zephyrSchoolkrant van het 4e gymnasium juni/juli 2012
Wat zit er in de koffer van erik
De rechten van leerlingen
Zomer essentials
het 4eZon +
Fotoreportage
Neos
New
Inhoud
4 Wat zit er in de tas? Interviews over de tassen van leraren6 Frisse wind Nieuwe schoolkrant, nieuw verhaal7 Fotoreportage Zomerse sferen op Het 4e11 Column Staren naar lege documenten12 Interview met Halbe Zijlstra Persconferentie in Den Haag14 Reisverslag Keulen De Kölner Dom, museums en meer16 Column De Gymnasiast
17 Verhaal When the ink hits the Vans18 Gitaren getest Wildkat, Fender en Tanglewood21 Leerlingenstatuut Het belangrijkste op een rijtje gezet24 Nutteloos Wimpers en snorren voor je auto26 Films en boeken ‘Mamma Mia!’ en John Green28 De Hedwigepolder De ironie van het poldermodel30 Zomer Essentials Stijladviezen voor jongens en meisjes
2
22 26
04
3012
14
Pfft.*veegt zweet van voorhoofd* Van alle uitgaven van onze schoolkrant waar ik tot nu toe hoofdredacteur bij ben geweest (een indrukwekkend aantal: twee) was dit nog de meest stressvolle. Los van het feit dat het buiten veel te heerlijk zonnig is om als een paria binnen te blijven en stukjes te typen ging er van alles mis: stukjes te laat, dropboxen onbegrijpelijk, ruzies over onze nieuwe naam… Maar het eindresultaat mag er wezen: de eerste Zephyr is uit! Deze keer hebben we een interview met een echte staatssecretaris uit Den Haag, een diepteonderzoek naar de inhoud van schooltassen en een compleet nieuwe lay-‐out. Een van onze nieuwe redactieleden, Eva de Haan, gaat dieper in op de gevoelens van gymnasiaal snobisme die, in mijn brein in elk geval, toch tegen heug en meug zijn ontwaakt de afgelopen vier jaar. Sam Simons neemt ons leerlingenstatuut onder de loep. Nou maar hopen dat we niet te lui zijn ons op onze rechten te beroepen, en de leraren wel te lui om ons op onze plichten te wijzen. Ik hoop dat het zonnetje blijft schijnen zoals het nu doet. Ik hoop dat jullie allemaal in het Vondel-‐ en Westerpark onze schoolkrant gaan liggen lezen. Ik hoop dat jullie schouders niet al te erg verbranden,
Voor wat hopelijk weer een succesvol nummer zal worden, wil ik graag mijn redactie bedanken, de drukker en de school. Nu rest mij alleen nog jullie wederom veel leesplezier toe te wensen met onze Zephyr!
Julia Neugartenp.s. Wil je ook bij de schoolkrant werken? Elke woensdag in de grote pauze is er een vergadering in lokaal 205, kom een keertje langs!
3
Hoofdredactioneeljulia neugarten
boven Bregje Prent links Anne Martin rechts Erik van Munster onder Nienke Wieringa
werden de haren eerst nog even uit het borsteltje verwijdert, want dat was niet belangrijk, en toch alleen maar een beetje viezig voor op de foto. Anne Martin heeft niet zo veel bij zich, zo te zien, maar zij hoeft ook geen les te geven, of toetsen na te kijken en dat soort dingen. De dingen die in Anne Martins tas zitten zijn heel erg basic, ze heeft niets overbodigs bij zich. Zakdoekjes, sleutels en een OV-‐chipkaart. Wat wel opvalt is, ja hoor: De telefoon. Een HTC met Beats oortjes. Ook aan Anne Martin hebben wij gevraagd waarom nou zoveel leraren smartphones hebben, terwijl (de meesten) altijd zo zeuren dat ze zo arm zijn. Anne Martin vertelde, dat leraren helemaal niet zo weinig betaald krijgen, ze hebben een vrij gemiddeld inkomen. Alleen heb je een heleboel werk dat in je vrije tijd gaat zitten als leraar, en daarom zeuren ze altijd. Dus kunnen ze het best betalen. Daarna moest Anne Martin er weer vandoor, voor haar koffie, en in de kleine pauze heb je daar weinig tijd voor.
Een tas geeft weer w a t v o o r e e n persoon je bent. Ben je rommelig, of strikt geordend, sleep je veel troep
mee naar school, of neem je alleen dát mee dat nodig is? In deze rubriek interviewen wij leraren, op basis van de inhoud van zijn/haar tas!
5
Een smartphone. Noem een leraar zonder smartphone. Ik snap het niet, leraren zeggen altijd: “Ik heb de zwaarste baan ter wereld, maar ik wordt onderbetaald!” Waarom hebben ze dan allemaal zo’n mooie telefoon? Nienke kon het me ook niet vertellen en heeft zoals jullie zien een iPhone. Ze kon me wel vertellen waarom zíj een smartphone had. Nienke vertelde over een vriendin van haar, en zijzelf, in de stad: ‘Je kent het wel, je fiets vastmaken op de brug, aan een gracht. “Stel nou dat je je sleutels nu laat vallen!” dachten wij, en terwijl we onze fietsen vastmaakten, hoorden we opeens iets in het water vallen: niet mijn sleutels, maar mijn prehistorische telefoon was in het water gevallen! Toen vond ik dat ik een mooie telefoon verdiend had, een iPhone!’
Iedereen heeft die ene klasgenoot, die altijd een enorme puinhoop heeft in zijn/haar tas. Bregje is die ene leraar. Chaos is het woord. Zoals iedereen weet die les heeft van haar, is Bregje zwanger. Eten is daarom nu een van de belangrijkste dingen in haar rugzak, want zonder genoeg eten valt Bregje zo rond een uur of twee om. Ook aan Bregje hebben we de telefoon kwestie voorgelegd, zij denkt dat alle leraren een mooie telefoon hebben, om een beetje mee te kunnen doen met hun hoog opgeleide vrienden, die wél goed verdienen. Verder is er een groene portemonnee, waar ze héél trots op is, maar wordt afgekraakt door Erik van Munster. Ook is er één heel belangrijk ding, dat we moesten vermelden van Bregje: de USB. Je ziet hem op het rode boek, onder de haarspeldjes. Alle leraren zijn erg gehecht aan hun USB-‐stick. Ik weet nog een keer dat Nico zijn USB kwijt was. Hij schreeuwde dagen moord en brand. Vandaar een verzoek van Bregje: Als je deze USB vindt, breng hem naar haar!
heeft echt zo’n spionnen koffer, ooit opgevallen? Zilver, formaat aktetas en een code slot. Zo’n ding dat je in elke actiefilm tegenkomt, met handboeien aan de gene die hem moet dragen, die hem absoluut niet kwijtraken mag, en met miljoenen euro’s of atoombomontstekers erin. Erik wou eerst eigenlijk de “geheime” inhoud van zijn koffer niet onthullen, maar we hebben hem overgehaald dat wel te doen. Je zult altijd zien: dan valt het tegen. Helaas. Geen atoombomontstekers of miljoenen euro’s. Gelukkig wel iets anders leuks: het Natuurkunde eindexamen. Het was al gemaakt geloof ik, want anders hadden we er niet eens naar mogen kijken. Erik vertelde, dat je voor het Natuurkunde examen ALLE onderwerpen moet leren, en dan krijg je er ééntje op je toets. Dus niet zoals bij Grieks of Latijn, waarbij je weet dat je Vergilius of Homerus krijgt.
Wat zit er in de tas?
Erik
Nienke
Bij Anne
Bregje
"Jesus Christus, wat zijn jullie een hopeloos soort kinderen" Patrick Nieuwehuyse
Piet ruig en mara cerfontain
6
ColumnSam Simons
Toen je de schoolkrant zag wist je waarschijnlijk al dat er iets veranderd was, tenminste, als je de schoolkrant de afgelopen jaren niet meteen in de prullenbak gooide als je hem kreeg.De naam is veranderd! Vanaf vandaag gaat de schoolkrant verder als Zephyr, maar dat is niet het enige dat veranderd is.
Er zijn de afgelopen tijd heel wat dingen veranderd bij de schoolkrant. Om te beginnen zijn er een aantal nieuwe redactieleden bijgekomen en de redactie is gemotiveerd om er weer wat van te maken. De laatste schoolkranten waren namelijk niet echt om over naar huis te schrijven, we waren het er dus allemaal over eens dat het helemaal anders moest.
Om te beginnen dus een nieuwe naam en één naam viel gelijk op: ‘Zephyr’. Zephyr komt van ’Zέφυρος’, de Griekse god van de Westenwind.
Aangezien onze school in het westen van Amsterdam staat vonden wij de naam wel toepasselijk, ook is het doel van onze school om een soort ‘nieuwe elite’ te creëren, een nieuw fris briesje zou je kunnen zeggen.'4Krant' was ondertussen eigenlijk ook al achterhaald, de naam stamde namelijk nog uit de tijd dat de schoolkrant ook écht vierkant was.
Ook vonden we dat het tijd was voor een nieuwe ‘frisse wind’ door de schoolkrant, we
werden bijna niet gelezen en dat hadden we zelf ook in de gaten. Het moest dus anders.Een groot verschil is, zoals ik al eerder zei, dat wij als redactie weer motivatie hebben om er iets moois van te maken. We vergaderen nu elke week, en dat is erg bijzonder als je bedenkt dat het vroeger uitzonderlijk was als er vier keer per jaar überhaupt iemand kwam opdagen.
Maar er is meer, de hele lay-‐out is vernieuwd en onze lay-‐outer Elias heeft nu ook lang genoeg de tijd om alle stukjes daar mooi in te gieten. Zelf ben ik opgestaan als de webredacteur van de schoolkrant, ik heb sindsdien een site gebouwd en deze inhoud gegeven. Hiermee gaat het in de toekomst veel makkelijker worden om contact te leggen met jullie, de lezers. Op de site kun je bijvoorbeeld alle schoolkranten bekijken, de beste stukjes lezen en af en toe zal er in de schoolkrant naar de site worden verwezen.
In de toekomst willen we de nadruk van de inhoud van Zephyr meer in de school gaan leggen, waar je vroeger een verhaal te lezen kreeg of iets over gadgets en games zul je nu wat vaker een stuk krijgen over de gang van zaken op school en wat wij daarvan denken. O f e e n ( f o t o ) r e p o r t a g e o v e r h e t klassentoernooi bijvoorbeeld.
Het is onmogelijk om het hele plan van de schoolkrant hier te gaan beschrijven, dus veel zul je ook gewoon gaan merken!
Frisse Wind
"Vandaar dat ik altijd helemaal gaar ben dit uur, dan heb ik drie uur die malloten van 4D gehad!" Roosmarijn Pel
Zomerse sferen op Het 4e
Door Nika Buijs
11
ColumnMuriel van der laan
Soms kom je na een blik op je agenda ineens tot de ontdekking dat je voor de volgende dag nog een boekverslag moet maken. Je bent vijf minuten lang volledig in paniek en bedenkt vervolgens dat je dan maar beter kunt beginnen. Je trekt een sprintje naar de computer en na een uitgebreide scheldpartij op dat stomme ding dat niet snel genoeg op wil starten, typ je van de stress drie keer je wachtwoord verkeerd in voordat je het wel goed doet, en je opent een nieuw word-‐document. Je haalt diep adem, sluit je ogen, en positioneert je handen een paar centimeter boven het toetsenbord, klaar om de woorden uit je vingers te laten glijden en binnen een kwartiertje het beste boekverslag ooit te produceren. Je opent je ogen weer, wacht een paar seconden en komt tot een schokkende conclusie: je hebt geen inspiratie. Persoonlijk verspil ik verschrikkelijk veel tijd aan het weghalen en vervolgens weer opnieuw schrijven (maar dan iets anders) van alles dat ik tot dat moment heb geschreven. Na een uur daarmee bezig te zijn geweest, dwing ik mezelf om me niet zo druk te maken om alle lelijke zinnen en gewoon maar wat te schrijven. Ik open een nieuw document, haal diep adem en begin enthousiast op het
toetsenbord te slaan. Als ik na een halve minuut een blik op het beeldscherm werp om te kijken of ik die 300 woorden al bijna heb bereikt, realiseer ik me dat wat ik nu heb geschreven eigenlijk maar een wirwar van niet-‐bestaande en onuitspreekbare woorden is. Misschien dat het beter is om dat stukje te verwijderen. Vervolgens heb ik een leeg document voor mijn neus. Een knipperend streepje in de linkerbovenhoek. Onderin de woordenteller die maar blijft steken op nul. Dat is het moment dat ik tegen het volgende obstakel aanbots: ik heb eigenlijk helemaal geen mening over dat boek. En als ik er dan, terwijl ik naar dat lege document zit te staren, aan denk dat ik een half jaar geleden nog met gemak een boekverslag van 32 pagina’s schreef, en dat ik vorige maand nog wel drie pagina’s vol kreeg met een heel verhaal over de Wikipedia pagina over de geschiedenis van het fantasygenre, valt me een belangrijk verschil op: ik mocht kiezen welk boek ik wilde lezen. Ik wist van tevoren al wat ik ging schrijven. En ik moet zeggen: dat werkt echt stukken beter.
Staren naar lege documenten
"Vinden jullie het normaal dat een leerling tegen een leraar zegt: 'Hé, je wordt dik!' En dat de leraar dan terug zegt 'moet jij nodig zeggen?!' En dat de leerling de leraar dan vervolgens heel hard knijpt?" Maurik Ros
12 "Voor hoeken geldt: drie halen, twee betalen" Ilan Kisch
Tijdens deze persconferentie en toen ik dit stuk schreef was Halbe Zijlstra staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Inmiddels is hij demissionair staatssecretaris.
Maandag 16 april bracht de Zephyr-‐redactie een bezoek aan het Ypenburg College in Den Haag om daar de feestelijke heropening van de website Studiekeuze-‐123 bij te wonen, compleet met toespraak van Halbe Zijlstra. De staatssecretaris blijkt niet al te geweldig te kunnen uitleggen wat hem geschikt maakt staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap te zijn.Zonder twijfel maakt Studiekeuze 123 de studiekeuze gemakkelijker. De website geeft op een platform alle online studiekeuze informatie die een leerling zich maar kan wensen en helpt zo’n 50.000 leerlingen per maand. Maar wij kunnen het niet laten kritische vragen te stellen, en de antwoorden blijken niet altijd bevredigend.Piet Ruig (redacteur van de Zephyr) vraagt Zijlstra: ‘Wat maakt u tot een goede staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap?’
“Onderwijs leidt tot werken,,Hierop begint Zijlstra zonder aarzeling uit te leggen hoe zijn ervaring in de zakenwereld (accountmanager bij autoleasemaatschappij Arval, eigenaar van projectmanagementbureau Improvex, ontwerper van een financieel managementsysteem voor Shell) hem bij uitstek geschikt maakt voor zijn functie, omdat hij precies weet waarnaar werkgevers in
hun werknemers zoeken en dus kan helpen van ons allemaal de perfecte werknemer te maken.
“Stilstand is achteruitgang,,Op het deel van de vraag over Cultuur en Wetenschap krijgen wij geen antwoord. Persoonlijk dacht ik altijd dat de lange lijdensweg van het onderwijs mij uiteindelijk kennis en een stel kritische hersens zou opleveren, maar de staatssecretaris zegt dat het leid tot werken, dus dat zal het dan wel zijn.
Zijlstra vertelt ons ook over het belang van de economische groei van Nederland. Hij legt uit dat de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs daalt ten opzichte van landen zoals Finland en Signapore. Hij zegt de kwaliteit van de leraar te willen verhogen, omdat deze voor de kwaliteit van het onderwijs bepalend is. Hij waarschuwt ons dat de economische groei van China op dit moment hoger is dan die van ons eigen land. Op dit pleidooi is onze andere vraag een logisch vervolg: Hoe denkt u van Nederland een kenniseconomie te maken door te bezuinigen op het onderwijs? Als een echte politicus weet Zijlstra aan de scherpe kantjes van onze vraag te ontkomen. Hij ontkent glashard dat zijn regering wil bezuinigen op onderwijs en heeft het over een herschikking van het geld.
interview met halbe zijlstraJulia Neugarten
13"Jullie gaan dingen veranderen! Dat is anders dan die suffe konijnen waar ik mee werk, die zijn allemaal ingeslapen!" Minne Hoeve
Hij wil in onderwijs kwalitatief investeren. Sterker nog, hij maakt de stelling dat zijn overheid op onderwijs wil bezuinigen belachelijk. Wel zegt hij:
“Wil je investeren in jezelf dan moet je zelf betalen,,
over zijn pogingen langer studeren in de toekomst te bemoeilijken. Ook als we Zijlstra er op wijzen dat hij zelf zeven jaar over zijn studie heeft gedaan wijkt hij niet van dit standpunt af. De overheid betaalt per student voor een bachelor en een master, wil je meer, dan moet dat uit eigen portemonnee komen.Ondanks de strategische en soms irritante antwoorden van Halbe Zijlstra was ons uitstapje naar Den Haag een groot succes. Zingend en lachend keerden we die middag terug naar school, en daarom wil ik iedereen die mee was bedanken voor een leuke dag en natuurlijk honderdduizend grappen ten koste van onze staatssecretaris Halve Zoolstra.
Elias filmt en Max noteert (boven) De redacties van schoolkranten uit het hele land verzamelen zich voor de persconferentie met Halbe Zijlstra. Links onder op de foto onze redactie.
Zijn jullie het met het beleid van Zijlstra eens? Of zijn jullie net als ik blij dat het kabinet is gevallen?Laat je reacties achter op schoolkrant.het4e.nl
14 "Ik wil het allemaal niet weten, mail het me maar" Patrick Nieuwehuyse
We hadden het kunnen zien aankomen. Dat had gekund, echt waar. Vrijdag de dertiende, van april nog wel. April doet wat 'ie wil, maar dit was alsof we de wolken vroegen een zwembad om te keren boven onze hoofden. Enerzijds is het grappig omdat je niet weet of je moet gaan douchen als je thuis komt – gewoon omdat je al nat bent – maar anderzijds is het natuurlijk jammer van wat een ontzettend sportieve dag had kunnen worden.Een minder sportieve, maar minstens net zo leuke en zeker drogere dag hadden wij ergens anders. De dag ervoor hoor je natuurlijk veel negatieve geluiden – "Ik heb geen zin! Ik moet om zes uur opstaan!" – maar de volgende dag valt het allemaal mee.Op de morgen van ons tripje, eveneens in april, om kwart voor zeven, verzamelden wij ons voor de school. Alles voelde nog koud en stijf aan, nog niet helemaal klaar voor het begin van de dag. Toch kwam dat begin aanrijden, in de vorm van een bus, klaar om ons mee te nemen naar de prachtige, geweldige, historische, leerzame, Duitse stad Keulen.
De reis verliep voorspoedig. De aankomst was gepland rond elf uur, maar rond tien uur stonden we al weer buiten in het zonnetje. Nagenoeg het eerste dat bezocht werd was het toilet, want iedereen kent uiteraard het claustrofobieverwekkende hokje dat dienst doet als on-‐the-‐road-‐wc en iedereen weet dus ook hoe onplezierig dat kan zijn.
Afijn, op het toiletbezoek volgde een stadswandeling. Deze werd opgefleurd door een bezoekje aan het groenwitte 4711-‐huis, waar alles ruikt naar Eau de cologne. Met een beetje pech – of geluk, als je van het parfum
houdt – kan iedereen na dit bezoek ruiken waar je geweest bent, dankzij de kraan waar Water van Keulen uit komt. Hier kun je even je handen onder houden en vervolgens zijn er geen politiehonden meer nodig om je te traceren. Ik heb mijn handen weg weten te houden van deze helse gootsteen. Op de wandeling volgde een lunch op een veldje langs de Rijn. Alle energie die we tijdens deze lunch spaarden, kwam goed van pas bij de volgende activiteit: een klim van een kwartier in het topstuk van Keulen: de Kölner Dom. Een kwartier klinkt niet zo lang, maar de klim was één lange, nauwe, smalle, oude wenteltrap van 533 treden, met nu en dan een tegenligger, die je met wat pech kon zien aankomen door een dikke pens die als eerst in zicht kwam. Dit afzien heeft zich echter uitbetaald: het uitzicht was schitterend.
Lang konden we echter niet genieten van de top van de Dom – we werden beneden weer verwacht, zodat iedereen tegelijkertijd de Dom in kon. Vanbinnen was de kerk net zo indrukwekkend als vanbuiten, zeker de hoogte van het plafond. Alles was oud en groot, wat te verwachten is van een oud, groot gebouw. Toch was het een bijzondere ervaring om door de kerk te lopen. Na de kerk kregen we nog meer moois te zien: we vormden drie groepen en iedere groep ging naar een ander museum. Het Museum Ludwig was mijn bestemming, een museum gevuld met het werk van artiesten als Andy Warhol. Bij deze kunst hadden we een duidelijke opdracht: zoek twee kunstwerken die je mooi vindt en vul de vragen in. Simpel als wat, snel gedaan, tijd om van de kunst te genieten! Vrij snel op het museum volgde echter de pakweg twee uur vrije tijd en als scholier ben je toch meer geneigd om een ijsje met 'witte chocola en kaneel'-‐dip te gaan eten dan weg te kwijnen
ReisverslagLeanne Kuiper
Klassenfahrt nach Köln
15
bij de moderne kunst – met alle respect voor degenen die wel voor dat laatste kiezen.
De vrije tijd werd uiteraard goed besteed in diverse winkels en straatjes en toen we uiteindelijk onze klasgenoten weer ontmoetten, was iedereen klaar om te gaan eten. Een korte wandeling naar een Italiaans restaurant was niet teveel gevraagd. Iedereen kon bestellen wat 'ie lekker vond – pizza en pasta waren populair. Het duurde wel even voordat de gerechten aankwamen – wat wil je ook, er waren zo'n zeventig andere leerlingen die eveneens bediend moesten worden – en de restauranthouder kwam dan ook enigszins gespannen over. Na een vriendelijk verzoek om stilte van onze docenten zag hij er beter uit, wat later weer wat afnam. Hoe dan ook, het eten was goed en daarna hadden we zelfs nog tijd om weer even Keulen in te gaan voor een tweede ijsje – moet kunnen – en bezoekje aan de Keulse Starbucks om wakker te blijven tijdens de melige thuisreis. Ook nu kwamen we een uur eerder aan dan de verwachte elf uur.
Keulen was indrukwekkend, leerzaam en vooral ontzettend gezellig!
"Daarom waren ze ook zo bang toen het leger van Hannibal voor de poorten stond. Nou jongens, dunne stront!" Gerard Terburg
16 "Jeetje wat ben ik een sukkel, zeg. En dát wilt onderwijs geven?" Ilan Kisch
Kinderen op het gymnasium zijn arrogant. Ze hebben rijke ouders, en ze voelen zich altijd nèt iets beter dan de rest. Want zij zitten op het gymnasium. Ik heb altijd gedacht dat ik zo niet was, en deelde deze verschrikkelijke vooroordelen met de rest van de wereld. Daarom was ik ook heel verbaasd dat me in groep acht opeens verteld werd dat ik geknipt was voor het gymnasium. Na heel wat wikken en wegen gaf ik toe, en hier zit ik dan, in mijn vierde jaar, en ik heb zo langzamerhand het gevoel gekregen dat ik niet meer op het gymnasium zit, maar het gymnasium op mij. Afgezien van de enorme werkdruk die constant op mijn schouders ligt, lijkt dit onderwijs mij overal te achtervolgen. Steeds vaker komt de echte gymnasiast in mij naar boven, de gymnasiast die ik mezelf had beloofd nooit te worden.
Als ik door de stad loop zie ik veel meer dan alleen de belachelijk lage prijzen van een shirtje. Latijnse teksten lijken overal te zijn, en als mijn blik eenmaal op zo’n tekst is gevallen, kan ik het niet helpen om er even bij stil te staan. Als ik ‘m dan eindelijk (waarschijnlijk niet eens correct) vertaald heb, krijg ik een warm gevoel van binnen. Een gevoel van trots. Op die momenten voel ik me dan inderdaad nèt iets beter dan de rest van de wereld.
Niet alleen Latijnse teksten trekken mijn aandacht. Ook kan ik het niet helpen om elke architectuurstijl die ik ook maar een beetje herken te benoemen. Ik kan dan eindeloos doorratelen over de kenmerken en het tijdperk, ook al weet ik er eigenlijk niet zo veel van af. Ook bij standbeelden ontkomt mijn gezelschap niet aan opmerkingen over de persoon in kwestie. Ik babbel dan altijd graag even over zijn of haar verdiensten in het leven, en hoe hij aan zijn einde is gekomen.
Maar het beste gevoel is wel als ik in boeken iets ontdek, wat je echt alleen vindt als je een gymnasiast bent. Laatst in de Hunger Games bijvoorbeeld, bleek het personage Seneca Crane op dezelfde manier aan zijn einde te komen als de beroemde filosoof Seneca. Ik heb weken aan niets anders gedacht.
Lang heb ik geleefd met de gedachte dat ik niet op het gymnasium hoorde, maar nu ben ik overtuigd. Hoe verschrikkelijk het ook is om toe te geven, ik hoor hier thuis. Het is heerlijk om het gevoel te hebben dat er een hele wereld is, een wereld waarin iedereen denkt alles te weten, die alleen jij, en een paar andere gymnasiumsnobs kunnen betreden.
ColumnEva de Haan
De Gymnasiast
17
VerhaalThomas Batelaan
De inktpot, die ik als rekwisiet voor drama heb meegenomen, breekt tijdens Grieks. Het koningsblauw verspreid zich over mijn boeken, maar het valt mij, druk vertalend, niet op dat mijn tafel nu een blauwe schaduw aan het ontwikkelen is, tot iemand mijn aandacht trekt, en naar de vloer wijst. Blauw op geel linoleum.
Ik steek mijn vinger op, maar de lerares wuift hem weg. Ik houd vol, en uiteindelijk vraagt ze wat het probleem is, en ik meld dat de Stille Zuidzee zich nu onder mijn tafel bevindt. Ik zal maar doekjes gaan halen.
Na school besluit ik dat het hoog tijd is voor nieuwe schoenen. Het rood is verkleurd tot een akelige paarse kleurmassa. Ik ga op weg, met tram 5.
Eenmaal aangekomen bij halte Koningsplein, loop ik de schoenenwinkel binnen. Een meisje met een onrustbarende hoeveelheid make-‐up op begroet mij met een verwonderde ‘O, hi’. Ik groet haar, en loop richting de planken met schoenen, die intimiderend aan de muur bevestigd zijn.
De pauwenstaartschoenen voorbijgelopen, zie ik een paar dat mij wel bevalt. Rood, klassiek, vrolijk. Ik vraag aan Natascha (want zo heet ze nu in mijn hoofd) of ze de
sneakers in mijn maat heeft. Eerst kijkt ze me verward, maar toch nieuwsgierig aan, een beetje als een koe die zich nu pas realiseert dat jij er ook nog bent. Dan sperren haar ogen open, terwijl ze zich beseft dat ze in een schoenenzaak staat en niet in de wei. Ze mompelt: ‘Ja, ik ga kijken’. Het lijkt alsof ze zichzelf een commando geeft. Ik ga zitten.
Ik krijg een beetje medelijden met Natascha. Misschien is haar enige levensdoel wel om hier voor eeuwig te staan. Misschien heeft ze niets anders. Misschien is ze zo onzeker dat ze haar echte gezicht wil verbergen onder een laag foundation. Misschien was ze wel Sixteen and Pregnant, en leeft ze nu met een kind van drie in een klein bedompt flatje ergens in de Bijlmer.
Als ze terugkomt met de schoenen doe ik ze aan, loop één rondje en zeg dat ik dit paar neem. De kassa piept een gebroken melodietje terwijl hij mijn bon uitbraakt. Ik pak de grote rode tas, bedank haar uit de grond van mijn hart en stap de winkel uit.
Op straat is het druk, vol met mensen. Iedereen hier, iedereen, heeft een leven. Ze zijn geen figuranten in mijn leven, ze zijn mensen, met levens die minstens even belangrijk zijn als het mijne. Imagine them complexly, denk ik terwijl ik de tram instap.
When the ink hits the Vans
"Laten we snel beginnen voordat mensen elkaar met pennen gaan doodsteken onder mijn neus" Patrick Nieuwehuyse
18 "Ik blijf je niet waarschuwen, straks pak ik mijn samurai-‐zwaard!" Gerard Terburg
Speciaal voor deze editie van de schoolkrant zijn Storm en ik een paar gitaarwinkels langs gegaan, iets wat we zelf erg graag doen. In deze schoolkrant staan een paar zeer bijzondere gitaren. We hebben er een paar uitgeprobeerd, te beginnen met de Epiphone Wildkat.
Gitaren GetestLuka schuurman en Storm de Boer
Uiterlijk10sound9,5Hardware9,5Prijs/kwaliteitverhouding9*
De Wildkat is een zeldzame gitaar, zeker in de kleur die Storm heeft, een zwarte uitvoering van het zeldzame Tigerburst, een gitaar die niet meer gemaakt wordt. Hij heeft hem op Marktplaats gekocht voor €300,-‐. Deze gitaar klinkt net zo goed als hij eruit ziet, alleen feedbackt hij nogal snel, aangezien het een hollow is. Behalve dat deze gitaar licht en heel lekker speelt en ook nog eens heel mooi is (en een bigsby heeft), valt er niet zoveel te zeggen, maar dat hoeft ook niet. Een leuke bijkomstigheid is dat nadat hij was afgesteld op het gitaarfestival van Musicmatrix, is dat de gitaar een natuurlijk soort overdrive heeft als je niet akoestisch speelt.*De Wildkat van Storm was iets duurder dan de nieuwere waar nu korting op zit, maar het is er wel een uit Korea in plaats van Japan, en hij is dus beter dan anderen.
Uiterlijk9sound10Hardware10Prijs/kwaliteitverhouding10
In de winkel De Plug, een tweedehands winkel, zagen we een mooie gitaar staan. Dit is echt een geweldig ding, een elektrische 12-‐string, met ingebouwde chorus, en nog een goede ook! Het is een gitaar die je maar eens in je leven tegenkomt; de Shergold Masquerader. Storm en ik hadden hem ingeschat op zo'n drieduizend euro, maar na het even te vragen kwamen we erachter dat hij maar €495 was! Een unieke handgebouwde gitaar die vele Gibsons overstijgt, zonder twijfel de beste 12-‐string waar ik tot nu toe op heb gespeeld! Dit is geen gitaar waarop je het leert, en vooral bedoelt om solo's op te spelen. Als je geen fan bent van Chorus die altijd aan staat, moet je hem niet kopen.
Verder wilde ik ook nog een effect bespreken, de Ibanez dcf 10, een Chorus/Flanger. Dit zijn prachtige dingen die niet meer gemaakt worden. Ik heb er een tijd geleden een gekocht bij The String. Ik heb er eerst lange tijd mee gespeeld, onder andere op die Fender Telecaster, en ik was zeer aangenaam verrast! Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van het Flanger-‐geluid, maar dit is zo'n veelzijdig effect dat je hem ook gewoon kan gebruiken om je gitaar cleaner te laten klinken. Je kan hem echter ook zó instellen dat je het geluid niet terugherkent, perfect voor spacey geluiden. Dit raadt ik niet aan, omdat je dan maar een keer hoeft aan te slaan en de versterker zet het op een huilen! Ik heb hem gekocht in The String.Eigenlijk was hij €69, maar ik kreeg hem voor €50! Hiermee raad ik ook The String als winkel aan!
Dit effect heeft twee nadelen, het kost ontzettend veel tijd om alle verschillende geluiden te vinden en te proberen, wat natuurlijk ook wel leuk is. Daarnaast kan je hem alleen met een 9V adapter gebruiken, want een met een batterij begint ie na vijf minuten te loeien. Je schrikt je dood en voor je het weet blaas je de versterker op!
19“Een boogje met twee puntjes is een smiley, in veel Europese dialecten als een teken van blijdschap geïnterpreteerd.” Susanne Borrowski
Een andere gitaar waar ik op heb gespeeld die het vermelden waard is, is een echte Fender Tele, in gitaarwinkel The String, ook een tweedehands gitaarwinkel. Met de witte kleur waar je het hout nog een beetje doorheen ziet, valt hij niet op, maar qua sound is dit gewoon een topper. Hij speelt zeer ligt en klinkt prachtig. Volgens mij was het een echte Fender USA, die normaal boven de €1200 zijn,
Uiterlijk8,5sound10Hardware10Prijs/kwaliteitverhouding9,5
20 "Dat is nou echt zo'n typische poesjes-‐meisjesuitspraak: 'Nòùòùòùòù"' Patrick Nieuwehuyse
Dan ook gelijk even een akoestische gitaar, de Tanglewood 170 AS. Dit is mijn gitaar, en tegelijk mijn eerste. Ik heb hem een jaar geleden tweedehands gekocht in eerder genoemde winkel The String voor 195 euro, wat niets is vergeleken met de gemiddelde vraagprijs voor een nieuwe, die rond de 470 euro ligt, en dat met alleen een paar kleine krasjes! Het is een steelstring die heerlijk klinkt, en mijn eerste ervaring met het merk Tanglewood, die zowel akoestische als elektrische gitaren maakt.Het is de gitaar waar ik het op heb geleerd en echt een aanrader, voor beginners (al is de prijs voor een nieuwe daarvoor misschien iets te hoog) én gevorderde gitaristen.
Uiterlijk10sound9,5Prijs/kwaliteit9
Uiterlijk8sound10Veelzijdigheid10Prijs/kwaliteitverhouding9,5
21
LeerlingenstatuutSam Simons
Een tijdje geleden stuurde Hans ons het leerlingenstatuut op en ik kan me voorstellen dat niet iedereen de 22 pagina's heeft gelezen. Toch staan er in dit statuut erg interessante dingen voor ons. Ik heb het leerlingenstatuut doorgelezen en ik zet voor jullie de belangrijkste (en meest handige) artikelen op een rijtje. Alle artikelen hieronder gaan over toetsen en huiswerk, aangezien dat handig is om na te slaan in de les. Voor het hele leerlingenstatuut ga je naar schoolkrant.het4e.nl.De schoolleiding controleert of het huiswerk en het maken van werkstukken geen onredelijke belasting voor leerlingen oplevert.Leerlingen hebben het recht dat huiswerk wordt nabesproken.Een onverwachte SO mag alleen worden gehouden als de docent van te voren aangeeft dat deze mogelijkheid bestaat en als de leerlingen vóór deze SO (kort) de tijd krijgen om hierover vragen te stellen.Leerlingen hebben voor elk vak “recht” op minstens twee cijfers per blok, als dit niet wordt gehaald wordt dit aan de leerlingen toegelicht.In de onderbouw kun je maximaal één proefwerk en één SO, of drie SO’s op een dag hebben. In de bovenbouw zijn dit drie schriftelijke toetsen (waarvan maximaal één proefwerk of één tentamen).De stof van een proefwerk/tentamen wordt tenminste één week van tevoren opgegeven.Van tevoren moet duidelijk zijn aan welke normen spreekbeurten, werkstukken etc. moeten voldoen, hoe deze worden
beoordeeld en wanneer deze moeten worden gehouden.Binnen zeven schooldagen moet een docent de uitslag van een proefwerk of SO geven en binnen tien schooldagen de uitslag van een tentamen.De cijfers van werkstukken e.d. worden bekendgemaakt vóór de laatste toetsperiode, de cijfers van toetsen vóór de inleverdatum van de eindrapportcijfers.Als werkstukken e.d. te laat worden ingeleverd krijgt een leerling hiervoor puntenaftrek, voor de eerste dag 1 punt, voor de daar op volgende dagen een halve punt.Een toets die voortbouwt op een eerdere toets wordt pas afgenomen als het cijfer hiervan bekend is en als die vorige toets is nabesproken.Als door meer dan één derde van de klas een onvoldoende is gehaald voor een proefwerk wordt er in overleg met de leerlingen gezocht naar een oplossing om de stof opnieuw te bestuderen en te toetsen.Een proefwerk of tentamen wordt altijd nabesproken in de les.Een leerling en zijn ouders hebben het recht om de opgaven en de antwoorden van een toets te bekijken.Een leerling heeft het recht om een toelichting te krijgen bij zijn cijfer.Van een toets is van te voren duidelijk hoe vaak deze meeweegt in het rapportcijfer.Een docent voert de cijfers van een toets zo snel mogelijk in op Magister. Als een docent zich — nadat je hem er op hebt gewezen — niet aan deze regels houdt kun je naar je mentor gaan en anders naar de afdelingsleider van je jaarlaag.
"En nu ook niet veranderen in een kanarie" Patrick Nieuwehuyse
Schoolwetten
Hier zie je voorbeelden van de producten “Carstache” en “Bikestache”. Ik wil graag even een moment stilte voor dit idee. Je plakt snorren op je auto of op je fiets en je kan nooit meer over het hoofd worden gezien. Want als je dan
nóg niet opvalt moet je wel een muurbloempje in het kwadraat zijn. Wat ik wel verdacht vond, was de reclamefoto van de Carstache. De auto aan de linkerkant heeft namelijk een allermooiste roze snor… die precies over het nummerbord is geplakt! Dus criminelen en ander tuig, let op, dit is een hele mooie manier om je vluchtwagen te vermommen. Het is trouwens ook heel erg mooi te combineren met “Carlashes”, voor als je echt om aandacht verlegen zit!
24"Wij Nederlanders zouden het wel willen afschaffen, de Nederlandse taal en gewoon fokking Engels spreken" Patrick Nieuwehuyse
NutteloosDésirée Kroep
Hier is ook een hoogst eigenaardig product van het menselijk brein: de Grapple. Het komt er op neer, dat je een appel hebt die de smaak heeft van druiven. Heel leuk en aardig allemaal, maar waarom eet je niet gewoon druiven als je toch de smaak van druiven wilt hebben? Is er toevallig iets mis met de ‘bite’ van een normale druif? Een leuke manier om te showen dat je skills hebt met genetisch manipuleren, maar verder zie ik het nut er niet van in. Voor €4, -‐ kan je vier stuks krijgen.
25"Kinderen, jullie zijn allemaal een beetje raar" Susanne Borrowski
Hoe moeilijk kan het pellen van een banaan zijn? Blijkbaar hebben sommige mensen daar meer moeite mee dan ik. Misschien is het heel erg ouderwets van mij, maar voor mij is het gewoon een kwestie dat supersimpel gewoon met de hand en nagels kan worden opgelost. Maar voor ieder die hier meer moeite mee heeft is hier een hulpmiddel: Een bananenpeller. Deze versie heeft ook nog de prachtige vorm van een aap! Wat houd je tegen?
Dit is een aanrader voor de écht luie mensen. Door deze tweekantige schoenen hoef je je namelijk nooit meer om te draaien: je kunt gewoon via de andere kant verder achteruit lopen. Tweekantige schoenen! Het moet niet veel gekker worden. Het wordt aangeraden aan mensen met serieuze vermoeidheidklachten. Het lijkt het me niet dat ik loop te snakken naar tweekantige schoenen als ik moe ben, eerder als ik zin heb om mezelf voor aap te zetten of buikpijn te krijgen van het lachen.
Soms kan het flink irritant zijn als je iemand een email wilt sturen die òf geen email heeft òf niet antwoord òf weigert om te checken (een aantal leraren van de school moeten zich nu aangesproken voelen). Hier is de oplossing: een blok met velletjes die je net zo kan invullen als een email op de
computer, om via de postduifmanier (alias met de TNT post) te versturen. Heel prettig allemaal maar het is moeilijk te negeren dat de redenen om een mail te sturen allemaal vervallen: het is niet sneller, je moet alsnog betalen voor een postzegel en –voor de mensen die het vervelend vinden-‐ je moet met de hand schrijven. Dan blijft toch de grote vraag opkomen waarom je niet een gewoon papiertje pakt als je toch geen email verstuurt? Pure gewenning? Ik stel voor dat mensen gewoon moeten aanleren om af en toe hun mailbox te openen.
Als je naar een huisdier snakt waar je niet veel voor hoeft te doen, dan ben je hier aan het juiste adres. Je kunt deze huissteen als USB-‐stick in de computer stoppen en toekijken… hoe de steen absoluut niks loopt te doen. Lekker rustig, een huisdier dat je niet stoort, maar verder doet hij ook niks anders. Je hoeft hem niet eens uit te laten al krijg je er wel een vervoerdoosje bij m e t b i j b e h o r e n d e luchtgaten. Ben je op je rust gesteld? Wacht niet langer!
26"Er is niets vervelender dan dat ik jullie de hele tijd moet waarschuwen, drie kippetjes daar. Tok tok tok ja, ken je dat?" Gerard Terburg
Het is mijn normale pakkie-‐an te schrijven over films en boeken, maar met zulk lekker weer als nu wil natuurlijk niemand daarover horen. Of wel? Een goede film of het juiste boek op precies dat ene perfecte moment kan de zomerse stemming maken of breken. Daarom deze keer voor jullie een overzichtje van de ideale dvd’s en boeken om mee te nemen op vakantie.
FILM | Mamma Mia!Inmiddels misschien alweer oud geworden en zonder twijfel een wijvenfilm, toch kan ik Mamma Mia! niet weerstaan: Zon, zee, Abba en Colin Firth: what’s not to like? Nog een extra tip, als je een keer echt de zomer in je bol hebt: kies dan voor de meezingversie!
FILM | The Amazing Spider-‐ManWie houdt er nou niet van Spiderman? Ga je schamen in een hoekje! En de nieuwe Spiderman, Anthony Garfield, heeft nog meer een air van nerd-‐chic dan zijn voorganger Tobey Maguire. Als er een film is waarop ik echt niet meer kan wachten is het deze.
FILM | The Dark Knight RisesHet langverwachte vervolg van ‘The Dark Knight’, wederom van de magische Christopher Nolan (‘Inception’, ‘The Prestige’ ) belooft weer een groots spektakel te worden. Voor zover ik uit de trailer kan opmaken neemt Batman het deze keer onder andere op tegen Catwoman (Anne Hathaway). Ook kunnen we ernaar uitkijken Michael Craine terug te zien als Alfred en natuurlijk Christian Bale als the man himself: Bruce Wayne.
FILM | Ferris Bueller’s Day OffIk geef het onmiddellijk toe: in deze film is het geen vakantie. Maar het vakantiegevoel is onmiskenbaar. Ferris Bueller heeft gewoon een keer helemaal geen zin om naar school te gaan. Dus doet 'ie het niet. Dit heeft hilarische taferelen tot gevolg, met als belangrijkste elementen drie losgeslagen tieners in Chicago en een gefrustreerde leraar die hen najaagt.
Films en Boeken
Julia Neugarten
27
BOEK | An Abundance Of Katherines van John GreenIk kan het niet vaak genoeg zeggen: lees John Green. Wacht niet tot je straks oud en fantasieloos bent, afgestompt door de sleur van het burgerlijke leven. Wacht niet tot postzegelverzamelen en golf je hobbies zijn. Lees Green nu, nu je soms stiekem in je pyjama naar de snackbar gaat of een fles drank je kamer in smokkelt. Lees nu de zon schijnt. Lees over een onvergetelijke roadtrip, een mislukt genie en een hilarische zomer. Lees ‘An Abundance Of Katherines’.
BOEK | Nick and Norah’s Infinite Playlist van Rachel Cohen en David LevithanNick en Norah ontmoeten elkaar midden in de nacht dat ze allebei opzoek zijn naar een obscuur concert van hun favoriete band. Volg ze op hun zoektocht en luister ondertussen naar de playlist aan het begin van het boek. Bonus: in de onderbouw mocht ik dit boek lezen voor Nederlands. Bonus 2: Er is ook een hele leuke film van.
BOEK | The Perks Of Being A Wallflower van Stephen ChboskyDe reden dat je dit boek nu moet lezen is heel simpel: straks is er ook een film van. Een film met Emma Watson (voor hen die onder een steen geleefd hebben de afgelopen tien jaar: Hermelien Griffel) en Logan Lerman (Percy Jackson) en dan ontstaat er zo’n groepje ‘hippe’ mensen die zeggen dat ze het boek allaaaaaaaaang kenden voordat de film uitkwam. Zo voelen zij zich als fans straks verheven boven andere fans. En dit is jouw kans om je bij dat groepje verhevenen aan te sluiten. Grijp ‘m. De andere reden dat je dit zeker moet lezen is dat het echt een heel goed boek is. In dagboekvorm geschreven à la ‘Adrian Mole’ maar hartverscheurend en diepzinnig à la ‘The Catcher In The Rye’. Niet alleen maar lichthartig en vrolijk, maar zeker de moeite waard.
BOEK | Het Gym van Karin AmatmoekrimOm maar even aan te sluiten bij het thema van de column van Eva: een boek dat onder andere het gymnasiaal snobisme van Amsterdam onder de loep neemt. Een jong meisje uit een achterstandsbuurt gaat naar een gymnasium in Amsterdam Zuid. Daar verbaast ze zich constant over de gebruiken op haar nieuwe school. Ik lees bijna alleen nog maar boeken in het Engels, maar ‘Het Gym’ is zeker de moeite waard!
"Maar nu heeft het Giechelvirus al het andere geslacht bereikt. Een nieuwe stap in de evolutie" Patrick Nieuwehuyse
28 "Ja hoor, daar komen de special soundeffects" Patrick Nieuwehuyse
Het is bij mij pas iets van het laatste jaar, misschien zelfs wel de laatste maanden, dat ik echt een beetje begin op te letten met wat er in de Nederlandse politiek gebeurt. Te laat misschien, wie weet, maar beter laat dan nooit gaat hier zeker wel op, al helemaal omdat ik nog niet heb mogen stemmen (en bij de komende verkiezingen op 12 september dat ook nog niet mag), dus ernstige schade heb ik de maatschappij met mijn gepasseerde desinteresse niet toegebracht. Gezien mijn korte periode als volger van de gebeurtenissen in Den Haag, en het feit dat het woord ‘leek’ hier bijna in woordenboekdefinitie aanwezig is, heb ik nog weinig ‘wetmatigheden’ ontdekt, net zo goed als andere politieke tactieken of zaken die steeds weer terug keren. Maar er zijn enkele dingen waar je niet omheen kunt, en die soms een verbazende werking kunnen hebben. De meest opvallende daarvan die ik heb kunnen waarnemen zijn het meelijwekkende, ja misschien zelfs hartenbrekende, zelfdestructisme van GroenLinks, een partij die door PowNews allitererend werd gereduceerd tot een ‘marginaal milieupartijtje’, maar ook kleinere zaken zoals het leuke spreken via de voorzitter, en de onverslaanbare humor van Kees van der Staaij, fractievoorzitter van de SGP. Het opval lendste en opmerkelijkste blijf ik echter dit vinden: de Hedwigepolder. D e d i s c u s s i e o v e r d e e v e n t u e l e onde rwa t e r z e t t i ng v an de Zeeuwse Hedwigepolder is er eentje die al lang schijnt te woeden. Het zou moeten gebeuren als natuurcompensatie voor het uitbaggeren van de Schelde ergens ter bevordering van de scheepvaart van en naar Antwerpen. De ene politieke partij is tegen (‘Ik ga desnoods zelf
voor de dijken liggen’), de ander is vóór, en de Zeeuwen zijn vooral erg boos. Op een zeker moment leek het staatssecretaris van landbouw Henk Bleker (een fascinerende man, zoals ik ook al snel leerde) gelukt om een oplossing te vinden: de polder zou voor één derde onderwater komen te staan. De Europese Commissie stemde toe, maar de meerderheid van de Kamer was het er niet mee eens. De impasse duurt voort. Dat moet wel een bijzondere polder zijn, dacht ik, dat er zo veel discussie over is. Pogend een standpunt in te nemen in dit conflict, dacht ik aan de zielige boerengezinnen die hun huis uit zouden moeten, en de Zeeuwse dorpjes die ontruimd zouden moeten worden voor deze vooropgezette tsunami. Aan de andere kant deed de gedachte aan een flink groot nieuw natuurgebied me ook wel leuk klinken. Ik vond het moeilijk. Ik besloot ter verdieping, niet per se ter oplossing van de standpuntskwestie, een blik te werpen op de polder in Google Earth. Nu we dan toch op het gymnasium zitten (alhoewel ik er klaar mee ben, trouwens), laat mij dan één van de enige Griekse woorden die ik zowel passief als actief beheers, citeren: θαυμαζω, oftewel, ik was (zeer) verbaasd. Gedurende mijn gehele leven heb ik namelijk zelden tot nooit een kleinere polder gezien dan de Hedwigepolder. Het is bij lange na niet de grote polder die ik verwachtte als reden van zoveel discussie. In de letterlijke hoek van het land ligt daar een handjevol kleine weilandjes met wat boompjes ertussen. De dijk aan de zuidkant van de polder ligt zelfs in België. Wonen er dan mensen? Is dat de reden voor het verzet en de moeite? Ik heb welgeteld twee boerderijen kunnen vinden. Volgens Wikipedia is er nog één huis bewoond in de polder.
OpinieMilo van Bokkum
De ironische praktijk van het poldermodel
29
Ik heb besloten wat afbeeldingen bij te voegen. De zwarte lijn is de landsgrens tussen België en Nederland. Op de eerste foto lijkt de polder nog best flink, op de tweede is hij in de provinciale context geplaatst. Kun je hem vinden? Het is het rode puntje rechtsonder. Toen ik bedacht dat de polder misschien maar voor één derde ten onder zou gaan (en daardoor zelfs één van de twee boerderijen gespaard zou blijven), kon ik bijna niet geloven dat er zoveel debat was. Maar de verwondering was niet af. Interesseert het merendeel van Nederland zich voor dit stukje land? Is dit de democratie? Blijkbaar, is wat het antwoord dient te zijn. Het domineert de voorpagina’s en de site van de NOS, met prachtige koppen zoals ‘Onzekerheid Hedwigepolder blijft’. Ontbreekt het de mensen aan informatie over de grootte en importantie van de polder? Ik denk niet dat het veel uit zou maken. Er is meer aan de hand. Of juist minder. Het ligt eraan hoe je het bekijkt. Ik meende als leek toch gelijk in een politieke wetmatigheid te zijn gevallen: de zogenaamde non-‐issuepolitiek, waarbij het simpelweg om niks gaat. Eerder werd het debat over het hoofddoekjesverbod als zoiets beschouwd. Maar zo simpel bleek het niet te zijn. We hebben hier eerder van doen met een politieke proxy-‐war, waarbij een veel breder conflict op
één klein slagveld wordt uitgemeten. Heel klein. Het is de strijd tussen natuur en landbouw. Die is kortgeleden al eerder uitgevochten op een kleinere schaal, maar met grotere eventuele mogelijke potentiële gevolgen voor de agrarische sector in de discussie over het eventueel aan te leggen ‘natuurgebied’ Oostvaarderswold te Flevoland. Als ex-‐boer en ponyfokker is de rol en mening van staatssecretaris Bleker in deze discussies natuurlijk een beetje dubieus. In de beginfase van het conflict, dat al teruggaat tot vóór 2009, heeft er echter nog een kwestie gespeeld. Toen ging het over in hoeverre we de haven van Antwerpen, als de grootste concurrent van die van Rotterdam, helpen. Want met de Westerschelde, waar alle schepen doorheen moeten, hebben we een machtig wapen in handen, dat al eerder werd gebruikt toen de Republiek in oorlog was met de Spanjaarden die Antwerpen hadden bezet, in 1585. Daarmee zijn we een doorn in het oog van de Belgen.
Nederland en België tekenden al in 2005 een verdrag, waarbij de uitdieping van de Schelde zou gaan plaatsvinden, zodat grotere schepen Antwerpen zouden kunnen bereiken. Omdat Nederland echter tot 2009 (en dus nog steeds) een voortdurend intern conflict over de compensatie van de verloren natuur door het
“Er gaan steeds meer kleren uit, daar achter in de zon. Ik vraag me af wanneer dit zal stoppen, deze Romeinse striptease" Patrick Nieuwehuyse
30 "Niets lucht me meer op dan een wezen straffen dat me irriteert" Patrick Nieuwehuyse
uitbaggeren had, waarbij de polder dus onder water gezet zou worden, kwam het uitbaggeren ook niet op gang, tot woede van België. Ook hier lijken wat mij betreft toentertijd verscheidene belangen verstrengeld te zijn geraakt omtrent de haven van Antwerpen en de verbetering van haar concurrentiepositie ten opzichte van Rotterdam door middel van de uitbaggering. Daar zijn, behalve in 1585, meer voorbeelden van. Nederland is bijvoorbeeld al jaren sloom met de heringebruikname van de zogenaamde ‘IJzeren Rijn’-‐spoorlijn, die Antwerpen op een snelle manier verbindt met het Ruhrgebied, maar over Nederlands grondgebied loopt. Wij genieten ondertussen van onze spiksplinternieuwe Betuwelijn, die al het goederenvervoer zonder storingen van passagierstreinen zo Duitsland in rijdt, terwijl de Belgen al jaren met een enorme omweg óm Nederland, en dan met name het fikse aanhangsel-‐uitsteeksel Limburg, heen dienen te rijden, met een kronkelige en trage spoorweg vol hoogteverschillen door de uitlopers van de Ardennen, inclusief een verouderde tunnel onder de Vaalserberg bij het Drielandenpunt.
De symboliek is bijna te mooi—het spoor mag Nederland beslist niet in.
Deze kwestie lijkt inmiddels voorbij, want in 2010 begon onder toenemende druk van België het baggeren, met een hoog tempo, en daar heeft het land positief op gereageerd. Maar de kwestie van de landbouw versus de natuur blijft— tot op vandaag. En gezien het meest recente nieuws, zal dat ook nog duren tot na 12 september, een begrip in de media inmiddels opgeblazen tot mythische proporties, als een soort Dag des Oordeels van de Lage Landen. Maar daar zit misschien wel wat in. Ik zal als nog niet stemgerechtigde in ieder geval niet veel invloed hebben op de toekomst van dit speelveldje. Althans, niet deze keer. Want als het in dit land zo doorgaat met de contempora ine hoge f requent ie van verkiezingen in combinatie met het lage tempo van de besluitvorming, dan heb ik misschien nog een kans. Maar of dat goed is, is nog maar de vraag. Misschien is het tijd voor een onderwaterzetting van het poldermodel.
Zomer EssentialsNika buijs
Misschien niet de paar laatste maanden, maar al een jaartje of drie zijn jullie bezig een sixpack te kweken. Elke ochtend drie sit-‐ups zal uiteindelijk wel resulteren in een Abercrombie & Fitch lichaam, maar het kan beter.
NOOIT EEN T-‐SHIRT AAN Dan zet je jezelf ten eerste op de kaart, maar ten tweede heb je dan geen bruine armen en een vlak wit in de vorm van een shirt aan. Dat geeft een sex-‐appeal van een manke hamster.
ALLÉÉN EEN ZWEMBROEK Een levend reclamebord hoef je niet te zijn, dus hijs je zwembroek op en doe normaal, want Bjorn Börg is alleen op frisfeesten hip als de pest.
ZONNEBRAND Je jeugdige baardhaartjes vermengd met wat rode huid, dat zet de Spaanse señorita's niet in de rij!
ZONNEBRIL Dé manier om natuurlijk de nieuwe bikinitrend te volgen. Dus koop niet een te lichte, want je komt echt over als een kneus als je loopt te staren met een pet eroverheen, zogenaamd nonchalant in slaap gevallen.
NIET TEVEEL GEL Is het je wel eens opgevallen dat surfdudes je van het zijn? Goed om te weten dat je die air krijgt als je met maagdelijk schoon haar in de zee gaat zwemmen.
Jongens
31"Decanius was misschien in die tijd wel een BR-‐er, een bekende Romein" Susanne B.
Nadat je de laatste maanden hard hebt gewerkt om je lijf bikiniklaar te maken, is daar nog een dilemma. Wat hul je om je hemellichaam? Hier een paar overbodige tips die je een beetje tot niets kunnen helpen.SLIPPERS Tenzij je zit te wachten op schimmelpoten of andermans haar tussen je tenen, moet je slippers hebben. Je wilt niet weten wat iedereen op de grond van de camping douche achterlaat.
BIKINI of BADPAK Als je dan toch op Ibiza tussen alle roodverbrande kerels zit, wil je voor je medehollanders niet voor lul staan omdat je oma's hippe badpak uit '83 moet lenen; toen vloekten paars en geel nog niet.
ZONNEBRAND Ook al zit je wegens de crisis ergens in Venlo om vakantie te vieren, je geniet nooit en te nimmer van verbrande schouders. Smeer je goed in. Besproete roodharigen tot kroezige exoten, allemaal.
EEN FIJNE HANDDOEK Op het strand is het altijd wel fijn, maar als je twee dagen later nog zand in je navel vindt doe je iets fout. Dus handdoek onder je achterwerk.
NIET TEVEEL MAKE-‐UP Als je je huid dichtplamuurt wordt je snoet niet bruin en smeltende foundation is niet heel charmant. Je mooie Paolo-‐Italiaan is net blij dat-‐ie een blonde scharrel heeft gevonden, moet hij z'n handen wassen nadat hij je liefkozend over je wang heeft gestreken. Bespaar hem de teleurstelling.
VROLIJKE ZOMERTENEN Zolang het niet lijkt alsof je dingen op je tenen hebt laten vallen (paarsblauwe nagellak) is het leuk om ze wat op te vrolijken met wat daarvoor bestemde verf.
STROOIENHOED Voor de feeling van een oude country zanger of gewoon a ls zonnescherm, soms voel je niet één maar een paar zonnesteken doorkomen, omdat je haar nu eenmaal donker is en je het nog net niet als kookplaat kan gebruiken. Dus houd je hoofd koel.
JURKJE Je kan zeggen wat je wil, een bikini is niets meer dan een halve meter stof. Ook in Zuid-‐Frankrijk heb je in dat schattige kleine plaatsje een dorpsgek. Als je dus even naar de supermarkt gaat, een hele meter stof erover heen. Gewoon voor het gevoel.
ZONNEBRIL Je kan onopgemerkt lachen om mensen die hun zwembroek tussen hun bilpartij hebben, of eindeloos staren naar een goddelijk afgetraind lichaam. Daarbij komt ook dat je als je 80 bent nog wat kan zien (mits je UV-‐filter hebt). De zon schijnt namelijk erg fel te zijn.
S T RANDTA S Om d e z e o n g e z o n d e hoeveelheid bezorgde voorzorgsmaatregelen ergens in mee te vervoeren, heb je een tasje nodig. Groot.
Fijne zomer!
Meisjes
Achterkantpiet ruig en Mara cerfontain
Sinds kort heeft Het 4e Gymnasium z’n eigen CBS (Centraal Bureau Statistiek), en we stellen allerlei vragen aan leerlingen (en docenten) om te kijken wat ze van de school vinden en wat er nog zou kunnen veranderen, zodat we misschien dingen echt kunnen gaan veranderen.
CBS ‘‘Wat mis je nou echt in de kantine?’’
Top 51 -‐ Goede koffie2 -‐ Turkse pizza’s3. IJs4. Fruit5. Tosti’s en/of nieuwe broodjes
Q&AQ&A, oftewel Questions and Answers, is een nieuwe rubriek. Je kan hier, anoniem of niet, vragen stellen aan leraren en/of leerlingen. Je kunt brandende vragen stellen waar je, uit onverzadigbare nieuwsgierigheid, altijd al een antwoord op hebt willen hebben. Dit hoeft helemaal niet relevant te zijn, maar dat is natuurlijk niet verboden.
‘’Waarom is de kantine niet in de laatste kleine pauze open?’’
Fien: “Ik kan de kantine niet in de laatste kleine pauze openen omdat dat niet mag van mijn baas. Die vindt dat niet rendabel.”
‘’Wat vind jij nu een goede reden voor een rode kaart?’’
Laura: “Als een leerling de les heeft verstoord, de leerling meerdere malen is gewaarschuwd, want anders verstoord hij niet allen de les voor zichzelf maar ook voor de docent en voor de rest van de klas. Maar ik ken de docenten ook, en soms vind ik dat rode kaarten niet verdiend zijn en dan zeg ik dat ook tegen de docent, en zo krijgt iemand soms toch geen rode kaart.’’
Hoofdredactie: Julia NeugartenWebredactie: Sam SimonsVormgeving: Elias PoolmanBegeleiding: Dick van SantenTekst: Désirée Kroep, Eva de Haan, Leanne Kuiper, Mara Cerfontain, Muriël van der Laan, Nika Buijs, Piet Ruig, Sam Post, Sam Simons, Storm de Boer, Thomas Batelaan, Luka SchuurmanBeeld: Nika Buijs, Nina Schogt, Romane VoetCoverfoto: Ricki de Koning
JUNI27, 28 en 29 proefwerkweek29 diploma-‐uitreikingJULI3 en 4 Uffelte9, 10 en 11 boeken inleveren13 uitdelen rapporten14 start zomervakantie
Colofon
Agenda
Voor reacties, vragen en meer Zephyr ga naar schoolkrant.het4e.nl of onze Facebook-‐pagina!
Top Related