Bij het stamgezin. <3

‘Mannen! Komen jullie eten?’ Riep Morgan vanuit de keuken. Het was zaterdagmorgen en best wel vroeg.

En even later zaten ze met z’n drietjes aan een heerlijke omelet.

En na het eten waste Morgan af. Opeens voelde ze een hevige steek in haar linker borst. Wat was dat?

Ze racete naar de spiegel op de oude kamer van Laura. Zag ze dat goed? Had ze een bobbeltje op haar borst?

Ze deed haar kleding uit, alleen haar onderbroekje hield ze aan. Ze sloeg haar hand voor haar mond. Snel hees ze haar bh omhoog. Ze had een bobbel!

Ze kleedde zich weer aan en ging op zoek naar Thomas, ze trof hem in de badkamer. ‘Thom, we moeten praten.’ zei ze koeltjes.

‘Wat moest je kwijt schat?’ zei Thomas liefdevol. ‘Nou kijk, ik voelde net een steek in mijn borst, en nu keek ik net even goed en er..er zit een bobbeltje.’ bracht ze uit.

Haar ooghoeken werden vochtig. ‘Ik denk dat ik iets heb.’ zei ze. ‘Maar schat, dan maken we een afspraak bij de huisarts!’ zei Thomas.

‘Hee lief, niet huilen.. alles komt in goed.’ zei Thomas terwijl hij door haar haren streek.

Al gauw had Morgan de huisarts aan de lijn. ‘Ik sta achter je schat.’ fluisterde Thomas. En Morgan maakte een afspraak, ze kon over een halfuur terecht.

Snel deden ze hun winterpak aan, want het was koud buiten, erg koud. En ze reden snel naar de praktijk.

Al gauw stonden ze voor de praktijk. ‘Wat de uitslag ook is, ik ben er voor je. We blijven samen.’ stelde Thomas haar een beetje gerust.

Ze liepen naar binnen, en gingen in de wachtkamer zitten. Thomas sloeg behulpzaam een arm om zijn vrouw heen.

Na het binnenkomen, en een handje schudden, namen Thomas en Morgan plaats.

‘Nou, goedemorgen. Ik ben Dr. Friesen, wat was er aan de hand?’ zei hij met een spontane lach.

‘Doe jij het woord?’ vroeg Morgan hoopvol. ‘Ja is goed lieverd, nou kijk mijn vrouw had vanochtend een steek in haar borst. En het blijkt nu dus, dat ze daar een bobbeltje heeft.’ vertelde hij rustig.

‘Oke, als u zo vriendelijk zou willen zijn om u uit te kleden, u ondergoed mag u aanhouden.’ zei Dr.Friesen. Morgan knikte en er volgde een onderzoek. Voor de zekerheid maakte hij ook nog een foto.

Hij ging achter zijn computer zitten, om de röntgenfoto's eens goed te bekijken. Thomas en Morgan wachtte in spanning af.

Hij klapte de computer even dicht, zodat hij hun beter kon zien. ‘En, hoe waren de foto’s?’ voreg Morgan angstig.

De dokter sloeg zijn ogen neer. Een angstgolf spoelde door de liefjes hun lichaam. ‘Morgan heeft borstkanker.’

‘Wat?!’ was het enige wat Thomas kon uitbrengen. Zijn vrouw, zijn Morgan. Zijn alles had kanker.

Een golf van tranen vloeide over Morgans gezicht. Dit was het. Ze had kanker, en dat was je einde. Zo zag ze het.

Na dat ze een beetje waren bijgekomen, voor zo goed als dat kon, en veel gepraat met de dokter, maakte Morgan en Dr. Friesen een nieuwe afspraak voor de chemo.

Na dat ze de dokter een hand hadden gegeven, verlieten ze de praktijk. ‘Schat, deze strijd gaan we samen aan, liefde overwint.’ zei Thomas toen ze buiten stonden.

Toen ze thuis kwamen, namen ze Tim even mee naar de woonkamer. ‘Schat, we moeten je iets vertellen..’

Na het verhaal, vulde Tim z’n ogen met tranen. Zijn moeder was ziek, ze had gewoon borstkanker.

Morgan huilde uit in de nek van haar lieve man. Ze huilde nu alle drie. Hoe een ziekte je leven kan verstoren? Zo dus.

Toen ze allemaal weer een beetje bij waren, moest Morgan twee telefoontjes plegen. Eerst Laura, die schrok zich een hoedje, maar kon niet komen, want ze móest echt werken. En toen haar werk, ze wou ziekteverlof opnemen. Maar haar werk nam dat niet aan. Dus nam ze maar ontslag. Dag droombaan.

Die middag speelde ze wat in de sneeuw met haar gezinnetje. Ze moest maar van de meeste momenten genieten. Nu ze nog kon, want de dokter zag het somber in. En er stonden haar heel wat behandelingen te wachten.

Ze had de grootste lol met Tim. Ze maakte sneeuwpoppen en engelen, en dronken samen warme chocolademelk.

Verder zocht Tim veel troost bij Ivy, nog steeds zijn vriendin.

* Op deze foto lijkt ie net een aap. Negeer die ogen even please! XD

EnThomas, trok het soms niet meer, en deed af en toe dingen, die hij niet bewust beleefde.

Ook Tim was razend, dat de ziekte juist zijn lieve moeder had moeten hebben. Hij kon gewoon niet zonder haar!

Maar uiteindelijk, vielen ze met z’n allen toch in slaap.Weltrusten iedereen!

Tot de volgende update! <3