Sabine Waal -500613219

Hogeschool van Amsterdam

12-11-2013

2013Visie op onderwijs

InhoudInleiding:.................................................................................................................................................1

1.Waarom, daarom................................................................................................................................2

2. Verbindingen maken..........................................................................................................................4

3. Nulla aetas ad discendum sera (Seneca, 4 v. Chr - 65 na Chr)........................................................6

4. Samen doen?..................................................................................................................................8

Nawoord;...............................................................................................................................................9

Bibliografie.............................................................................................................................................9

Beoordelingsformulier:........................................................................................................................11

Inleiding:In dit stuk vind u mijn visie op onderwijs, wat zijn mijn ideeën over het onderwijs, wat vind ik van de opvoedkundige taak van de leraar, hoe denk ik over het onderwijs in mijn vakgebied en wat doet het onderwijs met de leerling. Allemaal wel vage flarden die door je hoofd heen spoken. Ideeën en gevoelens hoe je er bij voelt. Waar jij denkt voor te staan. Door deze opdracht uit te voeren zal je je hierin moeten verdiepen en zal ik tot verschillende inzichten komen welke wel of juist niet bij mij passen. Je mening en je gedachtengoed ventileren. Wat is mijn visie en missie? Ik heb een idee, nu nog onderbouwen, onderbouwen met artikelen en opgedane ervaring, als ouder, ex leerling maar nu ook als docent. Spannend maar ook interessant. Veel leesplezier en wie weet deelt u mijn mening of herkend u het gevoel.

1.Waarom, daarom.

Aan het begin van mijn opleiding had ik mijzelf voorgenomen om bij alle vormen van voortgezet onderwijs een stage te lopen, om zodoende na mijn opleiding een beeld te hebben van, voortgezet speciaal onderwijs, praktijkonderwijs, voorbereidend middelbaar onderwijs en middelbaar beroeps onderwijs. Ook om te ontdekken welke vorm van onderwijs, ik het prettigste vond om eventueel later mijn baan als docent te gaan vervullen. Mijn eerste jaar stage heb ik mogen doen op het voortgezet speciaal onderwijs. Dit kwam mede, doordat voor ik begon met deze opleiding deze kinderen één dag in de week bij mij op de werkvloer had. Zij liepen bij mij stage, in de keuken en het restaurant. Bijzondere leerlingen met nog bijzondere docenten. De docenten leken een eindeloos geduld te hebben, telkens weer legden zij dezelfde handeling aan dezelfde leerling uit.

Tot mijn verbazing vond ik het ook heerlijk om deze bijzondere kinderen iets te leren. Een meisje maakte een verpletterende indruk op mij. Op één van de eerste dagen op haar stage, was zij een zeer teruggetrokken persoon. Zij moest wennen aan het “werken”, want dat was wat deze kinderen onbewust aan het doen waren. Zij deden werkervaring op. De school waarop deze leerlingen zaten boden de beste leerlingen een kans om werkervaring op te doen op verschillende locaties waaronder mijn werkplek. Let wel het IQ niveau van VSO leerlingen varieert van lager dan 55 tot maximaal 70 (Rec Oostmarke, 2015), een gemiddeld IQ in Nederland is 102 (Boemmedia, 2015). Dit meisje had tegen haar juf gezegd dat zij koken wel leuk vond, mede daardoor kwam zij bij mij in de keuken terecht. Sommige leerlingen vonden het werken in het restaurant helemaal niets. Zij gingen liever de metrostellen schoonmaken of kleding uit de dozen halen bij een warenhuis, of vakkenvullen bij een supermarkt. De docenten en daarmee ook de school gaven de kinderen een doel, ook deze kinderen waren nuttig. Zij konden wat. Elke week zag je de kinderen meer zeker van zichzelf worden. De stage speelde zich af in een gecontroleerde omgeving met begeleiding van docenten van de school, zodoende werd er ook meegewerkt aan een veilige leeromgeving.

Elke stap van de werkzaamheden was eigenlijk een degelijk opgebouwde les maar dan in de praktijk. Activeren van de voorkennis, voordoen van wat er van de leerlingen verwacht werd, vragen of de leerlingen gesnapt hadden wat er van hen verwacht werd, vertellen dat de leerling het nu zelf moest gaan doen en het begeleiden van de werkzaamheden die de leerlingen nu echt zelf doen, veel complimenten geven, alles eigenlijk precies zoals Sebo Ebbens en Simon Ettekoven het beschrijven in het boek effectief leren. (Ettekoven, 2013) Dit alles herkende ik pas toen ik mijn opleiding deed aan de Hogeschool van Amsterdam.

Enkele jaren voordat ik deze opleiding ging doen, werd ik aangesproken door een buurman van mijn schoonouders, Sabine er is een vacature voor docent verzorging bij mij op school, dat is echt wat voor jouw, jij bent een echte docent. Op dat ogenblik was ik kok en leermeester in een klassiek Frans restaurant. Ik heb toentertijd contact opgenomen met de school en daar één dag meegelopen om een beeld te krijgen van het vak docent. Gedurende die dag heb ik diverse malen op mijn tanden lopen bijten van de onkunde en ongeïnteresseerdheid van de leerlingen. Vervolgens kwam ik tot de conclusie, dit is niets voor mij, hier heb ik het geduld niet voor. Echter naarmate de jaren verstreken ging er iets bij mij kriebelen, inmiddels was ik moeder geworden, horeca en kinderen gaan niet goed samen. Ik kwam in aanraking met de kinderen van het speciaal onderwijs, op mijn werkvloer. De leerlingen waren trots als zij een broodje kaas hadden gemaakt. Zoiets simpels kon voor een leerling van het voortgezet speciaal onderwijs al een overwinning zijn, zij kregen voor zichzelf waarde. Zij

werden iets waard in de maatschappij. De leerlingen hadden een doel, school kreeg voor deze leerlingen opeens een doel. Zij konden misschien wel gaan werken in een restaurant. Er zijn inmiddels diverse restaurants waar zwakbegaafde mensen werken en zo verdienen zij hun eigen salaris, voorzien in hun eigen behoeften. Voor deze leerlingen is het lastig om een startkwalificatie te halen, maar vaak hebben zij wel een uitstroomprofiel werk in een beschermde omgeving. (Renéevan Schoonhoven, 2009) Op deze manier voldoet deze vorm van onderwijs voor enkele van deze leerlingen aan de maatstaven die de overheid van het onderwijs eist. (Huisman, et al., 2012)

Tijdens mijn tweede jaar stage, merkte ik een groot verschil tussen de leerlingen van VSO en VMBO, de leerlingen zijn daar veel individueler, zij worden niet zo begeleid als de leerlingen van het speciaal onderwijs. Als de leerlingen de schoolmaatschappelijke stage gedaan hadden, waren zij opeens meer bewust van de omgeving. Op het VMBO moeten leerlingen sinds 2012 minstens dertig uur aan een schoolmaatschappelijke stage meedoen (CPS, 2015). Dit is ingesteld door de overheid omdat de maatschappij steeds individueler wordt, op deze manier wil de overheid jongeren bewust maken van hun invloed op de maatschappij. School is een stap naar de deelneming aan de maatschappij, de samenleving. Leerlingen krijgen op deze manier een beeld van de samenleving en maken een bewustere keuze met betrekking tot hun vervolgopleiding of beroepskeuze.

Inmiddels ben ik met veel plezier werkzaam in het praktijkonderwijs, de leerlingen daar hebben een IQ van 55 tot 85. (Renée van Schoonhoven, 2009) Veel van de leerlingen zijn leerlingen met speciale behoeften. Er zijn veel verschillende kinderen met veel verschillende achtergronden, gezinssituaties, dromen, behoeften en beperkingen. Per klas zijn er maximaal 14 leerlingen, slechts enkele leerlingen kunnen een vervolgopleiding aan.

Het mooie van deze vorm van onderwijs vind ik dat er middels stages een gepersonaliseerd uitstroomprofiel wordt opgesteld met de leerling. Het is een praktijkschool, de leerlingen worden voorbereid op de praktijk, de samenleving, de maatschappij. Deze leerlingen leren door te doen, het doen is dan ook een groot onderdeel van het lesprogramma. Zo is er een lesrestaurant waar de leerlingen in aanraking komen met gasten. Worden de leerlingen met de sector groen ingezet om de buurt op te ruimen. Op deze manier worden ook deze leerlingen bewuster van de wereld die straks aan hun voeten ligt.

2. Verbindingen maken.Op dit moment ben ik zowel werkzaam als kok en als docent koken, daarnaast volg ik de

studie tot docent consumptieve technieken. Alles is doordrenkt met voedsel. Voedsel verbind of je nu bruin, geel, blank of groen bent, iedereen moet eten. Zet een groep mensen aan een tafel met eten en de verschillen verdwijnen. Misschien hebben wij andere gebruiken dan de buurman, mengen wij ingrediënten op een andere wijze met elkaar, maar uiteindelijk is er iets wat smaakvol en het waard is om het op te eten. Dit merk ik ook tijdens mijn lessen, leerlingen hebben verschillende referentie kaders. Dat krijg je vanzelf als je met verschillende culturen in de klas zit, maar één ding hebben alle leerlingen met elkaar gemeen, zij moeten allen eten om te overleven.

Om dadelijk te kunnen overleven in de samenleving hebben zij een opleiding nodig. Een van de vakken die wordt aangeboden is het vak verzorging/ koken. Zodra de leerlingen van het eerste jaar beginnen is dat het vak waar de meeste naar uitkijken. Iedere week staan zij weer met veel enthousiasme voor de deur, wordt je als docent overladen met vragen. Wanneer gaan we dit en dat doen?

Het praktijkonderwijs heeft als hoofddoel dat de leerlingen zelfstandig kunnen functioneren en deelnemen aan de samenleving. (Huisman, et al., 2012) De leerling moet een betekenis vol leven hebben met betrekking tot wonen, werken, vrije tijd en burgerschap (Huisman, et al., 2012). Koken is een manier om een deel van de doelen te kunnen bewerkstelligen. Je kunt koken als hobby, maar ook om te letterlijk te kunnen overleven, of je kunt in de horeca gaan werken.

Als docent in de onderbouw van het praktijk onderwijs ben ik vooral bezig met zelfredzaamheid. Hoe werkt een oven, het fornuis, hoe weeg en meet je iets af. Dit alles zijn belangrijke dingen, aangezien de meeste leerlingen later op zichzelf gaan wonen, zij kunnen immers niet altijd bij de opvoeders blijven wonen. Waar ik met deze leerlingen tegen aanloop is dat zij een laag leesniveau hebben, omdat het begrijpend lezen voor veel van deze leerlingen erg lastig is. Veel van mijn leerlingen hebben. Zoals ik al vermeldde hebben veel van deze kinderen speciale behoeften, bijvoorbeeld ADHD, ADD, dyslectie of een combinatie van verschillende beperkingen. Dit wetende zorgt ervoor dat de lessen die ik geef zeer praktisch zijn. In het begin van het jaar probeer ik de leerlingen de materialen en basisbegrippen bij te brengen. De lessen hebben een vast patroon, dit is bij leerlingen die bijvoorbeeld een vorm van autisme hebben zeer prettig. (Lieshout, 2009)Deze leerlingen weten dan precies wat zij kunnen verwachten tijdens een les.

Het verschil is dan ook zeer groot als er minder rust in de school is door een gebeurtenis, dit kan al zo simpel zijn als het uitvallen van een les door ziekte van een mede docent. Ook de invloed van de seizoenen en het weer is te merken in het gedrag van de leerlingen. Dit heb ik op verschillende manieren zelf ervaren. Het is dan erg belangrijk dat jezelf de lijnen blijft vasthouden die je altijd volgt. (Geel, 1995) Eerst de leerlingen even de tijd geven om hun verhaal kwijt te kunnen of vragen te stellen en vervolgens weer de les oppakken. Als je dit doet komt er gedurende de les weer rust in de klas.

Voor enkele van mijn leerlingen heb ik een aangepast recept ontwikkeld, omdat zij of moeite hebben met lezen of meer behoefte hebben aan structuur, zoals bijvoorbeeld leerlingen met dyslectie of een autistische spectrum, (Dion E. Betts, 2007) maar ook leerlingen welke de Nederlandse taal nog niet geheel machtig zijn, omdat zij slechts een paar jaar in Nederland woonachtig zijn.

Op deze manier bied je als docent ook deze leerlingen een passende vorm van onderwijs aan. Er worden tijdens de les twee recepten aangeboden één geschreven en één gefotografeerde. Gedurende het jaar heb ik gemerkt dat wanneer de leerling zich meer zeker van zichzelf voelt en/ of zijn begrijpend lezen verbeterd is en de foto receptuur minder gebruikt wordt. Dit vind ik erg mooi om te zien en te ervaren. Eigenlijk zou het nog beter werken als de kooklessen samen vallen met de AVO lessen. In overleg met de docenten hebben we ons voorgenomen om te proberen dit te gaan realiseren. Op deze manier krijg je ook meer binding met collega’s. Je kunt lesmethoden direct toepassen in jouw lessen en zij kunnen doordat het in de praktijkles gevisualiseerd is geweest hierop makkelijker inhaken. Dit zou eigenlijk bij iedere school zo moeten zijn. Tenslotte heeft iedere leerling zijn eigen leerstijlen voorkeur.

3. Nulla aetas ad discendum sera (Seneca, 4 v. Chr - 65 na Chr).In kader van het altijd blijven leren heeft de onderwijsraad een aantal aanbevelingen gedaan. Leraren zouden verplicht moeten worden om zich bij te scholen en nascholing te volgen om zich te (dossier een leven lang leren, 2015) blijven ontwikkelen. Ook geeft dit dossier aan dat kennis en vaardigheden verzilverd zouden moeten kunnen worden. Alleen mag deze EVC slechts voor vijfentwintig procent meetellen op een diploma. Een kwart van de jongeren verlaten het onderwijs zonder een startkwalificatie. De overheid en het berdrijfsleven zouden moeten samenwerken om deze laagopgeleiden te helpen. Daarvoor zijn er volgens de raad wel heldere kwaliteitseisen nodig om een wildgroei aan diploma’s en certificaten te beperken en dat er een geborgde waarde toegekend is aan deze stukken.

Dit uitzicht op toch een diploma zou voor veel ouders een opluchting zijn. Na een gesprek met een ouder op de open dag van de school, realiseerde ik mij dat het behalen van een diploma niet alleen belangrijk is voor het kind maar ook voor de ouder. Na de vraag: krijgt mijn kind ook een diploma op deze school? En ik het antwoord moest geven nee, maar zij kunnen wel certificaten behalen, zag ik de blik van de vader veranderen. Volgens hem was zijn zoon gewoon lui en moest hij niet zo gepamperd worden door zijn moeder. Als hij wat beter zijn best gedaan zou hebben zou hij nog een diploma kunnen gaan halen. Nu alleen maar een certificaat. Dat stelde niets voor. Helaas stond zijn zoon naast hem en ook ik zag de vrolijkheid uit zijn ogen wegebben. Waarschijnlijk had dit kind deze preek al eerder gehad. In mijn ogen het meest erge wat er is een ouder die uit dat hij teleurgesteld is in zijn kind.

Dit had ik ook ervaren bij de leerlinge die ik beschreven heb in het eerste stuk, zij was er van overtuigd dat zij niets kon. Dat vertelde haar moeder ook altijd tegen haar. Het heeft mij een hele poos bezig gehouden. Ik vind het ontzettend mooi om leerlingen boven zichzelf uit te laten stijgen. In het boek van Teach like a champigon wordt in het eerste hoofdstuk aangehaald dat je als docent de lat hoog moet leggen, niet alleen voor jezelf maar ook voor de leerlingen. Door de lat hoog te leggen en deze verwachtingen ook uit te spreken worden er betere prestaties verricht. (Lemov, 2012) Zo is er de methode weet niet geldt niet. Dit heb ik toegepast in mijn toetsen die ik aan het begin en aan het eind van het jaar aan de leerlingen geef. Ik geef bewust de toets twee keer per jaar. Dit om de leerling ook inzicht te geven hoe hij verbeterd is. Aan het begin van het jaar benoem ik bewust alle materialen en producten bij de keuken termen. Mijn collega was in het begin van het jaar sceptisch en had een fixed mindset (Nelis & Sark, 2015), joh dat is zonde van je tijd, laat ze gewoon met een office mesje werken in plaats van een koksmes. Maar nadat de leerlingen de toets gemaakt hadden en de basis van de snijtechnieken onder de knie hadden, was ook hij verbaasd. Door inderdaad de lat hoog te leggen en eigenlijk geen nee of dat weet ik niet te accepteren als antwoord ontwikkelen mijn leerlingen zich boven verwachting.

Ik als docent in spe wordt dan ontzettend trots en dit triggert mij om mij nog verder in deze materie te verdiepen. Vandaar ook mijn keuze voor de minor kinderen met speciale behoeften. Ieder mens is uniek en kan dingen waar anderen van dachten dat hij of zij het nooit zou kunnen. Ieder individu heeft kwaliteiten en aan ons de eer om deze te benadrukken en te ontdekken of beter gezegd te helpen ontdekken. Als deze jongen nu werkelijk lui is en ik als docent kan hem extrinsiek motiveren wellicht komt zijn itrinsieke motivatie dan wel bovendrijven en gaat het leren hem beter af omdat hij het wil. (Nelis & Sark, 2015) Dan zou hij zijn vader kunnen verrassen door als zijn IQ het toelaat toch nog door te stromen naar het VMBO en daar het o zo gewenste diploma te halen. Als docent een geweldig compliment. Maar mocht deze jongen nu niet het IQ hebben om te kunnen excelleren dan

weerhoud het mij nog niet om deze jongen tot een hoger plan te trekken. Als docent ben je er niet voor alleen de didactische vaardigheden, interpersoonlijke en pedagogische vaardigheden zijn ook een onderdeel van je vak. Als pedagoog zorg je ervoor dat het kind zich veilig voelt in de klas, dat het niet erg is om fouten te maken, tenslotte kun je simpelweg niet alles goed doen. Je moet je ook in kunnen leven in de leerlingen een goede band met hen opbouwen. Alleen dan willen zij leren en is er geen moeten meer. Alleen dan kun je naar mijn inzicht jongeren vormen die zich willen blijven ontwikkelen in de maatschappij en burgers die zich op de arbeidsmarkt profileren hoe hoog of hoe laag de opleiding ook.

4. Samen doen?In mijn vorige stuk gaf ik aan dat je als docent onder andere een pedagogische taak hebt een opvoedkundige taak. Nu vind ik dat de eisen qua opvoeding van de leerling wel steeds vaker bij de docenten neergelegd wordt. Aan de ene kant niet verwonderlijk als we kijken naar de cijfers 75% van de vrouwen geboren in de begin jaren zeventig heeft kinderen, een partner en een baan. (CBS, 2015) In totaal gingen in 2007 een kwart van de kinderen van Nederland naar de kinderopvang. (CBS,2015).

Deze kinderen gingen, als ik uit eigen ervaring en die van vrienden mag putten, voor de ouders naar het werk gingen en totdat deze weer klaar waren met werken de gehele dag naar de opvang. Dat begon in mijn geval dertien werken na de bevalling. Ik werkte part-time dat wilde zeggen dat mijn kinderen twee dagen op de opvang zaten, één dag bij opa en oma en vervolgens vier dagen gewoon thuis waren. Echter bij mijn vriendin was de situatie anders, haar kinderen verbleven vijf werkdagen per week op de opvang. Gedurende de tijd dat de ouders werkzaam zijn worden deze kinderen de normen en waarden bijgebracht die er op het kinderdagverblijf gelden. En dit begint al in de eerste levensjaren. De reden dat de kinderen op het kinderdagverblijf verbleven was simpel in de huidige economie is het bijna noodzakelijk dat beide ouders werken om zich in het levensonderhoud te kunnen voorzien. Dat wil niet zeggen dat je je kind bijna compleet door anderen laat opvoeden.

Iedereen heeft zijn eigen referentie kaders met betrekking tot opvoeden, iedereen heeft ook zijn eigen opvoedstijl, laisser faire, autoritair of democratisch. Als docent kom je dit tegen in de klas. Sommige kinderen zijn losgeslagen, anderen wachten netjes totdat zij toestemming hebben of zij iets mogen doen en weer anderen vragen waarom zij dit moeten doen en proberen tot een compromis te komen. In het boek orde in orde vernieuwd (Geel, 1995) komt naar voren dat een goede docent open staat voor de leerlingen voor diens informatie en persoon maar ook dat de docent de leerling de ruimte geeft om zichzelf te kunnen zijn.

Iedereen telt maar er moeten ook grenzen en regels zijn helemaal in de leeromgeving waarin ik mij bevind. Op een zekere manier komen de opvoedstijlen ook terug in het docentschap, soms laat je de klas even gaan en op andere momenten ben je democratisch of autoritair. En daar komt de pedagogische taak bij om de hoek kijken. Iedere cultuur heeft zijn eigen normen en waarden, daar loop je als docent in de klas ook “tegen aan”. Als een kind met zijn familie gevlucht is uit Birma heeft dit kind andere indrukken meegekregen dan een Turkse streng Islamitische jongen, of de Hollandse jongere uit een klein dorp of een grote stad, of een Surinaamse leerling met een grote wens om weer terug te keren naar het warme Suriname. Iedereen heeft een andere opvoeding genoten en andere kijk op het leven hoe jong of oud ook.

Maar doordat ouders meer zijn gaan werken, de kinderen vaker bij de kinderopvang zijn en ouders om die reden minder tijd hebben om de kinderen op te voeden wordt deze taak deels bij de docenten neergelegd. Minister van Bijsterveld vindt zelfs dat ouders meer moeten gaan opvoeden en desnoods minder werken. (Bakker, Maartje, 2011) Ouders zijn consumenten geworden en moeten meer betrokken zijn met de opvoeding van de kinderen. Door dit met zijn allen te doen, school, ouder, kind kom je tot de beste schoolresultaten van de leerling en zal hij of zij floreren in diens schoolloopbaan. (Klaasen)

Als docent ben je onderdeel van het geheel ik vind het erg fijn dat ouders mij het vertrouwen geven dat ik voor hun kind mag zorgen in de tijd dat hij of zij op de school verblijft.

Nawoord;Deze opdracht is mij zwaar gevallen, en heb het heel lang voor mij uitgeschoven. Echter het heeft mijn inzichten en ideeën van het docentschap alleen maar versterkt. Ik ben er meer achter gekomen wat mijn standpunten zijn en daar heeft deze opdracht voor een groot deel voor gezorgd. Ik vind het belangrijk dat wat ik doe er toe doet, dat ik de kinderen bagage mee geef voor de toekomst, dat ik de kinderen boven zichzelf uit laat stijgen, dat ik ze een stukje meegeef waardoor zij zich speciaal voelen. En als dat lukt voel ik mij een gelukkig mens. In een artikel van Trouw stond laatst dat docenten les geven niet de voornaamste rede is om het kind wat te leren en betere cijfers te geven maar, om er een gelukkig persoon van te maken (Henriette Lakmaker, 2015). Hierin kan ik mij helemaal vinden. De foto op de voorkant van dit stuk, is overigens van een leerling, die dit stiekem aan de eind van de les op het bord had geschreven. Toen ik deze tekst vond moest ik even een traantje wegpinken. Daar doe ik het voor !

BibliografieBakker, Maartje. (2011, november 30). Ouders moeten meer gaan opvoeden, desnoods minder

werken. Trouw.

Boemmedia. (2015, april 24). gemiddelde IQ. Opgeroepen op 12 5, 2013, van gemiddeld gezien.nl: http://gemiddeldgezien.nl/overige/gemiddelde-iq

CBS. (2015, mei 24). Opgehaald van http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/arbeid-sociale-zekerheid/publicaties/artikelen/archief/2015/meer-tweeverdieners-met-een-voltijdbaan-en-een-grote-deeltijdbaan.htm

CPS. (2015, april 24). maatschappelijke stage. Opgeroepen op december 5, 2013, van www.maatschappelijkestage.nl: http://www.maatschappelijkestage.nl/over-maatschappelijke-stage/achtergrond/

Dion E. Betts, N. J. (2007). Autisme Wegwijzer. Meppel: Pica.

dossier een leven lang leren. (2015, 05 21). Opgehaald van onderwijsraad: http://www.onderwijsraad.nl/dossiers/een-leven-lang-leren/item135

Ettekoven, S. E. (2013). Effectief leren. Houten, Nederland: Noordhoff UItgevers bv.

Geel, V. v. (1995). Orde in orde vernieuwd. Baarn: Bekadidact.

Henriette Lakmaker. (2015, april 07). Leraren willen moreel baken zijn. Trouw.

Huisman, J., Heijnens, D., Graaf, F. d., Mulder, H., Versluist, L., Breenen, C. v., & Midden, A. L. (2012). Kwalificatie dossier en examenregeling diploma praktijkonderwijs. Den Haag: Platvorm Praktijkonderwijs.

Klaasen, D. C. (sd). Scholen op weg naar educatief partnerschap met ouders. Nijmegen: Radbout Universiteit.

Lemov, D. (2012). Teach like a champion. Meppel: Ten Brink .

Lieshout, T. v. (2009). Pedagogische adviezen voor speciale kinderen. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Nelis, H., & Sark, Y. v. (2015). motivatie binnenstebuiten. Utrecht Antwerpen: kosmos.

Rec Oostmarke. (2015, april 24). Rec Oostmarke. Opgeroepen op 12 5, 2013, van Rec Oostmarke: http://www.recoostmarke.nl/indicatie.html

Renée van Schoonhoven, F. S. (2009). VMBO in perspectief. Amsterdam: SWP.

Seneca, L. A. (4 v. Chr - 65 na Chr).

Beoordelingsformulier:Voorbereidende opdrachten Opdracht 1 Beantwoording vier vragen, inclusief onderbouwing met argumenten op basis van

ervaring, literatuur of colleges Opdracht 2 Drie artikelen met 2 argumenten vóór en 2 argumenten tegen. Opdracht 6 Citaten over leren met bronvermelding en eigen visie daarop Opdracht8 Beschrijving waarden die de studenten leerlingen wil meegeven en beschrijving

waar dit uit blijkt

De voorbereidende opdrachten zijn gemaakt voor het schrijven van de visie en op bscw geplaatst. Eindopdracht: Visie op onderwijs Visie op maatschappelijke functie en doel van onderwijs (5): - stellingname (5) - onderbouwing met argumenten (5) - toetsing aan eigen ervaringen en inzichten uit de stage (5) - gebruik van theorie en bronnen (5)

Totaal 25 punten

Visie op onderwijs in jouw vakgebied (5): - stellingname (5) - onderbouwing met argumenten (5) - toetsing aan eigen ervaringen en inzichten uit de stage (5) - gebruik van theorie en bronnen (5)

Totaal 25 punten

Visie op leren en lesgeven (5): - stellingname (5) - onderbouwing met argumenten (5) - toetsing aan eigen ervaringen en inzichten uit de stage (5) - gebruik van theorie en bronnen (5)

Totaal 25 punten

Visie op rol van de docenten de pedagogische taak van de leraar (5): - stellingname (5) - onderbouwing met argumenten (5) - toetsing aan eigen ervaringen en inzichten uit de stage (5) - gebruik van theorie en bronnen (5)

Totaal 25 punten

Lay-out / vormgeving: Bedenk een titel

Je moet bronnen gebruiken, maar plagiaat en stukken tekst letterlijk overnemen zonder bronvermelding is verboden. Geen voldoende

zonder juiste verwijzing naar literatuur en bronnen! Schrijf een inleiding en een nawoord. Maak alinea’s en (sub)hoofdstukken om structuur aan te brengen.

Totaal 3000-3500 woorden. Denk om jouw Nederlands (spelling, alinea’s, structuur, brongebruik) Ik-vorm

Je levert je visie in via Ephorus

Indien niet aan de vormeisen is voldaan, is de visie onvoldoende.

Cijfer = aantal punten gedeeld door 10