946 Eén Hoofdbehandelaar Met Totaaloverzicht
1
99 zorg & financiering > 7-2007 In een ziekenhuis draait alles om de patiënt. Logisch, zou je zeggen. Maar ervaart de patiënt dat ook altijd zo? Het Academisch Medisch Cen- trum Amsterdam (AMC) is gestart met een pro- ject om de patiëntbejegening te verbeteren. Frans Kingma, MS-patiënt, zit in een van de projectgroepen. Sinds 1998 is hij lid van de Cliëntenraad Academische Ziekenhuizen (CRAZ). Vanuit de CRAZ is hij aandachtsper- soon voor het AMC. ‘Ik houd de vinger aan de pols als het gaat om patiëntenbelangen. Toen ik hoorde van het pro- ject “Het zal je moeder maar wezen”, waarmee het AMC de bejegening van patiënten wil verbe- teren, wilde ik daar dus graag bij betrokken zijn’, zegt hij in het Jaarschrift AMC. Kingma is lid van projectgroep ‘Rechten van de patiënt’, waar gewerkt wordt aan het formuleren van rechten van AMC-patiënten bij hun behandeling, de in- formatieverstrekking, wachttijden en afspraken- planning. Hij zorgt ervoor dat het patiëntenper- spectief niet uit het oog verloren wordt. ‘Bij alle punten die ter sprake komen, wil ik weten of er al aan patiënten gevraagd is wat ze ervan vinden, en hoe er getoetst wordt of iets echt een verbete- ring is.’ Waar moet je precies aan denken bij ‘Rechten van de patiënt’? Aan heel concrete dingen, ver- telt Kingma: ‘Als patiënt wil je graag zo snel mogelijk weten wat je mankeert, je wilt niet lang wachten. Niet op de polikliniek, niet op allerlei onderzoeken en ook niet op je operatie. Die wachttijden verkorten vraagt veel van een zie- kenhuis qua planning en organisatie. Verder wil je graag één aanspreekpunt, iemand die het totaaloverzicht bewaart. Vaak zie je als patiënt meerdere specialisten, je vraagt je af wie nu eigenlijk jouw dokter is. Je moet je eigen case- manager zijn, maar door je ziekte heb je al meer dan genoeg aan je hoofd. Ik snap wel dat het heel moeilijk is voor een ziekenhuis om één hoofdbehandelaar aan te wijzen, zeker als je wordt doorverwezen naar een andere specialist. In dat geval kunnen het dus meerdere hoofdbe- handelaars achter elkaar zijn, zolang de over- dracht goed is en de patiënt weet wie zijn dokter is.’ Het zal nog heel wat voeten in de aarde hebben voor het zover is, want de lat ligt hoog, aldus Kingma. ‘Maar als je van tevoren al gaat roepen dat iets onmogelijk is, hoef je natuurlijk niet aan zo’n project te beginnen.’ Bron: Nieuwsbrief Zorg Vraag & Innovatie, 6 juni 2007< > patiëntenbeleid > patiëntenrechten 946 eén hoofdbehandelaar met totaaloverzicht > orgaandonatie 947 sanquin: donorbloed blijft non-profit In Nederland zorgt Sanquin voor veilig bloed voor patiënten die dat nodig hebben. Deze orga- nisatie maakt uit het bloed van onbetaalde donoren bloedproducten die naar ziekenhuizen gaan. Sanquin ligt onder vuur in de media en gaat in het navolgende in op de kritiekpunten. Veilig bloed zonder winst Van het bloed dat donoren afstaan maakt San- quin verscheidene bloedproducten die direct bij de ziekenhuizen kunnen worden gebruikt (rode cellen en bloedplaatjes). Van de overblijvende
Transcript of 946 Eén Hoofdbehandelaar Met Totaaloverzicht
99zorg & financiering > 7-2007
In een ziekenhuis draait alles om de patiënt.Logisch, zou je zeggen. Maar ervaart de patiëntdat ook altijd zo? Het Academisch Medisch Cen-trum Amsterdam (AMC) is gestart met een pro-ject om de patiëntbejegening te verbeteren.Frans Kingma, MS-patiënt, zit in een van deprojectgroepen. Sinds 1998 is hij lid van deCliëntenraad Academische Ziekenhuizen(CRAZ). Vanuit de CRAZ is hij aandachtsper-soon voor het AMC.
‘Ik houd de vinger aan de pols als het gaat ompatiëntenbelangen. Toen ik hoorde van het pro-ject “Het zal je moeder maar wezen”, waarmeehet AMC de bejegening van patiënten wil verbe-teren, wilde ik daar dus graag bij betrokkenzijn’, zegt hij in het Jaarschrift AMC. Kingma is lidvan projectgroep ‘Rechten van de patiënt’, waargewerkt wordt aan het formuleren van rechtenvan AMC-patiënten bij hun behandeling, de in-formatieverstrekking, wachttijden en afspraken-planning. Hij zorgt ervoor dat het patiëntenper-spectief niet uit het oog verloren wordt. ‘Bij allepunten die ter sprake komen, wil ik weten of eral aan patiënten gevraagd is wat ze ervan vinden,en hoe er getoetst wordt of iets echt een verbete-ring is.’
Waar moet je precies aan denken bij ‘Rechtenvan de patiënt’? Aan heel concrete dingen, ver-telt Kingma: ‘Als patiënt wil je graag zo snelmogelijk weten wat je mankeert, je wilt niet langwachten. Niet op de polikliniek, niet op allerleionderzoeken en ook niet op je operatie. Diewachttijden verkorten vraagt veel van een zie-kenhuis qua planning en organisatie. Verder wilje graag één aanspreekpunt, iemand die hettotaaloverzicht bewaart. Vaak zie je als patiëntmeerdere specialisten, je vraagt je af wie nueigenlijk jouw dokter is. Je moet je eigen case-manager zijn, maar door je ziekte heb je al meerdan genoeg aan je hoofd. Ik snap wel dat hetheel moeilijk is voor een ziekenhuis om éénhoofdbehandelaar aan te wijzen, zeker als jewordt doorverwezen naar een andere specialist.In dat geval kunnen het dus meerdere hoofdbe-handelaars achter elkaar zijn, zolang de over-dracht goed is en de patiënt weet wie zijn dokteris.’ Het zal nog heel wat voeten in de aarde hebbenvoor het zover is, want de lat ligt hoog, aldusKingma. ‘Maar als je van tevoren al gaat roependat iets onmogelijk is, hoef je natuurlijk niet aanzo’n project te beginnen.’Bron: Nieuwsbrief Zorg Vraag & Innovatie, 6 juni2007<
> patiëntenbeleid> patiëntenrechten
946 eén hoofdbehandelaar met totaaloverzicht
> orgaandonatie
947 sanquin: donorbloed blijft non-profit
In Nederland zorgt Sanquin voor veilig bloedvoor patiënten die dat nodig hebben. Deze orga-nisatie maakt uit het bloed van onbetaaldedonoren bloedproducten die naar ziekenhuizengaan. Sanquin ligt onder vuur in de media engaat in het navolgende in op de kritiekpunten.
Veilig bloed zonder winst
Van het bloed dat donoren afstaan maakt San-quin verscheidene bloedproducten die direct bijde ziekenhuizen kunnen worden gebruikt (rodecellen en bloedplaatjes). Van de overblijvende
