Verslag Vuelta Independencia National (Domenicaanse Republiek) UCI2.2 Als laatbloeier op de fiets heb ik de afgelopen jaren een grote voorkeur ontwikkeld voor meerdaagse wielerkoersen. In het verleden nam ik o.a. deel aan de Tour Transalp, Peakbreak en een aantal meerdaagse MTB-wedstrijden. Via een fietsvriend heb ik vorig jaar de kans gekregen de Tour du Cameroun te rijden, wat een onvergetelijke ervaring was. Dit jaar kreeg ik de mogelijkheid om van 22 februari t/m 1 maart deel te nemen aan de Vuelta Independencia National in Dominicaanse Republiek. Dit is een UCI2.2. koers waar diverse sterke teams aan het vertrek stonden. Namen Nederland stond Global Cycling Team aan het vertrek als gelegenheidsteam met rijders Jeroen Breewel, Bram Imming, Jordy Buskermolen, Jorn Teer, Alex Resnigt en Arne van Gils. Alles onder deskundige leiding van papa Kees en mama Ria ;-)

Global Cycling Team met v.l.n.r. Jorn, Jordy, Bram, Kees, Arne, Jeroen en Alex Vooraf De reis begon iets minder voorspoedig omdat we door vertraging op Schiphol onze aansluiting misten waardoor we een kleine dag later dan gepland arriveerden in hoofdstad Santo Domingo. Ook de chaos en onduidelijkheid over waarheen e.d. begon toen al, een voorbode van de rest van de week zo bleek.. Reisbenen moet je altijd even lostrappen dus daar hadden we op zaterdag nog mooi de gelegenheid voor maar ook meteen de gelegenheid om te genieten van het fabuleus mooie weer, rond de 35 graden in februari is natuurlijk pure luxe! 's Avonds volgde dan nog de ploegpresentatie waardoor we alle plichtplegingen achter de rug hadden voor de start van rit 1.

Etappe 1 Santo Domingo - Punta Cana 185km Volgens vast ritueel begon de dag met de vraag waar, hoe laat en of er überhaupt ontbijt zou zijn maar dat mocht de pret niet drukken! Vol goede moed op zoek naar de startplaats van rit 1, ruim 11km later hadden we deze dan toch gevonden ;-) Mooi om dan in het Nederlands aangesproken te worden door een stel dat op de Nederlandse ambassade bleek te werken, zij gaven ons al mee dat 'het toch wel een moeilijk land was om in te werken'.. ok thanks.. Na een korte neutralisatie ging het peloton op weg naar Punta Cana. Over smalle landweggetjes? NEE! Over 80lm-wegen? NEE! Gewoon over een 3-baans snelweg dus.. 185km met 500hm leek een makkelijk ritje te worden. Echter, het eerste uur kregen we een tropische bui over ons heen en daar zijn de wegen en straten niet echt op berekend. Enorme plassen dus en af en toe een voorbij schuivende Dominicaan was het gevolg.. Ook de straffe wind maakte het niet makkelijker want deze stond de hele rit 'op de kant'. Op 125km ging het genadeloos op de kant maar gelukkig hadden we met z'n allen niet zitten slapen en waren gelukkig mee in de eerste groepen. Even later toen het wat stilviel was er een flinke valpartij waardoor er na het optrekken van de stofwolken 14 renners vooruit warren. Zij bleven tot de finish voorop en waren erin geslaagd om 4 minuten voorsprong bij elkaar te rijden. Onze renners kwamen allen heelhuids over de streep. Arne als 29e, Jorn 37e, Jordy 45e, Bram 85e, Jeroen 89e en Alex 114e (hij verloor 13minuten na een vroege aanval). Retour naar Santo Domingo was per luxe bus (echt waar..), dat was wel nodig aangezien we uiteindelijk pas rond de klok van 20.00u in het hotel aankwamen. Wederom de steeds wederkerende vraag hoe en wat nou precies met het avondeten ;-) Etappe 2 Santo Domingo - Santo Domingo 201km Door een aanpassing van het parcours (in principe zouden we volgens het originele parcours na een overnachting in Punta Cana retour rijden naar Santo Domingo) kregen we voor rit 2 een mooi heen-en weertje voorgeschoteld. Dik 100km heen over een licht glooiende snelweg, omkeren en weer retour naar Santo Domingo ;-) Klein (?) paniekmomentje toen ikzelf, Jorn en Bram tot de ontdekking kwamen dat de start niet op dezelfde plaats bleek te zijn dan een dag eerder en dat we totaal niet wisten waar het dan wel was en onze navigatiemiddelen niet echt adequaat bleken te zijn ;-) Redder in nood, Kees & co, doken als een reddende engel op en na een kleine 20km waren we er dan toch.. Het verhaal over de rit is relatief simpel; op de heenweg reed een kopgroep een paar minuten vooruit, op de terugweg werd deze voorsprong door een paar indrukwekkend sterk rijdende Colombianen en de renners uit Ecuador dicht gevlamd. Helaas reed ik in de laatste 30km nog een keer lek maar gelukkig kon ik even later weer netjes aansluiten. Enigszins verassend was wel weer de kilometrage; op een moment dat het volgens de planning nog 2 a 3km zou zijn, stond er aangegeven dat het nog 10km was ;-) Uiteindelijk stevende we af op een massasprint, ware het niet dat er nog een paar flinke valpartijen waren. 2km voor de streep was de laatste valpartij, we konden deze allemaal ontwijken maar moesten wel de eerste renners laten lopen. Jeroen werd uiteindelijk 27, ikzelf 25e en Jordy 48e in de eerste groep. Jorn, Bram en Alex kwamen door omstandigheden op kleine achterstand binnen maar wel allemaal zonder lichamelijke schade! Achteraf werd ik meteen ontgroend aangezien ik voor het eerste in mijn 'wielercarrière' naar de dopingcontrole mocht, gelukkig ging dit relatief snel maar de eerste uren nadien moest ik nog 10x pissen! Nog een kleine anekdote; de valpartij 2km voor de finish kon ik ontwijken maar ik stond helaas wel helemaal stil. Toen ik me weer opgang trok, reed ik in een groepje met nog 3 andere renners naar de finishlijn. Een van de andere coureurs bleek met een half afgebroken stuur te rijden! 'Betrokken bij die laatste valpartij en snel weer opgekropen' dacht ik nog. Achteraf hoorde ik dat hij al ruim 20km zo rond reed, betrokken bij een valpartij eerder! Midden-Amerika.. je maakt wat mee ;-) Achteraf weer lekker op de fiets losrijden terug naar het hotel bracht de totaalstand qua kilometers op 234km, lekker trainen zo..

Etappe 3 Santo Domingo - Samana 170km Vandaag trokken we het binnenland in, voor de eerste keer zou het wat langer bergop gaan met onderweg een klim van 15km met 'normale' percentages en een steiler slotklim van 2,5km net voor de finish. Zodra we van de kust afdraaiden ging de gashendel volledig open, wat later in de etappe nog een paar keer enigszins verassend gebeurd. De eerste lange klim van de dag overleefden we allemaal m.u.v. Alex maar kort na de lange, snelle afdaling lieten we ons massaal verassen door het feit dat een paar ploegen de boel volledig 'op de kant' trokken en we allemaal te ver van achteren zaten te slapen! Gelukkig voor ons had ook de gele trui zitten slapen en samen met de brommers van 'Ochoa Finauto' werd alles weer rechtgetrokken! Met het volledige peloton ging het dus richting de slotklim, waarna nog 5km afdaling/vlak volgde. Bram anticipeerde perfect om voor de klim al te ontsnappen in de hoop genoeg voorsprong te hebben voor de brommers hun duivels zouden ontbinden. Een waanzinnig hoop tempo al meteen bij het begin van de klim, ikzelf kon het tempo ook niet bolwerken. Samen met Bram kwam ik rond de 40-45e plek over de top in een groepje van 6 renners. Helaas kende ikzelf pech door lek te rijden op het moment dat de ploegauto's al werden afgeleid waardoor ik genoodzaakt was nog 3km door te hobbelen op die lekke band. Hierdoor verloor ik wat tijd maar op zich tevreden met mijn rit die ik afsloot als 64e. Ook de andere renners van Global Cycling waren weer heelhuids over de streek (Bram 60e, Jordy 78e, Jeroen 83e, Jorn 100e en Alex 113e). Na afloop werden we nog getrakteerd op een ritje finish-hotel van 11km met een kleine 200 hoogtemeters.. Gelukkig werd dit beloond met een verblijf op een resort waar de gemiddelde toerist een vreugdekreet van blijdschap bij zou maken. Idyllisch aan de kust met palmbomen etc.. Enig minpunt was de chronische afwezigheid van eten en de nabijheid van een winkel.. Etappe 4 Samana - San Francisco 136km Wederom een zonnige dag! Door omstandigheden konden we vrij kort voor de start pas eten, dat brak me even later meteen op helaas! Het zwaartepunt lag namelijk op de klim die we de dag voordien hadden afgedaald en dat was vanuit het vertrek meteen een kleine 2,5km aan dik 6% omhoog. Voor mijzelf ging dit totaal niet goed, bovenop de klim heb ik meteen heel mijn ontbijt achtergelaten om de 100km die daarop volgde geen eten of drinken binnen kon houden. Iedere renner kent dat waarschijnlijk wel; een dag waarop enkel 'overleven' telt. Zelfs in onze 'mongolenwaaier' kon ik enkel in de wielen volgen, de laatste 40km waren dan weer wel enigszins acceptabel maar toen lagen we al een heel eind achter natuurlijk. Ik kwam zo volledig uitgekotst als 82e over de streek, ruim 13minuten achter de winnaar.. Bram, Jeroen, Jorn en Jordy zaten allemaal wel netjes in de eerste groep! Alex moest vandaag de pijp aan maarten geven, hij moest na 60km de bezemwagen opzoeken. Na de rit maakten we nog een mooie toeristische busreis naar Santiago de los Caballeros ;-)

Etappe 5 Santiago de los Caballeros - Constanza 131km Deze rit stond met rood omcirkeld als de koninginnenrit van deze ronde. Naar verluid een rit met een fantastische klim door wonderschone natuur. Gezien het deelnemersveld had ikzelf weinig hoop op een hele goede uitslag maar in tegenstelling tot het explosieve, relatief korte klimwerk gaat het lange(re) klimwerk me meestal vrij redelijk af. In de aanloop naar de eerste klim was er een ontsnapping van enkele renners maar gezien de lastigheid van de laatste 50km wist iedereen dat daar het kaf van het koren zou gescheiden worden. Vooral de eerste 4-5km gingen nauwelijks onder de 10%, de lichte springveren uit Zuid-Amerika toonden meteen hun kuiten aan de lange slungels uit Europa! Gelukkig vlakte de klim wat af en kwamen we allemaal beter in het ritme en begonnen stuk voor stuk weer renners in te halen. Helaas werden we allen gedwongen om voet aan grond te zetten vanwege een lichte vorm van chaos. Ik begrijp het met een knipoog maar in werkelijkheid werd de koers voor het publiek vrijgegeven na het passeren van de kopgroep van +-10 renners. Vrijgeven komt eigenlijk neer op het feit dat het publiek met hun brommertjes/auto’s massaal tussen de renners in gingen touren waarbij een groot aantal renners handig gebruik maakten van deze extra pk’s bergop ;-) Als klap op de vuurpijl werd er een Amerikaanse renner ten val gebracht door een brommertje, waarna de koers dus werd geneutraliseerd. Wat volgde was pure slapstick aangezien niemand, maar vooral de organisatie, wist wat het vervolg was en waar we heen gingen. De organisatie spande hierbij de kroon door soms een hoop paniek te zaaien om vervolgens op andere punten gewoon door te rijden met hun jury auto. Om een heeeeeel lang verhaal kort te maken; iedereen besloot retour hotel te gaan maar ook dat bleek nog een mooie onderneming te worden.. De bedoeling is dat we bovenop de klim zouden finishen en daarna met de bus terug naar het hotel in Santiago gebracht zouden worden. Niemand had echter behoefte om de rit te vervolgen aangezien het grootste deel bergop zou zijn.. Bij wijze van toeval/geluk werd ik samen met Bram en Jordy teruggebracht door de omkadering van het Novo Nordisk team, andere renners konden nog heeeeel lang wachten tot de bus eindelijk opdook.. Die waren dan ook iets (humhum) later terug in het hotel! Een bewogen dag, welkom in de Dominicaanse Republiek ;-) Etappe 6 Santiago de los Caballeros 16x6,3=104km Vreemd om te horen maar voor deze etappe had ik persoonlijk de meeste schrik op voorhand. Op nationale feestdag een ‘criterium’ rond het monument ter nagedachtenis van de Dominicaanse strijders tegen het Spaanse Regime in de 19

e

eeuw was een criterium met behoorlijk wat wind en een opeenvolging van bergop-bergaf. Vooral de klim naar de finish van +-600 meter was veel te explosief naar mijn mogelijkheden dus persoonlijk zag ik het al niet helemaal zitten. Bijkomend was dat we door omstandigheden nog ruim een uur in de zon stonden weg te fikken omdat de start uitgesteld werd ;-) Om een heel lang verhaal kort te maken; na 4 ronden stonden zowel mijn benen als mijn longen volledig in de fik en werd ik dan ook genadeloos gelost.. Ik was in de veronderstelling dat ik de eerste was maar 'gelukkig' ontstond er een zgn. 'mongolenwaaier' waarmee ik uiteindelijk de wedstrijd uitreed. Gewoon niet goed genoeg vandaag en dan is wielrennen genadeloos.. Gelukkig kon Bram nog een heel mooie 11e plaats behalen, Jeroen kende pech in de laatste bocht en ook Jordy finishte keurig in de eerste groep. Helaas moest Jorn vandaag de handdoek in de ring gooien, voor hem zat de koers er helaas na 6 ritten op.

Etappe 7 Santiago de los Caballeros - Santo Domingo 150km Vandaag reden we 'weer naar huis', namelijk een rit richting Santo Domingo waar we eerder in de week van start gingen. Start was landinwaarts en de finish op zeehoogte dus per saldo meer meters bergaf dan bergop, enkel van kilometer 38 tot kilometer 48 zat een geleidelijke klim en van kilometer 84 tot 92 moest er geklommen worden. Daarna was het in galop vooral 'bergaf' en vlak tot de finish. Landschappelijk op zich best een mooie rit en gelukkig waren mijn benen vandaag een heel stuk beter dan de dag voordien, helaas bepaald Moeder Natuur dat voor een groot deel! Het wedstrijdverhaal was vrij simpel; een groepje van 5 renners kreeg een mooie voorsprong maar door het hoge tempo van (wederom) de Colombianen, Venezuela en Puerto Rico werd die voorsprong op het beslissende moment dicht gereden. We gingen dus richting een massasprint, helaas werd deze nog wat lastiger gemaakt door aardig wat regen en het 'her en der' ontbreken van putdeksels (!). Als bij wonder gebeurde er geen ernstige ongelukken, enkel in de laatste 'slinger' richting de finish gingen een aantal renner tegen de grond. Gelukkig konden alle renners van 'Global Cycling' alle ellende ontwijken en finishten zij allen in de eerste groep, Jeroen als 13e, ikzelf als 14e, Jordy 57e en Bram als 94e. Etappe 8 Santo Domingo 14x6=84km De week werd afgesloten met een criterium op een best leuk parcours. Niet heel lastig maar wel enorm snel omdat de wind op de strook wind mee bergop was en de strook wind tegen 'bergaf'. Geen steile stukken maar een beetje glooiend. Vooral Jeroen had als criteriumspecialist heel de week al uitgekeken naar deze dag en dat bleek wel gezien zijn koersgedrag ;-) Bijna geen ontsnapping zonder Jeroen en ongeveer halverwege leken ze dan ook echt voor de overwinning te gaan rijden. Samen met Bram zaten ze in een mooi groepje dat enorm hard gereden moest hebben, aangezien het peloton ook niet bepaald stil stond! Helaas werden ook zij terug gepakt en eigenlijk op +-2 ronden voor de finish, op een heel stom moment (zoals wel vaker in de wielersport), reed de beslissende groep van 5 renners weg. Deze werden ook niet meer teruggepakt en in de sprint om de 6e plaats konden zowel Jeroen als mijzelf nog redelijk van voor blijven zonder al teveel risico's. Jeroen 10e, ikzelf 13e, Jordy 55e en Bram 76e. Achteraf Duidelijk opgelucht was iedereen dat we allen zonder lichamelijk leed de koers netjes beëindigd hadden, was er tijd voor ontspanning en kwamen de mooie verhalen van deze wederom fantastische week naar boven. Wat me ook nu weer opviel is dat je een dikke week op pad bent met een groep die ik persoonlijk nauwelijks kende van tevoren en het toch best goed klikte met alle renners en omkadering. Vooral de aanwezigheid van onze Dominicaanse mekanieker Shampoo (die geen letter Engels sprak en wij nauwelijks Spaans..) zorgde vaak voor behoorlijk wat humor. Zeker humor en het kunnen relativeren van bepaalde dingen zijn enorm belangrijk in zo'n week. De organisatie liet nl. 'weleens wat steekjes' vallen en dan druk ik me nog heel licht uit. Teveel zaken waren maar 'zozo' geregeld en je vraagt je dan soms af hoe zo'n koers een UCI-2.2 status heeft. Buiten dat was het parcours wel heel afwisselend te noemen. Een aantal behoorlijk lange ritten met wat minder hoogtemeters, wat 'kortere' ritten met wat meer klimwerk en 2 criteriums waren prettig om mee te maken. Qua niveau was dit wel een flinke stap hoger dan ik vorig jaar mocht meemaken in Kameroen, de deelname van Pro-continentaal renners en continentaal-renners zorgde zeker bergop voor een tempo dat mij te hoog lag (zeker het korte en steile werk..). Ook op het vlakke heb ik me meermaals verbaasd over het enorm hoge tempo dat vooral de Zuid-Amerikaanse ploegen konden ontwikkelen. Persoonlijk ben ik tevreden over mijn week koersen (klassementsambities had ik in ieder geval niet echt gezien het hoge niveau). Wel jammer van rit 4 (waar ik niet mee was in de eerste groep omdat ik me toen enorm slecht voelde door omstandigheden) en rit 6 (te explosief en te weinig 'rustmomenten') maar vooral in de langere ritten en zelfs het klimwerk in rit 5 ging enorm goed. Een aantal dingen heeft vooral te maken met de manier waarop ik train (haha) maar ook een beetje aan je lichaamsbouw. In ieder geval genoeg kilometers gemaakt en wederom een ervaring rijker die ik nooit zal vergeten! Een heel grote 'DANKJEWEL' langs deze weg voor 'papa' Kees en 'mama' Ria die ons perfect hebben verzorgd in deze week!