Presentatie over het Marokkaanse gezinnen les 3:

Om heel eerlijk te zijn had ik het stereotype Marokkaanse gezin in mijn hoofd. Klein huisje met weinig spullen erin, meestal een beetje viezig huis. Dikke moeder op de bank met allemaal schreeuwende kinderen om haar heen, onopgevoed. Maar strenge vader die als hij binnen komt meteen begint te schreeuwen en of slaan. De meeste zonen op pad naar crimineel zijn en de meisjes versleuteld aan huis zijn om huishoudelijke taken te verrichten om uiteindelijk uitgehuwelijkt te worden. Ik weet dat dit beeld overdreven geschetst is maar het is schokkend dat de meeste zo’n beeld hebben. Uiteindelijk heb ik begrepen dat er in de lessen naar voor kwam dit beeld toch wel heel anders is. Wat me dan ook opvalt en nieuw voor mij is dat iedereen zo’n beeld had terwijl we eigenlijk allemaal, en nu we naar de feiten kijken en naar de diagrammen blijkt het heel anders te zijn.

Wat nieuw blijkt te zijn:Het stereotype Marokkaanse gezin bestaat in de meeste gevallen niet. De meeste moeders uit de eerste generatie zijn streng opgevoed, maar deze moeder hechten zelf waarde aan respect en geven de voorkeur aan een minder autoritaire opvoeding. De ouders stellen zich meer verdraagzamer op. Hun vestigen hun aandacht aan goed presteren op school en zich serieus met de toekomst bezig houden waardoor hun slagen in de maatschappij. Ouders gehoorzamen en respect tonen en zich aan goede manieren houden. Ook is er sprake van schaamte, zo word er bijvoorbeeld niet gepraat over seks. Het geloof wordt niet opgedrongen maar gekozen door de kinderen, hierna wordt er veel aandacht besteed aan een goede moslim te zijn. Ook stimuleren ouders zorgzaam omgaan met je medemensen en zijn de ouders zelf heel gastvrij. Ook zijn eerlijkheid en verantwoordelijkheidsgevoel 2 kernpunten in de opvoeding. Dit gaat allemaal tegenin het stereotype Marokkaan.

Mening over de thematiekIk heb vooral geleerd dat anders zijn niet slecht hoeft te zijn maar gewoon anders is. Ook realiseer ik mij nu beter hoe ontzettend moeilijk het moeten zijn geweest om in een ander land te integreren. Ook erger ik mij aan de opmerkingen van: ‘Ga terug naar je eigen land’. Ik heb mijzelf voorgesteld in een arm land met 3 kinderen, zou ik alles op alles zetten en mijn familie achterlaten om een betere toekomst voor mijn kinderen te geven ja. En dat is ook wat Marokkaanse gezinnen hebben gedaan. Zij moeten naar een vreemd land waar hun normen en waarden die hun hebben meegekregen in de opvoeding compleet tegenover onze normen en waarden staan. Wanneer wij ‘eisen’ dat zij zich aan onze normen en waarden houden, maar geven hierbij alleen een integratie toets die de helft van de Nederlanders niet eens haalt. Niet te vergeten dat deze toets in een onbekende taal voor hun is. Ze kunnen hun kinderen niet meer verstaan omdat hun Nederlands praten en zij zelf maar gebrekkig. Ook maken zij zich nog zorgen over de discriminatie en daar kan ik mij in inleven, dit lijkt me moeilijk om daar dagelijks mee te leven, wetend dat anderen jou niet waarderen doordat je een andere opvoeding geeft en hebt gehad waar het in eigen land wel gebruikelijk was.

Doordat mijn mening zo overstag is gegaan vindt ik de thematiek in deze lessen goed. Je komt veel in aanraking met verschillende diversiteit, om je in te leven in de ander is noodzakelijk.