Vrijdag 21 december 2 012 De diepte in vooral bij volle maan. 8Dan voel je de energie.7Hij eet...
1
4 5 Vrijdag 21 december 2012 | De diepte in Enkele duizenden Nederlandse leden van een wereldwijde beweging hebben zich voorbereid op vandaag. Maar voor de wereld vergaat, viel die beweging al zowat uit elkaar. En wat gebeurt er vandaag? „Alles is mogelijk.” LINEKE NIEBER & FREEK SCHRAVESANDE Verslaggevers Het einde der tijden is ook een nieuw begin O f hij wil meewerken aan een interview? ‘Sorry’, schrijft Patrick Geryl vanaf zijn iPad. ‘Ben aan het genieten van de laat- ste dagen van onze beschaving...’ Hoe? ‘Veel vrijen.’ Dat was vorige week, toen Geryl nog al zijn geld aan het opmaken was. Op dit moment zit de Belg waarschijnlijk in een bunker op twee- duizend meter hoogte in zuidelijk Afrika. Ver weg van de tsunami’s en vulkaanuitbarstingen die de wereld vandaag binnen een minuut zullen verwoesten. Waarschijnlijk zit hij in die bunker, want Geryl antwoordt niet meer. Geryl (58), auteur van enkele standaard- werken over het einde der tijden, is de bekend- ste doemdenker uit de Benelux. Hij gelooft in een zonnevlekcyclus die eens in de elfduizend jaar de polen doet omdraaien met aardverschui- vingen tot gevolg. Zijn advies: neem slaappillen in om dit niet te hoeven meemaken. Geryl baseert zijn onheilsvoorspelling op verschillen- de geschriften, waaronder die van de oude Egyptenaren en de Maya’s. Bovenal baseert Geryl zich op angst, zeggen de mensen die 21-12-2012 eveneens in hun agenda hebben aangekruist. Vandaag, weten zij, is het einde van een tijdcyclus die volgens de Maya-kalender bijna 5.129 jaar heeft geduurd. Best bijzonder. Maar terwijl Geryl denkt dat de wereld vergaat, gelooft het gros van de einde- der-tijden-denkers óók in een nieuw begin. ‘Panners’ heten ze, de leden van het wereld- wijde Planet Art Network (Pan). Ze leven volgens de 13 Manen Kalender van de Maya’s. Dertien maal een maanrondje, 28 dagen, plus één extra dag om te bezinnen. Dat is precies een jaar. Het is een natuurlijk ritme, opgelegd door de aarde, niet door de mens. Want zoals we nu leven, volgens de ‘kunstmatige’ gregoriaanse kalender, klopt er niets van. Dan weer 28 dagen, dan weer 31. Dat geeft alleen maar onrust, oorlog, honger en economische crisis. Vandaag is zo’n extra dag om te bezinnen. Niet alleen op het volgend jaar, maar op een hele nieuwe cyclus. Het is een kans op een betere we- reld, zonder problemen die de kapitalistische, individualistische wereld bracht. Elke Panner bezint op zijn eigen manier: de één koopt nog snel een nieuwe keuken, de ander sluit de komst van een timeship niet uit. Panners zijn een bewe- ging, nog jong, met de Maya-kalender als bijbel. 21-12 IN DE WINKEL: • 2012: het jaar van de snor • Winnaars denken: die relatie komt later wel • Welk boek nam André Kuipers mee de ruimte in? • We love(d) Lance Armstrong • En waarom worden we blij van Barbapapa en Dallas? Opmerkelijk onglossy. Lezen alsof het de laatste dag is! Advertentie In Nederland leven enkele duizenden Panners, wereldwijd zeker honderdduizend. Nog niet zo lang geleden kreeg Pan wereld- wijd voet aan de grond. Cruciaal was een bijeen- komst dertien jaar geleden in Chili, georgani- seerd door ‘profeet’ José Argüelles, een Ameri- kaan die de ingewikkelde Maya-symboliek wist te vertalen en in zeven weken tijd overbracht aan 144 mensen uit de hele wereld. Zij moesten de kennis verder verspreiden. „Een magische ervaring”, zegt Marjon Beu- kering (54) uit Eindhoven, die vandaag medi- teert voor een nieuwe, betere wereld vanuit een Maya-tempel in Mexico. Zij was erbij op die bij- eenkomst in Chili, als een van de twee Nederlan- ders. Ze móést erbij zijn. Beukering zocht naar het antwoord op de vraag ‘waarom ben ik hier?’. Als adoptiekind was Beukering het zwarte schaap. Ze had geen speciale band met haar ouders. Haar broer en zus spanden tegen haar samen. Beukering was een buitenbeentje en vertrouwde meer op haar intuïtie dan op de ratio waar het in de maatschappij om draait. Dus toen ze door een kapotte rem ’s nachts van haar fiets viel en maanden haar bed niet uitkon, wist ze: dit is een teken, tijd om te bezinnen. De reis naar Chili kon weleens het antwoord geven op haar vragen. „Ik twijfelde, want de reis was duur. Kon ik het geld missen? Bij een etentje vond ik een kwartje onder mijn stoel.” Ook dat was een teken. „Mijn tafelgenoot zei: dit moet je doen, Marjon.” Kort daarop kwamen zo’n veertig Nederlan- ders geregeld in kraakpanden bijeen. Ze legden de basis voor de Pan-beweging in Nederland. De leden zaten in een kring: iedereen een even grote stem. Zo probeerden ze betekenis te geven aan de teksten van Argüelles. De teksten waren in het Engels. „Daar ontstonden de meningsverschillen”, zegt Nicole Zonderhuis (42) uit Utrecht. „Neem zo’n woord als target. Vertaal je dat als ‘doel’ of als ‘doelgerichtheid’?” Vandaag zal Zonderhuis met ratels en kruiden mediteren vanuit haar zolderkamer. Ter voorbereiding heeft ze haar spaargeld, symbool van de ‘oude’ wereld, gestopt in een nieuwe keuken en een houten vloer. Ook Zonderhuis, opgegroeid in Heerhugo- waard, voelt zich ‘anders’. „Nieuwe bril? Nieuw kapsel? Ik zie het niet.” Als kind al deed ze er niet aan mee. Klasgenoten maakten afspraken om naast elkaar in de schoolbus te gaan zitten. „Ik niet, dus zat ik altijd naast de sukkeltjes.” Het zijn sociale codes die ze niet kan, maar ook niet wil begrijpen. Waarom zou je niet één lange dag naar school gaan, in plaats van vijf keer kort? Waarom leven volgens een opgelegd ritme? „Mijn hele leven fietste ik tegen de wind in. Nu heb ik eindelijk wind mee.” Die boodschap wilde de Pan-beweging verspreiden, zo ver mogelijk. Er werden ‘Pan- netjes’ opgericht: Pan Holland, Pan Friesland, Pan Zeeland, Pan Ur. Om te groeien was organi- satie nodig. Woordvoerders. Uitvoerders. Maar al snel ontstonden interpretatie- verschillen. Niet alleen over de vertaling van Argüelles’ woorden, ook over details zoals welke kunstenaar de kalender mocht vormgeven. De Pannen stonden soms lijnrecht tegenover elkaar. Er kwamen scheuringen. Belangrijkste kwestie: hoe strikt vat je de leer van Argüelles op? „Sommigen waren alleen nog maar met getallen bezig”, zegt Zonderhuis, die haar eigen editie van de Maya-kalender uitgeeft. Terwijl: voor haar is vooral de cultuur van de Maya’s van belang. In haar werkkamer tikt nog gewoon de klok, gregoriaanse tijd. „Ik moet toch mijn kinderen van school kunnen halen.” Bewoners van de gekraakte steenfabriek in het Groningse Wirdum hebben wel de wijzers van de klok gesloopt. Ze leven sinds anderhalf jaar op het terrein vol nomadische tenten, caravans en kleurige kunst. Het toilet is buiten, elke boom zijn eigen gouden straal. In de centrale woonkamer stookt Rietje Sarfaty (54) de houtkachel op. Langs de voor- deur scharrelt een pauw, op tafel ligt noten- brood en buurtbewoners schuiven aan voor koffie. Aan een lange houten tafel leest Willem van Zwol (41) met gedragen stem het gezelschap voor uit een verweerd exemplaar van Maya Astrologie door Aluna Joy Yaxk’in. Alleen het overbrengen van de Maya-bood- schap was niet meer voldoende voor de leden van Pan Ur. Niet dat andere Panners verkeerd zijn, zegt Rietje Sarfaty. Ze slaat met haar hand op tafel. „Maar wij hebben het gewoon correct vertaald, zoals het was.” Pan Ur scheidde zich af en koos ervoor helemaal mee te bewegen met het ritme van de aarde. „Dan kun je niet meer in een rijtjeshuis blijven wonen.” Geen elektriciteit, geen stromend water, slapen als het donker wordt en eten uit eigen tuin. „In de maatschappij word je constant afgeleid”, zegt Sarfaty. „Reclames, televisie. Je krijgt geen rust.” Als dochter van een Joodse vader met oorlogs- verleden kon God bij Rietje Sarfaty de pot op. Maar de zoektocht bleef. „Deze wereld bevalt mij niet. Het moet anders.” En precies dat gebeurt vandaag, verwacht ze. Alles is mogelijk, Sarfaty sluit niets uit. „Ik sluit alles in.” Banken vallen om. Elektriciteit valt uit. Drie dagen duisternis. Een timeship komt langs. Maar wat ze vooral hoopt: dat het einde van de cyclus een nieuw inzicht geeft over hoe verkeerd de wereld bezig was. „Ik hoop dat bij de mensen de schellen van de ogen vallen.” Patrick Geryl denkt dat vandaag de wereld vergaat. Fotograaf Bertus Gerssen: „De energie valt uit. En er komt een ompoling. Geryl is daar heel stellig in. Mijn vriendin vond zijn verhaal best een beetje eng.” Peter Toonen geeft lezingen over de Maya-kalender . Fotograaf Gerssen noemt hem een „doodnormale vent”. „Hij weet je te vervoe- ren. Hij kan heel charismatisch vertellen.” Mike en Cecilia berekenen iedere dag hun ener- gie. Wat zijn vandaag hun sterke en zwakke pun- ten? Daarop delen ze hun dag vervolgens in. Nicole Zonderhuis zocht op reis iemand die haar de symboliek van de Maya’s kon uitleggen. Ze vroeg het een hond, hoog in de bergen. Die wees haar uiteindelijk de weg naar de juiste persoon. Carmen van Birgelen leeft volgens de principes van de Maya-kalender. Daarnaast eet ze uitsluitend rauw voedsel. Ze is naar Mexico afgereisd om bij een van de Maya-tempels de zonnewende mee te maken. Johan van der Beek uit Amsterdam merkt het natuurlijke ritme van de Maya-kalender vooral bij volle maan. „Dan voel je de energie.” Hij eet alleen rauw voedsel en thuis staat altijd een flesje maanwater klaar. Marjon Beukering uit Eindhoven verstuurt aan zo’n duizend Nederlan- ders elke dag een ‘energiebericht’ gebaseerd op de Maya-kalender. Zo weet je, net als het bij het weer, wat voor dag je kunt verwachten. Willem van Zwol met medebewoner Annet in de gekraakte steenfabriek in Wirdum. Ze leven er zonder elektriciteit en zonder stromend water. Rietje Sarfaty in de tuin bij de steenfabriek in Wirdum. Ze wil volgens het ritme van de aarde leven. „Het is een sport om zo weinig mogelijk te kopen.” FOTO’S BERTUS GERSSEN . Fotograaf Bertus Gerssen (38) fotografeerde het afgelo- pen jaar negen mensen die le- ven volgens de Maya-kalender. Gerssen wilde zich aanvanke- lijk richten op de zogenaamde ‘preppers’, mensen die zich voorbereiden op de ramp die zich vandaag zal moeten vol- trekken. Maar die kon hij in Ne- derland nauwelijks vinden. . „Nederlanders zijn nuchter”, zegt hij. De enkeling die zich wel op het „allerergste” voorbe- reidt – een vader die zijn kinde- ren op militaire wijze drilt bij- voorbeeld – wilde niet op de fo- to. Wel vond Gerssen mensen die zich spiritueel met de Maya- kalender bezighouden. Zij gelo- ven dat het einde van dit tijd- perk een nieuw begin inluidt. . Wat Gerssen opviel is dat het bijna allemaal „heel gewone mensen” zijn. „Ze hadden mijn vrienden kunnen zijn.” Gerssen is naast fotograaf ook afgestu- deerd moleculair bioloog. Hij kan „met zekerheid” zeggen dat vandaag de wereld niet zal vergaan. ‘NUCHTERE NEDERLANDERS’ De een koopt snel een nieuwe keuken, de ander sluit de komst van een timeship niet uit
Transcript of Vrijdag 21 december 2 012 De diepte in vooral bij volle maan. 8Dan voel je de energie.7Hij eet...
4 5Vrijdag 21 december 2 012 | De diepte in
Enkele duizendenNederlandse ledenvan een wereldwijdebeweging hebben zichvoorbereid opvandaag. Maar voorde wereld vergaat, vieldie beweging al zowatuit elkaar. En watgebeurt er vandaag?„Alles is mogelijk.”LINEKE NIEBER & FREEK SCHRAVESANDEVe r s l a g g eve r s
Het einde der tijden is ook een nieuw beginO f hij wil meewerken aan een interview?
‘Sorry’, schrijft Patrick Geryl vanaf zijniPad. ‘Ben aan het genieten van de laat-
ste dagen van onze beschaving...’Hoe? ‘Veel vrijen.’Dat was vorige week, toen Geryl nog al zijn
geld aan het opmaken was. Op dit moment zitde Belg waarschijnlijk in een bunker op twee-duizend meter hoogte in zuidelijk Afrika. Verweg van de tsunami’s en vulkaanuitbarstingendie de wereld vandaag binnen een minuutzullen verwoesten.
Waarschijnlijk zit hij in die bunker, wantGeryl antwoordt niet meer.
Geryl (58), auteur van enkele standaard-werken over het einde der tijden, is de bekend-ste doemdenker uit de Benelux. Hij gelooft ineen zonnevlekcyclus die eens in de elfduizendjaar de polen doet omdraaien met aardverschui-vingen tot gevolg. Zijn advies: neem slaappillenin om dit niet te hoeven meemaken. Gerylbaseert zijn onheilsvoorspelling op verschillen-de geschriften, waaronder die van de oudeEgyptenaren en de Maya’s.
Bovenal baseert Geryl zich op angst, zeggende mensen die 21-12-2012 eveneens in hun
agenda hebben aangekruist. Vandaag, wetenzij, is het einde van een tijdcyclus die volgens deMaya-kalender bijna 5.129 jaar heeft geduurd.Best bijzonder. Maar terwijl Geryl denkt dat dewereld vergaat, gelooft het gros van de einde-der-tijden-denkers óók in een nieuw begin.
‘Pa n n e r s ’ heten ze, de leden van het wereld-wijde Planet Art Network (Pan). Ze leven volgensde 13 Manen Kalender van de Maya’s. Dertienmaal een maanrondje, 28 dagen, plus één extradag om te bezinnen. Dat is precies een jaar.
Het is een natuurlijk ritme, opgelegd door deaarde, niet door de mens. Want zoals we nuleven, volgens de ‘kunstmatige’ gregoriaansekalender, klopt er niets van. Dan weer 28 dagen,dan weer 31. Dat geeft alleen maar onrust,oorlog, honger en economische crisis.
Vandaag is zo’n extra dag om te bezinnen.Niet alleen op het volgend jaar, maar op een helenieuwe cyclus. Het is een kans op een betere we-reld, zonder problemen die de kapitalistische,individualistische wereld bracht. Elke Pannerbezint op zijn eigen manier: de één koopt nogsnel een nieuwe keuken, de ander sluit de komstvan een timeship niet uit. Panners zijn een bewe-ging, nog jong, met de Maya-kalender als bijbel.
21-12 INDEWINKEL:• 2012: het jaar van de snor•Winnaars denken: die relatie komt laterwel•Welk boek namAndré Kuipersmee de ruimte in?•We love(d) LanceArmstrong •Enwaaromwordenweblij van Barbapapa enDallas?
Opmerkelijk onglossy.
Lezenalsof hetde laatstedag is!
A d v e rt e n t i e
In Nederland leven enkele duizenden Panners,wereldwijd zeker honderdduizend.
Nog niet zo lang geleden kreeg Pan wereld-wijd voet aan de grond. Cruciaal was een bijeen-komst dertien jaar geleden in Chili, georgani-seerd door ‘profeet’ José Argüelles, een Ameri-kaan die de ingewikkelde Maya-symboliek wistte vertalen en in zeven weken tijd overbrachtaan 144 mensen uit de hele wereld. Zij moestende kennis verder verspreiden.
„Een magische ervaring”, zegt Marjon Beu-kering (54) uit Eindhoven, die vandaag medi-teert voor een nieuwe, betere wereld vanuit eenMaya-tempel in Mexico. Zij was erbij op die bij-eenkomst in Chili, als een van de twee Nederlan-ders. Ze móést erbij zijn. Beukering zocht naarhet antwoord op de vraag ‘waarom ben ik hier?’.
Als adoptiekind was Beukering het zwarteschaap. Ze had geen speciale band met haarouders. Haar broer en zus spanden tegen haarsamen. Beukering was een buitenbeentje envertrouwde meer op haar intuïtie dan op deratio waar het in de maatschappij om draait.Dus toen ze door een kapotte rem ’s nachts vanhaar fiets viel en maanden haar bed niet uitkon,wist ze: dit is een teken, tijd om te bezinnen. De
reis naar Chili kon weleens het antwoord gevenop haar vragen. „Ik twijfelde, want de reis wasduur. Kon ik het geld missen? Bij een etentjevond ik een kwartje onder mijn stoel.” Ook datwas een teken. „Mijn tafelgenoot zei: dit moet jedoen, Marjon.”
Kort daarop kwamen zo’n veertig Nederlan-ders geregeld in kraakpanden bijeen. Ze legden
de basis voor de Pan-beweging in Nederland. Deleden zaten in een kring: iedereen een evengrote stem. Zo probeerden ze betekenis te gevenaan de teksten van Argüelles. De teksten warenin het Engels.
„Daar ontstonden de meningsverschillen”,zegt Nicole Zonderhuis (42) uit Utrecht. „Neemzo’n woord als target. Vertaal je dat als ‘doel’ ofals ‘d o e l g e r i ch t h e i d ’?”
Vandaag zal Zonderhuis met ratels enkruiden mediteren vanuit haar zolderkamer.Ter voorbereiding heeft ze haar spaargeld,symbool van de ‘oude’ wereld, gestopt in eennieuwe keuken en een houten vloer.
Ook Zonderhuis, opgegroeid in Heerhugo-waard, voelt zich ‘anders’. „Nieuwe bril? Nieuwkapsel? Ik zie het niet.” Als kind al deed ze erniet aan mee. Klasgenoten maakten afsprakenom naast elkaar in de schoolbus te gaan zitten.„Ik niet, dus zat ik altijd naast de sukkeltjes.”
Het zijn sociale codes die ze niet kan, maarook niet wil begrijpen. Waarom zou je niet éénlange dag naar school gaan, in plaats van vijfkeer kort? Waarom leven volgens een opgelegdritme? „Mijn hele leven fietste ik tegen de windin. Nu heb ik eindelijk wind mee.”
Die boodschap wilde de Pan-bewegingverspreiden, zo ver mogelijk. Er werden ‘Pa n -netjes’ opgericht: Pan Holland, Pan Friesland,Pan Zeeland, Pan Ur. Om te groeien was organi-satie nodig. Woordvoerders. Uitvoerders.
Maar al snel ontstonden interpretatie-verschillen. Niet alleen over de vertaling vanArgüelles’ woorden, ook over details zoals welkekunstenaar de kalender mocht vormgeven. De
Pannen stonden soms lijnrecht tegenover elkaar.Er kwamen scheuringen. Belangrijkste kwestie:hoe strikt vat je de leer van Argüelles op?
„Sommigen waren alleen nog maar metgetallen bezig”, zegt Zonderhuis, die haar eigeneditie van de Maya-kalender uitgeeft. Terwijl:voor haar is vooral de cultuur van de Maya’s vanbelang. In haar werkkamer tikt nog gewoon deklok, gregoriaanse tijd. „Ik moet toch mijnkinderen van school kunnen halen.”
Bewoners van de gekraakte steenfabriek inhet Groningse Wirdum hebben wel de wijzersvan de klok gesloopt. Ze leven sinds anderhalfjaar op het terrein vol nomadische tenten,caravans en kleurige kunst. Het toilet is buiten,elke boom zijn eigen gouden straal.
In de centrale woonkamer stookt RietjeSarfaty (54) de houtkachel op. Langs de voor-deur scharrelt een pauw, op tafel ligt noten-brood en buurtbewoners schuiven aan voorkoffie. Aan een lange houten tafel leest Willemvan Zwol (41) met gedragen stem het gezelschapvoor uit een verweerd exemplaar van MayaAstrologie door Aluna Joy Yaxk’in.
Alleen het overbrengen van de Maya-bood-schap was niet meer voldoende voor de leden
van Pan Ur. Niet dat andere Panners verkeerdzijn, zegt Rietje Sarfaty. Ze slaat met haar handop tafel. „Maar wij hebben het gewoon correctvertaald, zoals het was.”
Pan Ur scheidde zich af en koos ervoorhelemaal mee te bewegen met het ritme van deaarde. „Dan kun je niet meer in een rijtjeshuisblijven wonen.” Geen elektriciteit, geenstromend water, slapen als het donker wordt eneten uit eigen tuin. „In de maatschappij word jeconstant afgeleid”, zegt Sarfaty. „R e c l a m e s,televisie. Je krijgt geen rust.”
Als dochter van een Joodse vader met oorlogs-verleden kon God bij Rietje Sarfaty de pot op.Maar de zoektocht bleef. „Deze wereld bevaltmij niet. Het moet anders.” En precies datgebeurt vandaag, verwacht ze. Alles is mogelijk,Sarfaty sluit niets uit. „Ik sluit alles in.”
Banken vallen om.Elektriciteit valt uit.Drie dagen duisternis.Een timeship komt langs.Maar wat ze vooral hoopt: dat het einde van
de cyclus een nieuw inzicht geeft over hoeverkeerd de wereld bezig was. „Ik hoop dat bijde mensen de schellen van de ogen vallen.”
Patrick Geryl denkt dat vandaag de wereld vergaat. Fotograaf B e rt u sGerssen: „De energie valt uit. En er komt een ompoling. Geryl is daarheel stellig in. Mijn vriendin vond zijn verhaal best een beetje eng.”
Peter Toonen geeft lezingen over de Maya-kalender . FotograafGerssen noemt hem een „doodnormale vent”. „Hij weet je te vervoe-ren. Hij kan heel charismatisch vertellen.”
Mike en Cecilia berekenen iedere dag hun ener-gie. Wat zijn vandaag hun sterke en zwakke pun-ten? Daarop delen ze hun dag vervolgens in.
Nicole Zonderhuis zocht op reis iemand die haar de symboliek van deMaya’s kon uitleggen. Ze vroeg het een hond, hoog in de bergen. Diewees haar uiteindelijk de weg naar de juiste persoon.
Carmen van Birgelen leeft volgens de principes van de Maya-kalender.Daarnaast eet ze uitsluitend rauw voedsel. Ze is naar Mexico afgereisdom bij een van de Maya-tempels de zonnewende mee te maken.
Johan van der Beek uit Amsterdam merkt het natuurlijke ritme van deMaya-kalender vooral bij volle maan. „Dan voel je de energie.” Hij eetalleen rauw voedsel en thuis staat altijd een flesje maanwater klaar.
Marjon Beukering uit Eindhoven verstuurt aan zo’n duizend Nederlan-ders elke dag een ‘e n e r g i e b e r i ch t ’ gebaseerd op de Maya-kalender. Zoweet je, net als het bij het weer, wat voor dag je kunt verwachten.
Willem van Zwol met medebewoner Annet in degekraakte steenfabriek in Wirdum. Ze leven erzonder elektriciteit en zonder stromend water.
Rietje Sarfaty in de tuin bij de steenfabriek in Wirdum. Ze wil volgenshet ritme van de aarde leven. „Het is een sport om zo weinig mogelijkte kopen.” F OTO ’S BERTUS GERSSEN
. Fotograaf Bertus Gerssen(38) fotografeerde het afgelo-pen jaar negen mensen die le-ven volgens de Maya-kalender.Gerssen wilde zich aanvanke-lijk richten op de zogenaamde‘prepper s’, mensen die zichvoorbereiden op de ramp diezich vandaag zal moeten vo l -trekken. Maar die kon hij in Ne-derland nauwelijks vinden.
. „Nederlanders zijn nuchter”,zegt hij. De enkeling die zich welop het „allerergste” vo o r b e -reidt – een vader die zijn kinde-ren op militaire wijze drilt bij-voorbeeld – wilde niet op de fo-to. Wel vond Gerssen mensendie zich spiritueel met de Maya-kalender bezighouden. Zij gelo-ven dat het einde van dit tijd-perk een nieuw begin inluidt.
. Wat Gerssen opviel is dat hetbijna allemaal „heel gewonemensen” zijn. „Ze hadden mijnvrienden kunnen zijn.” Ger ssenis naast fotograaf ook afgestu-deerd moleculair bioloog. Hijkan „met zekerheid” ze g g e ndat vandaag de wereld niet zalv e r ga a n .
‘NUCHTERE NEDERLANDERS’
De een koopt snel eennieuwe keuken, deander sluit de komst vaneen timeship niet uit
