25-9-2011 Pagina 1

Van Lissabon

zuidwaarts

25-9-2011 Pagina 2

We wachten nog wat op onderdelen en

daardoor blijven we iets langer dan gepland

in Lissabon. Nadat de onderdelen binnen zijn

zeilen we in etappes naar het zuiden van

Portugal.

Wachten op onderdelen

Het buitenboordmotortje is kapot, nadat ik

uren en uren heb gesleuteld heb geef ik het

op en breng het ding naar de werf. Hier

wordt vastgesteld dat de carburateur moet

worden vervangen. De kosten zijn absurd (€

360) maar veel keus is er niet want zonder

buitenboord motortje kun je niet zo veel. Een

nieuwe motortje is nog veel duurder. Dus met

het mes op de keel accepteer ik deze

aanslag op ons budget. Het duurt drie tot

vier dagen voordat het onderdeel in Cascais

is gearriveerd dus voorlopig blijven we in

Cascais en omgeving.

De La Goele nodigt ons uit voor een

barbeque bij hun aan boord. Wij kopen wat

wijn en vlees en maken wat salades en

genieten van een heerlijke avond. Puck en

Lotte spelen met Mare en Marlijn en wij

kletsen wat Brian, Esther en de moeder van

Esther. De La Goele gaat, zodra de wind het

mogelijk maakt, naar Madeira en wij gaan

omdat we toch moeten wachten op de

carburateur maar een paar dagen naar

Lissabon.

25-9-2011 Pagina 3

Zeilen over de Taag

De volgende dag zodra de stroom meeloopt richting Lissabon

halen we het anker op en zeilen met een heerlijk windje over de

Taag naar Lissabon. De wind is wat vlagerig en komt continu uit

een andere hoek maar we kunnen heerlijk zeilen.

In Lissabon zijn vijf havens en bijna alle boten gaan naar Docca

Alcantara, een haven zonder al te veel sfeer. Wij proberen een

plekje te bemachtigen in Docca Santo Amaro, een klein

haventje recht onder de grote Vasco da Gamma brug met

allemaal restaurantjes er om heen. Maar de havenmeester heeft

er vandaag geen zin in. Ondanks dat er plek genoeg is zegt hij

dat er geen gastenplekken zijn. Daarom toch maar koers naar

Docca Alcantara.

Lissabon

25-9-2011 Pagina 4

25-9-2011 Pagina 5

Na twee weken liggen we weer in een haven

We liggen na twee weken weer in een haven en hebben

dus water en stroom in overvloed. De boot wordt van voor

naar achter afgespoeld en de kinderen in hun jurkjes

worden eveneens afgespoeld. We spuiten alles schoon;

heerlijk.

Verder doen we niet veel, we drinken een biertje met Klaus,

een solo zeiler en lopen nog even naar een terrasje en de

kids pakken hun ribstick en spelen er wat mee.

25-9-2011 Pagina 6

Ruzie aan boord van

de ZsaZsa

Natuurlijk komen hier aan boord geen ruzies voor, er valt

geen onvertogen woord, iedereen is blij de hele dag 24/7.

Maar dan nu het echte verhaal. Natuurlijk vallen er

woorden, is Puck af en toe eens lekker boos, wordt de

schooljuf niet serieus genomen of is het George die Melanie

op zijn diplomatieke manier vertelt dat ze niet kan zeilen.

Deze week nog op een avond in Lissabon, Puck was

ontevreden over het ijsje dat ze kreeg. Het duurde 10

minuten voordat papa en mama het helemaal gehad

hadden met madame en ze kon linea recta naar haar

kamer. Tien minuten later stond ze met een kussensloop vol

met kleren en boeken in haar hand en vroeg of we haar

naar het weeshuis konden brengen, ze was helemaal klaar

met ons en dat werd met 125 decibel duidelijk gemaakt.

Maar de sms´jes die we de volgende dag lazen die ze aan

oma had geschreven waren het inlijsten wel waard.

20:15 uur 21:15 uur

25-9-2011 Pagina 7

De tweede dag in Lissabon gaan George,

Puck en Lotte de stad in. Melanie blijft op de

de boot om school voor de komende week

voor te bereiden. Eerst pakken we het

trammetje naar het centrum van Lissabon,

het is zondag en er is weinig te doen, we

nemen de metro naar het Expo gebied en

besluiten daar naar het Experience te gaan

(een soort Nemo). Op de weg er naar toe

leert Puck hoe de metro werkt en bepaalt in

welk station we moeten

overstappen en welke lijn we in

welke richting nodig hebben.

De Experience is hartstikke leuk,

allemaal doe-dingen voor kids.

Na 2,5 uur ge-experienced te

hebben gaan we terug naar

de haven. We gaan een hapje

eten in de wijk in de buurt van

de haven, een echte

volksbuurt. We vinden zo´n

typisch Portugees restaurant,

een cerveiera restaurant, een

bierhuis met eten. Grote witte spots die het

geheel in een overdaad aan licht zetten,

tafeltjes in rijtjes naast elkaar en obers die er

al 100 jaar werken. We bestellen een Arroz

de Pesca, iets wat het midden is tussen paella

en een bouilabaisse, en lekker!! Het

restaurant loopt op zondagavond helemaal

vol, hele families met opa en oma doen zich

te goed aan krab, kreeft, kokkels en andere

Portugese gerechten. Met name het krab

25-9-2011 Pagina 8

eten is leuk, allemaal hamertjes die de

krabben kapot slaan. Dit was helemaal leuk.

Wachten, wachten, wachten

Terug in Cascais horen we dat het

onderdeeltje voor de buitenboordmotor er

nog niet is. Het chagrijn slaat toe, er wordt

beloofd dat het er de volgende dag zeker is.

Om 12:00 uur is het er echt nog niet en om

14:30 uur nog niet. Maar dan………eindelijk

komt het binnen. De monterurs plaatsen de

carburateur snel en weg zijn we richting

Sesimbra.

We besluiten om in vier of vijf kleinere rakken

van gemiddeld 30 mijl richting de Algave te

gaan. Het eerste rak naar Sesimbra is

prachtig met uitzicht op de rotsen. We

komen net voor zonsondergang aan en

leggen het anker voor het strand van

25-9-2011 Pagina 9

Sesimbra. Het is hier hartstikke warm,

waarschijnlijk doordat de wind over het

opgewarmde land over ons heen komt. We

eten Pasta Bolognaise uit een potje maar het

smaakt geweldig.

De volgende dag na school wordt er

nog wat gezwommen en met het

bijbootje gespeeld en daarna zetten

we zeil naar Sines. Ook nu weer een

licht noordelijk windje dat ons rustig

naar het zuiden brengt. Dat is toch

wel een belangrijk voordeel van de

ZsaZsa, het is een lichte boot die ook

met weinig wind nog wel wil zeilen.

Veel vetrekkersboten hebben

minimaal 12 knopen schijnbare wind

nodig om uberhaupt te kunnen

zeilen terwijl wij dit met 6 tot 8 knopen

al kunnen. Spinnakeren of met de

halfwinder varen vindt Melanie

overigens ook geen probleem met

deze lichte wind. In Sines droppen we

het anker om pas de volgende dag

de haven in te gaan. De haven stelt

niet veel voor maar er zijn

wasmachines! Helaas zijn de

droogtrommels kapot dus de boot

wordt een wasboot waar vier wasmachines

en de nodige handwasjes hangen te drogen.

Het dorpje heeft weinig interessants buiten

een kasteeltje en het standbeeld van Vasco

da Gamma die hier geboren schijnt te zijn.

25-9-2011 Pagina 10

Na school verlaten we Sines en willen naar een baaitje zeilen ongeveer

40 mijl ten zuiden van Sines. Volgens de pilot ]is de baai beschut bij

noordelijke wind. De wind en de swell (deining) zijn noordwest. Dus ‘net

wel of net niet’ zoals Melanie zegt. Rond zeven uur varen we de baai in.

De meeste deining is wel verdwenen maar er komen voldoende golven

binnnen om een strand vol surfers te hebben. De baai ligt daarbij

helemaal open naar het westen dus we durven het niet.

Cabo Sao Vicente

25-9-2011 Pagina 11

We zetten de zeilen weer en moeten nu 20 mijl verder om een volgende

plek te vinden. De kinderen balen enorm en zijn woedend, voor Puck en

Lotte was 40 mijl meer dan voldoende. Gelukkig komen er nog even

dolfijnen naast de boot zwemmen en dit is goed voor het moreel. Om

acht uur wordt het donker, de spi gaat er net voor het donker af. De

wind neemt voldoende toe om ook met de genua te kunnen blijven

zeilen. We zien in de verte de vuurtoren van Cabo Sao Vicente, de zuid-

west punt van Portugal, voor ons een enorme mijlpaal om hier te komen.

Omdat er bij kapen vaak veel meer wind staat dan normaal halen we uit

voorzorg het grootzeil weg. In het pikdonker op een afstand van 500

meter passeren we de rots van Sao Vicente.

25-9-2011 Pagina 12

Anderhalve mijl na het passeren van de kaap

ligt een ankerplek aan de voet van de hoge

rotsen. Er is geen maan alleen heel veel

sterren. Het is zo donker dat we geen hand

voor ogen kunnen zien, dus volledig

vertrouwend op de plotter varen we de boot

de baai in en laten het anker vallen.

De volgende morgen zien we waar we

liggen, prachtig tussen de kliffen die zo’n 30

meter naar boven steken. Op verzoek van

Lotte eten we een grand petit dejeuner

buiten en genieten van dit unieke plekje. Met

Kiki (het bijbootje) varen we langs de rotsen.

De kids hebben we na de teleurstelling van

gisteren een kinderdag beloofd, wat zoveel

wil zeggen dat zij mogen bepalen wat we die

dag doen. Voor Puck en Lotte is een baaitje

zonder ijscoverkopers geen aantrekkelijke

gedachte dus zetten we koers naar een

baaitje twee mijl verderop waar wel een

dorpje is.

’s Avonds maken we nog een lekkere

wandeling naar de rotsen en willen dan terug

naar de boot. Er staan wat (kleine) golven

maar we zijn nog niet zo bedreven in het

door de branding duwen van Kiki. Lotte stapt

te langzaam in de boot en Melanie duwt de

boot scheef vlak voor de golf breekt [lezing

George]. Resultaat: Kiki wordt vol gepakt

door de golf, loopt vol met water en George

dondert met rugzak en al in het water.

Dames lachen, George boos.

25-9-2011 Pagina 13