Een onverwachte ontmoetingNog enkele klusjes opknappen, en dan ga ik boodschappen doen. Zie zo het wasgoed ligt weer keurig waar het hoort, in de kast van de eigenaar!

Onze Pieter zijn sokken zijn dun aan het worden, ook maar even op mijn boodschappenlijstje zetten, en voor ons zussen breng ik nieuwe t shirts mee gelukkig zijn ze nog tevreden met mijn keuze. Voor ons nestkuikentje mag ik zeker geen vitabis koekjes vergeten, die zijn bijna op en in de kleuterklas mag enkel een droge koek,waar ik het trouwens helemaal mee eens ben.

Als ik mij nog even opgefrist heb ben ik klaar om te vertrekken, terwijl ik de brug oprijd gooi ik in gedachten een kushandje naar mijn autootje; dat mij zonder tegen sputteren moeiteloos naar boven rijd, heerlijk toch. In het centrum is het erg druk, op de parking vind ik nog een plaatsje onder de enige boom die het plein rijk is: een statige oude kastanje die met talloze roomwitte kaarsjes de lente viert, en een belofte inhoud van een rijke oogst! Terwijl ik met mezelf overleg naar welke winkel ik eerst zal gaan, meng ik mij onder het bonte gezelschap op de stoep, de tijd dat je alleen in grote steden kleurlinge tegen kwam is voorbij, fijn, ik vind het boeiend, maar begrijp wel dat zo’n multiculturele wereld extra inspanning vraagt. Toen ik vanmorgen op de radio hoorde dat er in verschillende huizen van een bepaalde wijk ingebroken was dacht ik spontaan:” dat het maar geen vreemdelingen gedaan hebben”. Die mensen worden al te snel met de vinger gewezen, en om enkelingen veroordeel je toch geen hele groep? Pfff het is lekker warm, straks misschien een fietstochtje met de kinderen maken, er is een boerderij in de buurt waar ze lekker hoeve ijs maken, daar zouden we weleens naartoe kunnen fietsen, als het huiswerk klaar is! In het grootwarenhuis vind ik in een mum van tijd leuke

T’-shirts. Nog even langs de voeding, een evenwichtige, budgetvriendelijke maaltijd serveren is soms uitkijken, maar mijn huisgenoten lusten haast alles, en er is een heel gevarieerd aanbod, dus het lukt best. Op weg naar de kassa kom ik nog langs de kranten, tijdschriften en een beperkt aanbod van boeken! Ik hou van lezen het lijkt wel of er in mijn hoofd een orgaantje zit dat om de zoveel tijd moet gevoed worden met lettertjes. Als ik een boek uit het rek neem word ik op mijn schouder getikt” Hey ben jij het echt, Wiske hoe gaat het met je” verbaasd draai ik mij om, het is mijn vroeger school vriendin, Mia. Haar ogen lachen als wij elkaar begroeten, wat is dat lang geleden, dat we onze tiener geheimpjes deelde, toen ze een “eeuwigheid” geleden trouwde met een Italiaanse jongen en dan ook nog eens in Luik ging wonen zijn we elkaar uit het oog verloren. We spreken af dat we samen iets gaan drinken,vlug betaal ik mijn inkopen en als we dan op een terrasje zitten zijn we heerlijk, weer even tieners!!!