E giel klaajn en e gentee moeëzeke
da was ne ki oen 't spijle in ‘n gardemangij
En het preufdege van de macaroni,
en van de restant van ne roti
en den weej van ‘nen ettekijs en van e pak chicolat en van e tranchke patij...
et à la fin van 'n aabakke keust.
Mo toen
krijg da’ moeëzeke vriedigen deust,
want et zag do e fleske stoen mè vaaf steerre mè spinnewebbe rond en vol stof
En da’ moeëzeke vond da’ fleske tof.
Mo seul'ment, het haa gienen tierbouchon
Veu da’ fleske te déboechonnijre...
En toen paktege da’ moeëzeke zaainen élanen ‘et begost da’ fleske te chargijre
en ‘et sproenk en ‘et sproenk... en et sproenk da’ fleske-n-omveer et par terre.
Het fleske was stukked en wat dat er in waswas faaine konjak, ieste kaleeter, ne gielen alve leeter.
En ‘et moeëzeke lancijdege-n-m in daane plas
en het lektege, het lektege...
ge kun ni geluuve hoo good dat da’ was,
en et lektege nog et encore et toujours
totdat het op 't leste gin fles nemi zag
en gi plafon en giene vloor
en het veel van alteroesse op zaa gat
want da moeëzeke was in ieneki schijlkroemmenijlzat
Mo, dans un dernier effort
stond het recht op zaain achterste puute
en het kloptege mè zaain twie vosjten
op zaain beust lek as ne gruute
en het riep lek as Tarzan oeët de cinéma,
geriejd tot de straaid:
"Woe es daane smijrege koeter
da'k em zaaine nek afbaait!"
Ik em aale wille demontrijre dat as er soemmigste zaain dee eule mè konvikse e stuk in eule-n-uur drinke
dat da’ ni es seul'ment en allien veu te drinke,
mo wel veu neki goo zat
en gielegans doeffes te kunne zaan,
want dèn vergijte z‘eule mizijre
en ze vergijten eule paain;
en noe zaaine veufde of tiende gueuze (dat angt af van aa konstituusse)
voelt de klanjste pasjakroet em lek as ‘nen reus;den ermsten vaggebond die voelt ‘em lek as ne
miljonneerdie paast dat ‘m oep en bedde mè zilvre loekes slopt
implosj van op zaane paljasparteer;
ne poeffer verget zaan poef en zaan schuld;en ‘nen boelt zaan mismokthaaid en zaainen boelt;ne laffoed weud ‘nen héros, en ne loerik ne rappe,
en ne pij mè en stem veu hout meej te kappe die paast dat ‘m zingt lek as ‘nen nachtegoel,
ne zatte schacht es kappetaain en ne zatte kapitaain es géneroel...
En ik, het Ketjsje zeulf, fabrikijr dèn poëzeekes en détail et en gros
en ik veul ma nog straffer
as Vondel en as Victor Hugo.
Aswanier ge donc van aa lijve
ne zatlap zeet,
Respektijt’m en bezeet’m mè takt:
ge kunt nuut ni wijte
veu wee dat ‘m z’n aaige pakt.
En surtout, meense dee no maa leustert, bekloegt ‘m neet ...
et es maschien den ienigste moment
in daane soekkelijr za lijve
dat ‘m ni af ‘n zeet.
Top Related