PU; Huisje Boompje

Kindje

De zon komt net boven de wolken uit als Tessa de trap af loopt. Dave zit op de rand van zijn bed en kijkt haar twijfelend na terwijl hij zijn benen op het bed legt. Het gevoel lijkt elke keer dat hij haar ziet sterker te worden. Het liefst zou hij haar in zijn armen nemen, maar er ik ook elke keer weer dat andere gevoel dat telkens de overhand neemt.

Dave en Tessa

Het gevoel waardoor hij haar nooit de waarheid durft te zeggen. Kwaad slaat hij met zijn vuist op het dekbed en knijpt zijn ogen dicht. Waarom kan zijn leven niet normaal gaan? Zachte voetstappen op de trap laten hem opschrikken. Hij pakt snel het boek van het nachtkastje en doet alsof hij verdiept is in het verhaal.

‘Ik heb ontbijt gemaakt. Kom je eten?’ vraagt Tessa met vriendelijke stem. Dave knikt kort en realiseert zich dat Tessa dat niet kan zien. ‘Oké.’ Wanneer hij beneden komt, zit Tessa al op hem te wachten. Naast haar staat een bordje met een boterham te wachten.

Dave gaat naast haar zitten en knikt haar dankbaar toe. Hij neemt zwijgend een paar happen en vraagt dan: ‘Hoe was het gisteren bij je ouders?’

Tessa kijkt op en glimlacht. ‘Het was heel gezellig. Iedereen was er en Timo had een vriend uitgenodigd. Emiel en Saskia vonden het geweldig.’ Dave knikt bemoedigend terwijl Tessa haar verhaal vertelt.

‘En hoe was jou dag?’ vraagt Tessa tussen 2 happen door. Ze had Dave wel gevraagd om mee te gaan naar de verjaardag, maar hij had het zo vriendelijk mogelijk afgewezen. Dave twijfelt even. ‘Het ging wel, ik heb de hele dag in de bibliotheek doorgebracht.’

Tessa knikt even en pakt dan het laatste stukje brood van haar bord. Ze wacht even tot Dave zijn brood ook op heeft en pakt dan de twee borden. Ze wast de borden af en ziet vanuit haar ooghoek hoe Dave een boek pakt.

‘Dus je hebt hem gebeld?’ Anna kijkt haar zus vragend aan. Amy knikt stralend en neemt nog een hap van haar broodje. ‘Hij komt zo langs.’ Anna kijkt haar zus met opgetrokken wenkbrauw aan, maar kan niet antwoorden. Het geluid van de bel vult de kamer.

Amy en Anna

Amy staat met een grote lach om en sprint naar de voordeur. Ze opent de deur en kijkt Luke met een grote lach aan. Hij kijkt met een net zo grote lach terug. Ze doet een stap naar voren en omhelst hem. ‘Leuk dat je er bent.’

‘Ik ben ook blij dat ik er ben.’ Zegt Luke met een grijns en laat haar langzaam los. Amy voelt haar lichaam stralen en draait zich om. Luke volgt haar op de voet en loopt met haar mee naar de keuken. ‘Het ruikt hier heerlijk.’ Mompelt hij en snuift de geur op.

Amy lacht. ‘Anna heeft gekookt. Wil je een hapje mee-eten, ik was toch nog niet klaar.’ Luke aarzelt even, maar Amy heeft al een bordje klaar gezet. Ze zet het bordje naast dat van haar en Luke schuift aan.

‘Ik heb veel aan je gedacht.’ Amy voelt hoe ze nog meer straalt door die woorden. ‘Ik ook.’ Zegt ze liefdevol. Anna rolt met haar ogen en propt de laatste stukken van haar brood naar binnen. Wanneer ze klaar is, pakt ze haar bord en begint het af te wassen.

Luke kijkt hoe ze met wilde bewegingen over het bord gaat. ‘Heb ik iets verkeerds gezegd?’ vraagt hij zachtjes. Amy schudt haar hoofd. ‘Ze gelooft gewoon niet in ware liefde.’ Zegt ze en legt haar hand op die van Luke. ‘Ik hoor jullie echt wel.’ Moppert Anna vanaf het aanrecht.

Amy lacht zachtjes en schuift haar stoel naar achteren. Ze houdt de hand van Luke nog steeds vast en trekt hem overeind. Hij volgt haar de trap op, naar haar slaapkamer, het balkon op. Ze gaan samen aan het tafeltje zitten.

‘Dus Anna gelooft niet in ware liefde?’ vraagt Luke zodra ze zitten. Amy schudt haar hoofd. ‘Romantieksim, dan weet je het wel.’ Luke lacht even. ‘Zoiets had ik bij onze eerste ontmoeting al verwacht.’

‘En jij?’ vraagt Amy. ‘Geloof jij in ware liefde?’ Luke lacht even en pakt haar hand opnieuw vast. Zijn grote, warme hand laat Amy rillen. ‘Ik geloof er zeker in.’ Zegt Luke. ‘Ik geloof zelfs dat mijn ware liefde nu voor me zit.’

Amy’s lach wordt met elk woord groter. Luke pakt ook haar ander hand en laat haar opstaan van de stoel. Zijn ogen houden haar gevangen en trekken haar dichter naar hem toe, totdat zijn lippen die van haar raken.

De zoen lijkt uren te duren, veel te kort voor Amy. In werkelijkheid zijn het slechts luttele seconde voordat hun lippen van elkaar gaan. ‘Ik ben verliefd op je.’ Is het eerste wat Luke zegt wanneer hun lippen van elkaar verwijderd zijn.

Amy lacht. ‘Dat is mooi, ik ben ook verliefd.’ Luke kijkt haar vragend aan. ‘Op jou.’ Zegt ze en trekt hem opnieuw naar zich toe, voor weer een lange zoen.

‘Je bent het beste wat me ooit is overkomen.’ Mompelt Luke na de zoveelste zoen en legt zijn hand op haar wang. ‘Helaas zal ik je zo moeten verlaten, ik heb college.’ Zegt Amy met een pruillipje.

Luke lacht en volgt met zijn vinger de vorm van haar mond. ‘Ik denk niet dat ze het leuk zouden vinden als ik je hier vasthoudt. Amy lacht. ‘Ik denk het niet.’ Ze nemen afscheid met heel wat zoenen en dan vertrekt Amy naar college.

Beneden hoort Anna de voordeur dichtslaan. Ze legt haar kwast weg en loopt naar het aanrecht om haar handen te wassen. Ze moet Bas zo bellen. Ze kan het beste maar zo snel mogelijk wat regelen voor het semester. Ze is zo in gedachte dat ze de voetstappen niet hoort. ‘Wij moeten praten.’

De stem achter haar laat haar schrikken en ze springt op. Ze draait zich razendsnel om en ziet Luke achter haar staan. ‘Wat doe jij hier? Amy is al weg hoor.’ Zegt ze nors.

Luke doet een stap naar voren. ‘Ik weet dat Amy naar college is. Wij moeten praten.’ Anna knikt. ‘Best.’ Luke schraapt zijn keel. ‘Ik wil het hebben over die avond dat ik Amy ontmoet heb.’

Anna lacht. ‘Laat me raden. Je wil me bedanken? Of heb ik niet genoeg betaald?’ Luke schudt zijn hoofd. ‘Amy is een geweldige vrouw en ik wil haar gelukkig maken.’

‘En wat heb ik daar mee te maken?’ ‘Ik had dat geld nooit aan mogen nemen. Dat verdient Amy niet. Ik wil dat ze gelukkig is en daar ga ik alles aan doen.’

Anna begint te lachen. ‘Wat lief.’ Zegt ze en het sarcasme klinkt duidelijk in haar stem. ‘Maar misschien had je daar eerder aan moeten denken.’ Luke stopt zijn hand in zijn achterzak. ‘Dingen kunnen veranderen.’ Hij haalt het dubbele van wat Anna hem betaalt heeft uit zijn zak en stopt het in haar hand.

‘Amy wordt alleen gelukkig als jij er niets over zegt.’ ‘Dus nu ga je mij betalen zodat ik Amy niets zeg?’ vraagt Anna. ‘Zie het als een soort extraatje van je nieuwe zwager. Als je wil dat Amy gelukkig is, houdt je je mond.’ ‘En jij denkt dat ze hier gelukkig van wordt?’ ‘Wij worden samen gelukkig.’ Zegt hij en loopt dan de deur uit.

Dave en Tessa

Tessa staat afwezig voor haar kleine ezel. Het gaat alweer veel beter tussen haar en Dave. Ze gaan met elkaar om zoals alle vrienden dat doen en de sfeer in huis is veel beter dan een paar maanden geleden.

Dave zit beneden en kijk naar de regels die intussen op zijn scherm verschenen zijn. De woorden dringen niet tot hem door en hij zit met zijn gedachten totaal ergens anders.

Het plan in zijn hoofd wordt steeds verder uitgewerkt. Eigenlijk zou hij hier mee moeten stoppen, maar hij duwt het gevoel weg. Wanneer hij naar boven loopt, staat Tessa net op het punt om naar bed te gaan. ‘Welterusten.’ Fluistert ze en geeft hem een nachtzoen.

Dave gaat dromerig in bed liggen. De huid van zijn wang gloeit. Het goede gevoel komt terug, maar toch twijfelt hij. Hij staart naar het plafond. Hij mag dit niet doen. Hij mag zichzelf, maar vooral Tessa geen pijn doen. Hij draait een paar keer en valt in een onrustige slaap. Als hij wakker wordt is het bed naast hem al leeg.

Hij kleedt zich langzaam aan en probeert het zolang mogelijk te rekken. Moet hij het vragen? De nacht heeft hem zijn twijfels terug gegeven en het nare gevoel is meer aanwezig dan ooit terwijl hij de woonkamer in stapt. Tessa staart afwezig voor zich uit.

‘Wil je ook ontbijt?’ vraagt hij zo vriendelijk vrolijk, maar hoort dat zijn stem raar klinkt. Tessa schudt haar hoofd. ‘Ik heb geen honger.’ Dave knikt en smeert een boterham. Hij eet hem zwijgend op. “Zie je wel, ik doe haar nu al pijn.”

Tessa gaat achter de computer zitten. De blik van Dave is nog steeds op haar gericht. Ze zag zijn blik toen hij beneden kwam. Het leek of hij zich schuldig voelde. Ze typt rustig verder en denkt aan haar droom van vannacht.

Haar hele lichaam was bezweet toen ze wakker werd. Ze had even kort om zich heen gekeken en kwam tot de conclusie dat het maar een droom was. Dave had haar niet verlaten, gebroken achtergelaten met een groot gat in haar hart. Hij lag in het andere bed in de kamer.

Wanneer ze terugkomt van college staat Dave haar al op te wachten. ‘Hoi.’ Zegt hij vrolijk. Ook Tessa had haar oude kracht weer terug gevonden. ‘Hoe was je college?’ vraagt ze beleefd. ‘Goed, maar daarom sta ik hier niet.’

Tessa trekt een wenkbrauw vragend omhoog. ‘Heb je zin om…’ Dave heeft moeite om zijn zin af te maken, maar haar vriendelijke ogen dwingen hem. ‘Heb je zin om vanavond uit eten te gaan?’ Hij is opgelucht als hij het laatste woord heeft uitgesproken. ‘Als vrienden?’ Dave knikt. ‘Dat lijkt me gezellig.’ Zegt ze en knikt. ‘Dat lijkt me heel leuk.’

Amy en Anna

‘Nee, ik ga je niet alles vertellen.’ Zegt Amy koppig. ‘Kom op! Ik ben je tweelingzus. Ik dacht dat wij nooit geheimen voor elkaar hadden.’ Zegt Anna. Ze denkt even aan Bas, maar gaat dan verder. ‘Ik vertel jou wel altijd alles.’

Anna weet het geloofwaardig te brengen en Amy knikt. ‘Oké dan.’ Zegt ze met een zucht. ‘We zaten dus hier aan de keukentafel…’ ‘Daar was ik bij. Wat gebeurde er boven?’ Anna klinkt geërgerd en Amy lacht zachtjes.

‘We hebben boven gepraat en…’ ‘En wat?’ ‘We hebben gezoend.’ Zegt Amy stralend. ‘Hij is ook verliefd op mij en hij is echt super lief en romantisch en…’ ‘Hij klinkt veel te perfect.’

Amy kijkt haar zus ontzet aan. ‘Hij is ook perfect.’ Anna schudt haar hoofd. ‘Hoe kun je zo naïef zijn. Ik ken de mannen beter duidelijk beter dan jij.’ Amy schudt haar hoofd. ‘Luke is anders. We zijn echt verliefd.’ Anna lacht hysterisch. ‘Alle mannen zijn hetzelfde.’

Amy staat geërgerd op. ‘Voor jou misschien. Voor jou zijn alle mannen alleen maar een speeltje, als je uitgespeeld bent laat je ze gewoon vallen.’ Ze loopt kwaad naar de computer en begint wild haar paper te typen. Waar bemoeid Anna zich mee?

Dave en Tessa

Het is al avond als de taxi de straat in komt rijden. Hij stopt voor het kleine huisje en Dave stapt zenuwachtig naar buiten. ‘Gewoon een avondje voor twee vrienden.’ Fluistert hij en wacht tot Tessa ook naar buiten komt. Samen stappen ze in de taxi en geven het adres door.

‘Is het een speciale gelegenheid?’ vraagt de chauffeur. Tessa schudt snel haar hoofd. ‘We zijn gewoon vrienden die zin hebben in een avondje uit.’ Zegt ze en Dave knikt. De rest van de taxirit voelen ze zich wat opgelaten. ‘Dat hebben we ook weer overleeft.’ Zegt Dave tegen haar als de taxi de straat uit rijdt.

Tessa lacht even. ‘We zijn toch gewoon vrienden dus het was de waarheid.’ Dave knikt. Hij kan zichzelf wel iets aandoen. Waarom heeft hij dat ooit tegen haar gezegd? ‘Zullen we naar binnen gaan?’ vraagt Tessa en Dave knikt kort. Binnen vraagt Tessa naar een tafeltje.

Ze gaan samen zitten en vragen de kaart. Terwijl ze op de ober wachten begint Dave te praten. ‘Het spijt me dat ik zo bot was laatst.’ Tessa kijkt hem vragend aan en hij begint uit te leggen. ‘De verjaardag van je ouders.

Ik had toen niet zo bot tegen je mogen zijn.’ Tessa lacht. ‘Je was alleen maar eerlijk en duidelijk. Dat moet toch kunnen als vrienden.’ Ze merkt dat ze het woord vrienden steeds vaker gebruikt. Is het om Dave te overtuigen of toch meer zichzelf?

Het eten is heerlijk en het gesprek tussen Dave en Tessa gaat over de normale koetjes en kalfjes. In de hoek van de kamer spelen een paar Sims een spel en Tessa trekt Dave omhoog. ‘Laten we meedoen.’ Zegt ze. Dave aarzelt even en knikt dan.

Ze spelen een tijdje, maar al snel moet de leider afscheid nemen. Tessa legt haar kubus weg en stapt naar voren. Terwijl Tessa begint met draaien.

Dave gaat helemaal op in het spel. Hij begint enthousiast met stempelen. Tessa kijkt lachend toe. Hij lijkt alles om hem heen te vergeten.

Ze leest opnieuw een getal voor en kijkt naar Dave. Hij kijkt even verbaasd naar zijn kubus, maar begint dan te roepen. ‘Bingo! Ik heb bingo!’

Tessa lacht om zijn speelsheid. Hij lijkt helemaal niet meer zo serieus en teruggetrokken als hij ooit was. Hij houdt zijn kubus trots omhoog. Het gevoel in haar buik wordt sterker dan het ooit was.

Helaas kan niet iedereen er om lachen. De andere gasten kijken hem wat raar aan. Dave lijkt niets door te hebben, maar Tessa ziet de vrouw in de hoek kijken.

‘Laten we maar even naar buiten gaan.’ Zegt ze nog steeds lachend en trekt Dave mee. De koele avondlucht slaat in hun gezicht als Tessa de deur opent. ‘Dat was best leuk.’ Grinnikt Dave achter haar.

Ze nemen plaats op het bankje voor het gebouw. Dave tikt zachtjes met zijn voet op de grond. ‘Heb je dat spel al vaker gedaan?’ vraagt Tessa als ze terugdenkt aan zijn reactie.

Dave begint zachtjes te gniffelen. ‘Mijn reactie was misschien wat overdreven.’ Zegt hij lachend. ‘Ik vond het wel grappig.’ Lacht Tessa nu ook. ‘Maar sommige bezoekers keken je wat raar aan.’

‘Ik speelde het vroeger vaker met mijn familie.’ Legt Dave uit. ‘Gek genoeg lukte het me toen nooit om te winnen.’ Tessa lacht even. ‘Je praat niet vaak over je familie.’ Het gezicht van Dave betrekt. ‘Laten we de avond niet verpesten.’

Tessa kijkt hem even verbaasd aan, maar knikt toch. Dave schuift wat dichter naar haar toe. Tessa voelt de spanning tussen hen in hangen. Ze voelt zich ongemakkelijk en dat gevoel wordt alleen maar erger wanneer Dave zijn arm achter haar rug legt.

“Gewoon vrienden.” De stem in haar hoofd duwt zijn arm weg. Tessa staat op. ‘We kunnen dit beter niet doen. We zijn gewoon vrienden. Dat is wat je wilde dus laten we het niet moeilijker maken dan het al is.’

Tessa loopt naar de schommel op de kleine speelplaats en gaat zitten. Dave volgt haar zachtjes. ‘Het spijt me. Ik was nog wat ontdaan van mijn overwinning denk ik.’

Tessa lacht gedwongen en voelt dan zijn warme handen in haar rug. Haar voeten komen van de grond en ze voelt zich licht worden. Ze begint te lachen. ‘Hoog genoeg?’ vraagt Dave.

Terwijl Tessa schommelt, gaat Dave op de schommel naast haar zitten. ‘Het is lang geleden dat ik dit gedaan heb.’ Zegt hij zacht. ‘De laatste keer moet ik kind geweest zijn.’

‘Je bent zo oud als je je voelt.’ Zegt Tessa en kijkt hem aan. ‘Bij het spel leek je nog wel een beetje kind.’ Dave lacht en zet zich af. ‘Je hebt gelijk.’ Zegt hij na een paar keer heen en weer te zin geschommeld.

Tessa lacht. ‘Ik heb altijd gelijk.’ Zegt ze en kijkt hoe Dave zich uitleeft op de schommel. Een gaap ontsnapt uit haar mond en ze kijkt op de klok. De tijd gaat sneller dan ze dacht. ‘Je bent moe, laten we maar naar huis gaan.’ Zegt Dave en stopt de schommel.

De taxi wordt gebeld en brengt hen naar huis. Tessa kleedt zich om en Dave loopt naar de badkamer. Hij heeft een heerlijke avond gehad. Het leek of hij even zijn gevoelens, zijn angst vergat. Alsof hij het verleden voor een paar uur los kon laten.

‘Ik heb het heel leuk gehad.’ Zegt Tessa als hij de badkamer uit komt. Hij loopt naar haar toe. ‘Ik ook. Dit moeten we zeker vaker doen.’ Zonder erbij na te denken pakt hij haar hand. Dit keer verroert Tessa zich niet.

Een gaap ontsnapt opnieuw uit haar mond en ze kijkt beschaamd. Dave lacht. ‘Het is bedtijd voor jou.’ Zegt hij en laat haar handen los. ‘Ja, meneer.’ Zegt Tessa en gaat in haar bed liggen. Ook Dave gaat in zijn bed liggen. Met een lach op zijn gezicht valt hij in een droomloze slaap.

Pim en Carmen

Het is avond als Carmen haar stoel naar achter schuift. ‘Ik heb echt genoeg op. Het was weer heerlijk.’ Zegt ze en geeft Pim een zoen op zijn wang. ‘Ik ga douchen.’ Ze loopt naar de badkamer.

Pim loopt naar de kinderstoel en haalt Nienke uit haar stoel. ‘Ik ga even de afwas doen. Ga je lief spelen?’ vraagt hij en Nienke knikt heftig.

Pim begint de borden te stapelen en neemt ze mee naar de gootsteen. Hij laat het water in de bak lopen en doet er wat afwasmiddel bij. Hij laat de borden in het sop vallen en begint ze te wassen.

Wanneer hij klaar is en alles weer spik en span is, draait hij zich om. Bij zijn voeten ligt Coby. Nienke is tegen de hond aan gekropen en heeft haar gezichtje in zijn zachte vacht begraven.

Pim kijkt vertederd toe. Het zou natuurlijk geweldig zijn als Nienke een broertje of zusje krijgt, maar tot nu toe is er nog geen bericht gekomen. Terwijl hij nadenkt gaat zijn telefoon. ‘Met Pim Groenzee.’

Hij luistert naar de monotone stem aan de andere kant van de lijn. ‘Dus de aanvraag is goedgekeurd?’ vraagt hij ongelovig. ‘Dat is geweldig nieuws, meneer. Dankuwel. U ziet ons binnenkort.’

Tot de volgende update!