Tussenkomst namens de CD&V-fractie bij het vaststellen van het budget 2015 Mijnheer de Burgemeester, Beste Schepenen, Collega’s,

Vrees niet; ik ga het niet te lang maken. Ik heb mijn lesje wel geleerd sinds mijn tussenkomst van vorig jaar bij de begroting 2014. Degenen onder u met een goed geheugen en/of een slecht karakter herinneren zich ongetwijfeld mijn pleidooi tegen de verzuring en voor wat meer zoetigheid, wat me zelfs een eervolle vermelding opleverde in de nieuwjaarsspeech van de secretaris. Als ik een jaar later zelfkritisch een evaluatie van die oproep maak, dan kan ik niks anders dan vaststellen dat die preek een preek in de woestijn gebleken is. Ik ben me dan ook –nog meer dan vorig jaar- bewust van de nederige positie die een CD&V-fractieleider moet bekleden. Zo stilletjesaan leer ik mijn plaats kennen.

Een nederige plaats, en soms zelfs een machteloze plaats. Zeker de laatste maanden kan ik niet anders dan vaststellen dat mijn tijdlijn op Twitter en Facebook – en bijgevolg mijn vriendenkring en heel mijn sociale netwerk - zich in tweeën aan het splijten is. Beide kampen vermegafonen elkaar en graven zich nog dieper in om zich toch maar te koesteren in het eigen grote gelijk; het is natuurlijk leuker en makkelijker 100% gelijk te krijgen van je gelijkgestemden dan een soms wat ingewikkelder copromis te bricoleren waar ook de tegenpartij iets aan heeft. Misschien is het niet toevallig dat in 2014 Wilfried Martens en Jean-Luc Dehaene gestorven zijn.

Het midden dat ooit zo moedig was, wordt inmiddels volledig overstemd en overklast door toeterend links en bulderend rechts. Het midden, voor zover het nog bestaat, is nog grijzer en kleurlozer dan het ooit geweest is. Ik ben trouwens niet te beroerd om toe te geven dat ik het ook niet altijd meer eens ben met die middenpartij die het zo moeilijk heeft om zich te oriënteren in deze polariserende en polemiserende tijden. Ik kan alleen maar hopen dat op korte termijn het verstand en de dialoog het terug gaan halen van simpel zwart/witredeneren; dat we het kille polariserende economische discours kunnen openbreken naar een breder en rijker maatschappelijk debat; en dat er wat meer verstand én wat meer hart in de discussie en het beleid gaan komen.

Tot zover, collega’s, mijn hoogstpersoonlijke bedenkingen bij alles wat er gaande is boven onze hoofden, maar natuurlijk ook zijn gevolgen heeft voor het beleid in deze stad. De crisis blijft zich doen voelen, de besparingen van zowel de Vlaamse als de federale regering hebben ook in 2015 gevolgen voor het lokale beleid. Het heeft zowel van onze schepenen als van de diensten heel wat werk gevraagd om die blijvende budgettaire noden te vertalen in een goed beleid met alle aandacht voor alle inwoners van Morkhoven, Noorderwijk en Herentals. En eigenlijk pleziert het me dan dat mijn zwartgalligheid van daarnet toch nog lokaal gecounterd kan worden met positieve acties waar iedereen beter van wordt. En dat dit stadsbestuur mijn hoogsteigen verzuringsgraad wat kan opsuikeren.

Dan gaat het heel concreet over de voetpaden die eindelijk hun opfrissingsbeurt krijgen, over de opgestarte fietspadendossiers, maar net zo goed over het opdrijven van de samenwerking

met onze handelaars en middenstand om Herentals meer te doen bruisen. Over de gereanimeerde buslijn tussen de deelgemeenten en het centrum, over de eindejaarsnachtbus, over de aftrap van het burgemeestersconvenant en het Herentalse duurzaamheidsengagement, ook in de vervangingsinvesteringen in het cultuurcentrum, het archief en het Netepark. In die zachte sector kan het ook gaan over harde investeringen, en precies daarom ben ik er trots op dat we in de begroting en meerjarenplanning letterlijk een plaats geven aan een nieuwe kunstencampus. Stel u voor: Herentals gaat nog investeren in kunst en cultuur, in educatie, en toont aan dat ook weerloze dingen nog steeds waardevol zijn. Ik popel ook over de groenplannen die er zijn, en het project rond het Begijnhofpark waar de Stad samen met de bevolking een nieuw hoofdstuk in de rijke Begijnhofgeschiedenis kan schrijven. En vergeten we ook niet dat we op vlak van welzijn, zorg en steun via het OCMW en de sociale dienst alle aandacht zullen blijven geven aan wie onze hulp het hardste nodig heeft in deze verkillende tijden. Het filmpje dat eergisteren op de Kerstmarkt gelanceerd werd, was trouwens hartverwarmend, en toonde een Herentals op zijn best: een stad die ieder van ons, niet alleen personeel en politiek, mag koesteren.

Namens de CD&V-fractie willen we dus het bestuur, de secretaris en alle diensten danken voor de geleverde inspanningen en veel succes wensen bij wat dient te volgen.

Collega’s,

Net zoals ik vorig jaar even het woord naar de oppositie richtte, zou ik daarmee ook vandaag willen afsluiten. Ik kan het me inbeelden, beste oppositiecollega’s, dat het voor jullie ook niet altijd makkelijk moet zijn. De debatten zijn inderdaad soms pittig, jullie opmerkingen soms terecht, en toch blijven we soms in een welles-nietesspelletje steken. Maar toch denk ik te kunnen stellen dat er op zijn minst naar jullie argumenten geluisterd wordt, en dat er soms zelfs iets mee gebeurt. Misschien kan dat nog wat meer gebeuren, en misschien moeten we nog wat meer naar elkaar durven luisteren.

Maar anderzijds kan ik jullie als troost meegeven dat ook niet altijd naar mijn voorstellen geluisterd wordt, zoals jullie hier ook al hebben meegemaakt. In plaats van bij de pakken te blijven zitten, heb ik toen actief naar meeplichtigen bij jullie gezocht, en hebben we samen iets kunnen opzetten, waardoor 57 mensen volgend jaar verslavings- en rookvrij zullen kunnen inzetten. Zo hebben we dus over meerderheids- en oppositiegrenzen heen ook een verschil kunnen maken. Samenwerken kan dus, binnen of buiten deze gemeenteraad, als we maar de moed hebben om even naar elkaar te luisteren, en elkaar te helpen waar het kan.

Ik wens ons allen dus een luisterbereid en coöperatief 2015 toe, en spreek namens onze fractie de volmondige steun uit aan deze begroting.

Bart Michiels Fractieleider CD&V

16/12/2014