht. Er ontstaat een

Café Chris van Hassel, 1968. Harmonie Union.Van links naar rechts: Luus van Druenen, vrouw van v.d. Berk, Bert v.d. Berk, Toon Kerkhof, Tonnie Maas, Sjaan Kerkhof en Zus Langens.

6

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

vooral tijdens de intocht

van prins Nulando d’n

Urste. De hierbij beho-

rende optocht groeide in

lengte met spontaan

meevierende jeugd”.

Vooral de jeugdoptocht

doet het met 450 deelne-

mers prima. Met name

de succesvolle televisie-

programma’s zorgen

voor inspiratie. Zo blijkt

Pipo bij nogal wat kinde-

ren favoriet.

Ook prins Nulando – in het dagelijks leven heet hij

Van Rozendaal en woont hij in Oss - blijkt een prima

keuze; ‘hij was steeds de beminnelijkheid en hoffelijk-

heid zelve’ aldus de redactie van de Klepel, die vast-

stelt dat carnaval geslaagd is – “en gelukkig sloeg het

feest beter aan dan velen hadden verwacht!” – maar

ook vindt dat er toch meer aandacht moet zijn voor de

wat jongere jeugd. Datzelfde maandblad meldt ook de

verdwijning van Janus de Zeebonk, die op zondag-

avond plotseling weg is. Enkele bezoekers van de Tiele-

bar hebben de pop ontvoerd. Uiteindelijk blijken zij

bereid, na betaling van losgeld in bier, om Janus terug

te geven, zodat de mascotte verbrand kon worden.

Al het carnavalsenthousiasme leidt tot nieuwe initia-

tieven; er worden twee carnavalsverenigingen opge-

richt, gelieerd aan het café van waaruit de activiteiten

plaats vinden. Zo richten bezoekers van café Jent-

zema De Pindollen op en organiseren de vaste klanten

bij Van Heeswijk zich in De Vrijbuiters. Een jaar later

krijgen de Biervaten cafe Kerkzicht als thuisbasis. In

samenwerking met C.O Nuland en Stichting Jeugd-

belangen gaan zij het Nulands carnaval mede vorm-

geven. Het carnavalsfeest wordt vanaf het wat

wederzijdse betrokkenheid die tot op de huidige dag

voortduurt. Op zaterdag is er opnieuw een Jeugdop-

tocht, georganiseerd in samenwerking met Stichting

jeugdbelangen. Op zondag begint het programma

met de uitreiking van de onderscheidingen en om

half twee begint de intocht van prins Nulando I. Aan

deze intocht is ook een rondgang door het dorp

gekoppeld. Later in de middag worden de bejaarden

en zieken bezocht en om acht uur ’s avonds begint

vanaf café Van Heeswijk een rondgang langs alle

kroegen. Op maandag en dinsdag is er hetzelfde

avondprogramma. Dinsdagavond om half twaalf

wordt de pop van Janus de Zeebonk op het Prins

Bernhardplein in de fik gezet, als teken dat carnaval

er opzit.

Ondanks de felle kou verloopt de eerste officiële car-

navalsviering prima en blijken de zorgen van Van

Heereveld cs. voorbarig. De hoogtepunten zijn, vol-

gens het Brabants Dagblad, toch echt de beide

optochten: “De tegenslag van het weer inbegrepen,

kan Nuland terugzien op een goede start van het

openbare carnaval. De jeugdoptocht op zaterdag en

de intocht op zondag werden getekend door enthou-

siasme en goodwill voor de carnavalsgeest. Dit bleek

Kinderoptocht 1969.Van links naar rechts: Adri Hanegraaf, Sander van Lent, Jos Schippers, Jan van Lee en Cor Venrooy.

7

aarzelende begin steeds breder door de Nulandse

gemeenschap gedragen. De schroom en de voorzich-

tige toon die er in 1969 nog zijn geweest lijken in

1970 verdwenen.

Op 14 januari 1970 krijgt CO Nuland ook een formele

status. Op die dag zijn Jan van Dijk, Bart Gevers, Hein

Kerkhof en Antoon Gabriels bij notaris Kok in Geffen

om een carnavalsstichting op te richten. Het doel is

helder: “het organiseren en realiseren van de gemeen-

schappelijke carnavalsactiviteiten – in de meest uit-

gebreide zin – ten dienste van de gemeenschap in het

gebied van de R.K parochie Nuland”. Het bestuur

bestaat uit elf leden, die tevens de raad van Elf uitma-

ken. Naast de genoemde namen zijn dat Jan Clement,

Jan van der Doelen, Jan Donkers, Cor van Heugten,

Wim van der Linden, Piet van der Velden en Marinus

Witlox.

Op 10 januari vindt voor het eerst het prinsenbal

plaats. Opnieuw wordt Nulando de prins, maar het is

vooral een gedenkwaardige avond omdat het feno-

meen tonpraten die avond zijn intrede doet. Vooraf

had dat binnen CO Nuland tot enige discussie geleid.

Vanwege de satirische toon was men bevreesd voor

‘kwetsende uitspraken’, die zeker gezien de onrus-

tige gemeentepolitiek, hard aan zouden kunnen

komen. Afgesproken wordt dat de teksten vooraf

bekeken zullen worden. Ook het vinden van deelne-

mers valt niet mee. Men loopt aanvankelijk niet erg

warm. Op de vergadering van 19 december 1969 zegt

Eddy Kerkhof dat de Raad van Elf het zelf maar moet

doen: “daarin zitten er genoeg die dat kunnen”. Maar

daar voelt de Raad niet veel voor. Marinus Witlox

stelt een andere aanpak voor; gewoon mensen bena-

deren die zoiets wel zullen kunnen. Besloten wordt

Jan Sommers, Cor van der Weerden en Piet van den

Bosch te vragen.

Voor het eerst wordt op vrijdag voor carnaval een bal

georganiseerd, dat vanwege de erwtensoep, het snert-

bal wordt gedoopt. Vreemd genoeg vindt dit snertbal

niet in Nuland plaats, maar in Rosmalen, wat het

Brabants Dagblad een lacherige reactie ontlokt; “Ja u

leest het goed. Nuland begint zijn carnaval in

Optocht 1970, Kerkstraat ter hoogte van oude Boerenbond. Club De Vrijbuiters.Van links naar rechts zittend: Toke v.d. Akker, Bets van Niftrik, Betsy Korthout, Elle van Dijk, Jan v.d. Berk.Van links naar rechts staand: Daatje Schippers, Adje v.d. Berk, Toon Gloudemans, Tien van Rooy, Cisca van Dijk, Truus van Rooy, Annie Schippers, Truus de Wit, Lenie Schel-Gabriëls.

Optocht 1970, De Biervaten.Van links naar rechts staand: Willie van Boekel, Riemi Hanegraaf, Frans v.d. Ven, Ad van Aggelen, Antoon van den Heuvel, Jan van der Ven (Chauffeur van de wagen), Kees van Boekel, Piet Korsten, Ria van Nistelrooij en Koos van Lee.Van links naar rechts knielend en liggend: Joe Hoedema-kers, Frans Swanenberg, Harry van Lokvan, Willie van Boekel, Sophie van den Heuvel, Adriaan van Schijndel, Riek van Wanrooij, Hans van Nistelrooij en Jan van Santvoort.

8

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Rosmalen!”. Het bal bij café Van den Heuvel is een

besloten bijeenkomst, waar alleen mensen zijn uitge-

nodigd die zich voor het carnaval inzetten. Adriaan

de Wit, Ria van der Sangen en Jan van Kreij krijgen

een onderscheiding voor hun verdiensten voor het

nog prille Nulandse carnaval. Het grootste verschil

met het carnaval van 1969 is dat de optocht, die nu

gecombineerd is met de intocht van de prins, op zon-

dagmiddag wordt georganiseerd. Deze optocht is

opnieuw het klapstuk van de carnavalsviering. Maar

liefst zestien wagens, 35 loopgroepen en een groot

aantal individuelen trekken door de straten. “Stuk-

ken beter dan vorig jaar”, was de algemene opinie

over de optocht die Nuland gisteren te zien kreeg. De

gemeenteraad kreeg uiteraard een lik uit de pan, de

harmonie liep mee in pyjama’s onder het motto: wel

in vorm maar niet in uniform en de toekomst van

onze r.k geestelijkheid werd in carnavaleske termen

geschetst: pastoor, vrouw en kinderwagen”. Ook

opvallend is de oprichting van een specifieke carna-

valsvereniging voor kinderen. Ria van der Sangen -

Van der Heijden uit de Molenstraat, weet een grote

groep kinderen te enthousiasmeren en richt de Meu-

lenzotten op.

Naast de dagelijkse tocht langs alle kroegen worden

opnieuw de zieken bezocht en verblijd met een fruit-

mand. Ook de zusters van St. Jozefoord worden voor

het eerst bij het hele gebeuren betrokken. “En wie

zegt dat nonnen niet kunnen polonaisen die heeft

het toch maar mooi mis”, stelt een anonieme chroni-

queur in de Klepel. Zelfs de oudste non loopt nog

mee en zingt Bij ons staat op de keukendeur; een feit dat

de razendsnelle en algemene acceptatie van het

Nulandse carnaval nog maar eens onderstreept.

De verkiezing van de prins is jaarlijks met nogal wat

geheimzinnigheid omgeven. Feitelijk is er geen sprake

van een verkiezing; Jan van Dijk brengt gewoon iemand

mee. Navraag bij betrokken carnavalsvierders van het

eerste uur, wijst uit dat ze van de prins, die ze gedu-

rende een aantal dagen van heel nabij meemaken, wei-

nig of niks weten. Van Nulando I is alleen een

achternaam bekend. Nulando I wordt trouwens inge-

haald in de zaal van Piet van Nuland in Berlicum, een

begroeting die nog voor een klein gezelschap bedoeld

is, niet voor de hele gemeenschap. In 1971 komt er een

nieuwe prins, die zich, met enig gevoel voor traditie,

Nulando d’n Twidde noemt.

Zijn naam is Benno Vroklage en werkzaam als gymle-

raar op dezelfde mavoschool in Den Bosch waar Jan

van Dijk muziekles geeft. In de marge van de notulen

van april 1970 heeft de secretaris enkele kenmerken

van deze Vroklage gekrabbeld: “Leeftijd: zo’n 26 – 27

jaar. Knap en charmant. Jeugdig en organisator”. Op

het prinsenbal wordt hij gepresenteerd. Ook het ton-

praten heeft, na een aarzelend begin, z’n plekje ken-

nelijk veroverd. Met name de explosieve politieke

Optocht 1970, Jan ‘Veurop’ Sommers met de Waoterbloazers.

9

In de beginjaren van de Nulandse carnaval, kwam

de Prins steevast van buiten het dorp. Nadat Osse-

naar Van Rozendaal als Prins Nulando I over ’t Wao-

terrijk had geregeerd, volgde een Prins uit Hintham.

Benno Vroklage, “inmiddels ergens achter in de

60”, was van 1971 tot en met 1973 Prins Nulando II.

“Ik was gymnastiekleraar op een school waar Jan

van Dijk muziekleraar was. Hij had de carnaval in

Nuland opgezet en vroeg mij Prins te worden. Ik

wist waar Nuland lag en kende het Motel, maar

daar hield het op. Toch had ik wel oren naar, want

ik was wel een carnavalsvierder. Toen ik later met

Jan van Dijk meeging om mij voor te stellen tijdens

het Prinsenbal, zal de Raad van Elf wel gedacht heb-

ben ‘wat moet zo’n jonge blaag hier?’. Ik was mid-

20 en de Raad van dat moment bestond uit een

verzameling oudere heren, aangevuld met drie jon-

gemannen. Als ik het me goed herinner waren dat

Bart Gevers, Jan van der Doelen en Piet van der Vel-

den.”

Op carnavalszondag in 1971 beleefde Vroklage

zijn eerste officiële openbare optreden als Prins

Nulando II. Na de symbolische overhandiging van

de sleutel door de burgemeester, sprak hij zijn

eerste woorden richting ’t Waoterrijkse carnavals-

publiek. “Ik zag ‘Politie van der Steen’ twee dui-

men opsteken, ten teken dat mijn speech oké was

en ik mocht blijven. Dat was een fijne opsteker

haha.” Het was de start van een druk programma.

“Ik genoot van het kindercarnaval, dat was een

opgewonden boel! Toen ik in het eerste jaar tij-

dens de optocht na al te uitbundig meezingen

mijn stem was verloren, kreeg ik de volgende dag

op het bejaardenbal allerlei tips: ‘Jungske, gij

moet honing drinken!’. Dat bejaardebal kende

een ingetogen en serene sfeer met heel veel blijd-

schap. En het ziekenbezoek was héél dankbaar, de

komst van de Prins werd daar bijzonder gewaar-

deerd.”

Maar er werd ook gefeest, flink gefeest. “Het was

behoorlijk drinken, maar je moest natuurlijk als

Prins wel representatief blijven. Ik zorgde dus dat

ik altijd twee bier in mijn handen had, dan kreeg je

tenminste geen derde aangeboden. Zodra je er

maar één had, kreeg je weer een nieuwe.”

“We trokken in een grote BBA-bus langs de cafés

voor een bezoek aan de clubkes. We waren bij de

kasteleins van harte welkom, want als wij kwamen

werd het een feest en als we weer vertrokken zat de

kroeg vol. Bij Café Vladeracken daagde Jan van der

Leest me eens uit. Ik was niet zo’n danser, maar

toch was ik regelmatig aan het ‘rock ’n rollen’. Jan

zag dat en zei stellig: ‘Dat lukt je op dinsdag om

half twaalf niet meer!’ Dat lukte me wel, dus kreeg

ik van hem een ‘zilveren’ pindol. Althans, dat was

gewoon een houten pindol, omwikkeld met alumi-

niumfolie!”

Vroklage, die inmiddels carnaval heeft ingeruild

voor wintersport, bewaarde nog jarenlang de cape

en het rokkostuum dat hij als Prins begin jaren

zeventig droeg. “Ik kijk met plezier terug op mijn

tijd als Prins Nulando II. Het is mooi om te zien hoe

carnaval toen leefde en nog steeds leeft in Nuland.

Ook toen al was het dorp heel gastvrij. We kwamen

bij iedereen, in alle kroegen, bij Van Heeswijk voor

de lunch en bij Van der Valk voor het diner. In het

Motel was ook een kamer voor mij gereserveerd,

maar daar heb ik nooit gebruik van gemaakt. In die

tijd was de alcoholcontrole nog niet zo streng, dus

voordat ik naar Hintham reed, bracht ik aan het

einde van de avond vrolijk de dansmariekes naar

huis! Zo hoorde dat: zij zorgden voor mij, ik zorgde

voor hen!”

Twee duimen en een ‘zilveren’ pindol

10

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

situatie levert munitie genoeg op. “De Nulanders

konden er nu hartelijk om lachen; de een misschien

wat hartelijker dan de

ander…”, stelt het Bra-

bants Dagblad fijntjes

vast.

Carnaval 1971 start

opnieuw met een snert-

bal, ditmaal in Vinkel.

De oproep van de Klepel-

redactie om de jonge

jeugd wordt meer bij

carnaval te betrekken,

vindt gehoor. De groep van tien tot dertienjarigen,

de Sneeuwwitjesjeugd genoemd (naar het zogenaamde

Sneeuwwitje, een glaasje 7-Up met een beetje bier),

kan dit jaar iedere avond in De Blokut terecht. Daar

zorgt een discotheek voor de carnavalssfeer. De rest

van het programma is in grote lijnen hetzelfde

gebleven. De prins met zijn gevolg – inmiddels met

echte in Duitsland aangekochte steken - verplaatsen

zich deze dagen per bus. De hoeveelheid horeca die

moet worden bezocht is aanzienlijk, en zelfs dusda-

nig omvangrijk geworden dat er gewerkt moet wor-

den volgens een strak schema. Zo gaat men op

zondagavond achtereenvolgens naar de Blokhut,

café Jentzema, café de weduwe Van Rooy, café de

Goudfazant, de Tielebar, de Meent en tenslotte

meldt het schema dat de groep om half twaalf bij

Van Heeswijk moet zijn. Op zijn minst opmerkelijk

is het bezoek dat het hele gezelschap, kennelijk

inclusief de dames en de dansmariekes, de volgende

avond ook brengt aan een nieuwe Nulandse horeca-

gelegenheid, de Julia-bar genaamd. De autobus

wordt door de overige Nulanders ook graag als gra-

tis vervoermiddel gebruikt om als verstekeling van

café naar café te hoppen. “Ook dit jaar weer: Alleen

Optocht 1970, De Vrijbui-ters, Kerkstraat ter hoogte van de Van Ewijk.Henk van Rooij, Adje v.d. Berk, Geert Dirks, Ella van Dijk, Jan de Wit, Truus de Wit en Willie Clement.

Optocht 1970, De Meulezotten, 3e prijs wagens.Staand: Ria v.d. Camp, Rita Venrooij, Joke Heijmans.Zittend: Huub van Heeswijk, Coen van Dijk en Hans van Erp.

11

die bij het gevolg van de prins horen, mogen in de

autobus. Geen uitzonderingen!”

Een jaar later, in 1972, stelt een anonieme zakenman,

onder het pseudoniem G.N. in de Klepel voor om,

samen met andere Nulandse ondernemers de handen

ineen te slaan en het prijzengeld voor de optocht te

verhogen. Hij heeft slechts een doel en dat ‘is het sti-

muleren van de deelname”. Het opmerkelijke initia-

tief levert 130 gulden op. “Niet genoeg”, stelt dezelfde

schrijver een maand later. Hij heeft na de prijsuitrei-

king “nogal wat teleurgestelde kindergezichten

gezien”. En aangezien hij in zijn “33 jarige zakenle-

ven meer blije en bedrukte kindergezichtjes heeft

gezien dan een van U allen”, moet daar verandering

in komen. Hij is er stellig van overtuigd dat meer geld

de jeugd aan de optocht kan krijgen. De oudere jeugd

heeft weinig last van een “bedrukt gevoel” met carna-

val 1972. Jeugdsoos All Together organiseert op zater-

dag voor de carnaval een dansavond voor de

opgeschoten jeugd, die de Sneeuwwitjes-leeftijd al wel

voorbij zijn. In de Meent treden The Black Devils op, en

zorgt Tommy’s drive in show voor de rest. Het valt na

afloop op “dat de jeugd zich zo voorbeeldig gedragen

heeft”. Dat is wel eens

anders geweest, want

“we hebben het wel eens

drukker en vervelender

met jullie gehad”, aldus

een lid van de Raad van

Elf, die kennelijk verwijst

naar eerdere ontmoetin-

gen met de oudere jeugd.

In de Nulandse horeca

speelt het carnaval voor

de volwassen carnavals-

vierders zich af. In bijna

alle café’s zit live muziek;

bij Mari van Heeswijk

speelt bijvoorbeeld het

orkest The Williams, bij de

Meent speelt de hele car-

naval Faithfull. Met de

Marvinnen gaat het wat

minder goed. Drie van de

vijf meisjes hebben aan-

gegeven ermee te willen

ophouden. Gelukkig

levert een oproep in de Klepel vier nieuwe meisjes op.

Café van Heeswijk, 1970. Club de Vrijbuiters.Van links naar rechts: Tien van Rooy, Truus van Rooy, Wil-helmien Schel-van de Pol, Piet van Nuland, Tini Schel, Jo Schel, Leni Schel-Gabriëls, Willie Clement.

Bordes oude Gemeentehuis, 1971. Officiële ontvangst Prins Nulando II.Wim v.d. Linden, Jos v.d. Ven, Burgemeester Van Heereveld, Benno Vroklage (Prins Nulando II) en Pastor van Erp.

12

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Het bevalt Prins Nulando II in Nuland. Ook in 1973

wordt hij prins carnaval. Het eerste lustrum van het

Nulandse carnaval leidt niet tot schokkende verande-

ringen in het programma. Opnieuw is het prinsenbal

Café Jentzema 1971, De Pindollen Van links naar rechts: voorste rij: Harrie Verputten, Greet van Rosmalen, Marietje Strijbosch, Gerrie van Rosmalen, Thera Verputten, Roos de Wit, Mien Jentzema, Peter Hurkens - Van links naar rechts: midden rij: Pieta v.d. Leest, Jan v.d. Leest, Dientje Korsten, Hein Korsten, Johnny Strijbosch, Tonny Kerkhof, Lenie Jentzema, Corrie Kerkhof, Rinie Bekkers, Ria Kerkhof, Henk de Wit, Jan Jentzema, Eddie Kerkhof - Van links naar rechts: achterste rij: Jo van Rosmalen, Jan van Rosmalen, Hans van Rosmalen, John van Sleeuwen, Frans van Hassel, Jan van Krey, Jan van Bergen, Hans van Lokven.

Optocht 1971. Prins, adjudant en Raad van Elf in de Prinsenboot.Gerrit v.d. Schoot, Jan v.d. Doelen, Piet v.d. Velden, Jan Clement, Benno Vroklage (Prins Nulando II), Hein Kerk-hof (Adjudant) en Antoon Gabriels (vlnr.) Dansmariekes onbekend. Fietsers: v.d Bosch en v.d. Biezen.

13

de kick-off van het carnavalsjaar. Bij de vergadering

van CO komt nog al wat commentaar op deze avond.

Er is geen dansorkest, de consumptieprijzen zijn te

fors en er wordt entree geheven. De avond verloopt

dan ook nogal sfeerloos, wat leidt tot ingezonden

brieven in De Klepel. Ook met Janus de Zeebonk wordt

voortaan voorzichtiger omgesprongen. Ieder jaar is

het wat, de ene keer wordt de pop gejat en de andere

keer is Janus al verbrand voor het carnavalseinde.

Afgesproken wordt Janus direct na de onthulling

weg te leggen tot dinsdagavond. Zo is men van al het

gesodemtier af.

De weinig florissante financiële positie van CO Nuland

leidt soms tot opmerkelijke initiatieven. Zo stellen

namens CO Nuland Leo Meijer en Gerrit van der Schoot

voor om vanaf 1974 ook reclamewagens in de optocht

toe te laten “dit uiteraard tegen een bepaalde vergoe-

ding”. Voor het plan bestaat weinig animo. Ook de

animo van Nulando II is na drie jaar over. Op het prin-

senbal van 1 februari 1974 komt zijn opvolger uit de

hoge hoed. Het is de 23-jarige Bosschenaar Pim de Greef,

die als Nulando III de scepter zal zwaaien. Het draaiboek

van de prinsenavond is gedetailleerd: “De heer en

mevrouw Vroklage komen op het toneel om afscheid te

nemen. Eerst spreekt Jan

van Dijk, daarna mis-

schien Vroklage. Op het

einde hiervan speelt het

orkest van Timmers: Zonne goeie hebben wij nog niet

gehad”. Het snertbal is voor het eerst in De Meent, nog

steeds uitsluitend voor genodigden toegankelijk.

Opnieuw een geslaagde carnaval, zo lezen we. “Op de

populaire meezinger van Adam-die-Eva-met-de-suu-

kerbieten-te-lijf-ging is heel wat afgetrimd. Kapelaan

van Dijk, een carnavalsvierder bij uitstek, zei dat er

over de juistheid van deze echtelijke schermutseling

niets concreets in de Bijbel was te vinden”, zo opende

de Klepel in maart 1974. Er is opnieuw veel belang-

stelling voor de optocht, waar de onderwerpkeuze dit

jaar wel heel erg door de Arabieren en de oliecrisis

wordt gekleurd. Prins Nulando III houdt het een jaar

vol, in 1975 wordt in de zaal van Bert van Boekel Nico

Janssens uit Oss de nieuwe Nulando IV. Het benade-

ren van mogelijke prinsen blijft een eenmansactie

van Jan van Dijk. In de notulen staat slechts: “Van

Dijk zal nieuwe prins aanzoeken”. De prins is steeds

een buitenstaander. Soms wordt dit principe ter dis-

cussie gesteld, zoals tijdens de vergadering van 1 juni

1973, maar het uitgangspunt verandert niet. Carna-

val 1975 blijkt opnieuw succesvol. Geen incidenten,

mudvolle cafés, een grote optocht en veel belangstel-

ling van jeugdige carnavalsvierder. De Meent pakt

behoorlijk uit met haar programma. Zo treden op

Optocht 1971, De Biervaten.Van links naar rechts: Miet Swanenberg met Wim Swanenberg in de wandel-wagen, Net Korsten met John Korsten in de wandel-wagen, Bets van Deurzen met Nico van Loon in de wandelwagen en Els van Boven met Johan van Heer-tum in de wandelwagen.

14

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Harrie van Loon mag met recht een van de kopstuk-

ken van de Waoterrijkse carnaval worden genoemd.

Van Loon was veertien jaar lid van C.O. Nuland. Hij

begon in 1991 als lid van de Raad van Elf, was een jaar

Prins, twee jaar Adjudant en liefst acht jaar voorzitter.

“Ik wist bij god niet waar ik instapte. Wij woonden al

twintig jaar in Nuland, maar waren vooral in Nistel-

rode te vinden. Toen Wim van der Linden voor de

zoveelste keer tegen me zei: ‘Kom bij de Raad, dat is

net iets voor jou!’, dacht ik ‘Vooruit, laten we het maar

eens proberen.’ In eerste instantie dachten de leden

van de Raad van Elf dat ik geen bier lustte, maar daar

waren ze snel genoeg achter!”

In die tijd speelde carnaval zich voor een groot deel af

bij Motel Nuland. Het Snertbal op vrijdagavond werd

drukbezocht. “Veel Nulanders natuurlijk, maar ook

veel volk van buitenaf. Uit Vinkel bijvoorbeeld, maar

er zat ook altijd een grote groep Amsterdammers. Dat

mixte prima en dat was erg gezellig!” Maar in zijn

tweede jaar als voorzitter, kreeg Van Loon het flink

voor zijn kiezen: bonje bij het Motel. “Dat was de eer-

ste keer dat ’t Snertbal in de Kelderzaal werd gehou-

den. Omdat het al jaren steeds drukker werd, had Van

der Valk uitsmijters ingehuurd. Ik zei al meteen tegen

Martin van der Valk: ‘dat gaat fout met die mannen.’

Later op de avond bleek dat ik helaas gelijk kreeg, die

uitsmijters konden totaal niet omgaan met het carna-

valsvierende publiek en dat liep uit de hand. Van der

Valk kwam naar me toen en zei: ‘Harrie, kom even

mee, want het gaat hier niet goed.’ Ik liep met hem

mee en we keken samen onder een roldeur door: het

zag zwart van de politie. De volgende ochtend hebben

we meteen duidelijk gemaakt: ‘als die mannen hier

vandaag weer zijn, zijn wij weg.’” Het incident had

zo’n zware stempel op de carnaval gedrukt, dat het

bestuur besloot het jaar daarna alle activiteiten naar

De Meent te gaan verplaatsen. “Dat was voor ons

spannend, we moesten maar afwachten hoe het

publiek dat op zou pakken. Uiteindelijk bleek dat de

drempel voor veel Nulanders veel lager werd en is car-

naval in De Meent veel meer gaan leven!”

Die verhuizing bracht een flinke verandering voor de

organisatie. “Bij het Motel regelde men veel zelf, zoals

de aankleding. In de beginjaren bij De Meent sjouwden

we ons een ongeluk. We waren ’s avonds als laatste

naar huis en ’s morgens als eerste weer binnen. Om de

vloer schoon te maken. Het was moeilijk om dat te ver-

beteren, want we hadden een tekort aan mensen en

middelen. Het was letterlijk passen en meten, want

pakken werden hergebruikt en waren soms wel twee

maten te groot. Dan gingen de vrouwen van de C.O.

aan de slag om dat op maat te maken.”

“We hebben in die veertien jaar vanalles gedaan.

We zijn begonnen met het Bouwersbal en de prin-

senreceptie, we hebben nog ooit de Vinkelse Prins

ontvoerd en zelfs een bruiloft in Engeland meege-

maakt. Ik was dat jaar Prins en Piet van Vugt was

mijn adjudant. Een collega van hem, een NAVO-offi-

cier uit Engeland, trouwde en nodigde ons uit. Wij

naar Londen toe. We waren wat vroeg, dus we dach-

ten nog even bij Buckingham Palace te gaan kijken.

Wij parkeerden onze auto langs de kant van weg.

Daar bleek een parkeerverbod, dus er kwamen met-

een bobby’s aan om mijn auto te controleren. Zij

zagen dat Prinsenpak liggen… Toen hebben we lang

moeten buurten om dat uitgelegd te krijgen!”

Wie de foto’s uit het archief van Harrie en Jeanne

van Loon erop naslaat, ziet op alle foto’s de onmis-

kenbare glimlach van Harrie. “We hebben ook altijd

veel lol gehad. Vooral het eieren bakken! Wim van

der Linden had voor de zekerheid altijd een paar

rekken eieren in zijn auto staan. Al werd het 4 of 5

uur, we gingen altijd nog eieren bakken!”

Je sjouwde je een ongeluk

15

zaterdagavond Frank en Mirella op, een succesvol

Nederlandstalig duo en op zondag Ivan Heylen, de

Vlaming die het jaar daarvoor een enorme carnavals-

hit had met De Wilde Boerendochter. In 1976 opnieuw

een andere prins, ditmaal Pieter van der Plas uit Ros-

malen, als Nulando V. Een nauwelijks veranderd pro-

gramma is opnieuw een garantie voor succes. Nieuw

is het zogenaamde bitterballenbal op zaterdagavond.

De lagere schooljeugd vermaakt zich in de Blokhut,

waar dj Jos van Sleeuwen met zijn Shocking White drive in show voor muziek zorgt. Ondanks het feit

dat door baldadige jeugd links en rechts vernielin-

gen worden aangebracht, kijkt iedereen toch tevre-

den terug. Jan Sommers, alias Jan Veurop, maakt dit

jaar voor het eerst zijn opwachting in de optocht.

Het jaar daarna vindt men de prins in Alphen aan de

Rijn. Hij heet Pim Steur, is 34 en studeert medicijnen.

Als Neptunus I breekt hij met de Nulando-traditie. Zijn

toezegging komt op het

allerlaatste moment. Op

het prinsenbal bij Van

Boekel op 15 januari

moest CO nog beteuterd

melden dat de prinse-

lijke zoektocht vruchte-

loos was gebleven. Ook

Jan van Dijk houdt het

voor gezien. Hij besluit

De Meent, 1974.Van links naar rechts: Marjan Keizer, Anja v.d. Boogaard, Ans Donkers, Pim de Greef (Prins Nulando III), Liesbeth Maas, Agnes Dortmans, Jeanne Langens.

Prins Nulando II en Gevolg, 1972 of1973 bij 25 jarig huwelijk Antoon Gabriëls. Van links naar rechts: Jan Donkers, Bart Gevers, Gerrit v.d. Schoot, Jan v.d. Doelen, Dhr. Keizer, Agnes Dortmans, Jeanne Langens, Elly van Uden, Tineke Witlox, Benno Vroklage (Nulando II), Jan van Dijk en Marinus Witlox (half zichtbaar).

16

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

als grote animator zijn functie in augustus 1976 neer

te leggen. De verdiensten voor het carnaval in Nuland

zijn enorm, hij is van meet af aan de grote animator.

In Nuland wordt huizenhoog tegen hem opgekeken.

“Als je bij zijn huis kwam in Den Bosch stond er “J.

van Dijk. Toonkunstenaar” op het naamplaatje bij de

voorkeur. Dat maakte natuurlijk op voorhand al

indruk. Zeker als je dat in die tijd plaatst, waarin het

opleidingsniveau in een dorp als Nuland nog niet

veel voorstelde. Bij de harmonie werd echt enorm

tegen hem opgekeken”, herinnert Adriaan de Wit

zich. Toch zijn er ook mensen die moeite hebben met

zijn stijl. “Hij had een enorm vertrouwen in zichzelf,

en voelde zich nogal boven het gewone volk verheven.

Ondanks al zijn verdiensten, ging Van Dijk toch ook

graag voor eigen glorie. Nogal wat mensen vonden

het geen prettige man”, zegt een carnavalsvierder

die vanuit CO Nuland veel met hem optrok.

Zijn opvolger is Gerrit Bloo uit de Hoogstraat. Het feit

dat CO Nuland nogal gedomineerd wordt door zoge-

naamde “import” zit sommigen niet lekker. Onder

de kop Vervreemding schrijft Hans Clement in de Kle-

pel een kritisch stuk over een fictieve opa Grad, een

autochtone Nulander, die in de Meent carnaval viert.

Een fragment: “Plotse-

ling steeg een onnoem-

lijk kabaal op, en verrek,

Jan Spar kwam binnen in

een militair uniform of

zoiets. Spoedig werd hij

gevolgd door een stelle-

tje blazers die opa bij de

harmonie vaker gezien

had. En daarna, opa

zette zijn brilletje effe

recht, een achttal vrien-

delijk zwaaiende jonge-

dames. Vrolijk zwaaide Grad terug. Hij genoot intens.

Hij staarde de meisjes na, en had geen oog voor Nep-

tuno I die vervolgens met zijn gevolg binnenschreed.

Pas nadat de laatste tonen van Roeki Zoeki wegstier-

ven, en de dansmariekes vermoeid en breed lachend

het podium afliepen, kwam hij als het ware oog in

oog met de Raad van Elf. Dat de prins een vreemde

vogel was, die Joost mag weten waar vandaan kwam,

dat was al jaren bekend. Maar die zogeheten Raad

van Elf. Grad woonde toch al zijn hele leven in

Optocht 1973, De Meulezot-ten met de loopgroep “De Meiboom”, tweede prijs loopgroepen.

Optocht 1979, Pietje ‘Veurop’ van Lokven met de Pinbloazers.

17

Nuland, maar als hij er van die club een handjevol

kende was het veel. Import moest de dienst uitma-

ken, bijna allen vreemden die zich de afgelopen jaren

in het Waoterrijk hadden gevestigd en dan maar

gelijk een stempel drukken op ons aller carnavalsge-

beuren. Het verbaasde opa dan ook, zacht gezegd.

“Wat is dat dan eigenlijk voor een baantje? Moet je er

veel geld voor hebben? Of goed kunnen praten? Pik-

ken ze nou expres nieuwkomers en geen ras-Nulan-

ders?”

De schrijver heeft wel een punt; de autochtone

Nulander geniet wel van carnaval, maar laat het

organiseren liever aan anderen over. Wanneer zaken

niet optimaal lopen komt de kritiek snel. Dat beste-

stuurlui-staan-aan-wal principe is weer vervelend

voor CO Nuland, waardoor de wisselwerking met de

gemeenschap in deze jaren niet altijd even vlot ver-

loopt. Het lukt CO Nuland deze periode ook niet om

de Raad van Elf ook daadwerkelijk met elf mensen te

bemannen. Prins Neptuno komt na de carnaval van

1977 met een stuk waarin hij negentien ‘verbeter-

punten’ noemt, desondanks wordt hij in 1978

opnieuw heerser over het Waoterrijk. Addy Maas is

dat jaar de eerste Nulandse jeugdprins. 1978 wordt

voorlopig het laatste jaar waarin de activiteiten van

CO Nuland vanuit De Meent plaats vinden. In mei

1978 hebben namens CO Nuland Gerrit van der

Schoot en de weer teruggekeerde Jan van Dijk een

onderhoud met Gerrit van der Valk. Men komt snel

tot zaken. Het Snertbal, het Bitterballenbal en de

andere carnavalsavonden gaan vanaf 1979 naar het

Motel. In ruil hiervoor verplicht Van der Valk zich -

naast “het engageren” van een orkest voor vijf dagen

- tot een betaling van drieduizend gulden aan CO

Nuland. Daarnaast worden er gratis 1500 consump-

tiebonnen aan CO Nuland verstrekt. Van Dijk en Van

der Schoot kunnen elkaar een hand geven.

Adriaan de Wit, destijds beheerder van De Meent,

geeft aan dat men zonder ruzie uit elkaar ging.

“Alleen de aanleiding was vervelend. Op het snertbal

was erwtensoep geserveerd die bedorven was. Daar

deed men moeilijk over. Op zich begrijpelijk, maar

dat was toch niet de echte reden om bij ons weg te

gaan. Daar zat toch iets meer achter. Het liep al een

tijdje niet meer lekker. De belangstelling in De Meent

was kleiner geworden, mensen gingen kennelijk lie-

ver in de cafés carnavallen. Ach, wij vonden het niet

zo’n punt. We moesten er ieder jaar toch geld bijleg-

gen en we konden ons vanaf dat moment ook volle-

dig focussen op het jeugdcarnaval. Zo is het toen ook

Buiten De Meent, 1980, Prins Willem d’n Uurste met de Waoterbloazers.Staand: Wim Glaudemans, Jan van Druenen, Wim Schouten (Prins Willem d’n Uurste), Toon Kerkhof, Henk Krijnen, Hein Smits, Jo v.d. Biezen.Zittend: Albert v.d. Meu-lenreek, Jan Maas, Gerrit Langens, Hans van Erp, Henk Zwanenberg en Jo van Druenen.

18

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

gegaan, vanaf ’79 was er iedere carnavalsavond een

geweldig feest voor de jeugd tot en met 14 jaar”.

In 1979 wordt Wim Schouten uit Vlijmen de nieuwe

prins. Hij is na de vele passanten een relatieve blijver

want ook in 1980 en 1981 regeert hij het Waoterrijk.

CO Nuland heeft intussen met nieuw elan een door-

start gemaakt. Er zijn nieuwe mensen bijgekomen,

de vergaderfrequentie is flink opgeschroefd – zo

wordt er in 1978 maar liefst 35 keer vergaderd! – en

ook komt er meer aandacht en ambitie voor de dans-

mariekes. Jan van Eeden, Herman Huisman, Ben Bek-

kenkamp en Willy Linzen zijn nieuwe namen die

binnen CO in deze periode behoorlijk actief zijn. Er

komt ook een einde aan een traditie. Het gedoe

rondom de jaarlijkse verbranding van Janus de Zee-

bonk begint niet alleen CO Nuland maar ook de

brandweer, behoorlijk de keel uit te hangen. In 1980

wordt door opgeschoten jeugd een in de buurt gepar-

keerde auto in de fik gezet, met alle risico’s van dien.

Er wordt gesproken over afschaffing en er worden

alternatieven gezocht. Maar na het auto-incident

wordt de verbranding uit het programma geschrapt.

Het idee om voortaan met vuurwerk carnaval uit te

luiden haalt het niet.

In 1981 neemt ook de kwaliteit van de optocht weer

toe. Eind jaren zeventig waren er enkele mindere edi-

ties, maar dit keer is de krant weer vol lof. Het jaar

Bordes oude Gemeentehuis, 1983, Prins Manus I met de Raad van IX en dansgarde.Op bordes: Willie Linzen, Theo van Roosmalen, Jan Donkers, Peter v.d. Donk, Clemens Clement, Piet Leeyen, Herman Huis-man (Prins Manus I), Jan van Dijk, Bart van Nistelrooij, Gerrit Bloo, Tinie van Tienen, Gerrit v.d. Schoot en Bert v.d. Dussen.Vooraan: Dorith van Casteren, Anne-Gré Huisman, Dorith v.d. Dussen, Hariëtte Wijnakker, Jan Sommers, Adrienne van de Els, Marga Huisman, Antoinette Linzen en Jolanda van Lokven.

19

daarna gedoe tijdens de optocht. Het Brabants Dag-

blad doet verslag: “Een groep jongelui heeft zondag-

middag geprobeerd om de carnavalsoptocht in het

honderd te laten lopen. De groep probeerde wagens

van de trekkers los te koppelen en vernielde een

begeleidende politiewagen. Volgens de politie gooide

de groep bierglazen stuk tegen de politieauto en wil-

den zij die auto omver gooien. Toen een van de poli-

tiemannen uitstapte brak de groep een antenne van

de auto af en pleegde een aantal vernielingen”.

In 1982 breekt CO Nuland met een traditie. Is tot dan

toe de prins altijd afkomstig uit een andere plaats,

nu presenteert Herman Huisman zich als de nieuwe

prins. Huisman is directeur van Minigas en woont in

Nuland. Ook Huisman zelf breekt met een traditie.

Hij is de eerste prins sinds 1968 die niet alleen slechts

tijdens de carnavalsdagen actief is, maar ook gedu-

rende het hele jaar achter de schermen werk verzet.

Sinds 1977 is Huisman lid van CO Nuland. Ondanks

de fors toegenomen concurrentie van de wintersport

blijft carnaval voor veel Nulanders een belangrijke

gebeurtenis. Het programma van 1982 laat dat ook

zien. Bij Nico en Joke Bijveld van cafe Vladeracken

speelt het jonge Nulandse orkest First Choice, bij Fokko

en Joke Kroon van cafe Kerkzicht het duo Stern, Ries

van Doorn van bar ’t Leeuwke heeft ook live muziek,

net als café van Heeswijk, waar het orkest Sound voor

gezelligheid moet zorgen.

In de carnavalskrant, die in 1983 wordt verzorgd

door hofdrukker Schrover uit Den Bosch, steekt bur-

gemeester Schwiebbe de lezers een hart onder de

riem. In een tijd van afnemende werkgelegenheid,

lagere inkomsten en hogere lasten is carnaval bij uit-

stek een feest om bevrijd te worden van de spannin-

gen van alle dag. CO Nuland, die zich dan nog De Veurlopers noemt, bestaat uit Jan van Dijk voorzitter,

Willy Linzen secretaris-penningmeester, Harry van

de Wielen vice-voorzitter, Herman Huisman en Jan

Bekkenkamp. Deze mensen vormen het bestuur. Tot

de Prinsenraad behoren Peter van de Donk, Jan Don-

kers, Tiny van Tienen, Bert van der Dussen, Piet Lee-

ijen, Bart van Nistelrooij, Clemens Clement en Theo

van Roosmalen. Antoon Gabriëls, Hein Kerkhof en

Jan van Eeden voeren de titel van admiraal.

Lid van Hofkapel De Waoterbloazers zijn Jan van Drue-

nen, Toon Kerkhof, Gerrit Langens, Albert van de Meu-

lenreek, Hans van Erp, Jan van Erp, Henk Zwanenberg,

1986, De WaoterspetjesVan links naar rechts: achterste rij: Marieke Clement, Mariska Henst, Astrid Zwanenberg, Kirsten ClementVan links naar rechts: voorste rij: Gertie van Helvoirt, Ilse van Erp, Miranda v.d. Heijden, Madeleine van Druenen, Lucille van Druenen en Mariska Geerlings.

20

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Hein Smits, Jo van Druenen, Henk Krijnen, Hans

Gloudemans, Cor van Lier, Wim Glaudemans en Mar-

tien Heijmans. Marga Huisman voert de regie over de

dansgarde De Waoterdrupkes. Jan Sommers, lid van de

Prinsenraad, heeft als Jan Veurop een aparte functie.

Hij moet in ieder geval voor de hofkapel uit lopen.

CO Nuland beschouwt als haar taken: gesprekken

met autoriteiten, besturen van stichtingen en bejaar-

denorganisaties, met zieken en gehandicapten, het

organiseren van de optocht en de prijsuitreiking,

onderscheidingen regelen, gesprekken met carnaval-

sclubs en horecaondernemers, met directies van

tehuizen, samenstellen van het programma, samen

met prins, hofkapel dansgarde en dames van CO-

leden, de keuze van de prins, organiseren van prin-

senbal en snertbal en ten slotte beslissen over

toelaten van nieuwe leden. Ieder jaar wordt een

draaiboek opgesteld. Elke activiteit vindt plaats

onder leiding van een lid van de Raad van Elf, een

stuurman die verantwoordelijk is voor een goede

gang van zaken.

In 1984 bestaat het carnavalsprogramma uit: vrijdag

bezoek aan scholen en snertbal, zaterdag ziekenbe-

zoek en Heilige Mis, zondag ankeroverdracht, optocht

en bezoek aan de jongeren in De Meent, maandag

bezoek aan Mariaoord, de Binckhorst en het matinee

in De Meent, dinsdag bezoek aan het Martinushuis

en uitslag etalagewedstrijd middenstand. Elke avond

is er een carnavalsbal in Motel Nuland. Deze activitei-

ten vergen veel voorbereiding. Ieder jaar wordt vanaf

september tot en met mei van het jaar daarop min-

stens één maal per maand vergaderd en afspraken

vastgelegd. Naarmate carnaval dichterbij komt wordt

die frequentie opgevoerd.

De tot dan toe bestaande wisselbeker voor de prijs-

winnaar van de optocht wordt afgeschaft. De

winnaar krijgt voortaan een geldbedrag plus een

kleine beker. Actieve carnavalsverenigingen zijn de

Optocht 1991, De Klinkers.

21

Toen hij in 2003 Prins van ’t Waoterrijk werd, was

John Smits voor velen een grote onbekende. Dat

duurde niet lang, want als Prins John d’n Uurste

zocht hij actief het contact met carnavalsminnend

Nuland. “Ik vind dat dat zo hoort, carnaval is een

volksfeest. Als Prins viel het me op dat de Raad van

Elf ongewild ver van de mensen stond.” Dat afstan-

delijke imago speelde de Raad destijds behoorlijk

parten. Ondanks verwoede pogingen om de bin-

ding met carnavalsvierend Nuland aan te halen,

lukte dat maar moeizaam. Dat was te zien in de

bezetting van de Raad van Elf, waarbij John na zijn

jaar als Prins aansloot. “Op enig moment stonden

we nog maar met vijf mensen op het podium. Ik

merkte het ook als we op zoek gingen naar een

Prins. Dat was lastig, mensen zagen niet goed in

wat C.O. Nuland voor de carnaval betekent.”

Hoe anders is het nu gesteld met de carnavalsorga-

nisatie. De kandidaten staan bijkans in de rij om

Prins te worden. Maar er is meer veranderd. Evene-

menten hebben een kwaliteitsimpuls gekregen,

nieuwe initiatieven werden omarmd, de PR gepro-

fessionaliseerd, de organisatie aangevuld door

allerlei commissies, de financiële huishouding ver-

stevigd en de Raad van Elf groeide naar veertien

leden. Smits, die in 2006 Harrie van Loon opvolgde

als voorzitter (of ‘Veurzitter’) van Stichting C.O.

Nuland, heeft een duidelijke visie op die omslag.

“Ook al waren we maar met z’n vijven, enthousi-

asme werkt aanstekelijk. Wij kregen vleugels van

positieve reacties als ‘Gaaf dat jullie dat met vijf

man voor elkaar weten te krijgen’. En vergis je niet,

om ons heen werkten misschien wel honderd men-

sen fanatiek mee aan de carnaval. Al die mensen

zetten zich in om voor een ander iets leuks neer te

zetten, dat is toch fantastisch! Op die manier ont-

stonden nieuw initiatieven rondom ’t Logbuukske,

de prinsenonthulling werd anders aangepakt en

door het Durpsversieren kleurde het hele dorp

blauw-met-geel.”

“Voor sommige leeftijdscategorieën werd nauwe-

lijks iets gedaan. Er was bijvoorbeeld weinig of niets

voor de jeugd en een grote groep dertig-plussers

was het carnavalsgevoel een beetje kwijt. We wil-

den met de maandagavond op die groep mikken.

De allereerste keer was het nog niet druk, maar wel

beregezellig. En dat ging het dorp rond. De jaren

daarna zagen we steeds meer mensen die we voor-

heen zelden of nooit met carnaval zagen.” Ook het

jeugdcarnaval kreeg een eigen gezicht. “We hebben

een Jeugdprins en Jeugdprinses, er is een jeugd-

raad, een dansgarde én minigarde, een lespro-

gramma op de basisschool en tijdens Keindergebrul,

de Brulboei in het klein, zit De Meent afgeladen

vol!”

“Weet je wat ik het mooiste vind aan ’t Waoterrijk?

Het raakt mensen. Het is één grote carnavalsclub.

Die betrokkenheid, inzet en enthousiasme uit zich

op allerlei vlakken. Je ziet het op dinsdag, zo’n dag

geeft me kippenvel. ’s Morgens druppelt het hele

dorp De Meent binnen voor ’t Krakend Concert:

senioren met hun rollator, jeugd met de slaap nog

in de ogen en oudere jeugd met de naweeën van

maandagavond. En later op de dag komen de aller-

kleinsten met hun ouders voor het kindermatinee.

Alles en iedereen komt tot z’n recht op zo’n dag. Ik

heb het gevoel dat ze dat in andere dorpen of ste-

den niet zo hebben als hier. Je kunt in ’t Waoterrijk

echt spreken over het ‘wij-gevoel’!”

‘t Waoterrijk kent een écht ‘wij-gevoel

22

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Pindollen met hun kapel de Pinbloazers, Meulen-

zotten, Biervaten en tot en met 1983 de Plastrap-

pers.

CO Nuland maakt nogal wat kosten: prijzen voor de

optocht, vergunningen, verzekeringen, prinsenwa-

gen, versnaperingen, attenties bij ziekenbezoek, kos-

ten bejaarden- en kindercarnaval, vergoeding aan de

hofkapel en kosten opleiding dansgarde. Daar komt

nog bij dat regelmatig nieuwe carnavalskleding voor

leden CO en dansmariekes moet worden gekocht.

Inkomstenbronnen subsidie gemeente en adverten-

tieopbrengsten van de carnavalskrant zijn lang niet

toereikend om de kosten te dekken. Daarom gaat CO

Nuland in 1984 de carnavalskrant huis aan huis aan-

bieden tegen een vrijwillige bijdrage. De opbrengst is

f 1.885,--. Begin jaren tachtig worden bonte carnavals-

avonden gehouden met optredens van blaaskapellen

en buuts.

De prinsenwagen wordt in februari 1984 nog in orde

bevonden maar kennelijk zijn de ervaringen tijdens

carnaval niet geweldig. Vastgesteld wordt dat er een

nieuwe prinsenwagen moet komen. Tiny van Tienen

bekijkt de mogelijkheden van een eigen maaksel. Jan

van Dijk kijkt in België rond en Willy Linzen neemt

in Heusden De Blauwe Schuit onder de loupe. Het

model schip moet gehandhaafd blijven. Jo Schel

maakt een ontwerptekening. Peter van de Donk stelt

een dieplader beschikbaar, die door middel van

schotten kan worden omgebouwd tot prinsenwagen.

De dansgarde bestaat uit nog maar zeven meisjes, die

bovendien nieuwe hoeden en laarzen nodig hebben.

Meisjes vanaf de vijfde klas van de lagere school zijn

welkom. De optocht wint ieder jaar aan pracht en

praal. In het verleden waren het vooral de loopgroe-

pen die de show stalen, in 1984 bepalen de wagens

het beeld van de optocht.

Het jaar 1985 begint goed. Motel Van der Valk schenkt

CO Nuland tien nieuwe steken. De inspanningen voor

een nieuwe prinsenwagen hebben tot niets geleid, de

oude wagen blijft in gebruik. Aan de invalswegen van

Optocht 1992, Kerkstraat, De Pelgrimmers.

23

Nuland worden bordjes Waoterrijk, vervaardigd door

TIny van Tienen, opgehangen. CO Nuland werkt

nauw samen met de Stichting Jeugdbelangen. Deze

laatste presenteert ieder jaar uitgebreide carnavals-

programma’s voor de jeugd: kindermatinee voor de

kleinsten en disco-avonden voor de jeugd van negen

tot vijftien jaar. De optocht van 1985 kent een verras-

sende uitslag. Piet Verstegen, vaste deelnemer aan de

optocht, is al jaren goed voor de eerste prijs in zijn

categorie. De buurt neemt het als vanzelfsprekend

aan dat dit altijd zo zal blijven en heeft al eens

gedreigd met oproer als dit anders uit zou pakken.

Piet wordt tweede, maar een opstand blijft uit.

De prinsenwagen komt weer eens aan de orde. Niet

langer acht men zich gebonden aan de schipvorm.

Jan van Dijk en Herman Huisman gaan opnieuw in

België rondneuzen. Ze leggen daar contact met Eind-

hovenaren die een wagen willen verhuren voor 250

gulden. CO Nuland moet zorgen voor een platte

wagen van tien meter om de attributen op te zetten.

Die blijkt niet te vinden, een wagen van slechts zes

en een halve meter is beschikbaar. Piet Leeijen weet

in Loosbroek een wagen van negen meter, ook dat

wordt niks. Peter van de Donk informeert in Vlijmen.

Plotseling is er in België toch een wagen gevonden.

Herman Huisman is er in geslaagd via contactman

Herman van Gestel uit Eindhoven een Vikingschip te

huren voor f 350,-- met optie tot koop. Clemens Cle-

ment weet een drukker voor de carnavalskrant: de

broers Bosch uit de Schoolstraat. Die maken de aan-

trekkelijkste offerte en drukken de carnavalskrant

1986 waar, zoals al jaren het geval is, een prijsvraag

in voorkomt. De Binckhorst krijgt tijdens de dolle

dagen voor het eerst een carnavaleske naam: De Zand-hupkes.Voorzitter van CO Nuland Jan van Dijk is op 31 okto-

ber 1986 met onmiddellijke ingang afgetreden. Hij

voelt zich geschoffeerd door het bestuur die hem op

ondemocratische, onmenselijke en onbeschofte wijze aan de kant heeft gezet. Hij wil geen enkel contact meer. Theo

van Roosmalen wordt gekozen als nieuwe voorzitter.

De Stichting Jeugdbelangen verzoekt Janus de Zee-

bonk terug te laten keren en dat gebeurt. Omdat het

bezoeken van zo’n veertig tot vijftig zieken voor de

prins alleen niet te doen is, worden uit de leden van

CO Nuland koppeltjes gevormd. Die koppeltjes leg-

gen in gezelschap van bijvoorbeeld Jan Veurop en

enkele dansmariekes een tiental bezoeken af en bie-

den een fruitmandje of bloemen aan. Op elke adres

twee borreltjes, want op één been kun je niet staan.

De Meent, Brulboei 1994. Trui en Bertha.Corrie Kerkhof en Pieta v.d. Leest. Achteraan: Marcel v.d. Doelen, Jan Sommers, Tini v.d. Heijden, Tini Wage-mans, Jos Wouters, Piet van Vught, Harrie van Loon (Prins Harrie d’n Uurste).

24

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Dan kom je niet bepaald fris thuis en is het commentaar

van vrouwlief niet mals, vooral omdat je alweer om

zeven uur in de kerk moet zijn voor de carnavalsmis.

Medio jaren tachtig wordt de Adviesraad opgericht.

Deze raad wordt gevormd door afgevaardigden van de

Stichting Jeugdbelangen, de hofkapel, dansgarde,

bejaardenorganisatie, carnavals- en andere verenigin-

gen. Doelstelling van de raad is het geven van advies,

organiseren en uitbreiden van het Nulandse carnaval

in samenwerking met CO Nuland. In de optocht van

1987 maken de Nulanders duidelijk dat ze noch Zand-

hazen noch Rottenrijkers willen worden. Ze willen

Waoterrijkers blijven, met andere woorden: Nuland

moet zelfstandig blijven. CO organiseert ook in 1987

de inmiddels traditionele fietstocht door Nuland en

omgeving. Er wordt dat jaar een profielschets voor de

nieuwe prins opgesteld. Het moet iemand zijn met

een groot hoofd, anders moet er weer een nieuwe

steek worden aangeschaft. Er moet veel vocht in de

man kunnen. Hij moet in ieder geval een mooie snor

hebben en kleine voeten en zijn uitgerust met twee

oren, anders staat de steek zo scheef. De prins moet in

rechte lijn naar de tap kunnen lopen. Hij moet knap

zijn, mag bijvoorbeeld geen wratten in zijn gezicht

hebben. De prins hoeft geen Nulander te zijn maar

moet zich wel als een echte Nulander gedragen, moet

zich thuis voelen bij jeugd en anderen. Fokko Kroon

voldoet het beste aan dit profiel.

In november 1987 komen CO Nuland en de Stichting

Jeugdbelangen met een primeur. Voor het eerst wordt,

om deelname aan de optocht te stimuleren, met start-

geld gewerkt. CO Nuland gaat bovendoen inschrijvin-

gen open stellen. Zij wil daarmee aangeven of een idee

al is gelanceerd met als doel het geheel origineler te

maken. Geconstateerd wordt dat het in Nuland met de

carnavalsviering voor de wind gaat. In tegenstelling

tot de regio, waar carnaval aan belangstelling en

intensiteit inboet en het moeilijk is de organisatie in

stand te houden, weet CO Nuland zich verzekerd van

voldoende gemotiveerde mensen. De carnavalsdag

voor de bejaarden (eerst ouden van dagen, vervolgens

bejaarden, toen senioren, later weer ouderen) blijft

gehandhaafd. Tips voor behoud van de steek: vóór

opzetten enkele papieren zakdoekjes in de rand.

Enkele zakdoekjes bovenin voor een bolle vorm. ’s

Avonds de zakdoekjes er uit en de steek ter ventilatie

op een fles zetten. Na de optocht wordt Janus de Zee-

bonk onthuld en -ook nieuw- snert uitgedeeld.

Optocht 1998, Kerkplein, De Reddertjes.Guus Sommers, John Gabriëls, Christine Vorsten-bosch, Frank v.d. Doelen, Mieke van Santvoort, José v.d. Doelen, Erik v.d. Sangen, Peter van Sant-voort en Dian v.d. Weerden.

25

Onze tijd bij de Waoterdrupkes 1984 – 1988Het begon ieder jaar met wekelijks oefenen in D’n

Hazenkamp. Eerst onder leiding van Marga Huis-

man en later Luciënne. Oefenen op een showdans en

een gardedans. Kleding passen in het begin van het

nieuwe jaar, ook daarmee begon alvast de voorpret.

Dan kwam de dag dat je het allemaal mee naar huis

mocht nemen. Vooral die witte laarzen met lange

veters erin vonden we geweldig.

Onze carnaval begon al op donderdag, destijds heette

dat nog bejaardenbal. Ons eerste optreden daarna was

altijd in De Meent. De binnenkomst samen met de

Raad van Elf, de Waoterbloazers en natuurlijk Jan

Veurop, gevolgd door onze gardedans. Vaak vele huldi-

gingen bijstaan met een voortdurend alaaf. Daarna

omkleden voor onze showdans. Genoten hebben we

van Rio de Janeiro, een echt feest met stroken op onze

pakken in allerlei kleuren, de New York New York,

compleet met stoel, wandelstokje en bolhoedje, The

Wiz, het verhaal van de tovenaar van Oz, de duveltjes

in het doosje waar de tweeling van Van Druenen in

verstopt zat en de Starwarsdans, helemaal in het zil-

ver gehuld. Met het gevolg trokken we dagelijks heel

Nuland door. Vrijdag het snertbal in Motel Nuland,

wat aanvankelijk het vreemdelingenbal werd

genoemd door de aanwezigheid van de vele buiten-

landers. We zien ons nog poseren met allerlei Japan-

ners. Motel Nuland was altijd onze thuisbasis.

Op zaterdagochtend op ziekenbezoek. Samen met

twee leden van de Raad van Elf bezochten we de zie-

ken in Nuland. Voor ons was het altijd de grote vraag

met wie we mee mochten, want we hadden wel zo

onze voorkeuren als het ging om leden van de Raad.

Zo was bijvoorbeeld Peter van de Donk een van de

favorieten. Het bezoek aan het poezenvrouwtje aan

de Duijn en Daelseweg -die had zestien katten in

huis- vonden we toch wel heel bijzonder. ’s Middags

bezochten we altijd de Zandhupkes op de Binckhorst.

We zullen nooit vergeten dat een jongen verkleed als

dansmarieke aan ieder van ons vroeg: heet jij

Jacqueline?. Hij ging ieder jaar de gehele rij af. Vaak

zat onze kleding aan het eind van het bezoek hele-

maal gedraaid, zo strak hadden de bewoners van de

Binckhorst ons vastgehouden. Op zaterdagavond

bezochten we de jeugd in De Meent. Dat ze daar lang

niet altijd op onze aanwezigheid zaten te wachten

bleek wel uit het feit dat we daar met bierviltjes wer-

den bekogeld. Voor ons altijd het minst leuke bezoek

van de carnaval. Het leukst was, na de sleutelover-

dracht in het oude gemeentehuis van Nuland, toch

wel de optocht. Met z’n allen op het grote schip.

Gooien met snoep en serpentines. Hele rollen moch-

ten we richting het publiek gooien. Na de optocht

aten met het gehele gevolg in Motel Nuland. Vaak

was daar de familie Van der Valk ook bij aanwezig.

Dan dansten we speciaal voor hen. De avonden in

Motel Nuland waren keer op keer een feest. We had-

den daar onze eigen kleedruimte en na onze show-

dans trokken we onze eigen carnavalskleding aan.

Op maandag en dinsdag bezochten we de bejaarden

in het Martinushuis, waar zuster Martina heeft

plaatsgemaakt voor meubels en curiosa. Daarnaast

gingen we op bezoek bij de andere carnavalsvereni-

gingen zoals de Pindollen in café Kerkzicht en die

andere waarvan we de naam kwijt zijn in bar ’t

Leeuwke. Veel lol hebben we gehad met Mariska en

Mariska, Madeleine, Lucille, Astrid, Miranda, Kirsten

en vele anderen. De mooiste carnavals, van vroeg tot

laat gevuld, zullen we nooit vergeten.

Marieke Clement (nu Van Zandvoort) en Gerty van Helvoirt (nu Van Bergen).

In oktober 1988 wordt een Commissie Brulboei samen-

gesteld. Bert van der Dussen heeft contact gehad met

de Belgische carnavalsvrienden van Napoleonstrand

uit Overpelt. Die bieden hun prinsenwagen voor f

1.000,-- te koop aan en in december 1988 wordt de

koop gesloten. De commissie gaat voortvarend te

Dansmarieke zijn, dat was een feest!

26

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

werk en op 12 januari 1989 is de eerste Brulboei-

avond een feit. Gerrit Langens heeft een ton gemaakt,

Tiny van den Hanenberg doet de presentatie en Ova-

tion staat bereidwillig haar geluidsinstallatie af. Het

programma is als volgt: Kloas en Peer, Watervriend-

jes, Burgemeestersvrouwen, Els en Greet, Trui en

Bertha, Annie en Hennie, René Voets, De Driesprong,

Bart van Nistelrooij en Fokko Kroon. De muzikale

omlijsting wordt verzorgd door de Waoterbloazers

en de Pinbloazers. De Brulboei is meteen een dave-

rend succes.

De gemeente slaat een gat in de begroting van

CO Nuland. Zij brengt met ingang van 1990 het sub-

sidie terug van f 1.200,-- tot f 250,--. Een jaar na de

aankoop blijkt de prinsenwagen te moeten worden

verstevigd. In januari 1990 presenteerde André van

Rosmalen zich als nieuwe prins en zet daarmee het

publiek op het verkeerde been. Hij wordt echter al

snel ontmaskerd en in de boeien geslagen. Na

bemiddeling door de burgemeester loopt alles met

een sisser af en mag André als adjudant van de prins

carnaval meevieren.

Café-Zaal kerkzicht, 2002, De Pindollen 33 jaar.Voorste rij: Hetty van Nistelrooij, Peter van Rosmalen, Piet van Vught, Jan v.d. Leest, Corrie van Vught, Pieta v.d. Leest, Lucie van Rosmalen, Corrie Kerkhof, Crista Leenders, Tonnie Maas, Henk Maas.Achterste rij: Hans v.d. Donk, Ans Korsten, Michel de Wit, Tonnie Kerkhof, Marij v.d. Akker, Jan korsten, René v.d. Akker, Henny Korsten, Twan Leenders, Johnniel van Nistelrooij, Joke Dirks, Jan Dirks, Wout de Haas.Zittend: Nico Korsten, Melanie Tielemans, Iris van Rosmalen, Linsey Korsten, Sharon Leenders, Manouk van Nistelrooij en Lindy van Nistelrooij.

27

Het carnavalsprogramma, al jaren ongewijzigd, onder-

gaat in 1990 enkele veranderingen. Het bejaardenbal

verhuist van donderdag naar zaterdag. De carnavals-

mis gaat van zaterdagavond naar zondag half elf. Het

jongerenkoor en CO Nuland verzorgen de mis. Het

overweldigende succes van Brulboei nummer één ver-

dient navolging en CO organiseert dan ook twee -naar

later blijkt uitverkochte- Brulboei-avonden. De disco-

avonden in samenwerking met Praatpaal en Sunshine

trekken iedere avond driehonderd bezoekers. De

Nulandse optocht zit nog steeds duidelijk in de lift.

Het aantal deelnemers neemt ieder jaar toe, de con-

currentie wordt groter en daardoor de kwaliteit beter.

Pastor Verbakel schrijft in het Logbuukske 1992

onder de titel Holysoft met vooruitziende blik over

automatisering en computer in de kerk. Hij voorziet

dat het straks mogelijk is in twee minuten een op

maat gesneden preek van twintig minuten aan de

computer te ontfutselen. Huisbezoek zal in verband

met compatible apparatuur overbodig worden. Aller-

lei zonden kunnen voortaan gemakkelijk en nauw-

keurig worden geregistreerd. Het Logbuukske komt

met een nieuwe rubriek: Lieve Marie. Die rubriek

bespreekt problemen zoals van die man die geen nee

kan zeggen en in de kortste keren met zes pilsjes in

zijn handen staat. De dansgarde zit even in een dal.

De Waoterspetjes zijn nog de enige garde, maar het

jaar daarop zijn ook de Waoterdrupkes weer present.

Voor het eerst houden de carnavalsorganisaties van

de drie Maasdonkse kernen een gezamenlijk prinsen-

bal, de eerste stap op weg naar samenwerking. Op 16

januari 1993 zullen in De Meent drie prinsen worden

gepresenteerd. Brulboei ’93 daverend succes. Dat is

de kop in het Brabants Dagblad. De beide dagen zijn

uitverkocht. De Jan Veuropbokaal wordt ingesteld.

De gemeente laat zich in het aangekondigde wel-

zijnsplan laatdunkend uit over het plaatselijke car-

naval. CO spuit kritiek en de gemeente zegt toe die

ter harte te nemen. Janus de Zeebonk wordt jaar in

jaar uit vóór de onthulling verdonkeremaand. Op

zich heeft CO met dat ludieke feit geen moeite maar

doet een oproep hiermee te wachten tot nà de ont-

hulling.

In 1994 zijn voor de eerste keer drie Brulboei-avonden.

Omdat ook die avonden snel zijn uitverkocht wordt

meteen besloten in 1995 vier pronkzittingen te organi-

seren. Kaartverkoop leidt altijd tot lange rijen wach-

tenden voor gesloten deuren. Daarom wordt besloten

belangstellenden vóór het begin van de verkoop een

nummer te verstrekken, op grond waarvan men later

kaartjes kan ophalen. Opnieuw genieten volle zalen

van oude en nieuwe toppers. Volgens de krant heeft de

optocht aan kwaliteit ingeleverd, wat weer wordt

gecompenseerd door even simpele als geniale vond-

sten en spitsvondig uitgewerkte onderwerpen. Wao-

terrijk en Rottenrijk houden wederom een gezamenlijk

prinsenbal. Vinkel is al snel afgehaakt.

In 1995 dient zich een nieuw initiatief aan: het Krakend

Concert. Bestuur van De Meent en CO Nuland willen dit

op carnavalsdinsdagmorgen organiseren. Oud CO-voor-

zitter en bedenker van dit initiatief Adrie van der Doelen

vertelt. “Krakend Concert CO Nuland is sinds 1995 een

De Meent, Krakend Concert, 2004. De Mutsen.Van links naar rechts: Gera de Wit, John de Wit, Ardine Forman, Marjo v.d. Braak, Noud Sommers, Gerrie Sommers, Jan Forman en Jan v.d. Braak.

28

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

daverend succes. Het Krakend Concert is in de aanloop

van carnaval 1995 bedacht. De reden was dat er vroeger,

in de jaren zestig en zeventig, op de maandag- en dins-

dagmorgen altijd matinees in de cafe’s waren. Op deze

matinees was bijna heel Nuland aanwezig en het was er

altijd erg druk en gezellig. De matinees werden al lang

niet meer georganiseerd. Je zag tijdens carnaval een

groot aantal mensen alleen langs de kant bij de optocht

en verder nergens meer tijdens carnaval. De vraag, die ik

me als voorzitter van CO Nuland stelde, was dan ook: hoe

krijgen we die mensen weer bij elkaar en kunnen we ze

iets bieden waarvoor ze willen komen. Omdat Nuland,

het Waoterrijk, een zeer muzikaal dorp is, rijk aan koren,

muziekgezelschappen en individuele personen die

graag met muziek bezig zijn kwam ik op het idee daar

iets mee te doen. Maar het mocht geen strak concert wor-

den, het hoefde niet perse carnavalsmuziek te zijn, alles

was toegestaan op muziekgebied. Het moest ongedwon-

gen en vrolijk zijn, vermaak bieden. Het Krakend Con-

cert was geboren.

Er moesten natuurlijk wel deelnemers gevonden wor-

den. Dat ging in het begin moeizaam maar op carnavals-

dinsdagmorgen 1995 had ik een programma kunnen

samenstellen van 11.00 tot 13.00 uur. Wat de Nulandse

bevolking er van zou vinden wist ik toen nog niet. Maar

dat werd die morgen al snel duidelijk. Om 11.00 uur zat

de zaal vol! Er was niet gerepeteerd. De deelnemers

waren een week vóór carnaval bijeen gekomen en had-

den aangegeven wat ze nodig hadden aan geluid en

dergelijke. Meer wist ik niet en wilde ik ook niet weten.

Het moest een ongedwongen en los uit de pols uitge-

voerd evenement worden waarin improvisatie moest

kunnen. Het werd een groot succes. Wat ik me van die

eerste keer nog herinner is het optreden van Bram Del-

ver met de panfluit. Een jaar later trad Bram opnieuw

op en liet de zaal een canon zingen. Bij afsluiting van

het eerste Krakend Concert, om 13.00 uur, kwam Jan

Forman, toen nog Jan de Slager, binnen en vroeg of hij

nog mee kon doen. Hij moest die morgen werken en

kon geen vrij krijgen. Na de aankondiging ging Jan het

podium op met zijn trompet en begon een lied van

Louis Armstrong te spelen. Zijn vrouw Arien viel hal-

verwege het nummer in met zang vanuit de achter-

kant van de zaal. De rillingen liepen over mijn rug en

ik wist, dit werkt, dit is zoals het bedoeld is. Een mor-

gen voor Nulanders door Nulanders. Een ander fantas-

tisch moment uit die jaren is geweest het optreden van

enkele leden van de drumband, Marcel Maas, Richard

Maas en Rik van Erp. Ik had gezorgd voor tweehonderd

plastic emmers en stokken. Deze werden uitgedeeld

aan het publiek en na instructie van de leden van de

drumband werd er met de zaal een salsa of samba

nummer ten gehore gebracht. Het Krakend Concert

was een groot succes en is inmiddels een vast punt in

het carnavalsprogramma.”

De gemeente vaardigt regelmatig voorschriften en

regels uit waaraan CO en de optocht moeten vol-

doen. Zij vaardigt op bepaalde punten in de route

van de optocht een tijdelijk parkeerverbod uit.

Wagens mogen niet hoger zijn dan vier en een halve

meter. Maar in de Heuvelstraat hangen de takken

aan de bomen lager. Verder zijn de overal opdui-

kende drempels een probleem. Traditioneel wor-

den nog altijd snertonderscheidingen uitgedeeld,

een dank je wel namens het Waoterrijk. In 1997

opnieuw een noviteit: bij de prins wordt het anker

in de tuin geplaatst. De begroting van inkomsten

en uitgaven in dat jaar beloopt f 15.000,--. Het is

inmiddels gebruikelijk dat er na de laatste Brulboei-

De Kentering Rosmalen, 2005, Janus de Zeebink, winnaar van de Brabantse Krantenwisseltrofee.Johan van den Hanenberg, Twan Vrijsen en Ruud Bosch.

29

Met de geboorte van het Waoterrijkse carnaval ont-

stonden er ook meteen carnavalsclubs, één club

onderscheidde zich van de rest. Het was een club

alléén voor kinderen, de Meulenzotten. Ria van der

Sangen-van der Heijden vertelt: “In ’68 deden mijn

kinderen en een vriendinnetje mee aan de eerste

optocht. Ik had pakjes voor ze gemaakt van etalage-

vilt en het zag er schitterend uit. Dat vond ieder-

een, maar uiteindelijk vielen we buiten de prijzen,

want ze dachten dat onze Jan, die toen in Duitsland

werkte, de pakken daar had gekocht. Toch had ik de

smaak te pakken en ik besloot een carnavalsclub

voor kinderen op te richten. Ik benaderde de kinde-

ren in de straat. Dat werkte, binnen de kortste

keren had ik een groep van zo’n 75 kinderen bij

elkaar, die voor een kwartje contributie in de week

lid werden van de Meulenzotten. We gingen aan de

slag en maakten boeren- en boerinnenpakjes met

dorsklepels en mandjes met eieren. De meeste

ouders wisten van niks totdat de klompjes gepast

moesten worden bij Cor van Dijk.

Vanaf het begin draaide het alleen om de kinderen.

“We begonnen om 13.00 uur bij Van Heeswijk, van-

daar trokken we met de hele club naar Van Boekel

en Vladeracken. Ik had altijd een fluitje bij waar ik

op blies om naar de volgende locatie te gaan. Bin-

nen de kortste keren stond dan heel de ploeg weer

klaar bij de deur. De volgende halte was Kerkzicht,

waar Kee altijd klaar stond met snoepgoed. Daarna

was het frites eten bij Bart Bosch en door naar de

bejaarden in de Meent. De kinderen moesten daar

stil zijn, maar het waren vaak de bejaarden die

begonnen te roezemoezen ‘Hé dè is d’n dieje van

ons…’. Na de Meent werd een tussenstop gehouden

bij de Tielebar en dan eindigden we weer bij Van

Heeswijk. Om half 9 waren we allemaal weer thuis.

Prachtige dagen, ik weet niet wie er meer schik

hadden, de kinderen of de ouders…”

Ria groeide op in Den Bosch, waar haar ouders lid

waren van carnavalsclub de Vrolijke Jongens en car-

naval haar met de paplepel werd ingegoten. Het

idee om van kroeg naar kroeg te trekken haalde ze

dan ook daar vandaan: “Ik hoopte zo alle mensen

mee te krijgen, maar dat is nooit echt gelukt.

Nuland is geen Den Bosch en de mensen bleven

het liefst plakken waar ze altijd zaten. Je kunt die

twee ook niet vergelijken, dat verschil is te groot.

Ik had daarover ook altijd ruzie met Van Dijk, hij

probeerde hier veel Bossche gebruiken in te voe-

ren en duldde geen inspraak. Ik hield echter m’n

klep niet, want daarin ben ik wel een echte Bos-

schenaar…”

Na de eerste deelname van de Meulenzotten beslo-

ten ze er voor de volgende optocht ook een wagen

bij te bouwen. Daarna kwamen er ook nog door Ria

getrainde Dansmariekes en zelfs eigen muziek bij,

waar de hele familie voor werd opgetrommeld. Er

speelden zelfs ooit Duitsers mee.

Vele optochten met allerlei onderwerpen volgden,

zoals ‘de boerenbruiloft’, ‘Wickie de Viking’, ‘de

meiboom’ en ‘ooievaars op de kerk’. Ria’s filosofie is

helder: “Een goed idee is simpel, eenvoudig te

maken en liefst bedacht door de kinderen zelf. De

simpelste ideeën zijn vaak het leukst.”

Niets was te gek, voor het onderwerp ‘we zetten de

bloemetjes buiten’ werden in de garage van crêpe-

papier bloemen gemaakt op wandelwagens en krui-

wagentjes. Door vocht liepen echter alle kleuren

uit. “Toen heb ik maar alles boven op de overloop

en in de slaapkamers gezet. Toen onze Jan in het

weekend thuis kwam uit Duitsland, vroeg hij of hij

ook nog ergens mocht slapen…”

Een geweldige tijd met alleen maar mooie herinneringen

R

30

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

avond wordt nagebruld. Alle deelnemers met part-

ners, kapellen enzovoorts worden uitgenodigd.

Om het publiek te tonen wat de verschillende dansgar-

des in hun mars hebben wordt het Eerste Nulandse

Dansmariekestournooi georganiseerd. Janus is opge-

hangen aan een dermate hoge paal dat niemand er bij

kan. Uiteindelijk weet de lenigste van de Raad van Elf

in de mast te klimmen en het doek te verwijderen.

Radio Vladeracken gaat op drie dinsdagen in februari

1997 de Maasdonkse pronkzittingen uitzenden. Het is

weer een topjaar. Dat vindt ook het Brabants Dagblad

dat meldt dat de Nulandse optocht zowel kwalitatief

als kwantitatief in de regio de kroon spant. Een nieuw,

meteen ook succesvol evenement ziet begin 1997 het

levenslicht: het Bouwersbal, naar een idee van Stefan

van den Hanenberg. De vier avonden Brulboei 1997

zijn niet geheel uitverkocht, reden om deze happe-

ning in 1998 terug te brengen tot drie avonden.

CO Nuland kan met de prinsenwagen weer een gene-

ratie vooruit. Piet van Vugt, Frans van der Doelen en

Gerry van der Schoot hebben de schuit van een nieuwe

boden voorzien. Het onderstel is verstevigd en groten-

deels vernieuwd. In december 1997 wordt in De Meent

begonnen met een eregalerij van oud-prinsen.

1999 is het jaar van een kwalitatief mindere Brul-

boei. Dat is af te meten aan verslappende aandacht

en geroezemoes in de zaal. In juni 1999 houden de

carnavalsgroepen uit Nuland voor het eerst een groot

Optocht 2006, Kerkplein, Filjomio’s.1e rij: Jarno Smits, Joost Korsten, Fleur Korsten en Inge Smits.2e rij: Stan van Santvoort, Nick van Santvoort, Ruud Korsten, Rianne Gloude-mans, Esther Korsten-Meijer en John Smits.3e rij: Robert van Santvoort, Jeroen langens, Sylvia van Santvoort, Rian Smits, Walco v.d. Broek, Anne-Marie LAngens, Jack van bergen, Digna v.d. Broek en Anita Verputten.

Na een aantal jaren vielen er kinderen af, die de

leeftijd hadden bereikt dat ze zelf carnaval gingen

vieren. “Zelf kreeg ik het ook steeds drukker met

dansmariekes trainen en onze Jan ging bij de Raad

van 11 in Vinkel. Maria van Hoek in de Hoogstraat

nam het toen over en zij hebben nog een paar jaar

meegedaan, maar op een gegeven moment hielden

de Meulenzotten op te bestaan.”

“Als de buurt er niet achter had gestaan was het

nooit iets geworden, maar vanaf het begin hielpen

de andere ouders mee en gingen mee als begelei-

ding. Als ik er op terugkijk was het een geweldige

tijd, waar iedereen alleen maar mooie herinnerin-

gen aan heeft. Alleen al het feit dat veel van die kin-

deren nu nog carnaval vieren zegt genoeg!”

31

voetbaltournooi. Op de velden van Wim van der Lin-

den strijden zestien eventueel gemengde teams om

de titel. ’s Avonds feest bij Kerkzicht. Aan het Kra-

kend Concert in maart 2000 doen 150 zangers, zange-

ressen en muzikanten mee. Op de prinsenreceptie

van november 2000 zijn carnavalsclubs uit de regio

aanwezig, zoals uit het Knollenrijk (Berghem), Krul-

lendonk (Heesch), Kleidonkers (Maren Kessel) en HDL

(Heeswijk, Dinther, Loosbroek).

In samenwerking met de gemeente en enkele carnaval-

sclubs is CO er in geslaagd voor de wagenbouwers een

loods op de gemeentewerf te plaatsen. Het gebruik van

deze nissenhut is niet van lange duur, al in januari

2002 komt er een verbod. Verscherpte regelgeving na de

fatale cafébrand in Volendam ligt daaraan ten grond-

slag. Een minder uitbundige carnavalsoptocht 2002 is

hiervan het gevolg. Het jaar daarop komt de borrel bij d’n burger, jarenlang een vast gebruik, te vervallen. De

reden: bezuinigingen door de gemeente. Janus de Zee-

bink, niet te verwarren met zijn naamgenoot die aan de

paal hangt, stelt zich voor. Als schrijven en samensteller

van het vernieuwde Logbuukske roept hij carnavals-

vierders op stukjes te schrijven over hun ervaringen.

Jan Veurop stopt met ingang van 2002.

In Nuland zijn veel carnavalsclubs actief. In 2003 zijn

dat bijvoorbeeld: De Pulluhvullers, ’n Bietje Dimme,

De Girls, Zooitje Ongeregeld, Efkes Geduld, Joyriders,

Hoe Zo Gek, De Kneupers, Zo Is Het Maar Net, Pindol-

len, Hillemoldol, Krek Nie Gek, Zo Guh Ut Goed, De

Vrolijke Riddertjes, De Reddertjes, N-Side, De Doppen-

lichters, De Lochte Klocht, Kloare Kwats en De Dolle

Juinen en De Mutsen, die vooral actief zijn als zang-

groep bij de Brulboei en Krakend Concert en als pro-

motieteam voor Geel en Blauw. Deze verenigingen

bepalen al jaren lang voor een groot gedeelte de mate

van succes van het Nulandse carnaval. Het Logbuukske

wordt uitgeroepen tot Schoonste Bloaike van Brabant.

Het Krakend Concert van 2003 is even wat minder. De

start is slecht, het ontbreekt aan duidelijk afspraken

en er zijn te weinig deelnemers. Na een minder jaar

kent de Brulboei al weer een drietal jaren op rij een

grandioos hoog niveau. Eind 2003 stapt ook CO Nuland

in het automatiseringstijdperk; er is een website in

ontwikkeling. Er wordt weer een etalage-, straat- en

veurgevelversierwedstrijd gehouden. Ter ondersteu-

ning hiervan worden merchandisingartikelen te koop

aangeboden: vlaggen, vlaggenlijnen, ballonnen en

dassen. Prijswinnaars zijn respectievelijk Slijterij Het

Oorlam, de Vladerackenstraat en het Martinushuis. In

2003 organiseert Ons Honk de verkiezing van een

jeugdprins en -prinses: Stefan Fransen en Margot Ver-

hoeven. Het jaar daarop krijgt deze verkiezing een wat

officiëler karakter, omdat ook CO Nuland zich met de

organisatie hiervan gaat bezighouden. Rik van Bergen

en Lieke van Lieshout zijn de nieuwe prins en prinses.

Vaak zijn ze tijdens activiteiten te zien in gezelschap

van prins en gevolg.

De Brulboei van 2006 is weer een compleet feest. Prins

Driekus d’n Uurste vergelijkt het snertbal met het cup-

a-soupbal van de Kruisstraat. De Mutsen delen mutsen

uit en Hannes en Driek weten wel dat Betsie van Bakel

en Jeanne Moon geen hartsvriendinnen zijn. De Eller-

mania’s krijgen de zaal volledig plat: als Sinterklaas

en Zwarte Piet hebben ze de boot gemist. De zusjes

Maas brengen het treurige verhaal van een anti-Sint.

Rupke heeft het weer over zijn Fien. Wijkagenten Peter

van den Bogaart en Willy van Santvoort komen in

actie als er bij de burgemeester een poederbrief wordt

bezorgd. Wie anders dan de bakker blijkt de schul-

dige. Het Waoterrijk heeft weer eens een primeur: tij-

dens de optocht kan door middel van een SMS-bericht

worden gestemd voor de Jan Veurop Wisselbeker.

Daarmee zet Waoterrijk zich als vernieuwend op de

kaart van carnavalsvierend Nederland.

In goed overleg besluiten de carnavalsstichtingen

van Nuland en Geffen met ingang van 2007 toch

weer hun eigen weg te gaan. De verkiezing van de

prins door middel van een powerpointpresentatie is

een succes. CO Nuland start op 28 januari 2007 met

een pronkzitting voor de jeugd onder de naam Keinder-gebrul. De Brulboei 2007 was een van de beste in haar

bestaan. Johan van den Hanenberg, Ruud Bosch en

Twan Vrijsen zadelen zich in 2003 op met de opdracht

een carnavalskrant te maken die bij het Nulandse car-

naval hoort en tegelijkertijd vernieuwende dingen

bevat. Dat ze daarin slagen blijkt uit de winnende

32

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

Het Waoterrijkse carnaval kent haar oorsprong in

Harmonie Union. Op een van de gebruikelijke ‘teer-

avonden’ halverwege de jaren ’60 opperde Jan van

Dijk het idee om carnavalesk verkleed te komen.

Dat idee sloeg aan en de eerste officieuze carnavals-

activiteit in Nuland was geboren.

Muziek speelt dus vanaf het allereerste begin een

belangrijke rol in de Waoterrijkse carnaval. De Har-

monie ging eind jaren ’50 altijd al een dag carnaval

vieren in Den Bosch. Langs de kant bij de optocht/

intocht zorgden zij voor muziek. “Dat weet ik nog,”

roept Gerrit Langens, “want toen was het net uit

met ons Zus!” Behalve uitstapjes naar Den Bosch,

ging de Harmonie ook naar Megen om daar de

optocht op te luisteren “Dat was flink kou lijden,

maar het was gezellig en bracht een mooi centje

op!”.

Toen in Nuland in 1968 de eerste optocht werd geor-

ganiseerd, werd meteen daarna de Boerenkapel

geformeerd. “Jan van Dijk verzon de naam ‘Waoter-

bloazers’, voor zover wij weten is er nooit een

andere naam geweest.”

Jo van Druenen: “In die tijd waren we als Kapel van ’s

ochtends vroeg tot ’s avonds laat op sjouw. Om half

tien verzamelen en dan eerst naar de bejaarden.

Daarna gingen we samen met de CO met de bus alle

kroegen af in Nuland en de Kruisstraat, toen nog een

stuk of zeven. Wij kwamen overal spelen. Tegen de

tijd dat we klaar waren met blazen en een pilsje wil-

den gaan bestellen, stond Van Dijk al weer in z’n

handen te klappen dat we verder moesten naar de

volgende kroeg! De chauffeur was aan het eind van

het liedje vaak zatter dan wij, want overal waar wij

speelden, stond hij aan de bar.”

Hans van Erp: “Het is ons één keer gelukt een café

leeg te krijgen in plaats van vol. Dat zat zo: wij

hadden gezien dat er een bus met hoertjes uit

Amsterdam bij ’t Motel aankwam. Wij moesten nog

naar Keje, dus toen we dat daar vertelden, was de tent

zo leeg…. alles en iedereen ging naar De Valk toe!”

“De lange carnavalsdagen van toen eindigden stee-

vast met eieren bakken. Elke avond, vaste prik, met

Henk Zwaan als eierbakker. Dan werd het laat, het

was altijd zeker half 4.” Bart van Nistelrooij:

“Daarna moest je dan nog zelf naar huis, maar

gelukkig waren ze toen nog niet zo streng op alco-

hol. Je hoefde maar over een streep te kunnen lopen

en in die tijd waren er gelukkig nog niet zoveel stre-

pen…” Hans vult aan: “Ik heb op veel plaatsen in de

bank zitten slapen, nog voordat de eieren klaar

waren. Dinsdagavond was je blij als Janus was ver-

brand, want dan was je compleet afgewerkt!”

“Door de jaren heen hebben we ook veel andere

activiteiten gedaan. We speelden echt overal: bij

Sinterklaas, op de Pinksterfeesten in Nistelrode, in

Berlicum, voor gehandicapten in Nijmegen, in de

winterdag bij het Frühshoppen en op de wijnfees-

ten… Als we wilden, konden we elk weekend weg!”

“Het mooiste aan de Waoterbloazers… Gè bent ’r

overal bè! Je beleeft carnaval anders en je maakt

zoveel mooie dingen mee. Met veel aandacht voor

zieken en bejaarden, zoals de bezoeken aan

Mariaoord, Martinushuis en De Binckhorst, dat is

heel dankbaar om te doen!”

De kern van de kapel is al jarenlang hetzelfde, met

zelfs nog een lid van het eerste uur, Jo van Druenen.

En hoewel de oude garde graag nieuwe aanwas ver-

welkomt bij de Waoterblaozers, laten ze tussen

neus en lippen door ook wel blijken dat ze het zelf

niet kunnen missen… Jo: “Als je stopt, ben je toch

niet meer bij de carnaval betrokken. Ik denk dat je

regelmatig op je horloge zou kijken en denken ‘Oh,

Ge bent ’r overal bè

R

33

titels die ze sinds die tijd ieder jaar in verschillende

categorieën behalen. Voor het carnaval 2008 wordt het

merchandisingassortiment uitgebreid met de Waoter-

rijkse Ansichtkaart. De Janus Bonus Weken worden

geïntroduceerd. Bij diverse Nulandse ondernemers

zijn artikelen tegen korting verkrijgbaar.

Het concept voor de prinsverkiezing 2008 -her en der

verspreide posters met dertig foto’s van kandidaten-

blijkt een gouden formule. Er wordt veel over gespro-

ken en is daardoor uitstekende PR voor CO Nuland.

De kaarten voor de Brulboei 2008, drie avonden, zijn

in anderhalf uur uitverkocht. De bezoekers worden

niet teleurgesteld: spetterende Brulboei met onstuit-

bare groei, luidt het commentaar. Prins en adjudant

van dat jaar komen van de Kruisstraat. Het duo stelt

in Nuland ontwikkelingshulp te gaan bieden.

In 2009 wordt de nieuwe prinsenboot gepresenteerd.

Een bouwploeg van vijf personen heeft een jaar lang

hard gewerkt om de dertig jaar oude schuit grondig op

te knappen. De boot, De Blauwe Schuit, is indertijd

2008, De Waoterbloazers.Van links naar rechts: achterste 2 rijen: Wout de Haas, Gerrit Langens, Rolf Theunissen, Twan van Erp, Jeroen van Nistelrooij, Bas van Erp, Jan van Nistelrooij en Jo van Druenen.Van links naar rechts: voorste 2 rijen: Hans van Erp, Martien Heijmans, Bart van Nistelrooij, Amber Wijnhoven, Rik van Erp, Henk Zwanenberg, Lieke Egelmeer, Erika Korsten en Marie-José van Druenen.

nu zouden we met de kapel daar en daar zijn’, want

dat programma ken je na al die jaren van buiten!”

De oude garde is een trouwe groep muziek- en car-

navalsliefhebbers, heel hecht ook: “We weten van

elkaar hoe hard we elkaar nodig hebben. We kun-

nen eigenlijk geen man missen om muziek te

maken, dus daarom is iedereen er ook altijd bij!”

Dat is ook de reden dat het altijd moeilijk is geweest

nieuwe aanwas te krijgen. “Al die verplichtingen is

voor veel mensen teveel.”

Muziek hoort bij carnaval, punt. Maar de Waoter-

blaozers zien wel dat er veel veranderd is. “Vroeger

was er overal ‘levende’ muziek en het was makkelij-

ker spelen, omdat iedereen nog zat. Toen kwamen

er vanaf december ook nog vele nieuwe carnavals-

nummers uit, die snel populair werden. Dat is nu

helemaal weg. Maar een lekker stukske ‘levende’

muziek, hoort bij carnaval en dat zal nooit verande-

ren!”

34

Spoo

rzoe

ker n

umm

er 2

|

feb

ruar

i 201

1

ontdekt in het Belgische Aalst en ieder jaar naar Nuland

gehaald. In 2008 stortte de boot in elkaar. Bij de laatste

opknapbeurt in 1997 was men dus iets te optimistisch

met de stelling weer een generatie vooruit te kunnen.

De grondig gerenoveerde boot is demontabel. Er staan

twee masten met zeilen op, een nieuw stuurwiel en een

nieuw boegbeeld met zeemeermin. Het Waoterrijks

Logbuukske wint voor de zevende keer op rij de eerst

prijs; niemand kijkt daar nog van op.

Gebruikelijk is dat prinsen terugblikken op hun regeer-

periode. Vaak hebben ze het dan over het plezier waar-

mee ze aan die taak terugdenken. Aangegeven wordt ook

dat het zware dagen zijn, die zich niet beperken tot car-

naval alleen. Maar zonder uitzondering laten de prinsen

weten de meeste voldoening te hebben gevonden in de

bezoeken aan de minst weerbaren en dus meest kwetsba-

ren in onze samenleving: de langdurig zieken en

gehandicapten, de bejaarden en de kleinste kinderen,

Mariaoord, St. Jozefoord en de Binckhorst.

Organisaties komen op voor hun belangen en die zijn

nogal eens tegenstrijdig, ook met carnaval. CO Nuland

blijkt niet in alle gevallen een gemakkelijke partij om

mee samen te werken. Laveren is niet altijd haar sterkste

kant en aanvaringen komen dan ook regelmatig voor. Is

het niet met de plaatselijke horeca-ondernemers, dan

wel met de organisaties waar zij wat carnaval betreft

mee te maken heeft. Ook intern strubbelt het nogal eens.

In de loop van de jaren stappen diverse bestuurders en

leden van CO Nuland, na zich jarenlang voor het

Nulandse carnaval verdienstelijk te hebben gemaakt,

met onmiddellijke ingang op.

In september 1989 liggen CO Nuland en de Advies-

raad met elkaar in de clinch. De Adviesraad wil meer

bevoegdheden voor haar leden, zoals inspraak

Bordes oude Gemeentehuis, 2010, Prins Erik d’n Uurste en Raad van IX.Marco Meulendijk, John de Wit, Marcel v.d. Doelen, Noud Sommers, Jan v.d. Braak, Peter Gabriëls (Adjudant), Erik v.d. Sangen (Prins Erik d’n Uurste), John Smits, Joris Bosch, Dirk Kouwenberg, Willie van Santvoort, Ton van Aggelen en Frans van Bergen.

35

Prinsengalerij

1969 Nulando I Van Rozendaal1970 Nulando I Van Rozendaal1971 Nulando II Benno Vroklage1972 Nulando II Benno Vroklage1973 Nulando II Benno Vroklage1974 Nulando III Pim de Greef1975 Nulando IV Nico Janssens1976 Nulando V Pieter van der Plas1977 Neptunus I Pim Steur1978 Neptunus I Pim Steur1979 Willem d’n Uurste Wim Schouten1980 Willem d’n Uurste Wim Schouten1981 Willem d’n Uurste Wim Schouten1982 Manus I Herman Huisman1983 Manus I Herman Huisman1984 Manus I Herman Huisman1985 Manus I Herman Huisman1986 Manus I Herman Huisman1987 Fokko d’n Uurste Fokko Kroon1988 Fokko d’n Uurste Fokko Kroon1989 Fokko d’n Uurste Fokko Kroon1990 Fokko d’n Uurste Fokko Kroon1991 Wim d’n Uurste Wim van der Linden1992 Wim d’n Uurste Wim van der Linden1993 Wim d’n Uurste Wim van der Linden1994 Harrie d’n Uurste Harrie van Loon1995 Lambert d’n Uurste Lambert van Nistelrooij1996 Lambert d’n Uurste Lambert van Nistelrooij1997 Piet d’n Uurste Piet van Vugt1998 Piet d’n Uurste Piet van Vugt1999 Frans d’n Uurste Frans van Nistelrooij2000 Frans d’n Uurste Frans van Nistelrooij2001 Klaas d’n Uurste Klaas Scharloo 2002 Jan d’n Uurste Jan van Nistelrooij2003 John d’n Uurste John Smits2004 Charles d’n Uurste Charles Kievits2005 Ton d’n Uurste Ton van Aggelen2006 Willy d’n Uurste Willy Bosch2007 John d’n Twidde John de Wit2008 Willy d’n Twidde Willy van Santvoort2009 Dirk d’n Uurste Dirk Kouwenberg2010 Erik d’n Uurste Erik van der Sangen2011 Marcel d’n Uurste Marcel van der Doelen

Jeugdprins en –prinses

2003 Stefan Fransen en Margot Verhoeven2004 Rik van Bergen en Lieke van Lieshout2005 Mike van Lokven en Marlou van Sleeuwen2006 Rens Korsten en Maud van den Braak2007 Niek Timmermans en Vera van de Ven2008 Daan van Vucht en Kylie van Venrooij2009 Jari Verstegen en Eva Langens2010 Daan van Breugel en Millie Verhoeven2011 Jimmy Bijveld en Lotte Loohuis

en zitting in commissies. CO Nuland is het daarmee

volstrekt niet eens maar als compromis komt uit de

bus dat de rechten en plichten van de Adviesraad

schriftelijk worden vastgelegd. In datzelfde jaar stelt

de CO Nuland het bedrag aan de orde, wat zij jaar-

lijks aan de Stichting Jeugdbelangen doorgeeft. Dit

bedrag is in feite een gedeelte van het gemeentelijk

subsidie. CO Nuland stelt dat het verlagen van het

subsidie gevolgen heeft voor de Stichting Jeugdbelan-

gen. Deze gaat daar onder geen voorwaarde mee

akkoord en wil dat CO Nuland haar toezegging

nakomt. Uiteindelijk gaat deze door de knieën maar

komt wel met de Stichting Jeugdbelangen overeen

dat deze voortaan een begroting indient op grond

waarvan CO het bedrag bindend vaststelt.

In oktober 1996 hebben CO Nuland en haar hofkapel

De Waoterbloazers een stevige aanvaring. CO vindt dat

het bedrag dat zij aan de Waoterbloazers betaalt te

hoog en stelt bovendien dat zij te weinig inspraak heeft

bij de hofkapel. De Waoterbloazers vinden het bedrag

juist te laag; het gaat vrijwel geheel op aan kosten diri-

gent en bladmuziek. Bovendien moet zij wel erg vaak

optreden, er zijn nogal wat dagen ingeslopen. Dit jaar

hebben De Waoterbloazers achttien optredens.

In april 1998 rommelt het vooral intern. CO-leden

hebben kritiek op hun eigen organisatie. Er is onder-

ling soms wat wrijving, vergaderingen lopen stroef,

sommigen constateren groepsvorming en gebrek aan

communicatie binnen de groep. Een jaar later kaart

een tiental carnavalsverenigingen een soortgelijk

probleem aan. De verenigingen laten weten waarde-

ring te hebben voor CO Nuland maar bespeuren

gebrek aan samenwerking en communicatie binnen

CO. Die reageert gepikeerd, dit is toch een interne

aangelegenheid.

In januari 2003 bemiddelen Frans van Nistelrooij en

Piet van der Velden tussen de besturen van CO Nuland

en De Meent. Door de toon van de gesprekken tussen

deze besturen komt de organisatie van een goede en

gezellige carnaval in het gedrang. Persoonlijke verhou-

dingen zijn behoorlijk verstoord. De bemiddeling heeft

succes, Piet en Frans weten de parijen weer tot elkaar te

brengen en de lucht klaart op.

Spoorzoekerwww.nuwelant.nl