Moonstreet 7 – Joshua, Noëlle en Levi.Het ging goed bij het stel jonge ouders en hun pasgeboren zoontje. Langzaam aan wende ze eraan s’nachts uit bed te moeten om Levi te verschonen.

Of te voeden. In het begin had vooral Joshua het moeilijk gevonden midden in de nacht uit bed te moeten maar als hij dan zo half slapend zijn zoon in zijn armen had, was alles weer vergeven. Een kleintje was gewoon veel werk!

Noëlle kookte vaak, altijd was Levi bij haar of Joshua in de buurt. Die maxicosi die ze van Marsha en Jaiden hadden gekregen werd veel gebruikt. En Levi kon er heerlijk in slapen. Zo konden ze hem goed in de gaten houden.

Om dat beiden nog geen werk hadden, er was weinig werk in het onderwijs en daar wouden ze beiden in terecht komen, was er veel tijd om te doen wat ze wilden. Geld was (nu nog) geen probleem. Ze hadden nog een kleine buffer en voor het huis hadden ze een lening afgesloten. Anders hadden ze het nooit kunnen permitteren. Als Noëlle ging schilderen, zette ze de maxicosi naast zich neer. Als ze ging wandelen naar haar schoonouders, even een bakkie doen. Ging hij mee, zelfs als ze televisie keek stond de maxicosi naast haar op de bank.

Maar vandaag was het zover! De maxicosi kon naar zolder want hun kleine mannetje zou opgroeien tot een heuze peuter. Het stel had net heerlijk gedineerd en Joshua deed de afwas. Noëlle genoot nog even van de laatste ‘baby’ minuutjes met haar zoon.

Maar nadat Joshua de taart had neergezet moest het er toch echt van komen. Trots ging ze voor de taart staan en Joshua zong luid een verjaardagsliedje. ‘Oh, wat word je snel groot kleine man van me.’ fluisterde Noëlle zacht.

Lachend om het gekir van Levi, blies ze de kaarsjes voor hem uit. ‘Daar ga je dan, klein mannetje!’ zei ze nog. ‘Kom op, je kunt het.’ moedigde zijn vader hem aan.

Nadat Noëlle zijn haartjes en hem leuke kleertjes aan had gedaan keek ze trots naar de peuter op haar arm. Haar zoon. ‘Wat ben je toch een mooi ventje!’ zei ze trots terwijl ze met haar hand door zijn volle bos haar ging. Hij was echt een mooie mix, net als zijn nichtje. Qua huidskleur leek hij het meest op zijn moeder. Qua haarkleur op zijn overgrootopa, Guy Sun. De ex van Floor, de moeder van Fay. En dan zijn neusje en zijn kin, die had hij echt van Joshua.

Na een heleboel geratel en gehannes had Noëlle hem eindelijk zijn pyjama aan. Wat was hij toch een lachebekkie! Ze was eerst even naar Joshua geweest die onwijs trots bleek te zijn op zo’n mooie vrouw en zo’n prachtige zoon. ‘Nu lekker slapen makker. Mama houd van jou. Droom zacht.’ zei ze en gaf hem een kus op zijn voorhoofd.

Nadat ze haar tanden had gepoetst kroop ze lekker in Joshua’s armen. Ze was dood op, het was een drukke dag geweest. Ze dacht na, ruim een jaar geleden had ze nog niet aan kinderen willen denken, maar kon ze zich niet indenken dat ze Levi niet had. Ze wou hem echt voor geen goud verliezen! Ze gaf Joshua nog een kus op zijn neus en viel in slaap.

De volgende morgen om vijf uur precies werd Levi wakker. Hij rekte zicht uit en gaapte eens goed. (Isn’t he cute? <3)

Je zou denken dat hij begon te huilen maar nee, hij begon een beetje te spelen in zijn ledikantje. Hij greep naar zijn voetjes en ging af en toe staan.

Nadat Noëlle zich even aan had gekleed liep ze naar de kamer van Levi. Waar een hoop vrolijk gebabbel te horen was. ‘Goedemorgen ventje! Ben jij zo vrolijk?’ vroeg ze.

‘Ben jij zo vrolijk?’ herhaalde ze. Levi begon keihard te schaterlachen. ‘Wat ben je toch een lekkerding.’ zei ze en gaf hem een kusje.

Ze deed hem zijn kleertjes aan en liep met hem naar beneden. ‘Hongul.’ zei hij serieusjes. ‘Dan krijg jij een flesje!’ zei z’n moeder. En dat deed ze. Ze begon meteen aan het ontbijt, bacon met ei.

Toen ze het begon op te dienen kwam Joshua eindelijk naar beneden. ‘Goedemorgen schoonheid, goedemorgen Levi!’ zei hij vrolijk en gaf zijn vrouw een kus. ‘Paaaaa!’ riep Levi en hij hield zijn armpjes in de lucht. ‘Otille! Poepie daan.’ zei hij met een lach van oor tot oor. ‘Ohoh, heeft meneer een poepje gedaan? Dan zal papa even je luier verschonen. Ben zo weer beneden lieverd!’

Eenmaal op Levi’s kamer moest hij aan de klus beginnen. Kleertjes uit, luier uit, schoonmaken, insmeren, luier weer aan, weer aan kleden. ‘Wat een klus zeg! We gaan gauw oefenen op het potje meneer.’ zei Joshua lachend en nam hem op zijn arm mee naar beneden waar hij hem bij zijn nieuwe trein zette.

Noëlle zat te wachten en toen hij ook aanschoof, drukte ze vrolijk een kus op zijn wang. ‘Je bent een geweldige man en vader.’ zei ze liefjes. ‘En dan hebben we het nog niet over jou moederschap gehad, je moet echt niet zo onzeker zijn lieverd.’ zei hij met een warme glimlach.

Na het ontbijt legde Noëlle Levi weer even in zijn wiegje. Tijd voor een middagdutje! Tijd voor mama dus.

Ze besloot een heerlijk ontspannende douche te nemen die had ze wel verdiend! Ze zou zo maar even op internet kijken of er al vacatures open stonden.

Joshua drukte de tv uit. ‘Erg hé van Japan!’ zei hij terwijl hij de afwas deed. ‘Wat dan?’ zei Noëlle afwezig. ‘Die tsunami.’ legde hij uit en hij vertelde het hele verhaal. ‘Wat afschuwelijk voor die mensen! En zo onverwacht.’ reageerde ze. ‘Uhuh, wat ben je aan het doen?’ vroeg hij. ‘Ik zoek naar baantjes voor ons maar weer niets. Ik word er zo moe van.’ zuchtte ze. ‘Klote, hé ik ga me even douchen. Kun jij even naar de trashcompactor kijken? Hij is stuk.’ zei hij, hij wist dat zijn vrouw technisch genoeg was. ‘Doe ik!’ zei ze en sprong meteen op.

Ze pakte wat gereedschap uit de garage en na een kwartiertje was hij gemaakt. Joshua kwam net uit de badkamer beneden lopen. ‘En gelukt?’ vroeg hij benieuwd. ‘Uhuh, was niet zo moeilijk. Volgens mij hoor ik wat boven.’ zei ze en liep de trap op.

Ze had gelijk, Levi was wakker geworden. Ze deed hem zijn kleertjes aan het zette hem op de grond. Voorzichtig pakte ze zijn handjes. ‘Zullen wij eens leren stappen?’ vroeg ze liefdevol. ‘Tappee!’ riep het ventje.

Aan de hand van mama lukte het wel maar toen Noëlle hem voorzichtig los liet, liet hij zich op zijn pamperkontje vallen. Noëlle schoot in de lach. ‘Mafkees, je moet wel doorlopen!’ giechelde ze.

Na een halfuurtje oefenen liep hij in haar armen. ‘Goed gedaan lieverd! Super knap van jou.’ prijsde ze hem. ‘Nu kun je al lopen!’

‘Mama is trots op jou hoor!’ ‘Jippie! Tlots!’ zei hij lacherig. ‘Ja, trots. En aan jou woordjes gaan we binnenkort ook wat doen.’ zei ze giechelend. ‘Mami, Levi passie toen!’ zei hij met een moeilijk gezichtje. ‘Goed hoor, dat je dat zegt dan lopen we even naar je potje.’

Zorgvuldig gaf ze haar zoontje de instructies en hij deed keurig een plasje op zijn potje.

‘Wat knap van jou! Je leert snel hoor manneke.’ zei ze toen hij met z’n billetjes van het potje afgleed. Joshua was inmiddels aan het bellen met Alexander Diaz, de man van Nathan, zijn achterneef. Ze konden het aardig goed vinden.

Trots als een pauw pakte Noëlle Levi in haar armen. Ze was zo gek op haar zoontje, hij was een echte grappenmaker, een lachebekkie! ‘De meisjes zullen later voor je in de rij staan, dat weet ik nu al.’ zei ze. ‘Maar nu heb ik je nog even voor mezelf!’ giechelde ze.

Dat was de korte maar volgens mij aardig vrolijke/leuke up. Ik hoop dat jullie hebben genoten? Ik vind het in ieder geval heerlijk om bij dit gezin te spelen. Levi is zo’n poepie! Echt een dotje. En zijn ouders zijn ook gewoon leuk! Volgende update is bij Alexander, Nathan en Bentley, zo uit mijn hoofd. Tot dan!X Liefs Megan