Giel draait de kraan open en neemt een slok van het ijskoude water dat in een harde straal in de wasbak schiet. Hij kijkt naar zijn spiegelbeeld, er staan wallen onder zijn ogen, hij heeft slecht geslapen. Met een zucht wrijft hij in zijn ogen en draait de kraan dicht. Voorzichtig loopt hij de gang op.

Als hij over de gang loopt blijft hij even voor zijn kamerdeur staan, hij zal de slaap nu wel niet meer kunnen vatten. Zal hij naar beneden gaan of gaat hij toch nog maar even terug naar bed. Opeens wordt hij ruw uit zijn gedachten gehaald door een zacht geluid.

Het komt uit de kamer van Flora, voorzichtig legt hij zijn oor tegen de deur en luistert. Een zacht geluid vult zijn gehoorgang. Hij deinst achteruit. Wat is er met Flora aan de hand? Spookt er door zijn hoofd. Hij bijt op zijn lip zal hij naar binnen gang. In een fractie van een seconde duwt hij de deurklink naar beneden.

In de slaapkamer word het huilen iets harder, Flora ligt nog in bed, opgekruld als een baby'tje. Hij zucht en staat een tijdje te kijken. Niet wetend wat er zich in haar hoofd afspeelt loopt hij steeds dichter naar haar bed. Het liefst zou hij naast haar gaan liggen en haar in zijn armen nemen en weer in slaap wiegen...

Flora heeft geen idee van het geluid dat ze maakt, haar droom is intens net echt en laat haar aan het verschrikkelijke ongeluk van haar ouders herinneren. De auto, helemaal platgedrukt op de weg, het bericht dat haar ouders op slag dood waren nadat de vrachtwagen hen had geraakt. Dat het laatste wat ze zagen de grote gele koplampen van de vrachtwagen waren... De tranen lopen over haar wangen.

'Flora?' Giel fluistert zachtjes haar naam, er komt geen antwoord maar het zachte gehuil houdt aan. 'Flora?' deze keer zegt hij het iets harder. Er lijkt beweging in het bolletje onder de dekens te komen. Heel voorzichtig staat Flora op. 'Mama? Papa?' fluistert ze. 'Ik ben het... Giel.' mompelt hij. Flora stapt snel uit haar bed.

Zodra ze met haar voeten op de koude grond staat draait ze zich meteen om, ze voelt hoe haar wangen nat zijn van de zoute tranen. Voorzichtig dept ze haar tranen met haar vingertoppen van haar wangen. Giel heeft haar op haar meest kwetsbare moment gezien en daar is ze niet blij mee, ze haalt diep adem en draait zich om.

'Flora, je hoeft je niet te schamen?' zegt Giel meteen. 'Ik... sorry als ik je wakker heb gemaakt.' mompelt ze. 'Dat is toch helemaal niet erg? En ik was al wakker.' zegt hij zachtjes. Ze voelt hoe de warme hand van Giel op haar wang beland. 'Giel, ik...' zegt ze meteen afwerend. 'Ssst.' sust hij haar.

Giel laat zijn hand over haar wang gaan en veegt de tranen van haar wangen. 'Floortje, het maakt niks uit.' Hij voelt hoe ze ontspant en een voorzichtig glimlachje komt op haar lippen. 'Dankje.' mompelt ze zachtjes en ook Giel moet glimlachen.

Voorzichtig pakt ze zijn hand vast en laat haar wijsvinger over zijn pols glijden, ze voelt hoe zijn arm eerst verstijft, maar hoe er dan een huivering overheen glijdt. Ze glimlach en legt haar hand op de zijne. Een gevoel van spanning schiet door haar aderen en de kriebels in haar buik worden sterker.

Giel trekt haar steeds dichter naar zich toe en sluit zijn armen om haar heen. Flora slaat haar armen ook om haar heen en legt haar hoofd tegen zijn borstkas die zachtjes op en neer gaat op het ritme van zijn ademhaling. Ze zucht en snuift zijn geur op. Een gevoel van geborgen en tederheid overspoelt haar en ze voelt zich meteen veilig.

'Waar ging je droom eigenlijk over?' vraagt Giel voorzichtig. 'Over mijn ouders, ze zijn een paar jaar geleden omgekomen bij een verschrikkelijk ongeluk. Ze zijn geramd door een vrachtwagen. Ze waren allebei op slag dood. Ze waren op weg naar huis, ze waren samen een romantisch weekendje naar Parijs geweest.' zegt ze. 'Dat moet moeilijk voor je zijn geweest.'

'Ik mis ze nog iedere dag, maar het wordt iedere dag minder...' haar stem stokt in haar keel en een droge snik ontsnapt. 'Flora, rustig maar. Het maakt niet uit. Je kunt er helemaal niks aan doen.' Giel glimlacht en er breekt ook weer een glimlach door op het gezicht van Flora. 'Dankje, ik ben echt blij dat je bij me woont. Het is eigenlijk best prettig.' zegt ze.

Giel knikt, hij voelt een aandrang om haar verdriet weg te kussen. Even staat hij besluiteloos op zijn tenen heen en weer te wippen. 'Wat is er?' vraagt Flora zachtjes. 'Niks.' hij merkt dat zijn stem hees klinkt. Hij brengt zijn hand voorzichtig naar haar kin en trekt haar iets dichter naar hem toe.

Als ze in zijn armen ligt vinden hun lippen elkaar. Hun kus lijkt eeuwig te duren, minuten tikken voorbij en hun lippen zijn innig met elkaar verbonden. Flora trekt hem gretig nog iets dichter naar haar toe en slaat haar armen om hem heen.

Naar adem snakkend laten ze elkaar los. Giel kijkt haar in haar ogen en op dat moment weet hij het zeker. Hij wil haar nooit meer kwijt. Nooit meer. Hij kijkt haar lachend aan, en laat zijn armen losjes om haar schouders liggen, ze laat hem niet los.

Flora haalt diep adem en zet een kleine stap achteruit. Giel laat haar los, het magische moment is verbroken. Ze glimlacht, maar meteen beginnen haar hersenen te ratelen. Dit had nooit mogen gebeuren, hij is haar huisgenoot. Niet haar geliefde.

'Sorry, ik liet me even gaan.' mompelt Giel. 'Dit had niet mogen gebeuren...' gaat hij verder. Hij ziet dat Flora op haar lip bijt. 'Het spijt me ook, ik had niet terug moeten kussen.' zegt ze na een tijdje. Er valt een stilte en ze kijken allebei naar de grond, niet in staat om iets tegen elkaar te zeggen. ‘Ik Eh...'

'Ik ga zo nog maar even slapen.' zegt Flora. 'Hopelijk, deze keer geen enge dromen.' mompelt Giel. Flora knikt. 'Echt bedankt, dat je me bent komen troosten.' Giel knikt. 'Het is niks, ik doe het graag voor je. Nog sorry van de kus.' Flora wuift het weg. 'Stop maar met je excuses maken, ik geloof je nu wel.'

'Slaap lekker.' mompelt Flora als ze haar bed weer instapt. Giel knikt en loopt in gedachten verzonken de kamer uit. Wat is hij toch een kluns. Hoe kan hij zich zo laten gaan. Hij had haar niet moeten kussen, wat zal ze wel niet van hem denken?!

Met een zucht stapt hij in bed, maar als ze niet wilde dat hij haar kuste, waarom kuste ze dan terug. Dat doe je toch ook alleen maar als je iemand leuk vind? Slapen zal wel niet meer lukken. Hij trekt de deken over zich heen en doet zijn ogen dicht.

Tot de volgende update!