UPDATE 1 .8 ?

10G Rozengeuren

Miriam en Bruce liggen op hun bed. Ruben had hun al vroeg wakker gemaakt, maar nu lag hij lekker te slapen en hadden ze tijd voor elkaar.‘Ik heb zitten denken…’ begint Miriam. ‘Zou het niet leuk zijn voor Ruben als hij een broertje of zusje zou krijgen?’

Het is avond. Er is weer een dag voorbij gegaan. Miriam heeft heel de dag met Ruben gespeeld en aan haar vaardigheden gewerkt. Ze heeft al vier punten voor koken, twee voor lichaam, en dankzij het schoonmaken van de badkamer een punt voor schoonmaken.

Miriam kijkt op als ze Ruben hoort brabbelen. Morgen groeit hij al op! De tijd gaat snel, dat wist ze wel, maar zó snel!

Ze kan niet geloven dat haar kleine Ruben morgen al een grote peuter wordt! Aan de ene kant vind ze dat geweldig, maar aan de andere kant… het is een moeilijke leeftijd, en er zullen veel dagen komen waarop Miriam vermoeid onder de dekens kruipt.

En vanmiddag had ze ook al een ongelukje op de wc… Ze weet het niet zo goed.

‘Lieverd, je zit al de hele dag in die boeken gedoken. Word je niet kriegel van al die lettertjes?’Miriam antwoord afwezig van nee en leest geboeid verder.

‘Miriam, luister je wel naar me?’ roept Bruce die Miriam’s aandacht wil. Er verschijnt een ondeugend lachje op zijn gezicht. Hij pakt het boek uit haar handen. ‘Hé! Wat doe je?’ roept Miriam verafschuwd.

‘Waarom laat je me niet lekker even lezen?’ vraagt Miriam beledigd. ‘Omdat ik ook wat aandacht van je wil…’ grinnikt Bruce.

‘We hebben het nog steeds niet over de bruiloft gehad.’ antwoord Bruce.‘Weet je, Bruce. Ik hou van je, dat weet je toch?’

‘Ja natuurlijk hou ik van je!’ roept Bruce verbaasd. Hij drukt haar een vluchtige kus op haar lippen. ‘Als je van me houd, dan is dat toch genoeg? Waarom zouden we zo snel moeten trouwen?’

‘Maar het is je levenswens, lieverd!’ roept Bruce nog verbaasder.‘Weet ik, maar ik ben van gedachten veranderd. Want soms moet je jezelf op de tweede plaats zetten, en Ruben staat nu op de eerste plaats. Hij moet eerst ouder zijn.’

‘Misschien heb je gelijk.’ antwoord Bruce. ‘Maar ik denk toch…’‘Nee, Bruce. We doen het zo. IK weet wat je wil gaan zeggen: je wil dat ik gelukkig ben. Maar ik ben gelukkig als dat kleine ventje van ons gelukkig opgroeit. En tot die tijd…’ Bruce begint haar heftig te zoenen.

En zo eindigd hun feestje op de paterre grond, onder de warme dekens…

‘Dat is nou precies waarmee ik in mijn hoofd zat.’ grijnst Bruce. Hij geeft Miriam een kus.

Het is dan wel vroeg, maar het feestje kan voor Miriam en Bruce niet vroeg genoeg beginnen!

Ze hebben nog even een uurtje liggen slapen, maar dan moeten ze er ook echt uit want Ruben krijst om aandacht en Bruce moet naar zijn werk.

Miriam schiet spontaan in de lach als ze Bruce zijn nieuwe werkkleding ziet. Als clown loopt hij door de slaapkamer. Miriam springt hem in de armen. ‘Fijne dag, clowntje.’ zegt ze lachend.

Bruce stapt de carpool in en begroet de chauffeuse. Hij had het ongelukje van Miriam al vaak voorbij horen komen tijdens zijn vele ritjes naar zijn werk, en vanaf de dag dat hij dat hoorde keek hij altijd goed of er een man of vrouw achter het stuur zat.

Bruce had vandaag een kieskans, maar hij koos voor het ballonbeestje en daarmee verdiende hij een punt voor charisma verdient.

Miriam zucht. Ze heeft echt geen leuke kleding, en straks al Ruben opgroeit moet hij ook fatsoenlijke kleding dragen. En ze wil nog zo graag iets voor zijn verjaardag kopen. Duidelijker kan niet, Miriam moet winkelen.

Miriam maakt een lekkere tosti voor zichzelf klaar. Lee begint wat onaardig tegen haar te blaffen, die heeft de laatste dagen veel te weinig aandacht van haar gehad.

Ze eet haar tosti. Als ze nou een kindermeisje belt, en daarna met Lee even naar de kledingwinkel gaat, dat is toch wel een aardig plannetje?

Dan zet Ruben voor de derde keer die dag een keel op. Miriam loopt naar haar zoontje toe en gooit hem in de lucht. Ze ruikt de vieze lucht die van hem af komt. ‘Het is tijd om in badje te gaan.’

En dat bevalt Ruben maar al te goed. Ruben is een echte waterrat, dat weet Miriam nu al!

Dan rinkelt de telefoon. Gehaast legt Miriam Bruce in zijn wiegje. Ze neemt de telefoon op.

Het is Milan. Hij wil haar namens het hele gezin feliciteren met de verjaardag van Ruben. Miriam bedankt hem, maar ook zij moet hun vandaag feliciteren.

Verder spreken ze nog het één en ander af over hun afspraakje van zondag. Marjolein is erg ziek geworden maar ze willen het eerst nog even aanzien voordat ze het definitief afzeggen. Dat begrijpt Miriam natuurlijk.

Miriam belt daarna gelijk een kindermeisje en een taxi, want ze wilde inmers gaan winkelen. ‘Och, het is nog een baby. Er hoeft niet veel te gebeuren. Het gaat mij er meer om dat als er wat gebeurt er iemand voor hem is.’

Het kindermeisje kon meteen al langskomen, en daar was Miriam hartstikke blij mee want ze wil natuurlijk het allerbeste voor haar kleine ventje.

Niet veel later arriveert Karen Gast al. Zij zal de komende tijd op Ruben gaan passen.

Miriam loopt naar haar toe en verteld enthousiast over hoe een makelijke baby Bruce is. Maar dan moet ze echt gaan.

Miriam komt aan bij een speelgoedwinkel. Ze is Lee alweer uit het oog verloren. Nieuwsgierig loopt Miriam het winkeltje binnen, hopend dat er een heel erg leuk stukje speelgoed voor Ruben, Evi en Daan tussen zit.

Maar helaas zijn alle schachten leeg…

Miriam loopt teleurgesteld de winkel weer uit. Maar de vrouw had wel een aardigheidje voor haar liggen, en die krijgt Miriam gratis mee naar huis.

Bij de kleding winkel slaagt ze wel. En tot haar grote blijdschap verkochten ze daar wél cadeautjes.

Na afgerekend te hebben bij de kassa loopt Miriam vrolijk naar huis. In de verte ziet ze een carpool aankomen. Bruce is alweer thuis!

‘Lieverd!’ roept Miriam. Ze springt Bruce opnieuw in de armen.‘Hoe was het?’ vraagt ze nieuwsgierig.‘Goed hoor, ik heb een charismapunt verdient met een kieskans.’ vertelt Bruce. ‘Zeg, zullen we onze Ruben maar eens even laten opgroeien?’ vraagt hij.Miriam knikt enthousiast.

Ze lopen samen naar binnen. Bruce kleedt zich even om en Miriam zet de taart klaar. Ze hebben verder geen poespas er omheen gemaakt.

Dan staan ze arm in arm bij Bruce zijn wiegje. ‘De tijd vliegt.’ mompelt Bruce. ‘Ze worden zo snel groot, niet te geloven.’

‘We hebben anders wel een practige zoon, en ik kan niet wachten hem zijn eerste woordjes te leren.’ zegt Miriam. ‘En ik kan niet wachten tot hij hier door de huiskamer loopt…’ vult Bruce haar aan.

Miriam tilt haar zoontje uit zijn wiegje. Ruben maakt vrolijke brabbel-geluidjes waar Bruce en Miriam van glunderen.

‘Hallo, lief knulletje. Ga jij opgroeien?’ vraagt Bruce belangstellend aan zijn zoontje. Ruben begint er van te giechelen.

‘Kijk eens Ruben. Gaan we die samen uitblazen?’ vraagt Miriam aan Ruben.

Bruce begint enthousiast lawaai te maken. Hij moedigd Ruben aan of deed hij mee aan de Olympische spelen en kon hij goud winnen.

En daar gingen de kaarsjes… Ruben en Miriam bliezen ze één voor één uit.

Miriam legde haar zoontje op de koude houten vloer. ‘Toe maar, ventje. Je mag opgroeien.’

Klik op het pictogram als u een afbeelding wilt toevoegenBruce springt in de lucht en beland weer op de grond als een echte peuter. ‘Bruce als jij hem even andere kleren en zo aan doet… ik voel me niet zo lekker.’ Miriam rent de kamer uit. Er komen braakgeluiden uit het toilet waar Bruce niet zo vrolijk van word.

Klik op het pictogram als u een afbeelding wilt toevoegenEn dus zorgt Bruce ervoor dat Ruben een beetje veranderd word…

Klik op het pictogram als u een afbeelding wilt toevoegenTe eten krijgt….

Klik op het pictogram als u een afbeelding wilt toevoegenEn uiteindelijk in zijn bedje beland. ‘Welterusten vriend. Morgen laat mama je jou cadeautje zien.’ Dat lijkt Bruce wel wat en dus valt hij braaf in slaap.

De volgende dag wordt Miriam met een misselijk gevoel wakker. Het bed naast haar is al leeg. Dan gebeurt er iets waar Miriam niet op voorbereid was. Haar buik groeit!

‘Bruce kom snel!’ schreeuwt ze naar boven. Bruce komt gelijk aanhollen. Hij stormt de kamer binnen. ‘Wat is er?!’ roept hij verschrikt.

Dan ziet hij Miriam haar bolle buik. ‘Je bent zwanger!’ roept hij verrast. Hij pakt haar beet en kust haar van boven tot onder. ‘Niet te geloven!’