Afzendadres en verantwoordelijke uitgever: Jos Fierens, Rozentuin 10, 2640 MortselJaargang 17, nummer 3 (september - oktober - november 2015)Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisatieswww.antwerpen.beweging.net - antwerpen@beweging.net

2640actiefBelgië-Belgique

P.B.2170 MERKSEM

CENTRUMBC 1131

afgiftekantoor 2170 Merksem CentrumP106319

Begin dit jaar werd de film ‘Natuur in de Stad: Klein-Zwitserland’ afgewerkt. Hij kaapte de eer-ste prijs weg op de nationale wedstrijd van Vlaamse Amateur Cineasten non-fictie. Uit 40 uur opnames werden 23 minuten weerhouden met aandacht voor beeld en tekst.

Eerste prijsUit een 40 uur totaalopnames werd in eerste instantie een versie van 58 min gepuurd, om uiteindelijk te landen bij een wedstrijdversie van 23 minuten. De film ‘Natuur in de Stad: Klein-Zwitserland’ werd begin 2015 voltooid met grote aandacht voor zowel beeld, als tekst. Het legde ondertussen een indruk-wekkend wedstrijdparcours af. De ultieme bekroning is een eerste prijs van de nationale wedstrijd van Vlaamse Amateur Cineasten non-fictie.

De film geeft impulsen om dit gebied – ver-scholen tussen de Heirbaan en de Diese-ghemwijk – met regelmaat te gaan verken-nen. Elk seizoen houdt zijn verrassingen in. Ingangen van het gebied vind je ter hoogte van Het Rode Kruis (Heirbaan), oversteek berm (Osylei/Ijzerenweglei) en hoeve Dieseg-hem (Wouter Volckaertstraat).

Parel van de natuurNaast een prachtige voorjaarsbloei van mei-doorn, sleedoorn en andere bomen en strui-ken wordt de plantengroei in Klein-Zwitser-land vooral gekenmerkt door de ongemoeide groei, maar ook aftakeling van een aantal bo-men. Dit laatste biedt op enkele plaatsen een

uniek beeld op mossensoorten. Heel het jaar door ontdek je paddenstoelen van de meest voorkomende en bekende soorten tot de zeldzaamste. Wie wat tijd neemt, ontdekt ook boeiende insecten. Met heel veel geluk tref je naast padden, kikkers en salamanders (die in heel Vlaanderen momenteel ernstig bedreigd worden door een schimmelinfectie) ook de pootloze hagedis en de hazelworm aan. Door de ervaring van Yves werden verschillende pareltjes gefilmd. Er was ook een meevaller van een sperwernest met jong dat omzichtig werd gefilmd.

Klein-Zwitserland werd na een voorgeschie-denis van inventarisaties en acties in 1984 ge-meentelijk eigendom. Tijdens de legislatuur 2001-2006 werd het gebied aangevuld met het gebied achter kerkhof Cantincrode. Eer-der dit jaar werd dit Klein-Zwitserland Noord door een beslissing van het stadsbestuur bij-gevoegd in het beheerscontract met Natuur-punt. Hopelijk kan dit gebied, samen met de spoordijk naast de Vredebaan en Krijgsbaan, een unieke groene natuurlong blijven in Mortsel.

Paul Van Dyck

Via Juul Slembrouck ontmoette Yves Joris, toenmalig conservator van Klein-Zwitserland, in 2013 Roald Roos tijdens de filmvoorstelling over het park Boekenberg (http://youtu.be/OYxu-0kzYOs). Yves was onmiddellijk over-tuigd dat een dergelijk document over Klein-Zwitserland van enorm belang was.

RavageDoor de steeds grotere autodruk werd een alternatief R11bis uitgewerkt om de R11 (militaire baan) te ontlasten met een tunnel-project van een achttal kilometers. Dit veegt het in 2003 op Vlaams niveau bekroonde na-tuurverbindend fiets- en wandelpad op de berm volledig van de kaart. Daarnaast zou Klein-Zwitserland doorkruist worden door het uitgraven van de berm vanuit Wilrijk tot aan het dieptespoor Antwerpen-Brussel (lijn 25) over een breedte van ongeveer 30 meter, om er dan een tunnel te leggen. Dit mooi ontwik-kelend natuurgebied zou een enorme ravage ondergaan.

Na enkele plaatsbezoeken was Roald over-tuigd en startte in het voorjaar 2014 met een filmproject dat een zeventigtal filmdagen in beslag zou nemen. Het filmteam bestond uit Roald, Yves, Juul en Paul Van Dyck.

Natuur in de Stad: Klein-Zwitserland

Je kan de film over Klein-Zwitserland gratis bekijken: https://youtu.be/noVS9sHPEDg

2 2640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

Na toelating van het collegebestuur stonden zondag 21 juni 2015 van 11 tot 17 uur de buurten van Theofiel Reynlaan, Zilverbeeklaan, Dieseghem- en Cogelslei vol met te koop aangeboden spullen. Alles netjes gestapeld volgens voorgeschreven reglement van kwb Sint Lode - H.Kruis.

Geslaagdekwb-garageverkoop

Het kan ook anders: RitsenEén op de vier bestuurders volgt de regel van de verkeerswet op het invoegen. Het ritsen zit duidelijk nog niet in onze rijstijl. Wie deze regel niet toepast, riskeert een boete van 55 euro. Dat geldt zowel voor een bestuurder die geen voorrang geeft aan die invoegt, als hij die foutief invoegt.

Op een wegversmalling van twee rijstrok-ken naar één zegt de wet het volgende: ‘bij sterk vertraagt verkeer is het de be-doeling om vlak tot voor de wegversmal-ling te rijden op de rijstrook die ophoud of verhinderd is, dan moet je invoegen.

De bestuurder op de vrije rijstrook moet beurtelings voorrang verlenen.’

Ritsen moet uiteindelijk naar een vlot-ter verkeer leiden. Bij het correct ritsen, moet je maar één auto voorrang geven. Ritsen met drie rijstroken naar één mid-denstrook, kan zowel links als rechts in-voegen, maar rechts heeft voorrang. De voerder op de middenrijstrook moet beide wagens laten invoegen.

Als je van een oprit komt, geldt het rit-sen niet. Dus voeg niet te snel in op de

aanrijdende auto’s op rechterrijstrook. Je mag alleen ritsen als je je op een rijstrook bevindt waar verder rijden niet meer mo-gelijk is. Ritsen is alleen verplicht bij sterk vertraagd verkeer.

Is er geen sterk vertraagd verkeer, dan blijft de voorrang van rechts gelden. Au-tobestuurders zijn nog niet genoeg geïn-formeerd, een duidelijke sensibilisering zou goed zijn. De regel staat of valt door de hoffelijkheid van de andere bestuurder.

Mike Lahousse

Drijvende kwb-kracht, Jean Luyckx, slaag-de er in om 97 deelnemers verspreid over 26 adressen te laten inschrijven en het geheel organisatorisch te plannen. De verkoopadressen werden ter plaatse aan-geduid door een affiche ‘Garageverkoop’. Een blad met alle deelnemers met een situatieplannetje was beschikbaar aan ‘t Centrum.

Kwb-leden Mike Lahousse, Ignace Ver-nieuwe en vele anderen maanden de deelnemers aan tot het betalen van een vrijwillige bijdrage voor de administra-tieve- en organisatorische onkosten.

Er was een ruime keuze uit speelgoed, klederen, boeken, cd’s en de gebruikelijke

potten en pannen. Op deze zonnige dag was er geen gebrek aan belangstelling. Een uitstekende gelegenheid om met een wandeling of fietstocht kennis te maken met deze straten, haar bewoners en de exposanten. Hieruit bleek dat ze echte verzamelaars zijn maar regelmatig, we-gens plaatsgebrek, moeten verkopen. Een milieuvriendelijke oplossing waarin onze wijk werd herschapen in een openlucht kringloopwinkel, dit jaar meer een kring-loopwijk.

Ook was het een gelegenheid voor zicht-bare aanwezigheid van onze verenigingen in onze wijk. Was niet alles uitverkocht? Een nieuwe mogelijkheid bood zich aan in fort 4 op zondag 28 juni.

Grote overdekte rommelmarktin de zalen van ‘t Centrum

zaterdag 31 oktober en zondag 1 november van 10 tot 17 uur

32640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

In onze vorige uitgaven namen we de onrechtvaardige toestanden in onze samenleving onder de loep. We werden vooral geïnspireerd door het boek van Thomas Piketty ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’. We voegen hier graag nog een stukje aan toe.

Onze maatschappij

We weten dat we in een bevoorrechte maatschappij leven. De huidige jonge generatie in West-Europa bleef gespaard van een verwoestende oorlog. De rechten en vrijheden van burgers wor-den erkend en beschermd. De welvaart, die na de oorlog begon, is uniek. In zijn toespraak op 12 maart voor de kwb, CD&V en Beweging.net in onze stad onderstreepte Koen Van den Heuvel, Vlaams parlementslid, dat we een buitengewone periode van welstand meemaakten en dat dit verschijnsel in de geschiedenis zich waarschijnlijk nooit meer zal voordoen.

We vergaderen in volle vrijheid. We geloven of geloven niet. We wonen vrijwillig samen of we huwen. We reizen zonder be-perkingen. We stemmen vrij onze vertegenwoordigers. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Deze rechten en vrijheden kwamen niet vanzelf. Onze voorouders vochten en protesteerden

hiervoor fel. De denkbeelden van sommige dictators waren erg utopisch en discriminerend. We beschikken nu over ‘De rechten van de mens’.

Sociale verbandenWil dit zeggen dat alles op wieltjes loopt en dat we in een vol-maakte maatschappij leven? Neen. We willen met ons blaadje een lans breken om niet zelfvoldaan te worden en een aanzet ge-ven om vooral een hand toe te steken waar nodig is. We zien dat we in onze tijd niet staan te trappelen om lid te worden van een of andere organisatie. Het enige wat mensen verwachten, is ge-nieten van hun privéleven en dat de overheid de middelen voor deze bevrediging verschaft. Hierin schuilt een groot gevaar voor onze democratische maatschappij. Een verdediging hiervan zou een krachtige cultuur van participatie kunnen zijn. De creatieve inbreng van mogelijk sociale verbanden is nodig, verbanden die we het ‘middenveld’ noemen.

Onze overheid legt momenteel al haar heil in het creëren van jobs. Toch enkele bedenkingen: momenteel zijn er meer dan 280.000 werklozen in België. In de grote steden zou de jeugd-werkloosheid ongeveer 25% bedragen. De ‘maakindustrie’ ver-huist naar lagelonenlanden of automatiseert zo veel mogelijk. De overheidsdiensten dienen vooral te besparen. De pensioen-leeftijd wordt opgetrokken. Hoe gaan onze kleinkinderen over-leven?

BasisinkomenMisschien moeten we de theorie van Roland Duchâtelet en ande-ren toch eens nader bekijken. Ze stellen dat iedere persoon vanaf de geboorte over een basisinkomen zou moeten beschikken. Dit inkomen zou stijgen met de leeftijd. Vanaf 21 jaar zou een basisinkomen worden uitgekeerd ten bedrage van 700 euro per maand. Voor gepensioneerden zou dit 1.300 euro per persoon bedragen.

Voor iedereen hetzelfde bedrag, geen uitzonderingen. Hiervoor zou 75 miljard op jaarbasis nodig zijn. Dit bedrag kan gerecu-pereerd worden door het afschaffen van het kindergeld, werk-loosheidsvergoeding, pensioenen en subsidies aan de bedrijven. De patroons zouden rekening houden met het basisinkomen per persoon en aldus een gevoelige besparing op de lonen realise-ren (subsidie). Volgens berekeningen kan hierdoor eveneens 75 miljard bespaard worden. Is het een theorie en zou onze sociale zekerheid hierdoor rechtvaardiger en doeltreffender worden?

Beste lezers, denk er een over na en bespreek deze inzichten eens in je vereniging.

Jos Fierens

4 2640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

der ligt achter den hoogen breeden wal. Daarin had de vijand sinds 1916 reeds zijne versterkingen opgericht die hem nu dienst deden doch in onze macht waren. Overal was het een geroep en getier. De vijand is verdreven! En geen schot werd er nog gelost tenzij door onze kanons die de wegen onder vuur namen.

Doch plotseling kleppert de mitrailleuze van de vijand! Handgranaten knallen. Teleurstelling! De vijand ligt aan de over-zijde van het kanaal en wil daar staande blijven! ‘Brancardier’ klonk het . Ik loop naar voren en men zegt mij dat een on-zer jongens Jozef Manteleers waarschijn-lijk gekwetst ligt langs de vaart ... Ik ga eens gaan zien. Dat is mijn dood! In Gods naam. Gesterkt door Hem die mij op dat oogenblik bijzonder beschermde en be-trouwende op zijne barmhartigheid ging ik vooruit tegen den hoogen dijk die zich tusschen mij en den vijand bevond en ‘nie-mandsland’ was, daar de onzen verplicht geweest waren zich aan deze zijde van den dijk weg te steken.

Witte vlagIk verwekte een akte van berouw! Ont-vouwde een witte vlag van het rood kruis en hoopte dat de vijand misschien wel niet zou schieten, langzaam besteeg ik den berg ... stak eerst mijne vlag in de

lucht … geen schot ... klom wat hooger ... ik ging langzaam vooruit gereed om mij bij het eerste schot (indien het niet te laat was!) neer te laten vallen en dan zoo mogelijk, in onze lijnen terug te keeren ... geen schot... stilaan werd ik kalm en daal-de naar beneden aan het kanaal ... geen schot ... en nu op zoek naar mijn ongeluk-kigen gekwetsten.

Ter nauwernood durfde ik over het kanaal heen zien uit vrees dat de vijand mij voor een verkleedde spion zou houden en mij neerschieten. Toch zag ik aan gindscher oever van het kanaal eenige lijken van duitsche soldaten, een dood paard en een ontredderd kanon. De vaart was onbruik-baar gemaakt door het in-den-grond-bo-ren van 2 groote zeeschepen die dwarsch over de vaart lagen. Ik zocht te vergeefs naar mijn gekwetsten of dooden en ging weer terug langsheen de vaart. Doch plot-seling eene losbranding van geweren! De kogels spatten rond mij! Mijn God! Er was geen ontvluchten mogelijk.

Niet schieten‘Wer da?’ klonk eene forsche stem! Ik keek op. Aan de overzijde van het kanaal stonden 5 duischers, het geweer op mij gericht. Zonder haperen antwoordde ik ‘Es ist das rotes Kreutz. Da ist ein verwundete hier. Nicht schieszen bitte!’. Ik was ver-

De auteur, (later) Pater Leopold Jeurissen, werd na de oorlog pastoor van een Ame-rikaanse parochie, waar zijn belevenissen grote aandacht kregen. Een belangrijke passage nl. de gebeurtenissen op 11 no-vember 1918 werden zelfs in de lokale pers gepubliceerd: Rochester Priest Re-calls First Armistice Day on Flanders Front. Het verhaal leek me het publiceren waard. Het is een aangrijpend voorbeeld van de zinloosheid van de oorlog. De tekst wordt ongewijzigd overgenomen.

11de november 1918: Wapenstil-stand om 11 uur ‘s middagsLange, bange koude nacht. Heel de nacht door dreunde het kanon en deze voormid-dag niet minder. De menschen scheppen een bloeddorstig vermaak in ‘t vermoor-den zijns evennaasten. Waartoe kan dit toch nuttig zijn? Straks is het waarschijn-lijk wapenstilstand.

Om 9 uur bestadigen wij dat de vijand de linkeroever van het kanaal Gent-Ter-neuzen verlaten heeft. Mijne Kompagnie doet eene verkenning om zich van ‘s vij-ands positie te vergewissen. Onze jon-gens klimmen den dijk dan op. De vijand is verdwenen. In aftocht?! Onze jongens schreeuwen en tieren het uit van vreugde en gaan den dijk over in de richting van het breed kanaal dat 100 meters ver-

Toen mijn Limburgse oud-collega en vriend Bart Cleuren mijn belangstelling voor WOI vernam, diepte hij een merk-waardig document op: het dagboek dat zijn oom als brancardier aan het IJzer-front bijhield. Deels vergeeld en brokkelig geworden papier maakt de lectuur moei-lijk. Evenwel met behulp van digitale mo-gelijkheden slaagde ik er in een volledig leesbare transcriptie te maken.

Uit het oorlogsdagboekvan een brancardier

in deeerste wereldoorlog

52640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

Laatste schotenAlleen was ik blootgesteld aan ‘s vijands gevaar. Een schot en het ware met mij gedaan geweest. Zoo als bij de eerste ont-moeting der duischers op O.L.V. Hemel-vaart 1914 werden 5 vuurmonden op mij gericht! Ik zou ditmaal zelf met den vijand spreken en toch behouden terugkeren. H. Hart van Jezus, aan U allen mijn dank! Aan U alleen dank ik mijn behoud. Ik was dood-vermoeid van den zwaren nog bloe-denden last welke ik alleen gedragen had en ik moest nog 1 uur ver met het lijk van dien dapperen soldaat en streekgenoot dien door heel de kompagnie en door heel het bataillon betreurd werd als een der dappersten ‘die nooit voor het gevaar een stap achteruit gegaan is’.

Jammer dat die arme jongen zijne dap-perheid en stouten durf ditmaal met zijn leven moest betalen op het oogenblik dat de wapenstilstand geteekend was. Het was 10 uur. Een bode komt melden dat binnen één uur om klokslag 11 uur de vij-andelijkheden moeten ophouden. Nooit klonk in deze dagen van zware beproevin-gen een blijder boodschap! De soldaten bleven dat laatste uur zoo stil mogelijk. Welke waaghals zou nu nog zijn leven in gevaar stellen! Helaas! Ik had mijn ge-sneuvelde soldaat naar Ertvelde gevoerd en was bij de Kompagnie terug. Het was 11.15 uur. De vreugde was algemeen! De laatste schoten waren afgevuurd, de laat-ste slachtoffers waren gevallen. De oorlog was gedaan!

Helaas! Ik moest ditmaal nog droevig nieuws vernemen: Korporaal Trefe mijn vriend, mijn beste vriend der Kie was ge-durende mijne afwezigheid - een kwartier voor den wapenstilstand doodelijk ge-wond en tien minuten na den wapenstil-stand aan zijne wonden overleden! Arme Marcel! Dat ik u niet meer levend mocht terug zien. En uwe goede moeder. en dier-bare zuster! Hoe zullen zij zich troosten in het verlies dat hen in u treft! De dood van mijn vriend was naar men mij vertelde gewoonweg een heldendaad. Zijn laatste woorden!- Je veux mourir debout! Ik wil rechtstaan-de sterven.- Je voudrais voir Mr i’Aumônier! Ik zou de heer almoezenier willen spreken.- Vive la France! Leve Frankrijk.- Ma mère, mes soeurs! De arme jongen was dood!

Dit nieuws viel mij te hard om vandaag in den wapenstilstand te verheugen. Eenige dagen geleden beloofden wij elkander een geschenk aan te bieden alvorens uit de Kie van elkander heen te gaan. Helaas ik mocht u ditmaal zelfs niet bij uw laatste ogenblikken bijstaan. Arme Marcel, God hebbe uw ziel. Zo eindigde ik den gruwel-oorlog 1914- 1918!

Thans dreunt het van vaderlandsche ge-zangen, doch de vreugde is enigszins ge-dempt door den rouw welke sinds het of-fensief door het land gegaan is. Want is de overwinning schitterend de vijand werd gedwongen ten koste van veel bloed, van veel slachtoffers!

Opgetekend door Daniël Ostyn

baasd over mij zelven! Ik hoorde de solda-ten onder elkander spreken, als zij zegden mij - armen drommel - mij te laten gaan! Met kloppend hart ging ik langzaam voor-uit wachtend naar hetgeen zij zouden zeggen of doen. En dan klonk het: ‘Links gehn!’ ‘Ich danke euch!’

Ik ging links en daar vond ik het lijk van Jozef Manteleers. Hij had hoofd en hart doorboord. Zonder dralen nam ik het lijk op mijn rug en strompelde er mee terug den dijk op, droeg het er over heen en kwam eindelijk na eene afwezigheid van meer dan een half uur bij de onzen terug die mij dood waanden. Op eene buitenge-wone wijze mocht ik ditmaal eens te meer Gods bijzondere bescherming ondervin-den.

6 2640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

Het klimaat verandert. Dat heeft ook voor Antwerpen gevolgen. De regenbuien worden nu al heviger waardoor er meer wateroverlast in de stad ontstaat. Ook zal de temperatuur in de stad stijgen waardoor steeds meer mensen last krijgen van de hitte.

Oppervlakte onthardenWe kunnen veel verharde oppervlakte in de stad ‘ontharden’. Door het verharden van opritten, pleinen, daken, ... kan steeds minder regenwater ter plekke in de grond sijpelen. Daardoor treden bij hevige re-genval overstromingen op.

Het verharde oppervlak kan op twee ma-nieren beperkt worden. Ten eerste door wegen en andere verharde oppervlakken niet groter te maken dan strikt noodzake-lijk. Ten tweede door daar waar mogelijk, bijvoorbeeld voor voetpaden, halfverhar-ding toe te passen. Door het verminderen van het verharde oppervlak vergroten we de bufferende werking en versterken we de aanvulling van het grondwater. Daar-naast wordt ook ons microklimaat er beter van en komt er meer ruimte voor diertjes en planten. Ook thuis kan je kijken of er in je (voor)tuin nog ruimte is voor onthar-ding.

Tijdelijke waterbergingBij heel zware buien kan de riolering niet al het water slikken en kan wateroverlast ontstaan. Om de riolering te ontzien, kun-nen we bijvoorbeeld meer open water realiseren of wateropvang onder de grond creëren. Er bestaan al voorbeelden van ondergrondse waterberging in parkeerga-rages of het aanleggen van zogenaamde ‘waterpleinen’.

Rotterdam heeft het eerste grote water-plein van de wereld. Bij droog weer zijn er mooie plekken om te basketballen en te skaten, bij zware regenval kunnen de bassins het regenwater van het plein en de daken opvangen. Dat water hoeft daardoor niet meer naar het riool, dat dus minder snel zal overstromen. Zo helpt het plein om droge voeten te houden terwijl regenbuien steeds heftiger worden. Ook thuis kan je regenwater opbergen door het gebruik van een regenton of regenput. Regenwater hergebruiken is bovendien ook interessant voor je portemonnee.

We moeten dit niet als een bedreiging, maar ook als een kans zien. Als we met de klimaatverandering nu al rekening houden in plannen en infrastructuurwer-ken, dan zijn er talloze mogelijkheden die meehelpen om van Antwerpen nog meer een stad te maken die aantrekkelijk is om te wonen, te recreëren, te werken en te investeren. Ook thuis kan je zelf heel wat doen.

Meer groen in de stadMet meer groen in de stad kunnen we regenwater opvangen en wateroverlast voorkomen. Met bomen, struiken, plan-ten, groene gevels, geveltuinen en groene daken maken we de stad aantrekkelijker en kunnen we de gevolgen van tempera-tuurstijging beperken. Daardoor vermin-deren hittestress, de gezondheidseffecten en eerder overlijden als gevolg van hoge temperaturen. In de stad Antwerpen heb je tegenwoordig trouwens geen vergun-ning meer nodig voor het aanleggen van een geveltuintje.

Antwerpen voorbereiden op

klimaatverandering

Denk na en doe mee tijdens ‘Waterproef’Beweging.net Antwerpen organiseert drie avonden onder de naam ‘Waterproef’ op 5 oktober, 19 oktober en 9 november telkens van 20 tot 22 uur in vergadercentrum De Stroming, Nationalestraat 111 in Antwerpen. Aan deze infoavonden zit een vervolgtraject waarbinnen we plaatselijke actoren, vrijwilligers en verenigingen stimuleren om zelf en samen met ons aan de slag te gaan.

- Maandag 5 oktober - Prof. Dr. Ir. Patrick Willems (KUL): Impact van de klimaatverandering op Antwerpen. Ir. Hans De Preter (Waterwegen & Zeekanaal): Hoe wordt de stad door het Sigmaplan beschermd tegen overstromingen? Luk Vanmaele en Tompy Hoedelmans (stedenbouwkundigen): Hoe geven we water de ruimte in de stad? Vroeger, nu en in de toekomst.- Maandag 19 oktober - Arnoud Molenaar, Programmanager van Rotterdam Climate Proof: Wat leren we uit de aanpak in Rot-terdam? Griet Lambrechts, klimaatverantwoordelijke Stadsontwikkeling Antwerpen: Studies en maatregelen in Antwerpen. - Maandag 9 november - Wat kunnen we samen zelf doen? We inspireren met vijf voorbeelden en gaan in gesprek: Hoe maken we de stad klimaatbestendig en tegelijk beter om in te leven?Conclusies door Minister Joke Schauvliege.

Info: antwerpen@beweging.net – tel. 03 220 12 22

72640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

Jubileum in Mortsel35 jaar Cultuurproject Dieseghem

In 1980 hield pastoor Herman Peeters in de Dieseghemwijk een nieuw initiatief boven de doopvont. Een groep enthousiastelingen, waaronder violist Dirk Verelst en organiste Chris van Gorp, startte met het inrichten van concerten in de Sint-Lodewijkkerk op de Osylei.

Helicon onder leiding van Geert Hendrix aan de beurt. Dit gerenommeerd koor zingt werk van o.a. Vic Nees. De zusters Annie en Greta Verlinde brengen in ‘t Cen-trum elk hun acryl- en olieverfschilderijen.

Het traditioneel jaarlijks orgelconcert wordt gebracht op dinsdag 19 januari 2016 door Bart Wuilmus, organisttitularis van de Sint-Waldetrudiskerk in Herentals. Het concert wordt verlucht met videopro-jectie van het orgelspel. U wordt daarna in ’t Centrum verwacht voor schilderijen van Lena Switsers uit Broechem en lid van Kunstkring De Geelhand uit Hove.

Op dinsdag 15 maart is er dan het feeste-lijke sluitstuk van het lustrumjaar door het Euterpe Baroque Consort & Bart Rodyns. Dit uitstekend ensemble bestaat uit een kern professionele, enthousiaste en goed op elkaar ingespeelde musici. De tentoon-stellingen worden afgesloten door kunst-werken van Marcella Gils uit Kontich. Haar werken vielen op wanneer zij in de zomer van 2014 enkele maanden exposeerde in het Sociaal Huis van Kontich. Een uitzonderlijk aanbod en mogelijk dankzij een ruim publiek. Met onze dank.

Jan Blommaert en Jean Luyckx

Later kwam er een extra luik beeldende kunstenaars bij. Dat het in 2015 nog steeds springlevend zou zijn, was niet te vermoeden. Na 25 jaar activiteit behaalde Cultuurproject Dieseghem in 2006 de ‘Prijs van de Cultuurraad Mortsel’. Een prijs voor de eerste maal toegekend aan een vereni-ging in Mortsel.

Elk seizoen van vier avonden met dub-belactiviteit op de Osylei in Mortsel (Con-cert in Sint-Lodewijkkerk en daarna ten-toonstelling in ’t Centrum) start op een dinsdagavond in oktober om 20.15 uur. Na elk concert volgt dan - 100 meter verder - in ’t Centrum de kennismaking met een beeldende kunstenaar bij een drankje en een gezellige babbel. Zoals steeds trouw aan ons motto ‘Kwaliteit tegen een ma-tige prijs’.

Programma 2015-2016Wij starten op dinsdag 13 oktober 2015 met het Fluitenkwartet Pamina. Vier fluit-spelende dames met muziek van Haydn tot Sjostakovitch. Daarna de ‘Retrospec-tieve Jozef Reinehr (1913-1996)’. In 1992 stelde hij zijn schilderijen reeds tentoon in ’t Centrum.

Op dinsdag 8 december is het Kamerkoor

Toegangsabonnement voor de 4 concerten is slechts 48 euro voor een gezin en 30 euro individu-eel. Inkom per concert is 10 euro. Kaarten kan u aanschaffen bij Cul-tuurproject Dieseghem (BE59 0689 0002 4126) of ook de avond voor het concert aan de ingang van de kerk. De kaarten zijn niet genum-merd en wie vroeg is, heeft dus de beste plaatsen.

De gemakkelijke stoelZanger-muzikant Jan De Smet en auteur-performer Erik Vlaminck brengen een draai-kolk van doordenkers, meezingers en wondere verhalen. Ze delen het podium met talentvolle mensen die het in het leven niet op een presenteerblaadje kregen. Deze markante samenwerking zorgt voor een beklijvend en hartverwarmend programma.

Première op woensdag 21 oktober om 20 uur in Vergadercentrum De Stroming, Nationalestraat 111, 2000 Antwerpen.Tickets: 12 euro, 3 euro voor Welzijnsschakels en andere armoedeorganisaties.Reservatie: antwerpen@beweging.net - tel 03 220 12 22.Andere voorstellingen ontdek je op www.antwerpen.beweging.net.

‘De Gemakkelijke Stoel’ is een sociaal-artistieke productie van beweging.net Antwer-pen, Welzijnszorg en Welzijnsschakels ter ondersteuning van de Welzijnszorgcampag-ne ‘Een toekomst zonder armoede’.

8 2640 ACTIEF | SEPTEMBER 2015

werkt structureel samen met financiële partners die duurzame ontwikkeling en maatschappelijk engagement hoog in het vaandel dragen.

i.s.m. DVV-agent in Mortsel:Dedecker & Pinter nvPrins Leopoldlei 4

Na een jaartje kot op de Grote Steenweg in Mortsel, trouwden ze in 1961 en verhuis-den naar een appartement in Buggen-hout, waar Jenny les gaf . Ze woonden er vijf jaar. Ver van het geboortedorp, begon het leven opnieuw. Maar een auto en de nieuwe E17 met Kennedytunnel losten veel op. Met als impulsen de geboorte van een zoon, zoeken naar bouwgrond, de grote afstand en afdanking van gehuwde dames in het toenmalig Katholiek onder-wijs, deed het koppel in 1967 belanden in een nieuw huis in Mortsel!

Het geboortehuis of familie bezoeken, bleef steeds ‘naar huis gaan’, Mortsel was ‘gaan werken’ met weinig thuisgevoel. De dood van Roberts vader met verlies van houvast en het ‘kindzijn’ verankerde Ro-berts positie in Mortsel, de twee kinderen trokken weg, naar Leuven en Ninove. Als compensatie, ontstonden op deze plaat-sen nieuwe stukjes ‘thuis’ rondom de vijf kleinkinderen.

Hoe paste Robert zich in Mortsel aan? Enkele werkcollega’s vormden een snelle start. In het parochiehuis ‘t Centrum werd hij lid van veel verenigingen zoals kwb, Christoffelclub, Davidsfonds, Cultuurpro-ject, OKRA en plaatselijke activiteiten. Noodzakelijk voor nieuwe wortels en vrienden.Weldra kwam de vraag, na zijn verslag-legging voor kwb, om toe te treden tot de plaatselijke redactie van ‘Kerk en Leven ‘ van Sint Lodewijk. Binnen zijn mogelijk-

heden kon hij zich tientallen jaren hierin uitleven. Het ontstaan van Pastorale Een-heid Mortsel gaf plaatsgebrek en temper-den zijn schrijverij! Maakt hij dan geen fouten? Jawel! Eens ‘promoveerde’ hij ie-mand in een verslag tot diaken!

Gaat hij nog terug?Nee, maar zijn geboortedorp is steeds nabij en Mortsel blijft nog veel ‘vreemd’. Ook de Mortselse schrijver Clem Schou-wenaars belichtte deze problematiek in zijn vele werken. Zo trok hij in zijn boek ‘De Seizoenen’, zich alleen terug op het geliefde platteland, maar leerde, na een louteringsproces, zich verzoenen met de stad. Een voorbeeld!

Op zijn leeftijd legde Robert veel geschie-denis af en zag de evolutie van de kolen-stoof tot de tablet van de kleinkinderen! Maar dankbaarheid blijft er voor ouders en grootouders die in moeilijke tijden hem tot hier brachten. Doch hij werd steeds ge-confronteerd met grote afstanden bij ver-loving, werk,familie en kinderen.

In zijn dorp genoot hij ten volle van het toenmalige Rijke doch strenge Roomse Leven met processies, een school vol non-netjes, een sigarenrokende pastoor, KSA kampen, bezoeken aan de bibliotheek en bioscoop met vrienden. Zijn liefde voor boeken en films ontstond hier. Familie en grootouders woonden in dezelfde straat en gaven hem een sterk gevoel van ver-bondenheid en geborgenheid. Mortsel was toen nog veraf en onbekend.

Hij deed zijn legerdienst tussen de kanon-nen van Brasschaat Polygoon in de hete zomer van 1958. Ze schoten (soms) raak op het schietveld, maar de droogte ver-oorzaakte brand. Dus bluswerk in plaats van op weekend gaan! Hier vernam hij het bestaan van Gevaert, deed een aanvraag en kon de dag na zijn afzwaai reeds begin-nen! Hij bleef er tot de pensioenleeftijd in 1996. Momenteel een uitzondering!

Door de vroegtijdige dood van zijn moeder stond zijn alleen blijvende vader in voor de opvoeding van zijn twee studerende kinderen. Dankbaarheid komt steeds te laat ... Op een studentenbal ontmoette hij zijn toekomstige vrouw, Jenny Raem-donck uit Hamme. Door de grote afstand en beperkte transportmiddelen, leerde hij vlot liefdesbrieven schrijven. Een begin van zijn schrijverstalent? Goede kennis in gsm-loze tijd, van het openbaar vervoer met bus, trein, tram en fiets was voor af-spraken noodzakelijk. En dit gedurende vijf jaar!

Een bloemeke voorRobert ‘tussendorp en stad’

Robert Coddens werd in 1935 geboren als Meetjeslan-der, in een dorp langsheen de Lieve, met verdwenen Waarschootse textielfabrieken. Na de lagere school was hij voorbestemd als opvolger in de fietsenzaak van zijn vader. Maar familiale raadgevingen en goede schoolre-sultaten leidden vlug naar de Hogeschool in Gent, waar hij het diploma van technisch ingenieur verwierf.

Hierover schreef dichter Anton Van Wil-derode volgende tekst:

‘Wanneer ik weer thuiskom, loop ik in de tuin, maar het is geen gewone tuin, het is de tuin van mijn vader, de aarde is daar door hem gete-kend.’