ambulancezorg

97zorg & financiering > 3-2006

Minister Hoogervorst heeft zich neergelegd bijde wens van de Kamer om aanbieders niet iede-re vier jaar te laten concurreren voor een nieuwevergunning. De meerderheid van de Kamer isvoor een centraal sturende rol van de Ministerbij het verlenen van vergunningen aan ambu-lancevervoerders. Daarmee lijkt de rol van deprovincies uitgespeeld.

Tijdens het debat in de Tweede Kamer over hetwetsvoorstel Ambulancezorg werd duidelijk datvrijwel de hele Kamer zich tegen de marktwer-king in ambulancezorg keert, zoals MinisterHoogervorst die voor ogen heeft. Ook Edith Schippers van de VVD ziet niets ineen aanbestedingsprocedure om de vier jaar,waarbij ambulancevervoerders met elkaar zou-den moeten strijden om het ambulancevervoerin een van de 24 regio’s. Zij pleit voor een vormvan benchmarking, waarbij goed presterendeambulancevervoerders beloond moeten worden.De PvdA pleit bij monde van K. Arib voor eenvorm van maatstafconcurrentie. Die benchmarkkomt er: elke twee jaar wordt de kwaliteit van deregionale ambulancevoorzieningen (RAV) ge-meten en vergeleken.Het Kamerdebat mondde uit in een openlijkeruzie tussen Arib en S. Buijs van het CDA over devraag of de verlening van vergunningen nu opcentraal niveau door de Minister moet plaatsvin-den of door de provinciale overheid, min ofmeer zoals nu het geval is. Onder andere CDA,ChristenUnie, LPF en SP steunen het idee datdeze beslissing op regionaal niveau genomenmoet worden. Maar een meerderheid van VVD, D66 en PvdAwil die rol bij de Minister neerleggen. Buijs advi-seerde de Minister min of meer het wetsvoorstelmaar weer in te trekken, gelet op de gevoelens inde regio. Ook begrijpt hij niet dat Hoogervorst

op dit punt de adviezen van onder andere deRaad van State en de Raad voor Volksgezond-heid en Zorg naast zich neerlegt. Die hebben inhun adviezen gewezen op het risico van slechterampenbestrijding wanneer ambulancezorg nietonder de directe verantwoordelijkheid van deVeiligheidsregio’s valt. Volgens Arib zijn risico’s te vermijden doorgoede afspraken in de regio te maken. Zij ver-weet de provincies wel een erg harde lobby tehebben gevoerd. Het gaat in de discussie overhet ambulancevervoer niet meer om de inhoud,maar om de vraag wie de baas wordt, zo steldezij, tot grote ergernis van Buijs.

Eerder uitten de Veiligheidskoepel – een samen-werkingsverband van onder meer de politie, deVereniging van Nederlandse Gemeenten en debrandweer – en de stichting BehartigingIndividuele Belangen Ambulancezorg (BIBA)ook kritiek op het wetsvoorstel. De Veiligheids-koepel vroeg de fracties in een brief een goedepublieke borging van de meldkamer te bepleitenbij de behandeling van het wetsvoorstel. DeBIBA was vooral verbijsterd over het gemakwaarmee de overheid de ambulancezorg kouddreigt te saneren.

Reactie Minister

In een toelichting stelt Hoogervorst nu dat devergunningverlening eens in de vier jaar wordtverlengd, maar dat de ambulancevervoerder inprincipe een langdurig contract krijgen. De ver-gunning kan alleen als een ‘ultimum remedium’worden ingetrokken. Bij het verlenen van de ver-gunningen spelen de adviezen van de GHOR-besturen (Geneeskundige Hulpverlening bijOngevallen en Rampen) en zorgverzekeraarseen zwaarwegende rol.

> ambulancezorg

389 kritiek op nieuwe wet ambulancezorg; marktwerking teruggedrongen

ZenF-0306-cyaan.qxd 14-4-2006 9:26 Pagina 97

zorg

98 3-2006 > zorg & financiering

Wat de meldkamers betreft, lijkt de Minister zijnzin te krijgen. Dat houdt in dat het ambulance-vervoerders zijn die in principe de ambulance-meldkamer aansturen. Tegelijkertijd heeft deburgemeester te allen tijde de bevoegdheid tebepalen of de openbare orde in het geding is.Als dat naar zijn of haar oordeel het geval is,krijgt de burgemeester de zeggenschap over de

meldkamer, inclusief het ambulancevervoer.Nu de Tweede Kamer akkoord is met het wets-voorstel zullen de provincies waarschijnlijk pro-beren de Eerste Kamer ervan te overtuigen dathet idee van een centraal aangestuurde vergun-ningverlening door de Minister niet goed is.Bronnen: Stcrt. 2006, nr. 47, nr. 58 en nr. 62 en pers-bericht FCT Communicatie, 20 maart 2006<

> farmaceutische industrie

390 sp doet 25 voorstellen tegen te grote macht farmaceut

Op alle niveaus van de medische zorg is er spra-ke van beïnvloeding van de farmaceutischeindustrie, van onderzoek tot het voorschrijvenvan geneesmiddelen. De industrie blijkt zeerbedreven om haar producten aan de man tebrengen. Soms gaat dit ten koste van de onaf-hankelijkheid van het medisch-wetenschappe-lijk onderzoek en van het voorschrijfgedrag vanartsen. Onafhankelijk geneesmiddelenonder-zoek is noodzakelijk voor een objectieve beoor-deling van gewenste en ongewenste effectenvan een geneesmiddel. Die onafhankelijkeinformatie is van belang voor een goede keuzevan artsen voor het beste en meest veiligegeneesmiddel.

Dit staat in het rapport Vijfentwintig medicijnentegen te grote macht van de farmaceutische industrie.Voorstellen ter versterking van de onafhankelijkheid vanhet medisch onderzoek en het voorschrijfgedrag van art-sen, dat eind 2005 door de Socialistische Partij(SP) is gepubliceerd.

In het belang van de volksgezondheid moet deoverheid regels stellen om ongewenste beïnvloe-ding tegen te gaan. In de initiatiefnota doenAgnes Kant, lid van de Tweede Kamer voor deSP, en Ineke Palm, lid van het WetenschappelijkBureau van de SP, voorstellen om de onafhanke-lijkheid van het medisch onderzoek en het voor-schrijfgedrag van artsen beter te waarborgen en

het toezicht hierop te vergroten. Een samenvat-ting van het rapport volgt hier.

Samenvatting

De innige relatie tussen de farmaceutischeindustrie en het medisch-wetenschappelijkonderzoek is binnen de medische wereld algeruime tijd een bron van discussie. De SPschreef hierover in 2001 het rapport Ongemakke-lijke minnaars, waarbij zij tevens voorstellen deedom de onafhankelijkheid van onderzoekersbeter te garanderen. Ook de invloed van deindustrie op het voorschrijfgedrag van artsen isal langer onderwerp van politiek debat. In 1998heeft de SP een vijfpuntenplan gelanceerd om demarketing aan banden te leggen. De toezeggin-gen van de Minister over aanscherping van dereclamecode zijn echter nauwelijks uitgevoerd.Wel vond een uitbreiding plaats van het recla-metoezicht van de Inspectie. Dat had een pre-ventieve werking. Zowel in de VS als in Enge-land zijn over deze onderwerpen inmiddels par-lementaire hoorzittingen geweest. In beideonderzoeken stuitte men op een behoorlijke toe-name van ongewenste beïnvloeding. In Enge-land wordt nu een pleidooi gehouden voorstrenger reclametoezicht. In Nederland is in2002 het reclametoezicht weer teruggedrongen,door het directe toezicht over te laten aan zelf-regulering in plaats van aan de Inspectie.

ZenF-0306-cyaan.qxd 14-4-2006 9:26 Pagina 98