Doorgaanseencontradictie inmondainemiddens,maar inBelleÉpoque ishetgelijk-heidsbeginsel vankracht.Wiehiermaande-lijks7.000eurobetaalt eneensuitebetrektmetvijf prachtigekamersenzichtopdepolderbossenvanKnokke, krijgt identiekdezelfde servicealsdebewonerdiedehelftafdokt en indekleinstekamerwoont.Kleinsteiswel relatief: het gaatomeenop-en-top luxe-hotelkamerdiemet25vierkantemeternogaltijddubbel zogroot is alsdeminimum-afmetingdiedewetgevervoorziet voor rust-enzorgcentra. Eten, verzorgingof animatie:iedereengelijk voordewetdus.Véél is boven-dien inbegrepen indemaandprijs, zoalsdezwembadsessiesof deuitstapjes. Kapster enschoonheidsbehandelingenzijnwélnog tebetalen, al blijkenookhierdeprijzengoed tebehappen. Toch is enigverschil onderbewo-nersnaenkeledagenwelmerkbaar. Er zijn

paradijsvogelsdiehier van ’smorgens tot’s avondsmethunbreedsteglimlach rond-fladderenomdat zegoedbeseffendat zedeherfst vanhun levenmogendoorbrengen ineenvoorzieningdiedeovergangnaardegouden lepeltjes ende rijstpap inhethierna-maalswatminderbruuskmaakt.Anderengevendanweerde indrukdat zo’nvijfsterren-servicevoorhendenormaalste zaak terwereldis. Endat is geenverwijt: ze zijn simpelwegniets andersgewoon.Hoéwarmpjesdebewo-ners er inzitten, daarheeft zelfshetpersoneelgeen flauwbenulvan. «Hierwordtoverallesgesproken,behalveéénzaak: geld», zegtanimatriceSylvie. «Da’s een taboeonderdeoudjes. Zehebbengeldgenoeg, anderswarenzehierniet,maarhoeveel?Daarpieptniemandover. Endat is ookgoedzo,wantvooronsmaaktdathelemaalnietsuit.»

PREMIEJAGERSOokdirecteurBrentDebie is eenopenboek,behalvewanneerhetgaatoverde financiënvanzijnbewoners.Open topdiscretie.Hetfinanciële is trouwensmeerenmeereenzaakvanbewindvoerders: advocatenaangestelddooreennotarisdiedezakenregelenwanneerbewonersenhun familiedatnietmeerkunnenofwillen. Zo’n financiëlementorbeschermtdebewonersook tegenbuitenstaandersmeteurotekens inhunogen.Wanthoe je ’t ookdraait of keert: alsmeneerondankszijnnegentig lentesnoggraagdagelijks z’nwandelingetjenaardedijkmaakt, danzouerwel eenseenprontedamevan indevijftigkunnenopduikenomhemtevergezellen. Eninhetbestegevalnogopdevalreepeenerfenisje scorenomzovoor zichzelf eenvoort-bestaan invijf sterren tegaranderen. Téver-gezocht?Youwish!Golddiggersgenaamd‘gezelschapsdames’warenniet zo langgeledeneenplaag inKnokke.Als vliegenopstroop, zokwamendeftigevrouwenhunbank-rekening spekkendoor tegenbetalingde tijd teverdrijvenvanouderenvandagen. Enkelerusthuisdirecteurshebbenhet fenomeenmetjuridische stappenaanbandengelegd.Meteenovervloedaanpersoneeldat eenoogje inhetzeil houdt, hoevennieuwepremiejagershetniet teproberen inBelleÉpoque.

WelkominBelleÉpoque,hetmeest luxueuze rusthuisvanEuropa, inKnokkeLeZoute.Onze redacteurSTEVENSWINNEN — zelf pas 35 — logeert een week lang tussen de bewoners, die elke dag genieten van lekkernijen,massages, en een leger ‘engelen’ om hen te entertainen. Rust roest? Hier blinken ze als in hun jonge jaren.

permaand? «Toenwe inmaartopengingen,leefdedemisvattingdathethier alleenvoordehappy fewwas», zegtdirecteurDebie. «Maarhier verblijvenookmensendieniet van rijkekomaf zijnendiegewoonhun leven langhebbengewerkt eneenmooipensioentjehebben.Of gezegendzijnmetkinderendienietopeenerfenis zitten tewachten. Zegunnenhethunoudersdat zenogzoveelmogelijk genietenvanhunoudedag.»

GEEN OOG DICHTZozijnerbewonersdie zelf niet eensaan-drongenopeenverhuisnaarBelleÉpoque,maarvanwiedekinderen— ‘alleenhetbeste is

goedgenoegvooronsmoesje’—geenoogmeerdichtdedenals zeweereenswaren langs-geweest inhet rusthuis. «Mamaheeft enkelemaanden ineenhome inOost-Vlaanderendoorgebracht», zegtAnn-SophieDeweer,dochtervanElsaRapoye. «Ikkanniet zeggendathetdaar slechtwas—diemensendedenookhunbest—maarhetwas inniets tevergelijkenmethier.Wehaddenergeengoedgevoelbij.Daarwashet etenuit eengrootkeuken, terwijlhier alles terplekkeverswordtbereid.Daar zatmamaveel alleendooreengebrekaanperso-neel en treurdeze,hier is zedeheledagbezigenfleurt zeop.Geklaagdheeft zenooit,maar zeverdiendebeternaaldie jarenhardwerken.Mamawaseen topnaaister indehaute coutureterwijl vader zichopwerktebij Bekaert.Hij is aleen tijdjedood,maar zouookniets andersgewildhebbendandat zijnvrouwindewattenwordtgelegd. Inmijnogen is ’t hier eenhotel engeenwoonzorgcentrum.Zebetaalthier3.400europermaand,maarniemandvandedriekinderenzit opeenerfenis tewachten.» Ietswatook schoondochterRitabevestigt.«Wijhebbenhetuitgerekendenonsmoederzounogdrie jaarkunnenvoortlevenvoorhaarspaargeldop is», vervolgtAnn-Sophie. «Endanzullenwij ‘opleggen’. Zozijnwealthansover-eengekomen.Datwasniet inéén-twee-driegeregeld,maarwezijnergelukkiguitgeraakt.»Anderen—zoalsmevrouwVerlinden—hebbendekinderenal «eengoeie stoot»gegevenalvorensnaarhet rusthuis tekomen. «Zehebbenhundeel alwel gehad.Mijnmanen ikhaddenallebei eengoed inkomenenwehebbengespaard, gespaardennogeensge-spaard. Zohebbenweaanalledriedekindereneenserieuze stortinggedaan.Natuurlijk is ereenprijsverschilmeteenklassiek rusthuis,maar jekangeenappelenmetperenvergelij-

Ze zouden trouwensookwel eensvaneenkalereis kunnen thuiskomen,wantniet elkebewo-nerheefthier een telraamnodigalshetgaatomZwitsersebankrekeningen. Endat is tocheenvaststellingdiede toekomstvoorheelwatBelgendoetopklarenenmogelijkwat ziltezeeluchtkanverschaffen.Neen,het chicsterusthuis zal geengemeengoedworden,maarhet surplusvanzo’n topservice—zachtebed-den, eensterrenkeuken, veelpersoneel eneengoedgevuldeagenda—zal tochveel senioreneensdoennadenken.Met lange tanden1.700europermaandbetalenvooreensober leven ineenmodaal rusthuisof het ernogenkele jarendubbel endikvanpakken voor1.500euroextra

8vrijdag5augustus2016

HET CHICSTE RUSTHUISSLOT: LAAT HET GELD MAAR ROLLEN, YOLO!

s het vijfsterrenrusthuis enkel weggelegdvoor zij die op een miljoentje meer of minderniet hoeven te kijken? Nee, hoor. Steedsmeer bejaarden riskeren het niet langerhun hoop volledig te vestigen op datparadijs hierboven en beseffen dat hetgeen kwaad kan om het allerbeste temaken van die luttele tijd hier in het

ondermaanse. Ook al doet die ‘YOLO’ hun bankrekeningmaandelijks slinken. «De kinderen? Die hebben hundeel al wel gehad.»

I

«Mama verdient dezeWIJZITTEN NIETOP EEN ERFENISTE WACHTEN»

Bewoonster ElsaRapoyemethaar dochterAnn-Sophie (links)en schoondochterRita (rechts).«Als het spaargeld ooit opraakt,

zullenwij bijpassen.»Foto’s Joost De Bock

Wie hierwoont, neemthet er nog enkele jarendubbel en dik van. Liever dat, danmet lange

tanden 1.700euro permaand betalenvoor eenmodaal rusthuis.

ONZE BEWONERS ZIJNÉRG DANKBAAR VOORONZE SERVICE , MAARNOOIT KLAGEN? HELAAS,WAS ’T MAAR WAAR

Gouvernante Soetkin

9vrijdag5 augustus2016

VAN EUROPA

e luxe.

Alshetaanhaarhadgelegen,danwasAlphonsineVerlinden (88)nooitnaardeBelleÉpoquegekomen. «Zo’n luxepaleis?NiksvooreensimpelvrouwkeuitdeKempen.»Datdáchtzeeenheleweek lang,maarnugeniet‘mevrouwdedirectrice’ vanweleermetvolle teugenvande ‘engelen’diehaardag indaguit soigneren.

Ruim twintig jaar lang was ze dekoninginterijk inhaarappartement-jeopdedijk inKnokke.DathaarmanPaul in ’90 plots was overleden, waseen zware klap,maar ook alleen trok‘Sine’ haar streng. Zoals zedat al haarhele leven had gedaan. «Ik bengeboren inWesterlo ineengezinmetvier dochters. Mijn ouders warenbrave mensen en hadden een kleinwinkeltje met koper, wat elektrischetoestellen, serviezen en keukengerei.Ik heb een schone jeugd gehad enkwam niks tekort, maar het waseenvoudig. Niet de grote luxe, zoalsvelen hier in het rusthuis. Ik mochtstuderen en dat was al veel in die tijd.Ik werd onderwijzeres en later ookhoofd van de lagere school. Mijn manhadookeenserieuzefunctie,alsdirec-teur bij Agfa-Gevaert. Samen haddenwe drie kinderen: twee zonen en eendochter. Ze zijn alle drie ‘groot-getrokken’ doorTine, onze inwonendehuishoudster. Zelf kon ik dat niet: ikstond de hele dag in de school en’s avonds waren er altijd wel ergensvergaderingen. Het ontbrak hen aanniks en ikmag fier zijn op hen alledrie.Maar ze hebben het de laatste tijd nietgemakkelijk gehad met hun moeder,datmoet ik toegeven.»

Vorig jaar kreeg ‘Sine’ een ‘attaqueske’.«Hetheeft eendaggeduurdvooronsAnmij heeft gevonden in mijn apparte-ment. Ik was verlamd en kon nietmeerspreken. Alles heb ik opnieuw moetenleren.Oefenenenblijvenoefenen.Bijnanegentig jaar zijn en de klinkers weermoeten leren zeggen.» Het is allemaalgoedgekomen met dat spreken, maaralleen wonen zat er niet meer in. «Ikmocht bij één van de kinderen in-trekken,maardat:voorgeengeldvandewereld. Elk gezin heeft recht op z’nprivacy en daar hoeft een oma geenspelbreker in te zijn. ‘Zoek maar eenandereoplossing’,hebikhengezegd.Enopeenskwamenzeaf: ‘Ma’ke,nugaatgeverschieten van uw oude dag. Gij zultnogal in de watten gelegd worden.’ Ikben hier dan eens komen zien en ik zeivlakaf:da’sniksvoormij.Veel techic.Zoben ik niet opgevoed. Trek er ‘ulle’ planmee,maarhierkomiknietwonen.’»Maar ze zijn blijven zagen. Er was geenandere oplossing, omdat ik nergens opeenlijst stond,dusheb ikmemaar latenoverhalen.»Die eersteweekwas vrese-lijk, herinnert Alphonsine zich. «Ik hebniks anders gedaan dan hier op mijnkamerzitten‘schreeuwen’. Ikvoeldemijineengoudenkooi:zo’n luxe,dathad iknog nooit meegemaakt. Gesméékt datik heb, om mij hier te komen halen.»Geenwoord vangelogen, zo valt duide-lijk op temaken uit de blik van dochterAn. «Maar ze hebben toen godzijdankniet geluisterd. Want ik zou niet méércontent kunnen zijn dan ik hier nuben.Nuhebiktegenmijnmannengezegd: ikben tegen mijn goesting naar hiergekomen, maar ik zal hier met vollegoestingblijventot ikmijn laatsteademuitblaas.»

HIER VERBLIJVEN OOKMENSEN DIE NIET VANRIJKE KOMAF ZIJN,DIE LANG HEBBENGEWERKT EN EEN MOOIPENSIOEN HEBBEN

Directeur Brent Debie «Trek uwplan,hier kom ik nietwonen», zeiAlphonsineeerst aan haardochterAn.Maar nu zit zemet vollegoesting inBelle Époque.

«Ik heb geschreeuwd:kom mij hier halen in

die gouden kooi»

ken,hé. Tel opwat jehier allemaal indeplaatskrijgt enhetvalt eigenlijknogwelmee.»

WORSTCASESCENARIOToch is ‘aanhet spaargeldkomen’ voor sommi-geneenpsychologischedrempeldie tehoog isomtenemen.Eenmenskanernueenmaalnooit gerust in zijndathij hetniet in zichheeftomdeoudste terwereld tegaanworden. Inzo’nworstcasescenario zoueen fiereAntwerp-sedamedienual een tijdjenaarKnokke isverhuisd,nogzo’ndertigkaarsjesmogenuit-blazen. Endusmaakt zezichzorgenophaar89ste. «Omdat ikeenbrief hebgekregenvandestaatdat zehetpensioenvanmijnmanenmijverkeerdhebbenberekend», doet ze fluiste-rendhaarverhaal. Zelfsdemeestevanhaarvriendinnenwetenhierniets van. «Hetkwameropneerdat zebij hemvergetenwarenomaftehoudenomdat ikookhebgewerkt eneenpensioenkrijg. Twintig jaar langhebbenzeons800europermaand teveelbetaald.Heelschoon,maardatkrijg iknudusnietmeerennukomiknietmeer toe.Mijnbankier zegtdathetvoorlopiggeenprobleemis,maarkúntgediemannennogvertrouwen?Kinderenheb ikniet, dus ikhebmij opeendringendewachtlijstlatenzettenvooreenOCMW-rusthuishiernietzoveruitdebuurt.Daarkosthetmeerdanduizendeurominderpermaand.Nee, ’t zaldaar zo fameusniet zijnalshier,maarals ikniettoekom,gaatgij danopleggenvoormij?»Eén troost voorwienual zeker isdathij of zijbehoudenseenzesopdeLottonooitmeteenkofferopde stoepvanBelleÉpoquezal staan.Zelfs al ishethierdehemelopaarde:klagendoenzehierook.GouvernanteSoetkin, eerstehulpbij ongenoegen, verveelt zichzelden.«Onzebewoners zijnenormdankbaarvoordeservicedie zehierkrijgen,maarnooit klagen?

Helaas,was ’tmaarwaar. Tweesterrenkeukenof niet: als ze ietsniet lusten, dankrijg ikdatwel eens tehoren.»Eensoort vanventilatie-klep, zoweethetpersoneel. «Ikhebhenookopgedragendateen ‘neen’hiernietbestaat»,zegtdirecteurBrentDebie. «Ookal lijkthet eenonmogelijkeeis, altijd antwoordenmet ‘Inorde,meneerofmevrouw: ik zal zienwat ikvoorukandoen.’ En innegenvande tiengeval-len lossenwedatookop. Zogaatdat ineenvijfsterrenhotel.»Waar ligtdande lat, zovraagikmeaf. «Eerlijk:dieben ikhiernogniet tegen-gekomen.Eénkeerheb ikeensgetwijfeldof datnogweldebedoelingkanzijn. Toeneendamevroegnaareenspeciaalmerkvanpralinesdatalleen inGent tekoop is. ‘Da’s ernu tochwatover’ dacht ikeerst,maaruiteindelijkheb ik’s avonds tochmijnwekkereenuurvroegergezet enben ik ’smorgenseerstnaardiechocolatier inGentgereden.Missie geslaagd:datvrouwtjewaszielsgelukkig.»Ikkanhaargeenongelijk geven.Maarnaeenweekzitmijnkortverblijf erhierhelaaswelop.Bedoeling is er tochnogeenvervolgaan tebreien,maardangraagovereen jaarof zestig.Misschieneerst eenshorenof erdit jaar voormij opslag inzit.

Metdankaandedirectie,het personeel endebewoners

vanOrpea—Belle Époque.