Download - Havenman met visie

A André Kramer Havenman met visie

‘Iedere keer als ik door de havens rijd en ons bedrijf zie, krijg ik inspiratie.’

Aan het woord is André Kramer, unaniem door de Kyoto persclub gekozen

tot Havenman van het jaar 2007. Kramer blijkt een nuchtere Rotterdammer te

zijn, wars van pretenties en een sociaal bewogen mens. De jonge ondernemer

vertelt dat het ondernemen hem met de paplepel is ingegoten en hij zijn succes

alleen maar bereikt heeft door ‘bloed, zweet, tranen en keihard buffelen’.

‘Ik had altijd de drijfveer om de grootste te worden. En dat is gelukt’

Tekst Esther KreuknietFoto’s Bastiaan van Musscher

TALKIESSUCCESS STORIES 146

André Kramer Havenman met visie

’Elke keer als ik naar ons bedrijf rijd, krijg ik inspiratie’


UDe voornaamste reden dat André is

onderscheiden is zijn lef, ondernemings-

geest en ook nog eens de jongste

havenman is uit de geschiedenis. Een eer,

vindt André, want de lat ligt hoog met

illustere voorgangers als Jan Ebus van

Seabrex, Mai Elmar, directeur Cruise

Terminal Rotterdam of Hans Vervat,

directeur Matrans Marine Services, to

name a few. Zijn vader Marcel was de

grondlegger van het stuwadoorsbedrijf.

André heeft de Kramer Group met zijn

visie tot een geduchte concurrent

gemaakt tussen de wereldspelers in de

grootste haven van Europa.

De jonge ondernemer ontvangt Talkies in

zijn schitterend ingerichte kantoor midden

in de haven. In de schaduw van de grote

Delta-terminal van ECT en die van APM-T

(Maersk) op de Maasvlakte bevindt zich

Kramers eigen Rotterdam Container

Terminal (RCT), een terminal speciaal voor

het laden en lossen van containerkust-

vaarders en binnenvaartschepen. Pal

voor onze neus worden schepen gelost

door immense kranen, en vliegen de

treinen en vrachtwagens met containers

aan je voorbij.

Uit wat voor gezin kom je?

‘Ik kom uit een echt Rotterdams gezin.

We zijn met z’n vieren; mijn broer en twee

zussen, ik ben de jongste. Mijn vader was

altijd actief in de haven.’

Met de paplepel ingegoten of ben je met

een gouden lepel in je mond geboren?

‘Met de paplepel ingegoten, tot mijn

negende ging ik altijd mee naar de

havens waar mijn vader zijn bedrijf had.

Toen ik negen werd, verhuisden we naar

Jersey en dat heeft mijn leven wel

veranderd. Ik moest op kostschool om

goed Engels te leren en mocht alleen de

weekenden en vakanties naar huis.’

Heeft de kostschool je gevormd?

‘Dat heeft me wel veranderd; zo onder

moeders rok vandaan naar kostschool. Ik

kom uit een heel beschermde omgeving

en een warm gezin. Naar zo’n kostschool

gestuurd worden was een behoorlijke

cultuurshock want ik sprak helemaal

geen Engels. Ik belandde in een

onbekende omgeving, moest een

kostuum aan, raakte heel erg afgezon-

derd van de wereld daarbuiten. Maar dat

moest toen wel, anders werd de

achterstand te groot. Als ik nu terugkijk

merk ik wel dat ik veranderd ben ten

opzichte van mijn zussen en mijn broer, ik

ben meer een Einzelgänger.’

Wat heb je van huis uit mee gekregen?

‘We komen uit een hele hechte familie en

mijn vader heeft ons in het bijzonder

bijgebracht dat we altijd heel goed voor

elkaar moeten zorgen. Het is ook een

familiebedrijf. Dat houdt de familie bij

elkaar, het is de motor van de familie. Mijn

vader sprak vroeger met mijn moeder aan

de eettafel wel altijd over de zaak. Nu

merk ik nog, ook al is hij met pensioen en

geniet hij in Spanje van het leven, dat hij

dolblij is als ik langskom en met hem over

de zaak praat. Sterker nog, hij heeft het

nergens anders over, de zaak is zijn

hobby, zijn leven.’

Hoe is jouw vader begonnen?

‘Als glazenwasser in Delfshaven. Al zijn

geld moest hij afgeven aan zijn moeder.

Toen hij mijn moeder ontmoette zijn ze

snel getrouwd. Hij had een neef die ook

glazenwasser was dus dat is hij ook gaan

doen. Het probleem van glazenwassers is

dat niemand zijn ramen wil laten zemen

als het regent. Om zijn mensen aan het

werk te houden liet hij ze garages

opruimen, hij spoot chassis schoon bij

CKT. Zo is hij in aanraking gekomen met

containers die aankwamen in de haven,

want daar zat natuurlijk een cargo residu

in en hij mocht de binnenkant van de

containers gaan schoonspuiten. Dat

leverde meer op dan de glazenwasserij.’

Hoe ben je in het vak gerold?

‘Ik heb mijn MBA in Foreign Economics

gehaald en heb een tijdje op Jersey bij

ABN AMRO gewerkt. Op een gegeven

moment vroeg mijn vader of ik niet naar

Rotterdam kon komen. Mijn broer runde

het bedrijf in Jersey, was getrouwd en

gesetteld. De Kramer Group zat net in

zwaar weer door mismanagement en

was net aan een reorganisatie begonnen.

We hebben ons toen in 1999 gevestigd

op de Maasvlakte. Met de verkoop van

Kramer Botlek aan de ECT, had mijn

vader dit stuk grond van 2,6 hectare

bedongen. We huurden dat van de ECT

maar wilden het huren van het Havenbe-

drijf. Daar zijn we jaren mee bezig

geweest. Uiteindelijk zijn we in 2002 hier

begonnen en nu is het up and running.’

De Kramer Group is explosief

gegroeid; wat is je drijfveer?

‘Toen wij hier kwamen waren er vier grote

concurrenten. Ik had altijd de drijfveer om

de grootste te worden. En dat is gelukt.’

Wat is je kracht?

‘Ik kan met iedereen omgaan. Of het nou

de jongen is die op de wasplaats staat of

de burgemeester van Rotterdam. Ik vind

dat leuk, ben geïnteresseerd en sociaal.’

Ons kent ons in Rotterdam; hoe

belangrijk is je netwerk?

‘Het voordeel is dat ik vanaf heel jong

meedraai, ik heb zo’n vijftien jaar ervaring

en mensenkennis. Ik weet van overna-

mes, wie waar werkt, wat je tegen

iemand kan zeggen; dat leer je allemaal

en ik zit er bovenop. Maar ik denk dat het

in iedere sector zo is, het is een kleine

wereld.’

Is het een kwestie van gunnen in de

haven?

‘Uiteindelijk is de prijs altijd het meest

bepalend, maar gunnen speelt wel een

rol.’

Wat zijn de belangrijkste zakelijke

ontwikkelingen geweest in de haven?

‘Er is een enorme verschuiving geweest

richting het westen. Ik denk dat ECT zich

op termijn gaat terugrekken van de home

terminal en dat gedeelte ook naar RST

zal gaan. Er is kaderuimte tekort dus de

Maasvlakte gaat uitbreiden. Binnenkort

begint de aanleg van Maasvlakte II, dat is

belangrijk voor heel Nederland. Transport

over de weg wordt dramatisch dus we

zullen meer treinverkeer en transport over

het water zien. De visie van het Havenbe-

drijf is om containers via de binnenvaart

naar een Transferium bij Gorinchem te

transporteren. Daar worden de containers

’Uiteindelijk is de prijs altijd bepalend’


overgeladen van vrachtwagens in

binnenvaartschepen en vervolgens

getransporteerd naar de dedicated

terminal.’

Wat zijn je ambities?

‘Om de Kramer Group te laten groeien,

ongelimiteerd. ‘

Je hebt ook diverse horecazaken, wat

vind je zo leuk aan de horeca?

‘De diversiteit. We hebben een zaak in

Brielle, de Lumey, een participatie in een

loungezaak in New York en Los Angeles.

En we gaan een groot entertainmentcom-

plex bouwen aan de N57 in de buurt van

Rockanje.’

Je bent gekozen door de Kyoto

persclub tot havenman van het jaar.

Wat betekent dat voor je?

‘Ik vind het een heel groot compliment

voor de medewerkers van de Kramer

Group, met name voor wat we de

afgelopen jaren met deze terminal

hebben bereikt. We zijn hard gegroeid,

tien jaar geleden hadden we nog veertig

man in dienst en nu meer dan honderd.’

De jongste Havenman van het jaar, trots?!

‘De jongste Havenman van het jaar vóór

mij was Peter Goedvolk. Daarvoor denk

ik Hans Vervat en die is inmiddels zestig!

Ik was toen zo trots op hem en zei nog

tegen mijn vrouw: dat is toch wel de

kroon op je werk als je die titel krijgt. En

nu ben ik het zelf! Normaal is het iemand

die een enorme staat van dienst heeft of

die met pensioen gaat en ik was 34 toen

ik de titel kreeg. Dus de lat ligt hoog voor

de volgende!’

Hoe ga je om met het Gemeentelijk

Havenbedrijf, de politie en de vakbond?

‘Ik heb met name veel kritiek gehad van

de vakbonden, want we hebben geen

Haven-CAO, wij gebruiken de Metaal-

CAO. Toen ik benoemd werd tot

Havenman van het jaar kreeg ik direct

kritiek van de vakbond. Van onze

medewerkers zelf hebben we nooit

commentaar gehad maar vooral de

vakbond en Radio Rijnmond zaten me op

de hielen. Inmiddels hebben we de CAO

aangepast.’

Wie zijn je voorbeelden in Nederland?

‘Hans van Breukhoven vind ik een kei van

een zakenman. Hij heeft lef en ik vind

hem heel creatief werken.’

Hectisch bestaan

Hoe kom je in deze hectiek tot

ontspanning?

‘Ik heb een boot in de haven van

Hellevoetsluis en mijn ouders hebben een

appartement in Spanje. Met mijn dochter

ga ik wel eens naar een pretpark. Mijn

gezin is mijn basis, mijn thuis. Ik heb een

ongelooflijk drukke baan, ik ben soms

van zeven tot elf uur in de weer. Ik zie het

ook niet als werk, mijn privé- en

zakenleven lopen door elkaar. Ik moet me

volledig geven, het is een job waar je niet

vaak thuis bent maar de zondag is heilig

voor mij, dan ben ik thuis.’

Hoe vind je inspiratie?

‘Elke keer als ik hiernaartoe rijd en ik onze

zaak zie. Een paar jaar geleden lag hier

alleen nog maar zand en nu staat er een

hele kade waar de containers overheen

gaan. Ik heb die kraan bijvoorbeeld in

China laten bouwen, voor zes en een

kwart miljoen euro. Als ik al die bedrijvig-

heid zie, ben ik heel trots.’

Financier je alles uit eigen middelen?

‘Merendeels, ja.’

Ben je trots op wat je bereikt hebt?

‘Ik heb veel geluk gehad. Ik had enorm

de wind in de zeilen, alles zat mee. Het

havenbedrijf bood een stuk kade aan. Na

jaren overleg en knokken kregen we een

plaatsje. Op het moment dat we gingen

investeren was er een historisch lage

rente, door de bouwfraude lagen de

prijzen 30 procent lager dan nu, ik had

geluk met de locatie en ik zit in een markt

waar de containers om je oren vliegen!

Bovendien heeft niemand capaciteit, en

het volume uit China wordt steeds groter!

Dus ik vind dat ik veel geluk heb gehad:

op de juiste plaats en op de juiste tijd.

Mijn vader heeft wel eens gezegd dat ik

een zondagskind ben, gelukkig ik besef

het wel.’

Doen jullie aan maatschappelijk

verantwoord ondernemen?

‘We doen veel aan goede doelen; we

sponsoren vijf teams met de Roparun, we

hebben een benefietgala georganiseerd

voor de Daniel den Hoed Kliniek en ik doe

veel met de Rotary in Hellevoetsluis.’

Is geld belangrijk voor je?

‘Helemaal niet, maar dat is makkelijk

gezegd in mijn situatie. Ik ben in een hele

beschermde omgeving opgegroeid en

heb het altijd heel goed gehad. Mijn vader

weet hoe het is om geen geld te hebben,

hij heeft elk dubbeltje om moeten draaien.

Ik denk tot op zekere hoogte wel na over

grote aankopen, maar als ik iets echt

mooi vind dan koop ik het.’

Tips voor jonge ondernemers?

‘Je moet een eigen bedrijf niet ambiëren

als je een zenuwlijder bent, dan ben je

niet geschikt. Als je wel geschikt bent,

moet je er niet te lang mee wachten, dan

moet je er voor gaan. En van fouten leer

je, dus als je jong bent kunt je die druk

nog wel aan.’ •
