99zorg & financiering > 7-2007

In een ziekenhuis draait alles om de patiënt.Logisch, zou je zeggen. Maar ervaart de patiëntdat ook altijd zo? Het Academisch Medisch Cen-trum Amsterdam (AMC) is gestart met een pro-ject om de patiëntbejegening te verbeteren.Frans Kingma, MS-patiënt, zit in een van deprojectgroepen. Sinds 1998 is hij lid van deCliëntenraad Academische Ziekenhuizen(CRAZ). Vanuit de CRAZ is hij aandachtsper-soon voor het AMC.

‘Ik houd de vinger aan de pols als het gaat ompatiëntenbelangen. Toen ik hoorde van het pro-ject “Het zal je moeder maar wezen”, waarmeehet AMC de bejegening van patiënten wil verbe-teren, wilde ik daar dus graag bij betrokkenzijn’, zegt hij in het Jaarschrift AMC. Kingma is lidvan projectgroep ‘Rechten van de patiënt’, waargewerkt wordt aan het formuleren van rechtenvan AMC-patiënten bij hun behandeling, de in-formatieverstrekking, wachttijden en afspraken-planning. Hij zorgt ervoor dat het patiëntenper-spectief niet uit het oog verloren wordt. ‘Bij allepunten die ter sprake komen, wil ik weten of eral aan patiënten gevraagd is wat ze ervan vinden,en hoe er getoetst wordt of iets echt een verbete-ring is.’

Waar moet je precies aan denken bij ‘Rechtenvan de patiënt’? Aan heel concrete dingen, ver-telt Kingma: ‘Als patiënt wil je graag zo snelmogelijk weten wat je mankeert, je wilt niet langwachten. Niet op de polikliniek, niet op allerleionderzoeken en ook niet op je operatie. Diewachttijden verkorten vraagt veel van een zie-kenhuis qua planning en organisatie. Verder wilje graag één aanspreekpunt, iemand die hettotaaloverzicht bewaart. Vaak zie je als patiëntmeerdere specialisten, je vraagt je af wie nueigenlijk jouw dokter is. Je moet je eigen case-manager zijn, maar door je ziekte heb je al meerdan genoeg aan je hoofd. Ik snap wel dat hetheel moeilijk is voor een ziekenhuis om éénhoofdbehandelaar aan te wijzen, zeker als jewordt doorverwezen naar een andere specialist.In dat geval kunnen het dus meerdere hoofdbe-handelaars achter elkaar zijn, zolang de over-dracht goed is en de patiënt weet wie zijn dokteris.’ Het zal nog heel wat voeten in de aarde hebbenvoor het zover is, want de lat ligt hoog, aldusKingma. ‘Maar als je van tevoren al gaat roependat iets onmogelijk is, hoef je natuurlijk niet aanzo’n project te beginnen.’Bron: Nieuwsbrief Zorg Vraag & Innovatie, 6 juni2007<

> patiëntenbeleid> patiëntenrechten

946 eén hoofdbehandelaar met totaaloverzicht

> orgaandonatie

947 sanquin: donorbloed blijft non-profit

In Nederland zorgt Sanquin voor veilig bloedvoor patiënten die dat nodig hebben. Deze orga-nisatie maakt uit het bloed van onbetaaldedonoren bloedproducten die naar ziekenhuizengaan. Sanquin ligt onder vuur in de media engaat in het navolgende in op de kritiekpunten.

Veilig bloed zonder winst

Van het bloed dat donoren afstaan maakt San-quin verscheidene bloedproducten die direct bijde ziekenhuizen kunnen worden gebruikt (rodecellen en bloedplaatjes). Van de overblijvende