CATALOGUS TENTOONSTELLING KUNSTUITLEEN ARTOTHEEK18 MUSEUM TONGERLOHUYS 2013

Kunstuitleen artotheek18 bestaat 25 jaar

Deze jubileumtentoonstelling van Kunstuitleen Artotheek18 toont werken van gerenommeerde Nederlandse kunstenaars uit de eigen collectie.Artotheek18 heeft in haar 25 jarig bestaan een collectie opgebouwd van meer dan 1600 werken. Aangezien het onze doelstelling is kwalitatief goed werk tegen betaalbare tarieven onder zo veel mogelijk mensen te brengen, is er sprake van een bijzondere collectie. Het is geen particuliere collectie, waarin je alleen verzamelt wat jij mooi en goed vindt, en ook geen bedrijfscollectie, waarbij belegging meestal een rol speelt. De collectie van de Artotheek bestaat uit werken die naast hun artistieke kwaliteiten ook uitleenbaar zijn. Dat betekent overigens niet dat de collectie bestaat uit toegankelijke en ‘gemakkelijke’ kunst - in de zin dat het kunstwerk moet “passen bij de kleur van de kussens in de bank, waarboven het werk waarschijnlijk komt te hangen”, zoals wel eens spottend over kunstuitlenen wordt gezegd. Nee, originaliteit, kwaliteit, verrassing en vernieuwing en een professionele presentatie zijn onze voornaamste selectiecriteria. Verzamelen is meer dan wat dingen bij elkaar brengen.Kunstuitleen Artotheek18 is een niet-gesubsidieerde stichting met ongeveer dertig vrijwilligers, die haar uitgebreide collectie op verantwoorde wijze op peil wil houden. Er is een selectiecommissie, die kunstenaars uit de collectie benadert voor recent werk, tentoonstellingen en ateliers bezoekt en zich graag laat adviseren door onze in kunst geïnteresseerde medewerkers. Onze collectie is voortdurend in beweging; ‘oud’ werk gaat retour kunstenaar of tijdelijk in depot, nieuwe werk wordt aangekocht en/of door de kunstenaar in consignatie gegeven. Natuurlijk wordt er geselecteerd op subjectieve en intuïtieve gronden. Maar uiteindelijk gaat het om de liefde voor de kunst en kies je voor kunst die wat met je doet, die je raakt! Het is dan ook mooi, wanneer blijkt dat veel mensen onze keuze waarderen en het werk graag in hun huis willen halen, want smaken verschillen en dat is maar goed ook.Artotheek18 geeft naast nationale kunstenaars vooral aandacht aan regionale, lokale en jonge professionele kunstenaars. In onze vestiging in Roosendaal hebben we voor hen zelfs een gratis expositie- mogelijkheid in onze eigen galerie De Etalage, tegenover de Artotheek in winkelcentrum De Biggelaar.

De werken

Armando Das rad, 8/25, 1994, Litho [66 X 101 cm]

Armando, geboren als Herman Dirk van Dodeweerd in(Amsterdam, 18 september 1929, is een Nederlandse kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker. De kunstenaar bracht zijn jeugd door in Amersfoort. Later studeerde hij een aantal jaren kunstgeschiedenis. Als beeldend kunstenaar maakte hij deel uit van de in 1959 door Jan Henderikse opgerichte Nederlandse Informele Groep, die in 1960 opging in de Nederlandse Nul-beweging. Als dichter en kunstenaar was hij verder betrokken bij De Nieuwe Stijl en Gard Sivik. Naast de beeldende kunst en de literatuur is hij ook actief in de journalistiek, theater, televisie, muziek (als violist in het zigeunerorkest van Tata Mirando) en sport (bv. amateurboksen). Hij speelde gedurende vijfentwintig jaar met Cherry Duyns en Johnny van Doorn in Herenleed, eerst in de televisieserie en daarna in de theaterversie: absurde, traag verlopende taferelen uit een leven met meester-knechtverhoudingen. In 1957 was hij een van de leden van de Nederlandse Informele Groep (Informelen) samen met de Nederlandse kunstschilders Kees van Bohemen, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven en anderen. In 1958 treedt Armando in dienst van de Haagse Post, waar hij uiteindelijk chef van de kunstredactie wordt. Aan dit weekblad blijft hij tot eind jaren zestig verbonden, al is dat op het laatst op freelancebasis. Vanuit Berlijn schreef Armando jarenlang columns voor NRC Handelsblad, die later verscheidene keren werden gebundeld. Voor een van deze bundels, 'Machthebbers' (1983), ontving hij de F. Bordewijk-prijs en de Multatuliprijs. Deze laatste prijs kreeg hij nogmaals voor 'De straat en het struikgewas' (1988). Eerder, in 1977, was Armando al voor 'Het gevecht' gelauwerd met de Herman Gorterprijs en in 1985 voor zijn gehele oeuvre met de Jacobus van Looyprijs voor dubbeltalenten. Voor 'Dierenpraat' ontving hij in 2000 een Zilveren Griffel. Veel van Armando's werk is vertaald in het Duits, Frans en Engels.

Pat Andrea Zonder titel, 1990, Zeefdruk [75 x75 cm]

Pat Andrea, Den Haag, 1942, is een Nederlands kunstschilder, die afwisselend woont en werkt in Parijs en in Buenos Aires. Andrea is de zoon van de bekende Haagse kunstschilder Kees Andrea en de tekenares Metty Naezer.Hij volgde zijn opleiding aan de Koninklijke Academie te Den Haag met als belangrijkste docent Co Westerik. Samen met Walter Nobbe en Peter Blokhuis richtte hij de ABN-groep op (Andrea, Blokhuis, Nobbe).

Zij kregen bekendheid als de Nieuwe Haagse School. Andrea won in 1964 de Jacob Marisprijs voor tekenen en in 1971 de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst.Het werk van Pat Andrea is figuratief en heeft vooral het thema angst als onderwerp. Zijn manier van schilderen is klassiek te noemen, hij begint met de onderschildering en legt dunne, transparante glacis over deze laag heen.Pat Andrea is, als docent schilderen, een dag in de week verbonden aan Academie voor Beeldende Kunsten te Parijs.

M. Bauer Niets troost de stenen, 2003, Acryl [80 x 95 cm]

Menno Bauer, geboren 13 februari 1949 te Haarlem, werkt sinds 1979 als beeldend kunstenaar te Stompetoren. Zijn werk gaat over de schoonheid van de perfecte beweging. 'In mijn schilderijen', zegt Bauer, 'zet ik alles in beweging. Ik wil de figuren in het schilderij laten dansen, ik wil laten zien dat alles leeft en vol spanning zit. Eigenlijk stof ik bestaande afbeeldingen af.'Bauer heeft nooit gekozen tussen abstractie en figuratie, net zomin als hij zich richt op een bepaald onderwerp. In zijn doeken domineren vaak twee kleuren, die een tegenstelling of een spanning veroorzaken. Samen vormen zij het decor voor de bewegingen van de hoofdpersonen. Wat zij doen is geheimzinnig, maar dat ze bewegen is duidelijk. En dat maakt de schilderijen van Menno Bauer op hun beurt geheimzinnig.

Rob Birza Zonder titel, 2001, Zeefdruk [70 x 90 cm]

Rob Birza, Geldrop, 5 mei 1962, is een Nederlandse schilder, beeldhouwer en installatiekunstenaar. Rob Birza ontving zijn kunstopleiding achtereenvolgens van 1980 tot 1985 aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda en van 1986 tot 1987 aan Ateliers '63 in Haarlem. Hij wordt gezien als een belangrijke kunstenaar in de hedendaagse Nederlandse beeldende kunst. Zijn werk heeft een open karakter en is niet echt onder één noemer te beschrijven. Zijn oeuvre bestond aanvankelijk vooral uit schilderijen geschilderd met temperaverf, maar later creëerde hij ook objecten als ruimtelijke beeldelementen in zijn werk. Hij exposeerde in galeries en musea waaronder het Stedelijk Museum in Amsterdam, het Gemeentemuseum Den Haag en Museum De Pont in Tilburg. Zijn werk is regelmatig te zien bij galerie Fons Welters in Amsterdam. Birza woont en werkt in Amsterdam.

C. Blotkamp Thoth, 1993 (1995), Houtdruk [50 x 65.5 cm]

Carel Blotkamp, 1945, kunstenaar en emeritus hoogleraar moderne kunst, Vrije Universiteit Amsterdam, studeerde van 1963-1968 kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Utrecht, waar hij vanaf 1969 geschiedenis van de moderne kunst doceerde. Begin jaren '70 organiseerde hij, samen met Frans Haks, in de Utrechtse Kring tentoonstellingen op het gebied van de meest recente stromingen in de beeldende kunst (onder meer Ger van Elk, Blinky Palermo, Stanley Brouwn en Keith Milow).Van 1982-2007 was Carel Blotkamp hoogleraar kunstgeschiedenis van de nieuwste tijd aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Blotkamp heeft vele publicaties op zijn naam staan, onder meer over De Stijl en het magisch realisme, en monografieën over onder andere Piet Mondriaan, Pyke Koch, Carel Visser en Daan van Golden. Hij was medeoprichter en redacteur van de kunsttijdschriften Simiolus en Jong Holland en schreef recensies voor Vrij Nederland, NRC Handelsblad en De Volkskrant. Blotkamp is sinds 1967 werkzaam als kunstenaar en heeft inmiddels vele malen geëxposeerd. In 2007 wijdde museum De Pont een tentoonstelling aan het werk van Carel Blotkamp.Vaak vormen teksten het uitgangspunt voor zijn beeldend werk, daarnaast is de geschiedenis van de moderne kunst al jaren een thema. Recent werk van Blotkamp verwijst naar Henri Matisse, Kazimir Malevitsj en Barnett Newman. In 1976, tijdens zijn eerste solo-tentoonstelling bij Galerie Waalkens in Finsterwolde, ging hij voor het eerst de confrontatie aan met Piet Mondriaan.

M. Brusse De rode kom, 1995, Zeefdruk [65 x 85]

M. Brusse, Alkmaar, 1937, is een Nederlands beeldhouwer, schilder en graficus. Brusse is een zoon van auteur en journalist Marie Joseph Brusse en Cornélie Weidema en een broer van acteur Kees Brusse, cineast Ytzen Brusse, architect Henk Brusse en de journalisten Jan Brusse en Peter Brusse. Op zeventienjarige leeftijd ging hij studeren aan de Kunstacademie in Arnhem. Vanaf 1960, sinds zijn studie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem, woont Mark Brusse vrijwel permanent in Parijs. Hij kreeg daar in die tijd een goed contract bij een galerie. Maar hij verbrak die band spoedig, want hij wilde per se naar Amerika. Hij vertrok in 1965 naar New York, waar hij environments vervaardigde die hij occupations de l'éspace noemt. In New York maakte hij kennis met kunstenaars als Andy Warhol, Roy Lichtenstein en Larry Rivers. Japan is voor hem van grote betekenis geweest. In 1983 was hij drie maanden in Tokio. In een korte periode kwamen de tekeningen en collages, die al eerder een belangrijke rol in zijn werk gingen spelen, tot een hoogtepunt. Anders dan zijn Parijse tekeningen en collages, stralen deze in Japan gemaakte werken grote rust uit; de composities zijn sober, evenals het gebruikte materiaal. Mark Brusse verbleef ook in het Japanse dorp Kakunodate, waar hij op zoek ging naar de waarheid over de in 1749 geboren kunstenaar Odano die als jonge man stierf. Brusse beschreef zijn belevenissen in een aantal dagboekachtige brieven. Deze brieven zijn nu gebundeld in het boek: Het Hart van Odano, 2000. ISBN 90 6169 597x Daarna ging hij naar Korea waarna bij terugkeer rond 1990 een grote reeks grootformaat werken op speciaal Koreaans papier ontstonden.

Jan Cremer Zonder titel(nr.43/200), 1989, Litho [80 x 60 cm]

Jan Cremer, 20 april 1940, is een Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar. Jan Cremer werd geboren in Enschede. Hij is vooral bekend van de roman Ik, Jan Cremer uit 1964 en Ik Jan Cremer, tweede boek uit 1966. Zijn eerste boek is te vergelijken met On the Road van Jack Kerouac. Cremer heeft een scherp oor voor vulgair, humoristisch taalgebruik en oog voor de absurde kant van de Amerikaanse glamourwereld, wat hem verwant maakt aan respectievelijk Louis-Ferdinand Céline en Nathanael West, vooral in Ik, Jan Cremer 3 en Made in U.S.A.. Jan Cremer genoot onderwijs aan de kunstacademies van Arnhem en Den Haag, waar hij gewoond heeft in de Annastraat. Cremers literatuur en beeldende kunst vertonen opvallende overeenkomsten. Beide richten zich op het zich losmaken van traditionele esthetiek en eeuwenoude culturele bagage, zoals de volgende citaten illustreren:"Ik lees niet, ik word gelezen." / "Rembrandt? Wie is dat? Ik heb geen verstand van sport." Beide citaten onthullen zijn vermogen tot choqueren of op zijn minst aandacht trekken en zichzelf verkopen als een lefgozer met bewijsbaar talent (vgl. James Dean): cultuur als een last ervaren past in dit plaatje. Met name Ik Jan Cremer, maar ook zijn 'peinture barbarisme', vergelijkbaar met die van Karel Appel, hebben een grote schok door de maatschappij doen gaan. Acties als het hangen van een kaartje van fl 1.000.000,- aan een schilderij (hij was toen slechts 18 jaar) en het luid toeterend langs het boekenbal crossen hebben hem tot enfant terrible van de Nederlandse beeldende kunst en literatuur gemaakt

K. Gubbels Voulez vous danser avec moi, 2000, Litho [60 x 50 cm]

Klaas Gubbels, Rotterdam, 19 januari 1934, is een Nederlands kunstenaar, op dit moment woonachtig in Arnhem. Het meest bekend is hij met zijn stillevens van tafels, stoelen en koffiekannen. In de 1950er jaren volgde Gubbels verscheidene opleidingen. Zo volgt hij van 1949 tot 1951 aan de Technische school in Rotterdam een opleiding reclameschilderen, van 1951 tot 1952 een avondcursus aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam en studeerde hij van 1952 tot 1958 aan academie '‘Kunstoefening’ te Arnhem, waarnaast hij ook avondlessen in beeldhouwkunde volgde. In de 1970er jaren was Klaas Gubbels verbonden aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, samen met andere schilders en grafici als Hannes Postma en beeldhouwer Kees Franse. Eind 2004/begin 2005 had Klaas Gubbels een grote retrospectieve tentoonstelling van zijn werk in het Museum voor Moderne Kunst Arnhem. Hij woont en werkt in Arnhem of in Frankrijk. Zijn werk is vertegenwoordigd in diverse grote Nederlandse musea en bedrijfscollecties als Ahold, Akzo en TNT.

J. Henneman Zonder titel, 1993 Litho [58 x 82 cm]

Jeroen Henneman, Haarlem, 17 oktober 1942, is een Nederlandse schilder, tekenaar, graficus, illustrator, beeldhouwer en theater- en televisiemaker. Henneman groeide op in Haarlem en studeerde van 1959 tot 1961 aan het Instituut voor Kunstnijverheid in Amsterdam. Aansluitend maakte hij gedurende een lange periode reizen naar België, Frankrijk, Zwitserland en de Verenigde Staten. De veelzijdige kunstenaar woont en werkt in Amsterdam. Hij noemt zijn sculpturen staande tekeningen. Het meest bekende werk van Henneman is het monument uit 2006 voor Theo van Gogh, De Schreeuw. Het gedenkteken, dat in 2007 werd onthuld, verbeeldt de vrijheid van meningsuiting en hoe Van Gogh de mond werd gesnoerd. Een ander bekend werk is een portret van koningin Beatrix.

A. Klement Ressusciter, 1970, Litho [77 x 55 cm]

Fon Klement , Amsterdam in 1930 – 2000, was een bekend Nederlands graficus en schilder.Fon Klement heeft vooral bekendheid verworven als non-figuratief werkend kunstenaar. Naarmate hij ouder werd is hij zich vrijer gaan voelen en heeft hij zichzelf toegestaan om te gaan schilderen wat hij prachtig vond, een vaas met bloemen of de vormen van een blad. Hij werd gerekend tot een van de succesvolste kunstenaars van zijn tijd al zou hij dit nooit van zich zelf gezegd hebben. Als kunstenaar was Fon Klement autodidact. Na een korte periode waarin hij als figuratief schilder en houtsnijder aanzien verwierf, kwamen in 1960 de eerste meerkleuren grafiekbladen tot stand in de hem zo typerende techniek "de hoogdruk boardsnede". Herkenbare vormelementen maakten geleidelijk plaats voor meer abstracte motieven in een sober kleurengamma. In de tachtiger jaren doen natuurlijke elementen zoals bloemen, waarvan vorm en kleur uitbundig zijn, hun intrede. In september 1990 wordt ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag nieuw werk tentoongesteld in het Singer museum te Laren. Tegelijkertijd verschijnt er een boek over zijn grafiek, schilderijen en tekeningen. Lid van Pulchri en sinds 1961 is hij lid van "Xylon", de internationale vereniging van houtsnijders, die regelmatig grafiek toont in heel Europa. De expositie "Prints today in the U.S.A", met een overzicht van grafiek van Nederlandse kunstenaars, onder wie Fon Klement, reist jarenlang door de Verenigde Staten. Tijdens de Grafiekbiennale "Grafiek nu" in Laren in het najaar van 1990, en later op de Internationale Grafiekbiennale in Maastricht, die tijdens de zomer van 1993 wordt gehouden, wordt aan Fon Klement de publieksprijs toegekend..

Rineke Kop Herinnering en liefde, 2005, Acryl [114 x 140 cm]

Rineke Kop, Den Haag, 1950, is een Nederlandse graficus, schilder en tekenaar. 1969-1973 - Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten /Den Haag 1973-1976 - Vrije Academie /Den Haag “Schilderen is zoeken naar krachtig eenvoud. Steeds opnieuw is dat een avontuur zonder voorbedachte rade. Er zijn basisthema’s maar hoe die uitpakken weet ik nooit. Wat ik zoek is niet de revolutie maar innigheid en dramatiek, gebonden aan beelden van binnenuit. Schilderen is stappen terugdoen en weer verdergaan, de vrijheid nemen om kleur te zetten en pas weten of het goed is als de kleur later naar mij kijkt.”

H. Lie Spelende kinderen, 1999, Olieverf [90 x 95 cm]

Hans Lie, Suriname 1941, nam deel aan vele exposities in binnen- en buitenland.  Werkt voornamelijk in abstract-expressionistische stijl. Zijn werk kenmerkt zich door subtiele “geschilderde grafiek” waarin we dier –en mensfiguren menen te herkennen, maar waarin ook de gekozen kleuren en de grillige techniek  de aandacht trekken. Lie won in 1979 de Grand Prix International d’Art Contemporain. Hij woonde en werkte vanaf 1958 in Nederland, in Suriname van 1965 tot 1972 daarna in Tilburg. Zijn werk bevindt zich in vele collecties, particulier en overheid.

A. Martineau Schilder en zijn model, 1998, Litho [79 x 72 cm]

Anton Martineau, Amsterdam, 19 november 1926, is een Nederlands beeldend kunstenaar en dichter. Hij werkt als kunstschilder, tekenaar, graficus en beeldhouwer in de stijl van het figuratieve expressionisme.Martineau groeide op in de omgeving van de Wallen in Amsterdam en leerde in zijn jeugd van zijn vader, die huisschilder was, simpele decoraties te vervaardigen zoals plant- en diervormen voor versiering en reclame. Als kunstschilder is hij naar eigen zeggen autodidact. Wel bezocht hij de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag waar hij op de afdeling reclame en fotografie studeerde bij onder anderen Paul Schuitema en, volgens de gegevens van de RKD, in 1946 de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Martineau reisde kort na de Tweede Wereldoorlog en in de jaren 1950 meerdere keren naar Frankrijk en verbleef daar in Parijs waar hij contact had met de generatie van de Vijftigers. In de zomer van 1948 verbleef hij met Lucebert in Les Pavillons-sous-Bois nabij Parijs, waar zij samen een trappenhuis van een school beschilderden. Zijn eerste tentoonstelling vond plaats in 1948 te Amsterdam. Zijn oeuvre bestaat uit schilderijen, tekeningen en grafiek in een sterk expressionistische figuratieve stijl. In zijn werk speelt de spontane tekenkunst een belangrijke rol. Zijn lyrische stijl werd soms gerekend tot de internationale nieuwe figuratie maar vertoont ook verwantschap met het expressionisme van Cobra en Lucebert. Hij was dan ook bevriend met Karel Appel, Corneille en de dichter Gerrit Kouwenaar en met Jan Sierhuis, die hem ooit aanraadde minder seksueel expliciet werk te maken om zo meer te kunnen verkopen. Wel weer viel de ontwikkeling van zijn werk in het midden van de jaren 1960 samen met de tijdgeest van de Provo-beweging en de seksuele revolutie. De lust die Martineau beleeft aan het schilderen en omgaan met de materie olieverf moge blijken uit zijn vergelijking van de zinnelijke beleving van het uitknijpen van een tube verf met een orgasme, [ ... terwijl het eigenlijke werk dan nog moet beginnen.De belangrijkste grafische techniek in zijn oeuvre is de lithografie. In zijn kenmerkende vlotte en grillige tekenstijl ontstaan vele kleurrijke prenten waarin de thematiek man-vrouw een hoofdrol speelt. Af en toe worden teksten in het beeld opgenomen. De steendrukken worden vervaardigd in meerdere drukgangen en tonen een natuurgetrouwe weergave van zijn spontane handschrift zoals dit ook in zijn collages en gemengde technieken op papier te zien is. Martineau was docent voor schilderkunst aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam (1978-‐1988). Ook was hij docent aan de Vrije Academie in Den Haag (1969) en gastdocent aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam.

J. Moerbeek Gebeten vrede, 2003, Olieverf [65 x 80 cm]

Jan Moerbeek, Halsteren, 1947, studeerde bouwkunde aan de H.T.S en aan de T.H. te Eindhoven. Vanaf 1977 volgt hij een opleiding aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving te ’s-Hertogenbosch en wijdt zich volledig aan de kunst. Hoewel Moerbeek trouw blijft aan zijn geheel persoonlijke beeldtaal, beweegt hij zich in de laatste jaren in de richting van grotere eenvoud en verstilling.

Michel van Overbeeke Red door, 1987,Kleurets [58 x 80 cm]

Michel van Overbeeke, Den Haag, 1942, is graficus en glaskunstenaar.

“The oeuvre created by Michel van Overbeeke is characterised by its great versatility. In the middle of the sixties he begins to work as a graphic artist, draughtsman and painter. An obsessed artist. His inquisitive and restless nature spurs him on. He explores new disciplines, while experimenting with other materials and techniques. In more than forty years of artistic calling he has managed to mould vocabulary which is entirely idiosyncratic. In addition to his free two-dimensional work, van Overbeeke has also executed monumental assignments in ceramics, marble and synthetic material. Important sources of inspiration have been oriental philosophy, mysticism and literature. Then gouaches are created, painted triptychs and beautiful graphic sheets. In those first years, texts, trigrams and hexagrams from this Chinese oracle and book of wisdom meander through his entire oeuvre like leitmotiv and form an essential part in the total visual image. The Mahabharata, too, an epic from India, particularly the part entitled the Bhagavad-gita, has contributed substantially to the rich fantasy world emanating from van Overbeeke’s work. Through the years an impressive oeuvre has developed with an idiom which is quite unique.From the end of the eighties he also started to make major projects combining media like three dimensional works with painting, photography and video.”

Marthe Röhling Charley met zijn speelgoed, 1998, Zeefdruk [63 x 73 cm]

Marte Röling, Amsterdam, 16 december 1939, is een Nederlandse kunstenares en actrice. Haar ouders waren beiden kunstenaar. Ze volgde vanaf haar zestiende jaar een opleiding tekenen en schilderen aan de Rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam, waar ze les kreeg van onder anderen haar vader. Vanaf 1959 exposeerde zij in Europa en de Verenigde Staten. Ze is bekend om haar grote schilderijen en sculpturen. In de jaren zestig werd ze door Jeanne Roos, moderedactrice bij Het Parool, gevraagd modetekeningen te maken. Volgens eigen zeggen zou ze toen pas goed hebben leren tekenen. Röling was getrouwd met Hans Koetsier toen ze in 1969 Henk Jurriaans ontmoette. Ze trouwden en bleven tot zijn dood samen. provincie Groningen.

Riekus 412/Bank boven de bank, Olieverf [120 x 100 cm]

Riekus [Schijven], Roosendaal, 1973, studeerde Freie Kunst aan de Kunsthochschule in Kassel, Duitsland. Zijn leraren waren o.a., Rob Scholte, Marlene Dumas en Milan Kunc. In 2002 is hij Meisterschuler aan genoemde Hochschule. Hij onderzocht en beheerst cire perdue / ‘lost wax’ method. Hij werkt momenteel in Nederland en Frankrijk.

“Mijn momentane werk begeeft zich op een ander pad (zie riekus.nl). Ik geraak in mijn schilderwerk steeds verder van de 'representatie' en laat het de materie bepalen. Kilo's verf in hoofdzakelijk aardtinten veranderen door de enorme hoeveelheid lagen mijn aanvankelijke opzet en worden landschappen, aardkorsten, braakliggende terreinen. Mijn ruimtelijke werken vergaan het idem. Doch, dit is een traag en langdurig proces. Daarnaast werk ik vlijtig aan de serie 'captain of freedom' waarvan er al wel tien stuks op riekus.nl staan, maar de serie bestaat reeds uit dertig portretten, die eind december (voor een expo) uit 50 zal bestaan. De serie handelt over de transformatie van de waanzin in een fictief personage (niet zijn persoonlijke, maar de personificatie ervan) naast het onderzoek van de facetten van het portret.

J. Sierhuis Flamenco, 2002, Litho [80 x 106 cm]

Jan Sierhuis, Amsterdam, 21 december 1928, is een Nederlandse kunstschilder. Sierhuis groeide op in de depressiejaren. In zijn vroege jeugd boetseerde en tekende hij al, en op zijn negende verjaardag kreeg hij een schildersset. Als jongen was hij vaak op zwerftocht door Amsterdam. Hij groeide op met de stadsgezichten zoals die van Israëls en Breitner. Hoewel Sierhuis de hele wereld over heeft gereisd, is hij zich altijd als een Amsterdammer blijven beschouwen. Hij bezocht de ambachtsschool om huisschilder te worden, waardoor hij veel materiaalkennis opdeed. Hij staat samen met Appel, Corneille en Lucebert in het centrum van de naoorlogse ontwikkelingen in de kunst. In 1945 werd hij toegelaten op de avondopleiding van de Rijksakademie van beeldende kunsten, die hij na een conflict verliet. Hij was in 1947 betrokken bij De Experimentelen en in 1948 bij de CoBrA-groep. Hij was echter te jong om daarvan lid te worden. In 1983 werd Sierhuis docent aan de Rietveld Academie en in 1984 aan de Rijksacademie (instituut voor praktijkstudie), beide te Amsterdam. Jan Sierhuis is vooral een expressionistische schilder, geïnspireerd door onder anderen Paul Cézanne, Henri Matisse, Van Gogh en Picasso. In zijn jonge jaren schilderde hij naturalistische landschappen. In de jaren vijftig en zestig werkte hij enige tijd vrijwel uitsluitend abstract. In het midden van de jaren zestig ging hij over van het expressionisme naar een periode waarin menselijke figuren overheersen. Sierhuis schakelde over op meer figuratieve thema's, zoals dansende figuren, portretten en landschappen. Hij brengt veel zomers door in Spanje. Zijn passie voor de flamenco heeft invloed op veel van zijn werken en heeft hem ertoe gebracht ook driedimensionaal te werken.

Margriet Smulders Apollo, 2000, Foto [115 x 115 cm]

Margriet Smulders, Bussum, 1955, is een Nederlands kunstenares, gespecialiseerd in geënsceneerde bloemstillevens. Nadat ze in het Rijksmuseum een tentoonstelling had gezien met Nederlandse stillevens, maakt sinds 2000 geënsceneerde bloemstillevens. Ze bouwt op grote spiegels met speciaal door Bernard Heesen geblazen glazen schalen en vazen beweeglijke stillevens die ze overgiet met water, inkten en melk. De bloemen zijn in volle glorie op het punt van verwelken. Ze beschrijft de bloemen als acteurs die een hele wereld laten zien met hun relaties en drama's gespeeld door bloemen. Aanvankelijk noemde zij deze’bloemportretten’. In de periode vóór deze bloemstillevens maakte ze familieportretten. De bloemstillevens zijn geïnspireerd op zeventiende-eeuwse Nederlandse bloemstillevens. In de afgelopen tien jaar heeft Margriet Smulders zich telkens vernieuwd. Siren Ink, Siren Milk en Siren Blood zijn drie hoogtepunten uit 2010. Hierin zien we hoe 'hetzelfde' bloemstilleven drie compleet verschillende gedaantes aanneemt.

B. Strik Zonder titel, 2001, Zeefdruk [84 x 76 cm]

Berend Strik, Nijmegen, bewerkt en creëert al twintig jaar beelden met naald en draad. Waar zijn eerste werken een beeld laten ontstaan uit naald, draad en stof, gebruikt hij in de jaren negentig reproducties van kunstwerken, pornoplaatjes en familiekiekjes als basis. Daarop worden accenten aangebracht met gekleurd draad en stukjes plastic of stof. Strik retoucheert op deze manier, hij kan zo nadruk leggen op onbeduidend lijkende delen, maar ook voor hem niet ter zake doende stukken afdekken en verhullen. De laatste jaren (sinds 2002) fotografeert Berend Strik ook zelf. De kracht van zijn manier van werken, namelijk de aandacht vasthouden en onze scanmanier van beeldmateriaal bekijken laten struikelen, zet hij in op een hoger plan. Het werk van Berend Strik omvat veel onderwerpen, de intieme familiefoto’s, een stilleven van een brandend haardvuur of een meer materieel en tastbaar werk maken zijn oeuvre tot wat het is: betoverend en indrukwekkend.

Koen Vermeule Zonder titel, 2002, Litho [74 x 81 cm]

Koen Vermeule Exile, 2009, Olieverf [105 x 115]

Koen Vermeule, Goes 1965, is schilder en graficus en woont en werkt in Amsterdam. Hij ontwikkelde een markante realistische stijl voor zijn maatschappelijk relevante, soms schrijnende beelden. Zijn onderwerp is vaak de ontheemde mens in zijn omgeving.Na TeHaTex in Tilburg [1983-88] volgde hij de Rijksacademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam [1990-92]. In 1994 won hij de Charlotte Köhler Prijs, Beeldende Kunst. Momenteel is hij adviseur, gastdocent en curator.

Zijn werk is te zien in musea in Nederland en Duitsland.

R. Volmer Subtle and mighty, 2007, Olieverf [90 x 110 cm]

Robert Volmer, 1951, is schilder en docent.Opleiding: 1970 – 1975 Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag – MO akten A en B Docentschap:1975 – 1979, Huygens Lyceum Voorburg – docent tekenen1979 – 1981, Sg. Johan de Witt Den Haag – docent tekenen1981 – 2007, Technische Universiteit Delft – docent tekenen1990 – tot heden: Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag, docent vlakke vorm- en kleurstudie.

Peter John Voormeij Printemps, 2009, Acryl [51 x 61 cm]

Peter John Voormeij, geboren in Amsterdam. Woont en werkt sinds 1988 in Canada, aan de westkust vlakbij Vancouver. Hij is daar onder meer docent aan de School of Arts. .  “Trained in the realist schools of painting, he was quickly influenced by the new forms of art in the Montreal and New York galleries”. "I have been painting since the late sixties. I don't believe that it is possible to entirely understand an artwork. No matter what the topic or execution style or who painted it or when”.“We're still wondering what prompted our ancestors more than 30,000 years ago, to crawl into a deep cave, grind burned bones and earth pigments, mix in some animal fat, and paint the most magnificent images of animals from their time on high rough ceilings and walls. Certainly through research and logical thinking we can assume what the artist was trying to tell the viewer. But one thing is certain, it was painted with the idea that someone would see it, whether God or man."Voormeij acquired his Master of Arts degree from Concordia University, Montreal, where some of his instructors were the late Roy Kiyooka and Yves Gaucher. The Elliott Louis Gallery represents Peter in Canada. In the Netherlands Voormeij is shown in eight galleries.

Sula Rubens, Interieur met figuur, 1992 , acryl op papier [53 x 63]

Sula Rubens, studeerde aan St. Martin's School of Art in Engeland (BA Hons Fine Art), waar ze werd beïnvloed door de werkmethoden en de theorieën van de kunstenaar / docenten - Tricia Gillman, Alan Reynolds, Norman Ackroyd. Momenteel is zij Artist in Residence in Potton Hall Recording Studio in Suffolk.Interieur met figuur maakt deel uit van een serie werken op papier gemaakt in een oude boerderij in de Dordogne, Frankrijk in 1992. Aanvankelijk was het de bedoeling om het landschap daar te schilderen. Maar het vroege voorjaar was koud en nat. Sula raakte gefascineerd door het interieur van het huis. Ze keek vaak naar de korrelige spiegel boven de kachel in haar atelier. Via deze spiegel zag ze een mysterieuze ruimte waar figuren of onderdelen van figuren verschenen.

R.E.M. van Vught Zonder titel, 1997, Acryl [18 x 30 cm]

R.E.M. van Vught Zonder titel, 1997, Acryl [18 x 24 cm]auer en de schoonheid van de perfecte beweging.Reinoud van Vught,Goirle,1960, is een Nederlands kunstschilder, die een opleiding volgde van 1979 tot en met 1984 aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. Hij woont en werkt in Goirle. Hij werkte onder meer samen met Marc Mulders. Reinoud van Vught maakt ook deel uit van de Tilburgse School (Paul van Dongen, Guido Geelen, Marc Mulders, Ronald Zuurmond). Reinoud van Vught is een schilder pur sang, een schilder die de activiteit van het schilderen zelf tot zijn belangrijkste thema heeft gemaakt. De Pont volgt de ontwikkelingen van Van Vught al jaren. In 1994/95 kreeg de kunstenaar een jaar lang de beschikking over het grote gastatelier (het huidige auditorium), een werkperiode die werd afgesloten met de expositie Vijf werken op papier. Kenmerkend voor de schilderkunst van Van Vught is de grote visuele verscheidenheid. In zijn schilderijen zijn de eigenschappen van verf en drager en de zeer uiteenlopende manieren waarop deze kunnen worden gebruikt het uitgangspunt voor zijn werk. Dat betekent niet dat het schilderproces een systematisch, methodisch karakter heeft, daarvoor is zijn werkwijze veel te intuïtief en wil hij zich ook zelf laten verrassen door wat er op het doek gebeurt. Met werken op papier past de schilder niet een, maar vele manieren van schilderen toe. De werken, die hier worden getoond en waarin boleten figureren, zijn geschilderd op ongeprepareerd grauw doek. Hij heeft de straling van de kleuren en de beweeglijkheid van de beschildering behouden, waar verf en kleur meteen in de absorberende ondergrond verdwijnen – een frescoachtige kwaliteit, die door het mediterrane kleurgebruik wordt versterkt.

KUNSTUITLEEN ARTOTHEEK18 CATALOGUS TENTOONSTELLING MUSEUM TONGERLOHUYS ROOSENDAAL / SEPTEMBER 2013

Colofon

De tentoonstelling werd samengesteld door: Jos van den Boom en Kees VermeerenCatalogus: Kees VermeerenResearch en administratie: Dziuginta Martens-SimkuvieneFoto’s: Hans Notenboom en Dré van Eekelen