Nr.1 - 2015 OTAR

Nr.1 - 2015OTAR 43

Afremmen of gas geven: Duurzaamheid zwart wit benaderdAsfaltblij 2014-2 geeft de top-tien van duur-zaamheidsissues van de Vakgroep Bitumineu-ze Werken. Het zijn issues die al jaren op de agenda staan. Daarom kwam ik op de Asfalt-dag 2014 met een alternatieve top-tien, gedre-ven door passie, lef, transparantie en essentie.

Bij duurzaamheid gaat het niet over ‘Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart’. Wat willen we eigen-lijk? De overheid bedenkt van alles, mits het nog sneller, beter en goedkoper is. Daar is duurzaamheid dus ‘Money’ gedre-ven. Het doet met zoveel ideeën steeds weer denken aan ‘99 Luftballons’: meer nieuwe ontwikkelingen met vooral demo in plaats van echt zaken te implementeren.

De aannemerij springt hier meestal te enthousiast op in. ‘Dreamers’ omdat ze als ondernemer vooral de kansen wil-len zien en vaak niet beseffen dat ze bij de implementatie door diezelfde overheid worden afgeremd door gewoonten en re-gels. In de asfaltbranche voorbeelden te over, zoals Laag tem-peratuurasfalt, modifi caties, hergebruiktechnieken en samen-werkingsconcepten.

Zolang er in essentie niet echt iets verandert in de wegen-bouw, zolang er geen ‘Changes’ zijn, verandert er niets. Er is echt een doorbraak in het denken en de regels nodig om de ‘oude’ wegenbouw om te vormen tot een aantrekkelijke, duur-zame sector. Een sector die experimenten stimuleert om nieu-we ideeën uit te laten groeien tot dagelijkse praktijk.

Het is in die zin treffend dat Robbert Naus in zijn presenta-tie ‘Techniekprogramma Asfalt – Tien tinten techniek’ laat zien dat asfalt per kilogram net geen 10 eurocent kost, en dat met alle inspanningen op onderzoek en techniek. Daarom ook stel ik vast dat duurzaam asfalt het niet wint zolang de opdracht-gever altijd kiest voor het ‘plof(as)falt’. Het besef dat de gerin-ge investering in duurzaamheid maatschappelijk grote winst oplevert, is bij de overheid nog niet doorgedrongen.

Als het ons, de asfaltbranche –opdrachtgevers en -nemers- serieus is met duurzaamheid dan moet we ‘Oerend hard’ gaan, gas geven dus om de kansen te grijpen. Schijnbewe-gingen leiden tot niets. De overheidsopdrachtgever moet ac-cepteren dat je niet altijd direct krijgt wat je wilt of had willen krijgen (‘You can’t always get what you want!’). De weg naar duurzaamheid is soms een zijweg nemen.

De weg naar duurzame infra is niet gemakkelijk. Dat kost ‘bloed, zweet en tranen’. Dat is prima zolang de overtuiging

er is dat we ook echt op de goede weg zit-ten, maar daar ont-breekt het nogal eens aan. Wellicht wordt het makkelijker als we loskomen van technologie, tech-niek en regeltjes waarbij per over-heid ook nog gewerkt wordt met eigen interpretaties. Wie weet nu echt wat de essentie is van duurzaam inkopen, green deals of circulaire economie?

We mogen niet vergeten dat het bij duurzaamheid niet gaat om de weg, infra of techniek, maar om mensen, toekomst en de aarde. ‘Magnifi cient’ zou het zijn als we meer direct betrokken zouden zijn bij de essentie van duurzaam leven in plaats ons te verschuilen in regels en techniek.

De oplossing is dan ook het hebben van ‘One mission, one vision’. Wat zou het goed zijn als overheden, opdrachtgevers meer op een lijn komen, die doorzetten en er wat voor over hebben om duurzame infra waar te maken. Een heldere visie met ambitie op de langere termijn en met concrete doelstel-lingen die binnen enkele jaren gerealiseerd moeten zijn om het doel - een duurzame sector - te bereiken. Kortom actie dus, gas geven op duurzaamheid en niet afremmen!

Ton Kneepkens

TPA Nederland Voorzitter Permanente Commissie Duurzaamheid van VBW Asfalt