> MAGNIFY 19
Britte Kramer is derdejaars studente op het MIC, Media Informatie Communicatie. Naast haar Minor ‘Creative Writing’ schrijft zij ook stukken voor Ellegirl.nl. Voor Magnify geeft zij haar visie op trend Ageless.
Vandaag ben ik jarig. Ik heb besloten het niet te vieren.
Nee, ik ga het vijven.
Niet eens zo lang geleden rekende ik uit dat ik – als alles
volgens plan zou gaan – nog zeker wel viervijfde van m’n
leven voor me had. Slechts een paar verjaardagen later con-
cludeerde ik dat viervijfde plots nog maar driekwart was. En
vandaag, op deze verjaardag, zou ik me lam schrikken bij
het besef dat ik inmiddels eenderde achter de rug heb.
‘Lang zal ze leven’, zingt de visite. Ze moesten eens weten.
Retelang ga ik leven, want er komt een pil. Een levens-
verlengende pil. Kwakzalverij? Vast. Maar met een pietsie
placeboeffect ben ik al blij.
Het begeerlijk middel zou in staat zijn ons leven met zo’n
dertig procent te verlengen. M’n goeie genen, maar ook
m’n onbedoelde pogingen tot een enigszins rock ’n rollerig
bestaan – Roken: check. Drinken: check. Slapen: X. Gezond
eten: X. – in acht nemend, zou ik normaal een jaar of tachtig
worden. Met die pil achter de kiezen vind ik dus op ver-
jaardag nummer honderd-en-vier m’n laatste kaarsen op de
taart. Hopelijk heb ik tegen die tijd nog genoeg longkracht
voor zoveel blaasgeweld. En kijk, daar hebben we meteen
de keerzijde. Want: als ik op m’n tachtigste al afgetakeld
ben, dan hoef ik echt niet nog 24 jaar voort. Hoe hard die
immense bubs offspring ook voor me zorgt.
Bovendien: is het wel fijn om geen rush te voelen, om te
leven zonder haast? Uitstelgedrag, ik heb er een handje van.
Geen deadline in het leven… Kan ik dat handelen? Straks
krijg ik de serieuze neiging the best for last te bewaren. ‘Een
cruise? Te gek idee. Hadden we al iets voor ons tachtigjarig
huwelijksfeest?’ En hop, voor je ’t weet loop je je boottrip
mis. Want laten we niet vergeten dat er ook nog ufo’s zijn
die je any time tegen de vlakte knallen. (Nee, je hebt niet te
maken met een SciFi-freak, maar hé: bussen zijn zó 2010.)
Toch, als die pil er komt: ik slik! Genoeg tijd voor ingeni-
euze types om die invriesmethodes aan te scherpen. M’n
vierde generatie nageslacht zorgt heus wel dat ik in drie-
ëntwintighonderdzoveel weer ontdooid wordt en dan heeft
Robert Schoemacher – hoe ouder hoe wijzer – inmiddels
ongetwijfeld een methode om me terug te toveren tot de
jeugdige versie die ik dan slechts nog van goed geconser-
veerde foto’s ken.
Mijn voornemen voor dit nieuwe levensjaar: genieten met
overvolle teugen. Omdat ik nu, vanzelf en zonder moeite,
die jeugdige versie gewoon nog bén – en omdat je maar
nooit weet wanneer die ufo’s je van je sokken komen
rammen. Hiephiep, hoera!
LANG ZAL ZE LEVEN
TEKST & BEELD Britte Kramer
Top Related