'Werken wanneer ik dat wil'

f t s r- u- e- t t- t r n k i- t n- e a- Maurice de Hond ‘Het is toch gek dat ik als een soort waarzegger word gezien als ik zeg dat locatie totaal irrelevant is geworden in de arbeidsmarkt. Nu staat iedereen in de file naar een of ander nieuw ge- bouwd, duur kantoorpand. Klinkt dat logisch?’ Opiniepeiler, ondernemer en in zijn vrije tijd amateurscheids- rechter Maurice de Hond heeft een duidelijke mening over een goede balans tussen werk en privé. ‘Ik een workaholic? Dat mag je zo noemen, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik maak juist specifiek gebruik van de techniek, waardoor ik onafhankelijk ben van plaats en tijd. Volgens mij is bij mij de balans tussen werk en privé juist zeer goed. Ik werk niet van negen tot vijf, maar ik sta ook niet elke dag een uur in de file.’ ‘Ja en nee. Ik heb veel minder stress, omdat ik de keuze heb om te werken wanneer ík dat wil. En die vrijheid zorgt ervoor dat ik het niet als werk beschouw. Op een schaal van 0 tot 100 was mijn vrijheid vroeger 10 en sinds ik op een an- dere manier werk is mijn vrijheid bijna 100.’ ‘Tot 2001 had ik ook een baan van ‘negen tot vijf’, met af en toe een tripje naar het buitenland. Ik was niet de baas over mijn eigen tijd en moest naar vergaderingen. Ik had een ver- plichting en verantwoordelijkheid naar de directie. Heel normaal en noodzakelijk in die tijd. Vanaf 2001 roep ik al dat de wereld ingrijpend verandert onder invloed van internet. Ik zag dat dingen anders georga- niseerd konden en moesten wor- den.’ ‘We kunnen prima thuiswerken met de huidige technische middelen, alleen is er een collectief wantrouwen van werkgevers. Ze denken dat werk- nemers op één plek moeten werken, omdat ze anders niet functioneren. Ze zijn bang dat ze thuis televisie gaan kijken in plaats van aan het werk gaan. Dan denk ik: je knipt toch ook niet de kruiswoordpuzzel uit de krant als je werknemer ermee binnen komt lopen?’ ‘Sterker nog: ik ben nu bezig met een nieuwe internetproject en ik neem mensen alleen aan op basis van de output die ze kunnen leveren. Ik praat daarbij niet over het aantal ge- maakte uren. Het enige wat voor mij telt is wat ze produceren. Daar mo- gen ze een uur over doen of een dag.’ ‘Praatjes met collega’s zijn prettig, alleen die kun je ook pri- vé maken. Ik ga tussen de middag naar de film of ergens lunchen met mensen die ik zelf uitkies. Daarnaast: wat moet je allemaal opofferen voor die collega’s? Elke dag in de file staan en overwerken. Eén dag in de week met collega’s afspreken is voldoende om van elkaar op de hoogte te blijven. Tegenwoordig sturen mensen al een mail naar hun collega als hij of zij een deur verder zit. Het hebben van collega’s wordt overschat.’ ‘Je hebt als dat nodig is ook nog de video con- ference call. Maar ik denk inderdaad dat fysiek contact niet noodzakelijk is. Bij de Deventer moordzaak werkte ik met mensen samen die ik alleen via internet had ontmoet. Daar heb ik online een behoorlijk goede band mee opgebouwd. Dan is het bijna raar als je ze in het echt ziet.’ DG 23-07-08 katern 1 pagina 20

Upload
maud-dolhain
Category

Documents
view
215
download
0

Embed Size (px):

description

Interview met opiniepeiler Maurice de Hond over de balans tussen werk en privé

Transcript of 'Werken wanneer ik dat wil'

fts

r-u-e-t

t-tr

i-t

n-e

I N T E RV I E W Maurice de Hond

‘We r ke nwanneer ikdat wil’Opiniepeiler, ondernemer en amateurarbiterMaurice de Hond weet alles van een goedevenwicht tussen werk en privé.

Door Maud DolhainAmsterdam

‘Het is toch gek dat ik als een soortwaarzegger word gezien als ik zeg dat

locatie totaal irrelevant is gewordenin de arbeidsmarkt. Nu staat iedereenin de file naar een of ander nieuw ge-bouwd, duur kantoorpand. Klinkt datlogisch?’ Opiniepeiler, ondernemer Fo

to H

en in zijn vrije tijd amateurscheids-rechter Maurice de Hond heeft eenduidelijke mening over een goede ba-lans tussen werk en privé.

Je neemt je laptop zelfs mee op va-kantie. Dat lijkt op een typisch gevalvan een workaholic. ‘Ik een workaho-lic? Dat mag je zo noemen, maar daarben ik het niet mee eens. Ik maak juistspecifiek gebruik van de techniek,waardoor ik onafhankelijk ben vanplaats en tijd. Volgens mij is bij mij debalans tussen werk en privé juist zeergoed. Ik werk niet van negen tot vijf,maar ik sta ook niet elke dag een uurin de file.’

Ben je dan niet stiekem eigenlijk al-tijd met je werk bezig? ‘Ja en nee. Ikheb veel minder stress, omdat ik dekeuze heb om te werken wanneer íkdat wil. En die vrijheid zorgt ervoordat ik het niet als werk beschouw. Opeen schaal van 0 tot 100 was mijn vrij-heid vroeger 10 en sinds ik op een an-dere manier werk is mijn vrijheid bij-na 100.’

Waarom had je vroeger geen vrij-heid? ‘Tot 2001 had ik ook een baanvan ‘negen tot vijf’, met af en toe eentripje naar het buitenland. Ik was niet

de baas over mijn eigen tijd en moestnaar vergaderingen. Ik had een ver-plichting en verantwoordelijkheidnaar de directie. Heel normaal ennoodzakelijk in die tijd. Vanaf 2001roep ik al dat de wereld ingrijpendverandert onder invloed van inter-net. Ik zag dat dingen anders georga-niseerd konden en moesten wor-den.’

Wat moet er volgens jou gebeuren?‘We kunnen prima thuiswerken metde huidige technische middelen, al-leen is er een collectief wantrouwenvan werkgevers. Ze denken dat werk-nemers op één plek moeten werken,omdat ze anders niet functioneren.Ze zijn bang dat ze thuis televisiegaan kijken in plaats van aan het werkgaan. Dan denk ik: je knipt toch ookniet de kruiswoordpuzzel uit dekrant als je werknemer ermee binnenkomt lopen?’

Je bent zelf ook werkgever. Zorg jijook voor een flexibele werkplek?‘Sterker nog: ik ben nu bezig met eennieuwe internetproject en ik neemmensen alleen aan op basis van deoutput die ze kunnen leveren. Ikpraat daarbij niet over het aantal ge-maakte uren. Het enige wat voor mij

telt is wat ze produceren. Daar mo-gen ze een uur over doen of eendag.’

Saamhorigheid op de werkvloer ofgeïnspireerd raken door collega’s iser met het nieuwe werken allemaalniet meer bij. ‘Praatjes met collega’szijn prettig, alleen die kun je ook pri-vé maken. Ik ga tussen de middagnaar de film of ergens lunchen metmensen die ik zelf uitkies. Daarnaast:wat moet je allemaal opofferen voordie collega’s? Elke dag in de file staanen overwerken. Eén dag in de weekmet collega’s afspreken is voldoendeom van elkaar op de hoogte te blijven.Tegenwoordig sturen mensen al eenmail naar hun collega als hij of zij eendeur verder zit. Het hebben van colle-ga’s wordt overschat.’

Dus non-verbale communicatie iswat jou betreft overbodig? ‘Je hebtals dat nodig is ook nog de video con-ference call. Maar ik denk inderdaaddat fysiek contact niet noodzakelijkis. Bij de Deventer moordzaak werkteik met mensen samen die ik alleenvia internet had ontmoet. Daar hebik online een behoorlijk goede bandmee opgebouwd. Dan is het bijnaraar als je ze in het echt ziet.’

23-

07-0

8 ka

tern

1 p

agin

a 20