2 0

1 6

JAA

RV

ER

SLA

G

DINGEN. – teamCESUUR e.a. │ Oliver Opoku & Frederick Johannson teja van hoften | Anna Kolbe

│sleutelCAESUUR Dani Ploeger(NL-ENG) │Loek Grootjans(NL) │Giel Louws(NL)

Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt. Jeroen Brouwers

Beeld voorzijde: Beeld achterplat Ton Stanowicki

statement ruimteCAESUUR ruimteCAESUUR in 2016

tentoonstellingen teamCAESUUR | DINGEN. | 17/01/’16 – 21/02/’16

Giel Louws | tekst DINGEN. Frederick Johannson & Oliver Opoku | 27/02/’16 – 09/04/’16

teja van hoften | 16/04/’16 – 29/05/’16 X Anna Kolbe | 04/06/’16 – 17/07/’16

Yolanda Roosen | 23/07/’16 – 04/09/’16 Onbekend

Ko de Jonge | Stel de stad een vraag . . .

lezingen | dialogen

kunstenaars - studenten PhiloCom & Art&Design | UCR Dani Ploeger | UCR #2 | 25/02/’16

dank aan

colofon ruimteCAESUUR wordt ondersteund door

openingstijden elke vrijdag- en zaterdagmiddag van 14 u. 00 – 17 u. 00,

behalve bij wisseling van tentoonstelling

inh

ou

d

pagina 07 pagina 09 pagina 11 pagina 29 pagina 35 pagina 49 pagina 67 pagina 81 pagina 00 pagina 00 pagina 00 pagina 31 pagina 00 pagina 00

Sinds 1995 worden er in ruimteCAESUUR ten-toontellingen actuele, hedendaagse kunst ge-maakt, vanaf 1999 aan de Lange Noordstraat 67 in Middelburg. Scheppende kunsten, aansluitend bij het kunst-discours, zijn altijd de leidraad voor een ten-toonstelling, maar ook een historisch en sociaal perspectief bepalen mede onze keus.

ruimteCAESUUR staat voor de autonomie van de kunst en stelt het oeuvre van de kunstenaar centraal in het organiseren van (solo)tentoon-stellingen. Zowel jonge, beginnende als ‘gearri-veerde’ kunstenaars wordt een podium gebo-den ten einde in een niet commerciële omge-ving hun werk te kunnen presenteren. De ont-moeting en het leren van elkaar nemen binnen de jaarplanning van ruimteCAESUUR een belan-grijke plaats in.

ruimteCAESUUR is een particulier vrijwilligersini-tiatief, zonder winstoogmerk, met als vaste kern Willy van Houtum en beeldend kunstenaar

Hans Overvliet; zij vormen het bestuur van

stichtingCAESUUR. Willy en Hans worden bijgestaan door een team van professionals die ook op vrijwillige basis projecten ondersteunen en mee realiseren: Giel Louws, beeldend kunstenaar / tentoon-stellingsmaker / curator; Dani Ploeger, beeldend kunstenaar; Johan de Koning, architect voor Lab4-Arch.

De website van ruimteCAESUUR kwam tot stand dankzij Bianca Runge, beeldend kunstenaar / directeur Le Secet.

teamCAESUUR laat zich inspireren door ‘Take Care’ van Anthony Huberman. Klik hier voor de PDF van dat artikel.

st

ate

me

nt

7

9

Een gedeelte van het programma 2016 zal ruimteCAESUUR samen met studenten van de UCR- in de volksmond ‘de Roosevelt Academie’- gestalte geven. Dit op grond van een initiatief van een aantal studenten, dat graag meer ver-binding wil met de stad en vanuit hun studierichtingen, zoals Art en Philosophy graag in contact komt met processen in de kunstwereld. Mede door die impuls geven we 2016 vorm vanuit een lang gewenste inhoud: het leren voorop stellen. Daartoe delen we het jaar in met een tweetal type tentoonstellingen: een drietal met door ons uitgenodigde kunstenaars en een drietal curatortentoon-stellingen waarbij de studenten van de UCR, samen met hun docent de kunstenaar Sophie Krier het voortouw nemen. We vragen de door ons uitgenodigde kunste-naars de studenten nadrukkelijk te betrekken in hun proces om tot werk en hun tentoonstelling te komen.

u

itg

ang

spu

nt

2016

te

amC

AE

SU

UR

| 16

/01/

’16

– 2

1/0

2/’1

6

11

DINGEN.

17

DING voor DING

Tinnen bootje | failure no 5 Tamara Dees ( geschenk aan H. & W. )

Tin | 2 x 4 x 7 cm. | 2010 Zeeuws Vlaanderen | Koewacht

Cast tinnen shapes of shipwrecks. The use of sand casting to make shipwrecks began in 2008.

The contrast of a remnant of a failed action or even a disaster and a shining form

with tactile skin is the reason I do make ‘failures’.

Steenfragment Sultan Ahmetmoskee | De Blauwe moskee

Istanbul Sedefhar Mehmet Ağa | tussen 1609 en 1616

steen gevonden in 1985

De Blauwe Moskee heet zo vanwege de vele blauwe tegels uit het stadje İznik die te zien zijn

aan de binnenkant van de moskee. Van buiten is de moskee grijs van kleur. De moskee ligt tegenover de Aya Sofia.

Doosje met zand koper, zand | 2,8 x 8 x 6,4 cm. doosje onbekend | zand uit 1996 Provincie Radjastan | Thar | woestijn op de grens van India en Pakistan

Samengesteld door Rinus Roepman

Glas met bloed Yann Marussich | Londen | 2013 In zijn performance ‘Bain Brisé’ ligt Yann Marussich in een bad onder honderden kilo's gebroken glas. Gedurende de performance graaft hij zichzelf langzaam uit.

Link naar de performance

Schors | Commiphora | 1985 Saoedi-Arabië | Yemen | Sana’a

Schors van de struiken / bomen van het geslacht Commiphora waar mirre uit wordt gewonnen.

Na lang en veel navraag bij talloze Yemenieten konden R. en H. beiden bij hoge uitzondering een

paar gram mirre kopen, geoogst in Saoedi-Arabië.

Zeep | La Flanette Marius Fabre | Salon de Provence zeep op basis van olijfolie [72%]

7,6 x 7,6 x 8 cm. | 600 gr. Frankrijk | L’isle-sur-la-Sorgue | 2004

Welgeteld resteert er een groepje van vier makers van de originele Savon de Marseille Zeep in de

Franse Provence, onder wie Marius Fabre een vooraanstaande positie inneemt.

Papieren Poppetje | Giel Louws diverse soorten papier, lijm, plakkertjes en nietjes | Aagtekerke | 1979-1981

Dit papieren poppetje werd gemaakt op een lagere school in Nederland. Het combineert diverse vaar-digheden die kinderen op een leeftijd van ongeveer vier of vijf jaar aangeleerd worden. Het specimen is een mooi voorbeeld van lesmetho-diek in de tweede helft van de 20e eeuw.

Aardewerk masker van een uil Qijia cultuur | 2050-1700 v.c. China | Gansu/Qinghai provincies | rond de gele rivier.

Dit fragment is afkomstig van een Qijia cultuur “Owl jar”. Een kannetje met daarop een masker-vormig kopje. Deze worden geduid als mensen, of uilen. De Qijia cultuur is een vroege bronscultuur, sedentair, en gericht op landbouw en veeteelt. Hun aardewerk heeft een eigen herkenbare stijl, en is handgevormd.

Muntje met vingerafdruk | Navid Nuur | 2013 verkoperd staal

Watersnoodmuseum Ouwerkerk

Deze munt staat in de traditie van de penny making machines. Een muntje van 5 cent wordt

tegelijk met een betaling in een pers gestopt, in dit geval werd de vinderafdruk van de kunstenaar in

de munt gedrukt. Deze munt is gedrukt door de kunstenares Marja de Lange in de expositie

Track&Trace in Ouwerkerk. .

Onderbroek | Hiplights Shade | Pipilotti Rist Nr. 31 uit een editie van 100 | 2011

Gebruikte onderbroek met borduurwerk. Het object is te gebruiken als lampenkap.

Schelp | Conus Marmoreus Yemen | Al Hudaydah | 25/12/1983

Conus Marmoreus of De schelp is een ets van Rem-brandt van Rijn uit 1650. Het is het enige stilleven dat hij ooit etste.

Mes | Negeria | 2015 Versleten machetes en slagersmessen worden gebuikt om transformatoren van oude computers door te hakken en het koperdraad te verwijderen.

Gekocht van een elektronisch afval recycling verwerker op de stortplaats van Alaba Market in Lagos, Nigeria.

Montagesleutel | Ikea

De montagesleutel van Ikea is een wonderlijk instrument, niet alleen om meubels in elkaar te zetten maar het is ook de sleutel waarmee

de consument toegang krijgt tot een grote en blije gemeenschap, opgetrokken uit

gehaktballetjes en geurkaarsen. Naar het schijnt worden mensen erg blij als ze

zelf een deel van de produktiekosten van een bedrijf voor hun rekening mogen nemen.

Voor wie nog naar de wereld durft te kijken valt vooral de veranderende rol

van de consument op...

Leeuwenkopje keramiek | diameter ca. 6 cm. | ca. 1940 Verboden Stad | Peking | China | 1994

Wordt gebruikt als afsluiting van de onderste

dakpannenrij van een dak, net boven de goot.

Stop op fles | handwerkman | gekregen van Leen Quist in 2013 | hout en kurk | Zeeland | jaar onbe-kend

Houtsnijwerk van twee paarden verbonden door een hart. Bovenop (de bekroning) van het Zeeuw-se boerenmes was meestal een paard of een stel paarden afgebeeld, vandaar de naam paeremes. Later is er een kurk onder geplakt. Werd door Leen Quist bewaard in een glazen kastje met hierin objecten ter herinnering aan zijn grote liefde Frans Koster. Het stel verzamelde internationaal heden-daags keramiek en schonk de collectie aan Museum Boijmans Van Beuningen.

Houten kistje met messing beslag Nederlands-Indië | thans Indonesië | Surabaja rond 1900

Door R.J. geërfd van oma Lievense de Landmeter [ oma Bree ] die het kistje in de jaren ’20-’30 geschonken kreeg. Het sleuteltje is verdwenen. Niemand kent de precieze inhoud, maar R.J.’s moeder vermoedt wat er in zit.

Versteend dinosauruspoep | coproliet 230 miljoen - 66 miljoen jaar geleden

Sedona | Arizona | Amerika | 2014 | 91 gram

Een coproliet bestaat uit gefossiliseerde feces of mest. Ze worden bestudeerd als onderdeel van de

paleozoölogie en de sedimentologie. De naam is afkomstig uit het Griekse woorden κοπρος/kopros voor 'mest' en λιθος/lithos voor

'steen'. Coprolieten variëren in grootte, vorm en herkomst: van wormen tot grote keutels van

dinosauriërs, krokodillen en zoogdieren.

Behang | betengeling

Verwijderd behang van Seissingel 56, Middelburg.

Eerste laag rond 1920.

Poppetje | kunststof | ca. 11 x 10 cm. | 2010

Uit de tentoonstelling SPACE_REVISED #1 | FRIENDLY TAKEOVERS van Machteld van der wijst & Ramon de Nennie, presentatieruimte-CAESUUR, 2010. Functioneert sindsdien succesvol als bescherm-engel van CAESUUR.

DIN

GE

N. |

Gie

l Lo

uw

s

Hoewel dingen niet vragen om geïnterpreteerd te worden, verbinden we veel van de dingen die we tegenkomen met een woord. Woorden zijn al snel een interpretatie, vooral als er meer dan een woord nodig is om een object te omschrij-ven. Een nog dringender appèl wordt er op ons asso-ciatief brein gedaan als een voorwerp in een context verschijnt die niet zijn natuurlijke habitat is. Voorwerpen dus die zijn meegeno-men uit hun oorspronkelijke omgeving, die in een nieuwe omgeving getoond worden. Je zou deze beweging verzamelen kunnen noemen. Woorden en interpretaties van een voorwerp zijn strikt persoonlijk. Zo is ook het verzamelen. Sommige voorwerpen komen heel dicht bij een gezamenlijke taal, je zou ze iconisch kunnen noemen. Andere voorwerpen vereisen kennis om bij hun mogelijk oorspronkelijke betekenis te komen. In dit geval resten ons twee moge-lijkheden, de fantasie, of onderzoek.

In onze westerse opvoeding zetten we onder-zoek al snel hiërarchisch gezien hoger op de ladder als de fantasievolle interpretatie. Een warm pleidooi voor de fantasie is wat mij be-treft hier op zijn plaats. Zo komen we misschien dichter bij verhalen en magie, die we in andere context falsificatie zou-den noemen. Falsificatie zou dan weer heel dicht bij kunst kunnen komen.

29

studenten PhiloCom & Art&Design | UCR

Dan

i Plo

eger

| le

zin

g /

per

form

ance

31

Oliv

er O

po

ku &

Fre

der

ick

Joh

ann

son

27/

02

/’16

- 0

9/0

4/’1

6

35

Metaal / Industrie / het Leven

We ask you to possibly bring your object along on Sturday the 5th of March, as the placing of objects in relation to other spectators has pro-ven to be a delightful process; often bearing insightful commentary on the topic. Please note that an explanation of the rele-vance of your contribution is hoped for. Representing the omnipotent expansion of industrialization, the installation in ruimte-CAESUUR will bring an interactive experience to Middelburg. A city so near to industries along the coast has been and will be inevitably affect-ted by the overwhelming aesthetics of the ra-pid progression of mankind. While building an expanding installation in ruimteCAESUUR, Frede-rick Johannson and Oliver Opoku will actively form their thoughts on this subject during the exhibition period. During the process fellow students of UCR and the public will contribute to the project. The installation will be formed throughout the exhi-bittion and come to a closing statement by the end of the period, durig the finissage on Satur-day April 9.

For Frederick Johannson & Oliver Opoku, as young academics with a passion for art free from evident motives, the topic of industry-alization and its coinci-ding aesthetics is a pro-mising ground to unite both our artistic in-terests and vocation as researchers. For 5 weeks a scaffold installation – designed and built by Oliver and Frederick – will act as a stage for the interaction between the spectator and the timeless theme of the exhibition. Throughout these following 5 weeks you are in-vited to share an object that relates to the sub-ject matter and to place it into the construction (it is intended to stay there for the entire exhibition period). The contributions will fill out the purposeful blanks, making the installation a work-in-progress. By the end of the exhibition period – on Saturday, April 9 – you are yet again cordially invited to a finissage that presents to you to a complex yet all-embra-cing understanding of industrialization. The role of Fredrick and Oliver is to function as curators; in dialogue with the contributors they decide on spot and status of the objects.

fin

isg

ae |

09

/04

/’16

in ’t diepst van mij gedachten

te

ja v

an h

oft

en |

16/0

4/’1

6 –

29

/05/

’16

KUNSTPARK VLISSINGEN I.S.M.

Op zaterdag 2 april 2016 werd in Vlissingen het beeld in het diepst van mijn gedachten van teja van hoften onthuld in het park tussen de Sloe-weg en Willem Klooslaan. Haar beeld is, na dat van Denz de Kroon, het tweede beeld in Kunst-park Vlissingen. Zie www.ikbeneengod.one. De titel van haar werk verwijst naar de naam van het project: ik ben een god in ‘t diepst van mijn gedachten, de beroemde dichtregel van Willem Kloos. Zie ook www.tejavanhoften.nl. teja van hoften laat in ruimteCAESUUR het werk zien, dat aan dit beeld vooraf is gegaan en wat er nu nog uit voortkomt. Bij wijze van ‘multiple’ ( het zijn stuk voor stuk unica) worden er voor deze gelegenheid 19 blinddrukken te koop aangeboden voor € 100,- per stuk. 49

BEELDENPARK VLISSINGEN onthulling beeld teja van hoften | 02/04/’16

Bij het beeld van teja van hoften – 2 april 2016 Een kunstwerkplaats in een stadswijk is bijzon-der. Die wijk, die stad moet dat merken. Die stad moet er beter van worden. Vlissingen kan er beter van worden. Het geluk dat kunstenaars hadden om in een ruim gebouw intrek te nemen was het start-punt om ook initiatieven te ontplooien waarbij de betrokkenheid van de bewoners bij kunst kon toenemen. Een – op zich – niet onaardig park aan de rand van de wijk zou kunnen groeien tot een parel in de stad, waarin Willem Kloos zou kunnen rond-lopen “ik ben een God in ’t diepst van mijn ge-dachten.” We hebben veel moeten praten. Het eerste beeld van Denz de Kroon werd illegaal ge-plaatst. Ambtenaren op het stadhuis zagen dat het een serieuze zaak was. De aanvankelijke te-genwerking werd omgevormd tot een zoek-tocht naar kaders waarbinnen zaken gereali-seerd konden worden. Bij nieuwe initiatieven van KipVis rondom dit project zag men ook mogelijkheden tot ondersteuning.

van KipVis rondom dit project zag men ook mo-gelijkheden tot ondersteuning. Een jaar na de uitverkiezing van het ontwerp van teja van hoften staan we bij het resultaat. Het plaatsen van een beeld lijkt eenvoudiger dan het is. Daarom wil ik diverse mensen be-danken. Eerst het team dat de organisatie in handen heeft. Dank aan Ans Couwenberg, Mo-nique Jasperse, Hans Overvliet. De instanties die het beeld financierden: Rotary Vlissingen, Stichting Moerman Promotie Vlissingen, Stich-ting Van de Sande, Kattendijke Drucker Stich-ting, Stichting Hurgronje en vele vrienden van KipVis. Remco en zijn winkel Curieus. Denz de Kroon die ervaring had en hulp bood bij de fun-dering. Marinus van Dijke die er o.a. gaten in boorde om het beeld te verankeren, samen met Kees van de Ven die vooraf al werkzaam was geweest met het metaal. En zo komen we bij teja.

Ko

de

Jon

ge

| on

thu

llin

g b

eeld

KUNSTPARK VLISSINGEN I.S.M.

teja maakt selfies. Al heel lang. Toen men nog niet wist wat selfies waren. teja doet dat met een enorme intensiteit. Stap voor stap, onder-zoekend, twijfelend, kiezend, presenterend. En zo kom je heel dicht bij teja. In sommige werken toont ze afdrukken van het lichaam, de huid. Soms gaat het verder. In keramische wer-ken – haar specialiteit – zien we het wonderlijke spel van de aderen. Ze zal er straks meer over kunnen vertellen. Want nu staan we bij een werk van metaal. En dat is toch even iets anders dan gebakken klei. Hier als een tekening in de lucht. Een beeld van een deel van de hersenen. Een gedachten wolk. Als in een stripverhaal. Als je er straks bij staat, bevindt het zich boven je hoofd. En dat is dan weer leuk om zelf een selfie te maken. Ik weet zeker dat het beeld de fantasie van mensen zal prikkelen. Tijdens de plaatsing bleven mensen staan. Wat stelt het voor? Een zeemeermin? O nee, ik zie het al: een boom? Mijn buurman kwam met een aardige omschrijving:

Mijn buurman kwam met een aardige omschrij-ving: Heb jij iets te maken met die hersenpan? Er staat een rood-witte afzetting om het beeld heen. Dat schept afstand. KipVis heeft ook als doel de afstand tussen bewoners van de wijk en kunst te verkleinen. Men moet letterlijk dich-terbij kunnen komen. KipVis verplaatst de grenzen en verwacht dat de overheid daarbij zal ondersteunen. Ik nodig de wethouder uit de grens te doorbre-ken en de afzetting door te knippen. Dan is er gelegenheid om o.a selfies te maken. teja zal uitleg geven bij de foto-expositie. We zullen kunnen genieten van de muziek van Want op 28 mei zal de volgende keuze gemaakt kunnen worden. Voorts is er alle gelegenheid om elkaar te ontmoeten. Ko de Jonge.

Vlissingen tussen Sloeweg en Willem Klooslaan In het park op een bankje zat een man. Hij keek naar vormen uit roestig staal en pijnigde zijn hersenen. In het park zat een man op een grasmaaier. Hersenen voor een park, las hij die morgen in de krant. Een schijfje hersenen op een open zuil in het hoge gras, waar hij volgens de maaiprocedure niet mocht komen. Toch maaide hij een cirkel om het staal. Maakte een ererondje; een eerbetoon voor de kunst. Mannen. Mensen in het park die de komende weken hier een antwoord kunnen ontdekken op vragen die zich in de hersenen hadden vastgezet. Misschien wel in ’t diepst van de gedachten.

Ko de Jonge | 16/04/’16

Ko

de

Jon

ge

| op

enin

g r

uim

tecA

ES

UU

R

ann

e ko

lbe

| 04

/06

/’16

– 1

7/0

7/’1

6

67

with a rising and falling motion

Er bestaat kunst waar een handleiding bij ge-schreven kan worden. Zoals de handleiding van een nieuwe wasmachine je vertelt welke slang de aanvoer en welke de afvoer is, zijn er hand-leidingen die je kunnen vertellen wat de vorm en inhoud van een kunstwerk is. Dit type kunst is al zo oud als het verschijnsel kunst zelf en is blijven bestaan; grottekeningen over de jacht en de macht van de natuur, verbeeldingen van de Griekse goden, het kruisigen van Christus (miljoenen malen vermenigvuldigd), tientallen schilderijen van een berg in Frankrijk die de au-tonomie van de beeldende kunst inluidden en een pisbak die met donderend geweld het zo-genaamde einde van de geschiedenis zou bete-kenen. Die pisbak is van keramiek; een traditioneel materiaal binnen de kunsten, net als marmer. Met klei kun je kleien, in marmer moet je hakken. Eenmaal gebakken keramiek is niet te hakken, hoogstens

hakken. Eenmaal gebakken keramiek is niet te hakken, hoogstens hakken, hoogstens te plak-ken - wat ook een vorm van beeldhouwen is -, maar net als gebakken keramiek is marmer hard, nagenoeg onbuigzaam en de wind heeft er geen vat op. Plooiende lappen die het kruis van de gekruisigde bedekken in menig piëta lij-ken te kunnen wapperen in de wind, maar het betreft slechts een kundige illusie. Deze sug-gestie van plooien en zachtheid dient slechts ter omlijsting van de inhoud van het sculptuur; het draagt niet bij aan de inhoud, maar de fun-ctie is decoratief: het verfraaien van de heer die gestorven is of het verhullen van één tepel der godinnen. De handleiding bij een marmeren Piëta vertelt over het verdriet van de heilige moeder en het leed van de herder, maar het harde koude materiaal dat lijkt te plooien als warme, zachte zijde heeft geen inhoudelijke bijdrage aan het sculptuur; het beeld gaat daar niet over.

op

en

ing

stekst | tijl o

rland

o frijn

s

niet over. Ja, het is knap, echt vakmanschap. Ja, toen werden er nog echte ambachten be-dreven. Ja, kunst van toen is nog echt knap gemaakt. Én het stelt tenminste wat voor. Laatst hoorde ik Anne tegen iemand zeggen dat ze sinds kort met marmer werkt. Dat is niet helemaal waar. Ze denkt over marmer na. Het marmer waar ze mee werkt bestaat niet. De handleiding bij dit marmer vertelt niet over de voorstelling, het afbeelden of het illustreren. Er staat zoiets als: dit is marmer en het wappert in de wind. De materie zelf staat centraal. De ma-terie zoals deze niet bestaat. Geïsoleerd zweeft het marmer door ‘the hyper real’, de hyper-realiteit waar je niet kunt komen, die je je alleen voor kunt stellen en waar je in ‘With a Rising and Falling Motion’ een glimp van kunt opvangen. Anne’s werk gaat niet over iets concreets, niet over een verhaal, niet over een materie

materie, niet over kunstgeschiedenis en zelfs niet over vorm. Vorm speelt wel een grote rol en er ontstaat in deze tentoonstelling zelfs iets dat verhalend te noemen is, maar bovenal heb ik het gevoel even onderdeel te zijn van iets bo-venwereldlijks, iets metafysisch of een werke-lijkheid die slechts in gedachten kan bestaan. With a Rising and Falling Motion kun je even onderdeel uitmaken van iets onmogelijks, iets dat niet waar te nemen is. Het gaat niet om ideeën over abstractie. Het gaat denk ik zelfs niet om ideeën over de werkelijkheid, maar ik denk dat Anne’s werk gaat over de essentie van ideeën zelf. Het zet met een subtiele aanreiking een beweging in gang van je eigen gedachten en werkelijkheidsbesef, en dan blijkt dat mar-mer inderdaad kan wapperen. Tijl Orlando Frijns

yola

nd

a ro

ose

n |

23/

07/

’16

– 0

4/0

9/’1

6

81

red conversation

d

ank

aan

hartelijkste dank aan de kunstenaars

teja van hoften | Anna Kolbe | Ko de Jonge | Dani Ploeger | Sophie Krier | aan de studenten UCR

Fredrick Johannson | Oliver Opoku | aan de architect

Johan de Koning aan de galeriehouder

Joost Bakker

ruimteCAESUUR werkt samen met / in Actuele Kunst in Zeeland [ A_KiZ ] | kunstpark Vlissingen [ ik ben een god . . . . ]

|

41

teamCAESUUR 2016 Willy van Houtum | Hans Overvliet | Giel Louws | Dani Ploeger

jaarverslagCAESUUR 2016 werk: DINGEN. | teamCAESUUR en Ikeasleutel | jen gossé

leeuwenkopje - Johan de Koning | stop op fles | Yvette Lardinois houten kistje | R.J. Swiers | versteend dinosauruspoep | Frans Åsnes –

Anna Kolbe | teja van hoften | Yolanda Roosen |

Ko de Jonge | stel

teksten ©Giel Louws | Hans Overvliet foto’s ©Giel Louws | ©Hans Overvliet | ©Dani Ploeger | ©teja van hoften

©Ton Stanowicky [ achterplat ] logo: ©Niek Hendrix lay-out: Hans Overvliet | tevens beeldselectie Voordat je teksten en/of foto’s deelt, neem eerst even contact op met caesuur@zeelandnet.nl

42

openingstijden: elke vrijdag- en zaterdagmiddag van 14 u. 00 – 17 u. 00, behalve bij wisseling van tentoonstelling

colo

fon

DE VROLIJKE AANDEELHOUDERS

& DITO VRIENDEN VAN CAESUUR

de Kattendijke/Drucker Stichting

me

t d

ank

aan

43

jaarverslag 2013

ruimteCAESUUR | Lange Noordstraat 67 | 4331 CC Middelburg www.caesuur.nu | caesuur@zeelandnet.nl K.v.K. 4111439 | NL43 INGB 0002 6695 59

JAA

RV

ER

SLA

G 2

0 1 6