Voorpagina - Fronsen,lachenengroteogentrekken · 2019. 1. 16. · gaat, gebaar dan even dat er ie...

2
12 NIEUWS DINSDAG 6 JANUARI 2015 HET NIEUWSBLAD ‘Mijn wenkbrauwen’, mom- pelt Mieke. ‘Mijn wenkbrau- wen willen niet mee.’ Met twee vingers duwt ze op haar voor- hoofd, terwijl ze naar een kin- dertekening kijkt. Het is een winterse zoekplaat, vol sneeuwmannen, skiërs en mannetjes met mutsen. ‘Wie valt er op het ijs?’, vraagt ze aan haar dochtertje Plien. Maar tel- kens wanneer ze dat vraagt, schieten haar wenkbrauwen onbewust omhoog. ‘Allez’, zegt Mieke. En ze duwt haar voor- hoofd weer in een frons. Het ziet er wat vreemd uit, maar die frons is cruciaal. An- ders weet kleine Plien niet wat voor vraag er gesteld wordt. Ze hoort de stem van mama niet, ze kan de intonatie enkel afle- een kerstboom en een lange neus) die grote en kleine pakjes brengt. Omgeving past zich aan De cursus is een initiatief on- der leiding van VUB-onder- zoekster Liesbeth Matthijs (horend) en Kathleen Ver- cruysse (doof). ‘Elk jaar wor- den ongeveer zeventig kinde- ren in Vlaanderen doof gebo- ren’, zegt Matthijs. ‘Negentig procent van hen heeft horende ouders. Die mensen volgen vaak een gewone cursus geba- rentaal, maar dat helpt niet al- tijd om te communiceren met je kind. Want daar leer je niet hoe je de aandacht trekt van een kind. Of hoe je duidelijk maakt dat een stopcontact héél gevaarlijk is.’ Hier, in Berchem, duiken de ouders wel in de stille wereld van hun kind. Eindelijk. Want hoewel de vraag groot is, komt de lessenreeks nu pas van de grond. ‘Dat komt omdat er twee visies zijn op doofheid’, zegt Liesbeth Matthijs. ‘De me- dische wereld denkt vaak: het kind past zich wel aan. Het krijgt een im- plantaat, het volgt lo- gopedie, het leert moeizaam om te functioneren in een wereld die hij niet honderd procent be- grijpt. Maar het kan ook an- zen van haar gezicht. En dus trekken Plien en haar ouders gekke bekken naar elkaar: fronsen, lachen, pruilen en hele grote ogen trekken. ‘Onze grootste vrees was dat ze zich niet zou kunnen uitdrukken’, zegt papa Tim. ‘Maar je ziet: dat gaat best vlot. Haar eerste gebaartje was er al na negen maanden. Twee vingers in haar vuistje: Nóg! Ondertussen kent ze ook koe, lamp, spelen, kip,... Ze ontdekt de wereld, zoals elk kind van vijftien maanden. En wij ontdek- ken mee.’ Daarom zit de familie van Plien in een vergaderzaaltje in Ber- chem. Daar vindt elke zater- dagochtend de cursus ‘Mijn ba- by is doof’ plaats, voor familie- leden van dove kinderen. Het is geen gewone cursus gebaren- taal, met lessen over de dagen van de week of over alle moge- lijke beroepen. Hier leren ou- ders hoe je een verhaal vertelt over de Kerstheks (uitgebeeld: Fronsen, lachen en grote ‘Kindjes, aan tafel! Het eten is klaar!’ roepen wij elke dag vanuit onze keuken. Maar voor de ouders van Plien en Wout is dat iets omslachtiger. Zij stappen eerst naar de living, tikken op de schou- der van hun kind en gebaren dan dat het etenstijd is. Plien en Wout zijn doof, en ook hun ouders moeten stap voor stap leren hoe die stille wereld eruitziet. En dat ontdekken ze sinds kort op de cursus ‘Mijn baby is doof’, een lessenreeks voor familieleden van dove kinderen. BERT HEYVAERT OP CURSUS BIJ ‘MIJN BABY IS DOOF’, DE EERSTE LESSEN VOOR OUDERS VAN DOVE KINDEREN De kleine Plien hoort niets. Haar grote zus Amelie en ouders Tim en Mieke proberen via de cursus ‘Mijn baby is doof’ haar stille wereld beter te begrijpen. Foto's: Maarten De Bouw Het zoontje van Tessa (links) werd tien maanden geleden doof geboren. ‘Ik ben nog altijd bang dat Wout me niet goed zal begrijpen.’ ,, LIESBETH MATTHIJS (VUB) Initiatiefneemster ‘Mijn baby is doof’ Bij een gewone cursus gebarentaal leer je niet hoe je duidelijk maakt dat een stopcontact héél gevaarlijk is Foto: dba nose hoorden, stortte onze we- reld in’, zegt Tessa, mama van Wout (tien maanden). ‘Dan ben je van alles bang. Hoe gaan we communiceren met ons kind? Zal hij wel vriendjes hebben? Zal hij ooit muziek kunnen horen? Zelfs een hoorapparaat leek ons dan onoverkomelijk... Maar als je met dove mensen in contact komt, merk je dat zij ook trouwen, kindjes krij- ders. De omgeving kan zich ook deels aanpassen aan zijn we- reld. Een wereld waarin het kind zichzelf kan zijn en zich perfect kan uitdrukken. Een prof van mij zei ooit: Doofheid, dat hoeven we niet als een han- dicap te zien. Het is eigenlijk een culturele minderheids- groep, die communiceert in een andere taal.’ Een schone gedachte, maar als ouder is het niet mak- kelijk om dat direct zo te zien. ‘Toen we de diag-

Transcript of Voorpagina - Fronsen,lachenengroteogentrekken · 2019. 1. 16. · gaat, gebaar dan even dat er ie...

Page 1: Voorpagina - Fronsen,lachenengroteogentrekken · 2019. 1. 16. · gaat, gebaar dan even dat er ie mand aankomt’, zegt ze. ‘An ders staat oma daar plots in de living.’ Of deze:

12 NIEUWS DINSDAG 6 JANUARI 2015 HET NIEUWSBLAD

‘Mijn wenkbrauwen’, mom­pelt Mieke. ‘Mijn wenkbrau­wen willen niet mee.’ Met tweevingers duwt ze op haar voor­hoofd, terwijl ze naar een kin­dertekening kijkt. Het is eenwinterse zoekplaat, volsneeuwmannen, skiërs enmannetjes met mutsen. ‘Wievalt er op het ijs?’, vraagt ze aanhaar dochtertje Plien. Maar tel­

kens wanneer ze dat vraagt,schieten haar wenkbrauwenonbewust omhoog. ‘Allez’, zegtMieke. En ze duwt haar voor­hoofd weer in een frons.

Het ziet er wat vreemd uit,maar die frons is cruciaal. An­ders weet kleine Plien niet watvoor vraag er gesteld wordt. Zehoort de stem van mama niet,ze kan de intonatie enkel afle­

een kerstboom en een langeneus) die grote en kleine pakjesbrengt.

Omgeving past zich aan

De cursus is een initiatief on­der leiding van VUB­onder­zoekster Liesbeth Matthijs(horend) en Kathleen Ver­cruysse (doof). ‘Elk jaar wor­den ongeveer zeventig kinde­ren in Vlaanderen doof gebo­ren’, zegt Matthijs. ‘Negentigprocent van hen heeft horendeouders. Die mensen volgenvaak een gewone cursus geba­rentaal, maar dat helpt niet al­tijd om te communiceren metje kind. Want daar leer je niethoe je de aandacht trekt vaneen kind. Of hoe je duidelijkmaakt dat een stopcontact héélgevaarlijk is.’

Hier, in Berchem, duiken deouders wel in de stille wereldvan hun kind. Eindelijk. Wanthoewel de vraag groot is, komtde lessenreeks nu pas van degrond. ‘Dat komt omdat er tweevisies zijn op doofheid’, zegtLiesbeth Matthijs. ‘De me­dische wereld denkt vaak:het kind past zich welaan. Het krijgt een im­plantaat, het volgt lo­gopedie, het leertmoeizaam om tefunctioneren ineen wereld diehij niet honderdprocent be­grijpt. Maarhet kanook an­

zen van haar gezicht. En dustrekken Plien en haar oudersgekke bekken naar elkaar:fronsen, lachen, pruilen en helegrote ogen trekken. ‘Onzegrootste vrees was dat ze zichniet zou kunnen uitdrukken’,zegt papa Tim. ‘Maar je ziet:dat gaat best vlot. Haar eerstegebaartje was er al na negenmaanden. Twee vingers in haar

vuistje: Nóg!Ondertussenkent ze ookkoe, lamp,spelen, kip,...Ze ontdekt dewereld, zoalselk kind vanvijftienmaanden. Enwij ontdek­ken mee.’

Daarom zitde familievan Plien in

een vergaderzaaltje in Ber­chem. Daar vindt elke zater­dagochtend de cursus ‘Mijn ba­by is doof’ plaats, voor familie­leden van dove kinderen. Het isgeen gewone cursus gebaren­taal, met lessen over de dagenvan de week of over alle moge­lijke beroepen. Hier leren ou­ders hoe je een verhaal verteltover de Kerstheks (uitgebeeld:

Fronsen, lachen en grote ogen trekken‘Kindjes, aan tafel! Het eten is klaar!’roepen wij elke dag vanuit onze keuken.Maar voor de ouders van Plien en Woutis dat iets omslachtiger. Zij stappeneerst naar de living, tikken op de schou­der van hun kind en gebaren dan dat hetetenstijd is. Plien en Wout zijn doof, enook hun ouders moeten stap voor stapleren hoe die stille wereld eruitziet. Endat ontdekken ze sinds kort op de cursus‘Mijn baby is doof ’, een lessenreeks voorfamilieleden van dove kinderen.

BERT HEYVAERT

OP CURSUS BIJ

‘MIJN BABY IS DOOF’,DE EERSTE LESSEN VOOR

OUDERS VAN DOVE KINDEREN

De kleine Plien hoort niets.

Haar grote zus Amelie en ouders Tim

en Mieke proberen via de cursus ‘Mijn

baby is doof’ haar stille wereld beter

te begrijpen. Foto's: Maarten De Bouw

Het zoontje van Tessa (links) werd

tien maanden geleden doof geboren.

‘Ik ben nog altijd bang dat Wout me

niet goed zal begrijpen.’

,, LIESBETH MATTHIJS(VUB)Initiatiefneemster‘Mijn baby is doof’

Bij een gewonecursus gebarentaalleer je niet hoe jeduidelijk maakt dateen stopcontacthéél gevaarlijk isFoto: dba

nose hoorden, stortte onze we­reld in’, zegt Tessa, mama vanWout (tien maanden). ‘Dan benje van alles bang. Hoe gaan wecommuniceren met ons kind?Zal hij wel vriendjes hebben? Zalhij ooit muziek kunnen horen?Zelfs een hoorapparaat leek onsdan onoverkomelijk... Maar alsje met dove mensen in contact

komt, merk je dat zijook trouwen,

kindjes krij­

ders. De omgeving kan zich ookdeels aanpassen aan zijn we­reld. Een wereld waarin hetkind zichzelf kan zijn en zichperfect kan uitdrukken. Eenprof van mij zei ooit: Doofheid,dat hoeven we niet als een han­dicap te zien. Het is eigenlijkeen culturele minderheids­groep, die communiceert in eenandere taal.’

Een schone gedachte, maarals ouder is het niet mak­kelijk om dat direct zo tezien. ‘Toen we de diag­

Page 2: Voorpagina - Fronsen,lachenengroteogentrekken · 2019. 1. 16. · gaat, gebaar dan even dat er ie mand aankomt’, zegt ze. ‘An ders staat oma daar plots in de living.’ Of deze:

HET NIEUWSBLAD DINSDAG 6 JANUARI 2015 13NIEUWS

De zaak was in de novemberal voorgekomen, maar poli­tierechter Dina Van Laethemwou absoluut van de man zelfhoren hoe het kwam dat hijde parkeerboetes maar bleefopstapelen. ‘Ik ben niet dege­ne die de parkeerovertredin­gen begaat’, zei de man. ‘Datis mijn vrouw. Zij neemt dewagen om naar haar werk tegaan.’

Net als vorige keer maaktede rechter de rekensom vanhoeveel die veroordelingen algekost hebben. ‘Het gaat omeen som van liefst 71.000 eu­

ro, en daar komen nog de ge­rechtskosten en de bijdragenvoor het Slachtofferfonds bij.Alles samen moet dat toch omen bij 150.000 euro bedra­gen.’

De man liet aan de rechterweten dat hij de schuld aanhet aflossen is. ‘Sinds 2011betalen we iedere maand eendeel af.’ Waarom de man enzijn vrouw niet gewoon deminnelijke schikkingen vande politie betaalden, is ondui­delijk.

Het twaalf pagina’s tellendestrafblad van de man werdgisteren zelfs nog iets langer.De procureur vroeg ‘de maxi­male toepassing van de straf­wet’, waarna de rechter eenboete van 1.500 euro en eenrijverbod van 3 maanden op­legde. Zo bedraagt de totaleboetesom van de man intus­sen al 72.500 euro. (ssj)

Man verzamelde al72.500 euro aan parkeerboetesEen man uit het Brusselseis gisteren in de politie­rechtbank van Halle alvoor de 62ste keer veroor­deeld voor een parkeer­overtreding. De totaleboetesom bedraagt nu72.500 euro.

De curatoren van Mexx Bel­gië hebben gisteren dan weerbeslist om de winkels in onsland tot het einde van dezeweek open te houden. Zij zijnin gesprek met drie kandi­daat­overnemers, en hopendonderdag een concreet bodbinnen te hebben. Daarna zoude beslissing over de toe­komst moeten vallen: doorhet faillissement in Neder­land krijgen de Belgische

Mexx­winkels geen versestock meer binnen, waardoorde curatoren ze moeilijk ein­deloos kunnen openhouden.Als de curatoren tegen heteinde van deze week geen vol­doende bod op het geheel bin­nenkrijgen, wordt het helebedrijf wellicht geliquideerd,zegt curator Valère Vereecke.

Het faillissement in Belgiëheeft enkel betrekking op tieneigen winkels van Mexx plusvijftien shops in Inno­waren­huizen. Daarbovenop is ereen hele reeks zelfstandigendie tot nu toe exclusief Mexx­kledij verkopen. Een aantalvan hen heeft ondertussenbeslist om onder een anderenaam te blijven bestaan, enandere merken te beginnenverkopen. (bm)

Mogelijk koper voor merknaam

Het lijkt er meer en meerop dat het merk Mexx zalblijven bestaan. De cura­tor van het faillissementvan Mexx Internationaalorganiseert woensdag eenveiling voor de merknaam.Wellicht heeft hij dus eenaantal kandidaat­kopers.

OUDERS VAN PLIEN

‘Plien ontdekt dewereld, zoals elkkind van vijftienmaanden. En wijontdekken mee’

hoort perfect en bij haar gingde opvoeding zoals bij anderekindjes: veel babbelen enwachten op de eerste woordjes.Plien schenken we veel meerdirecte aandacht, door recht­streeks oogcontact. Misschienklinkt het vreemd, maar daar­door begrijpen we haar eigen­lijk heel goed.’

Liever Bumba dan Nijntje

Toch moeten Tim en Mieke,onder meer via thuisbegelei­ding, alles opnieuw leren. Hoeze het bedje moeten zetten, zo­dat Plien niet elke keer schriktals ze wakker wordt. Of hoe zeniet even naar de keuken kun­nen lopen, terwijl hun dochterzit te spelen met de blokken.‘Want dan verdwijnen we uithaar beeld en dus ook uit haarwereld.’

Ook dat soort dingen leren deouders in de cursus. Een van delesgeefsters is doof, en zij geeftvanuit haar eigen ervaring diepraktische tips. ‘Als de deurbelgaat, gebaar dan even dat er ie­mand aankomt’, zegt ze. ‘An­ders staat oma daar plots in deliving.’ Of deze: als je naar eentekenfilm kijkt, zet dan hetbest Bumba of Uki op. Die ver­tellen het verhaal via expres­

sie. Bij Nijntje daarentegen, iser een stem die het verhaal

voorleest. Maar die stem ho­ren Plien en Wout niet.

‘Het is een enorm pro­ces’, zegt de papa van

Plien. ‘Elke dag ont­dekken we iets overde wereld van Plien.

En hoe meer we daar­over ontdekken, hoeminder we het als eenhandicap zien. Plienleeft gewoon in tweewerelden. En thuis

proberen we die te ver­enigen.’

INFO www.mijnbabyisdoof.beVoorlopig zijn er enkel lessen inAntwerpen, maar vanaf dit jaarwordt er in elke provincie eencursus opgestart.

Fronsen, lachen en grote ogen trekkengen, een job hebben. En heelgelukkig kunnen zijn.’ Tochheeft Tessa ook nog angsten.In de les – waar wel tien fami­lieleden van Wout zitten –vraagt ze hoe ze straks kanzeggen: ‘Mama heeft je enormgemist.’

‘Ik ben nog altijd bang dat ikde gebarentaal niet genoeg on­der de knie ga krijgen. Dat weniet vlot zullen kunnen babbe­len, en dat hij zich meer thuiszal voelen in de dovenwerelddan bij ons. Dus knuffel ik hemnu veel. Om te laten zien hoegraag ik hem zie.’

De angst van Tessa is herken­baar voor Tim en Mieke, deouders van Plien. Ook zij be­steden heel veel aandacht aancommunicatie met hun doch­ter. ‘Juist daarom hebben wenu een enorm hechte band methaar’, zegt Tim. ‘Eigenlijk kun­nen we op deze leeftijd beter

met Plien communicerendan destijds met onze

oudste dochterAmelie (6). Zij

In de cursus ‘Mijn baby is doof’

leren de familieleden van dove

kinderen hoe ze met hen

kunnen communiceren.

Zesdejaars middelbaar mogenvak volgen in hoger onderwijs

‘Het decreet op het hogeronderwijs laat toe dat stu­denten uit het middelbaarmaximaal 10 studiepuntenkunnen behalen in het hogeronderwijs’, zegt Heidi Croes,directeur Onderwijs van deHasseltse hogeschool PXL.‘Een aantal scholen is daaral mee bezig. En ook wij wil­len dat op grotere schaalaanbieden, maar zijn nogaan het bekijken hoe.’

In de Karel de Grote Hoge­

school in Antwerpen zijn zevorig jaar gestart met lessenvoor zesdejaars uit het mid­delbaar. ‘We hebben toen21 scholieren ingeschrevenvoor het vak informatica’,zegt woordvoerder IngeLories. ‘Van die 21 hebben erzich daarna ook veertien inonze school ingeschreven.’

Dit jaar breidt de school hetaanbod uit en kun je ookontwikkelingspsychologievolgen, een vak voor toe­komstige leraars. ‘Die lessenstarten in maart, op woens­dagnamiddagen. De scholie­ren moeten een paar keernaar de hogeschool komen,maar verder volgen ze delessen online.’

De scholieren moeten ookinschrijvingsgeld betalen, alblijft dat beperkt. Ze moetenvolgens het decreet 58 eurobetalen plus 70 cent per op­genomen studiepunt. (lc)

Zesdejaars uit het mid­delbaar kunnen vanafmaart aan de Karel deGrote Hogeschool inAntwerpen een vak vol­gen uit de lerarenoplei­ding. Als ze slagen, krij­gen ze een vrijstelling.De Hasseltse PXL wilvanaf volgend acade­miejaar zesdejaars ver­welkomen.