Bij de twee Bloomwoodjes. <3

Het was stil in huize Bloomwood. Iedereen sliep..

De volgende morgen, zat Nick achter msn met zijn liefje. Magda, hij had haar al een poosje niet gezien op school en er buiten. Het was een leuk gesprek..

En Floor nam een bad, ze had gemerkt dat ze niet meer kon douchen. Dat was te lang stil staan voor haar oude botten. Floor vond het moeilijk, dat ze zo kwetsbaar was, en zo achter uit ging. Ze probeerde het te vermijden waar mogelijk.

‘Lekkere pannekoeken mamsie! Ga je zo mee sporten, die pannekoekjes dr weer af!’ lachte Freek, die heus wel in zag dat zijn moeder niks meer kon, maar haar wou helpen.

‘Is goed hoor lieverd, maar verwacht niet teveel van me.’ had ze geantwoord. Even later, waren ze samen aan het sporten. ‘Goed zo mama! De pondjes vliegen eraf!’ moedigde Freek zijn moeder aan.

Het sporten had resultaat! Ze was weer een dunne oma. ;’)

Na een lekkere douche, moest Freek naar school. ‘Dag mam, tot vanmiddag.’ zei hij.

Floor vermaakte zich wel. Nu de tomaten waren geoogst kon ze andere dingen gaan planten, ze bemestte de grond, om er daarna aubergines in te planten.

En trots dat ze was, dat er even later 9 mooie aubergine plantjes stonden. Met stok en al!

Ze liep naar binnen voor een boterhammetje, en daarna belde ze Fay. Ze praatten over van alles en nog wat..

En zelfs toen Freek thuis kwam, waren ze nog aan het praten met elkaar. Over Jaiden en Joshua, en Rick en hoe het ging met hun. Freek begon aan zijn huiswerk.

Uiteindelijk, hing Floor op. En ging op de bank liggen voor een middag dutje.

Freek daarentegen speelde op zijn trampoline.

Zolang, dat hij oververhit raakte, en flauwviel.

BENG. Harde knal. Die Floor wakker maakte, ze liep er snel op af, en plensde koud water over hem heen.

Freek kwam weer een beetje bij. ‘Hé Mafketel! Wil je je oude moedertje niet zo laten schrikken?’ zei ze lachend maar toch serieus. ‘Sorry mam, maar ik dacht, ik ga wel op de trampoline ipv. De computer, ik wou je niet wakker maken.’ zei hij verlegen. ‘Ach jongen, het geeft niet, ik hou van je. Kom we gaan eten.’

En na het eten, stond Freek af te wassen. ‘Hé mam, hoor jij dat ook? Een soort zoem. Ik..’ Freek draaide zich om.

‘Nee! Het is magere hein!’ Freek snikte en de tranen vielen van zijn wangen op het tapijt. Hein toverde twee Hoela zombies te voorschijn. ‘Freek, huil niet jongen, ik heb mijn beste tijd gehad.’ zei Floor met een brok in haar keel.

* Dat meisje. ^^

Freek snikte en snotterde, en de meisjes met navel piercing, danste vrolijk door.

‘Ik ben hier voor jou, Floor Bloomwood.’ zei een lage stem. ‘Uh, dat weet ik. Maar mag ik geen afscheid nemen van mijn kleinkinderen en Fay & Freek? En wat dacht je van mijn broer en zu..’ ze werd ondebroken..

‘Je beste tijd is geweest Floor. Dat weet je zelf ook! Vlug zeg nog iets dan kunnen we gaan. Ik heb meer te doen vandaag.’ zei hij met zijn lage stem.

‘Oh mam! Ga niet weg. Ik kan niet zonder jou!’ zei Freek huilend. ‘Freek, dit si het laatste wat ik mag zeggen, ik hou van je. En ook van mijn broer en zus en de familie! En zeg tegen Fay en haar kinderen dat ik ook van hun hou. En jou kinderen ik zal van ze houden ik zal altijd bij je zijn Freek. Waar je ook bent, ik hou ziels veel van jou.’ zei ze snikkend.

‘Zo, genoeg geslijm. Pak je koffer en dit sappie, ja dit is een aanbieding he, krijgt niet elke sim. Alleen de mensen die er echt wat van hebben gemaakt, dusse een complimentje. Dag Floor Bloomwood. Veel plezier in de hemel.’ was het laatste wat Freek hoorde, van zijn moeder én van magere hein.

En toen was iedereen weg. De hoela meisjes ook. Er was enkel een potje as over. ‘Mam! Ik mis je nu al. Waarom moest je weg..’ huilde hij.

‘Ik kan niet leven zonder jou mam. Wees bij me. Mama! Mam! Maaaaaaaaaaaaaaaam.’ hij huilde met vlagen maar wist diep van binnen wel dat hij zijn moeder nóóit meer zou zien.

Diezelfde avond maakte hij een mooi graf voor haar klaar. ‘Mam, als je daar boven bent aangekomen. Dit graf is voor jou. En.. Ik hou zo van je! Mam.. Ik wou dat je hier was.’ snotterde Freek.

Ook deed hij zijn moeders plantjes. Die aubergines zouden er komen, al was het maar ter ere van zijn moeder.

De hele nacht werkte hij door, aan de tuin waar zijn moeder zo van hield. Hij knipte de heg, de hele lange heg. En sliep niet..

Hij was weer verbrand door al het harde werken in de zon, en belde Fay op. ‘Zusje, kom nu.’ was het enige wat hij zij. Daarna hing hij op.

Terwijl hij wachtte kwam er een hondje aandribbelen. ‘Hee lief hondje, ben jij ook zo alleen?’ snel stond hij op. Daar was Fay. Hij keek haar aan en barstte in huilen uit.

‘Broertje wat is er jongen? Waar is mama?’ zei ze kalm. ‘Mama! Daar gaat het om.. Ze is dood! Magere hein kwam haar gister op- op- ophaaleeen!’ huilde hij.

‘Wat?!’ Fay greep naar haar hoofd, en viel opp de grond. Ze raakte in een depressie! ‘Zus kom mee naar achter, naar haar graf alsjeblieft..’ zei Freek snikkend smekend. ‘Maar broertje, ze zal je nooit zien opgroeien, en je kinderen ook niet en mijn kinderen niet en..’ Fay huilde tranen met tuiten.

Even later stond Fay afgekoeld bij het graf. Arm broertje, hij moest zich nu alleen redden. ‘Mam, zal me nooit zien groot worden.’ hij greep naar zijn hoofd. Fay bedacht dat het eigenlijk beter was voor haar moeder, ze had haar beste tijd gehad, en ze zou altijd bij haar zijn. Waar ze ook was had ze tegen Freek gezegt.

‘Broertje, weet je wat jij moet doen? Jij moet een huisdier nemen. Een lieve kleine puppy ofzo. Die zal je eenzaamheid dragelijker maken. En je bouwt een band op. En mama, je moet weten dat het beter is voor haar nu. Oké?’ zei Fay als een goede zus. ‘Wat zou ik zonder jou moeten zusje. Het is een goed idee. Ik snel een keer kijken.’ zei hij, terwijl hij haar omhelsde.

Tot de volgende update! <3