GEDICHTENDOSSIER

Emma Oude Weernink E. OwelKlas 4T1

Analyse

Een jongen krijgt een meisjesbrief

Ik wist al wat voor brief het wasvoordat ik maar een woordje lasvan wat er stond:een jongenshandschrift is altijdzo hoekig als de puberteit,meisjes zijn rond.

Handschrift met meer betekenisdan alles wat de inhoud isvan deze brief:de letters, krullerig en fijn,ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn,ik heb je lief.'

Ik heb vandaag een brief gehaddie maakt dat ik in deze stad de koning ben.In mijn paleis, voor 't hoogste raam,lees ik steeds weer die ronde naam:Eva Cohen.

- Willem Wilmink

Het onderwerp van dit gedicht is liefde. Hoofdgedachte : Een jongen die een brief krijgt van een meisje.In het gedicht zit rijm, gepaard rijm. Dit gedicht is een sonnet, omdat er verschillende strofes zijn en er elke keer hetzelfde aantal zinnen in staan.Beeldspraak: zo hoekig als de puberteit > een heel puntig handschrift, meisjes zijn rond > meisjes schrijven bol, die maakt dat ik in deze stad de koning ben > je vereerd voelen, ronde naam > bol geschreven naam.Gevoel: ik word er blij van.Het gedicht spreekt me wel aan.Er zitten geen dingen uit de begrippenlijst bij.

3 Gekozen gedichten

liefste

liefsteik roep naar jeover de bergenliefsteik loop naar jeover het waterliefsteik leef naar jeonder de zon

jouw handenhebben mijn huid doen smeltenjouw vogelszijn door mijn haren gevlogenjij woontin mijn handel en wandel

ik wil je bootdoor de nacht zijnik wil je strandoverdag zijnik ben je schaal

wil je mij vullen

Mischa de Vreede

De vrouw die in mij woont

De vrouw die in mij woontkijkt uit het raam van een stil huisen laaft zich aan de fadode weemoed van de cellohet vuur van de gitaarde waaierende zang

minstens één vergeefse liefdekent ze, een val die haar deedwankelen en misschieneen vijand in haar vlees

mooier is ze dan haar levenzachter haar strelen dan haar handendieper haar kussen dan haar mond

De vrouw die in mij woontwerd onvermijdelijk poëzie

Job Degenaar

Het wonder

Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid Tot één trouw peinzen naar de zachter uren Waarin uw daden zijn als bleke vuren, Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit.

Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren. Ik zoek haar niet: ik wil alleen de pureEn zoele droom van u die niet vermoeit.

Dat waarde droeg weleer is lang vervlogen, Geen boos en goed weet meer mijn mededogen En haat verbleekte stil, een oude prent.

Zo heeft mijn vrezen zich tot u gewend, Naar 't vreemd begrijpen dier aandachtige ogen, 't Spreken dier stem die enkel liefde kent.

Johan Danser