‘Wat vooraf ging’ - Olaf en Kevin werden boos op Sam. - Lisa beviel van een zoon James. - Kevin, Olaf, Lisa, Rick, Felix, Vanessa en Emma gingen naar de graven van Dave

en Karin - Nick wou Emma weer verleiden en maar Emma wees hem af. - Cisko stond op vertrekken. Maar Emma hield hem tegen door haar gevoelens

voor hem te bekennen. - Luna ontdekte wat er in het verleden van Legacy-Place gebeurd was. - Nick en Sophie maakten alles weer goed. - Luna ging bij Julia spelen, maar ze maakten ruzie. Lisa greep in. - Felix, Vanessa, Maxim en Remco betraden hun nieuw huis. - Remco werd door zijn vader gevraagd om dokter te worden in het nieuwe

ziekenhuis. - Emma & Cisko en Katherine & Goofy hadden een geweldige nacht beleefd. - Emma vertelde aan Katherine wat ze ontdekt had over Goofy. - Het nieuwe ziekenhuis werd geopend. - Julia raakte in conflict met Rosalie en Lisa en Rick ontdekten haar slecht rapport. - Maxim wou niet weggaan zonder Remco. - Luna vierde haar verjaardag. Annabel en Ariana vertelden alles over Julia - Luna koos familiewens en had als levenswens: 6 kinderen zien trouwen? - Julia vroeg aan Maxim om mee te helpen aan een schoolwedstrijd. - Ariana en Annabel vertelden Luna wat Julia van plan was…

Iedereen zat ongeduldig te wachten totdat Katherine naar beneden kwam. “En?” vroegen ze. “Het was geen smiley,” zuchtte Katherine droevig, “En ik had alles nog zo goed uitgestippeld.” “Misschien moet je niet zo gefocust zijn op welke dagen dat je zwanger kan worden,” probeerde Emma haar te troosten, “Doe het gewoon wanneer het je uitkomt.” Katherine knikte. “Je hebt wel gelijk,” zei ze nog steeds droevig. “Kom toch hier, schatje,” zei Goofy en hij knuffelde haar.

Legacy-Place 4

“Maar wat als ik geen kinderen kan krijgen?” vroeg Katherine bezorgd. “Het zal niet zo’n vaart lopen,” stelde Goofy haar gerust. “Ik weet het toch niet,” zei ze. “Zullen we anders naar de dokter gaan?” stelde hij voor, “dan ben je misschien wat geruster gesteld.” Katherine knikte en Goofy ging naar de telefoon. Emma maakte zich zorgen over Katherine. Ze stond er erg droevig bij met de angst dat ze geen kinderen zou kunnen krijgen. Emma zou zich er zelf niet echt druk om maken, maar ze kon haar beste vriendin wel begrijpen. Kon ze haar maar helpen…

Legacy-Place 6

Nu dat Remco dokter was, had hij niet veel vrije tijd meer. Maar als hij die had, gebruikte hij die om te daten. Maxim keek gefascineerd toe wat Remco aan het doen was. Hij kon niet wachten tot Remco klaar was. Dan zouden ze vast heel de tijd spelletjes spelen en het plezant houden. Vanessa keek toe hoe haar zoon naar buiten keek. Haar hart brak hoe hij daar alleen zat. Veel vrienden had hij niet en Julia was niet bepaald de aardigste meid die er was. “Zullen we samen een spelletje spelen?” vroeg ze aan haar zoon. Maxim keek op. “Doet Remco mee?” vroeg hij. “Je ziet toch dat hij bezig is,” zei Vanessa. “Dan doe ik niet mee,” zei Maxim een hij keek terug naar het raam.

Vanessa ging zitten aan het kookeiland en at van haar noedels. Ze zuchtte. “Waarom wilt hij alleen maar leuke dingen doen met Remco?” vroeg ze zich af, “Waarom vindt hij ons niet tof? Hebben we dan iets verkeerd gedaan?” Verdrietig nam ze nog een hap van haar noedels. Dan zag ze dat Maxim van het raam wegging. Remco was blijkbaar klaar. “Gaan we een spelletje spelen?” vroeg hij aan hem. “Ja is goed,” zei Remco, “Wat wil je spelen?” “Wat dacht je van Zombieverslinder XII?” vroeg Maxim. “Goed, dan gaan we dat doen.” Daarna renden ze de trap op.

Vanessa liet enkele traantjes vloeien. Het deed haar pijn dat haar bloedeigen zoon niet naar haar omkeek. Boos en verdrietig waste ze haar kom, waar de noedels inzaten, af. Ze was allerlei reden aan het bedenken waarom hij dat deed. Toen ze plots bij een goede rede kwam waarom hij dat deed. Zij en Felix waren tieners toen Maxim geboren werd. Dus moesten ze beiden naar school en hadden ze ook nog een baantje om bij te verdienen, want dat geld zat nu in hun huis, waardoor ze niet veel aandachtig aan hem konden schenken. En dat hij misschien dacht dat ze niet van hem hielden. Dat deed Vanessa echt pijn.

“Meneer Kardinaal en mevrouw Langerak?” vroeg Nick. Goofy en Katherine stonden op. “Jullie kunnen meekomen,” zei hij. Nick hield de deur voor hen open en Goofy en Katherine gingen allebei met een bang hartje binnen.

Legacy-Place

Hospitaal

Goofy en Katherine namen de twee stoelen, die voor de bureau van Nick stonden, om op te gaan zitten. Nick ging voor zijn bureau zitten. “Wat scheelt er?” vroeg hij op een beleefde toon. “Wel, ik en mijn vriend Goofy proberen voor een kindje, maar het lukt ons niet. We hebben al vele keren geprobeerd. Ik heb zelfs al helemaal uitgezocht wanneer ik kinderen kon krijgen. Maar helaas…” Katherine zucht teleurgesteld. “En u bent bang dat u of uw vriend onvruchtbaar zijn?” vroeg Nick. Katherine en Goofy knikten in koor.

“Misschien forceren jullie het wat,” zei Nick, “jullie zouden het eerste koppel niet zijn die veel proberen om een kind te maken en denken dat ze niet zwanger kunnen worden. En als ze de hoop op geven, plots wel zwanger raken.” “Ja, maar toch…” zei Katherine. Ze begreep wel wat Nick bedoelde, maar ze was nog steeds bezorgd. “Ik begrijp u bezorgdheid, mevrouw,” zei hij begrijpend, “maar het komt nogal regelmatig voor. Dat wil niet zeggen dat ik onderzoek uitsluit. Het kan immers nooit kwaad om zoiets te testen. En als u dat zekerheid geeft, is dat voor mij in orde. Zou u mij willen volgen?” Katherine stond op. “Uw vriend zal daarna aan de beurt komen.”

Legacy-Place 1

De bel ging en Julia deed de deur open. Daar stonden Maxim en Anastasia. “Oh, jullie zijn er al!” zei Julia blij, “kom binnen!” Maxim en Anastasia gingen naar binnen, zoals Julia had voorgesteld. “Ik hoop echt dat we zullen winnen,” zei Anastasia. “Met zo’n goed groepje moet dat wel lukken,” zei Julia zelfverzekerd. Toen ze dat ze zei, keken ze naar Maxim. Omdat hij het beste was in techniek zouden ze zeker winnen. Maxim had niet gehoord wat ze zeiden want hij keek de hele tijd naar Anastasia. Waardoor hij niet merkte dat Julia ook naar hem keek. Anastasia zag dat hij naar haar keek en ze wende haar blik naar ergens anders. “Zullen ze we naar boven gaan?” stelde Julia voor. Anastasia was al snel bij de trap toen Julia dat zei.

Na enkele uren gewerkt te hebben, was hun project bijna klaar. “Tot morgen,” zei Maxim, die afscheid nam van de meisjes. “Daag,” zeiden ze in koor. “Het ziet er goed uit,” zei Anastasia nadat ze het werk nog eens bekeek. “Ja, we kunnen er morgen tijdens de pauze nog aan werken en dan zal het af moeten zijn,” zei Julia. “Echt goed dat je Maxim gevraagd hebt,” zei Anastasia, “dan winnen we zeker en dan hebben we de leraren toch voor een keertje blij gemaakt.” “Maar ik vind Maxim toch wel een rare Sim,” zei ze, “hij zat heel de tijd naar mij te kijken. Ik kreeg er de kriebels van.”

“Ik heb het gemerkt,” zei Julia, “volgens mij is hij verliefd op jou.” Anastasia kreeg weer rillingen. “Laat me er niet aan denken. Hij is echt raar. In de klas zit hij constant te dromen en op de speelplaats loopt hij ons achterna als een schoothondje.” “Ik weet het,” zei Julia, “Maar wat wil je met tienerouders.” Anastasia keek Julia verontwaardigd aan. “Meen je dat?” vroeg ze, “dat is een sappige roddel om door te vertellen.” Ze keek op haar horloge. “Ik moet gaan, papa zit al op mij te wachten. Hij zal zeker alweer een nieuwe vriendin hebben,” zei Anastasia zuchtend. “Veel geluk nog thuis,” zei Julia, “Ik moet de verjaardagen van m’n broertje en zusje vieren.” “Auch,” zei Anastasia, “dat is niet fijn.”

Als Julia met Anastasia naar beneden kwam en haar buiten liet, stonden Rick en Lisa met Rosalie en James klaar voor de taart. Ze besloten geen groot feest te geven want Lisa en Rick moesten nog op oudercontact bij Julia’s leraar. Ze bliezen de kaarsjes uit voor hun kinderen en lieten hun kinderen daarna opgroeien. James als peuter, Rosalie als kind.

“Bedankt dat je kon komen Katrina,” zei Lisa. Julia trok haar wenkbrauwen op. “Wie is dat nu weer?” dacht ze. “Julia, Rosalie, dit is Katrina,” zei Lisa, “ze komt deze avond op jullie passen.” “Waar gaan jullie naar toe?” vroeg Rosalie nieuwsgierig. “We gaan op oudercontact bij Julia’s leraar.” Julia werd rood. Ze hadden haar rapport en die brief ontdekt. “We zullen het hier vanavond of morgen nog wel over hebben,” zei Lisa streng, “want ik en papa moeten nu vertrekken. Anders komen we te laat.”

Legacy-Place 3

“Luna, wij zijn weg!” riep Kevin vanuit de woonkamer. “Oké, amuseer jullie!” riep ze terug. Daarna ging de deur toe. Luna was blij dat ze weg waren. Niet omdat ze van hen af wou, maar omdat ze nu wat tijd voor hen zelf hadden. Het was de laatste tijd nogal hectisch geweest: met de dood van haar grootouders en met al dat gedoe met Sam. Ze stelde het deze ochtend voor. En ze hadden deze ochtend nog een last-minute boeking gedaan voor een bungalow in Centerparks. Dat betekende dat Luna en Sam alleen thuis waren. Natuurlijk moest ze van haar ouders een oogje in het zeil houden voor Sam. Dat was ze ook van plan om te doen.

Sam zag vanuit het raam van zijn kamer de blauwe auto van zijn ouders wegrijden. “Yes,” juichtte hij, “eindelijk alleen!” Hij nam zijn mobiel en tikte er enkele nummers op in. “Stephanie, waar ben je?” vroeg hij. “Nog geen 10 meter van je huis,” zei ze. “Oké, kom langs de achterdeur en wacht daar op mij. Want ik moet mijn zus nog afleiden.” “Oké!” zei ze. Daarna legde ze in. En op Sams mobieltje was alleen nog maar een tuutgeluid te horen. Hij legde het op zijn bureau en ging zijn slaapkamer uit. Zijn plan was perfect!

Luna was naar een film aan het kijken, toen Sam naar beneden kwam. “Lukt het met studeren?” vroeg ze. “Ja, maar ik kom wat te drinken halen,” antwoordde Sam, “mijn mond is zo droog als een kurk. Moet jij wat hebben?” Luna schudde haar hoofd. “Nee, bedankt,” zei ze, “Ik haal wel iets wanneer ik zin heb.” “Wat ben je aan het kijken?” vroeg Sam, “Een of andere romantische komedie.” Sam rolde met zijn ogen. “Tja, je zult eraan moeten wennen,” zei Luna, “als je later veel vriendinnetjes hebt.” “Dat zullen van mij niet mogen kijken,” zei Sam. “Nee, want je kruipt er direct mee in bed,” merkte Luna droogjes op. Sam stak zijn tong uit.

Sam nam wat sap uit de koelkast en toen zag hij Stephanie staan. Sam deed stilletjes de deur open. “M’n zus is in de woonkamer,” fluisterde hij, “maar ik heb een plan.” Stephanie ging wat dichter bij hem staan zodat hij nog wat zachter kon fluisteren. “Zodra ik uit de keuken ben, bel je aan bij deze deur en ren je naar de voorkant van het huis. Luna zal dan naar de keuken gaan en dan kan ik je langs de woonkamer naar boven laten gaan.” Stephanie knikte. Sam deed zachtjes de deur toe en ging terug, met zijn sap, naar de woonkamer.

“Dat duurde lang om sap te nemen,” zei Luna. “Euh… ja, ik was aan het twijfelen of ik nu sap of cola zou nemen,” probeerde Sam snel te verzinnen, “maar omdat sap gezonder is, heb ik dat genomen.” Nu maar hopen dat Luna er niet achterkomt dat er eigenlijk geen cola is. De bel ging. “Wie belt er nu aan de achterdeur?” zuchtte Luna, “ik snap niet waarom pap en Olaf daar een bel hebben geïnstalleerd.” Sam haalde zijn schouders op. “Ga jij of ik?” vroeg hij. “Ik ga wel,” zei Luna tot Sams grote opluchting, “zo kan jij nog wat studeren.” Luna ging naar de keuken. Sam zag iemand voorbij lopen en aan de voordeur stoppen. Dat was Stephanie.

“Kom snel binnen,” fluisterde Sam tegen Stephanie Sam deed de deur toe en ging met Stephanie naar de trap. Ze hoorden Luna “Hallo?” roepen. Dat betekende dus dat Luna wist dat er niemand aan de deur stond en dat ze snel moesten opschieten voordat ze betrapt zouden worden. Op hun tippen, maar toch snel gingen ze de trap op. De voet van Stephanie was net op tijd boven voordat Luna er aankwam. Dat scheelde geen haar of ze waren betrapt.

“Pff, dat was spannend,” zuchtte Stephanie “Ja, maar spannend is opwindend,” zei Sam. Stephanie giechelde. “Wat kunnen we doen voor ‘school’?” vroeg ze aan Sam, maar ze legde de nadruk op school zodat Sam begreep dat ze iets anders wou doen. “Wat dacht je van biologie?” stelde hij voor. “Oh, interessant,” zei Stephanie , “We zijn toch juist met de voortplanting bezig.” Ze schieten alle twee in de lach. “Dan zullen we er direct aan beginnen,” zei Sam. En dan begon hij haar te kussen.

Luna ging terug in de zetel zetten en ze zuchtte. “Waarschijnlijk was het weer zo’n flauwe plezante die belletje trek deed,” dacht ze. Toen ze zag dat de film was begonnen na de onderbreking, zette ze de TV uit. Het was toch altijd hetzelfde met zo’n film. Ze worden verliefd, gaan uit elkaar en kunnen elkaar niet missen en dan worden ze terug verliefd. En af en toe een flauwe grap. Luna wou net opstaan om aan haar werkstuk van geschiedenis te werken, toen ze gelach hoorde. De lach kwam niet van Sam want hij had niet zo’n vrouwelijke lach. Luna vertrouwde dit niet en ze ging de trap op naar boven.

Luna hoorde nog meer gelach en dat kwam uit Sams kamer. Dan dacht ze terug aan de bel en ze besefte dat het een afleidingsmanoeuvre was om één van zijn zovele liefjes binnen te laten. Op haar tippen ging ze naar de kamer en ze deed de deur op. Stephanie gilde en Sam vloekte. “Wel, wel, wel,” zei Luna die in het deurgat stond, “is dat studeren?” Sam en Stephanie gingen wat verder uit elkaar zitten. “Of was je biologie aan het oefenen?” vroeg ze. Sam kon niet afleiden uit Luna’s reactie of ze boos was of dat ze hem aan het uitlachen was. “Nog veel succes,” zei ze. Daarna deed ze de deur toe. Sam en Stephanie keken elkaar niet-begrijpend aan.

“Waarom deed je dat?” vroeg Sam, toen Stephanie naar huis was gegaan en hij zich had aangekleed. “Ik moest een oogje in het zeil houden,” antwoordde Luna. “Je gaat dit toch niet vertellen, anders zal ik eens een boekje over jou opdoen.” “Euh… sorry?” vroeg Luna niet begrijpend. “Ik zal je geheugen eens opfrissen,” zei Sam, “Liefste dagboek, vandaag ben ik naar Labora geweest en ze heeft me de geschiedenis over Legacy-Place verteld. Ik ben bereid om alles uit te zoeken om de familie te kunnen redden.” Luna keek hem betrapt aan. “Hoe kun je in mijn dagboek lezen en… en dat is chantage!”

“Het is geen chantage,” zei Sam, “het is een afspraak. Als je niets zegt, zeg ik ook niets.” Luna vond dit absoluut niet fijn. “Sam, dit kun je niet maken!” riep ze boos. “Oh jawel…”

Het St. Wachterscollege

Lisa en Rick zaten te wachten in de gang voor de klas van Julia. De deur waar Kristof de Groot op stond ging open. En de man die waarschijnlijk Kristof heette kwam naar buiten. “Meneer en mevrouw Timmermans?” vroeg Kristof, “U kunt naar binnen komen.” Lisa en Rick stonden op en gingen de klas binnen.

“We hebben u naar hier laten komen omdat Julia zich de laatste tijd misdraagt,” zei Kristof, “We weten niet wat de rede is en we vragen ons af of er misschien thuis problemen zijn.” “Nee, niet echt,” zei Lisa, “En de laatste tijd is ze bij ons thuis ook niet te genieten.” “We moeten echt ingrijpen,” zei hij, “Julia is een slimme meid, maar ze doet niets voor school. Misschien is het daarom beter dat we ze studiebegeleiding geven, als jullie dat oké vinden?” Lisa en Rick knikten. “Maar wat met dat pesten?” vroeg Rick.

“Tja,” zei Kristof, “We zullen haar vaak moeten straffen, waardoor ze misschien inziet dat ze fout bezig is. En ik verwacht dat jullie dit thuis ook doen. Het is misschien ook handig haar te belonen voor de goede dingen die ze doet. Zodat ze geen laag zelfbeeld over zichzelf krijgt.” “We zullen proberen,” zei Lisa, “het zal niet makkelijk zijn.” Kristof knikt. “Het zal ook niet makkelijk zijn, maar ze moet beseffen dat ze verkeerd bezig is anders hoort ze niet thuis in deze school…”

Legacy-Place 2

Emma zat samen met enkele gasten voor de trouwboog. Vandaag gingen Nick en Sophie trouwen. Ze was best wel blij voor hem. Dat hij haar raad had opgevolgd en het met Sophie het bijgelegd. Ze hoopte ook voor hen dat ze samen gelukkig worden en er misschien wel een baby’tje kwam.

Ze gaven elkaar het jawoord en ze gaven de eerste kus als man en vrouw. Iedereen klapte luid. Emma vond een trouw best wel ontroerend. Het was niet omdat ze romantieksim was dat ze een trouw niet mooi mag vinden, maar ze vond het romantisch en dat was voor haar best wel belangrijk. “Waaraan denk je?” vroeg Cisko, die naast haar zat. “Ik denk aan hoe mooi trouwen eigenlijk niet kan zijn,” antwoordde Emma. En speelse glimlach verscheen op Cisko’s mond. Maar dat zag Emma niet.

Rosalie bekeek haar nieuwe kamer aandachtig. Ze is er blij mee. Niet te meisjesachtig zoals ze vroeg. Dan kwam Julia binnen. Ze leek de kamer te bekijken alsof ze iemand van de inspectie was. “Mooie kamer,” zei ze, “nu ja, voor jou dan.” De stem van Julia zat vol arrogantie. “Wat bedoel je met ‘nu ja, voor jou dan’?” vroeg Rosalie. “Dit is echt een jongenskamer, weet je,” zei Julia vol afkeer, “Maar met dat korte haar van je kan ik dat begrijpen.” Rosalie keek haar oudere zus beledigd aan. “Waarom doe je zo?” vroeg ze sip. “Omdat jij stom bent en ik niet omga met stomme mensen,” zei Julia verwaand. “Ga gewoon weg!” riep Rosalie, die op haar tenen getrapt was.

Legacy-Place 1

“Aha, daar ben je,” zei Rick tegen Julia, toen ze uit Rosalies kamer kwam, “Ik wil je spreken.” Julia zuchtte: “Waarom?” “We hebben gisteren bij meester Kristof enkele zaken op het oudercontact besproken dat wij ook met jou ook willen bespreken,” legde Rick uit. “Oke, goed dan, ik kom.” Slenterend liep Julia achter Rick aan. Ze had echt geen zin in al dat gezeur van haar vader. Alles wat hij zei wist ze toch al.

Rick en Julia gingen aan tafel zitten. “Julia, we hebben gisterenavond besproken dat er iemand je studiebegeleiding gaat geven,” begon Rick. “Maar waarom?” vroeg Julia geïrriteerd. “Je punten zijn heel slecht, Julia,” zei Rick, “Als je zo doorgaat, ga je er niet komen.” “Pff, maakt mij niet uit,” zei Julia arrogant. “Ik zou maar wat beleefder doen, als ik jou was,” zei Rick streng, “en je zal moeten stoppen met pesten.” “Maar dat doe ik niet!” zei Julia boos. “Jou leraar heeft er alles over verteld,” zei Rick, “en als we er achter komen dat je het nog steeds doet, dan zal je de gevolgen er wel van kennen.”

Julia vond dit echt stom. Ze had stomme en strenge ouders. Konden ze haar gewoon niet laten doen. Dan hadden ze veel minder miserie. “Moet jij je huiswerk nog maken?” vroeg Rick aan zijn dochter. “Ja,” zei Julia kortaf. “Dan gaan we dat nu maken.” “Euh… we?” vroeg Julia geschrokken. “Zo kan ik er op toezien dat jij je huiswerk wel degelijk maakt.” Rick zag aan Julia’s gezicht dat ze dit niet leuk vond. “Maar ik wil dit niet!” protesteerde ze. “Tja, dan gaan je niet naar het feestje van nonkel Felix,” zei Rick. Julia ging van haar stoel en stond op. Rick volgde haar en ze gingen samen de trap op.

Legacy-Place 6

Felix omhelsde zijn vrouw. Hij had van Vanessa het verhaal over Maxim gehoord. En het deed bij hem ook pijn. Maxim kwam thuis van school en Remco kwam juist de woonkamer binnen. Maxim negeerde zijn knuffelende ouders. “Remco, zullen we een spelletje spelen?” vroeg hij. “Tuurlijk, maar al te graag,” antwoordde Remco. “Nee, dat ga jij niet doen,” zei Felix streng, die ondertussen zijn vrouw heeft losgelaten, “Begin maar direct aan je huiswerk.” Zonder tegen pruttelen gaat Maxim naar boven. “En met jou willen we eventjes praten,” zei Vanessa.

Ze gingen aan het kookeiland zitten. “We vinden dat je een slechte invloed hebt op Maxim,” zei Vanessa. “Ik speel gewoon maar met hem,” zei Remco. “Maar nu begint hij te denken dat hij alles mag van jou en van ons niet,” zei Vanessa bezorgd, “en hij kijkt ook niet naar ons om.” “Wat moet ik dan doen, hem beginnen afblaffen?” vroeg Remco op een bijna boze toon. “Nee, maar je moet ook wat strenger voor hem zijn,” probeerde Felix hem uit te leggen. “Kinderen horen op die leeftijd veel te spelen.” “Daar zijn wij het volledig mee eens,” zei Felix, “maar er moet ook gewerkt worden.”

“Ik wil ook dat mijn kind deftig opgevoed wordt,” ging Vanessa verder, “en dat hij niet moet denken dat hij alles mag. Hij trekt de laatste tijd veel op met Julia, de dochter van Lisa. Ze is echt een kreng, geloof me. En hij krijgt al enkele trekjes van haar over.” De bel ging. “Ik zal zien wat ik kan doen,” zei Remco en hij ging naar de deur om open te doen. Het waren waarschijnlijk al de gasten voor Felix’ verjaardagsfeest.

Wanneer de klok bijna zes uur sloeg, waren alle gasten er al. En ze verzamelden zich rond de taart. Felix blies de kaarsjes uit. Nu stond er geen tiener meer. Maar een knappe jonge man. “Oké, die kleren kunnen echt niet,” zuchtte Felix. “Inderdaad,” zei Vanessa, “maar er liggen nieuwe kleren in de kast.

Ariana, Annabel, Rosalie en Luna mochten van Maxim in zijn kamer om daar wat te babbelen. Hun gespreksonderwerp was uiteraard Julia. “Julia deed vandaag tegen mij ook al irritant,” zei Rosalie, “ze vond me te jongensachtig door mijn kamer en m’n haar.” “Trek je er niets van aan,” zei Luna, “Julia doet tegen iedereen rot.” “Samen staan we sterk,” zei Ariana. “Bedankt,” zei Rosalie blij. “Daar zijn vrienden voor,” zei Annabel. Toen Rosalie vrienden hoorde, fleurde ze helemaal op. “Ik ga vertrekken,” zei Luna. “Nu al?” vroegen Rosalie, Ariana en Annabel in koor. “Ja, ik en Sam hebben nog heel wat te doen.”

Luna kwam beneden en de volwassenen waren lekker aan het dansen. “Felix, ik en Sam gaan vertrekken,” zei Luna, “het was een leuk feest.” “Spijtig dat je weggaat,” zei Felix. “Maar we hebben nog wat te doen.” Felix lacht. “Dat is goed hoor. In ieder geval, bedankt dat jullie gekomen zijn.” Luna zoent Felix en de anderen gedag. En dan gaat ze samen met Sam naar huis.

“Ik haat Julia,” zei Maxim die zijn kamer binnenkwam. “Wij allemaal,” zei Rosalie. “Ik moest alles doen voor die techniekwedstrijd terwijl zij en Anastasia niets gedaan hebben.” “Nu heb je zelf gezien hoe ze is,” zei Annabel. Maxim knikte. Daarna gingen ze verder met hun gespreksonderwerp. Maar wat ze niet door hadden was dat Julia aan de deur stond mee te luisteren…

Legacy-Place Hospitaal

Katherine stond samen met Goofy voor de deur van het ziekenhuis. Ze twijfelde of ze de deur zou opendoen. Haar hand ging naar de klink, maar toch durfde ze de deur niet opendoen. “Hé, het komt wel goed,” fluisterde Goofy haar moed in, “Het zal allemaal wel goed komen.” Goofy nam haar hand vast. “Wat de uitslag ook is, we komen er samen door.” Katherine glimlachte flauwtjes en ze hakte de knoop door. Ze deed de deur open en ging naar binnen.

Gevolgd door Goofy ging Katherine naar de balie. Daar stond Sophie. “Wat kan ik voor u doen?” vroeg ze. “Wij willen dokter Draaijingh spreken,” zei Katherine. “Heeft u een afspraak met hem?” “Ja, op de naam Katherine Langerak.” Sophie tikte iets in op het toetsenbord van de computer. “Ja ik zie het,” zei ze, “u weet waar het is?” Katherine knikte. “Dan wens ik u nog veel geluk.” Katherine glimlachte en ging samen met Goofy naar de gang waar Nicks kantoor was.

Katherine en Goofy mochten direct binnen toen ze aankwamen. “Ga zitten,” zei Nick. Met een bang hartje ging Katherine zitten. “En?” vroeg ze, “Wat zijn de uitslagen?” “Ik ga eerst beginnen bij die van Goofy,” zei Nick, “Daar is niets op aan te merken. U bent vruchtbaar.” Op de toon hoe Nick dat zei, wist ze dat er nog een ‘maar’ kwam. “Maar, Katherine, u bent spijtig genoeg niet vruchtbaar.” Katherine barstte in tranen uit. Haar droom was nu helemaal verpest. Goofy probeerde haar te troosten. Maar Katherine wees het af.

Legacy-Place 3

Luna was eigenlijk niet bezig voor school maar ze was van alles aan het uitpluizen over de 5 krachten. Maar Luna vond niets. Ze zocht van alles op in boeken, op het internet, maar daar vond ze niets. Was het dan zo moeilijk om het vinden? En natuurlijk had ze de inktvulling van haar pen ook leeg geschreven, dat ontbrak nog. Luna hief haar boeken op en keek in de la, maar ze vond geen reservepen. Dan moest ze er maar één van Sam lenen. Sam deed zijn pennen altijd kwijt en dan nam hij er een nieuwe. Maar dan kwamen ze plots boven water waardoor hij nu een hele pennenverzameling had. Luna stond op en ging haar kamer uit.

Luna ging de trap op en hoorde dat Sam in zijn kamer muziek aan het luisteren was. Kloppen had geen zin want hij hoorde dat toch niet. Dus zwaaide Luna de deur open. Maar bij nader inzien had ze dat toch beter niet gedaan. “Oh my god!” kon Luna alleen uitbrengen. Een meisje krijste bijna heel de buurt bij elkaar. En Sam vloekte: “Fuck, shit!”

Sam komt uit zijn kamer. “Wat bezielt je om dat te doen?” begon Luna tegen haar broer. “Wat bezielt je om m’n kamer binnen te komen?” “Ik had een pen nodig,” zei Luna. Dan hoorde ze de voordeur opengaan en weer dichtslaan. “Leg jij het maar uit tegen pa en Olaf,” zei Luna verwijtend. “Ik doe juist niks.” “Oh, jij gaat dit opbiechten.” Luna keek Sam boos aan. “Want anders…?” vulde Sam aan, “Je weet wat de afspraak was.” Luna zuchtte. Ze hoorde voetstappen op de trap.

“Jij gaat dit tegen hen zeggen,” herhaalde Luna dreigend. De persoon op de trap was Kevin. Met een glimlach ging hij naar zijn kinderen. Sam en Luna zwegen plots. Kevin merkte het. “Is er iets?” vroeg hij. Luna keek Sam aan met je-moet-het-vertellen-ogen. Maar Sam zweeg in alle talen. “Ik wacht op een antwoord,” zei Kevin. Luna keek Sam nog steeds aan. Zou ze het vertellen of niet? Maar als ze het zou vertellen, kwamen haar ouders er ook achter wat haar geheimen waren. Luna haar hart klopte tot in haar keel. Iemand moest nu iets zeggen…

Zo dat was het weer ^^ Hier boven zie je de aangepaste stamboom. De vorige keer was ik het vergeten te plaatsen. Hopelijk was het een aangename up en laat een berichtje achter! ;)