zephyrSchoolkrant van het 4e gymnasium juni/juli 2012

Wat zit er in de koffer van erik

De rechten van leerlingen

Zomer essentials

het 4eZon +

Fotoreportage

Neos

New

Inhoud

4   Wat  zit  er  in  de  tas?   Interviews  over  de  tassen  van  leraren6   Frisse  wind   Nieuwe  schoolkrant,  nieuw  verhaal7   Fotoreportage   Zomerse  sferen  op  Het  4e11   Column   Staren  naar  lege  documenten12   Interview  met  Halbe  Zijlstra   Persconferentie  in  Den  Haag14   Reisverslag  Keulen   De  Kölner  Dom,  museums  en  meer16   Column   De  Gymnasiast

17   Verhaal   When  the  ink  hits  the  Vans18   Gitaren  getest   Wildkat,  Fender  en  Tanglewood21   Leerlingenstatuut   Het  belangrijkste  op  een  rijtje  gezet24   Nutteloos   Wimpers  en  snorren  voor  je  auto26   Films  en  boeken   ‘Mamma  Mia!’  en  John  Green28   De  Hedwigepolder   De  ironie  van  het  poldermodel30   Zomer  Essentials   Stijladviezen  voor  jongens  en  meisjes

2

22 26

04

3012

14

Pfft.*veegt  zweet  van  voorhoofd*  Van  alle  uitgaven  van  onze  schoolkrant  waar  ik  tot  nu  toe  hoofdredacteur  bij  ben  geweest  (een  indrukwekkend  aantal:  twee)  was  dit  nog  de  meest  stressvolle.  Los  van  het  feit  dat  het  buiten  veel  te  heerlijk  zonnig  is  om  als  een  paria  binnen  te  blijven  en  stukjes  te  typen  ging  er  van  alles  mis:  stukjes  te  laat,  dropboxen  onbegrijpelijk,  ruzies  over  onze  nieuwe  naam…  Maar  het  eindresultaat  mag  er  wezen:  de  eerste  Zephyr  is  uit!  Deze  keer  hebben  we  een  interview  met  een  echte  staatssecretaris  uit  Den  Haag,  een  diepteonderzoek  naar  de  inhoud  van  schooltassen  en  een  compleet  nieuwe  lay-­‐out.  Een  van  onze  nieuwe  redactieleden,  Eva  de  Haan,  gaat  dieper  in  op  de  gevoelens  van  gymnasiaal  snobisme  die,  in  mijn  brein  in  elk  geval,  toch  tegen  heug  en  meug  zijn  ontwaakt  de  afgelopen  vier  jaar.  Sam  Simons  neemt  ons  leerlingenstatuut  onder  de  loep.  Nou  maar  hopen  dat  we  niet  te  lui  zijn  ons  op  onze  rechten  te  beroepen,  en  de  leraren  wel  te  lui  om  ons  op  onze  plichten  te  wijzen.  Ik  hoop  dat  het  zonnetje  blijft  schijnen  zoals  het  nu  doet.  Ik  hoop  dat  jullie  allemaal  in  het  Vondel-­‐  en  Westerpark  onze  schoolkrant  gaan  liggen  lezen.  Ik  hoop  dat  jullie  schouders  niet  al  te  erg  verbranden,

Voor  wat  hopelijk  weer  een  succesvol  nummer  zal  worden,  wil  ik  graag  mijn  redactie  bedanken,  de  drukker  en  de  school.    Nu  rest  mij  alleen  nog  jullie  wederom  veel  leesplezier  toe  te  wensen  met  onze  Zephyr!

Julia Neugartenp.s.  Wil  je  ook  bij  de  schoolkrant  werken?  Elke  woensdag  in  de  grote  pauze  is  er  een  vergadering  in  lokaal  205,  kom  een  keertje  langs!

3

Hoofdredactioneeljulia neugarten

boven  Bregje  Prent  links  Anne  Martin  rechts  Erik  van  Munster  onder  Nienke  Wieringa

                                       werden  de  haren  eerst  nog  even  uit  het  borsteltje  verwijdert,  want  dat  was  niet  belangrijk,   en   toch   alleen   maar   een   beetje  viezig  voor  op  de  foto.  Anne  Martin  heeft  niet  zo  veel  bij  zich,  zo   te  zien,  maar  zij  hoeft  ook  geen  les   te  geven,  of   toetsen  na  te  kijken  en  dat   soort   dingen.   De   dingen   die   in   Anne  Martins  tas  zitten  zijn  heel  erg  basic,  ze  heeft  niets  overbodigs  bij  zich.  Zakdoekjes,  sleutels  en   een   OV-­‐chipkaart.  Wat   wel   opvalt   is,   ja  hoor:  De  telefoon.  Een  HTC  met  Beats  oortjes.  Ook   aan   Anne  Martin   hebben   wij   gevraagd  waarom   nou   zoveel   leraren   smartphones  hebben,   terwijl   (de  meesten)  altijd  zo   zeuren  dat  ze  zo  arm  zijn.  Anne  Martin  vertelde,  dat  leraren   helemaal   niet   zo   weinig   betaald  krijgen,   ze   hebben   een   vrij   gemiddeld  inkomen.  Alleen  heb  je  een  heleboel  werk  dat  in  je  vrije  tijd  gaat  zitten  als  leraar,  en  daarom  zeuren   ze   altijd.   Dus   kunnen   ze   het   best  betalen.  Daarna  moest  Anne  Martin   er   weer  vandoor,   voor   haar   koffie,   en   in   de   kleine  pauze  heb  je  daar  weinig  tijd  voor.

Een   tas  geeft  weer  w a t   v o o r   e e n  persoon   je   bent.  Ben   je   rommelig,  of  strikt  geordend,    sleep   je   veel   troep  

mee  naar  school,  of  neem  je  alleen  dát  mee  dat   nodig   is?   In   deze   rubriek   interviewen  wij   leraren,   op   basis   van   de   inhoud   van  zijn/haar  tas!

5

                                     Een  smartphone.  Noem  een  leraar  zonder   smartphone.   Ik   snap  het  niet,  leraren  zeggen   altijd:   “Ik   heb   de   zwaarste   baan   ter  wereld,   maar   ik   wordt   onderbetaald!”  Waarom  hebben   ze  dan  allemaal   zo’n  mooie  telefoon?   Nienke   kon   het   me   ook   niet  vertellen  en  heeft  zoals  jullie  zien  een  iPhone.  Ze   kon   me   wel   vertellen   waarom   zíj   een  smartphone   had.   Nienke   vertelde   over   een  vriendin   van   haar,   en   zijzelf,   in   de   stad:   ‘Je  kent  het  wel,   je   fiets   vastmaken   op  de   brug,  aan  een  gracht.  “Stel  nou  dat  je  je   sleutels  nu  laat   vallen!”   dachten   wij,   en   terwijl   we   onze  fietsen   vastmaakten,  hoorden  we   opeens   iets  in   het  water   vallen:   niet  mijn   sleutels,  maar  mijn  prehistorische  telefoon  was  in  het  water  gevallen!   Toen   vond   ik   dat   ik   een   mooie  telefoon  verdiend  had,  een  iPhone!’

                               Iedereen  heeft  die  ene  klasgenoot,  die  altijd  een  enorme  puinhoop  heeft  in  zijn/haar  tas.  Bregje  is  die  ene  leraar.  Chaos  is  het  woord.  Zoals   iedereen   weet  die   les  heeft  van  haar,   is   Bregje   zwanger.   Eten   is   daarom   nu  een   van   de   belangrijkste   dingen   in   haar  rugzak,  want  zonder   genoeg   eten   valt   Bregje  zo   rond  een  uur  of   twee  om.  Ook   aan  Bregje  hebben  we  de  telefoon  kwestie  voorgelegd,  zij  denkt   dat   alle   leraren   een   mooie   telefoon  hebben,   om   een  beetje  mee   te   kunnen   doen  met   hun   hoog   opgeleide   vrienden,   die   wél  goed   verdienen.   Verder   is   er   een   groene  portemonnee,   waar   ze  héél   trots   op  is,  maar  wordt  afgekraakt  door  Erik  van  Munster.  Ook  is  er  één  heel  belangrijk  ding,  dat  we  moesten  vermelden  van  Bregje:  de  USB.  Je  ziet  hem  op  het   rode   boek,   onder   de   haarspeldjes.   Alle  leraren  zijn  erg  gehecht  aan  hun  USB-­‐stick.  Ik  weet   nog   een   keer   dat   Nico   zijn   USB   kwijt  was.  Hij   schreeuwde  dagen  moord  en  brand.  Vandaar  een   verzoek   van  Bregje:  Als   je   deze  USB  vindt,  breng  hem  naar  haar!

                     heeft  echt  zo’n  spionnen  koffer,  ooit  opgevallen?   Zilver,   formaat   aktetas   en   een  code   slot.   Zo’n   ding   dat   je   in   elke   actiefilm  tegenkomt,  met  handboeien  aan  de  gene  die  hem   moet   dragen,   die   hem   absoluut   niet  kwijtraken   mag,   en  met   miljoenen   euro’s   of  atoombomontstekers   erin.   Erik   wou   eerst  eigenlijk  de  “geheime”  inhoud  van   zijn  koffer  niet   onthullen,   maar   we   hebben   hem  overgehaald   dat   wel   te   doen.   Je   zult   altijd  zien:   dan   valt   het   tegen.   Helaas.   Geen  atoombomontstekers   of   miljoenen   euro’s.  Gelukkig   wel   iets   anders   leuks:   het  Natuurkunde   eindexamen.   Het   was   al  gemaakt  geloof  ik,  want  anders  hadden  we  er  niet   eens   naar   mogen   kijken.   Erik   vertelde,  dat   je   voor   het   Natuurkunde   examen   ALLE  onderwerpen   moet   leren,   en   dan   krijg   je   er  ééntje  op  je  toets.  Dus  niet  zoals  bij  Grieks  of  Latijn,   waarbij   je   weet   dat   je   Vergilius   of  Homerus  krijgt.

Wat  zit  er  in  de  tas?

Erik

Nienke

Bij  Anne

Bregje

"Jesus  Christus,  wat  zijn  jullie  een  hopeloos  soort  kinderen"  Patrick  Nieuwehuyse

Piet ruig en mara cerfontain

6

ColumnSam Simons

Toen   je   de   schoolkrant   zag   wist   je  waarschijnlijk   al   dat   er   iets   veranderd  was,  tenminste,   als  je   de   schoolkrant  de  afgelopen   jaren   niet   meteen   in   de  prullenbak  gooide  als  je  hem  kreeg.De   naam   is   veranderd!   Vanaf   vandaag  gaat   de   schoolkrant   verder   als   Zephyr,  maar   dat  is  niet  het  enige   dat  veranderd  is.

Er   zijn   de   afgelopen   tijd   heel   wat   dingen  veranderd   bij   de   schoolkrant.   Om   te  beginnen   zijn   er   een   aantal   nieuwe  redactieleden   bijgekomen   en   de   redactie   is  gemotiveerd  om  er   weer   wat   van  te  maken.  De  laatste  schoolkranten  waren  namelijk  niet  echt   om   over   naar   huis   te   schrijven,   we  waren  het  er  dus   allemaal   over   eens   dat  het  helemaal  anders  moest.

Om  te  beginnen  dus  een  nieuwe  naam  en  één  naam   viel   gelijk   op:   ‘Zephyr’.   Zephyr   komt  van   ’Zέφυρος’,   de   Griekse   god   van   de  Westenwind.

Aangezien   onze   school   in   het   westen   van  Amsterdam   staat   vonden   wij   de   naam   wel  toepasselijk,  ook  is  het  doel  van  onze  school  om   een   soort   ‘nieuwe   elite’   te   creëren,   een  nieuw  fris  briesje  zou  je  kunnen  zeggen.'4Krant'   was   ondertussen   eigenlijk   ook   al  achterhaald,   de   naam   stamde   namelijk   nog  uit   de   tijd   dat   de   schoolkrant   ook   écht  vierkant  was.

Ook   vonden   we   dat   het   tijd   was   voor   een  nieuwe   ‘frisse  wind’  door  de  schoolkrant,  we  

werden  bijna  niet  gelezen  en  dat  hadden  we  zelf  ook  in  de  gaten.  Het  moest  dus  anders.Een  groot  verschil   is,   zoals   ik   al   eerder   zei,  dat   wij   als   redactie   weer   motivatie   hebben  om   er   iets   moois   van   te   maken.   We  vergaderen   nu   elke   week,   en   dat   is   erg  bijzonder   als   je   bedenkt   dat   het   vroeger  uitzonderlijk   was   als   er   vier   keer   per   jaar  überhaupt  iemand  kwam  opdagen.

Maar  er  is  meer,  de  hele  lay-­‐out  is  vernieuwd  en   onze   lay-­‐outer   Elias   heeft   nu   ook   lang  genoeg  de  tijd  om  alle  stukjes  daar  mooi  in  te  gieten.   Zelf   ben   ik   opgestaan   als   de  webredacteur   van   de   schoolkrant,   ik   heb  sindsdien  een   site   gebouwd   en  deze   inhoud  gegeven.   Hiermee   gaat   het   in   de   toekomst  veel   makkelijker   worden   om   contact   te  leggen  met  jullie,  de  lezers.  Op  de  site  kun  je  bijvoorbeeld   alle  schoolkranten  bekijken,  de  beste   stukjes   lezen  en   af   en  toe   zal  er   in  de  schoolkrant  naar  de  site  worden  verwezen.

In   de  toekomst  willen  we  de   nadruk   van  de  inhoud  van   Zephyr   meer   in   de   school   gaan  leggen,  waar   je   vroeger  een   verhaal   te   lezen  kreeg  of   iets  over  gadgets  en  games  zul  je  nu  wat  vaker  een  stuk  krijgen  over  de  gang  van  zaken  op  school  en  wat  wij  daarvan  denken.  O f   e e n   ( f o t o ) r e p o r t a g e   o v e r   h e t  klassentoernooi  bijvoorbeeld.

Het   is   onmogelijk   om   het  hele   plan  van   de  schoolkrant  hier  te  gaan  beschrijven,  dus  veel  zul  je  ook  gewoon  gaan  merken!

Frisse  Wind

"Vandaar  dat  ik  altijd  helemaal  gaar  ben  dit  uur,  dan  heb  ik  drie  uur  die  malloten  van  4D  gehad!"  Roosmarijn  Pel

Zomerse sferen op Het 4e

Door Nika Buijs

11

ColumnMuriel van der laan

Soms  kom  je  na  een  blik  op  je  agenda  ineens  tot  de  ontdekking  dat  je  voor  de  volgende  dag  nog  een  boekverslag  moet  maken.  Je  bent  vijf  minuten  lang  volledig  in  paniek  en  bedenkt  vervolgens  dat  je  dan  maar  beter  kunt  beginnen.  Je  trekt  een  sprintje  naar  de  computer  en  na  een  uitgebreide  scheldpartij  op  dat  stomme  ding  dat  niet  snel  genoeg  op  wil  starten,  typ  je  van  de  stress  drie  keer  je  wachtwoord  verkeerd  in  voordat  je  het  wel  goed  doet,  en  je  opent  een  nieuw  word-­‐document.  Je  haalt  diep  adem,  sluit  je  ogen,  en  positioneert  je  handen  een  paar  centimeter  boven  het  toetsenbord,  klaar  om  de  woorden  uit  je  vingers  te  laten  glijden  en  binnen  een  kwartiertje  het  beste  boekverslag  ooit  te  produceren.  Je  opent  je  ogen  weer,  wacht  een  paar  seconden  en  komt  tot  een  schokkende  conclusie:  je  hebt  geen  inspiratie.  Persoonlijk  verspil  ik  verschrikkelijk  veel  tijd  aan  het  weghalen  en  vervolgens  weer  opnieuw  schrijven  (maar  dan  iets  anders)  van  alles  dat  ik  tot  dat  moment  heb  geschreven.  Na  een  uur  daarmee  bezig  te  zijn  geweest,  dwing  ik  mezelf  om  me  niet  zo  druk  te  maken  om  alle  lelijke  zinnen  en  gewoon  maar  wat  te  schrijven.  Ik  open  een  nieuw  document,  haal  diep  adem  en  begin  enthousiast  op  het  

toetsenbord  te  slaan.  Als  ik  na  een  halve  minuut  een  blik  op  het  beeldscherm  werp  om  te  kijken  of  ik  die  300  woorden  al  bijna  heb  bereikt,  realiseer  ik  me  dat  wat  ik  nu  heb  geschreven  eigenlijk  maar  een  wirwar  van  niet-­‐bestaande  en  onuitspreekbare  woorden  is.  Misschien  dat  het  beter  is  om  dat  stukje  te  verwijderen.  Vervolgens  heb  ik  een  leeg  document  voor  mijn  neus.  Een  knipperend  streepje  in  de  linkerbovenhoek.  Onderin  de  woordenteller  die  maar  blijft  steken  op  nul.  Dat  is  het  moment  dat  ik  tegen  het  volgende  obstakel  aanbots:  ik  heb  eigenlijk  helemaal  geen  mening  over  dat  boek.  En  als  ik  er  dan,  terwijl  ik  naar  dat  lege  document  zit  te  staren,  aan  denk  dat  ik  een  half  jaar  geleden  nog  met  gemak  een  boekverslag  van  32  pagina’s  schreef,  en  dat  ik  vorige  maand  nog  wel  drie  pagina’s  vol  kreeg  met  een  heel  verhaal  over  de  Wikipedia  pagina  over  de  geschiedenis  van  het  fantasygenre,  valt  me  een  belangrijk  verschil  op:  ik  mocht  kiezen  welk  boek  ik  wilde  lezen.  Ik  wist  van  tevoren  al  wat  ik  ging  schrijven.  En  ik  moet  zeggen:  dat  werkt  echt  stukken  beter.

Staren  naar  lege  documenten

"Vinden  jullie  het  normaal  dat  een  leerling  tegen  een  leraar  zegt:  'Hé,  je  wordt  dik!'  En  dat  de  leraar  dan  terug  zegt  'moet  jij  nodig  zeggen?!'  En  dat  de  leerling  de  leraar  dan  vervolgens  heel  hard  knijpt?"  Maurik  Ros

12 "Voor  hoeken  geldt:  drie  halen,  twee  betalen"  Ilan  Kisch

Tijdens  deze  persconferentie  en  toen  ik  dit  stuk  schreef  was  Halbe  Zijlstra  staatssecretaris  van  Onderwijs,  Cultuur  en  Wetenschap.  Inmiddels  is  hij  demissionair  staatssecretaris.

Maandag   16   april   bracht   de   Zephyr-­‐redactie   een   bezoek   aan   het   Ypenburg  College   in   Den   Haag   om   daar   de  feestelijke   heropening   van   de   website  Studiekeuze-­‐123   bij   te   wonen,   compleet  met   toespraak   van   Halbe   Zijlstra.   De  staatssecretaris   blijkt   niet   al   te   geweldig    te   kunnen   uitleggen   wat   hem   geschikt  maakt   staatssecretaris   van   Onderwijs,  Cultuur  en  Wetenschap  te  zijn.Zonder   twijfel   maakt   Studiekeuze   123   de  studiekeuze   gemakkelijker.   De   website   geeft  op   een   platform   alle   online   studiekeuze  informatie   die   een   leerling   zich   maar   kan  wensen   en   helpt   zo’n   50.000   leerlingen   per  maand.   Maar   wij   kunnen   het   niet   laten  kritische  vragen  te   stellen,   en  de  antwoorden  blijken  niet  altijd  bevredigend.Piet   Ruig   (redacteur   van   de   Zephyr)   vraagt  Zijlstra:   ‘Wat   maakt   u   tot   een   goede  staatssecretaris   van   Onderwijs,   Cultuur   en  Wetenschap?’

“Onderwijs  leidt  tot  werken,,Hierop  begint  Zijlstra  zonder   aarzeling   uit   te  leggen   hoe   zijn   ervaring   in   de   zakenwereld  (accountmanager   bij   autoleasemaatschappij  Arval,  eigenaar  van  projectmanagementbureau  Improvex,   ontwerper   van   een   financieel  managementsysteem   voor   Shell)   hem   bij  uitstek   geschikt   maakt   voor   zijn   functie,  omdat  hij  precies  weet  waarnaar  werkgevers  in  

hun   werknemers   zoeken   en   dus   kan   helpen  van   ons   allemaal   de   perfecte   werknemer   te  maken.

“Stilstand  is  achteruitgang,,Op   het   deel   van   de   vraag   over   Cultuur   en  Wetenschap   krijgen   wij   geen   antwoord.  Persoonlijk   dacht   ik   altijd   dat   de   lange  lijdensweg   van  het   onderwijs  mij   uiteindelijk  kennis   en   een   stel   kritische   hersens   zou  opleveren,   maar   de   staatssecretaris   zegt   dat  het  leid   tot  werken,   dus   dat  zal   het  dan  wel  zijn.

Zijlstra  vertelt  ons  ook  over  het  belang  van  de  economische  groei  van  Nederland.  Hij  legt  uit  dat   de   kwaliteit   van   het   Nederlandse  onderwijs  daalt  ten  opzichte  van  landen  zoals  Finland  en  Signapore.  Hij  zegt  de  kwaliteit  van  de  leraar  te  willen  verhogen,  omdat  deze  voor  de  kwaliteit  van  het  onderwijs  bepalend  is.  Hij  waarschuwt  ons  dat  de  economische  groei  van  China  op  dit  moment  hoger  is  dan  die  van  ons  eigen   land.   Op   dit   pleidooi   is   onze   andere  vraag   een   logisch   vervolg:   Hoe   denkt   u   van  Nederland  een  kenniseconomie  te  maken  door  te  bezuinigen  op  het  onderwijs?  Als  een  echte  politicus   weet   Zijlstra   aan  de  scherpe   kantjes  van   onze   vraag   te   ontkomen.   Hij   ontkent    glashard   dat   zijn   regering   wil   bezuinigen   op  onderwijs   en  heeft  het  over  een  herschikking  van  het  geld.

interview met halbe zijlstraJulia Neugarten

13"Jullie  gaan  dingen  veranderen!  Dat  is  anders  dan  die  suffe  konijnen  waar  ik  mee  werk,  die  zijn  allemaal  ingeslapen!"  Minne  Hoeve

Hij   wil   in   onderwijs   kwalitatief   investeren.  Sterker   nog,   hij   maakt   de   stelling   dat   zijn  overheid   op   onderwijs   wil   bezuinigen  belachelijk.  Wel  zegt  hij:  

“Wil  je  investeren  in  jezelf  dan  moet  je  zelf  betalen,,

over   zijn   pogingen   langer   studeren   in   de  toekomst  te  bemoeilijken.  Ook   als  we  Zijlstra  er   op  wijzen  dat  hij   zelf   zeven   jaar  over   zijn  studie   heeft   gedaan   wijkt   hij   niet   van   dit  standpunt  af.  De  overheid  betaalt  per  student  voor  een  bachelor  en  een  master,  wil   je  meer,  dan  moet  dat  uit  eigen  portemonnee  komen.Ondanks   de   strategische   en   soms   irritante  antwoorden   van   Halbe   Zijlstra   was   ons  uitstapje   naar   Den   Haag   een   groot   succes.  Zingend   en   lachend   keerden   we   die  middag  terug  naar   school,   en  daarom  wil   ik   iedereen  die  mee  was  bedanken  voor  een  leuke  dag  en  natuurlijk  honderdduizend  grappen   ten   koste  van  onze  staatssecretaris  Halve  Zoolstra.

Elias  filmt  en  Max  noteert  (boven)  De  redacties  van  schoolkranten  uit  het  hele  land  verzamelen  zich  voor  de  persconferentie  met  Halbe  Zijlstra.  Links  onder  op  de  foto  onze  redactie.

Zijn  jullie  het  met  het  beleid  van  Zijlstra  eens?  Of  zijn  jullie  net  als  ik  blij  dat  het  kabinet  is  gevallen?Laat  je  reacties  achter  op  schoolkrant.het4e.nl

14 "Ik  wil  het  allemaal  niet  weten,  mail  het  me  maar"  Patrick  Nieuwehuyse

We   hadden   het   kunnen   zien   aankomen.  Dat   had   gekund,   echt   waar.   Vrijdag   de  dertiende,   van   april   nog   wel.   April   doet  wat   'ie   wil,   maar   dit   was   alsof   we   de  wolken  vroegen  een  zwembad  om  te  keren  boven   onze   hoofden.   Enerzijds   is   het  grappig  omdat  je  niet  weet  of  je  moet  gaan  douchen  als  je  thuis  komt  –  gewoon  omdat  je   al   nat   bent   –   maar   anderzijds   is   het  natuurlijk  jammer  van  wat  een  ontzettend  sportieve  dag  had  kunnen  worden.Een   minder   sportieve,  maar   minstens  net  zo  leuke   en  zeker   drogere  dag  hadden  wij  ergens   anders.   De   dag   ervoor   hoor   je  natuurlijk   veel   negatieve   geluiden   –   "Ik  heb   geen   zin!   Ik   moet   om   zes   uur  opstaan!"  –  maar   de   volgende  dag   valt  het  allemaal  mee.Op   de   morgen   van   ons   tripje,   eveneens   in  april,   om   kwart  voor   zeven,   verzamelden  wij  ons   voor   de  school.  Alles   voelde  nog  koud  en  stijf   aan,   nog   niet   helemaal   klaar   voor   het  begin   van   de   dag.   Toch   kwam   dat   begin  aanrijden,   in  de   vorm   van  een   bus,   klaar   om  ons   mee   te   nemen   naar   de   prachtige,  geweldige,   historische,   leerzame,  Duitse   stad  Keulen.

De  reis  verliep  voorspoedig.  De  aankomst  was  gepland   rond   elf   uur,   maar   rond   tien   uur  stonden   we   al   weer   buiten   in   het   zonnetje.  Nagenoeg  het  eerste  dat  bezocht  werd  was  het  toilet,   want   iedereen   kent   uiteraard   het  claustrofobieverwekkende   hokje   dat   dienst  doet  als   on-­‐the-­‐road-­‐wc  en  iedereen  weet  dus  ook  hoe  onplezierig  dat  kan  zijn.

Afijn,   op   het   toiletbezoek   volgde   een  stadswandeling.   Deze   werd   opgefleurd   door  een   bezoekje   aan   het   groenwitte   4711-­‐huis,  waar  alles   ruikt  naar  Eau  de  cologne.  Met  een  beetje   pech   –   of   geluk,  als   je   van   het  parfum  

houdt   –   kan   iedereen   na   dit   bezoek   ruiken  waar   je   geweest  bent,   dankzij   de   kraan   waar  Water  van  Keulen  uit  komt.  Hier  kun   je   even  je  handen  onder  houden  en  vervolgens  zijn  er  geen   politiehonden   meer   nodig   om   je   te  traceren.   Ik   heb   mijn   handen   weg   weten   te  houden   van   deze   helse   gootsteen.   Op   de  wandeling   volgde   een   lunch   op   een   veldje  langs  de  Rijn.  Alle  energie  die  we  tijdens  deze  lunch   spaarden,   kwam   goed   van   pas   bij   de  volgende  activiteit:  een  klim  van  een  kwartier  in   het   topstuk   van   Keulen:   de   Kölner   Dom.  Een  kwartier  klinkt  niet  zo   lang,  maar  de  klim  was  één  lange,  nauwe,  smalle,  oude  wenteltrap  van  533  treden,  met  nu  en  dan  een  tegenligger,  die  je  met  wat  pech  kon  zien  aankomen  door  een  dikke  pens  die  als  eerst  in  zicht  kwam.  Dit  afzien  heeft  zich  echter  uitbetaald:  het  uitzicht  was  schitterend.

Lang   konden   we  echter   niet  genieten   van  de  top  van   de  Dom  –  we   werden  beneden   weer  verwacht,   zodat   iedereen   tegelijkertijd   de  Dom   in   kon.  Vanbinnen  was   de   kerk   net   zo  indrukwekkend  als  vanbuiten,  zeker  de  hoogte  van  het  plafond.  Alles  was  oud  en  groot,  wat  te  verwachten   is   van   een   oud,   groot   gebouw.  Toch  was  het  een  bijzondere  ervaring  om  door  de  kerk   te   lopen.  Na   de   kerk   kregen   we  nog  meer  moois  te  zien:  we  vormden  drie  groepen  en  iedere  groep  ging  naar  een  ander  museum.  Het  Museum   Ludwig   was   mijn   bestemming,  een   museum   gevuld   met   het   werk   van  artiesten   als   Andy   Warhol.   Bij   deze   kunst  hadden  we  een  duidelijke  opdracht:  zoek  twee  kunstwerken   die   je   mooi   vindt   en   vul   de  vragen  in.  Simpel  als  wat,  snel  gedaan,  tijd  om  van   de   kunst   te   genieten!   Vrij   snel   op   het  museum   volgde   echter   de   pakweg   twee   uur  vrije   tijd   en   als   scholier   ben   je   toch   meer  geneigd   om   een   ijsje   met   'witte   chocola   en  kaneel'-­‐dip  te  gaan  eten  dan  weg  te  kwijnen

ReisverslagLeanne Kuiper

Klassenfahrt  nach  Köln

15

bij  de  moderne  kunst  –  met  alle  respect  voor  degenen   die   wel   voor  dat   laatste  kiezen.

De   vrije   tijd   werd   uiteraard   goed  besteed  in   diverse  winkels   en  straatjes  en  toen  we  uiteindelijk  onze  klasgenoten  weer   ontmoetten,   was   iedereen   klaar  om   te  gaan  eten.  Een  korte  wandeling  naar   een   Italiaans   restaurant   was   niet  teveel  gevraagd.  Iedereen  kon  bestellen  wat   'ie   lekker   vond   –   pizza   en   pasta  waren   populair.   Het   duurde   wel   even  voordat  de  gerechten  aankwamen  –  wat  wil   je   ook,   er   waren   zo'n   zeventig  andere   leerlingen  die  eveneens  bediend  moesten  worden  –  en  de  restauranthouder  kwam   dan   ook   enigszins   gespannen  over.   Na   een   vriendelijk   verzoek   om  stilte   van   onze   docenten   zag   hij   er  beter   uit,   wat   later   weer   wat   afnam.  Hoe   dan   ook,   het   eten   was   goed   en  daarna   hadden   we   zelfs   nog   tijd   om  weer   even   Keulen   in  te   gaan  voor   een  tweede   ijsje   –   moet   kunnen   –   en  bezoekje   aan   de   Keulse   Starbucks   om  wakker   te   blijven   tijdens   de   melige  thuisreis.  Ook   nu  kwamen  we   een  uur  eerder  aan  dan  de  verwachte  elf  uur.

Keulen   was   indrukwekkend,   leerzaam  en  vooral  ontzettend  gezellig!

"Daarom  waren  ze  ook  zo  bang  toen  het  leger  van  Hannibal  voor  de  poorten  stond.  Nou  jongens,  dunne  stront!"  Gerard  Terburg

16 "Jeetje  wat  ben  ik  een  sukkel,  zeg.  En  dát  wilt  onderwijs  geven?"  Ilan  Kisch

Kinderen  op  het  gymnasium  zijn  arrogant.  Ze  hebben  rijke  ouders,  en  ze  voelen  zich  altijd  nèt  iets  beter  dan  de  rest.  Want  zij  zitten  op  het  gymnasium.  Ik  heb  altijd  gedacht  dat  ik  zo  niet  was,  en  deelde  deze  verschrikkelijke  vooroordelen  met  de  rest  van  de  wereld.  Daarom  was  ik  ook  heel  verbaasd  dat  me  in  groep  acht  opeens  verteld  werd  dat  ik  geknipt  was  voor  het  gymnasium.  Na  heel  wat  wikken  en  wegen  gaf  ik  toe,  en  hier  zit  ik  dan,  in  mijn  vierde  jaar,  en  ik  heb  zo  langzamerhand  het  gevoel  gekregen  dat  ik  niet  meer  op  het  gymnasium  zit,  maar  het  gymnasium  op  mij.  Afgezien  van  de  enorme  werkdruk  die  constant  op  mijn  schouders  ligt,  lijkt  dit  onderwijs  mij  overal  te  achtervolgen.  Steeds  vaker  komt  de  echte  gymnasiast  in  mij  naar  boven,  de  gymnasiast  die  ik  mezelf  had  beloofd  nooit  te  worden.

Als  ik  door  de  stad  loop  zie  ik  veel  meer  dan  alleen  de  belachelijk  lage  prijzen  van  een  shirtje.  Latijnse  teksten  lijken  overal  te  zijn,  en  als  mijn  blik  eenmaal  op  zo’n  tekst  is  gevallen,  kan  ik  het  niet  helpen  om  er  even  bij  stil  te  staan.  Als  ik  ‘m  dan  eindelijk  (waarschijnlijk  niet  eens  correct)  vertaald  heb,  krijg  ik  een  warm  gevoel  van  binnen.  Een  gevoel  van  trots.  Op  die  momenten  voel  ik  me  dan  inderdaad  nèt  iets  beter  dan  de  rest  van  de  wereld.  

Niet  alleen  Latijnse  teksten  trekken  mijn  aandacht.  Ook  kan  ik  het  niet  helpen  om  elke  architectuurstijl  die  ik  ook  maar  een  beetje  herken  te  benoemen.  Ik  kan  dan  eindeloos  doorratelen  over  de  kenmerken  en  het  tijdperk,  ook  al  weet  ik  er  eigenlijk  niet  zo  veel  van  af.  Ook  bij  standbeelden  ontkomt  mijn  gezelschap  niet  aan  opmerkingen  over  de  persoon  in  kwestie.  Ik  babbel  dan  altijd  graag  even  over  zijn  of  haar  verdiensten  in  het  leven,  en  hoe  hij  aan  zijn  einde  is  gekomen.

Maar  het  beste  gevoel  is  wel  als  ik  in  boeken  iets  ontdek,  wat  je  echt  alleen  vindt  als  je  een  gymnasiast  bent.  Laatst  in  de  Hunger  Games  bijvoorbeeld,  bleek  het  personage  Seneca  Crane  op  dezelfde  manier  aan  zijn  einde  te  komen  als  de  beroemde  filosoof  Seneca.  Ik  heb  weken  aan  niets  anders  gedacht.  

Lang  heb  ik  geleefd  met  de  gedachte  dat  ik  niet  op  het  gymnasium  hoorde,  maar  nu  ben  ik  overtuigd.  Hoe  verschrikkelijk  het  ook  is  om  toe  te  geven,  ik  hoor  hier  thuis.  Het  is  heerlijk  om  het  gevoel  te  hebben  dat  er  een  hele  wereld  is,  een  wereld  waarin  iedereen  denkt  alles  te  weten,  die  alleen  jij,  en  een  paar  andere  gymnasiumsnobs  kunnen  betreden.

ColumnEva de Haan

De  Gymnasiast

17

VerhaalThomas Batelaan

De  inktpot,  die  ik  als  rekwisiet  voor  drama  heb  meegenomen,  breekt  tijdens  Grieks.  Het  koningsblauw  verspreid  zich  over  mijn  boeken,  maar  het  valt  mij,  druk  vertalend,  niet  op  dat  mijn  tafel  nu  een  blauwe  schaduw  aan  het  ontwikkelen  is,  tot  iemand  mijn  aandacht  trekt,  en  naar  de  vloer  wijst.  Blauw  op  geel  linoleum.

Ik  steek  mijn  vinger  op,  maar  de  lerares  wuift  hem  weg.  Ik  houd  vol,  en  uiteindelijk  vraagt  ze  wat  het  probleem  is,  en  ik  meld  dat  de  Stille  Zuidzee  zich  nu  onder  mijn  tafel  bevindt.  Ik  zal  maar  doekjes  gaan  halen.

Na  school  besluit  ik  dat  het  hoog  tijd  is  voor  nieuwe  schoenen.  Het  rood  is  verkleurd  tot  een  akelige  paarse  kleurmassa.  Ik  ga  op  weg,  met  tram  5.

Eenmaal  aangekomen  bij  halte  Koningsplein,  loop  ik  de  schoenenwinkel  binnen.  Een  meisje  met  een  onrustbarende  hoeveelheid  make-­‐up  op  begroet  mij  met  een  verwonderde  ‘O,  hi’.  Ik  groet  haar,  en  loop  richting  de  planken  met  schoenen,  die  intimiderend  aan  de  muur  bevestigd  zijn.

De  pauwenstaartschoenen  voorbijgelopen,  zie  ik  een  paar  dat  mij  wel  bevalt.  Rood,  klassiek,  vrolijk.  Ik  vraag  aan  Natascha  (want  zo  heet  ze  nu  in  mijn  hoofd)  of  ze  de  

sneakers  in  mijn  maat  heeft.  Eerst  kijkt  ze  me  verward,  maar  toch  nieuwsgierig  aan,  een  beetje  als  een  koe  die  zich  nu  pas  realiseert  dat  jij  er  ook  nog  bent.  Dan  sperren  haar  ogen  open,  terwijl  ze  zich  beseft  dat  ze  in  een  schoenenzaak  staat  en  niet  in  de  wei.  Ze  mompelt:  ‘Ja,  ik  ga  kijken’.  Het  lijkt  alsof  ze  zichzelf  een  commando  geeft.  Ik  ga  zitten.

Ik  krijg  een  beetje  medelijden  met  Natascha.  Misschien  is  haar  enige  levensdoel  wel  om  hier  voor  eeuwig  te  staan.  Misschien  heeft  ze  niets  anders.  Misschien  is  ze  zo  onzeker  dat  ze  haar  echte  gezicht  wil  verbergen  onder  een  laag  foundation.  Misschien  was  ze  wel  Sixteen  and  Pregnant,  en  leeft  ze  nu  met  een  kind  van  drie  in  een  klein  bedompt  flatje  ergens  in  de  Bijlmer.

Als  ze  terugkomt  met  de  schoenen  doe  ik  ze  aan,  loop  één  rondje  en  zeg  dat  ik  dit  paar  neem.  De  kassa  piept  een  gebroken  melodietje  terwijl  hij  mijn  bon  uitbraakt.  Ik  pak  de  grote  rode  tas,  bedank  haar  uit  de  grond  van  mijn  hart  en  stap  de  winkel  uit.

Op  straat  is  het  druk,  vol  met  mensen.  Iedereen  hier,  iedereen,  heeft  een  leven.  Ze  zijn  geen  figuranten  in  mijn  leven,  ze  zijn  mensen,  met  levens  die  minstens  even  belangrijk  zijn  als  het  mijne.  Imagine  them  complexly,  denk  ik  terwijl  ik  de  tram  instap.

When  the  ink  hits  the  Vans

"Laten  we  snel  beginnen  voordat  mensen  elkaar  met  pennen  gaan  doodsteken  onder  mijn  neus"  Patrick  Nieuwehuyse

18 "Ik  blijf  je  niet  waarschuwen,  straks  pak  ik  mijn  samurai-­‐zwaard!"  Gerard  Terburg

Speciaal  voor  deze  editie  van  de  schoolkrant  zijn  Storm  en  ik  een  paar  gitaarwinkels  langs  gegaan,  iets  wat  we  zelf  erg  graag  doen.  In  deze  schoolkrant  staan  een  paar  zeer  bijzondere  gitaren.  We  hebben  er  een  paar  uitgeprobeerd,  te  beginnen  met  de  Epiphone  Wildkat.

Gitaren GetestLuka schuurman en Storm de Boer

Uiterlijk10sound9,5Hardware9,5Prijs/kwaliteitverhouding9*

De  Wildkat  is  een  zeldzame  gitaar,  zeker  in  de  kleur  die  Storm  heeft,  een  zwarte  uitvoering  van  het  zeldzame  Tigerburst,  een  gitaar  die  niet  meer  gemaakt  wordt.  Hij  heeft  hem  op  Marktplaats  gekocht  voor  €300,-­‐.  Deze  gitaar  klinkt  net  zo  goed  als  hij  eruit  ziet,  alleen  feedbackt  hij  nogal  snel,  aangezien  het  een  hollow  is.  Behalve  dat  deze  gitaar  licht  en  heel  lekker  speelt  en  ook  nog  eens  heel  mooi  is  (en  een  bigsby  heeft),  valt  er  niet  zoveel  te  zeggen,  maar  dat  hoeft  ook  niet.  Een  leuke  bijkomstigheid  is  dat  nadat  hij  was  afgesteld  op  het  gitaarfestival  van  Musicmatrix,  is  dat  de  gitaar  een  natuurlijk  soort  overdrive  heeft  als  je  niet  akoestisch  speelt.*De  Wildkat  van  Storm  was  iets  duurder  dan  de  nieuwere  waar  nu  korting  op  zit,  maar  het  is  er  wel  een  uit  Korea  in  plaats  van  Japan,  en  hij  is  dus  beter  dan  anderen.

Uiterlijk9sound10Hardware10Prijs/kwaliteitverhouding10

In  de  winkel  De  Plug,  een  tweedehands  winkel,  zagen  we  een  mooie  gitaar  staan.  Dit  is  echt  een  geweldig  ding,  een  elektrische  12-­‐string,  met  ingebouwde  chorus,  en  nog  een  goede  ook!  Het  is  een  gitaar  die  je  maar  eens  in  je  leven  tegenkomt;  de  Shergold  Masquerader.  Storm  en  ik  hadden  hem  ingeschat  op  zo'n  drieduizend  euro,  maar  na  het  even  te  vragen  kwamen  we  erachter  dat  hij  maar  €495  was!  Een  unieke  handgebouwde  gitaar  die  vele  Gibsons  overstijgt,  zonder  twijfel  de  beste  12-­‐string  waar  ik  tot  nu  toe  op  heb  gespeeld!  Dit  is  geen  gitaar  waarop  je  het  leert,  en  vooral  bedoelt  om  solo's  op  te  spelen.  Als  je  geen  fan  bent  van  Chorus  die  altijd  aan  staat,  moet  je  hem  niet  kopen.

Verder  wilde  ik  ook  nog  een  effect  bespreken,  de  Ibanez  dcf  10,  een  Chorus/Flanger.  Dit  zijn  prachtige  dingen  die  niet  meer  gemaakt  worden.  Ik  heb  er  een  tijd  geleden  een  gekocht  bij  The  String.  Ik  heb  er  eerst  lange  tijd  mee  gespeeld,  onder  andere  op  die  Fender  Telecaster,  en  ik  was  zeer  aangenaam  verrast!  Persoonlijk  ben  ik  niet  zo'n  fan  van  het  Flanger-­‐geluid,  maar  dit  is  zo'n  veelzijdig  effect  dat  je  hem  ook  gewoon  kan  gebruiken  om  je  gitaar  cleaner  te  laten  klinken.  Je  kan  hem  echter  ook  zó  instellen  dat  je  het  geluid  niet  terugherkent,  perfect  voor  spacey  geluiden.  Dit  raadt  ik  niet  aan,  omdat  je  dan  maar  een  keer  hoeft  aan  te  slaan  en  de  versterker  zet  het  op  een  huilen!  Ik  heb  hem  gekocht  in  The  String.Eigenlijk  was  hij  €69,  maar  ik  kreeg  hem  voor  €50!  Hiermee  raad  ik  ook  The  String  als  winkel  aan!  

Dit  effect  heeft  twee  nadelen,  het  kost  ontzettend  veel  tijd  om  alle  verschillende  geluiden  te  vinden  en  te  proberen,  wat  natuurlijk  ook  wel  leuk  is.  Daarnaast  kan  je  hem  alleen  met  een  9V  adapter  gebruiken,  want  een  met  een  batterij  begint  ie  na  vijf  minuten  te  loeien.  Je  schrikt  je  dood  en  voor  je  het  weet  blaas  je  de  versterker  op!

19“Een  boogje  met  twee  puntjes  is  een  smiley,  in  veel  Europese  dialecten  als  een  teken  van  blijdschap  geïnterpreteerd.”  Susanne  Borrowski

Een  andere  gitaar  waar  ik  op  heb  gespeeld  die  het  vermelden  waard  is,  is  een  echte  Fender  Tele,  in  gitaarwinkel  The  String,  ook  een  tweedehands  gitaarwinkel.  Met  de  witte  kleur  waar  je  het  hout  nog  een  beetje  doorheen  ziet,  valt  hij  niet  op,  maar  qua  sound  is  dit  gewoon  een  topper.  Hij  speelt  zeer  ligt  en  klinkt  prachtig.  Volgens  mij  was  het  een  echte  Fender  USA,  die  normaal  boven  de  €1200  zijn,  

Uiterlijk8,5sound10Hardware10Prijs/kwaliteitverhouding9,5

20 "Dat  is  nou  echt  zo'n  typische  poesjes-­‐meisjesuitspraak:  'Nòùòùòùòù"'  Patrick  Nieuwehuyse

Dan  ook  gelijk  even  een  akoestische  gitaar,  de  Tanglewood  170  AS.  Dit  is  mijn  gitaar,  en  tegelijk  mijn  eerste.  Ik  heb  hem  een  jaar  geleden  tweedehands  gekocht  in  eerder  genoemde  winkel  The  String  voor  195  euro,  wat  niets  is  vergeleken  met  de  gemiddelde  vraagprijs  voor  een  nieuwe,  die  rond  de  470  euro  ligt,  en  dat  met  alleen  een  paar  kleine  krasjes!  Het  is  een  steelstring  die  heerlijk  klinkt,  en  mijn  eerste  ervaring  met  het  merk  Tanglewood,  die  zowel  akoestische  als  elektrische  gitaren  maakt.Het  is  de  gitaar  waar  ik  het  op  heb  geleerd  en  echt  een  aanrader,  voor  beginners  (al  is  de  prijs  voor  een  nieuwe  daarvoor  misschien  iets  te  hoog)  én  gevorderde  gitaristen.

Uiterlijk10sound9,5Prijs/kwaliteit9

Uiterlijk8sound10Veelzijdigheid10Prijs/kwaliteitverhouding9,5

21

LeerlingenstatuutSam Simons

Een  tijdje  geleden  stuurde  Hans  ons  het  leerlingenstatuut  op  en  ik  kan  me  voorstellen  dat  niet  iedereen  de  22  pagina's  heeft  gelezen.  Toch  staan  er  in  dit  statuut  erg  interessante  dingen  voor  ons.  Ik  heb  het  leerlingenstatuut  doorgelezen  en  ik  zet  voor  jullie  de  belangrijkste  (en  meest  handige)  artikelen  op  een  rijtje.  Alle  artikelen  hieronder  gaan  over  toetsen  en  huiswerk,  aangezien  dat  handig  is  om  na  te  slaan  in  de  les.  Voor  het  hele  leerlingenstatuut  ga  je  naar  schoolkrant.het4e.nl.De  schoolleiding  controleert  of  het  huiswerk  en  het  maken  van  werkstukken  geen  onredelijke  belasting  voor  leerlingen  oplevert.Leerlingen  hebben  het  recht  dat  huiswerk  wordt  nabesproken.Een  onverwachte  SO  mag  alleen  worden  gehouden  als  de  docent  van  te  voren  aangeeft  dat  deze  mogelijkheid  bestaat  en  als  de  leerlingen  vóór  deze  SO  (kort)  de  tijd  krijgen  om  hierover  vragen  te  stellen.Leerlingen  hebben  voor  elk  vak  “recht”  op  minstens  twee  cijfers  per  blok,  als  dit  niet  wordt  gehaald  wordt  dit  aan  de  leerlingen  toegelicht.In  de  onderbouw  kun  je  maximaal  één  proefwerk  en  één  SO,  of  drie  SO’s  op  een  dag  hebben.  In  de  bovenbouw  zijn  dit  drie  schriftelijke  toetsen  (waarvan  maximaal  één  proefwerk  of  één  tentamen).De  stof  van  een  proefwerk/tentamen  wordt  tenminste  één  week  van  tevoren  opgegeven.Van  tevoren  moet  duidelijk  zijn  aan  welke  normen  spreekbeurten,  werkstukken  etc.  moeten  voldoen,  hoe  deze  worden  

beoordeeld  en  wanneer  deze  moeten  worden  gehouden.Binnen  zeven  schooldagen  moet  een  docent  de  uitslag  van  een  proefwerk  of  SO  geven  en  binnen  tien  schooldagen  de  uitslag  van  een  tentamen.De  cijfers  van  werkstukken  e.d.  worden  bekendgemaakt  vóór  de  laatste  toetsperiode,  de  cijfers  van  toetsen  vóór  de  inleverdatum  van  de  eindrapportcijfers.Als  werkstukken  e.d.  te  laat  worden  ingeleverd  krijgt  een  leerling  hiervoor  puntenaftrek,  voor  de  eerste  dag  1  punt,  voor  de  daar  op  volgende  dagen  een  halve  punt.Een  toets  die  voortbouwt  op  een  eerdere  toets  wordt  pas  afgenomen  als  het  cijfer  hiervan  bekend  is  en  als  die  vorige  toets  is  nabesproken.Als  door  meer  dan  één  derde  van  de  klas  een  onvoldoende  is  gehaald  voor  een  proefwerk  wordt  er  in  overleg  met  de  leerlingen  gezocht  naar  een  oplossing  om  de  stof  opnieuw  te  bestuderen  en  te  toetsen.Een  proefwerk  of  tentamen  wordt  altijd  nabesproken  in  de  les.Een  leerling  en  zijn  ouders  hebben  het  recht  om  de  opgaven  en  de  antwoorden  van  een  toets  te  bekijken.Een  leerling  heeft  het  recht  om  een  toelichting  te  krijgen  bij  zijn  cijfer.Van  een  toets  is  van  te  voren  duidelijk  hoe  vaak  deze  meeweegt  in  het  rapportcijfer.Een  docent  voert  de  cijfers  van  een  toets  zo  snel  mogelijk  in  op  Magister.  Als  een  docent  zich  —  nadat  je  hem  er  op  hebt  gewezen  —  niet  aan  deze  regels  houdt  kun  je  naar  je  mentor  gaan  en  anders  naar  de  afdelingsleider  van  je  jaarlaag.  

"En  nu  ook  niet  veranderen  in  een  kanarie"  Patrick  Nieuwehuyse

Schoolwetten

Hier  zie   je  voorbeelden    van  de  producten  “Carstache”  en  “Bikestache”.  Ik  wil  graag  even  een  moment  stilte  voor  dit  idee.   Je   plakt  snorren   op   je   auto   of   op   je   fiets   en   je   kan  nooit  meer  over  het  hoofd  worden  gezien.  Want  als   je  dan  

nóg  niet  opvalt  moet  je  wel  een  muurbloempje  in  het  kwadraat  zijn.  Wat  ik  wel  verdacht  vond,  was   de   reclamefoto   van   de   Carstache.   De   auto   aan   de   linkerkant   heeft   namelijk   een  allermooiste   roze   snor…   die   precies   over   het  nummerbord   is   geplakt!   Dus   criminelen   en  ander   tuig,  let  op,  dit   is   een  hele  mooie  manier  om   je   vluchtwagen   te   vermommen.  Het  is  trouwens   ook   heel   erg   mooi   te   combineren  met  “Carlashes”,  voor   als   je   echt   om   aandacht  verlegen  zit!

24"Wij  Nederlanders  zouden  het  wel  willen  afschaffen,  de  Nederlandse  taal  en  gewoon  fokking  Engels  spreken"  Patrick  Nieuwehuyse

NutteloosDésirée Kroep

Hier   is   ook   een   hoogst   eigenaardig   product   van   het  menselijk  brein:  de  Grapple.  Het  komt  er  op  neer,  dat  je  een   appel   hebt   die   de   smaak   heeft   van   druiven.   Heel  leuk  en  aardig  allemaal,  maar  waarom  eet  je  niet  gewoon  druiven  als  je  toch  de  smaak  van  druiven  wilt  hebben?  Is  er  toevallig   iets  mis  met  de  ‘bite’  van  een  normale  druif?  Een  leuke  manier  om   te   showen  dat   je   skills   hebt  met  genetisch  manipuleren,  maar   verder   zie   ik   het   nut   er  niet  van  in.  Voor  €4,  -­‐  kan  je  vier  stuks  krijgen.

25"Kinderen,  jullie  zijn  allemaal  een  beetje  raar"  Susanne  Borrowski

Hoe  moeilijk   kan  het  pellen  van  een  banaan  zijn?  Blijkbaar  hebben  sommige  mensen  daar  meer  moeite  mee  dan  ik.  Misschien  is  het  heel  erg  ouderwets  van  mij,  maar  voor  mij  is  het  gewoon  een  kwestie  dat  supersimpel  gewoon  met  de  hand  en  nagels  kan  worden  opgelost.  Maar  voor  ieder  die  hier  meer  moeite  mee  heeft  is  hier  een  hulpmiddel:  Een  bananenpeller.  Deze  versie  heeft  ook  nog  de  prachtige  vorm  van  een  aap!  Wat  houd  je  tegen?

Dit  is  een  aanrader  voor  de  écht  luie  mensen.  Door  deze  tweekantige   schoenen  hoef   je   je   namelijk   nooit  meer  om   te   draaien:   je   kunt   gewoon   via   de   andere   kant  verder   achteruit   lopen.   Tweekantige   schoenen!   Het  moet  niet  veel  gekker  worden.  Het  wordt  aangeraden  aan   mensen  met   serieuze   vermoeidheidklachten.  Het  lijkt   het   me   niet   dat   ik   loop   te   snakken   naar  tweekantige  schoenen  als  ik  moe  ben,  eerder  als  ik  zin  heb  om  mezelf  voor  aap  te  zetten  of  buikpijn  te  krijgen  van  het  lachen.

Soms  kan  het  flink   irritant  zijn  als   je   iemand   een   email   wilt  sturen   die   òf   geen   email   heeft  òf  niet  antwoord  òf  weigert  om  te  checken   (een   aantal   leraren  van  de   school  moeten   zich   nu  aangesproken   voelen).   Hier   is  de   oplossing:   een   blok   met  velletjes   die   je   net   zo   kan  invullen   als   een   email   op   de  

computer,  om  via  de  postduifmanier  (alias  met  de  TNT  post)  te  versturen.  Heel  prettig  allemaal  maar  het  is  moeilijk  te  negeren  dat  de  redenen  om  een  mail  te  sturen  allemaal  vervallen:  het  is  niet  sneller,  je  moet  alsnog  betalen  voor  een  postzegel  en  –voor  de  mensen  die  het  vervelend  vinden-­‐  je  moet  met  de  hand  schrijven.  Dan  blijft  toch  de  grote  vraag  opkomen  waarom  je  niet  een  gewoon  papiertje  pakt  als  je  toch  geen  email  verstuurt?  Pure  gewenning?  Ik  stel  voor  dat  mensen  gewoon  moeten  aanleren  om  af  en  toe  hun  mailbox  te  openen.

Als   je  naar  een  huisdier  snakt   waar   je   niet   veel  voor   hoeft   te   doen,   dan  ben  je  hier  aan  het  juiste  adres.   Je   kunt   deze  huissteen   als   USB-­‐stick  in  de  computer   stoppen  en   toekijken…   hoe   de  steen  absoluut  niks  loopt  te   doen.   Lekker   rustig,  een   huisdier   dat   je   niet  stoort,  maar  verder  doet  hij   ook   niks   anders.   Je  hoeft   hem   niet   eens   uit  te  laten  al  krijg  je  er  wel  een   vervoerdoosje   bij  m e t   b i j b e h o r e n d e  luchtgaten.   Ben   je  op   je  rust  gesteld?  Wacht  niet  langer!

26"Er  is  niets  vervelender  dan  dat  ik  jullie  de  hele  tijd  moet  waarschuwen,  drie  kippetjes  daar.  Tok  tok  tok  ja,  ken  je  dat?"  Gerard  Terburg

Het  is  mijn  normale  pakkie-­‐an  te  schrijven  over  films  en  boeken,  maar   met   zulk   lekker   weer   als   nu   wil   natuurlijk   niemand  daarover  horen.  Of  wel?  Een    goede  film  of  het  juiste  boek  op   precies   dat   ene   perfecte   moment   kan   de   zomerse  stemming   maken   of   breken.   Daarom   deze   keer   voor  jullie   een   overzichtje   van  de   ideale   dvd’s  en  boeken  om  mee  te  nemen  op  vakantie.  

FILM  |  Mamma  Mia!Inmiddels  misschien  alweer  oud  geworden  en   zonder  twijfel   een  wijvenfilm,  toch  kan   ik  Mamma  Mia!  niet  weerstaan:  Zon,  zee,  Abba   en  Colin   Firth:  what’s   not  to   like?   Nog   een   extra   tip,   als   je   een   keer   echt   de  zomer  in  je  bol  hebt:  kies  dan  voor  de  meezingversie!  

FILM  |  The  Amazing  Spider-­‐ManWie  houdt  er  nou  niet  van  Spiderman?  Ga  je  schamen  in   een   hoekje!   En   de   nieuwe   Spiderman,   Anthony  Garfield,  heeft  nog  meer  een  air  van  nerd-­‐chic  dan  zijn  voorganger  Tobey  Maguire.  Als  er   een  film  is  waarop  ik  echt  niet  meer  kan  wachten  is  het  deze.  

FILM  |  The  Dark  Knight  RisesHet   langverwachte   vervolg   van   ‘The   Dark   Knight’,  wederom   van   de   magische   Christopher   Nolan  (‘Inception’,   ‘The   Prestige’   )   belooft  weer   een   groots  spektakel   te  worden.  Voor  zover   ik   uit  de  trailer  kan  opmaken  neemt  Batman  het  deze  keer   onder  andere  op   tegen  Catwoman   (Anne   Hathaway).  Ook   kunnen  we   ernaar   uitkijken  Michael  Craine   terug   te   zien  als  Alfred   en   natuurlijk   Christian   Bale   als   the   man  himself:  Bruce  Wayne.  

FILM  |  Ferris  Bueller’s  Day  OffIk   geef   het  onmiddellijk   toe:  in  deze  film  is   het  geen  vakantie.   Maar   het   vakantiegevoel   is   onmiskenbaar.  Ferris   Bueller   heeft   gewoon   een   keer   helemaal   geen  zin  om  naar  school  te  gaan.  Dus  doet  'ie  het  niet.  Dit  heeft   hilarische   taferelen   tot   gevolg,   met   als  belangrijkste   elementen   drie   losgeslagen   tieners   in  Chicago  en  een  gefrustreerde  leraar  die  hen  najaagt.

Films en Boeken

Julia Neugarten

27

BOEK  |  An  Abundance  Of  Katherines  van  John  GreenIk   kan   het  niet  vaak   genoeg   zeggen:   lees   John  Green.  Wacht   niet  tot   je  straks   oud  en  fantasieloos   bent,   afgestompt   door   de   sleur   van   het   burgerlijke   leven.  Wacht  niet   tot  postzegelverzamelen   en   golf   je   hobbies   zijn.  Lees   Green   nu,   nu   je   soms   stiekem   in   je  pyjama  naar  de   snackbar   gaat  of   een  fles   drank   je  kamer   in   smokkelt.  Lees  nu  de   zon  schijnt.  Lees  over  een  onvergetelijke  roadtrip,  een  mislukt  genie  en  een  hilarische  zomer.  Lees  ‘An  Abundance  Of  Katherines’.

BOEK  |  Nick  and  Norah’s  Infinite  Playlist  van  Rachel  Cohen  en  David  LevithanNick  en  Norah  ontmoeten  elkaar  midden  in  de  nacht  dat  ze  allebei  opzoek   zijn  naar  een  obscuur  concert  van  hun  favoriete  band.  Volg  ze  op  hun  zoektocht  en  luister  ondertussen  naar  de  playlist  aan  het  begin  van  het  boek.  Bonus:  in  de  onderbouw  mocht  ik  dit  boek  lezen  voor  Nederlands.  Bonus  2:  Er  is  ook  een  hele  leuke  film  van.

BOEK  |  The  Perks  Of  Being  A  Wallflower  van  Stephen  ChboskyDe  reden  dat  je  dit  boek  nu  moet  lezen  is  heel  simpel:  straks   is  er  ook  een  film  van.  Een  film  met  Emma  Watson  (voor  hen  die  onder   een   steen   geleefd   hebben   de  afgelopen  tien  jaar:  Hermelien  Griffel)  en  Logan  Lerman   (Percy   Jackson)   en  dan   ontstaat   er   zo’n   groepje   ‘hippe’  mensen   die   zeggen   dat   ze   het   boek  allaaaaaaaaang   kenden   voordat   de  film   uitkwam.   Zo   voelen   zij   zich   als  fans   straks   verheven   boven   andere  fans.  En  dit  is   jouw  kans  om  je  bij  dat  groepje   verhevenen   aan   te   sluiten.  Grijp   ‘m.   De   andere   reden   dat   je   dit  zeker  moet  lezen   is   dat  het   echt  een  heel   goed   boek   is.   In   dagboekvorm  geschreven   à   la   ‘Adrian   Mole’   maar  hartverscheurend   en   diepzinnig   à   la  ‘The  Catcher  In  The  Rye’.  Niet  alleen  maar  lichthartig  en  vrolijk,  maar  zeker  de  moeite  waard.  

BOEK  |  Het  Gym  van  Karin  AmatmoekrimOm  maar  even  aan  te  sluiten  bij  het  thema  van  de  column  van  Eva:  een  boek   dat  onder  andere  het  gymnasiaal  snobisme  van  Amsterdam  onder  de   loep  neemt.  Een   jong  meisje  uit  een  achterstandsbuurt  gaat  naar  een  gymnasium  in  Amsterdam  Zuid.  Daar  verbaast  ze  zich   constant   over   de   gebruiken  op   haar   nieuwe   school.   Ik   lees   bijna   alleen   nog  maar  boeken  in  het  Engels,  maar  ‘Het  Gym’  is  zeker  de  moeite  waard!

"Maar  nu  heeft  het  Giechelvirus  al  het  andere  geslacht  bereikt.  Een  nieuwe  stap  in  de  evolutie"  Patrick  Nieuwehuyse

28 "Ja  hoor,  daar  komen  de  special  soundeffects"  Patrick  Nieuwehuyse

Het   is  bij  mij   pas  iets  van   het   laatste   jaar,  misschien  zelfs  wel  de  laatste  maanden,  dat  ik   echt   een   beetje   begin   op   te   letten   met  wat  er   in   de   Nederlandse  politiek   gebeurt.  Te  laat  misschien,  wie  weet,  maar  beter  laat  dan   nooit   gaat   hier   zeker   wel   op,   al  helemaal   omdat   ik   nog   niet   heb   mogen  stemmen   (en  bij  de  komende  verkiezingen  op  12  september  dat  ook  nog  niet  mag),  dus  ernstige  schade  heb  ik  de  maatschappij  met  mijn   gepasseerde   desinteresse   niet  toegebracht.  Gezien  mijn  korte  periode  als  volger  van  de  gebeurtenissen  in  Den  Haag,  en  het  feit  dat  het  woord  ‘leek’  hier  bijna  in  woordenboekdefinitie   aanwezig   is,   heb   ik  nog   weinig   ‘wetmatigheden’   ontdekt,   net  zo   goed   als   andere   politieke   tactieken   of  zaken  die  steeds  weer  terug  keren.  Maar  er  zijn   enkele   dingen   waar   je   niet   omheen  kunt,  en   die   soms  een  verbazende  werking  kunnen   hebben.   De   meest   opvallende  daarvan  die  ik  heb  kunnen  waarnemen  zijn  het   meelijwekkende,   ja   misschien   zelfs  hartenbrekende,   zelfdestructisme   van  GroenLinks,   een   partij   die   door   PowNews  allitererend   werd   gereduceerd   tot   een  ‘marginaal   milieupartijtje’,   maar   ook  kleinere   zaken  zoals  het  leuke  spreken  via  de  voorzitter,  en  de  onverslaanbare  humor  van   Kees   van   der   Staaij,   fractievoorzitter  van   de   SGP.   Het   opval lendste   en  opmerkelijkste  blijf  ik  echter  dit  vinden:  de  Hedwigepolder.  D e   d i s c u s s i e   o v e r   d e   e v e n t u e l e  onde rwa t e r z e t t i ng   v an   de   Zeeuwse  Hedwigepolder  is  er  eentje  die  al  lang  schijnt  te  woeden.   Het   zou   moeten   gebeuren   als  natuurcompensatie   voor   het   uitbaggeren   van  de   Schelde   ergens   ter   bevordering   van   de  scheepvaart   van   en   naar   Antwerpen.   De   ene  politieke   partij   is   tegen   (‘Ik   ga   desnoods   zelf  

voor  de  dijken  liggen’),  de  ander  is  vóór,  en  de  Zeeuwen   zijn   vooral   erg   boos.   Op   een   zeker  moment  leek  het  staatssecretaris  van  landbouw  Henk   Bleker   (een   fascinerende  man,   zoals   ik  ook  al  snel  leerde)  gelukt  om  een  oplossing   te  vinden:   de   polder   zou   voor   één   derde  onderwater   komen   te   staan.   De   Europese  Commissie   stemde   toe,   maar   de   meerderheid  van   de  Kamer   was   het   er   niet  mee   eens.  De  impasse  duurt  voort.  Dat  moet  wel  een  bijzondere  polder  zijn,  dacht  ik,  dat  er  zo  veel  discussie  over  is.  Pogend  een  standpunt  in  te  nemen  in  dit  conflict,  dacht  ik  aan  de  zielige  boerengezinnen  die  hun  huis  uit  zouden   moeten,   en   de   Zeeuwse   dorpjes   die  ontruimd   zouden   moeten   worden   voor   deze  vooropgezette   tsunami.   Aan   de   andere   kant  deed   de   gedachte   aan   een   flink   groot   nieuw  natuurgebied  me  ook  wel  leuk  klinken.  Ik  vond  het  moeilijk.  Ik  besloot  ter  verdieping,  niet  per  se  ter  oplossing  van  de  standpuntskwestie,  een  blik  te  werpen  op  de  polder  in  Google  Earth.  Nu   we   dan   toch   op   het   gymnasium   zitten  (alhoewel  ik   er  klaar  mee  ben,  trouwens),  laat  mij  dan  één  van  de  enige  Griekse  woorden  die  ik   zowel   passief   als   actief   beheers,   citeren:  θαυμαζω,   oftewel,   ik   was   (zeer)   verbaasd.  Gedurende   mijn   gehele   leven  heb   ik   namelijk  zelden  tot  nooit  een  kleinere  polder  gezien  dan  de  Hedwigepolder.  Het   is   bij  lange  na   niet  de  grote   polder   die   ik   verwachtte   als   reden   van  zoveel  discussie.  In  de  letterlijke  hoek   van  het  land   ligt  daar  een  handjevol  kleine  weilandjes  met   wat   boompjes   ertussen.   De   dijk   aan   de  zuidkant   van   de   polder   ligt   zelfs   in   België.  Wonen   er  dan  mensen?   Is   dat  de   reden   voor  het  verzet  en  de  moeite?  Ik  heb  welgeteld  twee  boerderijen  kunnen  vinden.  Volgens  Wikipedia  is  er  nog  één  huis  bewoond  in  de  polder.

OpinieMilo van Bokkum

De  ironische  praktijk  van  het  poldermodel

29

Ik  heb  besloten  wat  afbeeldingen  bij  te  voegen.  De  zwarte  lijn  is  de  landsgrens  tussen  België  en  Nederland.  Op  de  eerste  foto  lijkt  de  polder  nog  best  flink,  op  de  tweede  is  hij  in  de  provinciale  context  geplaatst.  Kun   je   hem   vinden?   Het   is   het   rode   puntje  rechtsonder.   Toen   ik   bedacht   dat   de   polder  misschien  maar  voor  één  derde  ten  onder  zou  gaan   (en   daardoor   zelfs   één   van   de   twee  boerderijen  gespaard  zou  blijven),  kon  ik  bijna  niet  geloven  dat  er  zoveel  debat  was.  Maar  de  verwondering   was   niet   af.   Interesseert   het  merendeel   van   Nederland   zich  voor  dit  stukje  land?  Is  dit  de  democratie?  Blijkbaar,  is  wat  het  antwoord   dient   te   zijn.   Het   domineert   de  voorpagina’s   en   de   site   van   de   NOS,   met  prachtige   koppen   zoals   ‘Onzekerheid  Hedwigepolder   blijft’.   Ontbreekt   het   de  mensen   aan   informatie   over   de   grootte   en  importantie  van  de  polder?  Ik  denk  niet  dat  het  veel  uit  zou  maken.  Er  is  meer  aan  de  hand.  Of  juist  minder.  Het  ligt  eraan  hoe  je  het  bekijkt.  Ik  meende  als   leek   toch  gelijk   in  een  politieke  wetmatigheid  te  zijn   gevallen:  de  zogenaamde  non-­‐issuepolitiek,   waarbij   het   simpelweg   om  niks   gaat.   Eerder   werd   het   debat   over   het  hoofddoekjesverbod   als   zoiets   beschouwd.  Maar   zo   simpel   bleek   het   niet   te   zijn.   We  hebben  hier  eerder  van  doen  met  een  politieke  proxy-­‐war,  waarbij  een  veel  breder  conflict  op  

één   klein   slagveld   wordt   uitgemeten.   Heel  klein.  Het  is  de  strijd  tussen  natuur  en  landbouw.  Die  is   kortgeleden   al   eerder   uitgevochten   op   een  kleinere   schaal,   maar   met   grotere   eventuele  mogelijke   potentiële   gevolgen   voor   de  agrarische   sector   in   de   discussie   over   het  eventueel   aan   te   leggen   ‘natuurgebied’  Oostvaarderswold  te  Flevoland.  Als   ex-­‐boer  en  ponyfokker   is   de   rol   en   mening   van  staatssecretaris   Bleker   in   deze   discussies  natuurlijk   een  beetje   dubieus.  In  de   beginfase  van  het  conflict,  dat  al  teruggaat  tot  vóór  2009,  heeft  er  echter  nog  een  kwestie  gespeeld.  Toen  ging   het   over   in   hoeverre   we   de   haven   van  Antwerpen,  als  de  grootste  concurrent  van  die  van   Rotterdam,   helpen.   Want   met   de  Westerschelde,   waar   alle   schepen   doorheen  moeten,   hebben   we   een   machtig   wapen   in  handen,   dat   al   eerder   werd   gebruikt   toen   de  Republiek   in   oorlog   was   met   de   Spanjaarden  die  Antwerpen  hadden  bezet,  in  1585.  Daarmee  zijn  we  een  doorn  in  het  oog  van  de  Belgen.

Nederland   en   België   tekenden   al   in   2005   een  verdrag,  waarbij   de  uitdieping   van  de   Schelde  zou   gaan   plaatsvinden,   zodat  grotere   schepen  Antwerpen   zouden   kunnen   bereiken.   Omdat  Nederland  echter  tot  2009   (en  dus  nog  steeds)  een   voortdurend   intern   conflict   over   de  compensatie  van  de  verloren  natuur  door  het

“Er  gaan  steeds  meer  kleren  uit,  daar  achter  in  de  zon.  Ik  vraag  me  af  wanneer  dit  zal  stoppen,  deze  Romeinse  striptease"  Patrick  Nieuwehuyse

30 "Niets  lucht  me  meer  op  dan  een  wezen  straffen  dat  me  irriteert"  Patrick  Nieuwehuyse

uitbaggeren  had,  waarbij  de   polder  dus   onder  water  gezet  zou  worden,  kwam  het  uitbaggeren  ook   niet   op  gang,   tot  woede   van  België.  Ook  hier   lijken   wat   mij   betreft   toentertijd  verscheidene   belangen   verstrengeld   te   zijn  geraakt  omtrent  de  haven  van  Antwerpen  en  de  verbetering   van   haar   concurrentiepositie   ten  opzichte   van   Rotterdam   door   middel   van   de  uitbaggering.  Daar   zijn,  behalve   in   1585,  meer  voorbeelden  van.  Nederland  is   bijvoorbeeld  al  jaren  sloom  met  de  heringebruikname  van  de  zogenaamde   ‘IJzeren   Rijn’-­‐spoorlijn,   die  Antwerpen  op  een  snelle  manier  verbindt  met  het   Ruhrgebied,   maar   over   Nederlands  grondgebied   loopt.  Wij   genieten   ondertussen  van  onze  spiksplinternieuwe  Betuwelijn,  die  al  het   goederenvervoer   zonder   storingen   van  passagierstreinen   zo   Duitsland   in   rijdt,   terwijl  de  Belgen  al  jaren  met  een  enorme  omweg  óm  Nederland,   en   dan   met   name   het   fikse  aanhangsel-­‐uitsteeksel  Limburg,  heen  dienen  te  rijden,  met   een   kronkelige  en   trage   spoorweg  vol  hoogteverschillen  door  de  uitlopers   van  de  Ardennen,   inclusief   een   verouderde   tunnel  onder   de   Vaalserberg   bij   het  Drielandenpunt.  

De  symboliek  is  bijna  te  mooi—het  spoor  mag  Nederland  beslist  niet  in.

Deze   kwestie   lijkt   inmiddels   voorbij,   want   in  2010  begon  onder  toenemende  druk   van  België  het   baggeren,   met   een   hoog   tempo,   en   daar  heeft  het  land  positief   op  gereageerd.  Maar  de  kwestie  van  de  landbouw  versus  de  natuur  blijft—  tot  op  vandaag.  En  gezien  het  meest  recente  nieuws,   zal   dat   ook   nog   duren   tot   na   12  september,  een   begrip   in   de  media   inmiddels  opgeblazen   tot   mythische   proporties,   als   een  soort   Dag   des   Oordeels   van   de   Lage   Landen.  Maar   daar   zit  misschien  wel  wat  in.   Ik   zal  als  nog   niet   stemgerechtigde   in   ieder   geval   niet  veel   invloed   hebben   op   de   toekomst   van   dit  speelveldje.   Althans,   niet   deze   keer.  Want  als  het   in   dit   land   zo   doorgaat   met   de  contempora ine   hoge   f requent ie   van  verkiezingen  in  combinatie  met  het  lage  tempo  van   de   besluitvorming,   dan   heb   ik   misschien  nog  een  kans.  Maar  of  dat  goed  is,  is  nog  maar  de   vraag.   Misschien   is   het   tijd   voor   een  onderwaterzetting  van  het  poldermodel.

Zomer EssentialsNika buijs

Misschien   niet   de   paar   laatste   maanden,  maar  al  een   jaartje  of  drie   zijn   jullie  bezig  een   sixpack   te   kweken.  Elke   ochtend  drie  sit-­‐ups   zal   uiteindelijk   wel   resulteren   in  een   Abercrombie   &   Fitch   lichaam,   maar  het  kan  beter.

NOOIT   EEN   T-­‐SHIRT   AAN   Dan   zet  je   jezelf  ten  eerste  op  de  kaart,  maar  ten  tweede  heb  je  dan   geen  bruine  armen   en  een  vlak  wit  in  de  vorm   van   een   shirt   aan.   Dat   geeft   een   sex-­‐appeal  van  een  manke  hamster.

ALLÉÉN   EEN   ZWEMBROEK   Een   levend  reclamebord   hoef   je   niet   te   zijn,   dus   hijs   je  zwembroek   op   en   doe   normaal,   want   Bjorn  Börg  is  alleen  op  frisfeesten  hip  als  de  pest.

ZONNEBRAND   Je   jeugdige   baardhaartjes  vermengd   met     wat   rode   huid,   dat   zet   de  Spaanse  señorita's  niet  in  de  rij!  

ZONNEBRIL   Dé   manier   om   natuurlijk   de  nieuwe   bikinitrend   te   volgen.  Dus   koop   niet  een  te   lichte,  want  je  komt  echt  over   als  een  kneus   als   je   loopt   te   staren   met   een   pet  eroverheen,   zogenaamd   nonchalant   in   slaap  gevallen.

NIET   TEVEEL   GEL   Is   het   je   wel   eens  opgevallen  dat  surfdudes  je  van  het  zijn?  Goed  om   te   weten   dat   je   die   air   krijgt   als   je   met  maagdelijk   schoon   haar   in   de   zee   gaat  zwemmen.

Jongens

31"Decanius  was  misschien  in  die  tijd  wel  een  BR-­‐er,  een  bekende  Romein"  Susanne  B.

Nadat   je   de   laatste   maanden   hard   hebt  gewerkt  om   je   lijf  bikiniklaar   te  maken,  is  daar   nog   een   dilemma.  Wat   hul   je   om   je  hemellichaam?   Hier   een   paar   overbodige  tips   die   je   een   beetje   tot   niets   kunnen  helpen.SLIPPERS   Tenzij   je   zit   te   wachten   op  schimmelpoten   of   andermans   haar   tussen   je  tenen,   moet   je   slippers   hebben.   Je   wilt   niet  weten   wat   iedereen   op   de   grond   van   de  camping  douche  achterlaat.

BIKINI   of   BADPAK   Als   je   dan   toch   op   Ibiza  tussen  alle  roodverbrande  kerels  zit,  wil  je  voor  je  medehollanders  niet  voor   lul  staan  omdat  je  oma's   hippe   badpak   uit   '83   moet   lenen;   toen  vloekten  paars  en  geel  nog  niet.  

ZONNEBRAND  Ook   al  zit   je  wegens   de  crisis  ergens  in  Venlo  om  vakantie  te  vieren,  je  geniet  nooit  en  te    nimmer  van  verbrande  schouders.  Smeer   je   goed   in.   Besproete   roodharigen   tot  kroezige  exoten,  allemaal.

EEN   FIJNE  HANDDOEK  Op  het  strand  is   het  altijd  wel  fijn,  maar  als  je  twee  dagen  later  nog  zand   in   je   navel   vindt   doe   je   iets   fout.   Dus  handdoek  onder  je  achterwerk.

NIET   TEVEEL   MAKE-­‐UP   Als   je   je   huid  dichtplamuurt   wordt   je   snoet   niet   bruin   en  smeltende  foundation  is  niet  heel  charmant.  Je  mooie   Paolo-­‐Italiaan   is   net   blij   dat-­‐ie   een  blonde   scharrel   heeft   gevonden,  moet   hij   z'n  handen  wassen  nadat  hij   je   liefkozend  over   je  wang   heeft   gestreken.   Bespaar   hem   de  teleurstelling.

VROLIJKE   ZOMERTENEN   Zolang   het   niet  lijkt   alsof   je   dingen   op   je   tenen   hebt   laten  vallen   (paarsblauwe   nagellak)   is   het   leuk   om  ze   wat   op   te   vrolijken   met   wat   daarvoor  bestemde  verf.  

STROOIENHOED   Voor   de   feeling   van   een  oude   country   zanger   of   gewoon   a ls  zonnescherm,  soms  voel   je  niet  één  maar  een  paar   zonnesteken   doorkomen,  omdat   je  haar  nu  eenmaal  donker  is  en  je  het  nog  net  niet  als  kookplaat  kan   gebruiken.  Dus   houd   je  hoofd  koel.

JURKJE  Je  kan  zeggen  wat  je  wil,  een  bikini  is  niets  meer   dan   een  halve  meter  stof.  Ook   in  Zuid-­‐Frankrijk   heb   je   in   dat   schattige   kleine  plaatsje  een  dorpsgek.  Als  je  dus  even  naar  de  supermarkt   gaat,   een   hele   meter   stof   erover  heen.  Gewoon  voor  het  gevoel.

ZONNEBRIL   Je   kan   onopgemerkt   lachen   om  mensen   die   hun   zwembroek   tussen   hun  bilpartij  hebben,  of   eindeloos   staren  naar  een  goddelijk   afgetraind   lichaam.   Daarbij   komt  ook   dat   je   als   je   80   bent   nog   wat   kan   zien  (mits   je   UV-­‐filter   hebt).   De   zon   schijnt  namelijk  erg  fel  te  zijn.

S T RANDTA S   Om   d e z e   o n g e z o n d e  hoeveelheid   bezorgde   voorzorgsmaatregelen  ergens   in  mee   te   vervoeren,   heb   je   een   tasje  nodig.  Groot.

Fijne  zomer!

Meisjes

Achterkantpiet ruig en Mara cerfontain

Sinds  kort  heeft  Het   4e  Gymnasium  z’n  eigen  CBS   (Centraal   Bureau   Statistiek),   en   we  stellen   allerlei   vragen   aan   leerlingen   (en  docenten)  om  te  kijken  wat   ze  van  de  school    vinden  en  wat  er  nog  zou  kunnen  veranderen,  zodat  we  misschien  dingen  echt  kunnen  gaan  veranderen.

CBS ‘‘Wat  mis  je  nou  echt  in  de  kantine?’’

Top  51  -­‐  Goede  koffie2  -­‐  Turkse  pizza’s3.  IJs4.  Fruit5.  Tosti’s  en/of  nieuwe  broodjes

Q&AQ&A,   oftewel  Questions   and  Answers,   is   een  nieuwe  rubriek.  Je  kan  hier,   anoniem  of  niet,  vragen  stellen  aan  leraren  en/of  leerlingen.  Je  kunt   brandende   vragen   stellen   waar   je,   uit  onverzadigbare   nieuwsgierigheid,   altijd   al  een   antwoord   op   hebt   willen   hebben.   Dit  hoeft  helemaal  niet  relevant  te  zijn,  maar  dat  is  natuurlijk  niet  verboden.

‘’Waarom  is  de  kantine  niet  in    de  laatste  kleine  pauze  open?’’

Fien:  “Ik  kan  de  kantine  niet  in  de  laatste  kleine  pauze  openen  omdat  dat  niet  mag  van  mijn  baas.  Die  vindt  dat  niet  rendabel.”

‘’Wat  vind  jij  nu  een  goede  reden  voor  een  rode  kaart?’’

Laura:  “Als  een  leerling  de  les  heeft  verstoord,  de  leerling  meerdere  malen  is  gewaarschuwd,  want  anders  verstoord  hij  niet  allen  de  les  voor  zichzelf  maar  ook  voor  de  docent  en  voor  de  rest  van  de  klas.  Maar  ik  ken  de  docenten  ook,  en  soms  vind  ik  dat  rode  kaarten  niet  verdiend  zijn  en  dan  zeg  ik  dat  ook  tegen  de  docent,  en  zo  krijgt  iemand  soms  toch  geen  rode  kaart.’’

Hoofdredactie:  Julia  NeugartenWebredactie:  Sam  SimonsVormgeving:  Elias  PoolmanBegeleiding:  Dick  van  SantenTekst:  Désirée  Kroep,  Eva  de  Haan,  Leanne  Kuiper,  Mara  Cerfontain,  Muriël  van  der  Laan,  Nika  Buijs,  Piet  Ruig,  Sam  Post,  Sam  Simons,  Storm  de  Boer,  Thomas  Batelaan,  Luka  SchuurmanBeeld:  Nika  Buijs,  Nina  Schogt,  Romane  VoetCoverfoto:  Ricki  de  Koning

JUNI27,    28  en  29  proefwerkweek29  diploma-­‐uitreikingJULI3  en  4  Uffelte9,  10  en  11  boeken  inleveren13  uitdelen  rapporten14  start  zomervakantie

Colofon

Agenda

Voor  reacties,  vragen  en  meer  Zephyr  ga  naar  schoolkrant.het4e.nl  of  onze  Facebook-­‐pagina!