Foto blok

VOORDOOR

MET

KEaRN: Mr. W.M.O. van Veenweg 8, Postbus 96 9250 AB Burgum, t (0511) 46 52 00

Kijk voor meer informatie op www.kearn.nl

“Soms heb je behoefte aan iemand die je wegwijs maakt”

Bel of mail de Ouderenadviseurvan Achtkarspelen voor advies:

06 - 83 67 15 48of (0511) 46 52 00joke.giethoorn@kearn.nl

Telefonisch spreekuur:elke woensdag van 09.00 - 11.00 uur

ELKAARAttentie voor mantel-zorgers Achtkarspelen en Tytsjerksteradiel

Het Steunpunt Mantelzorg Achtkarspelen/Tytsjerksteradiel organiseert in de week van de Dag van de Mantelzorg een actie om alle actieve mantelzorgers uit Achtkarspelen en Tytsjerksteradiel een attentie aan te bieden, als dank voor al het “stille” werk dat zij zo trouw uitvoeren. Zorg je voor je partner, kind met een handicap, je hulpbehoevende of zieke ouders, zus, broer vriend(in) of buur? Of ken je iemand in je omgeving die langdurig voor iemand zorgt en wil je deze mantelzorger verrassen? Laat dit dan vóór 10 oktober weten aan het Steunpunt Mantelzorg. In de week van 10 november ontvangen de opgegeven mantelzorgers een attentie.

De aanmelding kan gedaan worden op de website www.mantelzorg-kearn.nl door op de button aanmelden mantelzorger te klikken en de gegevens in te vullen. Ook kunt u telefonisch contact opnemen met KEaRN welzijn om iemand aan te melden via 0511- 46 52 00.

De Dag van de Mantelzorg is een jaarlijks terugkerend moment waarop speciaal aandacht wordt besteed aan het werk dat vele mantelzorgers doen.

Wat is mantelzorg?Mantelzorg is zorgen voor een zieke, gehandicapte of hulpbehoevende naaste, vriend of buur, zonder dat je daarvoor betaald wordt. Vaak zijn mantelzorgers al actief voordat er professionele hulp van bijvoorbeeld de thuiszorg wordt ingeschakeld. Het kan bij mantelzorg gaan om verzorging, boodschappen, de administratie of vervoer enz.

In het kader van het landelijke project “Denken en Doen” nam de gemeente Achtkarspelen in 2011 de door de overheid uitgestoken hand aan om 55-plussers zowel sociaal als intellectueel in beweging te krijgen. En liefst ook te houden. Zodoende werd er in samenwerking met de Nederlandse Bridge Bond, en onder de bezielende leiding van bridgedocente Gerrie Hiddema, een cursus startersbridge georganiseerd die een paar winterseizoenen lang de “grijze golf” achter de geraniums vandaan wist te houden.Maar ja, dat was in de winter. In een zomerstop en de daarmee gepaard gaande ontwenningsverschijnselen van deze nieuwe lichting bridgers had de bridgebond niet voorzien. Bovendien sluit ook “Goeroe Gerrie” in april haar bridgeluiken en vertrekt naar zonniger oorden. Om pas in het najaar weer in de taal van schoppen, ruiten en klaveren te oreren en daarmee de hongerige bridgeharten sneller te doen laten kloppen.Goede raad bleek in dit geval gelukkig eens een

keer niet zo duur. Onder de enthousiastelingen die de starterscursus hadden gevolgd en die aangestoken waren door het bridgevirus bevindt zich ook Jan Postma. Jan en z’n vrouw Marianna bestieren op een prachtige locatie direct aan het Margrietkanaal de minicamping “Blauforlaet”. En die minicamping beschikt over een kleine, maar buitengewoon gezellige en goed bereikbare kantine. Daar waren dus mogelijkheden! Gelukkig was Jan bereid om ons die mogelijkheden ook te laten benutten. Hij regelt zelfs spelmateriaal en zorgt voor een vers bakkie! Wat wil een mens nog meer?Om die reden kunt u op dinsdagochtend een aantal vrolijke vijftigers, zonnige zestigers, zelfverzekerde zeventigers en een enkele taaie tachtiger tegenkomen die zich goedgemutst richting Blauforlaet bewegen om er gezellig een paar rondjes te bridgen. Dat zijn allang niet meer uitsluitend de kaarters van de starterscursus. Iedereen is er welkom om op dinsdagochtend wat van elkaar te leren, een paar bridgekilometers te maken of wat tips

van een routinier op te steken. De toegang is zelfs gratis, al moeten we er natuurlijk wel voor zorgen dat Jan geen ruzie met z’n drankleverancier of zijn minister van � nanciën krijgt. Maar voor minder geld dan een klef broodje kaas in de trein heb je er al een dinsdagochtend plezier. Gezelligheid troef dus!

Geïnteresseerden kunnen altijd contact opnemen met: Minicamping BlauforlaetJan PostmaBlauforlaet 309284 XH Augustinusga0512 351401 en 06 12513740of op hun website:http://minicampingblauforlaet.nl/

Zomerbridge op de campingDoor Jerry Tillema

De Nationale Vereniging De Zonnebloem is, zoals de naam al zegt, een grote landelijke vrijwilligers organisatie die zich inzet voor mensen met een lichamelijke beperking. Het gaat dan om bijvoorbeeld het bezoeken van mensen die een beroep doen op De Zonnebloem maar ook het ondersteunen bij activiteiten zoals dagjes uit, museumbezoek of vakanties.

Ook Achtkarspelen kent een Zonnebloemafdeling met enthousiaste vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten voor de medemens. Ik spreek één van vrijwilligers en hoef daarvoor niet ver te zoeken. Mijn eigen vrouw Pieta Abel zet zich namelijk al jaren in voor deze organisatie. Ik vraag haar hoe zij in aanraking is gekomen met De Zonnebloem. Pieta: “Ik kende de organisatie van vroeger toen mijn vader, die gebonden was aan een rolstoel, werd bezocht door vrijwilligers van De Zonnebloem. Toen ik jaren later op de braderie in Surhuisterveen de stand van De Zonnebloem tegenkwam, heb ik me aangemeld met de bedoeling mensen thuis te bezoeken. Dat heb ik een aantal jaren gedaan en toen het bestuur van onze afdeling mij vroeg om als penningmeester zitting te nemen in het bestuur heb ik ja gezegd. Tegenwoordig ben ik dus de “schatkistbewaarder” van onze afdeling en onderhoud op dat vlak de contacten met het regionale en landelijke bestuur”. We worden onderbroken door één van de vrijwilligsters die haar opbrengst van de lotenverkoop komt afgeven. Pieta legt uit:”Een deel van ons afdelingsbudget komt uit de verkoop van loten door onze vrijwilligers. Dat doen we huis

aan huis maar dit jaar hebben we ook op de braderie in Surhuisterveen gestaan”.

De aanwezigheid op de braderie had ook tot doel de bezoekers te laten zien wat De Zonnebloem allemaal doet en, belangrijk, het werven van nieuwe vrijwilligers. “We kunnen altijd nieuwe vrijwilligers gebruiken” vertelt Pieta “en zeker als ze een verpleegkundige achtergrond hebben. Bij activiteiten zoals bus- en boottocht is de aanwezigheid van een aantal verpleegkundigen verplicht. Wat mij opvalt is dat zich helaas erg weinig jongere vrijwilligers aanmelden. Ik zou ze willen aansporen zich eens te verdiepen in het werk dat De Zonnebloem doet”. Tot slot verwijst Pieta me naar de www.zonnebloem.nl waar veel informatie te vinden is. “Mensen die interesse hebben kunnen contact opnemen met het Nationaal Bureau in Breda (076-564 64 64). Nieuwe vrijwilligers zijn meer dan welkom”.

Al eens aan De Zonnebloem gedacht?Door Hans Abel

Kearn Regioteam Achtkarspelen Heeft u vragen, leuke ideeën of wensen voor uw dorp? Neem dan contact op met uw regiowerker

Regio Noord (“boven het kanaal”): Lysbeth Nicolai (rechts op de foto)E: lysbeth.nicolai@kearn.nl M: 06-14204022

Regio Zuid (“onder het kanaal”)”Thea Landsaat (links op de foto)E: thea.landsaat@kearn.nlM: 06-41735459

www.kearn.nl

Maakt u zich ergens druk over in uw dorp?Is er een initiatief waar u aandacht voor wiltvragen? Of wilt u verder praten over iets wat u hier heeft gelezen? Kortom: heeft u een idee voor een artikel of wilt u reageren dat iets op deze pagina heeft gestaan?

Dat kan! Mail naar VDMElkaar@kearn.nlWant ook uw mening telt!

Is er een initiatief waar u aandacht voor wiltvragen? Of wilt u verder praten over iets wat

Voor Door Met Elkaar, nummer 9, september 2014

Er ging een wereld voor haar openDoor Riet Steenbergen‘Je bent nooit te oud om te leren. Wat een dooddoener. Als je iets wilt, dan moet je er voor gaan en dat heeft niets met je leeftijd te maken. Zo!’ Het is alsof ik de oude dame van 92 jaar nog hoor praten. Snibbig, scherp en geen tegenspraak duldend. Eigenlijk was ik een beetje bang voor haar. Ze kon ook zo naar uit de hoek komen en als ze zich opwond kon je helemaal niets goeds meer doen en begon ze te schelden. Dat zou wat met haar ziekte te maken hebben. Elke dinsdagmiddag om 2 uur zat ze in haar rolstoel klaar in de computerruimte van het verzorgingshuis. Eigenlijk zat ze daar altijd sinds ze mijn computerlessen volgde: elke dag, zeven dagen per week, van ’s morgens 10 tot ’s avonds 10. Ze had de directie verzocht om de computers om 6 uur ’s avond niet af te sluiten. Ze moest oefenen. Tot 10 uur. Oefenen om de bridge-uitslagen te kunnen volgen van haar oude club; oefenen om haar familie te kunnen opsporen; oefenen om met haar dochter te kunnen e-mailen En oefenen deed ze. Drie maanden lang dezelfde serie handelingen, net zolang tot ze ze kon dromen. Zoals ik het haar had geleerd zo deed ze het, dag in dag uit. En als ze per ongeluk een verkeerde letter typte of het wachtwoord was vergeten en ze dus niet kwam waar ze wezen wilde, begon ze te roepen. Gebiedend. Ze riep naar wie er dan ook maar op dat moment langs de open computerruimte liep: de dames en heren van de verpleging, de kok, de dominee of de receptioniste. Het maakte haar niet uit. Je had maar te komen. Het was kerstvakantie. Een paar weken geen computerlessen. Toen kwam er een mailtje. Van haar. Wat moet ze van mij, dacht ik. Ik had het zweet in mijn handen staan toen ik het opende. Dag mefrou bedank dat u zoon gedult met mijn heb en het geleert heb er gaat een weerld voor mij openFemke.