‘Vruchtbaarheidstest kan bedreigde soorten helpen’

Wetenschappers van de Universiteit van Sheffield hebben een nieuwe methode ontwikkeld om de vruchtbaarheid van ernstig bedreigde soorten te testen, waardoor ‘captive conservation’ meer effectief zou kunnen zijn en de toekomst van diverse soorten die met uitsterven worden bedreigd mogelijk geborgd kan worden. Volgens de nieuw ontwikkelde methode kunnen experts het verschil herkennen tussen onvruchtbaarheid en het erg vroeg overlijden van het embryo in het ei. De informatie was nog niet eerder beschikbaar en werpt een nieuw licht op welke methode het best gebruikt kan worden voor het kweken van ernstig bedreigde soorten in gevangenschap. Onderzoekers van de universiteit menen dat het vruchtbaarheidsonderzoek van broedrijpe paren, waarvan aangetoond kan worden dat ze bij elkaar passen en waarvan de mannen genoeg sperma produceren, enorm belangrijk is voor een succesvol kweekprogramma. De wetenschappers hebben 5 ernstig bedreigde soorten zowel in het wild als ook in kweekprogramma’s onderzocht en ontdekten dat de vogels in het wild een buitengewoon hoog percentage aan dode embryo’s hadden door inteelt vanwege kleine geïsoleerde populaties. Na meer dan 100 eieren van ernstig bedreigde soorten te hebben onderzocht die in gevangenschap waren gekweekt (zoals de Spix’s ara, geelvleugelamazone en orange-bellied parrot), bleek dat weinig of geen sperma de eitjes bereikte of bevruchtte. Bij de vogels in gevangenschap was er sprake van een hoge mate van onvruchtbaarheid en minder sperma bereikte de eitjes dan zou mogen worden verwacht van dit soort vogels. De oorzaak hiervan kan zijn dat de vogels niet goed paren in gevangenschap en de mannen niet genoeg sperma produceren als gevolg van de stress van het verblijf in gevangenschap. Volgens Dr. Nicola Hemmings, leider van het onderzoek, is kweken in gevangenschap misschien niet de beste optie, maar soms is het de enige optie voor ernstig bedreigde soorten. Als eenmaal vruchtbare vogels zijn geïdentificeerd, is het het beste om de natuurlijke selectie en hofmakerij met zo min mogelijk interventie van de mens te laten plaatsvinden. Hierdoor wordt stress geminimaliseerd en wordt ook voorkomen dat men paren koppelt die niet bij elkaar passen. Normaal sociaal en seksueel gedrag is een belangrijke voorwaarde voor een succesvolle reproductie. Soms is menselijke interventie noodzakelijk als de poppen hun eieren niet goed uitbroeden en kan kunstmatige incubatie noodzakelijk zijn om te voorkomen dat het embryo verloren Met dank aan ‘Pakara Nieuwsbrief’