wintersporters magazine 2
InleidingHet wintersportseizoen draait op volle toeren. Dat merken we zowel aan het enthousiasme bij familie en vrienden als op de website. Met de kerstvakantie achter de rug zijn heel wat mensen al weer terug van hun eerste skidagen. Zo zagen we heel wat prachtige foto’s binnen rollen via onze app Sneeuwhoogte+ en werd het verlangen bij de thuisblijvers hierdoor nog maar eens aangesterkt. Nog even en de grote uittocht van de voorjaarsvakantie kan weer beginnen. Natuurlijk hopen we op bergen sneeuw en daarna mooi weer. Een interview met Roel leert ons echter dat ver vooruitkijken op de weerkaarten echter vaak voorbarig is. Hij vertelt uitvoerig over de passie van zijn dagelijkse weersvoorspellingen.
Skiën doet ieder op zijn eigen niveau. Of je nu een beginner of een echte pro bent, als je maar geniet van die aimabele tijd in de bergen. Zo skiet Rogier vaak de steilste couloirs, terwijl ik me nog het allerliefst op de piste begeef. Samen met Dieter en Roel trainden we afgelopen zomer om ook onze techniek te verbeteren. Je bent immers nooit helemaal klaar met leren skiën.
Naast heel wat leesvoer en prachtig fotomateriaal, wensen we jullie met het hele Wintersporters team nog een fantastisch 2013 toe. Geniet met volle teugen van ieder moment, op én naast de piste. Voor de sneeuw zelf kunnen we helaas niet zorgen. Maar we doen er in het nieuwe jaar opnieuw alles aan om jullie eerlijke en onafhankelijke wintersportinformatie voor te schotelen.
Kristof en Rogier, Dieter, Geertje, Johan, Martijn, Martin, Roel, Ruud, Rob, Antoinette, Alke, Johan, Gijs Jan en Wietse
inleiding
Cover
Tot nu toe niets te klagen over
sneeuwval deze winter. Sandra in de
diepe poeder.
wintersporters magazine 3
Interview Roel van den Bekerom
Roel is de vertrouwde weerman van
Wintersporters. Tijdens het seizoen houdt hij
ons dagelijks op de hoogte van het weer in de
Alpen. Het is duidelijk dat hij -bijna- even gek
is op mooie meteorologische verschijnselen als
op wintersport. Tijd om eens een gesprek aan
te gaan met deze nuchtere Limburger.
Op welke leeftijd begon je met skiën?
“Met 8 jaar ben ik voor het eerst met m’n ouders
en broer op wintersport gegaan. Ik heb leren
skiën in Alpbach, Oostenrijk. In die tijd was 8
jaar denk ik vrij vroeg, ik was bijna de enige
uit m’n klas die ging skiën. Vrijdags vrij vragen
van school was ook nooit een probleem.”
inTeRVieW
Was je hele familie gek op skiën, dat je al zo
vroeg op de latten stond?
“In ieder geval mijn vader. Die ging in de
jaren zeventig ieder jaar met z’n broers naar
Kirchberg. Later ging mijn moeder ook mee
maar ze hebben denk ik gewacht tot mijn
broer iets ouder was voordat ze ons wilden
meenemen.”
Was wintersport liefde op het eerste gezicht?
“Absoluut. We gingen ‘s zomers al vaker naar
Vorarlberg om te wandelen in de bergen. Die
bergen vond ik prachtig, maar toen ik ze in
1986 voor het eerst onder een pak sneeuw zag
liggen was ik helemaal verkocht. Ik had ook
Kristof Vosters
Belgische kilometervreter
wintersporters magazine 4
geen geduld om te leren skiën. Omdat de skiles
pas op maandag begon ben ik met m’n vader
al gaan oefenen in een wei. Toen ik eenmaal
naar de les mocht wilde ik persé niet in het
beginnersklasje. Dat werkte natuurlijk niet.
Na drie dagen ben ik gestopt en met de familie
gaan skiën.”
Ben je vanaf dat moment elk jaar gaan skiën?
“Bijna elk jaar. De eerste vijf jaar in Alpbach,
daarna een aantal jaar in Leogang en vanaf
mijn 16e werd carnaval tijdelijk belangrijker.
Sinds een jaar of tien ga ik met de vriendengroep
weer bijna ieder jaar, dat is altijd gezellig. Liefst
altijd naar een ander gebied.”
Wat is het skigebied wat je het meest is
bijgebleven waar je bent geweest?
“Ieder skigebied had wel iets. Skiwelt Wilder
Kaiser-Brixental vind ik qua skigebied
schitterend, in Val Gardena is het landschap
dan weer fantastisch. In Alpbach vond ik het
kneuterige wel mooi. Een gezellig dorpje in een
doodlopend dal waarvan ik ieder jaar hoopte dat
het zou worden ingesneeuwd. Wat dat betreft
vind ik het wel jammer dat het nu verbonden
is met Wildschönau en het er veel drukker gaat
worden.”
Je bent al heel wat jaren wintersportweerman,
hoe is dat ontstaan?
“Ik ben begonnen op het forum van ski.
startpagina.nl, dat nog steeds bestaat. Zeven
jaar geleden zochten ze daar een weerman voor
een dagelijks Alpenweerpraatje. Ik was van
kinds af aan een weerliefhebber en gek van
wintersport dus de match was er toen al. Buiten
officiële instanties als het KNMI en Meteo
Consult had je toen bijna geen gespecialiseerde
weerberichten voor de Alpen, dus er was een
inTeRVieW
wintersporters magazine 5
behoefte. Van het een kwam het ander, nu zit ik
voor het vierde jaar bij Wintersporters.nl.”
Waar is die weerinteresse vandaan gekomen?
“Belangstelling voor het weer was er altijd,
misschien gevoed door drie fantastische
winters op rij, 1985, 1986 en 1987. Na mijn
basisschooltijd had ik een vast avondprogramma.
Ik keek ’s avonds om zes uur het NOS journaal,
daarna snel door naar het RTL4-weer, de
Duitse ARD kwam rond half zeven, de Duitse
RTL om tien voor zeven, en de Vlaamse BRT
had rond tien voor acht een weerbericht vlak na
het tweede weerbericht van RTL4. Ik wilde niks
missen. Ik ken ook nog alle teletekstpagina’s
met weerberichten uit die periode. Vraag me
niet waar het nu echt vandaan komt.”
Heb je nooit overwogen om meteorologie te
gaan studeren?
“Ik heb er na mijn VWO wel over nagedacht
maar er uiteindelijk niet voor gekozen. Achteraf
vind ik dat niet heel erg, ik weet intussen dat
de opleiding Meteorologie veel verder gaat dan
alleen het weer interpreteren en voorspellen
dus ik weet niet of daarvan echt gelukkig was
geworden.”
“Dankzij het internettijdperk kon ik me
toeleggen op wat ik zelf interessant vond.
Bijna alle informatie die ik me kon wensen
kwam online beschikbaar. Daar ben ik me in
gaan verdiepen. Daarnaast ben ik op weerfora
in contact gekomen met enkele professionele
meteorologen waar ik veel van heb geleerd.”
In je weerberichten is te lezen dat je echt van het
Alpenweer kunt genieten. Geniet je meer van
een mooie skidag of van de dump van de eeuw
waardoor je amper je appartement uitkomt?
“Haha dat is moeilijk kiezen. Vorig jaar had
ik verschrikkelijk graag die januaridump van
inTeRVieW
wintersporters magazine 6
dichtbij meegemaakt. Toen vielen er meters
sneeuw en ik had die dump goed zien aankomen.
Anderzijds, een dump is heel leuk voor even,
maar als het drie dagen op rij dumpt en je kunt
niet skiën, dan gaat de lol er ook bij mij af. Je
bent een keer klaar met foto’s maken.”
Als je in een skigebied staat, ben je dan ook hard
bezig met het weer? Denk aan het bekijken van
wolken, temperaturen etcetera.
“Absoluut. Op de eerste plaats kijk ik of mijn
verwachting is uitgekomen, dat vind ik heel
belangrijk. Verder let ik op wolken, hoe ze zich
ontwikkelen en ik hoop altijd van die fraaie
föhnwolken te zien. Afgelopen oktober heb ik
ontzettend genoten van een föhnmuur die ik
vanaf de Stubaier Gletscher zag. Laat me dan
maar een uurtje met rust.”
Je staat bekend als reële weerman. Je roept
niet zomaar ‘dump’ en je laat je zelden uit over
verwachtingen verder dan 10 dagen, doe je dit
expres?
“Ja, omdat ik vind dat het niet anders kan. Er
wordt veel te veel sensatie verkocht op internet
en in kranten. Ik vind dat je eerlijk moet zijn.
Ik snap dat mensen willen weten of er over
tien dagen in Frankrijk sneeuw valt, maar de
huidige modellen zijn gewoon nog niet accuraat
genoeg om daar uitspraken over te doen. Vaak
wordt er zonder enige grond maar wat geroepen.
Prima, maar dan moeten die weermannen er
ook op afgerekend worden en dat gebeurt niet.
Sneeuwval is sowieso een lastig thema. Een
kleine verandering in windrichting, windkracht
en temperatuur kan al gigantische afwijkingen
geven.”
Geef eens een voorbeeld van waar de
windrichting een verwachting in de soep liet
lopen?
“Dat was vorig jaar een keer. Er zat een nordstau
aan te komen. Een echte sneeuwbrenger voor
Oostenrijk en al dagen stond die duidelijk op de
wintersporters magazine 7
kaart. Twaalf uur van tevoren draaide de wind
ietsje bij naar het westen waardoor alleen de
westelijke provincie Vorarlberg nog veel sneeuw
meepakte. De rest van Oostenrijk kwam in de
luwte te liggen en daar ging m’n verwachting.”
Is het weer überhaupt te voorspellen op een
termijn van meer dan een week?
“Je kunt soms wel een bepaalde trend
herkennen maar concreet worden is heel lastig.
Bij hogedrukweer is dat wat makkelijker dan
bij een dynamisch weertype met veel wind en
slecht weer. Hogedrukgebieden kunnen langer
blijven hangen en dan kijk ik nog weleens over
een week heen.”
De Alpen zijn heel complex qua weer, hoe heb
je leren begrijpen hoe de Alpen werken?
“Alles checken. Als kind keek ik tijdens de heen-
en terugreis altijd uit het raam, benieuwd
hoeveel sneeuw er op de daken lag. Toen lette
ik op de verschillen tussen dalen en gebieden
onderling. Dat voortdurend controleren doe ik
nog steeds als ik in de Alpen ben. Thuis gebruik
ik webcams en lees de reacties van lezers. Ik
ben ook heel blij met onze app Sneeuwhoogte+
waarmee je met een foto op je mobiel aan
iedereen kunnen laten zien hoeveel sneeuw er
ligt. Foto’s zeggen veel meer dan cijfers!”
Veel wintersporters zijn bovenmatig
geïnteresseerd in het weer en duiken zelf over
de verwachtingskaarten heen, heb je tips voor
hen?
“Jawel. Laat je niet gek maken door het
GFS-model. Dit Amerikaanse weermodel
geeft vier keer per dag de meest uitgebreide
weersinformatie en is bovendien gratis. Heel
veel websites gebruiken dit model daarom voor
geautomatiseerde weersverwachtingen. Maar
er zijn meer goede modellen die soms iets heel
anders zeggen. Staar je dus niet blind op die
prachtige GFS-kaarten.” ■
inTeRVieW
wintersporters magazine 8
THE RIGHT TECHNOLOGY IS LEFT AND RIGHT
Amphibio ski’s zijn de meest bekroonde ski’s van dit moment.
ROCKEREasy turning
ROCKEREasy turning
CAMBEREdge grip
AMPHIBIO TECHNOLOGY
IT’S ALL ABOUT
CURVES
wintersporters magazine 9
Fotoreportage:Steil Skiën
In skigebieden zijn zwarte pistes de moeilijkste
pistes. In sommige gebieden liggen er skiroutes
die nog een paar graadjes steiler zijn. Daarmee
houdt de steilte in skigebieden wel zo’n beetje
op bij 35°. Sommige pistes of skiroutes hebben
kleine stukjes die net over de 40° gaan maar
dan natuurlijk wel met een zeer veilige uitloop.
Een val zal zelden of nooit grote problemen
opleveren. Buiten de skigebieden is dat allemaal
wel anders. Er staat natuurlijk geen grens op de
hellingsgraad van de bergen. Al tientallen jaren
skiën en boarden ervaren off-piste skiërs van de
allersteilste hellingen af. Hellingen die steiler
zijn dan 50° worden geskied en geboard. Een
val op dergelijke hellingen kan je niet zomaar
tegenhouden en boven rotsbanden of bevroren
watervallen staan quasi nooit veiligheidsnetten.
Extreem gevaarlijk dus. Een val heeft in veel
gevallen een fatale afloop. Toch trekt deze
vorm van bergsport, wintersport wil ik het
niet noemen, aardig wat enthousiastelingen.
Mannen en vrouwen die genieten van de
bergen, van de steilte en van de mentale kracht
die nodig is om in gevaarlijk terrein een bocht
te kunnen draaien. Of dit skiën te gevaarlijk
is moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Mooie
plaatjes levert het wel op.
RePORTAge
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 19
Skigebied review
Achensee
VideO
wintersporters magazine 20
De gesprongen bocht
Een gesprongen bocht voer je uit in heel steil
terrein om alsnog te kunnen draaien. Deze bocht
is van levensbelang in de allersteilste hellingen
(zie fotoreportage in dit iPad Magazine) die
geskied kunnen worden. Voor skiërs die liever
in skigebieden blijven is deze bocht een veilige
manier om gecontroleerd, maar niet ‘rutschend’
een moeilijke zwarte piste af te komen. Ook
in skiroutes en off-piste terrein kan een
gesprongen bocht uitkomst bieden om in een
hele korte radius te kunnen draaien of door een
zeer steil stukje te komen. Een korte uitleg over
het maken van een goede gesprongen bocht.
TiPS & TRiCKS
Voorbereiding:
Tijdens het side-slippen draai je je bovenlichaam
de helling in, zorg dat je zoveel mogelijk gewicht
op je dal-ski hebt. Zet je berg-ski zo ver mogelijk
naar voren. Stop het side-slippen door de knie
van je dal been naar binnen te draaien. Plaats
de stokken: de dal-stok ongeveer ter hoogte
van het midden van de dalski, de bergstok ter
hoogte van de tip van je bergski.
De sprong:
Verplaats je gewicht via een soepele beweging
voor een fractie van een seconde op je bergski.
Draai nu in een vloeiende beweging je dalski
richting dal. Laat je bergski automatisch
meedraaien. Het samen laten komen van de
ski’s moet met een snelle dynamische beweging
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 21
gebeuren. Trek je knieën samen en laat de ski’s
volledig in de helling komen. Druk tegelijkertijd
op beide stokken. Op dit moment raken geen
van beide ski’s de sneeuw nog. Draai de bocht
geleidelijk door. Wees waakzaam voor brute
bewegingen die je uit evenwicht kunnen
brengen.
Het afronden:
Bouw langzaam maar geleidelijk druk op het
dalbeen. Zoek opnieuw de positie van het side-
slippen op. Buig je bovenlichaam in de richting
van de helling en houd controle over de snelheid
door je dalknie al dan niet naar binnen te
buigen.
TiPS & TRiCKS
Belangrijk:
Skistokken zijn van enorm belang bij deze
gesprongen bocht, die vanuit stilstand of
glijdend gemaakt kan worden. De kracht van
de afzet komt gedeeltelijk uit de stokken, in de
bocht zelf zijn de stokken het enige contact met
de sneeuw. Zorg ervoor dat de stokken nooit
een ski in de weg zitten. Draai de dal-stok naar
beneden in de bocht terwijl je berg-stok omhoog
brengt om de nieuwe dal-stok te worden. Een
volledige gesprongen bocht neemt slechts enkele
seconden in beslag. ■
wintersporters magazine 22
peakperformance.com
faLL/WInTer coLLecTIon 2012
Sandra Lahnsteiner in W Heli Alpine Jacket & Pants
wintersporters magazine 23
Favoriete moment van de dag
Langzaam word ik wakker. Het is nog schemerig
buiten en ik draai me nog eens om. Maar
slapen lukt niet meer. Ik ben al te veel bezig
met de dag die gaat komen: dag drie van de
wintersportvakantie. Eigenlijk wil ik er al uit.
Maar het is nog best vroeg en het is fris boven
de dekens. Wij slapen altijd met het raam open
en hier betekent dat dat het goed koud wordt
in de kamer. Dus draai ik me nog eens om op
mijn heerlijke Oostenrijkse matras, onder mijn
heerlijke Oostenrijkse dekbed en verheug me
op de Oostenrijkse pistes.
COlUMn
Na een half uurtje houd ik het niet meer. Ik
sla het dekbed open en zwaai mijn benen over
de rand. Ik trek gauw een trui aan en loop
naar beneden om de kachel aan te zetten. We
zitten met twee gezinnen in een groot huis,
maar nergens hoor ik nog een teken van leven.
Blijkbaar ben ik als eerste wakker geworden.
Dat mag wel een wonder heten, ik ben geen
ochtendmens en kom er normaal maar met
moeite uit. Maar op de wintersport is alles
anders. Dan popel ik om de dag te beginnen,
met zijn belofte van heerlijke afdalingen, mooie
vergezichten, sportieve pret, lekker eten en
gezelligheid.
En dan is de nacht nota bene ook nog kort
geweest. Gisteravond bleef het tot laat nog
erg gezellig. Glimlachend zet ik een heel
Ruud Stammers
Wintersport filosoof
wintersporters magazine 24
assortiment lege flessen in de keuken. Tjonge,
hebben we dat allemaal naar binnen gewerkt?
Gek genoeg heb ik geen houten kop en ook voel
ik me uitgerust. Nadat ik de vaatwasser heb
uitgeruimd en de lege glazen van gister in de
machine heb gezet, zet ik alvast wat borden en
koppen op tafel en leg ik een handje messen
neer. Ik zet het theewater zachtjes op en ga dan
douchen. Door het badkamerraam zie ik de zon
over de bergen heen piepen. Het belooft weer
een mooie dag te worden.
Als ik uit de douche kom zet ik het theewater
uit en loop naar boven om me aan te kleden.
Nog steeds is er niemand wakker. Ik probeer
zo stil mogelijk te doen. In mijn joggingbroek
en skipulli loop ik naar beneden. Ik check mijn
mail, lees op mijn smartphone het weerbericht
en pak de huishoudpot van het plankje. Dan
is het tijd voor één van de favoriete momenten
van de dag; broodjes halen bij de bakker. Ik
schiet mijn schoenen aan en pak mijn jas van de
kapstok. Ik stap naar buiten en constateer dat
er vannacht een vers laagje sneeuw is gevallen.
De sneeuw knirpt en kraakt onder mijn voeten.
Een heerlijk geluid. Ik stap lekker door, omhoog
naar het dorpspleintje, waar de bakker zit. Al
lopend tel ik het aantal broodjes dat ik moet
kopen. We zijn met zijn negenen en vanmiddag
lunchen we een keer thuis; ideaal zo’n huis aan
de piste. Dat wordt een flinke bestelling.
Met een joviaal “Gruss Gott” stap ik de bakkerij
binnen. Als ik aan de beurt ben plaats ik
mijn bestelling; “36 Kaisersemmel bitte” De
verkoopster geeft geen krimp en doet de broodjes
in twee plastic tasjes. Blijkbaar krijgt ze vaker
van deze flinke bestellingen. Ik betaal en stap
COlUMn
wintersporters magazine 25
hebben we dat allemaal naar binnen gewerkt?
Gek genoeg heb ik geen houten kop en ook voel
ik me uitgerust. Nadat ik de vaatwasser heb
uitgeruimd en de lege glazen van gister in de
machine heb gezet, zet ik alvast wat borden en
koppen op tafel en leg ik een handje messen
neer. Ik zet het theewater zachtjes op en ga dan
douchen. Door het badkamerraam zie ik de zon
over de bergen heen piepen. Het belooft weer
een mooie dag te worden.
Als ik uit de douche kom zet ik het theewater
uit en loop naar boven om me aan te kleden.
Nog steeds is er niemand wakker. Ik probeer
zo stil mogelijk te doen. In mijn joggingbroek
en skipulli loop ik naar beneden. Ik check mijn
mail, lees op mijn smartphone het weerbericht
en pak de huishoudpot van het plankje. Dan
is het tijd voor één van de favoriete momenten
van de dag; broodjes halen bij de bakker. Ik
schiet mijn schoenen aan en pak mijn jas van de
kapstok. Ik stap naar buiten en constateer dat
er vannacht een vers laagje sneeuw is gevallen.
De sneeuw knirpt en kraakt onder mijn voeten.
Een heerlijk geluid. Ik stap lekker door, omhoog
naar het dorpspleintje, waar de bakker zit. Al
lopend tel ik het aantal broodjes dat ik moet
kopen. We zijn met zijn negenen en vanmiddag
lunchen we een keer thuis; ideaal zo’n huis aan
de piste. Dat wordt een flinke bestelling.
Met een joviaal “Gruss Gott” stap ik de bakkerij
binnen. Als ik aan de beurt ben plaats ik
mijn bestelling; “36 Kaisersemmel bitte” De
verkoopster geeft geen krimp en doet de broodjes
in twee plastic tasjes. Blijkbaar krijgt ze vaker
COlUMn
wintersporters magazine 26
van deze flinke bestellingen. Ik betaal en stap
de sneeuw weer in. Achter de huizen zie ik de
mooie bergwereld opdoemen. Ik word ingehaald
door een man die gekleed is in het pak van
de plaatselijke skischool. Wederom knirpt en
kraakt de sneeuw onder mijn voeten.
Een heerlijk geluid. Als ik “ons” huis nader, zie
ik een gezicht achter het raam: mijn dochter
die een beetje slaperig naar me zwaait. Zeker
pas ontwaakt. Dat geldt niet voor mij, ik ben
klaarwakker en kan de hele wereld aan. Kom
maar op met die pistes!
Als ik de keuken binnenstap waar de grote
eettafel staat met typisch Oostenrijkse
hoekbank, komt mijn jongste me tegemoet.
“Ha mannetje” zeg ik. “ha pappaatje”, is zijn
karakteristieke antwoord. Hij loopt naar het
trapgat en schreeuwt naar boven: “Wakker
worden allemaal! Papa is er met de broodjes!” ■
wintersporters magazine 28
Fotoreportage: Vallen
Het gaat zo lekker, het gaat zo goed, en opeens:
BOEM. Je vliegt door de lucht en rolt naar
beneden door de verse sneeuw of over de piste.
Je komt tot stilstand en als het voor iedereen
duidelijk is dat je jezelf geen pijn hebt gedaan,
kan niemand een lach meer onderdrukken.
Vallen hoort bij wintersport en 99 van de 100
keer is een val verre van ernstig. Ook levert een
valpartij vaak het mooiste après-ski verhaal op.
Die ene spectaculaire val wordt wel honderden
RePORTAge
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
keren besproken en natuurlijk wordt deze
elke keer een beetje ‘heftiger’. Zo hoort dat
nu eenmaal met dit soort verhalen. Het hele
verhaal wordt nog mooier als er foto’s bij zitten.
(Bij geen van deze vallen heeft iemand zich echt
bezeerd)
wintersporters magazine 36
Af van die klassieke stijl
Skiën doe ik vanaf mijn 8e. Bijna ieder jaar ging
ik met m’n ouders op wintersport, en daarna
met de vrienden. Ik kom op elke zwarte piste
beneden maar skiles heb ik m’n hele leven maar
drie dagen gevolgd. Op achtjarige leeftijd en dan
ook nog eens in de klassieke stijl. Afgelopen jaar
vond ik het daarom tijd om mijn techniek maar
eens bij te schaven. Tijd om te leren carven!
Het begin: Peer
Eind april begonnen Kristof en ik onder leiding
van A-trainer Dieter Mertens in de skihal van
TeCHnieK
het Belgische Peer met onze training. Je zou
kunnen zeggen ‘waarom die kleine baan in Peer’,
maar dat was niet erg. We begonnen namelijk
weer bij nul. Nee sorry, we móesten van nul
beginnen. Want die verouderde klassieke stijl
moest er steevast uitgeramd worden. Zo had ik
me die training niet voorgesteld. Al snel merkte
ik hoe erg ik in dat patroon was vastgeroest.
Dat had me alleen maar in de weg gezeten en
zorgde op skivakantie vaak voor vermoeide
benen. Het was dus broodnodig.
De maanden die we getraind hebben verliepen
met hoge ups en en diepe downs. Er waren
weken dat ik m’n ski’s het liefst het raam
uitgooide, zo geërgerd was ik. Maar uiteindelijk
Roel van den Bekerom
Sneeuwvoorspeller
wintersporters magazine 37
hebben we flinke stappen kunnen zetten. In
september maakten we in Peer onze laatste
afdalingen, de before en after videobeelden
spraken voor zich. Het werken was beloond.
Al die donderdagavonden waren niet voor niks
geweest.
De bergen in
Tijd voor het echte werk. Eind oktober vertrokken
Kristof en ik naar de Stubaier Gletscher voor
een technische stage bij de Vlaamse organisatie
Kriski. Met de instructies van Dieter vers in
het geheugen gingen we aan de slag voor het
verder volmaken van de carvetechniek. Van
drie gediplomeerde skileraren zouden we
achtereenvolgens ieder twee dagen les krijgen.
Maar bij de laatste skileraar keken Kristof
en ik elkaar enigszins vragend aan. Was dit
skitraining?
Waar we tot op dat moment over basishouding,
enkelflexie en parallelle assen spraken moest
ik op de Stubaier Gletscher als een ober met
één hand in de zij ‘cappuccino drinken’, in de
bocht een citroen uitknijpen en ‘kajakken’ met
skistokken. Dat was nog niet alles, we leerden
correct ademen tijdens het skiën. Waren we
daarvoor naar Oostenrijk gereden? We liepen
voor gek. Ik snapte er niks van.
Herrie met Rogier
Uit het niets dacht ik plots aan een discussie
die ik eerder die herfst met Rogier had gehad.
Ook hij gaf mij hele andere aanwijzingen dan
TeCHnieK
wintersporters magazine 38
Dieter. Dieter is A-trainer, die kan het weten.
Dieter heeft gelijk! Rogier zet me alleen maar
op het verkeerde been, zo dacht ik.
Toen ineens vielen de puzzelstukken op hun
plek. Ze hadden allemaal gelijk! Zoals er meer
wegen naar Rome leiden kun je op verschillende
manieren leren skiën. Die gediplomeerde
skileraren in Stubai probeerden me alleen
maar te triggeren de juiste houding aan te
nemen. Rogier ook. Bij de ene skiër slaat de ene
methode beter aan, bij de ander de andere, maar
ze zijn allemaal gericht op hetzelfde resultaat.
Een goede skitechniek.
Dus als je op de piste ooit opdracht krijgt
cappuccino te gaan zuipen, een peddel-oefening
uit moet voeren of een olifant tussen je benen
moet fantaseren - kortom als je je net begint
af te vragen waar de verborgen camera hangt
- geen nood, het dient allemaal voor dat ene
hoger doel: beter skiën. ■
TeCHnieK
wintersporters magazine 40
Fotoreportage:Onder de sneeuw
Natuurlijk is er te skiën en boarden met slechts
een klein beetje sneeuw. Maar dromen we niet
allemaal van dikke lagen sneeuw op de huizen
en langs de wegen? Wintersport hoort toch
gewoon met heel veel sneeuw. Vorig jaar hadden
we niet te klagen en ook dit seizoen is heeft ons
RePORTAge
Kristof Vosters
Belgische kilometervreter
weer heel veel sneeuw gegeven. Op veel plekken
in de Alpen is het een echt winterwonderland en
dat is toch echt genieten! Wat winterse ‘’onder
de sneeuw beelden’’ om lekker in de stemming
te komen.
wintersporters magazine 51
Skigebied review
Altastenberg
VideO
wintersporters magazine 52
Gebiedsreview: Graubünden
Bij de riviernaam de Inn denkt iedereen
aan Oostenrijk. Maar de Inn ontspringt in
Zwitserland, een stukje ten westen van Sankt
Moritz en stroomt dan zo’n 80 kilometer
over Zwitserse bodem door twee in elkaars
verlengde liggende dalen, het Oberengadin
en het Unterengadin. Dit gedeelte van de
Alpen moet vooraan hebben gestaan toen
het landschappelijk schoon werd verdeeld.
De uitzichten die je hebt vanaf de piste zijn
majestueus. Maar ook je simpelweg verplaatsten
van het ene naar het andere wintersportgebied
is een waar genot in het betoverende landschap
geBiedSReVieW
van Graubünden, zoals dit meest zuidwestelijke
kanton van Zwitserland heet. Zeker als je
met de trein reist, zoals ik deed. Op mijn trip
naar Graubünden bezocht ik twee plaatsen:
Sankt Moritz, helemaal in het westen van het
Engadin en Samnaun, helemaal in het oosten
in de bergen tegen de Oostenrijkse grens.
Samnaun
In die laatste plaats begon de trip. Het skigebied
van Samnaun heet de Silvretta Arena en is het
grootste skigebied van de oostelijke Zwitserse
Alpen. Het is eigenlijk een tweelandenskigebied,
want de Silvretta Arena ligt zowel op Zwitserse
als op Oostenrijkse bodem. Op een aantal
plekken in het gebied kom je zelfs kleine
douanehokjes tegen. Ze waren onbemand, maar
Ruud Stammers
Wintersport filosoof
wintersporters magazine 53
het schijnt dat er soms vliegende brigades zijn
-of beter gezegd: skiënde-, die steekproeven
nemen en rugzakken doorzoeken op illegaal
ingevoerde sigaretten of drank. Niet dat dat
erg de moeite loont in Samnaun zelf; het dorp
is een belastingparadijs waardoor de prijzen
er lager liggen dan in de rest van Zwitserland.
Maar ik kan me niet voorstellen dat je met
je neus tegen de etalages van de vele drank-,
tabak- of parfumzaken blijft plakken als er een
geweldig skigebied te ontdekken valt. Want een
geweldig gebied is het, dat staat buiten kijf. Het
is uitgestrekt en veelzijdig, met voor ieder wat
wils. Van de wat rustigere pistes aan de kant
van Samnaun, via de levendige Idalp, waar vele
liften en afdalingen bij elkaar komen, tot de
mooie lange afdalingen naar het Oostenrijkse
Ischgl. Van fijne blauwe pistes, via heerlijke rode
banen in allerlei soorten en maten tot mooie
zwarte afdalingen van o.a. de Greitspitze en de
Höllspitze. Van gezellige drukte op de pistes tot
plekken waar je bijna niemand ziet en je echt
in de natuur bent. Ook de horeca is er divers:
van de grote, moderne en bijna designachtige
restaurants op de Idalp tot kleinere, knussere
en meer traditionele restaurants elders. Je
kunt bovendien feesten in dit gebied, maar ook
de rust opzoeken.
Vijf kernen
Voor die rust zit je aan de kant van Samnaun
goed. Als je aan het eind van de dag van de
Palinkopf de lange piste neemt door het smalle
dal naar Samnaun-Dorf, kom je weliswaar als
eerste langs de après-skiërs bij de sfeervolle
Smuggleralm, maar daarachter ligt een kalm
dorp met voornamelijk hotels. Samnaun
bestaat eigenlijk uit 5 kernen: Samnaun-Dorf
ligt het hoogst op een respectabele 1840 meter,
gevolgd door achtereenvolgens Ravaisch, Plan,
geBiedSReVieW
wintersporters magazine 54
Compatsch en Laret, dat op 1700 meter ligt.
Samnaun-Dorf is de meest toeristische kern;
de andere plaatsjes zijn authentieke Zwitserse
dorpjes. Samnaun is dan ook geschikt voor
wintersporters die niet zo’n behoefte hebben aan
gefeest en après-ski, maar wel willen profiteren
van het skigebied van Ischgl met zijn afwisseling
en faciliteiten. Er zijn twee dalafdalingen (die
met goed gevoel voor marketing “taxfree runs”
worden genoemd): ééntje langs Samnaun Dorf
naar Ravaisch en een ander naar Laret. Het
skigebied ìn kun je alleen in Ravaisch, waar
een hypermoderne dubbeldeksgondel 180
wintersporters per keer naar boven zoeft. Dat
betekent dat je vanuit de andere kernen de af-
en aan rijdende bussen moet nemen naar de
gondel of de eigen auto.
Hoe kom je in Samnaun?
Met de auto kun je kiezen: over Oostenrijk of over
Zwitserland. De Oostenrijkse route voert langs
Ulm, Bregenz en Landeck. Daarna is het nog 40
kilometer binnendoor. Totaal zo’n 950 kilometer
vanaf Utrecht. De Zwitserse route leidt langs
Basel, Zürich, Landquart en Klosters. Daar
neem je de autotrein door de Vereinatunnel.
Dan is het nog 50 kilometer naar Samnaun. In
totaal zo’n 1000 kilometervanaf Utrecht. Als je
auto wilt laten staan kun je vliegen naar Zürich
en dan met openbaar vervoer verder: de trein
via Zürich, Klosters naar Scuol en daar met
de bus naar Samnaun. Een mooie reis van in
totaal zo’n acht uur.
Sankt Moritz
Mijn tweede bestemming heeft me verrast. Ik
heb er twee dagen doorgebracht en zelden heb
ik heerlijker geskied. Eerlijk gezegd had ik
geBiedSReVieW
wintersporters magazine 55
dat niet verwacht toen ik Sankt Moritz binnen
reed. Het voelt het namelijk niet alsof je in een
echte wintersportplaats aankomt. Het bestaat
eigenlijk uit twee delen: boven het meer ligt
Sankt Moritz-dorf, dat eerder stads aanvoelt,
met zijn hoge bebouwing, grote, dure hotels en
dito winkels en in de vlakte ligt Sankt Moritz-
Bad. Ook de instap in het skigebied is anders
dan je meestal meemaakt. Je stapt namelijk
pal in het centrum van het stadje een gebouw
binnen dat het beginstation is van een wat
antiek treintje. En dan moet je ook nog eens
overstappen voordat je echt boven bent. Maar
onderweg naar boven ontvouwt zich een prachtig
panorama en langzamerhand krijg je zicht
op een gebied vol heerlijke pistes. Overigens
kun je tegenwoordig ook met twee moderne
gondels rechtstreeks het skigebied in. Eéntje
vanuit Sankt Moritz-Bad en ééntje vanuit het
buurdorp Celerina. De daldorpen liggen op zo’n
1750 meter en de top van het skigebied ligt op
maar liefs 3330 meter.
Meerdere gebieden
Sankt Moritz heeft een naam hoog te houden
als het gaat om pisteonderhoud. Bovendien is
het in dit mondaine oord bovengemiddeld vaak
mooi weer. Op de eerste dag van mijn verblijf
was het ook daadwerkelijk prachtig weer en dat
samen met de inderdaad perfect geprepareerde
pistes zorgde voor een topdag. Ik skiede in het
skigebied Corviglia, één van de vier gebieden
die Sankt Moritz rijk is.
Naast Corviglia zijn dat Corvatsch, Diavolezza-
Lagarp en Zuoz. De skigebieden zijn niet
onderling verbonden, maar tellen samen maar
liefst 350 kilometer aan pistes. Je kunt dus ’s
morgens kiezen waar je de dag wilt doorbrengen,
al naar gelang de omstandigheden en waar je zin
geBiedSReVieW
wintersporters magazine 56
in hebt. De vier gebieden hebben namelijk ieder
een eigen karakter. Corviglia is een geweldig
cruisegebied boven het stadje met veel rode en
blauwe banen, Corvatsch is iets uitdagender en
boomrijker, Diavolezza-Lagarp is majestueus
gelegen in het hooggebergte en Zuoz is knus.
In mijn geval was er niet veel te kiezen. Ik
skiede er in begin december en toen was alleen
het gebied van Corviglia open. Twee dagen in
dit gebied hebben me erg nieuwsgierig gemaakt
naar de andere gebieden. Van de uitzichten
kan je niet genoeg krijgen en als de pistes in
de andere gebieden ook zo geweldig zijn van
kwaliteit, dan begin je te begrijpen waarom
Sankt Moritz zo’n magische klank heeft.
Nu komt die magie natuurlijk ook door het
mondaine karakter van dit skioord. En die meer
poenige kant heeft Sankt Moritz ook zeker.
Het is er zeer internationaal en niet goedkoop,
maar er zijn echt niet allemaal 4 en 5 sterren
hotels en restaurants. Zo zat ik in de lift met
twee jonge Duitse gasten die vertelden dat ze
logeerden in de plaatselijke jeugdherberg en
voor relatief weinig geld profiteerden van de
faciliteiten die Sankt Moritz biedt. Zelf zat
ik ook in een normaal geprijsd middenklasse
hotel. Ook op de piste kun je het zo duur maken
als je zelf wilt.
Hoe kom je in Sankt Moritz
De route leidt langs Basel, Zürich, Landquart,
Thusis en de Julierpas. In totaal zo’n 960
kilometer vanaf Utrecht. Je kunt ook net als
ik deed vliegen naar Zurich en dan vervolg
je de reis per trein via Chur langs kloven en
smalle dalen en door het prachtige Albuladal
waar de trein in korte tijd stijgt van 1000 naar
1600 meter door spiraallussen te maken langs
en door de bergen. Toen ik er was sneeuwde
het zachtjes; alles was zojuist bedekt door een
dikke, dikke laag sneeuw, de bomen waren
zwaar van de witte pracht en het uitzicht op de
bergen was sprookjesachtig. Een hele ervaring
zo’n treinreis door de Zwitserse bergen moet ik
zeggen. ■
geBiedSReVieW
wintersporters magazine 57
peakperformance.com
faLL/WInTer coLLecTIon 2012
Dave Treadway in Heli Loft Jacket & Pants
wintersporters magazine 58
Materiaal:Elan AmphibioIeder skimerk heeft uiteraard z’n eigen
succesverhalen met betrekking tot het bouwen
van materiaal. Bij Elan is dat de Amphibio
techniek. De Amphibio techniek bestaat deels
uit rocker- en deels uit cambertechnologie,
verwerkt in één ski. Dit zorgt voor een prima
combinatie tussen grip en draaigemak. Cambe
technologie zorgt voor een goede grip, en is
dan ook in de binnenkant van de ski verwerkt.
Rocker staat garant voor makkelijker bochten
maken en is verwerkt in de buitenkant van de
ski.
Uitbreiden van de lijn
Na het succes van de Amphibio technologie van
afgelopen seizoen breidt Elan de collectie in
MATeRiAAl
2013 uit met een aantal nieuwe modellen. Zo
zijn de Waveflex 78 en 78 Ti (78mm) in 2013
volledig nieuw en nu ook opgebouwd met de
Amphibio technologie. Daarnaast zijn er nog
twee nieuwe modellen: de Amphibio 88XTI
(88mm) en de Amphibio Inspire voor de dames
(78mm). ■
De beide 78 mm Amphibio ski’s zijn al
verkrijgbaar vanaf €499,-
wintersporters magazine 59
Materiaal:Adidas ID 2 PRODe ID2 goggle van Adidas is al een tijdje op
de markt (sinds 2008) en heeft al aardig wat
prijzen binnengehaald (denk aan de Red Dot
Design Award en de ispo Boardsports Award).
De goggle die je dankzij een twee losse frames
makkelijk met een helm kan combineren,
is nu ook te verkrijgen met een innovatief
nieuw filteraanpassingssysteem waarmee
de drager onmiddellijk op veranderende
weersomstandigheden kan reageren: de ID 2
pro.
Gewoon twee keer klikken
De ID2 pro heeft ook een geavanceerd
filteraanpassingssysteem, waarmee je de bril nog
gemakkelijker en sneller aan de zichtbaarheid
kunt aanpassen. De ID2 basisfilter is een LST
Bright die een helder effect geeft en toch nog
veel licht absorbeert. Daarom is hij ideaal voor
gebruik bij mist en wazig licht. Als boven op de
berg vervolgens de zon ineens doorbreekt, heb
je een donkerdere filter nodig. Door twee keer
te klikken, kun je snel de tweede LST actieve
zilverfilter op het voorste deel klikken en hem
van buitenaf bovenop de basisfilter plaatsen.
Met één hand klik je de donkerdere filter boven-
en onderaan in het frame en je krijgt meteen een
MATeRiAAl
veel helderdere blik. Goed nieuws voor iedereen
die al een ID2 heeft: de extra filter past ook op
het huidige ID2 model.
Extra technische snufjes
De ID2 pro heeft ook nog genoeg andere
snufjes: ventilatiesysteem, waterafstotende
laag en een Nano-Foam uitwerking bij de
ventilatieopeningen voor een droge binnenkant
en condensvrij zicht. De weerbestendige filters
van hoge kwaliteit bieden honderd procent
uv-bescherming en onbelemmerd zicht. De
basisfilter kan ook snel en gemakkelijk
vervangen worden. De zachte schuimpadding
en verstelbare hoofdband met siliconenlaag
maken de bril comfortabel om te dragen. Voor
alle wintersportliefhebbers met bril kan de
ID2 pro ook met een geslepen inzet uitgerust
worden. ■
wintersporters magazine 60
Materiaal:Mammut Alto Pants
De Alto Pants van Mammut is een zeer
populaire, modieuze en technische skibroek.
Deze soft-shell broek zit boordevol technische
details voor de veeleisende wintersporter maar
is vooral, dankzij de fleece-lining, gewoon
lekker warm. De buitenzijde van deze ‘Soft-tech’
broek is waterdicht en tegelijkertijd elastisch
dankzij het ‘full-stretch’ materiaal. Hierdoor zit
de broek lekker en garandeert deze optimale
bewegingsvrijheid. Wel zo lekker als je aan
het skiën of boarden bent. In een technische
broek als deze spreekt het voor zich dat de
broek is uitgerust met interne gamaschen,
zodat de sneeuw niet via je broekspijpen naar
binnen kan komen. Ook heeft deze broek
ventilatieopeningen om ook op warme dagen
comfortabel op en naast de pistes naar beneden
te kunnen knallen.
Ook niet onbelangrijk, de Alto Pant is modieus
gesneden. Dus het is naast een zeer technisch
hoogstaande broek ook gewoon een hele mooie
skibroek, ook niet onbelangrijk. ■
MATeRiAAl
wintersporters magazine 61
Mijn ski:Hells Belles
Al zou ik de rest van mijn leven nog maar op
een paar ski’s mogen skiën, dan zouden het de
Hells Belles van Nordica zijn. Ik had deze ski’s
mee op onze trip naar Chili afgelopen zomer, en
daar hadden we werkelijk alle sneeuwsoorten,
van diepe poeder tot betonharde sneeuw en op
alle types sneeuw deden de Hells Belles het
uitzonderlijk goed.
Damesski’s zijn niet nieuw, maar helaas vond ik
veel damesski’s altijd aan de slappe kant. Als je
als vrouw graag hard naar beneden knalt was
je erg lang aangewezen op herenski’s. Maar als
je zoals ik amper 50 kilo weegt en niet echt lang
bent dan zijn herenski’s aan het eind van de dag
zwaar, zeker als je ze ook toerskiënd gebruikt.
De Hells Belles zijn door het gebruik van ‘Ca
i Core’ zeer licht en tegelijkertijd kan ik deze
latten flink op hun staart trappen.
De ‘Hells Belles’ is een snelle ski, de ski houdt
ervan om hard en trefzeker geskied te worden
maar tussen de bomen zijn deze latten speels
MATeRiAAl
en draaien zij, mede dankzij
de lichte rocker, makkelijk. In
zeer steil terrein voelt de Hells
Belles ook nog eens zeker aan.
Ik raad de Hells Belles aan
voor elke gevorderde tot zeer
gevorderde dame die de term
all-mountain letterlijk neemt
en even graag skiet op hard-
pack als in de diepe poeder en
evenveel geniet van een run
door een dicht bos, als een glad
gestreken piste of een open
poederhelling. Open hellingen
waar je supersnel kunt skiën
of steile couloirs waar je
korte bochten moet draaien,
de Helles Belles voelen zich
overal thuis.
En verder vind ik deze ski’s
ook nog eens heel mooi, en
dat hoort er natuurlijk ook bij
voor een damesski ;-) ■
Sandra Prat
Ski Française
wintersporters magazine 63
De drukte ontlopen
Niemand houdt van uren in de rij staan. Toch
doen we regelmatig in een skigebied. Denk aan
de rij voor een skipas, een lift, materiaalhuur
en tijdens de lunch in een pisterestaurantje.
Maar in de vakantie periodes lijkt het soms
onoverkomelijk. Drukte, is die te ontlopen?
Onbekend maakt onbemind?
Kleine onbekende gebieden lijken een oplossing.
De zogenaamde one-lift wonders zijn vaak
uitgestorven buiten de vakantieweken. Zouden
deze gebieden een ideale plek zijn om de rust op
te zoeken tijdens de vakantieperiodes? Helaas
blijkt net het tegenovergestelde. Deze gebiedjes
zijn vaak niet toegerust voor de vakantiedrukte.
Zelfs de minste drukte zorgt er voor dat deze
gebiedjes overlopen van de toeristen. Een
half uur wachten voor een oud tweepersoons
TiPS & TRiCKS
stoeltjesliftje is best mogelijk in dit soort kleine
gebiedjes, waar je in januari letterlijk de enige
bent. One-lift wonders bieden dus niet altijd een
oplossing... Rust voor wie buiten de vakanties
wintersport, maar vaak te druk tijdens de
vakanties.
Ook de grote gebieden te druk
Maar er zijn genoeg grote gebieden die ook
problemen hebben in de vakantie periodes. Het
schoolvoorbeeld vind ik Les Grands Montets in
Chamonix. Ondanks de grootte, bekendheid en
de dure skipas van dit gebied is een uur (soms
zelfs twee a drie) wachten in de rij voordat je in
lift stap geen uitzondering. Dit soort gebieden
lijken niet geschikt om de vakantiedrukte aan
te kunnen.
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 64
Geen oplossingen?
Zijn er geen oplossingen? De twee genoemde
voorbeelden geven namelijk geen oplossing voor
de drukte. Er is geen wondermiddel, maar je
kunt er wel zoveel mogelijk aan doen om rustig
door de vakantie periodes te komen: Ten eerste
is de drukte van een skigebied af te lezen aan de
hoeveelheid toeristenbedden in verhouding tot
de liften en pistes. Zo komt bijvoorbeeld Serre
Chevalier bijna twee keer beter uit de bus dan
Les Deux Alpes. Ook is het goed bestuderen
van een pistekaart een goed idee, vervelende
knooppunten (een ‘verplichte lift’ e.d.) zijn vaak
makkelijk te zien. Als er slechts één lift is vanuit
een kritiek punt dan kun je erop rekenen dat
het daar te druk zal zijn...
Tegen de klok inskiën
Als je in een drukke periode in een skigebied
zit, dan zijn er nog verschillende dingen te doen
om de drukte te ontlopen. De beste manier is,
‘tegen de klok in skiën’ Wat ik hier mee bedoel
is dat je met de standaard dagindeling breekt.
Vertrek net iets vroeger dan de rest, eet vroeger
of juist later en ski of board wanneer iedereen
aan de lunch zit. Vaak zijn gebieden het drukst
rond 10:00, eet dan, pauzeer dan, en ski rond het
middaguur wanneer de rijen in de restaurants
staan.
Sleepliften
Zoek verder de liften die veel mensen vervelend
vinden. Een skilift die als ‘rocket launcher’
vertrekt bijvoorbeeld, veel mensen ontlopen
TiPS & TRiCKS
wintersporters magazine 65
die, maar als je zelf geen problemen hebt met
een wat oudere lift, hoef je vaak minder lang in
de rij te staan en kun je meer boarden en skiën.
Bekijk de pistekaart (zeker in het dal)
Verder kan het ‘s ochtends heel handig zijn om
de piste kaart goed te bestuderen. Het gebeurt
regelmatig dat een bepaalde lift in het dal
wegens zijn centrale ligging extreem druk is.
Het kan dan de moeite lonen om via een andere
lift het gebied in te komen. Zoek naar liften die
misschien net iets uit het dorp liggen. Een klein
stukje verder lopen of met de auto kan een flinke
wachtrij besparen. ■
TiPS & TRiCKS
wintersporters magazine 66
Wat is een lawine-airbag?
In de wintersportwereld dringt het nut van
‘Lawine Airbags’ steeds meer door. Deze
rugzakken bieden op een andere manier meer
kans op het overleven van een lawine dan een
lawinepieps, schep en sonde. Een airbag zorgt
ervoor dat de kans dat je diep begraven wordt
onder de sneeuw kleiner wordt. Het gebruik
van een airbag maakt een lawinepieps niet
overbodig. Het blijft natuurlijk zaak om er alles
aan te doen om niet in een lawine terecht te
komen.
Knikkers
Naast de lawine drie eenheid wint de lawine
airbag, in Nederland ook wel ‘plofzak’ genoemd,
MATeRiAAl
aan populariteit. Deze rugzakken worden
intussen door verschillende merken gemaakt
(Snowpulse/Mammut, ABS en BCA). Al deze
rugzakken werken volgens hetzelfde principe.
Een wintersporter die in een lawine komt, trekt
aan een hendel waardoor de airbag geactiveerd
en opgeblazen worden. Airbags werken met een
cilinder met comprimeerde lucht of gas erin.
Doordat de airbags worden opgeblazen wordt je
volume enorm vergroot. Hierdoor is de kans dat
je boven op een lawine blijft drijven veel groter.
Men noemt dit ook wel het “Marble effect”. Stel,
je hebt een pot met knikkers van verschillende
diameters. Schud je met de pot, dan komen de
grote knikkers bovenaan te liggen en zakken
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 67
de kleine knikkers naar beneden. In een lawine
gebeurt hetzelfde. Op het moment dat je je
volume vergroot, heb je een grotere kans om
boven te blijven drijven.
Statistieken
Statistieken en tests die zijn uitgevoerd met
airbag rugzakken geven aan dat deze rugzakken
de overlevingskansen in lawines enorm
verhogen. Het Zwitserse Lawine instituut in
Davos heeft tussen 1990 en 2007 151 personen
geteld die in een lawine kwamen met een
lawine airbag rugzak. Van deze 151 waren 66
personen totaal niet begraven, 63 waren slechts
gedeeltelijk begraven, 19 personen waren
compleet begraven met een nog zichtbare airbag
waardoor ze snel gevonden konden worden en
‘slechts’ 3 personen waren compleet begraven.
Een van deze drie personen werd bedolven
onder een tweede lawine. Waarvan 1 persoon
zeker is begraven door een tweede lawine toen
hij vast zat in de sneeuw van de eerste en de
Airbag dus geen nut meer had.
Geen honderd procent veiligheid
Bij het gebruik van lawineairbags moeten twee
zaken goed onthouden worden. Ten eerste:
een lawineairbag geeft geen honderd procent
veiligheid. Deze rugzakken geven de drager een
hogere kans om niet onder de sneeuw bedolven
te worden. Het blijft ook met deze rugzakken
zaak om niet door een lawine meegesleurd
te worden. Ook bestaat de kans met een
lawineairbag nog steeds dat je van rotsbanden
MATeRiAAl
wintersporters magazine 68
of tegen rotsblokken en bomen geblazen wordt.
Verder is het van belang dat als je in een lawine
komt je zelf de hendel van de airbag activeert
om de airbags op te blazen, doe je dit niet dan is
er geen enkel verschil met een gewone rugzak.
Lawine-vier-eenheid
Waarschijnlijk zal in de toekomst bijna iedereen
die regelmatig off-piste gaat een lawine airbag
dragen en het is te verwachten dat de lawine
drie eenheid, lawinepieps, schep en sonde,
een ‘lawine viereenheid’ gaat worden waar de
lawineairbag zijn vaste plek in zal krijgen.
Zeker als meer wintersporters geïnteresseerd
raken kan er waarschijnlijk nog winst geboekt
worden op de nadelen van de airbags van nu:
het gewicht en de prijs (snel 600 a 700 euro voor
een rugzak). ■
MATeRiAAl