DeMorgen. ZATERDAG 30/06/2018 19

Sportjournalist Hans Vandeweghe laat elke dag zijn licht schijnen op het reilen en zeilen in Rusland.

DE SPORTZOMER VAN VANDEWEGHE

aandag, als we in deRostov Arena zittenkijken naar hopelijkeen walk over van defrisse Rode Duivelstegen de vermoeideJapanners – dat

voorspellen althans collega’smet meer voetbalkilometersdan ik – zijn we net geen drieweken onderweg. Op de acht-tiende dag van deze trip zal deworldcup eindelijk beginnen.

Op de Olympische Spelenheb je in 16 dagen 28 world-cups gehad in evenveel ver-schillende sporten en ben jenu al weer onderweg naarhuis. Ter plekke is het WKvoetbal soms even spannendals gras zien groeien, maar weklagen niet. Dit WK heeft allesom een uniek toernooi te wor-den in de Belgische sportge-schiedenis en als het alsnogmisgaat tegen Japan, danmoest het zo zijn. Dan hebbenwe ons misschien op voor-hand rijk gerekend, een dood-zonde in sport. So be it.

Vreemd hoe de media giste-ren nog zijn doorgegaan opdie rare wedstrijd inKaliningrad. Van de Engelsenhad ik niet anders verwacht.Die vonden dat RobertoMartínez spelletjes hadgespeeld met GarethSouthgate en dat Southgatedaar slim op had geantwoord.Wat de Engelsen wel vergetenis dat Southgate een grotereleugenaar is dan Martínez, dietenminste toegaf dat winnenvoor hem geen prioriteit was.

Die Southgate is een linka-door en misschien moetTheresa May die maar eensopnemen in haar delegatie alsze nog eens gesprekken komtvoeren in Brussel over debrexit. Ik heb het nu wel evengehad met die Engelsen. Altijdgedacht dat ze deden alsof,maar neen, ze denken echt datzij het voetbal hebben uitge-vonden. Hun bookmakers ver-laagden de quotering van deEngelse ploeg van negentegen één naar zeven tegenéén en dat na een verlieswed-strijd. Ongezien, die arrogan-tie. Op 3 juli moeten we maareens met zijn allen supporte-ren voor Colombia.

BeroepsernstVreemd dat ook de Belgischemedia nog tot gisteren op depersconferentie in het trai-ningscentrum in Dedovsk zijndoorgegaan op Engeland-België en die 0-1. Ik betrapteeen collega gisteren in zijnhotel: hij zat de wedstrijdopnieuw te bekijken. Je zouhet ook beroepsernst kunnennoemen. Hij kwam snel tot deconclusie dat België in de eer-ste helft het een beetje aan-keek maar in de tweede hetgaspedaal dieper induwde. Navijf minuten scoorde AdnanJanuzaj en behalve die enekeer dat Marcus Rashford oogin oog kwam met ThibautCourtois omdat de buitenspel-val niet goed dichtklapte, kre-gen de Engelsen niks klaar.

Het gebaar van RobertoMartínez bij het doelpunt vanJanuzaj – geen echt gejuich,maar een wapperend olala-handje – werd als veelbeteke-

nend gekwalificeerd. De quo-tes van de spelers in de mixedzone – “opzettelijk verliezen islastig en dat doe je zo maarniet” – werden dan weer alsbevestiging geïnterpreteerdvoor de theorie dat de techni-sche staf graag gelijk hadgespeeld of verloren, maar datde spelers gewoon hun stin-kende best hebben gedaan enhebben gewonnen.

Na de wedstrijd stond ik opde luchthaven te praten metGilles De Bilde, mee als analistvoor VTM. Die was ontgoo-cheld, niet in de spelers, maarin bepaalde media. “Als despelers zouden weten watsommige journalisten alle-maal uitkramen, hoe negatiefen cynisch ze wel zijn, ze zou-den schrikken. Ik dacht dat ikdie wereld kende, maar ik benecht geschrokken.”

Zijn woorden zijn blijvenhangen en hij heeft deelsgelijk. Eerder dan slechte wilof puur negativisme lijkt hetalsof Belgische media nietklaar zijn voor deze RodeDuivels. Jarenlang zatenBelgische journalisten meteen ploeg opgescheept diemoest rekenen en zich meer

misrekende dan wat anders.Deze generatie rekent niet,speelt voetbal van de bovensteplank en gaat altijd en overalvoor winst.

Na de wedstrijd tegenEngeland was het glas meerhalfvol dan halfleeg. De RodeDuivels hebben internatio-naal gescoord. Letterlijk, metnegen doelpunten in driewedstrijden wat beter is danwelk land ook, en figuurlijk,met die houding van wie doetons wat. Wat er ook is bedis-seld achter de schermen, voorde wereldpers heeft Belgiëmeer gedaan om te winnenvan Engeland dan omgekeerden daar krijgt het respect voor.Negen reserves opstellen entoch Belgium full throttle aande gang krijgen, dat doet geenland ons na.

Eruit gaan maandag tegenJapan zou zonde zijn, maarhet kan zo gebeuren op dezevreemde worldcup met al dieteams die aan elkaar gewaagdzijn. Stel nu dat België weereen kartonnetje doelpuntenaflevert, dit keer achter devliegenvanger Kawashima diewe maar al te goed kennen inBelgië, zouden die Brazilianendan toch niet een beetje schrikkrijgen?

M

De Rode Duivelshebben gescoord.

Letterlijk, metnegen doelpuntenin drie wedstrijden

wat beter is danwelk land ook,

en figuurlijk, metdie houding vanwie doet ons wat

Belgium, full throttle

Maar waarom straffen scheidsrechterszwaarder bij het zien van vertraagde beelden?De Leuvense bewegingswetenschapperJochim Spitz trekt de parallel met het terugkij-ken van videobeelden van misdaden. “In slowmotion kun je de indruk krijgen dat de daderveel meer tijd had om over zijn daden na tedenken dan hij in werkelijkheid had.Daardoor kan fysiek contact beoordeeld wor-den als doelbewuster en ernstiger.”

Mede op basis van eerder Leuvens onder-zoek schrijft het FIFA-protocol daarom al voorop welke snelheid scheidsrechters beeldenterugkijken. Voor feitelijke beslissingen – vanhet kaliber ‘overtreding binnen of buiten hetstrafschopgebied’ – kan de arbitrage fragmen-ten in slow motion bestuderen. Maar bij sub-jectievere besluiten – was deze handsbalexpres of krijgt de speler de bal per ongeluktegen zijn hand? – is het de bedoeling dat descheidsrechter de beelden op werkelijke snel-heid bekijkt. Spitz: “Als scheidsrechters ditprotocol naleven, zou het dus niet tot extrarode kaarten moeten leiden.”

3Spelers worden braverDe vier paar ogen extra van videoarbiters diemeekijken in het hectische strafschopgebiedblijkt slecht nieuws voor schwalbe-koningen.De Nederlandse scheidsrechter Björn Kuipersnam het opmerkelijkste besluit. In de groeps-fase bij de wedstrijd van Brazilië tegen CostaRica draaide hij een strafschop terug opadvies van de videoscheidsrechter. Hij zag ophet beeldscherm naast het veld nu wel deschwalbe van de Braziliaanse steraanvallerNeymar.

Tegelijkertijd liggen gemene verdedigersonder een vergrootglas. Het WK-record voorstrafschoppen – 18 op de WK’s in 1990, 1998 en2002 – werd in de groepsfase van het huidigetoernooi al verbroken. De teller staat nu al op24. Tien daarvan werden gegeven op advies

van de videoscheidsrechter.De videohulp is er ook om correct verdedi-

gen te belonen, ervoer de Colombiaanse ver-dediger Sánchez donderdag tegen Senegal.Scheidsrechter Mazic annuleerde een straf-schop toen hij in de herhaling zag dat Sánchezmet een knappe sliding de bal raakte.

Oud-topvoetballer en voetbalanalistRonald de Boer verwacht dat spelers, in hetbijzonder de hangende en sleurende verdedi-gers zoals dit WK die van Panama en Tunesië,uiteindelijk hun stijl moeten aanpassen: “Opeen bepaald moment leren ze het wel af, jemoet gewoon met je tengels van de anderafblijven. Maar het moet natuurlijk ook geenkorfbal worden, waarbij iedereen in een kom-metje om de aanvaller gaat staan.”

In het hockey is de videoscheidsrechter nietmeer weg te denken. Hockeycoach MarcLammers zag dat zijn spelers op termijnsteeds eerlijker spelen. “Als je iets doet, wordthet toch wel gezien.”

4Niets is wat het lijktVoetbal was voor het tijdperk van de video-scheidsrechter simpel: of het achteraf nuklopte of niet, wat er werd besloten op het veldtelde direct tot in de eeuwigheid. Het systeemvan de videoscheidsrechter introduceert eenvreemde vertraging. Bij een doelpunt kan eenspeler pas juichen (of balen) als de VAR ookzijn oordeel heeft geveld.

Zo slaakten 80 miljoen Duitsers woensdageen zucht van verlichting toen de grensrech-ter gedecideerd zijn vlag voor buitenspel in delucht stak bij de 1-0 van Zuid-Korea. Even latervloeiden de Duitse tranen alsnog. VideorefDanny Makkelie zag dat een Duitser de balhad beroerd en dat van buitenspel dus geensprake kon zijn.

De BBC zette voor het toernooi een rijtjemomenten uit de WK-historie op een rij dievan controverse naar voetnoot zouden zijn

gegaan met een videohulp. Zoals de hand-van-God-goal van Maradona in 1986, de nietgeziene gruwelelleboog van de ItaliaanTassoti tegen het gezicht van Spanjaard LuisEnrique in 1994 of de twee onterecht afge-keurde goals van Spanje tijdens de sprookjes-winst van Zuid-Korea in de kwartfinale in2002.

Over die momenten wordt nog altijd nage-praat. Dat moet gekoesterd worden, schreefThe Guardian-voetbaljournalist Barney Ronayin januari, toen hij reflecteerde op de eerstetests van de Engelse voetbalcompetitie met devideoscheidsrechter. Hij zag hoe die momen-ten “de lucht uit stadions” zogen, en daarmeede emotie uit het voetbal.

Voormalig Oranje-international Ronald deBoer had waarschijnlijk een WK-finalegespeeld als de VAR op het WK in 1998 in dehalve finale tegen Brazilië een strafschop hadtoegekend na een overtreding op Pierre vanHooijdonk. “Maar dan moest hij er nog welin”, zegt De Boer lachend.

Hij kan zich er achteraf niet druk ommaken. De Boer ziet een sport die eerlijkerwordt. “Er zijn genoeg beslissingen genomendie met het menselijk oog nooit gezien kon-den worden. Neem die goal van Spanje tegenMarokko. Ik dacht eerst ook aan buitenspel.Het is even wennen aan het fenomeen, discus-sies zullen blijven. Vooral als het gaat ominterpretaties, zoals hands. Dat moeten wegewoon accepteren.”

veranderd: 4 lessen van het WK

Rusland2018

‘Soms denk ik over de VAR:zitten jullie in dat hokje

te klaverjassen of zo?’MARIO VAN DER ENDE

FLOOT OP DE WK’S IN 1994 EN 1998

VAR 335 keer gebruikt in groepsfase

De video-assisted referee (VAR)is tijdens de groepsfase van hetWK voetbal in Rusland 335 keergebruikt. De FIFA liet weten datvan de 335 geanalyseerde fases,de veldscheidsrechter het in 95procent van de gevallen bij hetrechte eind had. De VAR kwam

in zeventien gevallen tussen-beide, waarbij veertien beslissin-gen veranderd werden. De VARcontroleerde gemiddeld netgeen zeven fases per match.Gemid deld duurde de interven-tie van de VAR 80 seconden.(AFP)

kwam de VAR tussenbeide, 14 beslissingen werden veranderd

KEER