2 ZOMERKRANT

Wie: Guusje en CarolineWoonplaats: RotterdamWaar: Middelburg

door Joanne Karkdijk

W ij zoeken echt de rust op. Niksmoet, alles mag.” De Rotterdamsedames Guusje en Caroline zijn almeer dan twintig jaar vriendin-

nen. Ze hebben allebei een veeleisende, drukkebaan en komen in Zeeland om ‘te relaxen’.Gisteren hebben ze een bezoekje aan Veere ge-bracht. „Daar hebben we lekker rondgelopenen foto’s gemaakt. We hadden niet verwachtdat het centrum zó mooi was. Allemaal van die

gerestaureerde monumentenpanden, prachtig.” Ookover de Zeeuwen zelf zijn de vriendinnen erg posi-tief. „Je hoort altijd dat Zeeuwen een beetje stugzijn, maar daar merken wij niks van. Iedereen isjuist heel vriendelijk en open. We hebben al veel leu-ke gesprekken gehad.” Guusje en Caroline kijken el-kaar aan. „Gisteren was ook bijzonder. We stondente kijken naar de toren in Veere. Een dame van rondde tachtig stond naast ons en begon te vertellenover de oorlog. Ze vertelde dat hier veel gebombar-deerd is. Dat was indrukwekkend.”Tien minuten geleden zaten ze nog op een rond-vaartboot en voeren ze door de Middelburgse grach-ten. „Dat was zo leuk. Het was grappig dat we elkekeer moesten bukken als we onder een brug doormoesten. Dat gaf een gevoel van saamhorigheid.”

Het is druk bij cof-feeshop High Lifein Goes. Gabystaat achter detoonbank en ver-koopt wiet. Rondde coffeeshop

wordt óók wiet verkocht. Sindsde overheid het ‘ingezetenencrite-rium’ invoerde, wat inhoudt dater geen hasj of wiet verkocht magworden aan buitenlanders, voor-zien straatdealers de drugstoeris-ten van hun softdrugs. Bedrijslei-der Mike wijst naar buiten. „Kijk,

daar heb je er weer één. Hij staathier bijna elke dag.” Gaby vultaan: „Ze zien meteen of mensendie naar buiten komen, voorzienzijn of niet. Als iemand zoekendom zich heen kijkt, teleurgesteldis of buitenlands praat, gaan ze ernaartoe. Dan lopen ze een stukjeverder en kunnen de toeristenvoor een paar euro meer gewoonwiet kopen.”Volgens Mike lopen er rond decoffeeshop zeven tot tien dealersrond. De politie weet het, neemtook af en toe een kijkje, maar het

probleem verdwijnt niet. Mike:„Als je er twee oppakt, komen erdrie voor terug.” Zijn frustratie isduidelijk merkbaar. „Wij kunnenniks doen. We worden gedoogd,liggen op de grond en moeten deschoppen opvangen.”

Een viertal jongens komt binnen.In het Duits overleggen ze wat zezullen kopen. Wanneer ze hun be-stelling door willen geven, legtGaby uit dat ze hen niks kan ver-kopen. Teleurgesteld kijken deDuitsers elkaar aan. Ze wistenwel dat er in Zuid-Nederlandgeen wiet aan buitenlandersmocht worden verkocht, maar zehadden gehoord dat er wel eenseen uitzondering werd gemaakt.Daarom besloten ze het ‘gewoonte proberen.’ Steffan en zijn vrien-den blowen regelmatig. Ook inDuitsland, waar het illegaal is omsoftdrugs te (ver)kopen. Maar netals in Nederland geldt daar ook:‘op straat is alles te koop’.Ze hadden een voorraadje wietmeegenomen, maar dat is inmid-dels op. En de poging dat aan tevullen, is dus ook mislukt. Watnu? Een dealer opzoeken? „Wegaan niet echt op zoek. Maar alswe worden aangesproken of als ie-mand ons wat aanbiedt, gaan wedaar wel op in,” zegt Steffan. Zijnvrienden knikken bevestigend.Mike: „Elke dag moeten we tien-tallen mensen wegsturen. Datzijn niet alleen toeristen, maarook mensen die hier al jaren in dezomer komen omdat ze hier eenzomerhuisje hebben en op vakan-tie graag een jointje roken. Zijwaardeerden de vrijheid hier. ”Het gebeurt ook vaak dat Neder-landers die door de Wijngaard-straat lopen, worden aangespro-ken door buitenlanders. Of ze als-jeblieft wiet voor hen willen ko-pen. Gaby ziet dat regelmatig ge-beuren, maar kan niks doen. „Het

gebeurt buiten, dus daar mogenwe niks over zeggen. Het enigewat we kunnen doen, is in de ga-ten houden of er niet meer dandrie gram per dag wordt ge-kocht.”

Bij het fietsenrek naast de coffee-shop hangt de man rond die eer-der door Mike als straatdealerwerd aangewezen. Hij mag nietbij High Life naar binnen, maar isdesondanks een bekend gezichtvoor het personeel van de coffee-shop. Bijna elke dag vraagt hijvoorbijgangers of ze een jointvoor hem willen kopen. We wil-len hem vragen of dat effectheeft. Maar hij wil wel iets terugvoor informatie. Hij steekt zijnhand uit met daarin twee eurovijftig. „Haal een voorgedraaidejoint voor me, dan vertel ik.”Maar om nu voor tussenhande-laar te gaan spelen, gaat ons tochnet wat te ver.Even later heeft de man al een an-der slachtoffer te pakken. Hijwijst naar de coffeeshop en maaktmet brede armgebaren duidelijkdat hij die joint echt nodig heeft.

Intussen gaan twee Vlaamse jon-gens High Life binnen. Ze zijn inNederland op vakantie, kwamenlangs de coffeeshop en bedachtendat het misschien wel leuk zouzijn om een jointje te roken. Datgaat dus niet door. Kristof enAnthony vinden het jammer,maar ‘vermaken zich zonder wietook prima.’ Kristof wil wel zijnmening over het ingezetenencrite-rium kwijt: „Ik vind het niet slim.Als je als toerist je wiet op straatmoet kopen, heb je geen idee vande kwaliteit. Je gaat dan toch veelliever naar een coffeeshop. Danweet je wat je krijgt. Als buiten-landers hier ook gewoon mogenkopen, zijn jullie ook meteen vande straatdealers af.”

Niet alle toeristen die Nederland bezoeken, komenvoor het strand. Nog steeds reizen drugstoeristenaf naar Zeeland om wiet te kopen. Ondanks dat zede coffeeshops niet in mogen, lukt dat nog ook.door Joanne Karkdijk

ZOMERGASTEN

Guusje en Caroline

Bukken voor de brug geeft een saamhorigheidsgevoel

� Coffeeshop High Life aan de Wijn-gaardstraat.archieffoto Ronald den Dekker

Toerist niet welkom inshop, wél bij dealers

DONDERDAG 22 AUGUSTUS 2013 ZOMERKRANT 3

In deze rubriek schuiven we onverwachts aanbij mensen die aan het eten zijn. Vandaag: Mela-nie Achtereekte en Paul van Haaren uit Deven-ter.

door Joanne Karkdijk

P aul en Melanie zijn voor twee dagen op va-kantie in Geersdijk. Op deze zonnigewoensdagmiddag zijn ze naar het centrumvan Middelburg gegaan om te winkelen.

„We hadden geen speciale reden om juist dezestad te bezoeken. We wilden winkelen, dus zijnwe naar de hoofdstad van Zeeland gegaan. Maarwe vinden het een mooie stad, hoor.” Ze hebbenal best wat kleding gekocht, en genieten nu van

een ijsje. Als ze niet bij hun bed and breakfasteten, gaan ze naar een restaurant. Melanie: „Ikhoud niet zo van aparte gerechten. Dan ga ik lie-ver gewoon naar de Italiaan, dan weet je wat jekrijgt.” Het besluit om naar Zeeland op vakantiete gaan, had een speciale reden. „We hebben eenlast-minute geboekt, zodat we zeker wisten dathet mooi weer zou zijn. We komen namelijk voor-al voor de zee en het strand. Op het strand vliege-ren we, zonnen we en zwemmen we in de zee.Straks, als we klaar zijn met winkelen, gaan we erweer heen.” Ze hebben er zin in, Melanie heefthaar bikini alvast maar aangetrokken. Paul en Me-lanie houden van het strand omdat het ‘echt eenvakantiegevoel geeft’. „Je komt er tot rust, en kaner lekker uitwaaien.’

Het liefst naar de Italiaan, daar weet je wat je krijgt

Melanie en Paul

AANSCHUIVEN BIJ

� Het gedoogbeleid in Nederland ophet gebied van softdrugs leiddetot enkele jaren geleden tot eentoestroom van (met name) Bel-gische, Franse en Duitse drugstoe-risten richting steden met coffees-hops. Dat bracht overlast met zichmee.

� De overheid dacht twee jaar gele-den de oplossing te hebben metde invoering van de wietpas in dedrie zuidelijke provincies. Wie dieaanvroeg, werd ‘lid’ van de coffee-shop, die daarmee een beslotenclub werd. Klanten moesten zichdus laten registreren, wat tot veelkritiek leidde onder bezoekers.

� De wietpas verdween eind vorigjaar weer en maakte plaats voorhet ‘ingezetenencriterium’. Diehoudt in dat alleen meerderjarigeklanten die een Nederlands pas-poort kunnen tonen, bij een cof-feeshop mogen kopen. Die regelgeldt ook alleen voor de drie zui-delijke provincies.

� Het aantal drugstoeristen is daar-mee teruggelopen, maar bewo-ners van Terneuzen, Vlissingen enGoes klagen wel dat daarna destraathandel en daarmee gepaardgaande overlast is toegenomen.De gemeentebesturen van die ste-den nuanceren of betwisten dat. � Coffeeshops verkopen veel meer dan alleen joints, maar wiet is en blijft

wel het populairste verkoopproduct. foto Marcelle Davidse

� Een bezoeker rookt een joint bij coffeeshop HighLife in Goes. In Zeeland zijn verder ook coffeeshops in Terneuzen en Vlissingen. foto Marcelle Davidse

WIETPAS EN INGEZETENENCRITERIUM