Woord van Leven

September 2012

“Wie het water drinkt dat Ik hem

geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het

water dat Ik geef, zal in hem een bron worden

waaruit water opwelt dat

eeuwig leven geeft.”

Johannes 4,13-14

Deze woorden van Jezus zijn een parel van het evangelie. Hij sprak ze tot een Samaritaanse vrouw

die bij de put van Jakob water was gaan halen.

Wie het

landschap in

Palestina kent,

weet van

hoeveel belang

zo’n eenvoudig

element als

water is.

Het beeld dat Jezus met de woorden water, dorst en bron opriep behoefde dat ook niet veel uitleg. Net zo onmisbaar als water voor ons dagelijks leven is, zo

onmisbaar is het ‘levend water’ waarover Jezus spreekt voor het eeuwig leven.

Zoals een woestijn pas opbloeit na overvloedige regen, zullen de zaadjes van het goddelijke leven

alleen ontkiemen wanneer ze rijkelijk worden bevloeid door het Woord van God.

De plant groeit, krijgt nieuwe

scheuten en wordt tot een boom of een prachtige bloem als

de plant het levende water

ontvangt van het Woord. Dat brengt

leven voort en houdt het leven

voor alle eeuwigheid in

stand.

“Wie het water drinkt dat Ik hem

geef, zal nooit meer dorst

krijgen. Het water dat Ik geef, zal in

hem een bron worden waaruit

water opwelt dat eeuwig leven

geeft.” Johannes 4,13-14

De woorden van Jezus gelden voor iedereen die dorst heeft: degenen die zich ervan bewust zijn geestelijk droog te staan, maar ook degenen die niet eens meer de behoefte voelen om te drinken

van de ware levensbron..

In feite richt Jezus zich tot alle mensen van vandaag. Hij laat zien waar we het antwoord

kunnen vinden op al onze vragen. Zijn boodschap lest alle dorst.

Hoe kunnen we uit deze bron putten? Als de woorden van het evangelie werkelijk doordringen in

ons leven, als we ons leven werkelijk toetsen aan Jezus’ woorden, als we denken en liefhebben zoals

Hij denkt en liefheeft, dan drinken we van dit levende water.

Ieder ogenblik dat we het evangelie in leven omzetten, ieder gebaar van liefde voor onze

medemens is een teug van dat water.

Dát is nu precies het bijzondere ervan: telkens als we ons hart openen voor alle mensen

borrelt het in ons op.

Het wordt een bron, een bron van God, die meer water geeft naarmate we de dorst van anderen lessen met kleine of grote daden

van liefde.

“Wie het water drinkt dat Ik hem

geef, zal nooit meer dorst

krijgen. Het water dat Ik geef, zal in

hem een bron worden waaruit

water opwelt dat eeuwig leven

geeft.” Johannes 4,13-14

Als we putten uit Hem en het water dat Hij

ons geeft weer doorgeven,

zullen we geen dorst meer kennen.

Soms is een woord, een glimlach, een eenvoudig gebaar van solidariteit al genoeg om

ons de levengevende kracht van het frisse water te laten ervaren.

En wanneer we altijd doorgaan met geven, wordt deze stroom een bron van vrede en geluk die nooit

opdroogt. Er is nog een geheim dat Jezus ons heeft

geopenbaard.

Wanneer we ons verenigen in zijn naam en elkaar liefhebben met zijn liefde, is Hij in ons midden. Vgl.

Mt 18,20.

Dan zullen er hele ‘stromen van levend water’ uit ons binnenste opwellen. Jezus in ons midden is de bron die onze dorst voor alle eeuwigheid lest. Vgl. Joh

7,38.

““Woord van Leven”, Woord van Leven”, uitgegeven door de Focolarebeweging. Tekst van Chiara Lubich,”(1920-2008),

Geschreven in 2002 www.focolare.nl www.focolare.nl

Lay-out Anna Lollo in samenwerking met Don Placido D’Omina (Sicilia, Italië) Informatie: www.focolare.org

Deze powerpoint in verschillende talen is te downloaden op: www.santuariosancalogero.org

““Woord van Leven”, Woord van Leven”, uitgegeven door de Focolarebeweging. Tekst van Chiara Lubich,”(1920-2008),

Geschreven in 2002 www.focolare.nl www.focolare.nl

Lay-out Anna Lollo in samenwerking met Don Placido D’Omina (Sicilia, Italië) Informatie: www.focolare.org

Deze powerpoint in verschillende talen is te downloaden op: www.santuariosancalogero.org

“Wie het water drinkt dat Ik hem

geef, zal nooit meer dorst

krijgen. Het water dat Ik geef, zal in

hem een bron worden waaruit

water opwelt dat eeuwig leven

geeft.” Johannes 4,13-14